| Στις 6 Γενάρη, την ημέρα του γιορτασμού των Φώτων στο λιμάνι του Πειραιά,
οι απολυμένοι συγκεντρώθηκαν όπως κάθε χρόνο για να διαμαρτυρηθούν γιατί κλείνουν
πέμπτο χρόνο στην ανεργία αφού η κυβέρνηση δεν κάνει πράξη την αποκατάσταση
τους.
Για πέμπτη χρονιά οι απολυμένοι ήταν στη θέση τους μπροστά στον Πύργο έξω από
το Ράδιο Κορασίδη με εντυπωσιακή συμμετοχή. Όπως κάθε χρόνο φώναξαν τα συνθήματα
τους και μοίρασαν προκήρυξη για να ενημερώσουν τον κόσμο του Πειραιά με σεβασμό
στη θρησκευτική τελετή. Φώναξαν τα συνθήματα: “Εφαρμόστε την απόφαση της Ευρωβουλής”,
“Εδώ και τώρα αποκατάσταση”, “Λιπάσματα, Λιπάσματα” και το πάντα επίκαιρο “Λαλιώτη,
Λαλιώτη όπου και να πάς όπου και να βρεθείς να ξέρεις τα Λιπάσματα μπροστά σου
θα τα βρεις”. Τα συνθήματα αυτά φωνάχτηκαν με μεγάλη ένταση όταν οι επίσημοι
παρέλασαν μπροστά από το συγκεκριμένο σημείο πηγαίνοντας προς τον Δημαρχείο
μετά το τέλος της τελετής, και όλοι στον Πειραιά ένιωσαν ότι τα Λιπάσματα συνεχίζουν
δυνατά τον αγώνα και την καταγγελία τους.
Όταν τελείωσε η τελετή, διαλύθηκε η συγκέντρωση. Έφθασαν όλοι στα σπίτια τους
χωρίς αμφιβολία ότι και πάλι θα λειτουργήσει η λογοκρισία της “δημοκρατίας Σημίτη”.
Πράγματι σε όλα τα μεσημεριανά δελτία ειδήσεων έδειχναν μία άλλη συγκέντρωση
στο δημαρχείο του Πειραιά νεοδημοκρατών που γιουχάϊζαν τον Σημίτη και επευφημούσαν
τον Καραμανλή. Οι γιούχες και τα “Νάτος, νάτος ο πρωθυπουργός” ήταν το κεντρικό
θέμα. Όμως η συγκέντρωση αυτή αποτέλεσε θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης όταν η
κυβέρνηση κατηγόρησε τη ΝΔ ούτε λίγο ούτε πολύ για τραμπουκισμό, “αναβίωση άλλων
εποχών” κ.λπ., κ.λπ. Η κίνηση αυτή ήταν μία πρωτοβουλία των βουλευτών της ΝΔ
στον Πειραιά, κυρίως της ομάδας Μιχαλολιάκου, που ήθελαν να συγκρουστούν με
τη γραμμή του Καραμανλή για “ήπιους τόνους”, “πολιτικό πολιτισμό” και άλλες
μπαρούφες που έχει εφεύρει το επιτελείο Καραμανλή για να αφήσει χώρο στον Γ.
Παπανδρέου να κάνει απερίσπαστος τις προεκλογικές του εκκαθαρίσεις. Ο Καραμανλής
ήρθε σε δύσκολη θέση και τις πρώτες ώρες του καταιγισμού των επιθέσεων από την
κυβερνητική πλευρά άφησε ακάλυπτους τους βουλευτές και την κίνησή τους.
Ξαφνικά λοιπόν μέσα στην αναμπουμπούλα οι Καραμανλικοί βρήκαν τη λύση. Όλα
τα δελτία έβγαλαν τον Ρουσόπουλο να κραδαίνει μία φωτογραφία από τη συγκέντρωση
των απολυμένων των Λιπασμάτων και να δηλώνει ότι οι συγκεντρωμένοι τους οποίους
κατηγορεί η κυβέρνηση για “ασχημονίες” δεν ήταν της ΝΔ αλλά απολυμένοι των λιπασμάτων
τους οποίους η κυβέρνηση πέταξε στο δρόμο και στους οποίους οφείλει συγνώμη,
όπως οφείλει συγνώμη και στη ΝΔ. “Και για την αλήθεια των λεγόμενων μου, ιδού
και η φωτογραφία” έλεγε ο Ρουσόπουλος και ζουμ οι κάμερες στους απολυμένους
που ξαφνικά έγιναν κλακαδόροι του Καραμανλή, και ταραχοποιοί που χαλάνε τον
συμφωνημένο από όλα τα κόμματα “πολιτικό πολιτισμό”. Έτσι για να βγει από τη
δύσκολη θέση η ηγεσία Καραμανλή αποφάσισε να συκοφαντήσει το μοναδικό εργατικό
κίνημα που έχει διδάξει τον πολιτικό πολιτισμό χωρίς εισαγωγικά. Οι απολυμένοι
θέλουν να έχουν τη στήριξη του λαού στον αγώνα τους και ποτέ δεν έχουν κλείσει
δρόμους, ποτέ δεν έκαναν τραμπουκισμούς και γενικά ποτέ δεν προκάλεσαν επεισόδια
που θα τους έφερναν σε αντίθεση με τον κόσμο. Έχουν πάντα σεβαστεί το λαό και
τις διαθέσεις του και γι’ αυτό έχουν κερδίσει το σεβασμό απ’ όλους. Ο “πολιτικός
πολιτισμός” των Καραμανλή-Σημίτη είναι μία διακομματική συμφωνία εναντίον του
λαού, αφού πνίγει τις αντικαθεστωτικές φωνές. Ο πολιτικός πολιτισμός των απολυμένων
των λιπασμάτων είναι αγώνας για την πολιτική δημοκρατία ενάντια στο καθεστώς
σε ενότητα με το λαό.
Οι απολυμένοι ποτέ δεν ήταν κλακαδόροι κανενός κόμματος. Και είναι φυσικό γιατί
με την εξαίρεση της στήριξης μεμονωμένων βουλευτών από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ γνώρισαν
την απομόνωση και το χτύπημα από τα κόμματα. Το Σωματείο τους έχει αποκλειστεί
από τις εργασίες, ουσιαστικά από τη δύναμη του Εργατικού Κέντρου Πειραιά ομόφωνα
από όλες τις συνδικαλιστικές παρατάξεις. Από τους πιο φανατικούς μάλιστα υποστηρικτές
της διαγραφής ήταν η Ρέα Γκούβερη της ΝΔ που συναγωνίστηκε σε επιθετικότητα
το ψευτοΚΚΕ στο συνέδριο του 2002.
Με αυτά τα δεδομένα, η τοποθέτηση Ρουσόπουλου ήταν μία πρόκληση για τον πενταετή
αγώνα των απολυμένων. Αμέσως η Επιτροπή Αγώνα διαχώρισε τη θέση της με την ακόλουθη
ανακοίνωση που έστειλε σε όλα τα ΜΜΕ.
<<Οι απολυμένοι των Λιπασμάτων διαμαρτυρόμαστε έντονα και διαψεύδουμε
κατηγορηματικά τη δήλωση του εκπροσώπου της ΝΔ Θ. Ρουσόπουλου, που μας εμπλέκει
στο επεισόδιο του δημαρχείου του Πειραιά, και δηλώνουμε ότι :
1. Συγκεντρωθήκαμε σήμερα και φωνάξαμε συνθήματα για τα αιτήματά μας πριν τη θρησκευτική
τελετή των Φώτων και κοντά στο χώρο της τελετής στο Λιμάνι του Πειραιά. Μετά τη
λήξη της τελετής διαλυθήκαμε και αποχωρήσαμε. Έτσι κατά κανένα τρόπο δεν μπορεί
να βρεθήκαμε στο δημαρχείο του Πειραιά.
2. Οι απολυμένοι των Λιπασμάτων δεν έχουν δει ως τώρα από κανένα κοινοβουλευτικό
κόμμα ουσιαστική υποστήριξη, και γι’ αυτό ποτέ δεν θα φώναζαν σύνθημα υπέρ ενός
από αυτά. Αντίθετα, και σήμερα απαιτούν από όλα τα κόμματα και όλους τους αρμόδιους
να πάρουν θέση για το αίτημά τους που είναι η αποκατάστασή τους και η εφαρμογή
της σχετικής απόφασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου>>.
Η ανακοίνωση διαβάστηκε πρώτα από τη ΝΕΤ λίγα λεπτά μετά την αποστολή της στο
κανάλι με φαξ. Στη συνέχεια μεταδόθηκε από όλα τα κανάλια και ραδιόφωνα, που
κάλεσαν τους απολυμένους να πουν τη θέση τους. Τα μέλη της Επιτροπής Αγώνα μίλησαν
στις τηλεοράσεις και ξαφνικά τα Λιπάσματα εκτοξεύτηκαν στο κέντρο της πολιτικής
ζωής.
Αμέσως τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ παρέλασαν στις τηλεοράσεις για να κατηγορήσουν
τον Ρουσόπουλο σαν ψεύτη και να καταγγείλουν τη “βεβήλωση του πολιτικού πολιτισμού”
από τους οπαδούς της ΝΔ.
Η υπόθεση εξελισσόταν σε μία προκλητική εκμετάλλευση του θέματος από την πλευρά
της κυβέρνησης που με περισσό θράσος πάταγε πάνω στους απολυμένους – θύματά
της για να κάνει την προεκλογική της εκστρατεία. Τελικά, ο Ρουσόπουλος φρόντισε
με δεύτερη ανακοίνωσή του και με προσωπική τοποθέτηση στο κανάλι ALTER να διευκρινίσει
ότι σε καμία περίπτωση δεν εννοούσε ότι οι απολυμένοι έχουν οποιαδήποτε σχέση
με τα επεισόδια του Δημαρχείου. Αμέσως η Επιτροπή Αγώνα έβγαλε δεύτερη ανακοίνωση
η οποία ομοίως μεταδόθηκε από τα κανάλια. Την επόμενη μέρα όλες οι εφημερίδες
είχαν εκτεταμένα ρεπορτάζ, ενώ ο μηχανισμός δεν μπόρεσε να μαζέψει την είδηση
από τη δημοσιότητα τις επόμενες μέρες. Η δεύτερη ανακοίνωση ανάφερε τα εξής:
<<Μετά από τις διευκρινίσεις που έκανε ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ σχετικά
με την πρωϊνή του δήλωση και με τις οποίες αποσύνδεσε τους απολυμένους των Λιπασμάτων
από το επεισόδιο του δημαρχείου του Πειραιά, για μας δεν υπάρχει κανένα ζήτημα
διαφωνίας σε ότι αφορά αυτό το σημείο.
Καλούμε την κυβέρνηση που είναι η κύρια υπεύθυνη για την ανεργία μας να πάψει
να χρησιμοποιεί τη διαμαρτυρία και τη μαρτυρία μας για να πλήξει την άλλη πλευρά
σε μια διένεξη που δεν έχει να κάνει σε τίποτα με εργατικά συμφέροντα και αγώνες>>.
Ο Αγώνας των Λιπασμάτων με αυτές τις δυο ανακοινώσεις έδειξε την πολιτική του
ανεξαρτησία απέναντι στο σύνολο της αστικής τάξης και αυτό εκτιμήθηκε από πολύ
κόσμο. Ήταν ιδιαίτερα συγκινητική η αποδοχή που είχε αυτή η στάση τους, όπως
και τα σχόλια που ακούστηκαν στα ραδιόφωνα και στα κανάλια, και πολύ θετικά
τα περισσότερα άρθρα στον Τύπο.
Ανάμεσα στα δημοσιεύματα εκείνων των ημερών για τους απολυμένους εμφανίστηκε
και ένα πολύ χαρακτηριστικό όσο και προκλητικό άρθρο στο Παρόν στις 11/1/2003
το οποίο αποκαλύπτει με ανατριχιαστική ωμότητα ένα τμήμα του φασιστικού μηχανισμού
που λειτουργεί για να πνίξει τη φωνή των Λιπασμάτων. Γράφει το Παρόν στη σχετική
ανταπόκρισή του με έντονη …πικρία (!): “Εκείνο που πρέπει να επισημανθεί πάντως
είναι πως δεν λήφθηκε μέριμνα για τους απολυμένους των Λιπασμάτων, οι
οποίοι κάθε χρόνο αποδοκίμαζαν τον πρωθυπουργό και τον Κ. Λαλιώτη. Κάθε χρόνο
όμως τα τοπικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ φρόντιζαν με ευθύνη των κυρίων Κοσμίδη και
Θάνου να απομονώνουν την ομάδα αυτή των απολυμένων δίπλα από τον Πύργο του Πειραιά
και να τοποθετούν ομάδες περιφρούρησης και αστυνομικούς για να μην ακούγονται
και για να μη φαίνονται στις κάμερες>>.
Τα Λιπάσματα βγήκαν από την αφάνεια σε μία στιγμή που οι κομματικοί μηχανισμοί
τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ βρέθηκαν σε αδυναμία λόγω των εσωτερικών τους
αντιθέσεων και συγκρούσεων. Σε αυτή τη στιγμή οι απολυμένοι ήταν στη θέση τους
και κέρδισαν την ευρύτατη προβολή τους και τη συμπάθεια όλης της κοινής γνώμης.
Αυτή η στιγμή έδειξε ότι το καθεστώς δεν είναι παντοδύναμο. Όσο ο αγώνας συνεχίζεται,
τόσο το καθεστώς θα έχει ήττες.
|
