ΣΤΗΝ ΤΣΕΤΣΕΝΙΑ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ (NA338,17-10-99)

Όχι στους Χίτλερ του Κρεμλίνου-Ζήτω η ηρωική αντίσταση των Τσετσένων

Tην 1η Οκτώβρη ο ρώσικος στρατός εισέβαλε στο έδαφος της Τσετσενίας. Όλο το προηγούμενο διάστημα, από τις 5 Σε πτέμβρη, η ρώσικη αεροπορία βομβάρδιζε τον άμαχο πληθυ σμό, διυλιστήρια, αποθήκες καυσίμων, τις τηλεπικοινωνίες και τις τεχνικές εγκαταστάσεις της τηλεόρασης, στο Γκρόζ νι και σε όλο το τσετσένικο έδαφος. Δυο βδομάδες πριν την εισβολή οι βομβαρδισμοί επαναλαμβάνονται σε καθημερινή βά ση και συνεχίζονται μέχρι σήμερα σε συνδυασμό με το ρώσι κο πυροβολικό που βάλλει από το έδαφος του Νταγκεστάν. Πά νω από 2000 νεκροί, στην πλειοψηφία τους άμαχοι, και 160000 πρόσφυγες, σχεδόν το 1/4 του συνολικού πληθυσμού tgr Τσετσενίας είναι το αποτέλεσμα της χιτλερικής βαρβαρό τητας που εφαρμόζουν οι νέοι τσάροι μέσα σε μια σχεδόν οι κουμενική ανοχή.

Το ηλεκτρικό, η παροχή νερού και το φυσικό αέριο είναι α νύπαρκτα στην πρωτεύουσα Γκρόζνι και σε άλλες πόλεις και χωριά, όχι μόνο σαν αποτέλεσμα των βομβαρδισμών αλλά με α πόφαση των ρώσικων εταιριών ενέργειας να διακόψουν την πα ροχή φυσικού αερίου και ηλεκτρικού ρεύματος (BBC, 4/10). H ρώσικη τηλεόραση έδειξε κατοίκους στους δρόμους του Γκρόζνι να μαγειρεύουν σε φωτιές που είχαν ανάψει (Russian Journal, 11-17/10). Πρόκειται για οργανωμένο σχέ διο των Ρώσων να εκμηδενίσουν τη μαχητική ικανότητα των Τσετσένων μπροστά στον επερχόμενο χειμώνα, να σπρώξουν τον πληθυσμό σε φυγή και να δημιουργήσουν τις συνθήκες ε κείνες που θα οδηγήσουν σε φυσική εξόντωση των κατοίκων. Πρόκειται για μια οργανωμένη και με σχέδιο σφαγή, για μια γενοκτονία ίδια με αυτή που διέπραξαν οι Σέρβοι φασίστες σύμμαχοι της Ρωσίας στο Κόσσοβο. Μέχρι στιγμής ο ρωσικός στρατός έχει καταλάβει περίπου το 1/3 της Τσετσενίας φτά νοντας στον ποταμό Τέρεκ στις 5 Οκτώβρη και τελευταία πή ρε στην κατοχή του, μετά από μάχες τριών ημερών, τη στρα τηγικής σημασίας πόλη Γκοραγκόρσκι που ελέγχει πλαγιές κα τά μήκος του αυτοκινητοδρόμου προς το Γκρόζνι. Το κατεχό μενο τμήμα, δηλαδή η βόρεια Τσετσενία, είναι κυρίως πεδι νό και σχεδόν το ίδιο εύκολα το είχαν πάρει οι Ρώσοι στην πρώτη ρώσικη εισβολή, μόνο που τότε είχαν βαδίσει κατευ θείαν ενάντια στο Γκρόζνι. Αυτή τη φορά ακολουθούν την “τακτική σαλάμι”, παίρνοντας ένα κομμάτι κάθε φορά και σταθεροποιώντας την κατοχή του. Οι πρώτες δηλώσεις των ρώ σων ιμπεριαλιστών για τη δημιουργία μιας “ζώνης ασφά λειας” στο τσετσένικο έδαφος για να προστατευτούν δήθεν α πό τους “ισλαμιστές τρομοκράτες” ήταν απλά κάλυψη απένα ντι στη Δύση, σφυγμομετρώντας παράλληλα τις αντιδράσεις της. Όπως δήλωσε ο πρώην αρχικαγκεμπίτης ρώσος πρωθυπουρ γός, Β. Πούτιν, την περασμένη βδομάδα : “η επιχείρηση εί ναι μακριά από το να τελειώσει, είναι απλά ένα από τα στά δια της. Ο τελικός σκοπός είναι η ολοκληρωτική καταστροφή των τρομοκρατών και των βάσεων τους στην περιοχή της Τσε τσενίας”. Αυτό σημαίνει ολοκληρωτικό πόλεμο. Αλλά όπως το νίζει ο Αντρέι Πιοντκόφσκι, από το κέντρο Στρατηγικών Μελετών της Μόσχας “είναι αναγκαίο να επισημάνουμε ότι μπο ρεί να υπάρξει μόνο ένα είδος νίκης: η φυσική εξόντωση ο λόκληρου του αντρικού πληθυσμού της Τσετσενίας πάνω από 13 χρόνων. Αν η κοινωνία μας είναι έτοιμη για μια τέτοια νίκη τότε, θεωρητικά , είναι δυνατό να την πετύχουμε χρη σιμοποιώντας όλα τα μέσα που έχουμε” (Russian Journal, 1117/10). Αυτή η ανοιχτά χιτλερική και ανατριχιαστική δήλω ση χρησιμοποιεί τη ρώσικη κοινωνία (που όντως δεν είναι α κόμα έτοιμη) μόνο για να αποφύγει να πει ότι ο καθορι στικός παράγοντας για μια τέτοια “νίκη” είναι οι διεθνείς αντιδράσεις.

ΠΩΣ Η ΡΩΣΙΑ ΕΞΑΠΑΤΑΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΑ ΤΗΝ ΠΑΧΥΔΕΡΜΗ ΔΥΣΗ-Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Αυτές τις αντιδράσεις εξετάζουν συνεχώς οι ρώσοι ιμπερια λιστές καθώς προωθούν την αιματοχυσία.

Δηλαδή τη στάση της Ευρώπης και κυρίως των ΗΠΑ, γιατί οι ρώσοι γνωρίζουν ότι η παχύδερμη και άβουλη Ευρώπη δεν μπο ρεί να κινηθεί μόνη της χωρίς τις ΗΠΑ. Γιαυτό είναι γι΄ αυτές τις τελευταίες που σκηνοθέτησαν την προβοκάτσια των ανατινάξεων στη Μόσχα. Χρειαζόταν γιαυτήν ένας προβοκάτο ρας σαν τον τσετσένο πολέμαρχο Μπασάγεφ, και μια μυστηριώ δης φιγούρα σαν τον γεννημένο στη Σαουδική Αραβία Κατάμπ (ο οποίος έφτασε στην Τσετσενία το 1995 από το Αφγανι στάν). Μετά η Ρωσία απλά κήρυξε τον πόλεμο στους “ισλαμι στές τρομοκράτες” και συγκεκριμένα στους Βαχαμπίτες. Οι Βαχαμπίτες είναι θρησκευτικό ρεύμα του Ισλάμ με κέντρο τη Σαουδική Αραβία, μια φιλοδυτική χώρα, πρόκειται δηλαδή για το φιλοδυτικό Ισλάμ. Οι Τσετσένοι δεν είναι Βαχαμπί τες αλλά οι τελευταίοι υποστήριξαν την Τσετσενία απέναντι στη Ρωσία από το 1994.

Όμως ο ισλαμοφασισμός έχει δηλώσει δημόσια τον αντιαμερι κανισμό του. Το Φλεβάρη του 1993 ανατίναξε το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου στη Νέα Υόρκη, τον Ιούνη του 1996 σκότωσε 19 αμερικάνους στρατιώτες με βόμβα σε βάση στη Σαουδική Α ραβία και τον Αύγουστο του 1998 ανατίναξε τις αμερικάνι κες πρεσβείες στην Κένυα και την Τανζανία. Οι ΗΠΑ διέκρι ναν πίσω από αυτές τις βομβιστικές επιθέσεις τον Οσάμα μπιν Λάντεν, γεννημένο στη Σαουδική Αραβία και αρχηγό των ένοπλων ισλαμοφασιστών. Οι Ρώσοι απλά έπρεπε να βγάλουν τη βρώμα ότι πίσω από τους Μπασάγεφ και Κατάμπ βρίσκεται ο μπιν Λάντεν και να καλέσουν τις ΗΠΑ σε αγώνα ενάντια στη διεθνή τρομοκρατία, ενάντια στον “κοινό εχθρό”. Η αμε ρικάνικη αστική τάξη με δυο λόγια έπρεπε να βλέπει στην Τσετσενία τους υπεύθυνους για τη βομβιστική επίθεση στο Κέντρο Εμπορίου κτλ. Το ίδιο έπρεπε να κάνει και στις ανα τινάξεις στη Μόσχα. Αυτό δεν ήταν δύσκολο σύμφωνα με τις πολιτικές θεωρίες ενάντια στα “κράτη- αλήτες” του Τρίτου Κόσμου (Ολμπράιτ) ή της “σύγκρουσης των πολιτισμών” (Χά ντιγκτον) του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, θεωρίες που ανά δειξαν τελικά στην ηγεσία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού το φιλορώσο Κλίντον. Ο ρώσικος ιμπεριαλισμός γνωρίζει την αρρώστια του αντιπάλου του και προσαρμόζει την προβοκά τσια στις ιδιότητες της αρρώστιας του για να τον παγιδεύ σει. Αυτή η ρώσικη προβοκάτσια φαίνεται να δοκιμάζεται μό νο όσο περνάει ο καιρός και αποκαλύπτεται το ρώσικο έγκλη μα στην Τσετσενία. Όπως έγραψε ο Εκόνομιστ, 9 Οκτώβρη : “Στην πόλη Ριαζάν, οι δυνάμεις ασφαλείας (σ.σ. οι ρώσικες) πιάστηκαν κυριολεκτικά επ’ αυτοφώρω μετά την τοποθέτηση εκρηκτικών σ΄ ένα συγκρότημα διαμερισμάτων. Υποστήριξαν ότι αυτό ήταν μέρος μιας άσκησης για “να δοκιμάσουν την ετοιμότητα” του πληθυσμού.”

Αλλά αυτά είναι στοιχεία που δεν μπορούν, παρά αρκετά αρ γότερα, να κλονίσουν τη ρώσικη διπλωματική μηχανή, η οποί α σε όλους τους τόνους, με αξιωματούχους και εφημερίδες από τη Μόσχα διακηρύσσει ότι η Ρωσία βρίσκεται στην πρώτη

γραμμή μιας μάχης ανάμεσα στον “πολιτισμό και τη βαρβαρό τητα” και γι΄ αυτό στηρίζεται στη δυτική κατανόηση. “Αντι μετωπίζουμε ένα κοινό εχθρό, τη διεθνή τρομοκρατία”, εί πε ο Πούτιν στον Κλίντον τον περασμένο μήνα, μιλώντας όχι βέβαια στον ίδιο αλλά μέσω αυτού στον αμερικάνικο λαό και την υπόλοιπη αμερικανική αστική τάξη. Η μόνη αντίδραση των ΗΠΑ ήταν η δήλωση του Τζέιμς Ρούμπιν στις 8/10, εκπρό σωπου του Στέητ Ντηπάρτμεντ (υπουργείο εξωτερικών) που εί πε ότι η Ρωσία παραβιάζει τη συνθήκη για τις συμβατικές δυνάμεις στην Ευρώπη (1990) με την ανάπτυξη μηχανοκίνητων owgl\tym και τανκς πολύ πάνω από το όριο που ορίζει η συν θήκη για το Βόρειο Καύκασο, πολύ πιο πάνω και από το νέο όριο που αναμένεται να μπει σε εφαρμογή τον επόμενο μήνα και θα παρέχουν οι ΗΠΑ στη Ρωσία.

Η Ευρώπη από τη μεριά της ακολούθησε την ίδια εγκληματι κή σιωπή απέναντι στην Τσετσενία. Μόλις στις 7 Οκτώβρη το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υιοθέτησε ένα ψήφισμα που “καταδικά ζει τη ρώσικη στρατιωτική επέμβαση στην Τσετσενία και α παιτεί το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο” .

Ευρωπαική αντιπροσωπεία, με επικεφαλής τον νέο επίτροπο για θέματα εξωτερικών υποθέσεων Κρίς Πάτεν, που επισκέφτη κε τη Μόσχα βρέθηκε μπροστά σε μια παγωμένη υποδοχή. Όταν μάλιστα ο Πάτεν πρότεινε, πριν τη συνάντηση του με τον ρώ σο υπουργό εξωτερικών, Ιβάνοφ, τη διαμεσολάβηση της Ευρώ πης για μια πολιτική λύση πήρε την πληρωμένη απάντηση από τον αναπληρωτή του Ιβάνοφ, Γκουσάροφ ότι :”Δεν υπάρχει α νάγκη για καμμιά παρέμβαση. Η διαμεσολάβηση μεταξύ της κε ντρικής εξουσίας μιας χώρας και των επαρχιών της είναι α παράδεκτη από τρίτα κράτη”. Η παχύδερμη Ευρώπη απόδειξε για μια ακόμη φορά ότι είναι πολιτικός νάνος και πως από την ώρα που οι ρώσοι έχουν εξασφαλίσει τη συναίνεση των Η ΠΑ δεν νοιάζονται σχεδόν καθόλου για τους ευρωπαίους.

Ο Τρίτος Κόσμος και ιδιαίτερα ο μουσουλμανικός φαίνεται αδύναμος αυτή τη στιγμή για οποιαδήποτε αντίδραση. Ήδη οι Ρώσοι έχουν στείλει διπλωμάτες να καθησυχάσουν τις μου σουλμανικές χώρες ότι δεν πρόκειται για μια σύγκρουση συ νολικά με το Ισλάμ και φροντίζουν να το κάνουν κατανοητό σε κάθε ευκαιρία, “Οι τρομοκράτες είναι ένας εχθρός χωρίς πίστη και εθνικότητα” δήλωσε ο Γέλτσιν. (Εκόνομιστ, 9/10) Αλλά το μεγάλο τους πλεονέκτημα είναι το ισλαμοφασιστικό Ιράν. Ο Ιρανός υπουργός εξωτερικών, Καμάλ Καραζί, υποσχέ θηκε “αποτελεσματική συνεργασία” με το Κρεμλίνο ενάντια στους τρομοκράτες, όπως τους περιέγραψε, που θέλουν να α ποσταθεροποιήσουν την Ρωσία.

Η Ρωσία από τη μεριά της ευχαρίστησε το Ιράν που χρησιμο ποίησε την προεδρία του στον Οργανισμό της Ισλαμικής Διά σκεψης για να παρουσιάσει την ρώσικη υπόθεση! (στο ίδιο)

Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΣΕΤΣΕΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΡΩΣΟΦΙΛΟΥΣ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ

Μπροστά σ΄ αυτούς τους εξαιρετικά αρνητικούς διεθνείς συ σχετισμούς η διορατική τσετσένικη ηγεσία, με επικεφαλής τον πρόεδρο Ασλάν Μασκάντοφ παλεύει για να ανατρέψει το αρνητικό κλίμα και να σπάσει τον κλοιό της διεθνούς απομό νωσης. Τελευταία ζήτησε από τον ΟΗΕ διεθνή επέμβαση. Προηγούμενα είχε ζητήσει επανειλημένα συνάντηση με τον Γέλτσιν παρόλο που ήξερε ότι αυτό ήταν αδύνατο, μια που οι ρώσοι όχι μόνο καταπάτησαν την ειρηνευτική συμφωνία του 1996 αλλά δήλωσαν ότι δεν αναγνωρίζουν καμμιά νόμιμη αρχή παρά μόνο “το εκλεγμένο κοινοβούλιο του 1996”, δηλ. τα ρώσικα ανδρείκελα τύπου Ζαβγκάγεφ. Τον προηγούμενο μή να ο Μασκάντοφ μέσα από τη συνέντευξη του στο “Ντερ Σπί γκελ” είχε ζητήσει επιθεωρητές του ΟΗΕ να επισκεφτούν την Τσετσενία και να διαπιστώσουν ότι δεν υπάρχουν τρομοκρά τες και βάσεις τους. Αυτές ήταν κινήσεις που αποσκοπούσαν στο να διαβεβαιώσουν την κοινή γνώμη ότι η Τσετσενία δεν είναι κράτος τρομοκρατών και σε ένα βαθμό πέτυχαν το στό χο τους. Είναι η ίδια τακτική που απέτρεψε τον εμφύλιο στη Τσετσενία, πράγμα που επιδίωκαν οι Ρώσοι, γιατί θα α δυνάτιζε το στρατόπεδο του Μασκάντοφ. Ο Μασκάντοφ παρόλο που αναγνωρίζει σαν προβοκάτορα το Μπασάγεφ αρνείται να ξεκινήσει εμφύλιο εναντίον του γιατί αυτός έχει ένα πολι τικό το στρατόπεδο του που αντιστοιχεί σε ένα 20-30% στον τσετσένικο πληθυσμό. Απέναντι του έχει όμως τώρα ένα πιο φανατικό κομάτι του τσετσενικού λαού που τον μισεί βαθιά. “θα ήθελα να οργανώσω μια ομάδα και να σκοτώσω ορισμένους από τους ανθρώπους μας που είναι προδότες της Τσετσενίας” είπε ένας πρόσφυγας στα σύνορα με την Ινγκουσετία (ΒΒC, 6/10)

Είναι εξαιτίας αυτής της εσωτερικής πάλης που η Τσετσενί α βρίσκεται σήμερα σε τόσο αδύναμη θέση.

Αυτή η πάλη που σχεδόν πάντα ήταν ένοπλη είχε όχι λίγα θύματα. Ο ίδιος ο Μασχάντοφ γλίτωσε δυο φορές από απόπει ρες δολοφονίας. Από το τέλος του πολέμου προσπάθησε κιόλας να διώξει ανεπιτυχώς τον Κατάμπ από την Τσετσενία και να θέσει εκτός νόμου τους ισλαμιστές πολέμαρχους. Σε μια μάλιστα περίπτωση ένοπλης διαμάχης μ΄ αυτούς σκοτώθηκε ο τσετσένος αρχηγός ασφάλειας. Οι πολέμαρχοι αυτοί, συχνά με την καθοδήγηση της KGB, απήγαγαν για λύτρα ξένους πολί τες και εργάτες ανθρωπιστικής βοήθειας δημιουργώντας προς τα έξω την εικόνα ενός κράτους παρία όπως ταιριάζει στη συνείδηση των ΗΠΑ και εμποδίζοντας την οποιαδήποτε προσπά θεια διεθνούς αναγνώρισης της Τσετσενίας. Στις εκλογές του Γενάρη του 1997 ο Μασκάντοφ εκλέγεται πρόεδρος με δεύ τερο σε ψήφους τον Μπασάγεφ. Για να αντιμετωπίσει τους άλ λους πολέμαρχους, όπως τον Γιανταρμπίγεφ, τον Ουντούγκοφ, τον Ραντούγεφ φτιάχνει μέτωπο με το Μπασάγεφ και τον κάνει αρχικά αρχηγό στρατού και μετά πρωθυπουργό. Ωστόσο το 1998 ο Μπασάγεφ εγκαταλείπει τον Μασκάντοφ και ενώνεται με τους άλλους συμμορίτες. Είναι τόσο ισχυροί που στις αρχές Φλεβάρη 1999 συναντιούνται στο Γκρόζνι και φτιάχνουν το Μεχκ-Σούρα, ή αλλιώς Κρατικό Συμβούλιο, που θα κυβερνά τη χώρα σύμφωνα με τον ισλαμικό νόμο σαρία, χωρίς κοινοβούλιο και σύνταγμα. Κάλεσαν μάλιστα τον Μασκάντοφ να παραιτηθεί αν θέλει να γίνει μέλος του συμβουλίου τους. Είναι τόσο οξεία η αντίθεση ώστε ο Μασκάντοφ απολύει τον αντιπρόεδρο Αρσάνοφ, (ο οποίος αρνείται να φύγει και ζητάει την παραίτηση του πρώτου) φτιάχνει το δικό του Ισλαμικό Κρατικό Συμβούλιο και απογυμνώνει το κοινοβούλιο από τις νομοθετικές του αρμοδιότητες.

Για να επηρεάσουν τον τσετσενικό λαό μάλιστα οι προβοκάτορες έβγαιναν πάντα από τα “αριστερά” και μαχητικά αντι ρώσικα την ώρα που ο Μασκάντοφ προσπαθούσε να εξασφαλίσει μια ειρηνική περίοδο για την ανοικοδόμηση της χώρας. Γι΄αυτό τον κατηγορούσαν για συνεργασία με τους Ρώσους.

ΣΤΗΝ ΤΣΕΤΣΕΝΙΑ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΚΑΥΚΑΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Η Τσετσενία χρειάζεται τώρα χρόνο. Ο λαός της παρά την τρομοκρατία των βομβαρδισμών εξοπλίζεται με οργή και με θέληση για αντίσταση στους ρώσους εισβολείς. Δεν είναι διατεθειμένος να παραδώσει την ανεξαρτησία που κέρδισε με τόσες θυσίες στη Ρωσία. Αυτή η αντίσταση είναι που θα ανα τρέψει την αρνητική εικόνα της Τσετσενίας, θα οξύνει τις αντιθέσεις μέσα στο δυτικό ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο και ha σπάσει τον ασφυκτικό κλοιό της απομόνωσης. Οι ρώσοι χί τλερ δεν θα ξεμπερδέψουν εύκολα με τον τσετσένικο λαό, πό σο μάλλον όταν η Τσετσενία είναι απλά η αρχή για την επί θεση τους στη Γεωργία και το Αζερμπαιτζάν. Οι νέοι τσάροι θέλουν τώρα να ελέγξουν όλο τον Καύκασο και να κλείσουν το ευρασιατικό μέτωπο ενάντια στη Δύση. Τα πετρέλαια εί

ναι ασφαλώς ο λόγος γι΄αυτό τον έλεγχο, αλλά όχι βασικά για οικονομικούς λόγους, δηλ. για να ανταγωνιστεί οικονο μικά η Ρωσία τη Δύση. Αυτό που ενδιαφέρει τους νέους τσά ρους είναι ο έλεγχος των αγωγών, ποιος κρατάει τη στρόφιγ γα των πετρελαίων της Κασπίας. Όσο η Τσετσενία θα ήταν α νεξάρτητη από τη Ρωσία οι αγωγοί της θα ήταν πάντα επισφα λείς για να περάσουν μέσα από το έδαφος της για να κατα λήξουν σε ρώσικο λιμάνι. Αυτό το γεγονός έκανε δυνατό μό νο τον αγωγό Μπακού (Αζερμπαιτζάν)-Τσειχάν (Τουρκία). Αλ λά η Τουρκία είναι μια φιλοδυτική χώρα οπότε η Ρωσία θα έ χανε τον έλεγχο της στρόφιγγας πετρελαίου προκειμένου να αποκλείσει την Ευρώπη, όποτε θέλει, από το πετρέλαιο. Μό νο αν η Τσετσενία πέσει ανοίγει ο δρόμος για το Αζερμπαι τζάν και κυρίως τη Γεωργία. Γι΄ αυτό η Ρωσία φρόντισε από την πρώτη στιγμή της εισβολής να μεταφέρει σ΄ αυτές τις χώρες το μήνυμα “αν βοηθήσετε την Τσετσενία πεθάνατε”. Και όχι μόνο με λόγια. Στα τέλη Σεπτέμβρη ο Ιβάνοφ επισκέ φτηκε τη Γεωργία και δήλωσε ότι η Ρωσία δεν πρόκειται να κλείσει τις στρατιωτικές της βάσεις εκεί και επέμεινε ότι η ρώσικη “ειρηνευτική δύναμη” θα παραμείνει στην Αμπχαζί α, μια μικρή έκταση που αποσχίστηκε από τη Γεωργία με την υποστήριξη της Ρωσίας. Για να μην απομείνει καμμιά αμφιβο λία για τις ρώσικες προθέσεις η ρώσικη αεροπορία βομβάρδι σε μερικά γεωργιανά χωριά στα σύνορα. Αργότερα απολογήθη κε υποκριτικά για το περιστατικό αλλά δεν αναγνώρισε ποτέ το βομβαρδισμό ενός αζέρικου χωριού.(Εκόνομιστ, 25/9). Στις 3 Οκτώβρη μάλιστα διεξήχθησαν προεδρικές εκλογές και δημοψήφισμα για σύνταγμα στην Αμπχαζία. Τις εκλογές “επι τήρησαν” 70 αντιπρόσωποι από νομοθετικά όργανα από τη Ρω σία, το Ναγκόρνο Καραμπάχ και τη Μολδαβία. Στις 4 Οκτώβρη το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ με δήλωση του αποκάλεσε αυ τές τις εκλογές “απαράδεχτες και νόθες”. Τόνισε, επίσης, ότι μπορούν να διεξαχθούν εκλογές αφού πρώτα καθοριστεί το πολιτικό καθεστώς της Αμπχαζίας, μετά από διαπραγματεύ σεις πάνω στην “ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Γεωργίας”. Αλλά εκεί στον Καύκασο δεν υπάρχει κανείς να επιβάλλει τη διεθνή νομιμότητα. Εκεί είναι η περιοχή ευθύνης της Ρωσίας, “το εγγύς εξωτερικό” της. Όποιος κερ δίζει “ανεξαρτησία” με τη βοήθεια της Ρωσίας, ακόμα κι αν διαμελίζει μια ανεξάρτητη χώρα είναι νόμιμος. Η Τσετσενία όμως που ζητάει ανεξαρτησία ενάντια στη Ρωσία είναι παρά νομη και πρέπει να σφαχτεί χωρίς να υπάρχει τιμωρία γι΄ αυτό το έγκλημα. Σε αυτό το έγκλημα είναι όλοι συνένοχοι. Να πως η Τσετσενία στέκεται σήμερα σαν ένα φρούριο απένα ντι στο ρώσικο ιμπεριαλισμό. Από αυτή την πλευρά η Τσετσε νία σήμερα υπερασπίζεται την ειρήνη και την ασφάλεια στην Ευρώπη. Γιατί αν η Ρωσία εξαφανίσει την Τσετσενία έρχεται η σειρά του Αζερμπαιτζάν και της Γεωργίας. Με αυτές τις χώρες κλείνει το αντιδυτικό μέτωπο στην Ευρασία και ο άξο νας της Ρωσίας με την Κίνα και το Ιράν, προσεγγίζει την Ινδία και το αντιδυτικό Ιράκ. Μένει μόνο η Τουρκία, η ο ποία με την επίθεση “ειρήνης” των ρωσόφιλων στη χώρα μας bq_sjetai μπροστά στη άνοδο των αντιδυτικών δυνάμεων και κύρια των ισλαμοφασιστών. Οι ρωσόφιλοι στην Ελλάδα κυττά νε να αποτραβήξουν την Τουρκία από το να υποστηρίξει τους Καυκάσιους, ιδιαίτερα τους Αζέρους απέναντι στο Κρεμλίνο. Να πως μια μικρή χώρα μπορεί να κρίνει τις παγκόσμιες εξε λίξεις τόσο αποφασιστικά όσο η Τσετσενία σήμερα.