ΟΙ ΦΑΙΟΚΟΚΚΙΝΟΙ ΣΑΜΠΟΤΑΡΙΣΤΕΣ ΟΔΗΓΗΣΑΝΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΤΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ
Δημοκρατικό και πατριωτικό αντιφασιστικό μέτωπο για την ανάπτυξη της χώρας και την επιβίωση του λαού

Η πολιτική εκφράστηκε τελικά στην οικονομία. Η χώρα ουσιαστικά τελεί υπό χρεωκοπία γιατί το κύριο ρεύμα στην πολιτική εξουσία σαμπόταρε για δεκαετίες την παραγωγική δράση κάθε αντιπάλου του.
Συγκεκριμένα η κυρίαρχη φαιοκόκκινη φασιστική πολιτική, η ρωσόδουλη πολιτική στην Ελλάδα είχε σαν μια βασική συνιστώσα της το σαμποτάρισμα επί μία εικοσαετία όλων των ντόπιων και σύγχρονων μεγάλων επενδύσεων στη βιομηχανία, στη γεωργία, στον τουρισμό και στην έρευνα. Το μόνο πράγμα που επετράπη ήταν η λεηλασία του δημόσιου πλούτου από μια παρασιτική και διεφθαρμένη γραφειοκρατία και από μια νέα ανατολική στην προέλευση και στη λειτουργία της ολιγαρχία.
Το πολύχρονο παραγωγικό σαμποτάζ είχε σαν αποτέλεσμα ένα πελώριο και διαρκώς αυξανόμενο εμπορικό έλλειμμα που οδηγούσε σε ένα έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών. Το τελευταίο αυτό έλλειμμα πήγε στην άκρη του όταν λόγω διεθνούς κρίσης μειώθηκαν σοβαρά οι δύο μεγάλοι εξωτερικοί πόροι της χώρας, η γαιοπρόσοδος από τον τουρισμό και τα ναυτιλιακά εμβάσματα. Αυτό το έλλειμμα ήταν που οδήγησε στις αρχές του 2009 στην έκρηξη του πελώριου και διαρκώς αυξανόμενου δημόσιου χρέους και στον εκτροχιασμό του δημοσιονομικού ελλείμματος. Από το Μάρτη του 2009 η χώρα μας από εσωτερική άποψη, δηλαδή από την άποψη των εσωτερικών δυνατοτήτων της έχει ουσιαστικά χρεοκοπήσει.
Εκείνο που εμπόδιζε και εμποδίζει ακόμα την ανοιχτή εκδήλωση αυτής της χρεωκοπίας ήταν ότι ανήκει σε μια οικονομική ένωση με άλλα ισχυρότατα κράτη με τα οποία έχει κοινό νόμισμα. Η ένωση αυτή εμποδίζει την ανοιχτή εκδήλωση της χρεωκοπίας της Ελλάδας για να μην εκθέσει σε υποτίμηση το κοινό νόμισμα. Αν δηλαδή η Ελλάδα είχε ένα αποκλειστικά δικό της νόμισμα θα την άφηναν όλοι να κάνει ότι κάνει κάθε χρεοκοπημένη χώρα στις συνθήκες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Θα την άφηναν να υποτιμήσει το νόμισμά της οπότε τα προϊόντα της θα γίνονταν πιο φτηνά στις ξένες αγορές και τα ξένα προϊόντα θα γίνονταν πιο ακριβά στη δίκη της αγορά. Δηλαδή θα αυξάνονταν οι εξαγωγές της και θα μειώνονταν οι εισαγωγές της. Έτσι θα μειωνόταν το εμπορικό της έλλειμμα και έτσι θα μειωνόταν και το χρέος της. Αλλά αυτή η υποτίμηση της αξίας του νομίσματος είναι κάτι πολύ επώδυνο για το λαό μιας χώρας γιατί τότε όλα τα πράγματα γίνονται ξαφνικά ακριβά για αυτόν, δηλαδή η καταναλωτική δύναμη του συντρίβεται. Όμως αυτή η υποτίμηση του νομίσματος, οπότε και αυτή η πείνα του πληθυσμού της χρεοκοπημένης χώρας είναι μέσα στις συνθήκες της κυριαρχίας του χρηματιστικού κεφάλαιου η πιο ουσιαστική προϋπόθεση για να δεχτούν οι χώρες πιστωτές (συνήθως με τη μορφή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου) να δανείσουν χρήματα στη χώρα ώστε να αρχίσει να εξυπηρετεί το χρέος της. Γιατί αν αυτή δεν εξυπηρετήσει το παλιό δάνειο δεν θα μπορεί να συνεχίσει να δανειοδοτείται. Σε αυτήν την περίπτωση μόνη της η υποτίμηση του νομίσματος δεν θα κάνει τίποτα αφού με την ξαφνική έλλειψη τρέχοντος δανειακού κεφάλαιου θα αχρηστευτούν τεράστιοι τομείς της παραγωγής και η χώρα πολύ δύσκολα θα ορθοποδήσει από τα ερείπια. Σε αυτήν την περίπτωση οι χώρες δανειστές επίσης δεν θα πάρουν ποτέ πίσω τα λεφτά τους. Αυτός είναι ο πιο χειροπιαστός και άμεσος λόγος για τον οποίο ο συλλογικός διεθνής πιστωτής, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δανείζει τις χρεοκοπημένες χώρες.
Όμως η Ελλάδα δεν μπορεί να υποτιμήσει το νόμισμά της αφού αυτό είναι ένα κοινό νόμισμα πολλών χωρών και βεβαίως καμιά από αυτές τις χώρες δεν θα δεχόταν σήμερα μια υποτίμηση του νομίσματος της και μάλιστα υποτίμηση επιπέδου χρεωκοπίας. Ίσα-ίσα η ΕΕ στηρίζει όχι μόνο την οικονομική της ενότητα αλλά και την πολύ πιο εύθραυστη πολιτική της ενότητα πάνω σε ένα σταθερό και ισχυρό Ευρώ. Από την άλλη η ΕΕ δεν μπορεί να αφήσει μια από τις χώρες του Ευρώ να χρεωκοπήσει γιατί τότε θα μειωθεί το κύρος συνολικά της οικονομικής ένωσης, αφού θα αποδειχτεί ότι δεν έχει στοιχειώδη έλεγχο πάνω στη δημοσιονομική και οικονομική κατάσταση του νομισματικού χώρου της. Ιδιαίτερα δεν μπορεί η ΕΕ να επιτρέψει αυτή την χρεοκοπία σε περίοδες κρίσης σαν και αυτήν εδώ. Γιατί η Ελλάδα είναι μικρή και η παραγωγική της δύναμη ακόμα μικρότερη, αλλά το χρέος της είναι πελώριο. Αν λοιπόν σκάσει το ελληνικό κανόνι τότε πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές εμπορικές τράπεζες αλλά και η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα που έχουν δανείσει πολλά λεφτά στην Ελλάδα θα δεχτούν μεγάλο χτύπημα και κάτι τέτοιο μπορεί να λειτουργήσει σαν απαρχή ενός ντόμινο που θα παρασύρει τις άλλες χρεωμένες αν και λιγότερο εκτεθειμένες παραγωγικά χώρες της ΕΕ, όπως την Πορτογαλία, την Ισπανία, και την Ιρλανδία και τελικά θα φέρει την ΕΕ μπροστά σε μια κρίση άγνωστης ως τώρα ποιότητας που θα χτυπήσει στην καρδιά της την σταθερότητα του Ευρώ. Και το Ευρώ δεν είναι δολλάριο για να έχει πίσω του μια μόνη πολιτική εξουσία που να αποφασίζει για το πόσα δολλάρια θα τυπωθούν, δηλαδή πόσο ψηλά θα ρυθμιστεί ο πληθωρισμός. Αν το Ευρώ διαταραχτεί θα τσακώνονται όλοι με όλους για το πόσο από δαύτο θα πρέπει να τυπώνεται και η αδύναμη κοινή πολιτική εξουσία ίσως κλονιστεί πολύ ανεπανόρθωτα για να μπορεί να ζήσει χωρίς αυτήν το κοινό νόμισμα .

Οι σοσιαλφασίστες που διοικούν τη Ελλάδα, εν προκειμένω η κλίκα Παπανδρέου, όπως πριν από αυτόν η ακόμα πιο μικρή ηγετική κλίκα Καραμανλή ποντάρουν σε αυτόν τον κίνδυνο για όλη την ΕΕ και έτσι ως τώρα βαδίζουν με την παλιά γνωστή τους μέθοδο: παρά την κρίση συνεχίζουν να δανείζονται και να φουσκώνουν το χρέος σίγουροι ότι η ΕΕ θα τους συμπαρασταθεί. Πραγματικά ως τώρα η ΕΕ εμπόδιζε την ανοιχτή χρεοκοπία της Ελλάδας, αν και με όλο και μεγαλύτερη οργή. Και την εμπόδιζε με δύο τρόπους.
Ο ένας τρόπος ήταν άμεσος. Δηλαδή η κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα δάνειζε με φτηνό χρήμα τις ελληνικές τράπεζες θεωρώντας σαν εγγύηση τα ελληνικά κρατικά ομόλογα που αυτές οι τράπεζες αγόραζαν με αυτά τα λεφτά και τα είχαν στα ταμεία τους σαν αξιόπιστο ενεργητικό. Στην ουσία με αυτόν τον τρόπο η ΕΕ δάνειζε το ελληνικό κράτος έμμεσα μέσω των ελληνικών τραπεζών. Βέβαια αυτό σημαίνει ότι αν χρεωκοπήσει το ελληνικό κράτος αυτόματα θα χρεωκοπήσουν και οι ελληνικές τράπεζες που το δάνειζαν.
Ο δεύτερος τρόπος ο πιο σημαντικός, αν και έμμεσος, είναι ότι ως χθες η ΕΕ εγγυούταν στις αγορές σε επίπεδο πολιτικών διακηρύξεων ότι δε θα επιτρέψει τη χρεωκοπία της Ελλάδας, δηλαδή ότι αν φτάσουν τα πράγματα στο απροχώρητο και η Ελλάδα δεν θα μπορεί να πληρώσει τα χρωστούμενα, δηλαδή να πληρώσει τις δόσεις της στους διεθνείς πιστωτές της, τότε θα τη βοηθήσουν οι πιο εύρωστες χώρες της ΕΕ και βασικά ο μεγαλύτερος καθαρός χρηματοδότης της Ένωσης που είναι η Γερμανία. Αυτές τις διαβεβαιώσεις τις έδινε η ΕΕ στις αγορές όταν αυτές άρχιζαν να ανησυχούν για την ικανότητα της Ελλάδας να αποπληρώσει το χρέος της. «Άρχιζαν να ανησυχούν» σήμαινε ότι οι δανειστές άρχιζαν να ζητάνε περισσότερους τόκους για να δανείσουν τα λεφτά τους στο ελληνικό κράτος αγοράζοντας τα κρατικά του ομόλογα. Δηλαδή ζητούσαν ψηλότερα επιτόκια από το ελληνικό κράτος για να αντισταθμίσουν το ρίσκο που παίρνανε δανείζοντας τα λεφτά τους σε αυτό. Το πόσο ρίσκο παίρνει ένας δανειστής για μια χώρα καθρεφτίζεται στη διαφορά που έχουν τα επιτόκια των ομολόγων που εκδίδει αυτή η χώρα από τα επιτόκια των γερμανικών κρατικών ομολόγων που θεωρούνται σχεδόν σίγουρα γι αυτό είναι τα πιο χαμηλά . Αυτή η διαφορά ονομάζεται spread στη διεθνή χρηματιστηριακή γλώσσα. Για πρώτη φορά τα ελληνικά spread έγιναν θεόρατα το Φλεβάρη του 2009 στο φόρτε της παγκόσμιας κρίσης. Τότε η ΕΕ στήριξε καθαρά την Ελλάδα και τα spread (οπότε και τα επιτόκια των ελληνικών κρατικών ομολόγων), έπεσαν. Επίσης η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα συνέχισε να δανείζει τις ελληνικές τράπεζες με πολύ φτηνό χρήμα και αυτές να αγοράζουν ελληνικά κρατικά ομόλογα και έτσι να βοηθάνε στο παραπέρα κατέβασμα των επιτοκίων τους.
Όμως η ΕΕ μέσω της Κομισιόν ζήτησε τότε από την Ελλάδα σαν αντάλλαγμα γι αυτήν την υποστήριξη να μειώσει το δημοσιονομικό έλλειμμα που η ΝΔ το είχε δηλώσει τότε ίσο με το 6% του ΑΕΠ και να το φέρει πιο κοντά στο ανώτατο επιτρεπόμενο που είναι το 3%. Τότε η Ελλάδα με την κυβέρνηση της ΝΔ υποσχέθηκε στην ΕΕ ότι θα μειώσει το έλλειμμα. Αλλά αυτό μπορούσε να γίνει μόνο αν έκοβε τις δαπάνες του δημοσίου και ανέβαζε τη φορολογία. Το πρώτο σήμαινε μείωση των μισθών των δημόσιων υπάλληλων, των συντάξεων κλπ και το δεύτερο σήμαινε σύγκρουση με τους μικρομεσαίους αλλά και με τη μεγάλη αστική τάξη που δεν φοροδιαφεύγει (μόνο τα λατομεία και οι οδοποιίες που έχουν απροσδιόριστες εκσκαφές φοροδιαφεύγουν εύκολα γι αυτό τα καπακώνουν οι ρωσόδουλοι) . Και τα δύο σημαίνανε έκρηξη κοινωνικής αντίθεσης και πτώση της κυβέρνησης από γιγαντιαία κύματα οργής. Ο μόνος τρόπος για να μειωθεί το ελληνικό έλλειμμα χωρίς να εξεγερθεί ο λαός είναι να παρθούν 3 μέτρα: 1ο να ξεμπλοκαριστούν τα δις των επενδύσεων που ο σοσιαλφασισμός πνίγει στα συρτάρια της γραφειοκρατίας. 2ο να σταματήσει η λεηλασία του δημόσιου πλούτου από τους ανατολικούς κρατικοολιγάρχες και 3ο να συντριβεί το τεμπέλικο και το διεφθαρμένο πιο «ανθηρό» τμήμα της κρατικής γραφειοκρατίας το οποίο είτε δε δουλεύει καθόλου είτε επιτηρεί με το αζημίωτο τη φοροδιαφυγή και τη ρεμούλα των μικρομεσαίων και μεγάλων αρπάγων. Το πρόβλημα με αυτά τα «3 μέτρα» είναι ότι αν επιβληθούν θα εξεγερθεί εναντίον τους ο φαιοκόκκινος φασισμός, και θα εξεγερθεί τόσο πολύ ώστε θα χρειαστεί, ελλείψει μιας επαναστατικής αστικής τάξης που ποτέ δεν υπήρξε σε αυτόν τον τόπο, μια μαζική λαϊκή επανάσταση για να τον καταστείλει.
Έτσι η ελληνική άρχουσα τάξη, μαζί οι δειλοί φιλοευρωπαίοι και οι μαχητικοί ρωσόδουλοι κρύφτηκαν πίσω από άλλες χώρες που το έλλειμμά τους είχε επίσης ανέβει πάνω από το 3% και συνέχισαν να μη μειώνουν το έλλειμμα. Για την ακρίβεια το άφησαν να μεγαλώνει πηγαίνοντας να κερδίσουν χρόνο και αξιοποιώντας τα χαμηλωμένα επιτόκια του κρατικού δανεισμού από την παγκόσμια αγορά χάρη στις ευρωπαϊκές εγγυήσεις.
Έτσι η κρίση ήρθε δριμύτερη πάλι στη επιφάνεια το Νοέμβρη. Η φιλοευρωπαϊκή στην πλειοψηφία της κυβέρνηση της ΝΔ κάτω από τη διπλή της αδυναμία να μειώσει το έλλειμμα αντιπαρατιθέμενη στους όγκους της ταξικίστικης δημαγωγίας των ρωσόδουλων και από την άλλη ανίκανη να αντισταθεί στο καθολικό παραγωγικό και πολιτικό σαμποτάζ που έφτασε μέχρις και στους μαζικούς εμπρησμούς του Αυγούστου, παραιτήθηκε. Έτσι η βόμβα έσκασε στα χέρια της κυβέρνησης Παπανδρέου.
Οι ρωσόδουλοι αφήνουν συνήθως το υπουργείο οικονομικών στους δυτικόφιλους για να τους βρίζει από πάνω η Κομισιόν που δεν μειώνουν τα ελλείμματα και να τους φτύνουν από κάτω τα νοικοκυριά που τρώνε όλο και λιγότερο και χρεοκοπούν όλο και περισσότερο. Κανείς ποτέ δεν έκλαψε υπουργό οικονομικών τις τελευταίες δεκαετίες όταν αυτός αργότερα εκκαθαρίστηκε.
Τώρα ο Παπανδρέου και οι άλλοι άφησαν τη βρομοδουλειά της αύξησης της φορολογίας και κάθε άλλης αρπαγής για τη μείωση του ελλείμματος στον Παπακωνσταντίνου, ενώ από κάτω ο Παπανδρέου εξαπέλυε μύδρους εναντίον της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας επειδή πιέζουν για μεγαλύτερες θυσίες του ελληνικού λαού. Νόμιζε ότι έτσι και η δουλειά θα γινόταν και ο ίδιος θα έβγαινε από τα αριστερά στον δυστυχή ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ που πίστεψε για μια ακόμα φορά στις καλύτερες μέρες. Ταυτόχρονα ο Παπανδρέου έπαιζε το αμερικάνικο χαρτί Ομπάμα-Κλίντον εναντίον της ΕΕ και έστειλε την αμερικανοσπουδαγμένη Κατσέλη (άλλο μελλοντικό θύμα εκκαθαρίσεων) να καλοπιάσει τη Γουόλ Στριτ ότι οι ελληνικές επενδύσεις είναι καλοδεχούμενες στη Ελλάδα. Περίμενε έτσι ότι η ΕΕ δεν επρόκειτο να αντιδράσει παραπέρα.
Όμως το δημοσιονομικό έλλειμμα είχε ανεβεί πολύ αυτή τη φορά και αντί να πέσει από τα 6% ανέβηκε στο ιλιγγιώδες 12,7% ενώ αποκαλύφθηκε ότι το 6% που είχε δώσει η ΝΔ ήταν πλασματικό νούμερο διαμορφωμένο με λογιστική απάτη. Ο πιο απατεώνας και φαντασμένος αστός της νοτιονατολικής Ευρώπης έπαψε να μπορεί να κρύβεται με αυτά τα νούμερα και αυτή τη στάση πίσω από άλλους χειρότερους μαθητές. Τώρα πια εξείχε δυο κεφάλια πιο ψηλά στο τελευταίο θρανίο που το είχε σπάσει, κάψει και είχε πουλήσει και ένα μέρος του.
Η ΕΕ κατάλαβε ότι έχει να κάνει όχι απλά με σπάταλους κυβερνήτες, όχι απλά με ανθρώπους που δεν κρατάνε τις υποσχέσεις τους, αλλά με κατ εξακολούθηση απατεώνες και κλέφτες κοινοτικών κονδυλίων και σφετεριστές εμπιστοσύνης. Ο Παπανδρέου προσπάθησε να τους πει ότι την απάτη την έκανε η ΝΔ και όχι το ΠΑΣΟΚ. Αλλά η ΕΕ το είχε ακούσει αυτό και το 2004 όταν η ΝΔ μόλις ήρθε στην εξουσία κατηγόρησε την κυβέρνηση Σημίτη ότι πείραξε τα στοιχεία του ελλείμματος για να ξεγελάσει την ΕΕ και να μπει η Ελλάδα στη ζώνη του Ευρώ (Αυτό γιατί η Ρωσία ήθελε να κάνει πολιτικό εισοδισμό στο σκληρό πυρήνα της ΕΕ μαζί με το άλλο τσιράκι της, την ηγεσία της Κύπρου).
Έτσι η ΕΕ σύσσωμη πια είπε στην κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ότι αυτά τα μέτρα που πήρε είναι ασήμαντα και ανίκανα να μειώσουν το έλλειμμα και ζήτησε περισσότερα, ενώ έβαλε την Ελλάδα στο καθεστώς της αυστηρής επιτήρησης που σήμαινε: «απατεώνες σας βλέπουμε. Θα είμαστε από πάνω σας στις προσθέσεις και στις αφαιρέσεις που θα κάνετε στα οικονομικά στοιχεία». Ταυτόχρονα προειδοποιούσε-από ότι φάνηκε μέσω του Προβόπουλου της Τράπεζας της Ελλάδας -τις ελληνικές εμπορικές τράπεζες ότι δεν θα έπρεπε πλέον να υπολογίζουν στα φτηνά δάνεια της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας.
Είχαν πια μαζευτεί πολλά μαύρα σημάδια στον ορίζοντα της Ελλάδας και στις διεθνείς αγορές πιστωτικών κεφαλαίων άρχισαν να ανεβαίνουν τα επιτόκια των κρατικών ομολόγων της. Η ΕΕ με Αλμούνια και Τρισέ έδωσε για μια ακόμα φορά κάλυψη στον Παπανδρέου ότι δεν θα αφήσει την Ελλάδα να χρεωκοπήσει, αλλά απαίτησε πιο ωμά περικοπές δαπανών, δηλαδή μείωση μισθών και συντάξεων. Αυτό είναι το μόνο που ξέρει να ζητάει το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο αλλά και η Κομισιόν. Αυτή λειτουργεί έτσι γιατί δεν τολμάει από πολιτική αδυναμία και από τύφλα να ζητήσει από την Ελλάδα δύο πράγματα κατά εξοχήν πολιτικής φύσης, να σταματήσει την απαγόρευση των επενδύσεων και την απέραντη κρατική διαφθορά. Έτσι ζητάει το μόνο πράγμα στο οποίο μπορεί να ενοποιηθεί πολιτικά εύκολα η αστική τάξη της ΕΕ : την εξαθλίωση των μισθωτών. Έτσι τρελαίνονται από τη χαρά τους οι αντιευρωπαϊστές και ρωσόδουλοι προβοκάτορες του ψευτοΚΚΕ που τάχα επιβεβαιώνονται ότι η ΕΕ προκαλεί την πείνα, ενώ την προκαλούν πάνω από κάθε άλλον οι ίδιοι με το παραγωγικό σαμποτάζ και το γιγάντωμα της κρατικοφασιστικής γραφειοκρατίας και ολιγαρχίας που προωθούν παντού.
Ο Παπανδρέου ωστόσο σίγουρος για την αδυναμία της ΕΕ να του αρνηθεί βοήθεια σε περίπτωση χρεοκοπίας αρνήθηκε «περήφανα» για μια ακόμα φορά να μειώσει παραπέρα μισθούς και συντάξεις. Τα πράγματα ίσως να εξελίσσονταν έτσι και αυτή τη φορά. Όμως τώρα η δουλειά χάλασε από τις ίδιες τις αγορές και μάλιστα από τους αμερικάνους βαθμολογητές του ρίσκου των επενδύσεων που με πρώτη την FITCH υποβάθμισαν την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας στο χειρότερο σημείο ως τώρα από κάθε άλλη χώρα του Ευρώ, στο ΒΒΒ+ . Έτσι τα spreads εκτινάχτηκαν στα ύψη (συνήθως παίζουν στα 1,20% τώρα πήγαν στα 2,5%). Μάλιστα επειδή αυτή τη φορά είχε γίνει γνωστό από τον Προβόπουλο ότι οι ελληνικές τράπεζες είναι γεμάτες ελληνικά ομόλογα που η αξία τους πέφτει με την αύξηση των spreads και αυτό σημαίνει ότι αν αυτά ανέβουν παραπάνω οι τράπεζες θα χρεωκοπήσουν, η κρίση των κρατικών ομολόγων έριξε στον πάτο τις τραπεζικές μετοχές που ήταν πάντα η ατμομηχανή του ελληνικού χρηματιστηρίου. Η πτώση του ελληνικού χρηματιστηρίου που συνήθως ακολουθούσε τους ρυθμούς των άλλων χρηματιστηρίων έγινε έτσι μοναδική σε ύψος στον κόσμο τη δοσμένη στιγμή. Και την ίδια ώρα η ΕΕ δεν έδινε τις συνηθισμένες της διαβεβαιώσεις στις αγορές για κάλυψη της Ελλάδας παρά μόνο αν ο Παπανδρέου θα έδινε εγγυήσεις ότι θα μείωνε το χρέος. Αν η ΕΕ δεν μιλούσε ως το τέλος και δεν έλεγε κάτι για διάσωση της Ελλάδας η χρεοκοπία ήταν ζήτημα ημερών. Τότε ο Παπανδρέου έκανε υπουργικό συμβούλιο και είπε το ρητό του άλλου σαμποταριστή και γενάρχη των ελλήνων πρωθυπουργών πρακτόρων της Ρωσίας, του πατέρα του Αντρέα Παπανδρέου : «Αν η χώρα δεν αφανίσει το χρέος, το χρέος θα αφανίσει τη χώρα». Αλλά αυτά δεν τα χωνεύει ο κόσμος όταν οι Παπανδρέου και όλα τα ψευτοαριστερά και φαιά κόμματα του λένε εδώ και δεκαετίες ότι τα λεφτά υπάρχουν και είναι άπειρα στα σεντούκια των πλουσίων και ότι αυτά όλα περί χρεοκοπίας είναι κολπάκια του κεφάλαιου για να φτωχύνει το φτωχό.
Έτσι ο Παπανδρέου έβαλε τα μεγάλα μέσα και συνέδεσε το χρέος με την εθνική ανεξαρτησία. Εννοούσε: Αν εσείς φτωχοί δεν πεινάσετε παραπάνω και εσείς αστοί δεν λιώσετε από τους φόρους, οι πιστωτές μας, που είναι βέβαια οι δυτικοί, θα μας παραδώσουν στους εθνικούς εχθρούς μας, δηλαδή θα χάσουμε το όνομα Μακεδονία, το Αιγαίο, την Κύπρο κλπ. Ή αλλιώς: Τι θέλετε κύριοι; ακρωτηριασμό της χώρας ή του στομαχιού σας; Λίγο πριν ο Παπακωνσταντίνου είχε παραδεχτεί ότι αν χρειαστεί θα κάνει νέο προϋπολογισμό, δηλαδή ότι δεν θα διστάσει να πραγματοποιήσει μια περήφανη εγχείρηση ακρωτηριασμού των πλεοναζόντων οργάνων του έθνους.
Υπάρχει ένα ερώτημα: πως θα περάσει αυτήν την πολιτική το ΠΑΣΟΚ χωρίς να πέσει σε λίγους μήνες; Νομίζουμε ότι αυτό θα επιχειρήσει ο Παπανδρέου να το πετύχει σε συμμαχία με το φασίστα Σαμαρά. Ήδη έχουν ετοιμάσει και οι δυο τους την οικουμενική διακυβέρνηση μέσα από την πραγματοποίηση του παλιού ονείρου των ρωσόδουλων, την τακτική σύγκλιση του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, ή αλλιώς την πραγματοποίηση στην πράξη της ανοιχτής κατάργησης της νόμιμης κυβέρνησης της χώρας από το κρυφό ως χθες διακομματικό συντονιστικό κορυφής στο οποίο θα συμμετέχουν οι 6 υπεράνω πάσης υποψίας αφοσιωμένοι πράκτορες του Κρεμλίνου: Παπανδρέου, Σαμαράς, Παπαρήγα, Τσίπρας, Καρατζαφέρης υπό την προεδρία του Παπούλια. Οι αποφάσεις υπέρ της πείνας δεν θα είναι ασφαλώς ομόφωνες σε αυτό το τραπέζι για να μπορούν να διατηρήσουν οι ψευτοαριστεροί τους συνδικαλιστικούς τους στρατούς. Αλλά στην πράξη αυτοί θα παραιτούνται των πραγματικών ταξικών διεκδικήσεων και θα ζητάνε σε αντάλλαγμα για την ανοχή τους στα μέτρα πείνας μέτρα για την υποταγή των δυτικόφιλων επιχειρηματιών στις οικονομικές και πολιτικές επιταγές του Συμβούλιου των πολιτικών αρχηγών.
Ασφαλώς οι συνωμότες σοσιαλφασίστες έχουν καταλάβει όλα τα βασικά γάγγλια πολιτικής και ιδεολογικής εξουσίας στη χώρα και τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα για την αλήθεια και την επιστήμη. Ήδη διαδίδουν φρενιασμένα ότι η χώρα δεν χρεωκόπησε επειδή χρώσταγε πολλά και παρήγαγε λίγα, αλλά επειδή την βαθμολόγησαν χαμηλά οι αμερικάνοι κερδοσκόποι για να χρεοκοπήσει οπότε αυτοί αφού έχουν ήδη πουλήσει ακριβά τα ομόλογα μετά θα τα αγοράσουν φτηνά. Οι φασίστες πάντα μπερδεύουν την αιτία με το αποτέλεσμα. Η αλήθεια είναι ότι δεν διαμορφώνουν τα κρατικά ελλείμματα οι κερδοσκόποι ούτε τις χρεωκοπίες. Απλά κάποιοι κερδοσκόποι εκμεταλλεύονται τα ελλείμματα και τις χρεωκοπίες που προκύπτουν από τους νόμους της αγοράς και συχνά επιταχύνουν και τα μεν και τις δε για να πλουτίσουν. Αλλά όσοι κερδοσκόποι κέρδισαν με αυτούς τους υπολογισμούς άλλοι τόσοι έχασαν τα λεφτά τους γιατί δεν πούλησαν και δεν αγόρασαν τη στιγμή που έπρεπε. Η Ελλάδα είχε 30 χρόνια πελώριο έλλειμμα αλλά έφτασε στην καλυμμένη χρεοκοπία μόνο τώρα πάνω σε μια παγκόσμια κρίση και μόνο αφού πια εμποδίζεται κάθε σύγχρονη επένδυση στη χώρα από τους σαμποταριστές που έχουν σχεδόν την απόλυτη πολιτική εξουσία.
Όμως παρά την τερατώδη δημαγωγία τους τα εκατομμύρια κύτταρα του κοινωνικού οργανισμού οι φαιοκόκκινοι δεν θα τα ελέγξουν ποτέ. Η τερατώδης, καταστροφική και υποκριτική πολιτική τους θα δημιουργήσει πολλές και ανυπολόγιστες αντιστάσεις μέσα στο λαό.
Το ζήτημα είναι πως αυτές τις αντιστάσεις θα τις ενώσει η νέα εργατική επαναστατική πρωτοπορία σε ένα ισχυρό και πλατύ δημοκρατικό και πατριωτικό πολιτικό μέτωπο. Σε κάθε περίπτωση μετά από αυτήν την βαθιά οικονομική κρίση που διανύουμε και που είναι στη βάση της γενική κρίση όλου του ιμπεριαλιστικού πλέγματος εξουσίας στην Ελλάδα η χώρα μας δεν θα είναι ξανά η ίδια όπως πριν. Η εποχή των εφησυχασμών έχει τελειώσει. Όλοι θα βάζουν από δω και μπρος ζωτικές ερωτήσεις και θα ζητάνε ουσιαστικές απαντήσεις και τις πιο ουσιαστικές από αυτές θα τις δίνει η πολιτική πρακτική. Πολλοί, παρά πολλοί άνθρωποι θα μπουν σε κίνηση. Αυτό είναι κάτι το εξαιρετικό.