Αν η βαριά βιομηχανίααποτελεί το δείκτη της ανάπτυξης της οικονομίαςμιας χώρας, η έρευνα και η τεχνολογικήανάπτυξη(Ε.Τ.Α) αποτελούν την αναγκαία προϋπόθεσηγια να υπάρξει αληθινή βιομηχανική ανάπτυξη τηςώρας αυτής. Η παραγωγή, η απόκτηση, η χρήση και ημετάδοση αυτής της γνώσης είναι στη παγκόσμιαικονομία βασικός όρος για την ανάπτυξη τηςβιομηχανίας αλλά και της οικονομίας γενικότερα.

Όμως πως είναι δυνατόν σε μια χώρα πουτο βιομηχανικό σαμποτάζ είναι στην ημερήσιαδιάταξη να υπάρχει σε υψηλό βαθμό ανεπτυγμένη.Τ.Α όχι μόνον από τον κρατικό αλλά και από τονιδιωτικό τομέα; Πως μπορεί δηλαδή να υπάρξειέρευνα όταν τα μεγάλα εργοστάσια, κύρια τηςβαριάς βιομηχανίας, κλείνουν το ένα μετά το άλλοσαν αποτέλεσμα της πολιτικής κύρια τωνσοσιαλφασιστών Σημίτη-Λαλιώτη αλλά καιγενικότερα του ρωσόδουλου μπλοκ; Όταν αυτόρησιμοποιεί κάθε είδους οικολογικά προσχήματαγια την προστασία δήθεν του περιβάλλοντος, ή τηροστασία των αρχαίων, ή παλιότερα τον οικονομικόστραγγαλισμό μέσα από την πιστωτική ασφυξία πουεπιβάλουν οι κρατικές τράπεζες ή με τιςαρατεταμένες χωρίς λόγο ψευτοαπεργίες τωνμετώπου ψευτοΚΚΕ-ΣΥΝ-ΠΑΣΟΚ ή τις σφαίρες της 17Ν ;

Αυτοί είναι μερικοί από τους τρόπουςμε τους οποίους η βιομηχανία πεθαίνει κάθε μέραστη χώρα μας.

Μια βιομηχανία που πρέπει να πεθάνειδεν χρειάζεται κανέναν οργασμό έρευνας, καμιάτεχνολογική ανάπτυξη γιαυτό πρέπει και ητελευταία να πεθάνει.

Η έρευνα έρχεται να καλύψει ανάγκεςτης βιομηχανίας, να δώσει απαντήσεις σεροβλήματα που εμφανίζονται κατά τη διαδικασίατης παραγωγής και να δόσει νέες τεχνικέςαραγωγής. Σε πια κατεύθυνση να γίνει έρευνα ότανδεν υπάρχει η βιομηχανία για να εφαρμόσει ταρίσματά της;

Αλλά και αυτή η ελάχιστη έρευνα πουυπάρχει, βασικά και κύρια, μέσα στα ΑΕΙ (και όχι σεόλα, σε ελάχιστα δυστυχώς) συναντά την πλήρησχεδόν αδιαφορία του γραφειοκρατικού κράτουςτου ρωσόδουλου καθεστώτος και την πλήρηεχθρότητα απέναντι στους ερευνητές εκείνους πουδεν συντάσσονται μαζί του και που επιμένουναρόλα τούτα να εργάζονται για την ανάπτυξηαυτού του τόπου.

Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση τουκαθηγητή του Πολυτεχνείου Θ. Λουκάκη, 30 χρόνιακαθηγητή και 35 χρόνια ερευνητή, που με μια σειράάρθρων του στην εφημερίδα το Βήμα αναλύει τηνκατάσταση που επικρατεί στο χώρο της ΕΤΑ στη χώραμας. Ο καθηγητής Λουκάκης γνώστης ο ίδιος τηςκατάστασης που υπάρχει σήμερα σε αυτόν τον τομέα,με έναν ιδιαίτερα εύστοχο τρόπο και με ένα λεπτό,αλλά και καυστικό και πικρό ταυτόχρονα χιούμορ, αναλύει τηνραγματικότητα που ζει καθημερινά. Μέσα απόαυτήν την ανάλυση φαίνεται ανάγλυφα όχι μόνο ηαδιαφορία του καθεστώτος αλλά και το μεθοδικόσαμποτάζ στην ανάπτυξη της έρευνας στη χώρα.

Αλλά ας δούμε μερικά χαρακτηριστικάαποσπάσματα από αυτή τη σειρά των άρθρων στο Βήμα:

“Η προϊσταμένη αρχή των ιδρυμάτων, ονομοθετημένος σκοπός των οποίων είναι “νααράγουν και να μεταδίδουν τη γνώση”, ουδεμίασχέση είχε ποτέ με την παραγωγή της γνώσης.μένως δεν είναι παράξενο που στα ελληνικάανεπιστήμια και στα ΤΕΙ (που συνεισφέρουν το 1,6%του συνόλου) γίνεται το 68,5% της ερευνητικήςροσπάθειας της χώρας; Δεν είναι δε ακόμη πιοαράξενο ότι αυτή η ιστορία (μεγάλης) επιτυχίαςόχι μόνο δεν έχει ακούσει κανέναν καλό λόγο απόεπίσημα χείλη αλλά, αντίθετα, κάθε τόσο βρίσκεταικάποιος άσχετος (μεγαλοπανεπιστημιακός συνήθως) και μας περνάειγενεές 14 με υβρεολόγιο” (25-6).

Και συνεχίζει: “Το βαρύ υβρεολόγιοέχει αποκλειστικό στόχο τους πανεπιστημιακούςεπαγγελματίες ερευνητές, που ασκούν την ευγενήτέχνη τους πλήρως διαφανώς μέσα στα πλαίσια τηςανεπιστημιακής λειτουργίας και υπό τον πλήρηέλεγχο των συλλογικών οργάνων! Προέρχεται δε από“όχι σ’ όλα” νεοέλληνες “προοδευτικούς” καιαπό (παχιές γάτες) ελευθεροεπαγγελματίεςκαθηγητές, που τους ξέφυγε το τρένο της έρευνας!!!…Και η κατάσταση της εκπαίδευσης στη χώρα μας (καιόχι μόνο της τριτοβάθμιας) είχε και έχει άμεσησχέση με τις πενιχρές αμοιβές των λειτουργών της,σε σχέση φυσικά με τα προσόντα τους (όπουυπάρχουν). Γιατί όταν υπάρχουν προσόντα και οιαμοιβές είναι δυσανάλογα χαμηλές, οι καθηγητέςτου πανεπιστημίου ασκούν ελεύθερο επάγγελμα...Και οι συνάδελφοι που ασκούν επάγγελμα ευημερούνκαι γίνονται του “καλού τού κόσμου Οπότε κάνουν(στενή) παρέα με πολιτικούς και γίνονταισύμβουλοί τους… Το να ασκείς φυσικά (προσοδοφόροέως εξαιρετικά προσοδοφόρο) επάγγελμα, ωνκαθηγητής (ή καθηγήτρια), ουδόλως μεμπτό…Ουδόλωςκατηγορείσαι, έστω και αν η παρουσία σου στοανεπιστήμιο είναι συμπτωματική των ελάχιστωνωρών που διδάσκεις. Έστω και αν ποτέ δε σκέφτηκεςότι οφείλεις να κάνεις διδάκτορες και καθηγητέςστο πόδι σου και η σχέση σου με την παραγωγή τηςγνώσης, που αποτελεί κύριο σκοπό τουανεπιστημίου, είναι ανάλαφρη ή/καιερασιτεχνική”(9-7).

Και παρακάτω: “Βλέπετε, κύριεΠρόεδρε, οι “κολλητοί” των πολιτικών μας είναισυνηθέστατα πολυθεσίτες καιελευθεροεπαγγελματίες καθηγητές. Αυτοί τα έχουνόλα. Και λεφτά και ισχύ…”(23-7).

Όμως “Θα έχετε επίσης αντιληφθεί ότιικονομικά ευημερούν μόνο όσοι καθηγητές δενασκούν το λειτούργημά τους!!! Να παράγουν δηλαδήκαι να μεταδίδουν τη γνώση. Κανείς όμως δεν θα σαςει κακά λόγια για αυτούς. Τη γλώσσα τους έχουνκαταπιεί επί του θέματος οι “προοδευτικές”δυνάμεις, οι οποίες μόνο φαρμακόγλωσσα μιλούνγια τους ερευνητές καθηγητές”(6-8).

Όπως δηλαδή φαίνεται εύγλωττα οικαθηγητές του καθεστώτος, η γραφειοκρατία τωνΑΕΙ ευημερεί, ενώ οι άλλοι, αυτοί που ανησυχούνγια την πρόοδο αυτού του τόπου, για να μάθουν οιέρημοι οι φοιτητές επιστήμη και γράμματα…τους τρωει τομαύρο το σκοτάδι! Όσοι συντάσσονται με τοκυρίαρχο ρωσόδουλο μπλοκ της εξουσίας και όσοιτο υπηρετούν είναι εκείνοι που απομυζούν από τιςδουλειές και εκείνοι που κερδίζουν τελικά!

Και ερχόμαστε τώρα σε ένα ιδιαίτερακρίσιμο ζήτημα που έχει να κάνει με τα έργαΠολιτικού Μηχανικού, και που με την κατασκευή τωνμεγάλων έργων αλλά και των έργων για τηνλυμπιάδα του 2004 έχουν μια κρίσιμη σημασία.

Γράφει ο Θ. Λουκάκης:

“Για παράδειγμα θα επικαλεστώ τογεγονός ότι ενώ οι επιστήμες Πολιτικού Μηχανικούστην Ελλάδα ήταν ανέκαθεν συνυφασμένες μεδημόσια και ιδιωτικά έργα τεράστιωνροϋπολογισμών, ουσιαστικά κανένα κρατικόερευνητικό κέντρο στις επιστήμες αυτές δενλειτούργησε ποτέ και δεν λειτουργεί σήμερα στηώρα!”(23-7).

Και συνεχίζει παρακάτω:

“Για να γίνει δε κατανοητό το μέγεθοςτης έλλειψης αυτής, σας αναφέρω ότι στις ΗΠΑ, τηνιο προηγμένη τεχνολογικά ­ με τη διαφοράσυνεχώς να μεγαλώνει ­ χώρα του κόσμου, υπάρχουνδύο (εθνικές) Ακαδημίες, η των “Επιστημών” (Academy ofScience) και η των “Επιστημών Μηχανικού” (Academy ofEngineering). Γιατί, κύριε Πρόεδρε (και μην αφήσετε να σαςμπερδέψει κανείς), άλλο το ένα και άλλο το άλλο! …ι μεν ερευνητές επιστήμονες της χώρας, συνήθωςσπουδασμένοι με μεγάλα δικά τους έξοδα στοεξωτερικό και μη έχοντας εργασιακές διεξόδουςστον ιδιωτικό (κυρίως) αλλά και στον δημόσιοτομέα, όταν έφθασαν την κρίσιμη μάζα, επίεσαν (καιιέζουν) για τη δημιουργία κρατικών ερευνητικώνκέντρων για αυτούς. Όχι ότι η χώρα δεν χρειάζεταιτέτοια κέντρα, ούτε ότι οι εκάστοτε κυβερνήσειςδεν συμπορεύτηκαν, από λόγους διεθνούς γοήτρου.Από την άλλη δε μεριά οι μηχανικοί της χώρας,εντοπίως μορφωμένοι στην πλειονότητά τους καιευκόλως απασχολούμενοι, ουδόλως ασχολήθηκαν μετο επάγγελμα του ερευνητή και κανένα κέντρο δενιδρύθηκε, π.χ., για την προκοπή της βιομηχανίας ήτης καλής εκτέλεσης των (κολοσσιαίου κόστους)έργων πολιτικού μηχανικού”(20-8).

Μα είναι ποτέ δυνατόν το ρωσόδουλοκαθεστώς να αφήσει τους δυτικοσπουδασμένους καιδυτικοθρεμμένους επιστήμονες να κάνουν έρευναστην Ελλάδα και να προσπαθούν να αναπτύξουν τηβιομηχανία και την τεχνολογία της;

Αλλά υπάρχει και συνέχεια: “Στη χώραμας (όπου η εντόπια Ακαδημία, δυστυχώς,τελετουργικό και μόνο ρόλο παίζει) το μεν ΥΠΑΝ (σ.σ:ΥπουργείοΑνάπτυξης) κάτι κάνει σε σχέση με τις επιστήμεςκαι το υπουργείο Γεωργίας για τη γεωργική επιστήμη καιτεχνολογία, οι δε επιστήμες μηχανικούεντάρφανες είναι (εκτός πανεπιστημίων φυσικά)!τσι, το μεν υπουργείο Παιδείας, που θα έπρεπεκανονικά να μετονομαστεί σε υπουργείοΠειραματικών Μεθόδων Αποφοίτησης από τηευτεροβάθμια Εκπαίδευση, ούτε πουαντιλαμβάνεται το πρόβλημα, το αυτό ισχύει για τοΠΕΧΩΔΕ, ενώ το ΤΕΕ είναι τόσο εχθρικό προς τηνΤΑ ώστε να έχει διακόψει από τριετίας την έκδοσητων “Τεχνικών χρονικών”, που ήταν το μόνοεριοδικό Επιστημών Μηχανικού της χώρας… Όλοιι Ευρωπαίοι γνωρίζουν επίσης ότι οι πόροι γιαερευνητικά έργα που διαχειρίζεται η Ευρωπαϊκήιτροπή προορίζονται βασικά για εφαρμοσμένηέρευνα, που εκτελούν πολυεθνικές κοινοπραξίες μεεπικεφαλής επιχειρήσεις, με σκοπό τη βελτίωσητης ανταγωνιστικότητας ολόκληρης της ΕΕ. Είναιόμως οι πόροι αυτοί μόνο το 5,6% του συνόλου όσων οιευρωπαϊκοί λαοί διαθέτουν για έρευνα (βασική καιεφαρμοσμένη) και τεχνολογική ανάπτυξη. Τουπόλοιπο... 94,4% διατίθεται από τις εθνικέςκυβερνήσεις και τις επιχειρήσεις για εθνικούςερευνητικούς σκοπούς στους εθνικούς ερευνητές!Αυτό ισχύει για όλες τις εθνικές κυβερνήσειςλην της ημετέρας! (Έχω επίσης ψάξει και τα λοιπάκόμματα και έχω βρει... βάθος αμέτρητο από απόψεωςλιτικής τοποθέτησης σε θέματα ΕΤΑ. Οπότε τοόνειδος ανήκει σε όλο τον πολιτικό μας κόσμο, τονρώην και τον νυν, γενικώς.) Λεει λοιπόν η ημετέρακυβέρνηση στους ερευνητές: “Παίδες καικορασίδες, εγώ φράγκο για έρευνα και τεχνολογικήανάπτυξη δεν διαθέτω από τον εθνικόροϋπολογισμό! Θα παίξουμε μόνο με τους πόρουςυ προαιρούνται να μας δώσουν οι... κουτόφραγκοι.ντοπίως, μέσο του (τεθνεώτος) ΕπιχειρησιακούΠρογράμματος Ερευνας και Τεχνολογίας.υρωπαϊκώς, μέσο των προγραμμάτων-πλαισίου της(που είναι σχεδιασμένα από τους κουτόφραγκουςγια τις κουτοφράγκικες ανάγκες και έχουναρχηγούς κουτοφράγκικες εταιρείες)!”(3-9).Μα εδώείναι Ανατολή, είναι Ρωσία, Σερβία και Ορθοδοξία.δώ έχουμε μόνο κεριά, λιβάνια και σταυρούς. Ολληνισμός και η Ορθοδοξία δεν χρειάζονται τακεφάλαια του “Διευθυντηρίου των Βρυξελλών”.Άλλωστε “όταν εμείς κτίζαμε τους Παρθενώνεςαυτοί ήσαν ακόμη στα δέντρα”. Εδώ έχουμε μόνοσαμποτάζ έργων και εργοστασίων. Δεν είμαστε Δύσηνα θέλουμε έρευνα και ανάπτυξη. Αυτά είναιράγματα για τους κουτόφραγκους.

Αλλά δυστυχώς υπάρχει και συνέχεια.

Γράφει ο Θ. Λουκάκης: “Σας έχω επίσηςκαταστήσει γνωστό ότι δημόσια (ή ιδιωτικά)ερευνητικά κέντρα στις επιστήμες μηχανικούελάχιστα υπάρχουν και, τέλος, σας έχω προϊδεάσειότι το νέο Επιχειρησιακό ΠρόγραμμαΑνταγωνιστικότητας (ΕΠΑν) του υπουργείουΑνάπτυξης βάζει την ΕΤΑ σε ριζοσπαστικά νέοφόντο, παραδίδοντάς την ουσιαστικά στο έλεος του(ως τώρα ελάχιστα ενεργού στην περιοχή) ιδιωτικούτομέα!… Σας έχω επίσης καταστήσει γνωστό ότιδημόσια (ή ιδιωτικά) ερευνητικά κέντρα στιςεπιστήμες μηχανικού ελάχιστα υπάρχουν και,τέλος, σας έχω προϊδεάσει ότι το νέοιχειρησιακό Πρόγραμμα Ανταγωνιστικότητας(ΕΠΑν) του υπουργείου Ανάπτυξης βάζει την ΕΤΑ σεριζοσπαστικά νέο φόντο, παραδίδοντάς τηνυσιαστικά στο έλεος του (ως τώρα ελάχιστα ενεργού στηνεριοχή) ιδιωτικού τομέα!… Το παρελθόν τουιδιωτικού τομέα στο πεδίο της ΕΤΑ ουδόλωςεγγυάται διά το μέλλον και η εξίσου κακήσυμπεριφορά του ευρύτερου δημοσίου τομέα (ΔΕΚΟ,αραγωγικά υπουργεία κ.ά.) επί του προκειμένουσυμπληρώνει την απαισιόδοξη εικόνα. Εδώ δενέχουμε μια στοιχειώδη εθνική υποδομή που ναεξασφαλίζει ότι (δημόσια) πανάκριβα έργαμηχανικού εκτελούνται αξιοπρεπώς, καινοτομικέςεπιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας θαδημιουργήσουμε;”(17-9).

Εύκολα κανείς, από τις παραπάνωιδιαίτερα εύστοχες αναφορές, μπορεί να βγάλει τοσυμπέρασμα για αυτό που γίνεται στη χώρα. Μιααπέραντη υπονόμευση σε κάθε προσπάθεια προόδουκαι ανάπτυξης από το σημερινό μπλοκ εξουσίας πουεριλαμβάνει σήμερα όλα ανεξαίρετα τα κόμματα.