Οι αυξήσεις του ηλεκτρικού ρεύματος τα τέσσερα τελευταία χρόνια στη βιομηχανία ξεπέρασαν το 60%. Αν στο κόστος της ενέργειας προστεθεί και η αύξηση της φορολογίας τότε σε πολλές βιομηχανίες αυτό το άθροισμα αυξάνεται πολύ γρηγορότερα από τη μείωση του μισθολογικού κόστους. Έτσι ούτε οι εργάτες αποφεύγουν την απόλυση, παρά τις τεράστιες μειώσεις των μισθών, ούτε και οι βιομηχανίες μπορούν να επιβιώσουν. Η πτώση της εσωτερικής ζήτησης λόγω απολύσεων και μείωσης μισθών ρίχνει και τη βιομηχανική παραγωγή. Όμως η σνέχιση της κατάρρευσης των βιομηχανικών εξαγωγών παρά την παράλληλη τεράστια πτώση των μισθών δείχνει ότι υπάρχει κάτι άλλο που σκοτώνει τη βιομηχανία και όχι η μείωση της κατανάλωσης στην Ελλάδα, καθώς η κατανάλωση των άλλων χωρών που αγοράζουν ελληνικά προιόντα δεν έχει πρακτικά μειωθεί. Δεν φταίει δηλαδή η μείωση της κατανάλωσης όπως φωνάζει το καθεστώς με πρώτους τους ψευτοοικονομολόγους του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η αύξηση του κόστους της βιομηχανίας.

ΑΠ.:　Το κόστος εργασίας από το 63,4% του βιομηχανικού κοστολογίου το 2008　υποχώρησε το 2012 στο 39,6% και το κόστος ενέργειας από το 26,5% εκτινάχθηκε στο 45,3%. Δηλαδή, ό,τι κερδήθηκε από τη μία πλευρά χάθηκε από την άλλη. Όλες οι θυσίες των εργαζομένων πήγαν στη ΔΕΗ　και στο φυσικό αέριο…　( η υπογράμμιση δική μας)

Οι δεκαεφτά μεγαλύτερες ενεργοβόρες (υψηλή τάση) βιομηχανίες, από τις λίγες που απέμειναν στην μη βιομηχανική πλέον χώρα μας, χτυπιούνται περισσότερο από τις άλλες γιατί σ’ αυτές το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας φτάνει μέχρι και στο 50% του συνολικού κόστους παραγωγής. Αυτές απασχολούν 10.000 εργάτες και κάνουν εξαγωγές 1,5 δις. Τέτοιες βιομηχανίες είναι αυτές της παραγωγής σιδήρου, μετάλλου γενικά, υαλουργίες, τσιμεντοβιομηχανίες, λιπάσματα, χαρτοβιομηχανίες και άλλες. Αυτές καταναλώνουν το 50% της συνολικής βιομηχανικής ηλεκτρικής ενέργειας που φτάνει στο 13% της συνολικής κατανάλωσης της χώρας. Οι βιομηχανίες μεσαίας τάσης καταναλώνουν το υπόλοιπο. Επίσης καταναλώνουν το 45% του φυσικού αερίου που προμηθεύει η Gasporm σε τιμές υψηλότερες κατά 40% από την υπόλοιπη ΕΕ. Το ξεπούλημα της χώρας στην Gasprom το κρύβουν όλες οι κυβερνήσεις και δεν δίνουν στατιστικά στοιχεία στην Eurostat για τις τιμές της βιομηχανίας. Σ’ αυτές τις τιμές του φυσικού αερίου προσθέτει η ΔΕΠΑ το τεράστιο ποσοστό κέρδους του 15-20% και από πάνω επιβάλλει η κυβέρνηση και Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης φυσικού αερίου 10% που στην ΕΕ είναι πέντε φορές μικρότερος. Πάνω στο βιομηχανικό ρεύμα, υψηλής (ενεργοβόρες) και μέσης τάσης, προσθέτουν ΕΦΚ 5-7% πάνω στο τιμολόγιο ( 10 φορές μεγαλύτερος από την ΕΕ), για τις ΑΠΕ 7%, και για τις Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας επίσης 7%. Η εισφορά στις ΑΠΕ χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται σαν άλλοθι για το σαμποτάρισμα της βιομηχανίας με πρόσχημα το καθαρότερο περιβάλλον. Η μεγαβατώρα των φωτοβολταικών πληρώνονταν μέχρι και 500 ευρώ όταν η χρέωση των λιγνιτικών ήταν κάτω από τα ογδόντα ευρώ. Τώρα παίρνουν τα λεφτά από τις ΑΠΕ για να χρηματοδοτούν τα ελλείμματα της ΔΕΗ εξαιτίας του σαμποταρίσματος από το κίνημα «δεν πληρώνω το ρεύμα» που παγίωσε στη ΔΕΗ ανεξόφλητους λογαριασμούς πάνω από 1, 3 δις ευρώ.

Με τον παραπλανητικό τίτλο του φόρου της κοινής τάχα ωφέλειας κρύβουν οι κυβερνήσεις την παράνομη φορολόγηση του λαού με 700 εκατ το χρόνο για να χρηματοδοτούν αναγκαστικά το σαμποτάρισμα που κάνουν στην ηλεκτροπαραγωγή των νησιών χρεοκοπώντας τη ΔΕΗ. (Μια ΔΕΗ προβληματική εκτός που χτυπάει την υπόλοιπη βιομηχανία μπορεί να αγοραστεί αύριο σε πολύ χαμηλή τιμή από τα αφεντικά τους.) Όλες οι κυβερνήσεις συνεχίζουν την ηλεκτροπαραγωγή στα νησιά με ντήζελ που είναι το ακριβότερο και το πιο ρυπογόνο καύσιμο και γι’ αυτό έχει εγκαταλειφθεί σε όλη την ΕΕ. Για να μην πληρώνουν σε διπλάσια και τριπλάσια τιμή τα νησιά το ρεύμα φορολογούνται όλοι οι υπόλοιποι καταναλωτές. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Οικολογοι πράσινοι είναι οι επικεφαλής του κινήματος να μην διασυνδεθούν τα νησιά με το ηπειρωτικό σύστημα, δηλαδή με τα λιγνιτικά εργοστάσια βάσης που ρίχνουν το κόστος. Και αυτό γιατί η διασύνδεση των νησιών φέρνει την ανάπτυξη και κυρίως διασυνδέεται η Κρήτη οπότε το πρόγραμμα Ήλιος δεν θα είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Η Κρήτη θα μπορεί επίσης να αναπτύξει έτσι βιομηχανία και να γίνει σταθμός ηλεκτροπαραγωγής για όλη τη χώρα και την ΕΕ, πέρα από σταθμός διαμετακόμισης των τεράστιων αποθεμάτων υδρογονανθράκων που διαθέτει στη θάλασσα.

Από τις αρχές του 2013 χρεώνουν επιπλέον 8-12% το κόστος των αερίων του θερμοκηπίου που επιβαρύνει εξαιρετικά τις ενεργοβόρες βιομηχανίες αλλά και εκείνες της μέσης τάσης που καταναλώνουν μεγάλα ποσά ενέργειας. Πρόκειται για την εφαρμογή της συμφωνίας του Κιότο στην οποία η ΕΕ εγκλωβίστηκε από τα «πράσινα κινήματα» που διευκολύνουν τον άξονα Ρωσίας-Κίνας οι οποίες δεν πληρώνουν δεκάρα για τη ρύπανσή τους μιας και εκεί δεν υπάρχουν «πράσινα κινήματα».

Το κόστος με το οποίο αγόρασε τον τόνο των αερίων του θερμοκηπίου η κυβέρνηση ήταν 4 ευρώ και το λογάριασε η ΔΕΗ στη βιομηχανία 7 ευρώ. Έτσι η αύξηση στο συνολικό κόστος της ενέργειας της βιομηχανίας ανέβηκε τεχνητά από το κανονικό 5-8 % που αντιστοιχεί στα 4 ευρώ στον τόνο αερίων, στο 8-12%. Αυτή η πράξη της κυβέρνησης είναι άλλη μια απόδειξη και όχι μια ένδειξη ότι πρόκειται για κυβέρνηση σαμποταριστών της βιομηχανίας και της χώρας και μάλιστα πάνω σε καταστροφική κρίση υπερχρέωσης. Μόνο αυτή η επιπλέον αύξηση του 3-4% που έβαλαν αυθαίρετα στο βιομηχανικό ρεύμα, πάνω από το κανονικό κόστος των ρύπων, αρκεί για να κλείσει πολλές βιομηχανίες. Και λέμε αυθαίρετα γιατί καμία χώρα δεν χρεώνει στους καταναλωτές τους ρύπους αποκομίζοντας κέρδος, αφού πρόκειται για χρηματοδοτήσεις σε βιομηχανικές και άλλες επενδύσεις μειωμένων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου σε χώρες του τρίτου κόσμου. Το διεθνές εμπόριο ρύπων είναι άλλο ζήτημα. Αν μια βιομηχανία σαν παράδειγμα θέλει να αυξήσει την παραγωγή της πάνω από τους ρύπους που παράγει ετησίως, τότε αγοράζει από οπουδήποτε διαθέσιμα δικαιώματα. Αυτά τα κλέβουν οι Κινέζοι, και τα πουλούν εβδομήντα φορές πάνω από την αγορά τους από τον ΟΗΕ και έβγαζαν από αυτή την απάτη 4 δις σε βάρος της ΕΕ. Και οι ευρωπαίοι μονοπωλιστές ανέχτηκαν αυτή τη ληστεία από την Κίνα για να τα έχουν καλά μαζί της για τις εξαγωγές και τις επενδύσεις τους. Αυτό το γεγονός κρύβεται επιμελώς από τα ελληνικά ΜΜΕ όπως επίσης και το γεγονός ότι η κυβέρνηση απείχε από τις διαπραγματεύσεις της τεχνητής αύξησης των τιμών των ρύπων που επεδίωκε η Γερμανία και που τελικά δεν έγινε, για τη διάσωση του χρηματιστηρίου των ρύπων. Οι τιμές παγκόσμια έπεσαν και λόγω της μείωσης της παγκόσμιας παραγωγής, αλλά και από την αποχώρηση του Καναδά και της Ν. Ζηλανδίας από την απάτη του Κιότο. Επίσης η κυβέρνηση δεν έβαλε λόγω χρεοκοπίας ζήτημα απαλλαγής στην ΕΕ από το κόστος των ρύπων που είναι περίπου 270 με 300 εκατ.

Η αύξηση του ρεύματος λόγω αυτών των ρύπων του Κιότο είναι τεράστια ειδικά για τις ενεργοβόρες βιομηχανίες ( υψηλή τάση) στις οποίες, όπως είπαμε, το 50% του κόστους παραγωγής είναι η ηλεκτρική ενέργεια. Υπάρχουν όμως και βιομηχανίες μέσης τάσης που καταναλώνουν πολύ μεγάλα ποσά ενέργειας και ρύπους αντίστοιχα των ενεργοβόρων. Σαν παράδειγμα: Το κόστος της ενέργειας στο συνολικό κόστος παραγωγής σιδήρου και στην επεξεργασία του φτάνει και στο 75%. Μια αύξηση 10% για το νέο κόστος των ρύπων σημαίνει 7,5% αύξηση του συνολικού κόστους όταν το μικτό κέρδος των επιχειρήσεων αυτών είναι 10-15%. Έτσι η ΣΙΔΕΝΟΡ κλείνει για ένα μήνα το εργοστάσιο στη Μαγνησία καλύπτοντας τους πελάτες της από το στόκ αφού οι παραγγελίες της εσωτερικής αγοράς έχουν πέσει κατακόρυφα και οι εξαγωγές έχουν πρακτικά ακυρωθεί αφού οι ανταγωνιστές του εξωτερικού χρεώνονται την ηλεκτρική ενέργεια ακόμα και στη μισή τιμή.

Επειδή αυτή η αύξηση του βιομηχανικού ρεύματος λόγω του νέου κόστους των ρύπων είναι τεράστια, γι’ αυτό και η ΕΕ που επιβάλλει αυτή την αύξηση υπακούοντας στη συμφωνία του Κιότο, για να στηρίξει την ανταγωνιστικότητα των βιομηχανιών της, επιτρέπει την επιδότηση της βιομηχανίας από τα κράτη μέχρι και στο 60% των νέων αυτών αυξήσεων. Η κυβέρνηση των σαμποταριστών αποφάσισε όμως εδώ πάνω στην κρίση ότι δεν θα επιδοτήσει ούτε αυτό το νέο κόστος και ότι θα κρατήσει στο ίδιο ύψος τους σαμποταριστικούς για την παραγωγή φόρους στην ενέργεια, νόμιμους και παράνομους, όπως και τις ίδιες τιμές στο φυσικό αέριο της Gasprom που αγοράζει η χώρα μας κατά 40% ακριβότερο, όπως είπαμε, από το μέσο όρο της ΕΕ. Την ίδια πολιτική κρατάει και για το πετρέλαιο.

Μετά τις επαφές Σαμαρά, Στουρνάρα και υπουργού ανάπτυξης με τους βιομήχανους ο Στουρνάρας ανακοίνωσε προκλητικά λέγοντας ψέματα ότι το κόστος της βιομηχανικής ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα μας είναι κάτω από τις μέσες ευρωπαϊκές τιμές οπότε δεν θα γίνει καμιά μείωση στη βιομηχανία. Ο Σαμαράς προκαλώντας μάλιστα δεν πήγε στη δεύτερη συνάντησή του με τους βιομήχανους και πήρε πίσω την μείωση της τιμής του φυσικού αερίου, κάτω από το 10%, που είχε υποσχεθεί ο Πούτιν για να βοηθήσει τάχα την Ελλάδα,, αλλά και κάποιες ελάχιστες άλλες μειώσεις σύνολο 12% περίπου. Η αλήθεια είναι ότι ο Πούτιν κατεβάζει τις τιμές λόγω της γενικής πτώσης των τιμών του φυσικού αερίου αλλά και κάτω από την πίεση και τις αποκαλύψεις της ΕΕ για εκβιασμούς κρατών και παράβαση των κανόνων της αγοράς του φυσικού αερίου. Σε ότι αφορά τη μείωση των τιμών του φυσικού αερίου η κυβέρνηση έκανε λάθος γιατί αυτές οι μειώσεις θα συνεχιστούν και μετά με τη νέα ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ που προγραμματίζει να παραδώσει στη Ρωσία. Για να μην μειώσει λοιπόν ούτε καν τα προσεχή κέρδη της Gasprom έβαλαν ο Σαμαράς και οι άλλοι δύο το ΤΑΙΠΕΔ να απορρίψει κάθε μείωση της τιμής του φυσικού αερίου με το πρόσχημα ότι έτσι θα κατεβεί η τιμή της υπό πώληση ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ. Λες και γίνεται κανένας πραγματικός διαγωνισμός για την πώληση τους. Με το κυβερνητικό προδοτικό κριτήριο, την υψηλότερη τιμή πώλησης, την ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ τις παίρνουν οι Ρώσοι γιατί μόνο η Ρωσία αφού έχει τον αγωγό της Γκαζπρομ μπορεί να πάρει το απόλυτο μονοπώλιο φυσικού αερίου στη χώρα αν πάρει και το σταθμό της Ρεβυθούσας που είναι η εναλλακτική πύλη απέναντι στο ρώσικο φυσικό αέριο. Στην ουσία οι ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ έχουν άπειρη τιμή για την εξαγορά τους από τους Ρώσους γιατί όποιος έχει το μονοπώλιο του αερίου θα έχει σε λίγο το μονοπώλιο της βιομηχανικής παραγωγής και του μεγαλύτερου μέρους της οικιακής κατανάλωσης, δηλαδή θα είναι ένας είδος ιδιοκτήτη της χώρας μας. Όταν αυτός ο ιδιοκτήτης είναι μια φασιστική δύναμη, αυτό ισοδυναμεί με την υποδούλωση της χώρας μας και επομένως δεν μπορεί να υπάρχει κανένα οικονομικό τίμημα για κάτι τέτοιο. Από την πλευρά των Ρώσων η Ελλάδα σαν κόμβος ενεργειακός και γεωπολιτικός δεν αποτιμάται επίσης οικονομικά αλλά γεωπολιτικά. Είναι μια σημαντική βάση ελέγχου της ευρύτερης περιοχής και εισοδισμού στην ΕΕ, μια βάση εξόρμησης και στήριξης της ευρωπαϊκής περικύκλωσης και του παγκόσμιου πολέμου που οργανώνει ο ναζιστικός άξονας. Οι λακέδες όμως φροντίζουν με τη μεγαλύτερη λεπτομέρεια και τα οικονομικά συμφέροντα των αφεντικών τους. Με την προμήθεια και την εμπορία του φυσικού αερίου, την εξάρτηση της ηλεκτροπαραγωγής, καθώς και με τον έλεγχο των δικτύων που ήδη έχει η Ρωσία, με συνεργάτη τον ολιγάρχη Κοπελούζο, τα λεφτά που θα δώσουν οι Ρώσοι θα τα βγάλουν σε ελάχιστο χρόνο. Θα γδάρουν το λαό και τη χώρα.

Η απροκάλυπτη οικονομική βία που ασκούν οι σαμποταριστές στη βιομηχανία

Η βιομηχανία δικαιούται και παίρνει σε όλες τις χώρες, για πολλούς λόγους, τις χαμηλότερες τιμές σε σχέση με τα οικιακά και εμπορικά τιμολόγια. Ένας βασικός λόγος είναι ότι η βιομηχανική κατανάλωση του εμπορεύματος που λέγεται Ηλεκτρική Ενέργεια είναι μεγάλη και επομένως όλες οι βιομηχανίες αντιμετωπίζονται, σε όλες τις χώρες εκτός της δικής μας, τουλάχιστον σαν χοντρικοί καταναλωτές και παίρνουν πολύ χαμηλότερες τιμές από τα οικιακά τιμολόγια. Ένας δεύτερος αντικειμενικός λόγος που οι βιομηχανίες έχουν χαμηλότερα τιμολόγια από τα οικιακά, πέρα από την πολιτική επιδοτήσεων των τιμών Η.Ε στη βιομηχανία που κάνουν όλες οι κυβερνήσεις, είναι και το γεγονός ότι αυτές επιδιώκουν να καταναλώνουν ενέργεια τις βραδινές ώρες και τις ώρες που η υπόλοιπη κατανάλωση πέφτει, τότε δηλαδή που οι τιμές πέφτουν. Όλες οι χώρες προβλέπουν συμφωνίες των παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας (Η.Ε) με τις βιομηχανίες για τις ειδικές αυτές προγραμματισμένες καταναλώσεις με χαμηλότερες τιμές με εξαίρεση τη χώρα μας. Ειδικά η μόνιμη λειτουργία των ενεργοβόρων βιομηχανιών σταθεροποιεί όλο το σύστημα διανομής και παραγωγής με την έννοια ότι κρατάει σε συνεχή λειτουργία τα λιγνιτικά εργοστάσια βάσης τα βράδια, που η κατανάλωση πέφτει, γιατί αυτά είναι αδύνατο να διακόπτουν τη λειτουργία τους και να επαναλειτουργούν σε διάστημα μιας νύχτας, ώστε από το επόμενο πρωί να μπορούν να αυξήσουν την ισχύ τους για να καλύψουν και τις ανάγκες των κατοικιών και της παραγωγής που ξεκινά το πρωί. Σταθεροποιητής του συστήματος με την έννοια της κατανάλωσης Η.Ε είναι η Αλουμίνιο του ανατολικού κρατικοολογάρχη Μυτιληναίου, στον οποίο χαρίζει η ΔΕΗ εκατομμύρια κάθε χρόνο, όπως και η ΛΑΡΚΟ που τις νύχτες που δουλεύουν καταναλώνουν το 10% της Η.Ε που καταναλώνει όλη η χώρα στην ίδια νύχτα. Μια διακοπή και μόνο της λειτουργίας της Αλουμίνιο και της ΛΑΡΚΟ θα οδηγήσει τη ΔΕΗ στο κλείσιμο δύο λιγνιτικών εργοστασίων.

Οι βασικοί αυτοί κανόνες διαμόρφωσης των τιμών του βιομηχανικού ρεύματος βασισμένοι στην προσφορά και στη ζήτηση στη διάρκεια ενός εικοσιτετραώρου, δεν τηρούνται στη χώρα μας από τους σαμποταριστές. Αυτοί χρεώνουν τις βιομηχανίες αυθαίρετα με αδικαιολόγητα υψηλές τιμές, που υπονομεύουν την ανταγωνιστικότητά τους και τις οδηγούν στη χρεοκοπία και στο κλείσιμο. Σε πολλές περιπτώσεις χρεώνουν με τιμές όπως αυτές των σούπερ μάρκετ και των εμπορικών καταστημάτων. Γι’ αυτό και όλες οι επιχειρήσεις που έχουν καταγγείλει τη ΔΕΗ στην Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας για τις υψηλές τιμές έχουν δικαιωθεί. Η απάντηση του προέδρου της ΔΕΗ Ζερβού, του διακομματικού αυτού υπηρέτη όλων των σαμποταριστών είναι ότι η μέση και υψηλή τάση έχουν απελευθερωθεί οπότε η ΔΕΗ χρεώνει όπως γουστάρει. Μάλιστα το υποκείμενο αυτό δήλωσε ότι οι ενεργοβόρες ζημιώνουν τη ΔΕΗ οπότε δεν τις θέλει. Να κλείσουν δηλαδή.

Εκτός από τους αντικειμενικούς παραπάνω λόγους που η βιομηχανία δικαιούται χαμηλότερες τιμές, που δεν αποτελούν επιδότηση, είναι γνωστό ότι όλες οι κυβερνήσεις επιδοτούν τις τιμές του ρεύματος της βιομηχανίας. Μιλάμε για επιδοτήσεις που δεν έχουν στόχο την αύξηση των κερδών των βιομηχάνων αλλά την μείωση του κόστους της βιομηχανικής παραγωγής και την αύξηση της ανταγωνιστικότητάς της. Και αυτό γιατί η βιομηχανία είναι η ραχοκοκαλιά της παραγωγής. Είναι ο κλάδος που δίνει την περισσότερη δουλειά σε όλους τους άλλους κλάδους της οικονομίας. Είναι ο κλάδος που στηρίζει τα δημοσιονομικά μιας χώρας, που εξασφαλίζει τον πλούτο και την ανάπτυξή της, και καθορίζει την παγκόσμια οικονομική θέση της. Γι’ αυτό και η διάκριση που πρέπει να κάνουμε ανάμεσα στις τιμές της οικιακής κατανάλωσης Η.Ε και της βιομηχανικής είναι απαραίτητη. Οι τιμές της οικιακής κατανάλωσης αφορούν το κόστος ζωής, το κόστος δηλαδή αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης που θα ενωθεί με τα μέσα παραγωγής για να παράξει νέα αξία, αλλά και την άνεση της ζωής των μεσοστρωμάτων και της αστικής τάξης. Τα ποσά ενέργειας της οικιακής κατανάλωσης αφού καταναλωθούν παύουν να υπάρχουν, πραγματοποίησαν το σκοπό τους υπηρετώντας οικιακές ατομικές ανάγκες. Γι’ αυτό και οι αγώνες για φτηνό οικιακό ρεύμα πρέπει να είναι αγώνες πολιτικοί και συνδικαλιστικοί για την ανατροπή της εξουσίας του σοσιαλφασισμού και της σοσιαλιμπεριαλιστικής εξάρτησης της χώρας.

Για τη βιομηχανία η Η.Ε λειτουργεί οικονομικά διαφορετικά από ότι αυτή που καταναλώνουν τα νοικοκυριά υπηρετώντας βέβαια στο τέλος και αυτή την ζωή και τον καπιταλιστικό τρόπο αναπαραγωγή της. Εδώ η Η.Ε είναι βασικό αναλώσιμο μέσο παραγωγής. Γι’ αυτό και οι ψηλές τιμές στο βιομηχανικό ρεύμα που υπονομεύουν την ανταγωνιστικότητα της βιομηχανίας και είναι απαγορευτικές για την αναπαραγωγή και τη συσσώρευση του κεφαλαίου συνιστούν σαμποτάρισμα της παραγωγής και της αναπαραγωγής της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, του πολιτισμού και της ζωής συνολικά του έθνους. Γι’ αυτό και η προστασία της ηλεκτροπαραγωγής και της βιομηχανίας γενικά από τον αφανισμό της από τους σαμποταριστές και το ξεπούλημα τους στον ρωσοκινέζικο άξονα, που προωθεί ο σοσιαλφασισμός με τους κυβερνήτες του εδώ και δεκαετίες, δεν είναι προστασία του κεφαλαίου αλλά αγώνας για τη ζωή της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων της χώρας.

Ο σοσιαλφασισμός με το κίνημα «δεν πληρώνω τη ΔΕΗ» και το τελευταίο του σύνθημα, «δωρεάν ρεύμα για όλους», εξαπατά και αποπροσανατολίζει το λαό ότι τάχα παλεύει για την καλυτέρευση της οικονομικής του θέσης και της απαλλαγής του από την εκμετάλλευση του κεφαλαίου. Η εξαπάτηση του λαού ακόμα και στο στενό οικονομικό επίπεδο έγγειται στο ότι οι ψηλές τιμές του βιομηχανικού ρεύματος εξανεμίζουν κάθε μείωση των τιμών του οικιακού ρεύματος, όσο χαμηλές και αν είναι αυτές, ακόμα και αν δωρεάν να προσφέρεται το ρεύμα στα νοικοκυριά, με τις αυξήσεις που φέρνει σε όλα τα προϊόντα και υπηρεσίες η αύξηση της τιμής του βιομηχανικού ρεύματος, χώρια που φέρνει την ανεργία και τη συνολική καταστροφή της οικονομίας και της χώρας.

Δεν όμως μόνο οι αυξήσεις του βιομηχανικού ρεύματος αλλά και οι ποινές που επιβάλλουν οι κυβερνήσεις των σαμποταριστών και στην παραμικρή αύξηση της παραγωγής ενός εργοστασίου μέσης τάσης, ποινές που επιβάλλονται ακόμα και όταν δεν αυξάνεται η κατανάλωση ενέργειας! Από το Φεβρουάριο του 2011, δηλαδή στο ζενίθ της κρίσης χρέους, αν η ισχύς που απορροφά ένα εργοστάσιο αυξηθεί έστω και για δέκα λεπτά μέσα σε ένα μήνα, ανάμεσα στις 11 με δύο το μεσημέρι, για να εκτελεστεί σαν παράδειγμα και η πιο μικρή έκτακτη παραγγελία, τότε η βιομηχανία αυτή θα πληρώσει το κόστος δικτύου και το κόστος μεταφοράς για ένα ολόκληρο μήνα με βάση την αυξημένη ισχύ αυτού του δεκάλεπτου. ( Η αύξηση της απορροφούμενης ενέργειας σ’ αυτό τον μικρό χρόνο είναι ελάχιστη). Το κόστος δικτύου είναι ανάλογο με τη μεγαλύτερη ισχύ που χρησιμοποίησε το εργοστάσιο ανάμεσα στις 11 με 2 το μεσημέρι, σε ένα μήνα, έστω και αν αυτό συνέβη ακόμα και για ένα δεκάλεπτο. Έτσι αν ένα εργοστάσιο πάρει μια παραγγελία που θα την εκτελέσει, σαν παράδειγμα, σε μια ημέρα αλλά που θα αναγκαστεί να λειτουργήσει ας πούμε διπλάσιες μηχανές τότε θα πληρώσει κόστος δικτύου διπλάσιο για ολόκληρο το μήνα. Για να υπάρχει μια εικόνα το κόστος δικτύου στα οικιακά τιμολόγια είναι 15% του συνολικού λογαριασμού μαζί και ο ΦΠΑ και όλοι οι άλλοι φόροι. Το κόστος μεταφοράς είναι περίπου 5%. Ανάλογα κάνουν οι σαμποταριστές και για το κόστος μεταφοράς της ενέργειας από το εργοστάσιο στην πόλη και γενικά στον τόπο κατανάλωσης. Και οι τιμές στη βιομηχανία είναι υψηλότερες στα δίκτυα γιατί εκεί πληρώνουν και την ισχύ λόγω εξόδων μετασχηματιστών, καλωδίων, υποσταθμών κλπ. Έτσι φέρανε οι σαμποταριστές όλες τις βιομηχανίες μέσης τάσης που βλέπουν τις δουλειές τους να πέφτουν, να μην τολμούν να λειτουργήσουν, να υπολειτουργούν, να δουλεύουν χρησιμοποιώντας μόνο μερικές από τις μηχανές τους, να απολύσουν τους εργάτες και να μένει αχρησιμοποίητο το πάγιο κεφάλαιο της επιχείρησης ακόμα και αν βρίσκουν μια παραγγελία. Η ομολογία της προέδρου της χαρτοβιομηχανίας Paco στο www.capital.gr στις 1/2/2013 είναι αποκαλυπτική. «Εμείς για παράδειγμα δεν μπορούμε να δουλέψουμε δύο χαρτοποιητικές μηχανές μαζί, διότι ανεβαίνει πολύ η ισχύς και η λειτουργία είναι οικονομικά ασύμφορη. Έτσι η αύξηση στο ρεύμα μας οδήγησε στο να μειώσουμε την παραγωγή μας». Τα κτήνη οι σαμποταριστές της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης κάνουν νόμους για να μειώνουν την παραγωγή πάνω στην κρίση.

Αλλά δεν είναι μόνο η απαγόρευση της κατανάλωσης που είδαμε προηγούμενα. Οι τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος στη βιομηχανία αυξάνονται το καλοκαίρι και γίνονται απαγορευτικές για την παραγωγή γιατί η ΔΕΗ δεν διαθέτει στην πραγματικότητα ισχύ.

Η δικαιολογία που αφήνει να πλανάται η διοίκηση της ΔΕΗ και το καθεστώς γι’ αυτή την κατάσταση, είναι ότι τα εργοστάσια τραβούν πολύ ισχύ οπότε δεν μπορεί να διαθέτει τάχα καμιά ΔΕΗ στον κόσμο απεριόριστα ποσά ισχύος για να τα καταναλώνει όποτε θέλει ο καθένας. Αυτό το γεγονός λαμβάνεται υπόψη φυσικά σε όλες τις χώρες αλλά στην Ελλάδα των σαμποταριστών της βιομηχανίας και της παραγωγής δεν είναι έτσι τα πράγματα. Όλες οι χώρες για να εξασφαλίζουν την βιομηχανική τους παραγωγή αλλά και τις τυχών αυξημένες οικιακές καταναλώσεις, διαθέτουν ηλεκτροπαραγωγή και δίκτυα που μπορούν να δίνουν πολύ μεγαλύτερη ισχύ από τη μέγιστη πραγματική ισχύ που ζητάει και καταναλώνει η βιομηχανία (φορτίο). Έτσι έχουν το περιθώριο οι βιομηχανίες να αυξάνουν την παραγωγή τους και γενικά η ζήτηση να κυμαίνεται σε αρκετά μεγάλα διαστήματα ισχύος, χωρίς εμπόδια στην κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας. Στατιστικά τα μεγάλα όρια ασφαλείας εξασφαλίζουν απρόσκοπτη βιομηχανική κατανάλωση και παραγωγή. Και εκεί βέβαια προγραμματίζουν σε ένα βαθμό τις καταναλώσεις τους. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΕ για το 2008 η μέγιστη ισχύς φορτίου, η ζητούμενη δηλαδή ισχύς, ήταν για την Τσεχία σαν παράδειγμα 10,88 GW ενώ αυτή διέθετε μέγιστη χωρητικότητα 17,724 GW, για τη Γαλλία η σχέση ήταν 84,4-117,7 για την Ιταλία 55,3-86,9 για την Δανία 6,3-12,7 για την Νορβηγία 21,58-30,81 για την κατεστραμμένη Βουλγαρία 7,03-8,07 και για την Ελλάδα των σαμποταριστών της βιομηχανίας που βρίσκεται δεκαετίες στην ΕΕ και στο ευρώ 10,393- 12,871. Το συμπέρασμα είναι ότι η χώρα μας δεν διαθέτει ηλεκτρική ενέργεια για τη βιομηχανία. Και όποια βιομηχανία υπάρχει πρέπει να λειτουργεί με απόλυτη πειθαρχία στις καταναλώσεις της γιατί διαφορετικά θα δημιουργήσει μπλακ- άουτ! Αυτό είναι το αποτέλεσμα του σαμποταρίσματος της ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας επί δεκαετίες από τις κυβερνήσεις των σαμποταριστών και από τους ΣΥΝ και ψευτοΚΚΕ. Αυτές οι κυβερνήσεις προσφέρθηκαν να δεσμευτούν σκόπιμα στην ΕΕ, με πρόσχημα την πράσινη ανάπτυξη, ότι δεν θα κατασκευάσουν μέχρι το 2010 κανένα εργοστάσιο λιγνίτη, και πλειοδότησαν ότι στην Ελλάδα οι πανάκριβες ανανεώσιμες πηγές (ΑΠΕ) θα έχουν πάνω από το 20% της κατανάλωσης, δηλαδή του ποσοστού που θα έχουν οι ΑΠΕ στην υπόλοιπη ΕΕ, μέχρι το 2020, και έτσι ακύρωσαν κάθε νέο λιγνιτικό και λιθανθρακικό εργοστάσιο του προγράμματος 2009-2014 της ΔΕΗ!

Αυτοί οι λακέδες του ρώσικου νεο-ναζιστικού μονοπωλίου έκριναν ακατάλληλο το εθνικό φτηνό καύσιμο, τον λιγνίτη, από το 1987 που παρέδιδαν την τροφοδοσία της χώρας στη Ρωσία, ως ρυπογόνο τάχα και σκόπιμα δεν επένδυαν σε τεχνολογίες απορρύπανσης που έχουν εξελιχτεί εξαιρετικά. Και αυτό το έκαναν γιατί ως «εθνικό» καύσιμο πλάσαραν στη χώρα το φυσικό αέριο του Ρώσικου αφεντικού τους. Τα εργοστάσια φυσικού αερίου τα έδωσαν στους ντόπιους ολιγάρχες και τα χρηματοδοτούν στη λειτουργία τους με όρους μοιράσματος λείας. Μιλούσαν για αντικατάσταση του λιγνίτη όταν η EUROCOAL εκτιμά ότι η αντικατάσταση αυτή θα επιβάρυνε με 4,3 δις ευρώ ετησίως το ισοζύγιο πληρωμών της χώρας και αυτό με μια ΔΕΗ με τζίρο κοντά στο ποσό αυτό! Ακύρωσαν οι σαμποταριστές το εργοστάσιο λιθάνθρακα στο Αλιβέρι 800 MW με την απόλυτη συμφωνία όλων των κομμάτων. Το λιγνιτικό εργοστάσιο Πτολεμαΐδα V 450 MW το ξαναθυμήθηκαν μέσα στη χρεοκοπία όταν δεν διαθέτουν χρηματοδότηση και ξεκινούν τώρα μια νέα συμφωνία για 616 MW. Ο διοικητής της ΔΕΗ Ζερβός, ζητούσε από τη Γερμανία επενδύσεις στο 50% του κεφαλαίου ύψους 700 εκατ για την Πτολεμαΐδα V, όταν ακύρωνε το Αλιβέρι για το οποίο ενδιαφέρονταν η Γερμανική RWE. Από το πρόγραμμα επενδύσεων της ΔΕΗ 2009-2014 μόνο τα εργοστάσια φυσικού αερίου κατασκευάζονται. Της Κομοτηνής με 160 MW που ολοκληρώθηκε, του Αλιβερίου 427 MW που υλοποιείται και της Μεγαλόπολης V 800 MW που κατασκευάστηκε και στο οποίο συμμετέχει και ο ανατολικός κρατικοολιγάρχης Μυτιληναίος με τη ΜΕΤΚΑ.ΑΕ με 10%. Από το πρόγραμμα της κατασκευής εργοστάσιων του 2009-2014 συνολικών 3.887 MW κατασκευάζονται ή κατασκευάστηκαν τα προηγούμενα εργοστάσια ρώσικου φυσικού αερίου, ενώ προγραμματίζονται και κλείνουν οι πολύ παλιές μονάδες λιγνιτικών. Έξι μονάδες σε Πτολεμαΐδα, Μεγαλόπολη και ΛΙΠΤΟΛ Ι και ΙΙ. Τέσσερεις μονάδες μαζούτ σε Λαύριο και Αλιβέρι. Και οι μονάδες ντήζελ και μαζούτ των Κυκλάδων. Από τα υδροηλεκτρικά που διαθέτουν δωρεάν υδατοπτώσεις μόνο του Ιλαρίωνα με 157 MW προχωρά, όταν σαμποτάρονται τα υπόλοιπα 483 MW της Μεσοχώρας, του Μετσοβίτικου,της Συκιάς και του Λευκόφυτου.

　Το αποτέλεσμα του σαμποταρίσματος της ΔΕΗ και όλης της ηλεκτροπαραγωγής για να παραδοθεί στο τέλος και η ίδια η ΔΕΗ στους ρώσους απαξιωμένη είναι ότι το παραγωγικό ετήσιο έλλειμμα στη λειτουργία της που το υπολόγισε η εταιρεία Booz Allen Hamilton το 2008 χωρίς να λάβει υπόψη το μισθολογικό κόστος ήταν: Στον τομέα των ορυχείων 274 εκατ. ευρώ. Στην παραγωγή 210 εκατ, στη μεταφορά σε 23 εκατ, στη διανομή 111 εκατ. ευρώ, στην εμπορία 13 εκατ. ευρώ το χρόνο, στις διοικητικές υπηρεσίες 113 εκατ. ευρώ το χρόνο. Σύνολο 744 εκατ παραγωγικό έλλειμμα όταν από το 2001 μέχρι και το πρώτο 9μηνο του 2012 το μέσο καθαρό κέρδος της ΔΕΗ σε ονομαστικές τιμές, σύμφωνα με τους ισολογισμούς της, ήταν 185,13 εκατ ευρώ! Το 9μηνο του 2012 πάρθηκε σαν ολόκληρο έτος.

Στο « Επιχειρησιακό σχέδιο της ΔΕΗ 2009-2014» του έτους 2008 διαβάζουμε επίσης ότι: «Η απόδοση ιδίων κεφαλαίων (ROE) της ΔΕΗ το 2007 ήταν κατά 16 ποσοστιαίες μονάδες χαμηλότερη από τον μέσο όρο των 4 μεγαλύτερων ευρωπαϊκών.( Συμπληρώνουμε ότι η απόδοση των ιδίων κεφαλαίων της ΔΕΗ συγκεκριμένα ήταν 1,1% και των 4 μεγαλυτέρων 17,1%!)». «Επίσης, ο δείκτης απόδοσης των απασχολούμενων κεφαλαίων (ROCE)το 2007 ήταν 2,1%, πολύ χαμηλότερος από τον μέσο όρο άλλων ευρωπαϊκών εταιρειών ηλεκτρικής ενέργειας που φθάνει στο 10,1%.»