Δεν υπάρχει όμως καμία ανακοίνωση και κανένα οικονομικό στοιχείο για το αν η ρύθμιση αυτή εξασφάλιζε το μεγαλύτερο δυνατό όφελος για το ελληνικό δημόσιο. Το μόνο που εξασφάλιζε ήταν το προσωπικό της «κακής» Αγροτικής όχι όμως στη βάση της όποιας αποδοτικότητας αλλά σαν μια δωροδοκία όπως είχε γίνει με τη φτηνή παράδοση του λιμανιού του Πειραιά στην ΚΟΣΚΟ με «χρυσή απόλυση-εξασφάλιση» των λιμενεργατών. Δεν έχει εξηγηθεί επίσης γιατί η ελληνική κυβέρνηση απέφυγε να απευθυνθεί σε ισχυρούς ευρωπαϊκούς τραπεζικούς ομίλους για τη μεταβίβαση-διάσωση της Αγροτικής και επέλεξε την Πειραιώς, μία τράπεζα που χρειάζεται τη χρηματοδότηση του ταμείου χρηματοπιστωτικής σταθερότητας για να διασωθεί η ίδια από τη χρεωκοπία.

Την ίδια στιγμή δεν υπάρχει κανένας δημοσιευμένος υπολογισμός για τη ζημία που θα υποστεί το ελληνικό δημόσιο από το παθητικό της «κακής» Αγροτικής Τράπεζας. Η «κακή» Αγροτική περιλαμβάνει όλα τα μη εξυπηρετούμενα χρέη, τα ανεξόφλητα δάνεια στα δύο μεγάλα κόμματα 190-200 εκατ ευρώ (!!!), καθώς και τις θυγατρικές της Αγροτικής οι οποίες θα πουληθούν μέσω του κρατικού Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων (πρόκειται για τις «ΔΩΔΩΝΗ», «ΣΕΚΑΠ», «Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης» (ΕΒΖ), «Ελληνική Βιομηχανία Ζωοτροφών» (ΕΛΒΙΖ), «Εταιρεία Ανάπτυξης Αλιείας» (ΕΤΑΝΑΛ). Η παλιά τράπεζα ουσιαστικά κλείνει και περνάει σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης χωρίς όμως να υπάρχει κάποιο σχέδιο για αυτή την εκκαθάριση. Η ανακοίνωση της Τράπεζας της Ελλάδας αναφέρει ότι «Για τα μη ενήμερα δάνεια με ενέχυρο αγροτική γη, που δεν θα μεταβιβαστούν στην Τράπεζα Πειραιώς, θα υπάρξει σύντομα ειδική νομοθετική μέριμνα», δηλαδή δεν υπάρχει καν εισήγηση για το πώς θα αντιμετωπιστούν αυτά τα δάνεια και το θέμα παραπέμπεται σε νόμο που το περιεχόμενο του θα αποφασιστεί στη συνέχεια. 

Η διαδικασία της εισροής των κοινοτικών κεφαλαίων στις τέσσερις ελληνικές τράπεζες που θα κυμαίνεται από 30 έως 50 δις ευρώ προϋποθέτει να αποφασίσουν οι τράπεζες μέσα από γενικές συνελεύσεις τις αντίστοιχες αυξήσεις κεφαλαίου. Η προθεσμία που έχει δοθεί για να δημοσιευτούν προσκλήσεις για αυτές τις συνελεύσεις λήγει μέσα στον Αύγουστο. Οι κυβερνήσεις της «εθνικής συνεννόησης» Σαμαρά – Βενιζέλου και Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη έχουν αδικαιολόγητα καθυστερήσει εδώ και μισό χρόνο τώρα να αποφασίσουν το πλαίσιο της ανακεφαλαιοποίησης με αποτέλεσμα η διαδικασία να βρίσκεται στον αέρα.

Συγκεκριμένα, πρέπει να ρυθμιστούν δύο ζητήματα:

Όταν θα γίνει η χρηματοδότηση των τραπεζών το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα πάρει μετοχές στις τράπεζες. Ταυτόχρονα, όμως θα έχουν δικαίωμα να συμμετέχουν στην αύξηση και οι ιδιώτες. Τα ποσά που θα καλυφθούν από τους ιδιώτες, δεν θα χρειαστεί να καλυφθούν από το ταμείο. Από το ποσοστό της αύξησης κεφαλαίου που θα καλύψουν οι ιδιώτες εξαρτάται αν θα αλλάξει ο χαρακτήρας των τραπεζών από ιδιωτικό σε κρατικό. Με βάση το πλαφόν του ποσοστού της συμμετοχής των ιδιωτών που πρέπει να αποφασίσει η κυβέρνηση και δεν έχει αποφασίσει ακόμα, θα κριθεί εάν οι μετοχές που θα πάρει το ταμείο θα δίνουν στο ταμείο πλήρη δικαιώματα μετόχου ή όχι. Αν το ποσοστό αυτό είναι μεγαλύτερο από το άγνωστο μέχρι σήμερα πλαφόν το ταμείο δεν θα έχει δικαίωμα ψήφου στις γενικές συνελεύσεις παρά μόνο σε στρατηγικής σημασίας ζητήματα (συγχωνεύσεις), οπότε η τράπεζα θα κρατήσει τον ιδιωτικό της χαρακτήρα. Αρχικά η κυβέρνηση είχε δηλώσει ότι το ποσοστό αυτό θα οριστεί από 10% και πάνω.

Το ταμείο θα έχει τις μετοχές αυτές για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα και στη συνέχεια θα μπορούν να τις επαναγοράσουν οι μέτοχοι. Οι προϋποθέσεις για την απόκτηση δικαιώματος επαναγοράς αυτών των μετοχών επίσης δεν έχουν ρυθμιστεί (Έθνος, 28/2, Κέρδος, 19/7, Καθημερινή, 15/7).

Η καθυστέρηση για τη λήψη αυτών των αποφάσεων προδικάζει αιφνιδιαστικές και σκοτεινές διαδικασίες στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Όσο ο χρόνος τελειώνει, τόσο γίνεται πιο εύκολο για το καθεστώς να διαμορφώσει τους όρους της συμμετοχής των ιδιωτών έτσι ώστε να βρεθούν σε προνομιακή θέση και να διπλασιάσουν τα ποσοστά τους μόνο τα ευνοούμενα ανατολικά κεφάλαια, δηλαδή στην περίπτωση της Πειραιώς, το ρωσο-τσέχικο κεφάλαιο και στην περίπτωση της Άλφα το κεφάλαιο του φιλικού στη Ρωσία Κατάρ που έχει αποκτήσει ποσοστό 5% στην Άλφα. Το ότι ο πόλεμος με τον Μάνεση στη χαλυβουργία έληξε προσωρινά μετά την παραίτηση του από το διοικητικό συμβούλιο της Άλφα στην οποία είναι μέτοχος δεν μπορεί να είναι τυχαίο (δες άλλο άρθρο μας σε αυτό το φύλλο της Ν.Α.).

Θυμίζουμε ότι η Πειραιώς επέμενε το 2010, όταν οι δύο τράπεζες ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση να εξαγοράσει την Αγροτική, και τότε η κυβέρνηση αρνιόταν εξίσου επίμονα. Το 2011 ακολούθησε η εξαγορά του 10% της Πειραιώς από τα ρωσο-τσέχικα κεφάλαια, και σήμερα η ίδια εξαγορά έγινε για την τρικομματική κυβέρνηση επιτακτική και αναπόφευκτη εξέλιξη.