Είναι αλήθεια ότι υπάρχει μεγάλη διαφθορά σε τούτη τη χώρα αλλά όσοι μιλάνε για κάθαρση δεν εννοούν το ίδιο πράγμα. Άλλοι εννοούν την εκκαθάριση των σάπιων, άλλοι την εκκαθάριση εκείνων που τους αντιστέκονται. Η «κάθαρση» αυτού του δεύτερου τύπου είναι η αγαπημένη μέθοδος των φασιστών για να ανεβούν στην εξουσία. Η καθαίρεση του Ρεγκούζα, πολιτικού προϊστάμενου των εφοριών και των τελωνείων και εκείνη του Ζήση, συνδικαλιστικού επικεφαλής των δικαστών είναι υποδείγματα αυτού του είδους «κάθαρσης». Ο πρώτος καθαιρέθηκε γιατί συγκρούστηκε με τα εγκατεστημένα δίκτυα εξουσίας και διαφθοράς στις εφορίες και στα τελωνεία. Ο δεύτερος καταδιώκεται γιατί κατήγγειλε σαν παράνομο και αντισυνταγματικό τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η εκκαθάριση των δικαστών (κρυφές παρακολουθήσεις και διασυρμός των θυμάτων στα ΜΜΕ πριν από οποιαδήποτε δικαστική δίωξη) και γιατί κινητοποίησε τους δικαστές ενάντια σε αυτή την πρακτική συγκρουόμενος με τα ανώτατα στελέχη του Αρείου Πάγου που πάτησαν πάνω της για να εκκαθαρίσουν συναδέλφους τους.
Εκκαθαρίσεις σαν αυτές του Ζήση και του Ρεγκούζα είναι επιλεκτικές και στημένες και όχι προϊόντα συστηματικών ερευνών ή αυθόρμητων καταγγελιών. Εδώ έχουμε την πολιτική προγραφή του θύματος και την «παραγγελία» του σκανδάλου στον καθεστωτικό διαπομπευτή.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η πρώτη επίθεση στον Ρεγκούζα έγινε πριν από πολλούς μήνες από τον Τριανταφυλλόπουλο που αρχικά δεν ανακάλυψε παρά μόνο ένα μικροαυθαίρετο ενός συγγενή του Ρεγκούζα ενώ στη συνέχεια αναζήτησε και πρόβαλε καταγγελίες για εφοριακούς που είχαν κάποια σχέση με αυτόν. Όταν αυτά αποδείχτηκαν «κούφια» το πολιτικό καθεστώς άρχισε συστηματικά να κάνει θόρυβο σε κάθε ευκαιρία ενάντια στο Ρεγκούζα. Στο κλίμα αυτό οι τελωνειακοί έδωσαν στα κανάλια το απόσπασμα με το «γρηγορόσημο» που το νόημά του βρώμικα αντιστράφηκε, και τελικά δόθηκε στον Τριανταφυλλόπουλο το βίντεο όπου ο Ρεγκούζας αναγνώριζε σε μια δημόσια εκδήλωση ότι έδινε κρατικές διαφημίσεις σε ένα περιφερειακό κανάλι, όχι λιγότερο νόμιμο από τα υπόλοιπα. Η επιλεκτικότητα ήταν κραυγαλέα: Ο αγαπημένος φασίστας του καθεστώτος Ψωμιάδης, υποδοχέας του ρώσικου στόλου στη Θεσσαλονίκη, που συμμετείχε στην ίδια εκδήλωση δεν έπαθε τίποτα πολιτικά, ενώ κανείς δεν ενοχλείται εδώ και δεκαετίες που οι κυβερνήσεις μοιράζουν διαφημίσεις σε όλους τους καναλάρχες.
Η περίπτωση του Ζήση είναι πιο αποκαλυπτική. Μόλις αυτός κατάγγειλε τις μεθόδους της «κάθαρσης» το καθεστώς αναζήτησε αμέσως στοιχεία εναντίον του. Ο Τριανταφυλλόπουλος αμέσως βρήκε ότι η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, της οποίας είναι πρόεδρος ο Ζήσης, πήρε δωρεάν αίθουσα στο Μέγαρο Μουσικής από τον Λαμπράκη. Αυτό όμως δεν έπιασε, ίσα-ίσα ο ίδιος εκτέθηκε σαν προσωπικά εμπαθής. Έτσι τον Ζήση τον παρέλαβε ο Κουρής που με αλλεπάλληλα πρωτοσέλιδα της “Αυριανής” άρχισε να τον κατηγορεί για ένα ακίνητο που του έχτισε ένας εργολάβος που η γυναίκα του Ζήση ήταν δικηγόρος του. Τελικά το μόνο που βρέθηκε ήταν ότι ο Ζήσης γλίτωσε 450 Ευρώ ΦΠΑ (!) γιατί αντί να κόβει τιμολόγια στο όνομά του για την οικοδομή του τα έκοβε στο όνομα του εργολάβου. Αμέσως τέθηκε σε αργία από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο που συνεδρίασε κατά παραγγελία του υπ. Δικαιοσύνης και αποφάσισε σε χρόνο ρεκόρ.

Για τέτοιες εκκαθαρίσεις δεν αρκούν δημοσιογράφοι-σκανδαλοθήρες. Χρειάζονται πρωθυπουργοί και κόμματα που αρχικά να αφήνουν ακάλυπτο το θύμα στον εξευτελισμό και τη συκοφαντία και μετά να το καρατομούν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο Καραμανλής που πριν αποκεφαλίσει τον Ρεγκούζα επέβαλε σε όλη την ΝΔ να τον αφήσει ουσιαστικά ακάλυπτο επί μήνες στις επιθέσεις του ΠΑΣΟΚ, ενώ είναι ο ίδιος που έδωσε το πράσινο φως στον Παπαληγούρα να εξοντώσει το Ζήση. Το αντίστοιχο είχε γίνει με τον Παπανδρέου όταν αυτός κατ απαίτηση του Καραμανλή εξόντωνε τους Νεονάκη και Πάχτα. Άλλωστε ποτέ ένας απλός δημοσιογράφος δεν θα μπορούσε να εκκαθαρίζει ηγετικά κρατικά στελέχη χωρίς να έχει την προστασία των πιο ισχυρών κρατικών κύκλων. Γιατί τα τηλεοπτικά κανάλια είναι απόλυτα εξαρτημένα από το κράτος μέσω των διαφημίσεων που τους δίνει, της αδειοδότησης και των ποινών του Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου. Ένας τηλεοπτικός εκκαθαριστής που θα ενοχλούσε το καθεστώς θα είχε μείνει προ πολλού χωρίς δουλειά.
Ο αληθινός εκκαθαριστής είναι ένα τετρακομματικό συντονιστικό κορυφής το οποίο έχει μια κοινή κρυμμένη στρατηγική που είναι η πρόσδεση της χώρας στο ρώσικο άρμα. Οι Καραμανλής και Παπανδρέου εκκαθαρίζουν από κοινού μέσα στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ εκείνους που μέσα στα κόμματα τους αντιστέκονται αντικειμενικά στη στρατηγική αυτή, ενώ τα μόνα κόμματα που την υπηρετούν με συμπαγή τρόπο είναι το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ. Αυτά τα δύο κόμματα δεν τα χτυπάνε ΠΟΤΕ οι Καραμανλής, Παπανδρέου. Είναι επίσης αποκαλυπτικό ότι ΠΟΤΕ οι αποκεφαλιστές, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, δεν τα βάζουν με κανέναν από τους μεγάλους σφετεριστές του δημοσίου χρήματος, τους κεφαλαιικά «ρωσογενείς» Κόκκαλη και Μπόμπολα.
Είναι χαρακτηριστικό πως μπήκε στο στόχαστρο του Τριανταφυλλόπουλου ο προηγούμενος πρόεδρος του ΟΠΑΠ Φιλιππίδης μόλις συγκρούστηκε με τον Κόκκαλη και πως αμέσως μετά καρατομήθηκε από τον Καραμανλή για να πάρει τη θέση του ένας πιο φιλικός προς τον Κόκκαλη διευθύνων σύμβουλος του ΟΠΑΠ, ο Νειάδας. Ήδη τώρα βάλλεται από την εφημερίδα του Τριανταφυλλόπουλου ο Κεφαλογιάννης μόλις αυτός επέβαλε ένα μεγάλο πρόστιμο στον Κόκκαλη. Επίσης ποτέ οι εκκαθαριστές δεν καταδιώκουν τις ανατολικού τύπου διεφθαρμένες συμμορίες του κράτους. Αντίθετα ρίξανε τον Ρεγκούζα όταν αυτός συγκρούστηκε με τις συμμορίες των εφοριών και των τελωνείων, που χρησιμεύουν και σαν πολιτικό εργαλείο για την εκβίαση και τον έλεγχο του ιδιωτικού κεφάλαιου. Όσο για την επίθεση στον Ζήση αυτή αποσκοπεί τελικά στην τρομοκράτηση της δικαστικής εξουσίας που είναι η μόνη που ακόμα δεν ελέγχεται από τους ρωσόδουλους. Είναι οι δικαστές που έχουν καταδικάσει σαν συκοφάντη τον αρχηγό των ρωσόδουλων Λαλιώτη και έχουν επιχειρήσει διώξεις κατά του Κόκκαλη. Αντίθετα ο μέχρι πρόσφατα επικεφαλής της «κάθαρσης», πρώην πρόεδρος του Αρ. Πάγου Κάπος, είχε πάρει το μέρος των δικαστών που υπονόμευσαν τη δίωξη κατά Κόκκαλη. Επίσης είναι οι δικαστές που κατ’ επανάληψη έχουν αντισταθεί στις τραμπούκικες συνδικαλιστικές ομάδες του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΝ που πάντα απαιτούσαν την “κάθαρση” ενάντια στο “κράτος των δικαστών”.

Η εκκαθάριση των δικαστών είναι απαραίτητο βήμα για τον πολιτικό έλεγχο της χώρας. Μόνο έτσι θα μπορεί να συκοφαντεί ασύστολα το σοσιαλφασιστικό μπλοκ τους πολιτικούς και οικονομικούς αντιπάλους του, να τους καθαιρεί, ακόμα και να τους φυλακίζει. Η τακτική αυτή πουθενά αλλού δεν εφαρμόζεται με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα από όσο στη Ρωσία του Πούτιν όπου τα δικαστήρια, στην υπηρεσία της Καγκεμπίτικης μερίδας της αστικής τάξης, των «σιλόβικι», κλείνουν στη φυλακή τους αντίπαλους αστούς και δημεύουν τα ΜΜΕ που αυτοί ελέγχουν και που είναι τα μόνα που της αντιστέκονται.