Ανακοίνωση της ΟΑΚΚΕ για την Πρωτομαγιά

Πάλη ενάντια στους σαμποταριστές και προβοκάτορες.

Αντίσταση στην πολιτική της πείνας και της καταστροφής

Η φετεινή Πρωτομαγιά βρίσκει την εργατική τάξη της χώρας μας στην κατάσταση ενός εφιαλτικού σοκ. Οι σαμποταριστές και προβοκάτορες κατάφεραν τελικά να ρίξουν την εργατική τάξη και όλο το λαό σε μια μεγάλη δυστυχία. Αυτοί,  μια δράκα πρακτόρων του φασισμού που αναρριχήθηκαν στην ηγεσία των δύο μεγάλων κομμάτων  και πιο πολύ στην  αριστερά που τη διάβρωσαν και την μετέτρεψαν στο αντίθετό της, είναι οι πιο μεγάλοι υπεύθυνοι για το σκληρό τίμημα που θα πληρώσει ο λαός και όλο το έθνος στα χρόνια που έρχονται. Γιατί  αυτοί ευθύνονται για τό ότι οργάνωσαν και δυνάμωσαν όλες τις σιχαμερες ιδιότητες της αστικής τάξης, αυτοί οργάνωσαν την άγνοια και τις αδυναμίες του λαού,αυτοί  εξαγόρασαν και διέφθειραν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, και έτσι κατάφεραν να δημιουργήσουν έναν τεράστιο παρασιτικό στρατό που στην κεφαλή του βρίσκεται μια νέα ληστρική κρατικοδίαιτη ολιγαρχία και στη βάση του ένα σύννεφο από βουλιμικές ακρίδες δεμένες με τη μίζα τη λούφα και τη βία.

Αυτόν τον στρατό τον κατηύθυναν  στο πολύχρονο και συστηματικό παραγωγικό σαμποτάζ, στη διαφθορά  και στη λεηλασία όχι μόνο του ντόπιου πλούτου αλλά και ενός μέρους του πλούτου που παρήγαγαν άλλοι λαοί και που πήρε τη μορφή των κοινοτικών επιδοτήσεων . Τελικά δεν τους έφτανε που κατάφαγαν τα σωθικά της χώρας αλλά την έσπρωξαν μεθοδευμένα στην πρόωρη και απότομη χρεωκοπία με στόχο να εμφανιστούν σαν σωτήρες και να την αγοράσουν πάμφθηνα οι χειρότεροι ιμπεριαλιστές, οι ανατολικοί κρατικομονοπωλιστές φασίστες της Ρωσίας και της Κίνας και να την μετατρέψουν σε νεοαποικιακή βάση τους για να αλώσουν  την Ενωμένη Ευρώπη που είναι η πιο γιγαντιαία  προσπάθεια εθελοντικής δημοκρατικής ενοποίησης χωρών.   Ήδη οι έλληνες ηγέτες-προβοκάτορες οξύνουν τις εσωτερικές αντιθέσεις της  ΕΕ ενώ  υπονόμευσαν καίρια την πολιτική και οικονομική ανεξαρτησία της χώνοντας  μέσα της σαν  βασικό διαχειριστή του μεγαλύτερου ως τώρα πολιτικού της προβλήματος, που είναι το ελληνικό χρέος, ένα όργανοσαν το ΔΝΤ που σήμερα λειτουργεί σαν γέφυρα των δυτικών με τους ανατολικούς ιμπεριαλιστές. 

Το πιο μεγάλο πολιτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός σήμερα είναι να συλλάβει και να αντιμετωπίσει  το δόλιο παιχνίδι που παίζουν οι σαμποτέρ και προβοκάτορες που διαθέτουν το μεγαλύτερο κομμάτι πολιτικής εξουσίας τη χώρα, ιδιαίτερα εκείνο των ΜΜΕ. Αυτοί σήμερα, όπως κάθε προβοκάτορας, υποδεικνύουν στον ελληνικό λαό σαν μεγαλύτερους υπεύθυνους της πείνας του τις λιγότερο εχθρικές ή ακόμα και τις φιλικές του δυνάμεις και σαν σωτήρες του τον εαυτό τους. Πιο ειδικά οι ρωσόδουλοι προβοκάτορες υποδεικνύουν σαν κύριο υπεύθυνο των δεινών της χώρας στο επίπεδο των  εξωτερικών δυνάμεων την καρδιά της ΕΕ που είναι η Γερμανία και στο επίπεδο των εσωτερικών δυνάμεων τα πιο φιλοευρωπαίκά τμήματα της αστικής τάξης που είναι συνήθως τα  πιο φιλοαναπτυξιακά και δημοκρατικά. Αυτά τα  τελευταία τα εκκαθαρίζουν εδώ και χρόνια κυρίως με συκοφαντικές εκστρατείες όταν δεν τα σκοτώνουν με τους ψευτοαριστερούς φονιάδες τους.

Από τη άλλη όμως η συνειδητή εργατική τάξη, σαν ηγετική τάξη όλου  του λαού και όλων των δημοκρατικών και ανεξαρτησιακών δυνάμεων οφείλει να αντιμετωπίσει και εκείνους που συμμετέχουν στα χτυπήματα που δίνουν οι προβοκάτορες ή ακόμα που γίνονται φυσικοί αυτουργοί αυτών των χτυπημάτων χωρίς να είναι οι κύριοι υπεύθυνοι γι αυτά. Αναφερόμαστε εδώ ιδιαίτερα στις χώρες  τις ΕΕ, που με επικεφαλής τη Γερμανία, συμφώνησαν με το ΔΝΤ, ή και ευχαρίστως ανέθεσαν σε αυτό  να επιβάλλει τον όρο της πιο άγριας περικοπής στα εισοδήματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων προκειμένου να δανειοδοτήσουν ισχυρά τη χρεωκοπημένη χώρα μας. 

Ο λαός δεν πρέπει να δεχθεί αυτήν την άγρια περικοπή που γίνεται και απευθείας και με την αύξηση της έμμεσης φορολογίας και με το χτύπημα των συλλογικών συμβάσεων, των ελάχιστων μισθών κλπ . Δεν πρέπει να την δεχτεί γιατί αυτή δεν είναι μέρος μιας λύσης του ελληνικού προβλήματος της υπερχρέωσης ούτε είναι μια από τις αιτίες της υπερχρέωσης,κυρίως σε ότι αφοράει τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας.  Η κύρια αιτία του ελληνικού προβλήματος υπερχρέωσης είναι το μεθοδικό μπλοκάρισμα και η καταστροφή των ντόπιας η δυτικής ιδιοκτησίας παραγωγικών δυνάμεων που τα πραγματοποιούν οι σαμποταριστές και προβοκάτορες για λογαριασμό του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού και τελευταία και του κινέζικου. Οι άλλες αιτίες, που είναι δεμένες με την πρώτη και έχουν κοινή πηγή με αυτήν, είναι οι καταστροφές που έχουν πραγματοποιηθει από την μικρομεσαία ακρίδα και τις ολιγαρχικές κρατικοδίαιτες βδέλες με τη μορφή της διαφθοράς, της  φοροδιαφυγής, της εισφοροδιαφυγής κλπ.Και αυτούς τους καταστροφικούς στρατούς του οργάνωσαν οι ρωσόδουλοι σαμποταριστές και προβοκάτορες.

Οι μισθοί και οι συντάξεις βασικά του ιδιωτικού τομέα είναι  εδώ και χρόνια τα μόνα στοιχεία της ελληνικής οικονομίας που έχουν προσαρμοστεί στην καταστροφή των βιομηχανικών παραγωγικών δυνάμεων. Αυτό έχει γίνει γιατί οι ρωσόδουλοι με τη συμφωνία όλης της αστικής τάξης και περισσότερο της μικρομεσαίας  εργοδοσίας στην πόλη και πιο πολύ στην ύπαιθρο, για να αντισταθμίσουν το χτύπημα της σύγχρονης παραγωγής  έχουν φροντίσει να τσακίσουν τον πραγματικό δημοκρατικό εργατικό συνδικαλισμό οπότε και τους μισθούς σε όλους τους χώρους δουλειάς.  Αυτό το έχουν πετύχει με τη βοήθεια των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών κυρίως εκείνων της διεφθαρμένης ψευτοαριστεράς. Με την ίδια βοήθεια και για τον ίδιο σκοπό έχουν εισάγει σε όλους τους κλάδους έναν  διαρκώς νέο εφεδρικό στρατό από μετανάστες με τον οποίο, μέσο της μαύρης εργασίας πιέζουν και σπάνε  τους μισθούς των ντόπιων εργατών και των εγκατεστημένων μεταναστών  των προηγούμενων κυμάτων. Έτσι οι προβοκάτορες και σαμποταριστές γιγαντώνουν και το ρατσισμό με τον οποίο δημιούργησαν, νομιμοποίησαν πολιτικά  και ποινικά και τελικά μαζικοποίησαν έναν ανοιχτά ναζιστικό ή κρυφά φιλοναζιστικό και πιο ανοιχτά ρωσόφιλο πόλο στην πολιτική ζωή με τη μορφή των μαχαιροβγαλτών της Χρ. Αυγής και του «καθώς πρέπει» ΛΑΟΣ.

Οι δυτικοί αστοί μονοπωλιστές δεν έχουν καταλάβει τίποτα από τον πολιτικά καθοδηγημένο χαρακτήρα του ελληνικού παραγωγικού σαμποτάζ και πιστεύουν τους ρωσόδουλους σαμποταριστές που παριστάνουν τους αστούς φιλελεύθερους οι οποίοι διαρκώς τους διαβεβαιώνουν ότι αυτό είναι ένα ζήτημα έλλειψης «διαρθρωτικών αλλαγών» που οφείλεται στο βάθος στην πίεση του «κινήματος των εργαζομένων» και στους εκλογικούς οππορτουνισμούς των κυβερνήσεων που υποκύπτουν  τάχα στις θελήσεις των ψηφοφόρων, δηλαδή του «τυφλού λαού-όχλου». Έτσι   οι δυτικοί  δανειστές μονοπωλιστές εφαρμόζουν ακόμα πιο ευχάριστα στην Ελλάδα από όσο εφαρμόζουν αλλού την γενική τους αντιλαική συνταγή διάσωσης. (Την εφαρμόζουν κυρίως με το συλλογικό οικονομικό τους εργαλείο διάσωσης των υπερεχρεωμένων χωρών  το ΔΝΤ): μειώνουν τον συνολικό όγκο των μισθών για να ρίξουν τις τιμές των προιότων ή για να αυξήσουν τη συσσώρευση του κεφάλαιου οπότε  τις επενδύσεις και το τεχνολογικό επίπεδο των επενδύσεων. Έτσι πετυχαίνουν την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των εξαγωγών της χώρας που χρεωκόπησε και τη σχετική μείωση των εισαγωγών. Αυτή είναι η κρατικομονοπωλιακή ιμπεριαλιστική μέθοδος για να μειωθεί το μεγάλο εμπορικό έλλειμμα μιας χώρας  ή το έλλειμμα τρεχουσών  συναλλαγών που πάντα βρίσκεται πίσω από μια χρεωκοπία. Στόχος αυτής της τακτικής είναι να αποφευχθεί μια καθαρή χρεωκοπία που θα είχε σαν αποτέλεσμα και οι μονοπωλιστές δανειστές να χάσουν τα λεφτά τους και ένα μεγάλο μέρος από το παραγωγικό κεφάλαιο της δοσμένης χώρας να καταστραφεί. Κάτι τέτοιο περιέχει έναν διπλό κίνδυνο, τον κίνδυνο μιας γενικότερης οικονομικής αποστάθεροποίησης του οικονομικού ιμπεριαλισμού τύπου ελεύθερης εγοράς ή τον κίνδυνο της πολιτικής επικράτησης ενός φασιστικού και φιλοπόλεμου ιμπεριαλισμού στη δοσμένη χώρα. Σε κάποιες περίοδες μια τέτοια χρεωκοπία μπορεί να σημάνει και την αρχή μιας λαίκής επαναστατικής φωτιάς που μπορεί να εξαπλωθεί ευρύτερα.

Το σίγουρο πάντως σε κάθε περίπτωση είναι ότι αυτή η μέθοδος διάσωσης μετατρέπει τη χώρα σε ένα εργασιακό γκέτο για αρκετά χρόνια, ενώ τη γεμίζει και με ανέργους στο βαθμό που με τη μείωση της κατανάλωσης των εργαζομένων χτυπιούνται και συχνά κλείνουν οι βιομηχανίες που απευθύνονται στην εσωτερική κατανάλωση. Αν ο κόσμος δεν ήταν στα χέρια του ιμπεριαλισμού και οι χώρες που υπερχρεώνονται δεν ήταν καπιταλιστικές η διόρθωση ενός ενδεχόμενα μεγάλου ελλείματος στην ανταλλαγή προιόντων μιας χώρας με όλες τις άλλες θα γινόταν με μια αργή, σταδιακή και σχεδόν ανεπαίσθητη αύξηση της παραγωγής της δοσμένης χώρας. Ποτέ λαίκές χώρες δεν θα βασάνιζαν το λαό μια άλλης χώρας και δεν θα κατάστρεφαν τόσες πολλές ζωντανές και αποκρυσταλλωμένες παραγωγικές δυνάμεις. Αντίθετα θα δευκόλυναν την χώρα που θα είχε το έλλειμμα ανταλλαγής απορροφώντας κατά προτίμηση τα προίόντα της και διευκολύνοντάς την κεφαλαιικά και παραγωγικά.

Η συνταγή ΔΝΤ στην Ελλάδα θα αποδειχτεί κάτι πολύ χειρότερο από την άσκηση οικονομικής βίας στο λαό. Θα αποδειχτεί καταστροφική γιατί θα έχει όλα τα κακά των άλλων περιπτώσεων και κανένα από τα καλά τους. Δηλαδή οι άνθρωποι θα πεινάσουν χωρίς οι τιμές παραγωγής να πέσουν και χωρίς το παραγωγικό κεφάλαιο να συσσωρευτεί και να κάνει την οικονομία πιο ανταγωνιστική. Αντίθετα το πιο παραγωγικό κεφάλαιο θα αποσυσσωρευτεί κάτω από την οικονομική και πολιτική πίεση. Αυτό γιατί οι ίδιοι πολιτικοί λόγοι και οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις που προκάλεσαν την χρεωκοπία θα μείνουν κυρίαρχες και στη διαχείρηση της χρεωκοπίας και μάλιστα θα επιδιώξουν να  ισχυροποιηθούν από αυτήν την διαχείρηση. Συγκεκριμένα θα επιδιώξουν και ήδη το έχουν ξεκινήσει να συντρίψουν μέσα από την κρίση, πχ την υπερφορολόγηση  σε σχέση με το εξωτερικό, ότι απέμεινε από τις πιο σύγχρονες παραγωγικές δυνάμεις και το αντίστοιχο δυτικού τύπου κεφάλαιο και από την άλλη να μειώσουν παραπέρα τον συνολικό όγκο των μισθών και τις οικονομικές απολαβές της φτωχολογιά για να εγκαταστήσουν πιο μαζικά και πιο εύκολα το κομπραδόρικο και το απευθείας ανατολικό κρατικοφασιστικό κεφάλαιο. Αυτό το κεφάλαιο από τη φύση του θα στηριχτεί, ήδη στηρίζεται  για την υπερσυσσώρευσή του (δες Μπόμπολας) στα άθλια ανατολικού τύπου μεροκάματα και στη λεηλασία του ντόπιου συσσωρευμένου πλούτου, του φυσικού ή του δημιουργημένου από την ανθρώπινη εργασία. Σε αυτήν την περίπτωση είναι πολύ πιθανό οι εξαγωγές της χώρας να αυξηθούν αλλά αυτές θα είναι μόνο στη μορφή εξαγωγές της χώρας. Θα είναι απλά εξαγωγές της Κίνας όπου η Ελλάδα να παίζει το  ρόλο της χώρας τράνζιτ του λαθρεμπορίου κινέζικων προιόντων και κεφαλαίων ή θα είναι ενεργειακές εξαγωγές πάλι της Ρωσίας και των φίλων της που όμως θα εξυπηρετούν κυρίως τους διεθνείς γεωπολιτικούς εκβιασμούς του Κρεμλίνου, ιδιαίτερα εκείνους κατά της Ευρώπης.

Οι ευρωπαίοι μονοπωλιστές δέχτηκαν να εμφανιστούν σαν άμεσοι φυσικοί αυτουργοί της υλικής εξαθλίωσης του ελληνικού λαού. Έτσι όχι μόνο θα χάσουν κάθε ψυχική υποστήριξη από αυτό το λαό, και όχι μόνο θα τον στείλουν μια ώρα αρχίτερα στα νύχια των προβοκατόρων πρακτόρων του Πούτιν και του Γιν Τάο, αλλά θα μετατρέψουν τους έλληνες φαιοκόκκινους φασίστες  σε συμπαθείς «επαναστάτες» στα μάτια άλλων ευρωπαικών λαών επειδή τάχα αντιστάθηκαν στην δυτική οικονομική επιβουλή. Αυτό το παθαίνουν οι ευρωπαίοι όχι μόνο από τη κοινωνική χοντροπετσιά του δυτικού μοννοπώλιου που δεν δίστασε να συνεργαστεί ακόμα και με  τους κινέζους φασίστες για να μετατρέψει την Κίνα στο μεγαλύτερο βιομηχανικό κάτεργο  του πλανήτη. Το παθαίνουν και από την πολιτική τους τύφλα που αντανακλά στο βάθος τους πιο άθλιους και στενούς ενδοευρωπαϊκούς και ιδιαίτερα τους ενδογερμανικούς οικονομικούς ανταγωνισμούς. Αυτοί απομόνωσαν την Μέρκελ, που πάντα κράτησε  κάποια αντίσταση στο σοσιαλιμπεριαλισμό, και την οδήγησαν στο να αναλάβει την κύρια ευθύνη της πείνας των ελλήνων μπροστά σε όλη τη Ευρώπη προκειμένου να διατηρήσει την πρωθυπουργία της.

Παρόλα αυτά εμείς οι έλληνες αριστεροί και πραγματικοί κομμουνιστές δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα να υποδείξουμε στον ελληνικό λαό και στους λαούς της Ευρώπης έναν άλλο κύριο εχθρό πέρα από αυτόν που είναι πραγματικά κρυμένος πίσω από την ελληνική χρεωκοπία εκείνον δηλαδή που και την προκάλεσε και που την αξιοποιεί σε βάρος ακόμα περισσότερο κατά του λαού . Αυτός ο τελευταίος είναι ο λόγος που κάνει πολιτικά λεπτή την υπόθεση της εργατικής αντίστασης στα μέτρα πείνας που σχεδόν εξήγγειλε η κυβέρνηση για λογαριασμό του ΔΝΤ και της ΕΕ.   Πρέπει γι αυτό να αντιτάξουμε το δικό μας «όχι» στα μέτρα και με τις δικές μας μέθοδες πάλης και όχι εκείνο της ψευτοαριστεράς.Το πολιτικό περιεχόμενο του δικού μας «όχι» έχει, πιστεύουμε, γίνει αντιληπτό από όσα είπαμε παραπάνω αλλά κυρίως από όσα έχουμε πει σε μια σειρά τελευταία άρθρα της Νέας Ανατολής.

Σε ότι αφορά τις μέθοδες πάλης έχουμε πει και ξαναλέμε ότι δεν πρέπει να θεωρούμε σύμμαχο και θετικό για το λαό κάθε κίνημα στο οποίο ηγείται πολιτικά και οργανωτικά το πιο φασιστικό και το πιο προβοκατόρικο εργαλείο του σοσιαλιμπεριαλισμού, το ψευτοΚΚΕ-ΠΑΜΕ. Σε ένα τέτοιο κίνημα μπορούμε να συμμετέχουμε μόνο αν είναι μαζικό και θέλουμε να ζυμώσουμε μέσα σε αυτό τις θέσεις μας ενάντια στις δικές του. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και για κάθε  κίνημα που βρίσκεται κάτω από την πολιτική και οργανωτική ηγεμονία του ΣΥΝ. Η ΓΣΕΕ σέρνεται δουλικά πίσω από το ΣΥΝ σε πολιτικό επίπεδο ενώ η ΑΔΕΔΥ  σέρνεται καθ υπόδειξη του Παπανδρέου πίσω  από το ΠΑΜΕ και πολιτικά και οργανωτικά. Οι αλλεπάλληλες ως τώρα άμαζες συγκεντρώσεις ενάντια στα μέτρα πείνας που πραγματοποιούν αυτές οι δυνάμεις δεν έχουν στόχο να ανατρέψουν τα μέτρα πείνας αλλά να τα βαθύνουν καθώς στο βάθος επιβαρύνουν την οικονομική κρίση του χρέους με την πολιτική κρίση. Αυτό το κάνουν επίτηδες δηλώνοντας σε κάθε δανειστή της χώρας ότι καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να εγγυηθεί την αποπληρωμή του χρέους γιατί στην πραγματική πολιτική εξουσία συμμετέχει ο «επαναστατημένος λαός» που καταλαμβάνει τα υπουργεία και κλείνει τα λιμάνια, τα ξενοδοχεία και τα μεγαλοκαταστήματα της πρωτεύουσας.  Αυτή είναι μια σκηνοθετημένη εικόνα που βολεύει τον προβοκάτορα πρωθυπουργό και τον ομόφρονα  του αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης -που φροντίζουν να την συντηρούν- για να μπορούν να ανεβάζουν έτσι τα επιτόκια δανεισμού, και τελικά να απειλούν την ΕΕ με χρεωκοπία της Ελλάδας και όλου του ευρωπαϊκού νότου. Έτσι υποχρεώνουν την ΕΕ σε έναν δανεισμό με όλο και πιο αβάστακτους πολιτικούς και οικονομικούς όρους, τόσο αβάσταχτους που κάποια άλλη «καλή» διεθνής δύναμη θα πρέπει να εμφανιστεί για να τους απαλύνει . Για το ότι τα ΠΑΜΕ- ΣΥΝ-ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ  δεν δίνουν δεκάρα για τα μέτρα καθεαυτά αποδεικνύεται από το ότι δεν δίνουν δεκάρα για τη χρεωκοπία της χώρας και συχνά τη θεωρούν τέχνασμα και άλλοθι, από το ότι συνεχίζουν πάνω στην κρίση το οικονομικό σαμποτάζ σε όλη τη γραμμή όπως απέδειξαν κραυγαλέα με το κρουαζιερόπλοιο στον Πειραιά, από το ότι δεν έκαναν καμιά κινητοποίηση με κεντρικό αίτημα να μην μην μπει το ΔΝΤ στο μηχανισμό διάσωσης όταν αυτό διαπραγματευόταν ο Παπανδρέου επί δύο μήνες,αλλά περίμεναν πρώτα να μπει εκεί, και κυρίως από το ότι δεν έχουν περάσει ποτέ σε μια  κινητοποίηση μεγάλου μήκους που να είναι οικονομικά και πολιτικά αποτρεπτική των πολύ επαχθών μέτρων. Γιατί είναι γεγονός ότι οι δανειστές, όπως απέδειξαν στην περίπτωση της μικρής Ισλανδίας μπορούν να κάνουν πίσω σε πολύ σκληρά μέτρα  αν συναντήσουν μεγάλες πολιτικές αντιστάσεις. Στην Ελλάδα είναι ακόμα πιο εύκολο να υποχωρήσουν ακριβώς επειδή μια ανοιχτή χρεωκοπία της Ελλάδας απειλεί με βύθιση σε νέα κρίση όλης της ΕΕ και όλου του κόσμου.

Οι σοσιαλφασίστες δεν είναι οι εκφραστές του λαού αλλά η άλλη όψη του «μειλίχιου» δήθεν δυτικού Παπανδρέου και των εξίσου «μειλίχιων» για τις ανάγκες της στιγμής φασιστών Σαμαρά και Καρατζαφέρη που σκίζονται να περάσουν τα σκληρά μέτρα. Η σύμπτωση   τους στον κοινό στόχο φαίνεται από το ότι  συνδικαλιστικά είναι όλοι μαζί στο δρόμο με τα ίδια στην ουσία «αντικαπιταλιστικά» και αντιδυτικά συνθήματα. Μάλιστα ο Παπανδρέου το είπε τις προάλλες καθαρά ότι προσυπογράφει τα συνθήματα ενάντια στην ΕΕ και το ΔΝΤ αλλά ότι αυτά δεν θα φύγουν με πέτρες αλλά με πολιτική πάλη.

Δεν πρέπει να έχει κανείς αμφιβολία ότι σημερα δεν είμαστε σε φάση πρακτικής συγκρότησης ενός μεγάλου πολιτικού κινήματος για την αποτροπή της απόλυτης εξαθλίωσης του λαού και της υποδούλωσης και καταστροφής της χώρας, αλλά σε μια φάση πολιτικής, ιδεολογικής και οργανωτικής συγκρότησης των πρώτων πυρήνων ενός τέτοιου μετώπου από τις πιο πρωτοπόρες ταξικές, δημοκρατικές και πατριωτικές πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις. Εϊμαστε στην αρχή μιας νέας μεγάλης εποχής στην οποία οι μάζες βγαίνουν από τον πολιτικό λήθαργο και αναζητούν εξηγήσεις  για την νέα κατάσταση τους πριν αποφασίσουν να κινηθούν.

Ο φαιοκόκκινος φασισμός έχει τις δικές του εξηγήσεις αλλά αυτές δεν πείθουν γιατί στηρίζονται στον παραλλογισμό και αγνοούν τα πραγματικά φαινόμενα. Επί πλέον ειδικά οι σοσιαλφασίστες έχουν γίνει πολύ αντιπαθητικοί εδώ και χρόνια και τελευταία γίνονται όλο και πιο μισητοί. Όσο πιο  μεγάλο μέρος της πολιτικής εξουσίας καταλαμβάνουν τόσο πιο πολύ έρχονται σε σύγκρουση με το λαίκό αίσθημα, τόσο πιο θρασείς γίνονται, τόσο πιο πολλούς όμηρους παίρνουν από το λαό, τόσο πιο πολύ προβοκάτορες και τραμπούκοι γίνονται παντού. Χθες παραμονή της Πρωτοχρονιάς 50 από αυτούς, μέλη του ΠΑΜΕ της Επισκευαστικής ζώνης Περάματος επιτέθηκαν ξαφνικά και απρόκλητα- κραυγάζοντας σαν χιτλερικό τάγμα εφόδου- σε 20 μέλη της Αυτοργάνωσης των εργατών της Ζώνης που μοίραζαν προκήρυξη στην πύλη της Ζώνης , και χειροδίκησαν άσχημα και έστειλαν έναν από αυτούς στο νοσοκομείο. Αυτό το έκαναν επειδή οι εργάτες τους απεχθάνονται και με τα γκεμπελίστικα ψέμματά τους δεν πείθουν πια κανέναν εργάτη όπως παλιά και δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί έδιωξαν τα πλοία από τη Ζώνη, γιατί αφαίρεσαν από τους εργάτες εκεί όχι 2 μήνες από τους 14 μισθούς τους όπως θέλει το ΔΝΤ, αλλά και τους 14 μήνες και κυρίως γιατί οι ίδιοι έγιναν τα μεγαλύτερα αφεντικά της Ζώνης εξασφαλίζοντας για το στρατό τους και μόνο γι αυτόν πολλά, τεμπέλικα και συχνά αδούλεφτα μεροκάματα.

Όπως οι σοσιαλφασίστες της Ζώνης δεν θα ανακόψουν αλλά θα ενισχύσουν έναν χείμαρο που ήδη ξεκίνησε, έτσι όσοι τους ζούνε από κοντά και τους μαθαίνουνε συσπειρώνονται  για να υπερασπίσουν οι ίδιοι τα εργατικά τους δικαιώματα απέναντι όχι μόνο στην ανοιχτή εργοδοσία αλλά και εναντίον τους επειδή ασκούν σαμποτάζ και φασιστική βία. Τό ίδιο προτσές έχει ξεκινήσει για τον ΣΥΝ, το ίδιο και για τους ανοιχτούς και τους κρυμμένους ναζήδες στο καθαρό πεδίο της πάλης για την πολιτική δημοκρατία, το ίδιο για τους ψευτοαναρχικούς φασίστες. Ας μην υπάρχει καμιά αυταπάτη. Η μάχη ενάντια στην εξαθλίωση του λαού και στα νέα μέτρα πείνας και η πάλη για την επιβίωση των εργοστασιών και της παραγωγής γενικότερα, η πάλη ενάντια στη νέα αρπακτική ολιγαρχία και τη νέα δουλοκτησία θα περνάει πρώτα από την πάλη ενάντια στους σαμποταριστές και στους προβοκάτορες σε όλα τα κόμματα και κυρίως ενάντια σε εκείνα της ψευτοαριστεράς που δεσμεύουν ακόμα και δηλητηριάζουν  πολιτικά και ιδεολογικά (και πολύ λιγότερο πλέον οργανωτικά) την αυθόρμητη επαναστατική διανόηση και τους πολιτικά πρωτοπόρους και ανήσυχους εργάτες.

 

Η νέα δημοκρατική και κομμουνιστική αριστερά, με πιο συνειδητό και προωθημένο απόσπασμά της την ΟΑΚΚΕ, θα βγεί αναπόφευκτα ενισχυμένη από αυτήν την μεγάλη μάχη για την επιβίωση του λαού και της χώρας.  Είναι δυνατό σχετικά σύντομα σε μερικούς χώρους δουλειάς και σε μερικούς δημοκρατικούς χώρους να δημιουργηθούν αρκετά πλατιά μέτωπα αντίστασης στην καταστροφή, στην πείνα, και στον φαιοκόκκινο φασισμό. Έχουμε τον καιρό να ανακόψουμε τους ανατολικούς νεοναζήδες, τους δουλοκτήτες εκμεταλλευτές  αλλά και να αμυνθούμε σ τα δυτικά ιμπεριαλιστικά τρωκτικά που συμμαχούν μαζί τους για να φουσκώσουν τυχοδιωκτικά τις τσέπες τους. Έχουμε τον καιρό γιατί στη Ελλάδα δεν είναι μόνο παρακμασμένη η αστική τάξη δυτικού τύπου που ειδικά εδώ δεν έχει καθόλου χαρακτήρα αλλά είναι πολύ φθαρμένος και ο σοσιαλφασισμός από τα πολλά αίσχη και τα αντιπαθητικά που έχει κάνει μέσα στα πολλά χρόνια της κρυμμένης εξουσίας του.

Στην πραγματικότητα η χρεωκοπημένη και ηθικά τσακισμένη και συγχυσμένη Ελλάδα, η Ελλάδα  που κινείται ανάμεσα στην εξέγερση του Πολυτεχνείου και στον νεοτσαρικό μεσαίωνα, η Ελλάδα της ψυχικής σύγχυσης και του διανοητικού διχασμού είναι μια από τις λίγες χώρες που μπορεί να πάει γρήγοτα στο φασισμό αλλά και πιο σύντομα από άλλες μέσα από τα βάσανα και τις πικρές εμπειρίες της μπορεί να δει το νέο αριστερό αντιιμπεριαλιστικό και επαναστατικό ρεύμα να αναπτύσσεται εντός της με  γοργούς ρυθμούς και με βαθύτερα χαρακτηριστικά. Αφού η εκμεταλλεύτρια ηγετική τάξη δεν έχει χαρακτήρα η χώρα μπορεί να αποκτήσει σχετικά πιο εύκολα τον ισχυρό χαρακτήρα της μόνης τάξης που όταν αποκτήσει συνείδηση του εαυτού της αντιστέκεται στην πρώτη.

Κάθε αρνητική συνθήκη μπορεί να μετατραπεί στο αντίθετό της.

Πρωτομαγιά 2010