Δεν υπήρξε άνθρωπος της Ζώνης τιςρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής 17 Νοέμβρηόταν τελείωσε η καταμέτρηση που να μηναναγνωρίσει αυτό το γεγονός. Η λυσσασμένηεπίθεση που είχε δεχτεί ο ΕΡΓΑΣ από το καλυμμένοφοδέλτιο του ΣΥΝ (ΑΣΕΚ) κύρια κάτω από τηνκαθοδήγηση του προδότη Λιακόπουλου με στόχο τηδιάσπαση και την αποδυνάμωσή του ήταν το πιοαρακτηριστικό σε όλους φαινόμενο αυτής τηςαναμέτρησης. Εννοείται ότι η κλίκα αυτή δεν ομόνος αντίπαλος του ΕΡΓΑΣ.
Έτσι κι αλλιώς ηΑΚ συνέχιζε τον κηρυγμένο από χρόνια πόλεμοκατά του ΕΡΓΑΣ ενώ και η ΠΑΣΚΕ διέδιδε την“εκτίμηση” ότι ο ΕΡΓΑΣ έχει χάσει τη βάση τουστο λιμάνι από το πλατύ κατέβασμα της ΑΣΕΚ, καιότι θα συντριβεί παίρνοντας μία έδρα. Αυτή η“εκτίμηση” ήταν μια εφεύρεση του Λιακόπουλουστα πλαίσια ενός ασφαλίτικου τύπου ψυχολογικούόλεμου που αυτός οργάνωσε όλο αυτό το διάστημακατά του ΕΡΓΑΣ.Αυτή η “εκτίμηση” συνοδευόταν από τηνταυτόχρονη “εκτίμηση” ότι η ΑΣΕΚ θα έπαιρνε τολιγότερο 6 έδρες. Η κλίκα αυτή ανακοίνωνε σε κάθεροκήρυξή της ότι στόχος της ήταν να πάρει τηνλειοψηφία του Συνδικάτου. Αυτή η τακτική είναι ηγνωστή τακτική των αστικών κομμάτων πουανακοινώνουν ότι θα ανεβούν οπωσδήποτε στηνεξουσία επίτηδες για να σύρουν πίσω τους όλουςαυτούς που θέλουν να προσκολληθούν στη νέαεξουσία, δηλαδή σε αυτούς που ακολουθούν το ρεύματης νίκης. Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια είχαν βέβαιαροβλέψει και την απώλεια από την ΕΣΑΚ τουμονοπώλιου της εξουσίας αφού μόνο έτσι θαμπορούσαν να την πάρουν οι ίδιοι.
Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν μιαβρεγμένη σανίδα γι’ αυτούς που τελικά είχανκαταφέρει να πείσουν και τη βάση τους και τονεαυτό τους για τον επερχόμενο θρίαμβο.
Καταγράφουμε στον παρακάτω πίνακα τααποτελέσματα συγκριτικά με τις προηγούμενεςεκλογές του 1998. Σημειώνουμε ότι η ΑΣΕΚ είχε μέσατης τον ανεξάρτητο Πολίτη ο οποίος μόνος του το1998 είχε πάρει 307 ψήφους. Είναι κυρίως η σύγκρισημε τους ψήφους του Πολίτη το 1998 που συντρίβει τηνΑΣΕΚ.
Ακόμα περισσότερο αυτή η σύγκρισησυντρίβει τον ίδιο το Λιακόπουλο καθώς δενυπάρχουν ουσιαστικά ψήφοι για να του αποδοθούν.ναι σε όλους φανερό ότι η διαφορά των 115 ψήφωναπό εκείνους του Πολίτη οφείλονται στους ψήφουςτου εργολάβου Καλογερίδη που υποστήριξε με όλητου τη δύναμη το συνδυασμό του ΣΥΝ και σε ψήφουςτου πρώην προέδρου του Σωματείου και πρώηνστελέχους της ΕΣΑΚ Καραγιαννάκη που εμφανιζότανσαν ο “κράχτης” του συνδυασμού.
Τι αποδείχτηκε λοιπόν σ’ αυτές τιςεκλογές;
Αποδείχτηκε ότι οι φαινομενικοίενδιάμεσοι ανάμεσα στα δύο πραγματικάανταγωνιστικά στρατόπεδα, δηλαδή ανάμεσα σεεκείνο της ΕΣΑΚ και εκείνο του ΕΡΓΑΣ δεν μπορούννα έχουν αληθινή δύναμη σ’ αυτό το συνδικάτο.έμε “φαινομενικοί ενδιάμεσοι” γιατί η ΑΣΕΚήταν στην ουσία της μια άλλη έκδοση, η λάϊτ έκδοσητης ΕΣΑΚ, όπως γενικά ο ΣΥΝ είναι η λάϊτ έκδοσητου ψευτοΚΚΕ. Αυτοί οι κρυμμένοι παλιοί κνίτεςκαι οι νέοι προδότες, που βγήκαν ξαφνικά καιαπατεωνίστικα σαν το καινούργιο, στηρίχθηκανκυριολεκτικά στον αιφνιδιασμό, αλλάαποκαλύφθηκαν από τον ΕΡΓΑΣ με ένα σφυροκόπημαέντε προκηρύξεων μέσα σε δύο μήνες και με μιαασταμάτητη ζωντανή προπαγάνδα. Οι αντιφάσειςτους, οπότε και η ασυνέπειά τους, ήρθαν στηνεπιφάνεια όπως και η σχέση τους με την εργοδοσία.Ιδιαίτερα οι δύο τελευταίες προκηρύξεις τουΑΣ μέσα στις εκλογές (την τελευταίαδημοσιεύουμε παρακάτω), ήταν το πιο μεγάλο πλήγμαγια την ΑΣΕΚ και τον Λιακόπουλο.
Μπορεί βέβαια κανείς να αντιτείνειστην παραπάνω διαπίστωση μας περί ενδιάμεσων ότιΠΑΣΚΕ αν και ενδιάμεση επιβίωσε και μάλισταανέβηκε.
Όμως για την ΠΑΣΚΕ της Ζώνης ισχύουνδύο πράγματα. Το ένα ότι είναι σε μεγάλο βαθμόραγματικά ενδιάμεση δύναμη, όσο και αν η γενικήτης κίνηση την φέρνει πιο κοντά στην ΕΣΑΚ από ότιστον ΕΡΓΑΣ. Για παράδειγμα σε αυτές τις εκλογές ηΠΑΣΚΕ είναι αυτή που, όντας μέσα στην εφορευτική,έβαλε ζήτημα μητρώων και έγινε αιτία ναξεσκεπαστεί η ΑΣΕΚ σαν ασπίδα της ΕΣΑΚ και τουΠουντίδη. Η ΠΑΣΚΕ λίγο μετά υπέκυψε στον Πουντίδηκαι στην ΑΣΕΚ από πολιτική δειλία, αλλά πολύ θαήθελε να μπορούσε να αντισταθεί.
Το δεύτερο σημείο για την ΠΑΣΚΕ είναιότι τους ψήφους της δεν τους παίρνει από τηνεσωτερική συνδικαλιστική της πάλη στη Ζώνη. Τουςαίρνει σαν ΠΑΣΟΚ που κάνει ρουσφέτια στοκεντρικό ή τοπικό επίπεδο του κομματικούμηχανισμού αλλά και ψήφους που παίρνει απόεργάτες εκτός Ζώνης όπως η ΕΣΑΚ.
Εννοείται πάντως ότι ούτε ηενδιαμεσότητα της ΠΑΣΚΕ είναι αιώνια. Αν η Ζώνηαπελευθερωθεί από την ΕΣΑΚ, θα απελευθερωθεί καιαπό κάθε συνδικαλιστικό εργοδότη.
Σε κάθε περίπτωση ωστόσο ο μεγάλοςκίνδυνος ήταν σ’ αυτές τις εκλογές ησταθεροποίηση και ανάπτυξη ενός άλλου ψευτοΚΚΕστη θέση του ψευτοΚΚΕ και δίπλα του. Μπορεί ναφανταστεί κανείς τι θα σήμαινε το παιχνίδι τηςεναλλαγής ΕΣΑΚ – ΑΣΕΚ στη διοίκηση για το κίνηματης Ζώνης. Κυρίως πόσο επικίνδυνο θα ήταν αυτόάμεσα για την άλωση της ΠΑΣΚΕ από τον ΣΥΝ και τηνενδυνάμωση της γραμμής του ΣΥΝ στο Συνδικάτοετάλλου και στον Πειραιά γενικότερα.
Στην πραγματικότητα η απόπειρα αυτήτου ΣΥΝ κατέρρευσε από δύο πλευρές. Η μια πλευρά,κύρια, ήταν αυτή του ΕΡΓΑΣ που αποκάλυψε κύριαμε τη μάχη των μητρώων πάνω στις εκλογές ότιΚαραγιαννάκης και Λιακόπουλος δεν ήθελαναληθινή σύγκρουση με την ΕΣΑΚ, αλλά ουσιαστικήσυνύπαρξη κάτω από τη δική τους ηγεμονία. Ηδευτερεύουσα πλευρά ήταν η ίδια η ΕΣΑΚ τουετάλλου που ενώ αρχικά συμφιλιώθηκε, στησυνέχεια συγκρούστηκε με την ΑΣΕΚ παραβαίνονταςτην κεντρική από τα πάνω γραμμή που τηςσυνιστούσε αποδοχή της ΑΣΕΚ και ήπιααντιπαράθεση μαζί της.
Αυτή η διαμάχη, που ήταν στο βάθος μιαεσωτερική διαμάχη στα πλαίσια τουσοσιαλφασισμού, αλλά και στα πλαίσια του ίδιουτου ψευτοΚΚΕ, εκδηλώθηκε ανοιχτά στο Ριζοσπάστημε δύο άρθρα.
Σε ένα βασικό ανυπόγραφο άρθρο μισήςσελίδας, ο Ριζοσπάστης της Κυριακής 12 Νοέμβρηασχολήθηκε συστηματικά με τον ΕΡΓΑΣ, τονροσδιόρισε σαν εφοπλιστικό εξάρτημα, και σανκύριο εχθρό της Ζώνης και της ΕΣΑΚ, ενώ άφησεσχεδόν εντελώς στο απυρόβλητο την ΑΣΕΚ και τηνΠΑΣΚΕ.
Τη μέρα που τελείωναν οι εκλογέςΠέμπτη 16 Νοέμβρη απαντάει ο Πουντίδης στο Ριζοσπάστημε ενυπόγραφο άρθρο του στο οποίο ρίχνει κύριαυρά στην ΑΣΕΚ και την ΠΑΣΚΕ παρ’ όλο το χτύπημαυ δίνει και στον “αντιΚΚΕ – ΕΡΓΑΣ”.
Η εξήγηση αυτής της εσωτερικήςδιαμάχης είναι υλική και ιδεολογική.
Η κλίκα του Πουντίδη στη Ζώνη έχειλύχρονα παγιωμένα υλικά συμφέροντα. Μια δράκα30-50 ανθρώπων έχει εξασφαλίσει εκτός απόσυνδικαλιστική εξουσία σχεδόν μόνιμη και άνετηδουλειά μέσα από τον έλεγχο ορισμένων τμημάτωντης εργοδοσίας. Η μόνιμη δουλειά στη Ζώνη μεμεροκάματα (συν υπερωρίες) βρίσκονται ανάμεσαστις 35.000-50.000 δρχ. την ημέρα αποτελεί μία πολύρονομιακή θέση την ώρα που ο
Από την άλλη μεριά η κλίκα Πουντίδη καιΑΚίτικη βάση που αυτή έχει γαλουχήσει,αρνείται να δεχτεί στο ιδεολογικό επίπεδο μιασυγκυβέρνηση όχι μόνο με τον ΣΥΝ αλλά κυρίως μετο ΠΑΣΟΚ. Ότι ο ΣΥΝ της Ζώνης είναι ένας δίαυλοςρος το ΠΑΣΟΚ έγινε σαφές από όλες τις διακηρύξεις καιροκηρύξεις της ΑΣΕΚ στις οποίες αυτή ητελευταία κατηγορούσε την ΕΣΑΚ ότι έκανε“στείρα αντικυβερνητική πολιτική”.
Η καθοδήγηση του Περισσού, που ήδηετοιμάζει τη βάση της για νέες γέφυρες με τον ΣΥΝ,και στρατηγικά με το ΠΑΣΟΚ , έπρεπε νακατασκευάσει γοργά στη Ζώνη τη νέα κατάστασηόπως σωστά είχαμε εκτιμήσει στα άρθρα μας, αλλάεκτός από υλικά, τόσο ιδεολογικά όσο και πολιτικάσυνδικαλιστικός της στρατός δεν μπορούσε νακάνει μια τέτοια απότομη στροφή. Γιατί για χρόνιατο ψευτοΚΚΕ δούλευε την αντιΠΑΣΟΚ γραμμή χάρηστην οποία πραγματοποιούσε τις εσωτερικέςεκκαθαρίσεις του ΠΑΣΟΚ για λογαριασμό της κλίκαςμίτη.
Το ψευτοΚΚΕ έχει τεράστιο πολιτικόρόβλημα κάθε φορά που βάζει το στρατό του νακάνει ανοιχτά μέτωπα με την αστική τάξη. Αυτόέγινε με την συγκυβέρνηση Φλωράκη – Μητσοτάκηόταν τότε ο Περισσός έχασε τη νεολαία του καιδημιουργήθηκε το ΝΑΡ. Αυτό οφείλεται στο ότι οστρατός του ψευτοΚΚΕ είναι ένας μικροαστικός καιλούμπεν στρατός με ιδεολογία ταγμάτων εφόδου. Ηβασική ιδεολογία των ταγμάτων εφόδου είναι οαντιδραστικός αντικαπιταλισμός. Η μοίρα τουιτλερισμού, που εκπροσωπεί τη μεγαλοαστικήτάξη, (στην περίπτωση του ψευτοΚΚΕ τη ρώσικημεγαλοαστική τάξη), είναι να συγκρούεται τελικάμε τα τάγματα εφόδου που τον φέρνουν στηνεξουσία.
Αυτή τη σύγκρουση, παρακολουθήσαμεαυτές τις μέρες και στο Συνδικάτο της Ζώνης, όπουαπό μια στιγμή και πέρα οι σοσιαλφασίστες τηςκλίκας Πουντίδη άρχισαν να συγκρούονται με τουςσοσιαλφασίστες Καραγιαννάκη – Λιακόπουλοαρνούμενοι την γραμμή της ουσιαστικήςσυγκυβέρνησης μαζί τους και ζητώντας όλη τηντα για τους ίδιους.
Έτσι οι καιροσκόποι της ΑΣΕΚ βρέθηκανστην πιο τραγική κατάσταση που μπορούν ναβρεθούν κεντριστές. Βρέθηκαν ανάμεσα σε δύο πυρά.
Τους χτυπούσαν όχι μόνο οι ταξικοίτους εχθροί, δηλαδή το συνειδητό προλεταριακόαπόσπασμα του ΕΡΓΑΣ, αλλά και οι στρατηγικοίταξικοί και πολιτικο-ιδεολογικοί σύμμαχοί τουςτης ΕΣΑΚ που στάθηκαν τόσο αγνώμονες για τηναυτοθυσιακή προστασία που οιΚαραγιαννάκης-Λιακόπουλος τους πρόσφεραν στοζήτημα των μητρώων.
Από την άλλη ούτε η ΠΑΣΚΕ έσπευσε νατους βοηθήσει γιατί ταπεινώθηκε και ρεζιλεύτηκεεξαιτίας τους όταν βγήκε μπροστά και μετάυποχρεώθηκε να αναδιπλωθεί στο ζήτημα τωνμητρώων, όταν δηλαδή έμεινε μόνη της με τον ΕΡΓΑΣδίχως να έχει τα κότσια του ΕΡΓΑΣ. Χώρια από αυτάόλοι ήταν οργισμένοι με αυτό τον όγκο αλαζονείαςυ επεδείκνυε ξαφνικά αυτή η συμβιβασμένη μετην ΕΣΑΚ νέα μικρή ομάδα των συνδικαλιστικών“μαιτρ”.
Κανένας λοιπόν δεν τους λυπήθηκε στηνκαταθλιπτική μοναξιά τους στη μακριά νύχτα τωναποτελεσμάτων. Ήδη έχουν αρχίσει οι εσωτερικέςσυγκρούσεις και η αποσύνθεση τους. Τοτυχοδιωκτικό συτό κατασκεύασμα είναι εξαιρετικάαπίθανο να επιβιώσει, τουλάχιστον κάτω από τηνλιτική ηγεμονία του ΣΥΝ.
Όμως ο πόλεμος δεν κρίθηκε ακόμα. Αυτήήταν μόνο μια μάχη. Παρά το συντριπτικό αυτότύπημα δεν είναι εύκολο οι κεντριστές ναεθάνουν όσο δεν ολοκληρώνεται και δεν βαθαίνειλιτική πάλη με την ΕΣΑΚ και βέβαια με τουςδιους. Το ζήτημα τώρα ήταν να αντέξει ο ΕΡΓΑΣ.Αμέσως μετά είναι η οργάνωση της μεγάλης πορείαςτου για την συντριβή της κλίκας Πουντίδη αλλά καιγια την ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης τηςΖώνης μέσα από το δυνάμωμα της ΟΑΚΚίτικηςδουλειάς.
Σε ότι αφορά την κλίκα Πουντίδη αυτήμπορεί να επιβίωσε στις εκλογές αλλά είναι βαθιάτραυματισμένη ιδεολογικά και συνδικαλιστικά. Ηαπώλεια της μιας έδρας την κάνει πια οριακάκυρίαρχη στο λιμάνι, ενώ το χειρότερο που έπαθεείναι ότι τώρα μπήκε από τον ΕΡΓΑΣ στην ημερήσιαδιάταξη το ζήτημα του Συνδικάτου Ζώνης, ένασύνθημα που έχει τεράστια απήχηση στη βάση τωνεργατών της Ζώνηςκαι το οποίο ξεσκεπάζει ταυτόχρονα και την ΑΣΕΚυ το αρνείται. Το σύνθημα του “Συνδικάτου τηςΖώνης” φανέρωσε ακόμα πιο καθαρά και έκανεανυπόφορη στους εργάτες την μόνιμη νοθεία τηςΑΚ να φέρνει εκατοντάδες άσχετους να ψηφίζουνγια να πνίγουν τη θέληση ενός ολόκληρουσυνδικάτου.Το πόση ακριβώς είναι αυτή η“νόμιμη” και μόνιμη νοθεία θα το μάθουμε όταντους πάρουμε τα μητρώα ή έστω όταν θα γίνει τουνδικάτο Ζώνης, αλλά οπωσδήποτε ξεπερνάει τις 4-5έδρες.
Στην πραγματικότητα η λύση βρίσκεταιλύ πιο κοντά από όσο δείχνουν αυτοί εδώ οιεκλογικοί συσχετισμοί. Ένα οργανωτικό δυνάμωματου ΕΡΓΑΣ που με τον αέρα της νίκης και τηςαναγνώρισης είναι τώρα δυνατό θα φέρει γρήγοραμια νέα κατάσταση. Η Ζώνη έχει αρχίσει νακαταλαβαίνει το σαμποτάζ των σοσιαλφασιστών καιτην ορθότητα της γραμμής του ΕΡΓΑΣ για μέτωπο μετους εφοπλιστές ενάντια στην