Η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει το σκηνικό των δήθεν διαπραγματεύσεων υπέρ του λαού με πρόσχημα αυτή τη φορά τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους, που ακόμα και αν ληφθούν σήμερα, όσο η εξουσία βρίσκεται στα χέρια των σαμποταριστών, θα σημαίνουν ασήμαντη βελτίωση για μία οικονομία που θα χρειάζεται όλο και μεγαλύτερο δανεισμό που σημαίνει αντίστοιχη γιγάντωση του χρέους.

Στις 30 Μάρτη το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) καταδίκασε την Ελλάδα για τις «ματωμένες φράουλες» της Μανωλάδας, μια σημαντική απόφαση για το εργατικό κίνημα στη χώρα μας αλλά και στην Ευρώπη. Το δικαστήριο αποφάσισε ομόφωνα   ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 4 § 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Η υπουργός Πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου έγκρινε ως κατεπείγουσα και δημοσίευσε στο ΦΕΚ την πρόσληψη 2.338 υπαλλήλων με 8μηνες συμβάσεις για τις ανασκαφές σε ορυχεία της ΔΕΗ για αρχαία, που θα τους πληρώνει η ΔΕΗ τη στιγμή που βρίσκεται στα πρόθυρα χρεοκοπίας.

Η σφαγή 300 ανθρώπων, κυρίως μαθητών, σε σχολείο του Μπεσλάν της Β. Οσσετίας το 2004 σηματοδότησε ίσως την αρχή του τέλους για την τσετσενική ένοπλη αντίσταση απέναντι στο ρώσο χίτλερ καταχτητή. Χάρη σ’ αυτή την πανούργα όσο και εγκληματική προβοκάτσια και με την πολύτιμη βοήθεια του Μπασάγιεφ, του ανθρώπου που το Κρεμλίνο διευκόλυνε να ηγηθεί στην κατασφαγμένη τσετσένικη αντίσταση, ο εγκληματίας Πούτιν κατάφερε να απομονώσει διεθνώς την ηρωική πατριωτική και δημοκρατική αντίσταση του τσετσενικού λαού παρουσιάζοντάς την σαν απάνθρωπη.

Ο σοσιαλφασισμός είναι «κομμουνισμός» και «δημοκρατία» στη μορφή και μαύρη ιμπεριαλιστική αντίδραση και φασισμός στο περιεχόμενο. Γι’ αυτό και μια από τις βασικές του ιδιότητες είναι η διαστροφή και η χρήση της επαναστατικής ιστορίας με τρόπο που να βολεύει τα μαύρα σχέδιά του για εξανδραποδισμό του λαού και υποταγή του στις χειρότερες μερίδες του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου (σήμερα στο ρωσοκινέζικο σοσιαλιμπεριαλιστικό Άξονα).

Για να μπορέσει να ανασάνει οικονομικά ο λαός από την πείνα και τη δυστυχία που τον κατατρώνε εφτά χρόνια τώρα δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το ξεμπλοκάρισμα της παραγωγής και από τον τερματισμό της οργανωμένης από τους σαμποταριστές διαδικασίας της καταστροφής της. Το άνοιγμα των παλιών εργοστασίων που έκλεισαν και το άνοιγμα νέων είναι ο μόνος δρόμος για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και να παραχθεί κοινωνικός πλούτος. Αυτή είναι μια αναγκαιότητα, είναι ένας νόμος της κοινωνικής ύπαρξης των κατοίκων της χώρας μας ανεξάρτητα από κοινωνικό σύστημα. Είτε καπιταλισμός είτε σοσιαλισμός, χωρίς παραγωγή ή με ελάχιστη παραγωγή μια χώρα αργοπεθαίνει.