| Το έκτακτο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ανάδειξε με “λαϊκή ψήφο” το νέο μονάρχη
Γ. Παπανδρέου στον οποίο ο “λαός” έδωσε εντολή να κάνει την “ανατροπή”.
Ο “λαός” μάλιστα απόκτησε το δικαίωμα να είναι μέλος του ΠΑΣΟΚ για μία μέρα,
για τη μέρα της εκλογής του ηγέτη του κόμματος, δικαίωμα το οποίο κατοχυρώθηκε
με εκβιαστική αλλαγή του καταστατικού του. Πρόκειται για πραξικόπημα που
ονομάστηκε “συμμετοχική δημοκρατία”. Η ΟΑΚΚΕ με τις τελευταίες της αφίσες
καταγγέλλει τις μεθοδεύσεις με τις οποίες η ηγετική κλίκα του ΠΑΣΟΚ έδωσε
υπερεξουσίες στο νέο πρόεδρό του. Είχε προηγηθεί η διαδικασία της απονομής
του χρίσματος που έδωσε ο Κ. Σημίτης στον Γ. Παπανδρέου, την οποία χαρακτηρίσαμε
“Στέψη του Παπανδρέου του Γ΄”. Ακολούθησε η φασιστική εκκαθάριση των 10,
οι οποίοι ήταν στελέχη που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είχαν αντισταθεί
στην άλωση του ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΝ. Έτσι άνοιξε ο δρόμος για τη συστράτευση
με τον Γ. Παπανδρέου της Μ. Δαμανάκη και του Κουναλάκη, οι οποίοι προσκλήθηκαν
και παρακολούθησαν σαν παρατηρητές το έκτακτο συνέδριο όπου έγινε και η
πανηγυρική τελετή της στέψης, και στη συνέχεια του Ανδρουλάκη.
Παράλληλα στη ΝΔ ο Καραμανλής έχει ανοίξει το δικό του μέτωπο με τους “βαρόνους”
και συνεχίζει τις δηλώσεις λατρείας στην “αριστερά”. Πρόσφατα μάλιστα κάλεσε
τους οπαδούς της ΝΔ να κατεβάσουν τις κομματικές σημαίες και να “υψώσουν τις
ελληνικές σημαίες”, κάτω από τις οποίες εννοείται ότι χωράνε όλα τα χρώματα.
ΣΤΟΧΟΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΕΩΝ:
ΟΙ “ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟΙ” ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΟΙ “ΒΑΡΟΝΟΙ” ΣΤΗ ΝΔ
Ο στόχος των ηγεσιών των δύο μεγάλων κομμάτων είναι κύρια να ολοκληρωθούν οι
εκκαθαρίσεις στο εσωτερικό τους ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την άνοδο των ΣΥΝ
– ψευτοΚΚΕ στην εξουσία.
Μετά τις εκκαθαρίσεις των “λοχαγών” (Νεονάκη-Μαλέσιου κ.λπ.), ο Χρυσοχοίδης
κάλεσε σε “πανστρατιά” τα εκκαθαρισμένα “αντισημιτικά” στελέχη για να ισχυροποιήσει
την επίθεση της κλίκας ενάντια στους “εκσυγχρονιστές”. Έτσι, ήρθε πίσω ο Πάγκαλος
(!) για να αναλάβει επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας, και ο Αλ. Παπαδόπουλος
για να αναλάβει καθήκοντα στην επιτροπή εκλογών.
Στην ημερήσια διάταξη μπήκε η αλλαγή του εκλογικού νόμου με κεντρικό σημείο
την “αναλογικότερη” κατανομή των εδρών, με τέτοια δόση αναλογίας που να κάνει
τα δύο μικρά κόμματα ρυθμιστές του σχηματισμού κυβέρνησης από τα πλειοψηφικά
κόμματα. Ταυτόχρονα, παρέμεινε το όριο του 3% για την είσοδο στη Βουλή για να
διασφαλιστεί ότι μόνο τα τέσσερα κόμματα θα μπαίνουν στη Βουλή. Με τον νέο εκλογικό
νόμο ο Σημίτης προσπάθησε να προωθήσει την κομματική λίστα στους υποψήφιους
βουλευτές και την κατάργηση της σταυροδότησης. Η ρύθμιση αυτή δεν πέρασε λόγω
των αντιδράσεων από τους βουλευτές που είχαν μεγάλη εκλογική βάση και δεν ήθελαν
να γίνουν υποχείρια της ηγεσίας. Ο νέος νόμος ψηφίστηκε λίγο πριν τη διάλυση
της Βουλής με μόνη αλλαγή την “αναλογικότερη” κατανομή.
Η εσπευσμένη προώθηση των ρυθμίσεων του εκλογικού νόμου, η επιμονή του Σημίτη
να ψηφιστεί πριν τη διάλυση της Βουλής, η άρνησή της κυβέρνησης να δεσμευτεί
ότι ο νόμος αυτός δεν θα εφαρμοστεί στις εκλογές του 2005, σε συνδυασμό με ένα
κύμα απεργιακών κινητοποιήσεων από όλους τους στρατούς που καθοδηγούν ψευτοΚΚΕ
και ΣΥΝ την περίοδο Οκτώβρη-Νοέμβρη (νοσοκομειακοί γιατροί, καθηγητές, δάσκαλοι,
φροντιστές, ταξιτζήδες, δημοτικοί υπάλληλοι) έδειχναν ότι το ΠΑΣΟΚ οδεύει σε
μία εξευτελιστική ήττα. Αυτή η εξέλιξη προκάλεσε την αντίδραση των παπανδρεϊκών,
ενάντια στον “αρχηγό της ήττας”, δηλ. τον Σημίτη. Με την παρότρυνση του “αντισημιτικού”
πλέον Λαλιώτη, γύρω στους 15 βουλευτές, δήλωσαν ότι δεν θα είναι υποψήφιοι με
το ΠΑΣΟΚ με αρχηγό Σημίτη, και πίεζαν για την αλλαγή ηγεσίας με τον Γ. Παπανδρέου
για να “ανατραπεί το κλίμα της ήττας”. Η αποχώρησή τους ισοδυναμούσε με αυτοκτονία,
αφού ο Γ. Παπανδρέου δεν τους ξαναπήρε πίσω με το πρόσχημα ότι έβαζε βέτο γι’
αυτούς ο Σημίτης! Έτσι κόπηκε ο Κατσανέβας, ενώ μετά βίας διασώθηκε ο Μπένος.
Με την ευκαιρία διαγράφηκε και ο Σπυριούνης γιατί τόλμησε μέσα στο γενικό κλίμα
της “εξέγερσης” να ψηφίσει μία πρόταση νόμου της ΝΔ για μέτρα ενάντια στη διαφθορά!
Ο Παπαθεμελής ήταν ο μόνος που έφυγε για να συγκροτήσει δικό του κόμμα, τη “Δημοκρατική
Αναγέννηση”. Σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης για τον εκλογικό νόμο, ο Παπαθεμελής
είχε υπερασπιστεί την κατάργηση του ορίου του 3%. Αλλά το 3% δεν καταργήθηκε,
η απόπειρα συνασπισμού με το ΔΗΚΚΙ του Τσοβόλα απέτυχε κι έτσι αναγκάστηκε να
μπει δαρμένος και παρατημένος στην ξένη του ΝΔ.
Οι Σημίτης – Χρυσοχοίδης έσπευσαν να κλείσουν πριν το τέλος του περασμένου
χρόνου, μέσα στην περίοδο της γενικής αδιαφορίας και της απογοήτευσης, τα ονόματα
των περισσότερων υποψηφίων και να πάρουν την έγκριση του ήδη εγχειρισμένου από
τους ίδιους Εκτελεστικού Γραφείου. Έτσι τα ψηφοδέλτια ανανεώθηκαν σε ποσοστό
που άγγιξε το 50%, ενώ μπήκαν πολλοί από τους σαράντα (!) περίπου υποψήφιους
που πρότεινε ο Μπίστης, ο οποίος κέρδισε μία προνομιακή θέση στην Β΄ Αθηνών.
Από τους πρώτους που κόπηκαν ήταν ο Νεονάκης ο οποίος επίσης έτρεφε την αυταπάτη
ότι θα του επιτρεπόταν τουλάχιστον να κατέβει στην περιφέρειά του και μάλιστα
όλο το χρονικό διάστημα που βρισκόταν εκτός κομματικών μηχανισμών έκανε προεκλογική
εκστρατεία. Ο Νεονάκης ήταν, θυμίζουμε, ο επικεφαλής της τάσης που εμπόδισε
τον Λαλιώτη να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιό του για την έφοδο του ΣΥΝ και όλων
των “αριστερών ομάδων” μέσα στο ΠΑΣΟΚ μετά τις δημοτικές του 2002. Αυτός ήταν
και ο λόγος που εξοντώθηκε με τόσο βάναυσο τρόπο.
Σε όλη αυτή την περίοδο το επιτελείο Σημίτη, διέψευδε σε έντονο ύφος οποιοδήποτε
ενδεχόμενο διαδοχής. Ο τραγικός Πρωτόπαππας έφτασε λίγες μέρες πριν τη διαδοχή
να ωρύεται: “Πάρτε το απόφαση. Στις εκλογές θα πάμε με πρόεδρο τον Κ. Σημίτη”.
Ήταν ο Σημίτης που έδινε τις εντολές για τέτοιου είδους δηλώσεις στο επιτελείο
του, αλλά ο ίδιος αρνιόταν να κάνει δημόσια μία ρητή και αναμφισβήτητη διάψευση
λέγοντας ότι έτσι θα έδινε κύρος στη διαδοχολογία!
Με μία συντονισμένη επιχείρηση, τις ημέρες της συζήτησης του προϋπολογισμού
στη Βουλή, διαψεύστηκαν αιφνιδιαστικά όλες οι διαψεύσεις και αυτοί που τις έκαναν.
Ο Κ. Λαλιώτης, έδωσε “τελεσίγραφο” τάχα μου στον Σημίτη να κάνει “κάποια κίνηση”
έως και την ημέρα της ψηφοφορίας, ενώ ο Γ. Παπανδρέου με δηλώσεις του άφησε
ανοιχτό το ενδεχόμενο να αναλάβει ηγετικό ρόλο. Σε κατά παραγγελία δημοσκοπήσεις
όπου εμφανίζονταν οι ερωτήσεις “ποιο κόμμα είναι πιο κατάλληλο για κυβέρνηση”,
και “ποιος αρχηγός είναι πιο κατάλληλος για πρωθυπουργός”, διαπιστώθηκε μεγάλη
πτώση του ποσοστού Σημίτη. Ταυτόχρονα, πιο δημοφιλής από το ΠΑΣΟΚ φιγουράριζε
αήττητος ο Γ. Παπανδρέου. Έτσι, την ημέρα της ψηφοφορίας για τον προϋπολογισμό
ο Σημίτης με μία γριφώδη δήλωση ανάγγειλε ότι θα προχωρήσει σε όποιες αλλαγές
χρειαστούν. Στις επόμενες μέρες διέρρευσε ότι στις 8 Γενάρη που θα συμπλήρωνε
οκτώ χρόνια πρωθυπουργίας θα ανακοίνωνε την αποχώρησή του από την προεδρία του
ΠΑΣΟΚ και την πραγματοποίηση έκτακτου συνεδρίου για την εκλογή νέου προέδρου,
αλλά θα παρέμενε πρωθυπουργός. Η παραμονή του Σημίτη στην πρωθυπουργία ήταν
για τον καθησυχασμό της “εκσυγχρονιστικής” τάσης. Ο Κ. Λαλιώτης εμφανίστηκε
αντίθετος με τη “δυαρχία” χαρακτηρίζοντας τη “σενάριο ήττας”. Ούτε λίγο αυτό
σημαίνει ότι αν χάσει το ΠΑΣΟΚ γι αυτό θα φταίνε οι “εκσυγχρονιστές”.
Στις 8 Γενάρη ο Σημίτης απεύθυνε διάγγελμα για την αποχώρησή του από την προεδρία
και στη συνέχεια συναντήθηκε με τον Γ. Παπανδρέου για να τον “χρίσει” διάδοχο.
Με αυτές τις διαδικασίες ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση της “στέψης”.
Το καθεστώς κινήθηκε αστραπιαία. Όλα τα κανάλια που τελούν ακόμα υπό την ομηρία
της αδειοδότησης τους, η οποία περνάει μέσα από το διακομματικό ΕΣΡ, έδωσαν
τα διαπιστευτήρια τους στο νέο αρχηγό. Αυτή η πρωτοφανής κίνηση καταπάτησης
όλων των συλλογικών οργάνων ενός κόμματος, η επιβολή διαδόχου με συμφωνία κορυφής
χαιρετίστηκε σα μία “επαναστατική” κίνηση αλλαγής. Ένα πρόσωπο που κουβαλάει
χρόνια κυβερνητικής θητείας εμφανίστηκε σαν ο άφθαρτος εγγυητής μίας “ριζοσπαστικής
ανανέωσης” του πολιτικού σκηνικού. Ο Καραμανλής τον χαρακτήρισε “ευπρεπή” (!)
και έδωσε εντολή στα στελέχη του να μην κάνουν “προσωπικές επιθέσεις” ρίχνοντας
το σύνθημα του “πολιτικού πολιτισμού”. Ο ΣΥΝ και το ψευτοΚΚΕ μίλησαν για συνέχιση
της “νεοφιλελεύθερης πολιτικής” της κυβέρνησης Σημίτη. Με λίγα λόγια, όλοι φρόντισαν
να αφήσουν ελεύθερο το έδαφος στον Γ. Παπανδρέου για να εγκαθιδρύσει την ηγεμονία
του. Αμέσως όλες οι δημοσκοπήσεις έδειξαν άνοδο των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ και όλα
τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που μπορούν να υποστούν κάθε εξευτελισμό για την εξουσία,
χαιρέτισαν τη νέα κατάσταση. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα ο ηγεμόνας ξεκίνησε την εκστρατεία
του με προσκύνημα στον τάφο του παππού του, του “Γέρου της Δημοκρατίας” στην
Πάτρα. Ο στόχος ήταν να καταλάβουν όλοι ότι δεν είναι Γιωργάκης, αλλά ο Γεώργιος
ο Γ΄, ότι δεν είναι Ούλαφ Πάλμε, αλλά μάλλον Τσαουσέσκου. Τα δόντια του βρικόλακα
δεν άργησαν να βγουν. Και δεν δάγκωσαν ένα σβέρκο, αλλά δέκα.
H εκκαθάριση των δέκα
Έτσι ξαφνικά, μέσα στις ιαχές του θριάμβου, ανέκυψε η υπόθεση της τροπολογίας
για την επέκταση της τουριστικής μονάδας “Πόρτο Καρράς” στη Χαλκιδική. Αυτή
ήταν μία επένδυση του ομίλου Στέγγου που αναπτύσσει δραστηριότητα στον τουριστικό
τομέα κυρίως στην Αμερική. Ο Στέγγος είχε αναλάβει διάφορες δουλειές για την
κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν, μέσα στις οποίες ήταν και η προετοιμασία των εγκαταστάσεων
στη Χαλκιδική όπου θα γίνονταν οι εκδηλώσεις για την ανάληψη της ευρωπαϊκής
προεδρίας από την Ελλάδα. Η ανάθεση των σχετικών εργασιών είχε γίνει από το
υπουργείο Εξωτερικών, δηλαδή από τον Γ. Παπανδρέου. Ο Στέγγος όμως είναι από
αυτούς τους επιχειρηματίες που θέλει να τους εξοντώσει το καθεστώς. Μάλιστα,
από τα στοιχεία που ήρθαν στη δημοσιότητα, προκύπτει ότι ο ΣΔΟΕ έκανε συνεχώς
ελέγχους στην επιχείρηση. Αυτός λοιπόν ο Στέγγος δεν έπρεπε να επεκτείνει τη
δραστηριότητα του και μάλιστα στην Χαλκιδική που μέρος της είναι η στρατηγική
περιοχή του Αγίου Όρους. Εκεί ήδη το καθεστώς έχει αποφασίσει να εγκαταστήσει
τον Μπόμπολα και τον καταδικασμένο για ναρκεμπόριο ρουμάνο επιχειρηματία Τίμις
του καθεστώτος Ιλιέσκου. Σε αυτούς τους τελευταίους δόθηκε ο τεράστιος πλούτος
των μεταλλείων της Χαλκιδικής με μία τροπολογία η οποία ψηφίστηκε στη Βουλή
τόσο αθόρυβα, όσο θορυβώδικα καταργήθηκε η τροπολογία για την επένδυση Στέγγου.
Την ίδια στιγμή που ένα επιχειρηματικό κεφάλαιο που δραστηριοποιείται μόνο στον
τουρισμό δέχεται το εθνικό ανάθεμα σαν απειλή ενάντια στο δημόσιο συμφέρον,
ο κατηγορούμενος για κατασκοπία Κόκκαλης συνεχίζει να παίρνει ανενόχλητος προμήθειες
που αφορούν τα ηλεκτρονικά συστήματα αεράμυνας της χώρας και να επεκτείνεται
ανενόχλητα προς όλες τις κατευθύνσεις.
Ο Στέγγος ήθελε να κάνει μία επέκταση σε έκταση 25 στρεμμάτων, τα οποία όμως
διεκδικούσε το δημόσιο σα δασικά. Επειδή η γραφειοκρατία του δημοσίου δεν άφηνε
να γίνει η επένδυση που θα έδινε χιλιάδες θέσεις απασχόλησης, αποφάσισαν να
λύσουν το θέμα οι τοπικοί βουλευτές, καταρχήν του ΠΑΣΟΚ. Σε κάποιο στάδιο ακολούθησαν
και τρεις βουλευτές της ΝΔ, οι οποίοι αποσύρθηκαν με εντολή Καραμανλή. Με επικεφαλής
τους Πάχτα και Ανθόπουλο (στέλεχος της ομάδας Αρσένη), δέκα συνολικά βουλευτές
του ΠΑΣΟΚ που στην πλειοψηφία τους έχουν υποστηρίξει την ανάπτυξη, ανάμεσα τους
και ο περιέργως εμφανιστείς μαζί τους Βούγιας, κατάθεσαν την περίφημη τροπολογία
η οποία και ψηφίστηκε στη Βουλή (!) χωρίς να ενοχληθεί κανείς. Την επόμενη της
ψήφισης της όμως ανακαλύφθηκε το …έγκλημα που διαπράχθηκε κατά του πρασίνου
της Χαλκιδικής και κατ’ επέκταση όλης της χώρας, και εμφανίστηκε ο ίδιος ο Χριστοδουλάκης
στη Βουλή να δηλώνει ότι αυτή η τροπολογία δεν έπρεπε να είχε ψηφιστεί! Αίφνις
ενεργοποιήθηκε δραστήρια η ΝΔ η οποία άρχισε σε όλους τους τόνους να καταγγέλλει
το “αντεθνικό έγκλημα” και από πίσω ο ΣΥΝ να ωρύεται για τα δέντρα που θα κοπούν,
και το ψευτοΚΚΕ για την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Αυτοί οι δέκα έγιναν
ξαφνικά οι πιο διεφθαρμένοι, αδίστακτοι, αποτρόπαιοι κακούργοι της ελληνικής
κοινωνίας. Αυτοί οι δέκα έπρεπε να τιμωρηθούν. Το “έγκλημα” έπρεπε να παταχθεί.
Ποιος θα ήταν ο αδιάφθορος τιμωρός;
Το στιβαρό χέρι του Γ. Παπανδρέου έκοψε μέσα σε χρόνο μηδέν τα κεφάλια και
των δέκα και τους εξοβέλισε από το πολιτικό σκηνικό, χωρίς να έχει καμία εξουσία
για να κάνει κάτι τέτοιο, ούτε σαν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αφού δεν είχε εκλεγεί,
ούτε βέβαια σαν υπουργός Εξωτερικών. Ο “λαοπρόβλητος ηγέτης” έδωσε απλά εντολή
να απομακρυνθούν οι δέκα για να μην υπάρχουν “σκιές” στο “νέο ξεκίνημα”. Οι
δέκα δεν κλήθηκαν καν σε απολογία και δεν ακολουθήθηκε καμία καταστατική διαδικασία.
Απλά έλαβε μία τυπική απόφαση το Ε.Γ. μαριονέτα που έχουν στήσει οι Σημίτης-Λαλιώτης
με την επιχείρηση του “ασυμβίβαστου” μεταξύ κυβερνητικού αξιώματος και μέλους
του Ε.Γ.
Οι σκηνές που ακολούθησαν ήταν τραγικές. Μόνο οι Πάχτας, Ανθόπουλος και Κατσανέβας
στάθηκαν σε κάποιο ύψος και στήριξαν τις πράξεις τους. Ο Βούγιας έκανε μία ανηλεή
αυτοκριτική και δήλωσε ότι δέχεται πλήρως την τιμωρία που του αξίζει! Οι υπόλοιποι
άρχισαν να κατηγορούν τον Ανθόπουλο για πλαστογραφία της υπογραφής τους και
αρνήθηκαν κάθε σχέση με την τροπολογία. Αυτή τη στιγμή ο Ανθόπουλος αντιμετωπίζει
και ποινική δίωξη για πλαστογραφία, που είναι μια γελοία κατηγορία αφού είναι
πάγια τακτική η συναίνεση για την κατάθεση μιας τροπολογίας να γίνεται με προφορικές
συνεννοήσεις και να υπογράφει για λογαριασμό των άλλων, αυτός που την καταθέτει
στη γραμματεία της Βουλής.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Γ. Παπανδρέου επέλεξε να είναι αυτή η πρώτη πράξη του
με την εμφάνισή του στο πολιτικό προσκήνιο. Με την εκκαθάριση των δέκα, ο Γ.
Παπανδρέου πήρε αμέσως τη θέση του ηγεμόνα στις αντιβιομηχανικές δυνάμεις και
του πολιτικού εκφραστή της σοσιαλφαστικής αντίληψης ότι οποιαδήποτε επαφή των
πολιτικών με το ιδιωτικό κεφάλαιο είναι εστία διαφθοράς και πρέπει να παταχθεί.
Εννοείται ότι το ίδιο δεν ισχύει για κρατικοδίαιτα κεφάλαια Κόκκαλη και Μπόμπολα
που έχουν δεσμούς με τους ανατολικούς φασισμούς (Ανατολική Γερμανία – Στάζι)
και στηρίζονται πολιτικά με κάθε τρόπο από το καθεστώς.
Ταυτόχρονα, έγινε σαφές ότι ο Γ. Παπανδρέου δεν αναδείχθηκε επειδή τάχα το
ΠΑΣΟΚ ήθελε να νικήσει στις εκλογές, αλλά επιβλήθηκε από την ηγετική κλίκα με
τον εκβιασμό της ήττας στις εκλογές. Ο κεντρικός στόχος του Παπανδρέου είναι
η εκκαθάριση όλων όσων διαφωνούν με τη λαθραία άνοδο του ΣΥΝ στην εξουσία στις
πλάτες του ΠΑΣΟΚ. Είναι ο άνθρωπος που θα ανοίξει το δρόμο για την έφοδο των
ψευτοαριστερών που έχουν κατασκηνώσει χρόνια τώρα έξω από την πόρτα του ΠΑΣΟΚ,
μέχρι να μπορέσει η ηγετική κλίκα να πραγματοποιήσει όλα εκείνα τα πραξικοπήματα
που θα τους εγκαταστήσουν στο εσωτερικό του. Γι’ αυτό δεν δίστασε να μεγαλώσει
την ψαλίδα της διαφοράς με τη ΝΔ μέσα από την ανάδειξη του ανύπαρκτου σκανδάλου
Πάχτα, ούτε καν να καρατομήσει προβεβλημένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, μεταξύ των οποίων
και τον προερχόμενο από τον ΣΥΝ Βούγια που ίσως ξέφυγε από την καθεστωτική γραμμή,
ίσως τον χώσανε στο σκάνδαλο για να ζητήσει συγνώμη και να αδειάσε ακόμα καλύτερα
την ομάδα Πάχτα. Άλλωστε η “μετάλλαξη” μπορεί να γίνει και με το ΠΑΣΟΚ στην
αντιπολίτευση και όχι μόνο στην κυβέρνηση. Η ήττα θα διευκολύνει τον μονάρχη
να ζητήσει τις ευθύνες στους αυλικούς του, ιδιαίτερα τους σημιτικούς, ενώ ο
Λαλιώτης θα είναι στο πλευρό του για να συγκροτήσουν το κόμμα που θα μπορέσει
να νικήσει στις εκλογές του 2005. Όλοι οι “αξιωματούχοι” θα χρεωθούν το γκρέμισμα
από την κυβέρνηση, ενώ οι νέοι δεν θα φέρουν καμία ευθύνη αφού αυτοί ήρθαν στο
τέλος! Δεν είναι τυχαίο ότι εμφανίστηκαν δημοσκοπήσεις με το σχετικό ερώτημα
δηλαδή αν η “ανανέωση” του ΠΑΣΟΚ γίνει πιο εύκολα μετά από νίκη ή μετά από ήττα,
και βέβαια το 70% και πλέον απάντησε: “μετά από ήττα”. Επίσης, ακόμα κι αν δεν
κερδίσει τις εκλογές τώρα, το ΠΑΣΟΚ είναι πάντα ένα κόμμα εξουσίας το οποίο
έχει εδραιωθεί σε όλους τους κρατικούς μηχανισμούς, και έχει εγκαταστήσει εκεί
το επιτελείο του, στις συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΔΕΚΟ, στα ΜΜΕ, στη διοίκηση.
Επίσης στην περίπτωση της ήττας, το ΠΑΣΟΚ δεν θα φύγει για πολύ από την κυβέρνηση,
αφού μία κυβέρνηση της ΝΔ θα έχει πάντα χρονικό ορίζοντα το 2005. Εκεί το 2005
θα κριθούν όλα, και γι’ αυτό πάλεψαν λυσσασμένα να προωθήσουν το “αναλογικότερο”
εκλογικό σύστημα. Για να μπορούν να διαχειριστούν τα εκλογικά ποσοστά ώστε να
εγκαταστήσουν πλέον την ψετροαριστερά στην κυβέρνηση.
Πρώτη και καλύτερη διάβηκε την πόρτα η Μαρία Δαμανάκη, την ακολούθησαν οι Κουναλάκης
και Σκοτεινιώτης και αυτή τη στιγμή φιγουράρει στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας ο
Ανδρουλάκης. Χρειάστηκαν πολλά πραξικοπήματα για να φτάσουν αυτοί μέχρι εκεί.
Χρειάστηκε ένα μεγαλύτερο πραξικόπημα για να μπορέσει το καθεστώς να ολοκληρώσει
τις εκκαθαρίσεις και να εξουδετερώσει αργότερα τα ισχυρά στελέχη που αντιστέκονται
κάπως στην πολιτική του σοσιαλφασισμού, και γενικά στηρίζουν τη βιομηχανική
ανάπτυξη (Β. Παπανδρέου, ο Β. Βενιζέλος, Τσοχατζόπουλος κ.λπ.).
Για να γίνει αυτό η ηγετική κλίκα πρέπει να διαλύσει πλήρως το ΠΑΣΟΚ και να
ολοκληρωθεί η “μετάλλαξη” του σε αυτό που ονομάζει ο Γ. Παπανδρέου “δημοκρατική
παράταξη” που δεν θα είναι τίποτα άλλο από έναν άμορφο πολτό όπου οι σοσιαλφασίστες
θα κάνουν ότι θέλουν. Πρόκειται για ένα σχέδιο που έχει δουλευτεί πολύ από τους
Λαλιώτη- Χρυσοχοίδη –Γ. Παπανδρέου- Κ. Σημίτη. Αυτό το έργο θα το διεκπεραιώσει
τώρα ο νέος μονάρχης ο οποίος χρειάζεται να συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες στα
χέρια του, εξουσίες που θα του δώσει η “λαϊκή βάση” για να μην μπορούν να αμφισβητηθούν
από καμία Κ.Ε., κανένα Ε.Γ., καμία συνδιάσκεψη και κανένα συνέδριο.
Στο 6ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ που έγινε το 2000, ο Γ. Παπανδρέου παρουσίασε την
πρόταση του για εκλογή του προέδρου από τη βάση και όχι από το συνέδριο, και
μία δεύτερη πρόταση για εκλογή του Ε.Γ. από το συνέδριο και όχι από την Κ.Ε.
Επίσης παρουσιάστηκαν από τον Λαλιώτη μια σειρά προτάσεις για τη θεσμοθέτηση
του “ανοιχτού κόμματος” μέσα από “θεματικές συνδιασκέψεις” που θα διενεργούνταν
σε τοπικό επίπεδο, θα έπαιρναν αποφάσεις για διάφορα θέματα, και θα συμμετείχαν
σε αυτές, εκπρόσωποι τοπικών φορέων, “κινημάτων” κ.λπ. Ήταν τότε που συγκροτήθηκαν
όλοι εκείνοι οι “κεντροαριστεροί σχηματισμοί” με στελέχη του ΣΥΝ και της λεγόμενης
“εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς” με στόχο να διεμβολίσουν το ΠΑΣΟΚ. Δεν μπόρεσαν
να περάσουν τίποτα από αυτά στο συνέδριο, αλλά εξασφάλισαν την απόφαση να εξεταστούν
αυτές οι προτάσεις σε μια καταστατική συνδιάσκεψη που έγινε το 2002. Η συνδιάσκεψη
αποφάσισε να τεθούν αυτές οι προτάσεις σε ψηφοφορία στο επόμενο συνέδριο που
θα γινόταν μετά τις εκλογές, σε μία περίοδο όπου όλες οι πολιτικές συνθήκες
θα είχαν αλλάξει δραματικά, και όλες οι φράξιες θα είχαν το χρόνο να συγκροτηθούν.
Όλες αυτές οι αποφάσεις λήφθηκαν προ της στέψης. Μετά τη στέψη αποφασίστηκε
ότι έπρεπε τουλάχιστον η πρόταση για εκλογή προέδρου από τη βάση να ψηφιστεί
στο έκτακτο συνέδριο που συγκάλεσε με το διάγγελμα της 8 Γενάρη ο Σημίτης για
να εκλεγεί ο χρισμένος από αυτόν διάδοχος και μοναδικός υποψήφιος πρόεδρος του
ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα, για να φανεί η “λαϊκή αποδοχή” του νέου ηγέτη, αποφασίστηκε
να στηθούν δύο κάλπες μία για τα μέλη και μία για τους “φίλους” του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή
όποιον δεν ήταν μέλος και ήθελε να “δηλώσει τη στήριξή του” στον Γ. Παπανδρέου.
Η δεύτερη ψηφοφορία θα ήταν ενδεικτική.
Εδώ πρέπει να αναφερθεί ότι σάρκα και οστά στους “φίλους” έδωσε ο Λαλιώτης
με εγκύκλιό του μετά την τελευταία οργανωτική συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ στην οποία
ανάφερε με σαφήνεια ότι όσοι θέλουν θα γράφονται στο “μητρώο φίλων” του ΠΑΣΟΚ
και θα μπορούν να συμμετέχουν στη λειτουργία του κόμματος, χωρίς βέβαια να υπάρχει
καμία αναφορά για συμμετοχή τους στην ανάδειξη οργάνων. Εννοείται ότι αυτό το
“μητρώο” δεν λειτούργησε ποτέ.
Είχε έρθει λοιπόν η ώρα, αυτές οι δύο προτάσεις “εκδημοκρατισμού” των δύο μελών
της “Αγίας Τριάδας” να τεθούν σε εφαρμογή στο αποκορύφωμα του “εκδημοκρατισμού”
του ΠΑΣΟΚ, στο ξεκίνημα της συγκρότησης της “δημοκρατικής παράταξης” υπό τον
Γ. Παπανδρέου. Κι ενώ όλα έβαιναν ομαλά, ξαφνικά η κλίκα από “δημοκρατική ευαισθησία”
μέσα σε όλο το δημοκρατικό πνεύμα που την κατέλαβε, αποφάσισε να συμβουλευτεί
την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, μία από τις “ανεξάρτητες” αρχές που
η σύνθεση τους αποφασίζεται από τα τέσσερα κόμματα, αν η ψηφοφορία των “φίλων”
και ειδικά η καταγραφή των στοιχείων τους για να αποφευχθεί η διπλοψηφία, παραβίαζε
την αρχή της προστασίας των προσωπικών δεδομένων! Τέτοια πρόνοια, αυτοί που
χώνουν τις μύτες τους στις φορολογικές δηλώσεις και τις χρηματιστηριακές και
λοιπές οικονομικές συναλλαγές των στελεχών τους της τελευταίας δεκαετίας τουλάχιστον
για να κάνουν τις εκκαθαρίσεις τους, αυτοί οι ίδιοι που στέλνουν τις κάμερες
στις κρεβατοκάμαρες, και μέσα στα μαγαζιά της γειτονιάς για να ξετρυπώσουν τον
Χρυσανθακόπουλο να παίζει φρουτάκια. Αυτοί οι ίδιοι που για χρόνια διόριζαν
με βάση τους καταλόγους των κλαδικών, αυτοί τώρα ανησύχησαν μην τυχόν και θιγούν
τα “ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα του πολίτη”! Μάλιστα, επειδή η ευαισθησία τους
εκδηλώθηκε κάπως καθυστερημένα υπέβαλαν το αίτημά τους στην αρχή, μόλις λίγες
μέρες πριν την ψηφοφορία, και ενώ είχαν στηθεί όλες οι κάλπες και είχαν εγκατασταθεί
τα “ον-λάϊν” συστήματα. Η δε Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων περιφρονώντας
όλες τις προετοιμασίες του κυβερνώντος κόμματος σε προεκλογική περίοδο, αποφάσισε
“ανεπηρέαστη και άτεγκτη”, κατά την πάγια πρακτική όλων των “ανεξάρτητων” αρχών,
δηλαδή των πιο εξαρτημένων που υπάρχουν, ότι ασφαλώς και υπήρχε θέμα παραβίασης
των προσωπικών δεδομένων γιατί όπως ρητά αναφέρεται στο σκεπτικό της απόφασης,
τα κόμματα μπορούν να δημιουργούν και να διατηρούν μητρώο μόνο για τα μέλη τους.
Αυτό το μητρώο δεν υπάγεται σε έγκριση οποιασδήποτε αρχής.
Σκέφτηκαν λοιπόν οι “δημοκράτες” του ΠΑΣΟΚ πως θα διασώσουν τώρα το εγχείρημα
της “συμμετοχικής δημοκρατίας” και ω του θαύματος, η λύση βρέθηκε αμέσως. Η
“συμμετοχική δημοκρατία” σώθηκε! Οι “φίλοι” θα θεωρούνται μόνο την ημέρα της
εκλογής μέλη και θα ασκήσουν το δικαίωμά τους σα μέλη ψηφίζοντας σε μία ενιαία
κάλπη, οπότε τα στοιχεία τους θα αποτελούν στοιχεία μητρώου μελών κόμματος!
Με άλλα λόγια, τον πρόεδρο του κόμματος ΠΑΣΟΚ θα τον ψηφίζει όποιος θέλει, μπορεί
να τον ψηφίζουν και μέλη ή ψηφοφόροι άλλων κομμάτων. Έτσι μετατράπηκε σε ενδεικτική
πλέον η ψήφος των μελών του ΠΑΣΟΚ, και σε αποφασιστική η ψήφος τους απροσδιόριστου
αριθμού των “φίλων” που μπορεί να είναι διπλάσιος, τριπλάσιος ή τετραπλάσιος
από τα μέλη. Με αυτό τον τρόπο καταργήθηκε το ΠΑΣΟΚ σαν κόμμα, γιατί δεν μπορεί
να λειτουργεί πλέον σαν κόμμα αφού δεν μπορούν τα μέλη του να εκλέξουν την ηγεσία
του. Αλλά καταργήθηκε και σαν δημοκρατικό αφού η βασική αρχή ενός δημοκρατικού
κόμματος είναι ότι τα μέλη του ψηφίζουν την ηγεσία του. Τώρα την ηγεσία την
ψηφίζουν τα μη μέλη. Αυτό το πραξικόπημα το δέχθηκαν με ενθουσιασμό οι χιλιάδες
σύνεδροι κάτω από τον εκβιασμό ενός ισχυρού πολιτικού πλήγματος σε περίπτωση
ματαίωσης της ψηφοφορίας των “φίλων”.
Τελικά, ο κομματικός μηχανισμός συγκέντρωσε ένα τρομακτικό πλήθος ενός εκατομμυρίου
ψηφοφόρων που κλήθηκαν να ψηφίσουν το μοναδικό υποψήφιο (μεταξύ αυτών και ο
πρόεδρος της ΑΕΚΑ, δηλαδή ενός άλλου κόμματος, Μπίστης). Αμέσως, όλοι χειροκρότησαν
και είπαν ότι τώρα ο Γ. Παπανδρέου έχει λάβει εντολή από το λαό του ενός εκατομμυρίου
και μάλιστα “λευκή εντολή” να προχωρήσει στις απαραίτητες “ανατροπές”, και κυρίως
στη βασική “ανατροπή” που δεν χάνει ευκαιρία να προπαγανδίζει τη διάλυση του
κόμματος ΠΑΣΟΚ και την αντικατάστασή του από τη “δημοκρατική παράταξη”. Ήδη
άρχισε να διαρρέει ότι πρώτοι στόχοι του θα είναι οι Α. Τσοχατζόπουλος, Β. Παπανδρέου,
ενώ το Παρόν δηλώνει με τρόμο την ανησυχία του για τη δήλωση του νέου μονάρχη
ότι η Μ. Δαμανάκη είναι οξυγόνο για το ΠΑΣΟΚ σε πρωτοσέλιδο άρθρο με τίτλο “Ε,
όχι και οξυγόνο. Είναι δηλητήριο”.
Ακριβώς για να αποφύγει τα πυρά ενάντια στις “κεντροαριστερές” συμμαχίες, ο
Γ. Παπανδρέου έκανε υποψήφιους τους Μάνο και Ανδριανόπουλο, οι οποίοι είναι
ήδη αδυνατισμένοι πολιτικά για να παίξουν το ρόλο της φιλοδυτικής, αναπτυξιακής
βιτρίνας του “μεταλλαγμένου” ΠΑΣΟΚ. Το μέλλον τους δεν θα είναι μακρύ σ’ ένα
κόμμα όπου η φιλοευρωπαϊκή τάση εκκαθαρίζεται με ταχύτατους ρυθμούς. Προφανώς
οι Μάνος και Ανδριανόπουλος έχουν το ίδιο κοφτερό μυαλό με τους Μπους και Πάουελ
που ορκίζονται ότι ο Γ. Παπανδρέου είναι ο πιο αφοσιωμένος φίλος τους στην Ελλάδα.
Ο Καραμανλής συντονίζεται απόλυτα με την “Αγία Τριάδα” και υιοθέτησε αμέσως
το σύνθημα της ανανέωσης. Το σχέδιο που πρότεινε για την “αντιμετώπιση του φαινομένου
Γ. Παπανδρέου” ήταν να δώσει ρόλο η ΝΔ στη δική της νέα γενιά. Έτσι έγινε η
αποχώρηση του Μητσοτάκη ο οποίος μάλιστα φεύγοντας είπε ότι θέλει να αποτελέσει
το παράδειγμα… Ο Μητσοτάκης βέβαια είχε άλλα στο μυαλό του. Ότι αν φύγουν οι
“βαρόνοι” ξεκαθαρίσει το τοπίο της διαδοχής για τη Ντόρα Μπακογιάννη. Αλλά έκανε
ένα λάθος. Στη ΝΔ δεν χρίζονται “διάδοχοι” όπως στο ΠΑΣΟΚ. Το μόνο αποτέλεσμα
που θα έχει η απομάκρυνση των “βαρόνων” με την Μπακογιάννη μάλιστα εγκλωβισμένη
στη δημαρχία της Αθήνας, θα είναι η ισχυροποίηση του Καραμανλή. Εκτός από τον
Μητσοτάκη αποχώρησε ο Γκελεστάθης, Ι. Βαρβιτσιώτης, Γ. Παναγιωτόπουλος και Π.
Μολυβιάτης. Το τελευταίο επιχείρημα του Καραμανλή είναι ότι τα παλιά στελέχη
που θέλουν να αποκτήσουν κυβερνητικά αξιώματα δεν πρέπει να βάλουν υποψηφιότητα
για βουλευτές, που είναι αντιγραφή μιας παλιάς ιδέας περί “ασυμβίβαστου” των
Σημίτη-Λαλιώτη, για να μη θεωρηθεί η ΝΔ κόμμα “καρεκλοκένταυρων”. Με την τεχνητή
σύγκρουση “παλιών και νέων”, “κομματικών και κυβερνητικών” προσπαθεί να χτυπήσει
τα πιο φιλοευρωπαϊκά στελέχη και κυρίως τον Σουφλιά απέναντι στον οποίο έχει
βάλει τον Ρουσσόπουλο. Ο Σουφλιάς τελευταία έχει απομονωθεί γιατί ο Καραμανλής
τον βάζει να υπερασπίζει όλα τα “αντιπαθητικά” σημεία του προγράμματος της ΝΔ,
όπως οι περικοπές στο οικονομικό πρόγραμμα και οι ιδιωτικοποιήσεις και τον αφήνει
απροστάτευτο στα πυρά του καθεστώτος. Σε δύσκολη θέση έχει έρθει και ο Παυλόπουλος
στον οποίο γίνεται επίθεση επειδή σαν μεγαλοδικηγόρος δεν μπορούσε παρά να βγάλει
τα λεφτά του υποστηρίζοντας μεγαλοαστούς. Ανάμεσα τους και ο Στέγγος. Είπαμε
ότι ο φασισμός δεν είναι τίποτα άλλο από επιλεκτικός αντικαπιταλισμός. Η δημαγωγία
του είναι απλή: Οι βουλευτές δεν πρέπει να έχουν καμιά σχέση με το κεφάλαιο.
Πρέπει να είναι εντελώς ανεξάρτητοι από το κεφάλαιο και εντελώς εξαρτημένοι
από το κρατικό τους κόμμα, το κομματικό κράτος, και τις κρατικές βδέλες μεγάλες
και μικρές. Το κράτος τους αυτό δεν είναι αστικό είναι λαϊκό. Και οι βδέλλες
δεν είναι το πιο αρπακτικό κεφάλαιο, είναι η εθνική βιομηχανία και ανάπτυξη
με τη βοήθεια του λαϊκού κράτους.
Στο μεταξύ για να μπορέσει να μπει μέσα ο Σαμαράς, δέχτηκε ψυχρά ο Καραμανλής
τον Αβραμόπουλο πίσω και αφού ο τελευταίος έκανε πολλές δηλώσεις μετάνοιας.
Δεν χρειάστηκε να κάνει το ίδιο με τους Μάνο-Ανδριανόπουλο που φρόντισε να τους
μαζέψει το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου.
Γενικά, ο Καραμανλής φροντίζει όσο μπορεί να οξύνει τις συγκρούσεις μέσα στη
ΝΔ και να τη διασπάει ώστε να μπορεί να την εκκαθαρίζει. Είναι χαρακτηριστικό
ότι έχει δώσει σε όλα τα στελέχη, και στα πιο δεύτερα, ένα ρόλο που αποτελεί
προγύμναση για την άσκηση κυβερνητικής εξουσίας με αποτέλεσμα τώρα που διαφαίνεται
μία νίκη της ΝΔ στις εκλογές να συγκρούονται όλοι μεταξύ τους για τα κυβερνητικά
αξιώματα.
Τo σημαντικότερο όμως είναι ότι συνεχίζει τα “ανοίγματα” προς τα “αριστερά”
και δεν χάνει την ευκαιρία να βρίσκεται μαζί με τον Φλωράκη και τον Θεοδωράκη,
ενώ έχει προωθήσει ραγδαία την αντιβιομηχανική και αντιδυτική γραμμή μέσα στη
ΝΔ. Είναι χαρακτηριστική η πρωτοπόρα συστράτευση της ΝΔ με το καθεστώς στην
υπόθεση Στέγγου.
Είναι γεγονός πάντως ότι με την Μπακογιάννη σε ετοιμότητα μία ήττα και σε αυτές
τις εκλογές θα βάλει σε κίνδυνο την καρέκλα του Καραμανλή στην ηγεσία της ΝΔ,
κάτι που δεν το θέλει καθόλου το καθεστώς.
ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΜΕ “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ” ΚΑΙ “ΑΡΙΣΤΕΡΟ” ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ
Όσο πιο πολύ “δημοκρατικές” γίνονται οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα, τόσο
πιο πολύ χτυπιέται στην πραγματικότητα η δημοκρατία και αναδύεται ο σοσιαλφασισμός.
“Συμμετοχική δημοκρατία” σημαίνει να καλείται ο λαός να ψηφίσει σε μία διαδικασία
ανάδειξης ηγεσίας κόμματος με ένα και μοναδικό υποψήφιο που συναντιέται μόνο
στα φασιστικά καθεστώτα ανατολικού τύπου και στα ισλαμοφασιστικά καθεστώτα.
“Συμμετοχική δημοκρατία”, σημαίνει πραξικοπηματικός αποκλεισμός από την πολιτική
ζωή, στιγματισμός και συκοφάντηση αυτών που προσπαθούν να στηρίξουν μία αναπτυξιακή
επένδυση. “Συμμετοχική δημοκρατία” σημαίνει τελικά να ασκούν τη δικτατορία τους
πάνω στο λαό και στο όνομα του λαού, μειοψηφίες που ποτέ δεν θέλησε να τους
δώσει την εξουσία, όπως ο ΣΥΝ και το ψευτοΚΚΕ, για να κλείσουν κι άλλα εργοστάσια,
να καταργήσουν κάθε κατοχυρωμένο δημοκρατικό θεσμό με τις διαδικασίες των “λαϊκών
ψηφοφοριών”, να καταστρέψουν κι άλλο τις υποδομές της χώρας, να την απομακρύνουν
όσο το δυνατόν περισσότερο από την Ευρώπη και να μετατρέψουν την ήδη άρρωστη
αστική δημοκρατία σε ανατολικού τύπου φασιστικό καθεστώς.
Η ΟΑΚΚΕ θα συνεχίσει να αποκαλύπτει και να καταγγέλει αυτούς που φέρνουν το
φασισμό με “δημοκρατικό” και “αριστερό” προσωπείο και καλεί όλους τους δημοκράτες
να τη στηρίξουν και να αντισταθούν στα σκοτεινά σχέδια του σοσιαλφασιστικού
καθεστώτος. |
