Ο Πάγκαλος είναι έναςτύπος που εκτελείται αρκετά εύκολα επειδήφροντίζει να απομονώνεται συγκρουόμενος με τουςάντες.
Αυτό έγινε όταν έχασε την καίρια θέση τουυπουργού Εξωτερικών με την προβοκάτσα Οτσαλάν.Αυτό έγνε και τώρα που έχασε και το τελευταίουπουργικό του καταφύγιο. Έτσι όμως εξηγείταιμόνο μια πλευρά της ευκολίας με την οποίακαθαιρείται. Η άλλη πλευρά, η κύρια βρίσκεται στοότι ο Πάγκαλος δεν έχει καταλάβει, όπως και όλα ταάλλα θύματα της συμμορίαςμίτη-Παπανδρέου-Λαλιώτη, ποια είναι η πηγή τωντυπημάτων. Έτσι κι αυτός εξοντώνεται δίχως ναληρώνουν πραγματικά οι θύτες του.
Ο Πάγκαλος όταν έχασε το υπουργείοξωτερικών από τον Γ. Παπανδρέου με τηνροβοκάτσια Οτσαλάν ήταν σίγουρος, και το είπε,ως τον έφαγαν οι ΗΠΑ. Από τότε συνέχισε νατυπάει τον Γ. Παπανδρέου σαν ενδοτικό,ρησιμοποιώντας εθνικιστικά αντιδυτικάεπιχειρήματα, πράγμα που καθόλου δεν ενοχλούσετον Παπανδρέου, αφού έτσι η Δύση τον εμπιστευόταναραπέρα και τον καθιστούσε πλήρως θωρακισμένο.
Ο αληθινός φόβος της συμμορίας Σημίτησε σχέση με τον Πάγκαλο βρισκόταν πάντα στοεσωτερικό μέτωπο. Ένα χτύπημα στον Πάγκαλο δενέπρεπε να γίνει με τέτοιο τρόπο που αυτός νασυσπειρώσει γύρω του τους τουρκοφάγουςσοβινιστές που έχουν μεν λουφάξει, αλλά πάντακαιροφυλακτούν για μια ρεβάνς. Όσες φορές οΠάγκαλος κατηγορούσε τον Γ. Παπανδρέου μεεκφράσεις πολύ πιο αιχμηρές απ’ όσο αυτές πουρησιμοποίησε στην τελευταία του συνέντευξη δενάθαινε τίποτα, γιατί ο Γ. Παπανδρέου δενμπορούσε να πείσει κανέναν ότι η νέα “ειρηνική”λιτική του έχει φέρει σε δύσκολη θέση τηνΤουρκία ή ότι την έχει υποχρεώσει σε κάποιεςυποχωρήσεις στο Αιγαίο και την Κύπρο. Ήτανμάλιστα στην Κύπρο που η ρωσόδουλη συμμορίαέκανε τις μεγαλύτερες παραχωρήσεις στοντούρκικο σοβινισμό αφήνοντας αναπάντητες τιςμεσολαβητικές σφήνες Ανάν-Ντε Σότο περίυνομοσπονδίας δηλαδή περί διαμελισμού τουνησιού.
Η συμμορία χτύπησε λοιπόν τον Πάγκαλομόλις εξασφάλισε ευνοϊκούς όρους στα παραπάνωζητήματα. Στο ζήτημα της Κύπρου η συμμορίακαλύφθηκε από τους σοβινιστές της Ελλάδας καιτης Κύπρου όταν πριν λίγες μέρες σε συνάντηση τουμε τον Κληρίδη ο Σημίτης διατύπωσε με σαφήνειαμια θέση κατά της Συνομοσπονδίας. Κυρίως όμως στοζήτημα του να φέρει σε δύσκολη θέση την Τουρκία ηδιπλωματία Γ. Παπανδρέου είχε μια πραγματικήεπιτυχία: Πέτυχε να βάλει κατ’ αρχήν τηνυρωπαϊκή Ένωση να συγκρουστεί με την Τουρκίαμέσα από την πρόταση του κειμένου της εταιρικήςσχέσης έτσι ώστε να βαθύνει το ευρωτουρκικόρήγμα.
Αυτή η επιτυχία στο δεύτερο ζήτημα συντην κάλυψη στο πρώτο έφεραν σε πλεονεκτική θέσητη συμμορία απέναντι στους σοβινιστές. Ακριβώςγια να σηκώσει το ηθικό του σοβινισμού, για να μηνερικυκλωθεί και να μην αφήσει τους Γ. Παπανδρέου- Σημίτη να χαρούν έστω και λίγο τη νίκη τους, οΠάγκαλος βγήκε να αμφισβητήσει τον πρώτο με τονιο υπαινικτικό τρόπο. Η δήλωσή του στο Έθνοςτης Κυριακής είναι ένας χορός στα δάχτυλα πάνωσε τραπέζι με κρυστάλλινα ποτήρια. Ποτέ τόσοβαρύς χορευτής δεν υπήρξε τόσο επιδέξιος. Ίσα πουυπαινίχθηκε ότι ο Γ. Παπανδρέου δεν έχειμελετήσει ιστορία. Κι όμως καρατομήθηκε πρινκαλά-καλά κατέβει από το τραπέζι με μιαανακοίνωση του Ρέππα υπαγορευμένη από τον ίδιοτον Σημίτη που έλεγε τα εξής: “Ένας υπουργόςδεν μπορεί ούτε να αντιδικεί δημοσίως με τηνκυβέρνηση, ούτε να χρησιμοποιεί απαξιωτικούςαρακτηρισμούς για τους συναδέλφους του, ούτε ναδιαφωνεί και να μην παραιτείται. Ο κ. ΘεόδωροςΠάγκαλος παρέλειψε τα αυτονόητα. Ο κ. Θ. Πάγκαλοςαύει από σήμερα να είναι υπουργός Πολιτισμού”.
Κάθε στέλεχος του ΠΑΣΟΚ μπορεί ναμιλάει απαξιωτικά για όλους τους συναδέλφουςτου, όμως πρέπει όλοι να μάθουν ότι από αυτόν τονκανόνα εξαιρείται η Αγία Τριάδα Σημίτη-Γ.Παπανδρέου-Λαλιώτη, και μερικοί παρακατιανοίάγιοι του “στενού πυρήνα”, όπως ο Σκανδαλίδηςκαι ο Αυγερινός. Όσο η συμμορία ισχυροποιείταιστα πράγματα τόσο επιδεικνύει τον αυταρχισμότης. Ο ευγενικός κύριος καθηγητής είναι έναασύλληπτο φασιστάκι που θα καταπλήξει στο μέλλονλλούς οπαδούς του. Πάντως με το να παρέμβειτόσο ωμά ο ίδιος ο Σημίτης, φρόντισε να μηνεκθέσει καθόλου τον Γ. Παπανδρέου πουετοιμάζεται για τη διαδοχή και δεν πρέπει ταέρια του να λερωθούν από τώρα με αίμα. Η δική τουαγιοσύνη πρέπει να παραμείνει ανέπαφη.
Ο Πάγκαλος παρόλη την πολιτική τουτύφλα αντέδρασε με κάποιο σθένος. Κατάγγειλε τονμίτη ότι πάει να υποτάξει το ΠΑΣΟΚ καιυσιαστικά του κήρυξε τον πόλεμο. Είναι αλήθειαότι έχουν μαζευτεί πια αρκετά πτώματα στουπόγειο, ιδιαίτερα από το λόχο των στελεχών πουέφεραν το Σημίτη στην εξουσία, και είναι επίσηςγεγονός ότι η αχαριστία προκαλεί το πιο λογικόμίσος. Όσο λοιπόν και να μην ξέρουν τα θύματα τοκίνητρο του εγκλήματος, ξέρουν τα εγκλήματα καιαργά ή γρήγορα θα συσπειρωθούν εναντίον του. Τοζήτημα είναι ποιος θα ηγηθεί. Εδώ φαίνεται πολύσκοτεινός και ύποπτος ο ρόλος του Τσοχατζόπουλουυ μάλλον έχει αναλάβει την εκπροσώπηση τωνυμάτων για να τα προδώσει στη συνέχεια. Είναιαρακτηριστικό ότι ενώ ο Πάγκα.λος τοναναγνώρισε σαν ηγέτη του εσωτερικούαντιπολιτευτικού ρεύματος, ο ίδιος οΤσοχατζόπουλος ουσιαστικά κάλυψε τον Σημίτηαφού του αναγνώρισε πολιτικά το δικαίωμα τηςκαθαίρεσης του Πάγκαλου.
Με λίγα λόγια μπορεί κανείς ναεριμένει την αυξανόμενη αποσύνθεση του ΠΑΣΟΚκαι την οργή ενάντια στην πολιτική συμμορία, αλλάδύσκολα την καθαίρεσή της από τα μέσα. Γεγονόςάντως είναι ότι η πραγματική πολιτική διαμάχηδεν διεξάγεται πια ανάμεσα στα δύο μεγάλα,αλλά μέσα στα δύο μεγάλα κόμματα. Αυτό τηνκάνει πιο υποχθόνια, αλλά ταυτόχρονα πιο βαθιάκαι κυρίως πιο ανταγωνιστική. Το πολιτικόκαθεστώς μπορεί να παίζει με τέχνη μέσα σε αυτέςτις αντιθέσεις αλλά από την άλλη η θέση του είναιάντα εύθραστη, καθώς τα μέτωπά της πάλης είναιλύ εκτεταμένα και πολύπλοκα.