Ο Σαμαράς κάνει τέτοιες υποκλίσεις στο Κατάρ γιατί είναι στενός σύμμαχος με τη Ρωσία του Πούτιν. Η ενέργεια και το φυσικό αέριο ήταν μέσα στην ατζέντα των «επενδυτικών προτάσεων» του Σαμαρά προς το Κατάρ. Άλλωστε αυτό που ενδιαφέρει το Κατάρ περισσότερο απ’ όλα δεν είναι το ελληνικό αλλά ο σταθμός υγροποιημένου φυσικού αερίου σε ελληνικό λιμάνι. Μία προηγούμενη εκχώρηση του λιμανιού του Αστακού με απευθείας διαδικασία στο Κατάρ δεν προχώρησε. Τώρα οι Καταριανοί θέλουν πόλεις κλειδιά για την Ρωσία στη βόρεια Ελλάδα σαν την Καβάλα ή την Αλεξανδρούπολη.

Όσο περισσότερο η Ευρώπη διασπιέται πάνω στο ζήτημα της αντιμετώπισης της ελληνικής κρίσης, και όσο βαθαίνει η ύφεση στην οικονομία της χώρας μας, λόγω του σαμποτάζ, τόσο η Ευρώπη θα υποχωρεί στις διαρκείς πιέσεις και εκβιασμούς του ελληνικού διακομματικού συστήματος για την παραχώρηση όλο και περισσότερων στρατηγικών τομέων της οικονομίας άνευ όρων και εκτός ευρωπαικών συμφωνιών και νομοθεσίας στα ρωσοκινέζικα κεφάλαια και στους συμμάχους τους όπως το Κατάρ. Είχαμε γράψει σε παλαιότερο άρθρο μας για την εκχώρηση του Αστακού στο Κατάρ, σχετικά με τη συμμαχία Κατάρ – Ρωσίας (http://www.oakke.gr/na456/katar456.htm): «Το 2007 εγκαθιδρύθηκε το Επιχειρηματικό Συμβούλιο Ρωσίας – Κατάρ και ακολούθησαν συμφωνίες με τη Λουκόιλ και την Γκάζμπρομ στον τομέα του φυσικού αερίου και του πετρελαίου». Η συνεργασία ολοκληρώθηκε «στα πλαίσια του Φόρουμ Κρατών Εξαγωγέων Φυσικού Αερίου και στη　«Μεγάλη Τρόϊκα του Φυσικού Αερίου» (Ρωσία, Κατάρ και Ιράν) που εγκαθιδρύθηκε το 2008. Το Κατάρ είναι ο τρίτος παραγωγός φυσικού αερίου μετά τη Ρωσία και το Ιράν».

Η πρόταση ενεργειακής «συμμαχίας» με το Κατάρ έρχεται την ίδια στιγμή που βρίσκεται σε εξέλιξη ο διαγωνισμός για τις ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ, των δύο κρατικών εταιρειών παροχής αερίου και διαχείρισης φυσικού αερίου, όπου η κυβέρνηση σπρώχνει σα φαβορί το ρώσικο κρατικό μονοπώλιο της Γκάζπρομ και την αδελφή της εταιρεία Sintez Group του κρατικο-ολιγάρχη Λεμπέντεφ.

Ο διαγωνισμός αυτός φαίνεται ότι είχε την τύχη των διεθνών διαγωνισμών της τελευταίας περιόδου όπου οι νόμιμες διαδικασίες και η αρχή της διαφάνειας καταπατήθηκαν και ισοπεδώθηκαν για λογαριασμό των ευνοούμενων από το καθεστώς κεφαλαίων. Αυτό έγινε όταν η Κόσκο πήρε την προβλήτα ΙΙ στο λιμάνι του Πειραιά, όταν με παρατεταμένες απεργιακές κινητοποιήσεις και με πρόστιμα διώχτηκε οκύριος ανταγωνιστής της κινέζικης εταιρείας, η ιταλο-ελβετική MSC. Αυτό έγινε και με την Πειραιώς που μπήκε σε μεγάλο βαθμό υπό τον έλεγχο του κρατικο-ολιγάρχη Νέσις. Η Πειραιώς πήρε την Αγροτική μέσα από μία διαδικασία αστραπή που χώρισε την τράπεζα στα δύο με συνοπτικές διαδικασίες. Έτσι η Strategic Initiatives του κρατικο-ολιγάρχη Ζέκτσερ πήρε τη Δωδώνη, ως τότε της ΑΤΕ, στην Ήπειρο με το πιο χαμηλό τίμημα.

Τώρα οι ρώσικες εταιρείες εμφανίζονται να προσφέρουν για τις ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ ένα πολύ υψηλό τίμημα σε σχέση με τους υπόλοιπους που φτάνει έως τα 2 δις. Αλλά αν πάρει την ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ η Ρωσία ο έλεγχος που αποκτά πάνω στη χώρα δεν μπορούν να αποτιμηθούν χρηματικά. Δεν υπάρχει κανένα τίμημα που θα μπορούσε να θεωρηθεί υψηλό για την κατάκτηση του μονοπώλιου στην ενέργεια ενέργεια ενός κράτους από ένα ξένο κράτος, που τυχαίνει να είναι και μια φασιστική υπερδύναμη.

Όπως έγινε και στις προηγούμενες περιπτώσεις από το διαγωνισμό εξαφανίστηκαν όλες οι ευρωπαϊκές εταιρείες που εκδήλωσαν αρχικά ενδιαφέρον προφανώς επειδή δεν μπορούσαν να πάρουν τις πολιτικές εγγυήσεις που θα τους επέτρεπε να προχωρήσουν όταν είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα καμία επένδυση δεν γίνεται αν δεν έχει την έγκριση όλων των κοινοβουλευτικών πολιτικών ηγεσιών στις οποίες τελευταία προστέθηκε η πρωταθλήτρια σε ρωσοδουλεία ναζιστική συμμορία της Χρ. Αυγής που θέλει το ρώσικο στρατό στην Αλεξανδρούπολη. Γιατί αυτές οι ηγεσίες ελέγχουν όλη την εμπλεκόμενη γραφειοκρατία και τα συνδικάτα των εργαζόμενων στις ΔΕΚΟ και στο δημόσιο τομέα.

Αυτή τη στιγμή ο διαγωνισμός βρίσκεται στην τελική του φάση και έχει δοθεί προθεσμία για τις τελικές προσφορές έως και τον Απρίλη. Έχουν απομείνει να συμμετέχουν οι δύο ρώσικες εταιρείες, 　η Socar από το Αζερμπαϊτζάν και δύο ελληνικές, η M&M Gas, κοινοπραξία της Motor Oil (Βαρδινογιάννης) και του Μυτιληναίου, και το Group PPF-ΓΕΚ, κοινοπραξία στην οποία συμμετέχουν οι τσέχοι συνεταίροι του ρώσου κρατικο-ολιγάρχη Νέσις στρατηγικού μετόχου της Πειραιώς (!!!)

Προωθείται από το κυβερνητικό στρατόπεδο και από τον τύπο η θεωρία ότι το υψηλό τίμημα που προσφέρουν οι ρώσικες εταιρείες είναι ακαταμάχητο. Όμως το τίμημα γίνεται «ακαταμάχητο» στους διαγωνισμούς των λακέδων που κυβερνούν ανάλογα με τις περιστάσεις. Στην περίπτωση της Δωδώνης, το τίμημα δεν ήταν το βασικό κριτήριο για την επιλογή του νέου ιδιοκτήτη και έτσι την πήρε η ρώσικη κοινοπραξία με το πιο χαμηλό τίμημα!!! Γιατί εκεί υποτίθεται ότι υπήρχαν και άλλα κριτήρια πολυσύνθετα και δαιδαλώδη, πολλοί παράγοντες και συνισταμένες και περίεργοι μαθηματικοί τύποι. Στην περίπτωση των ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ όπου έπρεπε να υπάρχουν πολλαπλά κριτήρια και ασφαλιστικές δικλείδες για την ενεργειακή ανεξαρτησία της χώρας, ορίστηκε κεντρικό κριτήριο το ύψος του τιμήματος! Γιατί; Γιατί αυτό είναι το απόλυτο κριτήριο με το οποίο οι Ρώσοι μπορούν να παραμερίσουν όλους τους υπόλοιπους.

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα υπάρχουν αντιδράσεις γι’ αυτή την εξέλιξη, αλλά όχι σε επίσημο επίπεδο από την πλευρά των ΗΠΑ.

Γι’ αυτό φαίνεται ότι ο Σαμαράς προγραμματίζει να πάει να συναντήσει το φίλο της ρώσικης διπλωματίας Ομπάμα, για να συζητήσει το επενδυτικό πρόγραμμα στη χώρα. Έχει επίσης προγραμματίσει ταξίδια σε Ρωσία και Κίνα για την «προσέλκυση επενδύσεων».

Η τρικομματική κυβέρνηση με τη στήριξη της ψευτοαριστεράς ΣΥΡΙΖΑ και ψευτοΚΚΕ, των εθνικοφασιστών του Καμμένου και της ναζιστικής συμμορίας έχει ξεπεράσει κάθε όριο σε ξενοδουλεία. Είναι χαρακτηριστικό ένα άρθρο του Ριζοσπάστη της 3/2 για Κατάρ, ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ σύμφωνα με το οποίο αναφέρεται διεξοδικά στους όρους υποδούλωσης που ζητούσε το Κατάρ για το Ελληνικό, τους οποίους όμως θεωρεί απλά μεθόδους αναζήτησης του μέγιστου δυνατού κέρδους ενός ιδιώτη (έτσι ονομάζει το κράτος του Κατάρ, όπως χαρακτήριζε την Κόσκο πολυεθνική!) Σε ότι αφορά το ενδεχόμενο να αποκτήσει η Γκάζπρομ τις ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ, αυτό το χαρακτηρίζει σαν μία «ψηφίδα» στο «παζλ των ανταγωνισμών για την ενέργεια» που δεν υπηρετεί μεν τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά μπορεί να είναι και θετικό αφού σε αυτή την περίπτωση «η Ρωσία μπαίνει «σφήνα» στη διαχείριση των νότιων διαδρομών της Ενέργειας, οι οποίες υποτίθεται ότι χαράσσονται για να αποδεσμευτεί η ΕΕ από το ρωσικό αέριο και την ενεργειακή της εξάρτηση από αυτό». Με το «υποτίθεται» ο Ριζοσπάστης εννοεί ότι δεν υπάρχει καμία τέτοια ανάγκη απεξάρτησης, αλλά μόνο οι επικίνδυνες αρπακτικές διαθέσεις των ευρωπαίων μονοπωλιστών στις οποίες αντίβαρο και «σφήνα» μπαίνει η Ρωσία…

Πιο ξεδιάντροπη ήταν μία παλαιότερη τοποθέτηση υπέρ της εξάρτησης της χώρας από το ρώσικο φυσικό αέριο των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ σε ερώτησή που κατάθεσαν στη Βουλή:　«Πίσω από την καταρχήν σωστή προσέγγιση　 της ύπαρξης πλουραλισμού στην προμήθεια Φ.Α, κρύβονται πολιτικές επιλογές, απεξάρτησης από τη Ρωσία χωρών όπως η Ελλάδα.　 Τέτοιες　 πιέσεις είδαμε τα τελευταία χρόνια από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε., προς την Ελλάδα ενώ δεν υπήρξαν ποτέ　 απέναντι στη Γερμανία για την οποία είναι γνωστή　 η μεγάλη επίσης　 εξάρτηση από το φυσικό αέριο της Ρωσίας».