Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Σημείωμα 26/3/2023

Αγαπητοί αναγνώστες. Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι μας έχει πάρει λίγο περισσότερο χρόνο από όσον είχαμε εκτιμήσει σε αυτό εδω το πρώτο μας σημείωμα για να έχουμε έτοιμο ένα διεξοδικότερο άρθρο για τη σφαγή των Τεμπών αλλά δουλεύουμε δραστήρια γι αυτό. Χρειάστηκε να μελετήσουμε και κυρίως να συνθέσουμε όλα στοιχεία που ήρθαν στο φως για να αποδείξουμε ότι ισχύει πάνω απ όλα ακριβώς στα Τέμπη η πολύ συνηθισμένη τις τελευταίες δεκαετίες αντιστροφή ότι δηλαδή αυτοί που ηγούνται των μαζικών κινημάτων για την τιμωρία των ενόχων των μεγάλων εθνικών ναυαγίων είναι οι ίδιοι οι βασικοί ένοχοι.

  Η πολύ μαζική συμμετοχή της νεολαίας, κυρίως της μαθητικής, στις διαδηλώσεις καταγγελίας της σφαγής των Τεμπών εκφράζει στο βάθος τη συσσωρευμένη οργή της γιατί διαισθάνεται από την εμπειρία της, πρώτα απ όλα από αυτήν στο σημερινό ελεεινό δημόσιο σχολείο της εγκατάλειψης, ότι αυτή η άρχουσα τάξη της επιφυλάσσει από κάθε πλευρά ένα άθλιο μέλλον. Πρόκειται για ένα μέλλον φτώχειας, εξάντλησης από την πολλή δουλειά ή απελπισίας από την ανεργία, ξενιτιάς και τελικά δικτατορικής βίας και άδικου πολέμου. Αυτό το μέλλον αυτή η γενιά θα καταλάβει ποιος και γιατί της το σχεδιάζει μέσα και από τις δικές της αρχικά αποτυχημένες απόπειρες της να το αποτρέψει.

Η δολοφονία των Τεμπών παραμένει ένα χρόνο μετά ένα διακομματικό έγκλημα χωρίς τιμωρία και χωρίς δικαίωση. Αυτό συμβαίνει γιατί συγκαλύφθηκε το βασικό έγκλημα που οδήγησε σε αυτή τη δολοφονία που είναι το επιταχυνόμενο την τελευταία δεκαετία σαμποτάζ των σιδηροδρόμων. Η συγκάλυψη δεν ήταν δύσκολη από την ώρα που η αυθόρμητη πρώτη αντίδραση των μαζών καπελώθηκε γρήγορα και επιδέξια, και καθοδηγήθηκε από τους επικεφαλής του διακομματικούτου σαμποτάζ, τα ψευτοαριστερά κόμματα. Έχουμε ετοιμάσει ένα εκτεταμένο άρθρο γι αυτό που δημοσιεύουμε σήμερα για πρώτη φορά (https://www.oakke.gr/sabotaz-crisis/item/1668- ). Αυτό το ίδιο πολιτικό καθεστώς σύσσωμο συγκάλυψε με τον πιο χτυπητό τρόπο το πιο μεγάλο έγκλημα μέσα στο έγκλημα που έρχεται σήμερα στο φως μόνο μέσα από την επιμονή των οικογενειών των θυμάτων και αφορά το φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας που όπως όλα δείχνουν προκάλεσε τη μεγάλη έκρηξη και πυρκαγιά στην οποία οφείλεται ο μεγάλος αριθμός των θυμάτων. Οι 28 από τους 57 επισήμως νεκρούς, είχαν σοβαρά εγκαύματα έως και απανθράκωση από τη φωτιά.

Πίσω από τη σοσιαλφασιστική δημαγωγία του ενάντια στους κατά κύριο επάγγελμα αγρότες κρύβεται το χτύπημα ενάντια στην αγροτική παραγωγή

Η ΟΑΚΚΕ με την ανακοίνωσή της (που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα στις 2/2) υποστήριξε τον αγώνα των μικρών και μεσαίων φάρμερ ενάντια στο χτύπημα της  σχετικά πιο σύγχρονης αγροτικής παραγωγής που αυτοί εκπροσωπούν, το οποίο επιχειρεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τη μεγάλη αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και της φορολογίας τους. Ταυτόχρονα χτυπήσαμε τη διασπαστική γραμμή του ψευτοΚΚΕ και του «Πανελλαδικού Συντονιστικού των Μπλόκων» (Μπούτας) που ελέγχεται από αυτό, με αιτήματα που εξυπηρετούν κυρίως τους μικρούς ή μεγαλύτερους γαιοκτήμονες

Οι ψευτοαριστεροί πράκτορες και φίλοι της νεοναζιστικής Ρωσίας πατάνε πάνω στα θύματα της σφαγής των Τεμπών για να απειλήσουν για πρώτη φορά με άσκηση μαζικής βίας τους δημοκρατικούς αντιπάλους του. Κι αυτό γιατί στις συγκεντρώσεις και στις πορείες που οργάνωσαν για την καταγγελία της σφαγής έδωσε μεγάλη μαζικότητα η αυθόρμητη συμμετοχή μιας προοδευτικής νεολαίας που ήταν πραγματικά ανήσυχη και θυμωμένη και έψαχνε να βρει τη φωνή της κάτω από τα πανό που είχαν ετοιμάσει πριν από αυτήν και γι’ αυτήν οι σοσιαλφασιστικές ηγεσίες των ΠΑΜΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Έτσι δίχως να το θέλουν ο θυμός και οι φωνές τους μπήκαν στην υπηρεσία εκείνων των πολιτικών δυνάμεων και βαθύτερα εκείνης της πολιτικής γραμμής που τη μοιράζονται όλες οι κοινοβουλευτικές και κυβερνητικές ηγεσίες των τριών τελευταίων δεκαετιών που είναι υπεύθυνες για τη σφαγή των Τεμπών αλλά και γενικότερα για την παραγωγική και πολιτική κατάπτωση και το σταδιακό εκφασισμό της χώρας. Με λίγα λόγια μέσα σε αυτό το κίνημα η νεολαία αυτοτραυματίζεται αλλά αυτό είναι το αντάλλαγμα για τη γνώση που σε βάθος χρόνου θα πάρει. Το άμεσο πρόβλημα ωστόσο είναι ότι αυτή η ανταπόκριση της νεολαίας ισχυροποίησε τις τρεις σοσιαλφασιστικές ηγεσίες που αναφέραμε και τους έδωσε τη δυνατότητα να κηρύξουν ένα πογκρόμ κατ’ αρχήν ιδεολογικού λιντσαρίσματος και παράλληλα να εκτοξεύσουν τις πρώτες στη μεταπολιτευτική ιστορία απειλές βίας ενάντια κυρίως στους δημοσιογράφους αλλά και στα πολιτικά στελέχη που βρίσκονται λίγο ή πολύ απέναντι στο φασισμό τους. Μάλιστα αυτές οι απειλές εκτοξεύτηκαν παράλληλα και σε συντονισμό με εκείνες της φασιστικής χουλιγκάνικης ακροδεξιάς των γηπέδων.