Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

Όσο περνά ο καιρός όλο και περισσότερο η παραγωγή της χώρας βυθίζεται στην καταστροφή και ο λαός στην πείνα και τη δυστυχία. Αυτή η πορεία προς τη φτώχια και την παραγωγική ερήμωση είναι το αποτέλεσμα της συνειδητής πολιτικής των ρωσόδουλων σαμποταριστών που έχουν την εξουσία στη χώρα. Είναι μια πολιτική που υπηρετεί την εξάρτηση της χώρας από το ρώσικο ιμπεριαλισμό και την υποταγή της στα φιλοπόλεμα επεκτατικά σχέδιά του.

Το πιο μεγάλο γεγονός εκβαρβαρισμού και πολιτικού σαμποτάζ στην εκπαίδευση διαπράττεται από την αρχή του χρόνου μπροστά στα μάτια μας. Καταργήθηκαν τα λατινικά στις πανελλήνιες εξετάσεις, ο δεύτερος μεγάλος πυλώνας της κλασσικής παιδείας στον πλανήτη δίπλα στα αρχαία ελληνικά. Στην ουσία χτυπήθηκε η γλωσσική βάση των περισσότερων δυτικών γλωσσών και της σύγχρονης επιστημονικής ορολογίας. Στη συνέχεια αποφασίστηκε ότι στη Β Λυκείου δεν θα εξετάζεται κανείς στη Γεωμετρία Γενικής Παιδείας ενώ στην Άλγεβρα θα εξετάζονται μόνο οι μαθητές της θεωρητικής κατεύθυνσης και στα Μαθηματικά προσανατολισμού μόνο οι μαθητές της θετικής κατεύθυνσης. Αντίστοιχα στην Α Λυκείου θα εξετάζεται μόνο Φυσική, Χημεία και όχι η Βιολογία η οποία θα επιστρέφει στη Β Λυκείου.

Τι κάνουμε λοιπόν; Τι προτείνει και τι κάνει η συνειδητή εργατική τάξη στη χώρα μας; 

Η μεγάλη κρίση είναι πια εδώ. Δεν είναι ολόκληρη, δεν έχει ξεδιπλώσει όλη της την καταστροφική μανία, αλλά τα βασικά ποιοτικά της στοιχεία της έχουν ήδη εμφανιστεί. Αυτά συμπυκνώνονται σε δύο.

  Η ΟΑΚΚΕ με μία αφίσα που δημοσιεύουμε σε αυτό το φύλλο ξεκίνησε καμπάνια ενάντια σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση για την πολιτική του σαμποτάζ της βιομηχανίας που θα έχει σαν αποτέλεσμα μια ακόμα πιο μεγάλη καταστροφή για το λαό και τη χώρα.

   Έ­νας βα­σι­κός πα­ρά­γο­ντας πα­ρα­γω­γι­κού σα­μπο­τάζ εί­ναι και η δι­καστι­κή γρα­φειο­κρα­τί­α σε συ­νερ­γα­σί­α με τα κόμ­μα­τα και τα κι­νή­μα­τα των σα­μποτα­ρι­στών, και εν­νο­εί­ται με την πο­λι­τι­κή κά­λυ­ψη και τις ε­πεμ­βά­σεις των κυβερ­νη­τι­κών η­γε­τών-σμποτα­ρι­στών. Χω­ρίς αυ­τές τις κα­λύ­ψεις και τις ε­πεμβά­σεις μό­νοι τους οι δι­κα­στές, σα­μπο­τα­ρι­στές δεν θα μπο­ρού­σαν να κά­νουν τέ­τοια ζη­μιά στις πεν­δύ­σεις.

  Το ρωσόδουλο καθεστώς οδηγεί σταθερά τη χώρα πίσω στη εποχή του μεσαίωνα. Τα εγκληματικά φοροεισπρακτικά μέτρα που παίρνει ισχυρίζεται ότι τα επιβάλει η τρόικα. Αυτή έχει την ευθύνη ότι ζητάει άμεσα το κλείσιμο του δημοσιονομικού ελλειμματος, όμως

Στις 7 του Ιούλη είχαμε δυο καλά νέα και ένα κακό. Από τακτική άποψη τα δυο καλά νέα είναι σημαντικότερα. Από στρατηγική τη μεγαλύτερη σημασία έχει το κακό. Τα δύο καλά νέα είναι η πτώση της σοσιαλφασιστικής συμμορίας Τσίπρα και το ξωπέταγμα των ναζικανιβάλων της «Χρ. Αυγής» από τη Βουλή. Το κακό νέο είναι η σταθεροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ παρά το κάζο των ευρωεκλογών.

 

Έ­να πο­λύ συ­χνό φαι­νό­με­νο των τε­λευ­ταί­ων μη­νών στη χώ­ρα μας εί­ναι οι θριαμ­βο­λο­γί­ες της κυ­βέρ­νη­σης για ε­πί­τευ­ξη πρω­το­γε­νούς πλε­ο­νά­σματος. Πα­ρό­λες ό­μως τις ια­χές θριάμ­βου, εί­ναι κοι­νή η δια­πί­στω­ση του ελ­λη­νικού λα­ού ό­τι οι συν­θή­κες δια­βί­ω­σής του μέ­ρα τη μέ­ρα χει­ρο­τε­ρεύ­ουν πα­ρά βελ­τιώ­νο­νται,

Η αντιευρωπαϊκή δημαγωγία του ψευτοΚΚΕ και οι 24ωρες απεργίες-απάτη συγκαλύπουν το ιστορικό έγκλημα της μεγαλύτερης στην ΕΕ  φτωχοποίησης  της ελληνικής εργατικής τάξης

Πυρήνες παντού του ενιαίου ταξικού μετώπου για την εργατική οικονομική πάλη και  περιφρούρηση του 8ωρου, ενάντια στην εγκληματική πολιτική του σαμποτάζ της παραγωγής και στην παράδοση της χώρας στο νεοχιτλερικό άξονα

Με ένα νέο νόμο η κυβέρνηση επεκτείνει το ημερήσιο όριο των ωρών εργασίας με υπερωρίες σε ένα εργοδότη από 12 σε 13. Είχε επιτρέψει με προηγούμενο νόμο του 2023 εργασία 13 ωρών συνολικά σε δύο εργοδότες. Απέναντι σε αυτό το νόμο το ψευτοΚΚΕ καμώνεται τον προστάτη των εργατών με μία γκαιμπελίστικη αντιευρωπαϊκή δημαγωγία, και ετοιμάζεται για άλλη μία 24ωρη ψευτοαπεργία. Από πίσω του σέρνεται, όλο και πιο υποταγμένη, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ.

Οι νέες ρυθμίσεις επιτρέπουν στους εργοδότες να ξεθεώνουν στη δουλειά το υπάρχον εργατικό δυναμικό για να αντιμετωπίσουν τη δραματική αύξηση των κενών θέσεων εργασίας που σύμφωνα με πρόσφατα ρεπορτάζ έχει εκτιναχθεί σε 300.000 θέσεις εργασίας το 2025, ενώ η ανεργία παραμένει ψηλή σε ποσοστό 9%. Η χρήση ξένων εργαζόμενων που έχει διευκολύνει η κυβέρνηση δεν κλείνει την τρύπα, αφού με την τήρηση των όρων της μετανάστευσης της ΕΕ χρειάζεται μετάκληση, δηλαδή η άδεια διαμονής και εργασίας μπορεί να δίνεται εφόσον υπάρχει σύμβαση με ελάχιστα όρια αποδοχών και ασφάλιση, δεν υπάρχουν πια τα περιθώρια για μαζική είσοδο μεταναστών με δουλοπαροικιακούς όρους και μαύρα μεροκάματα όπως στο παρελθόν.

Το παρακάτω κείμενο άρχισε να γράφεται σαν ένα κείμενο ομιλίας για τις ευρωεκλογές. Στο δρόμο όμως πήρε μεγαλύτερη έκταση όταν επιχειρήθηκε από το συντάκτη του να γίνουν πιο κατανοητές και πιο πειστικές οι μίνιμουμ θέσεις της ΟΑΚΚΕ σε ένα κοινό που δεν είναι εξοικειωμένο με αυτές. Τελικά δεν μπόρεσε ακριβώς λόγω της αρκετά μεγάλης έκτασης του καθώς και του κάπως αναλυτικού ύφους του να υπηρετήσει τον αρχικό στόχο για τον οποίο ξεκίνησε να γράφεται. Όμως με μερικές μικρές προσθήκες και αλλαγές έχει γίνει τελικά ένα πολύ χρήσιμο κείμενο για όσους θέλουν να έχουν μια αρκετά διεξοδική αλλά ταυτόχρονα απλά διατυπωμένη και συμπυκνωμένη εικόνα για τις θέσεις και την πολιτική πρόταση της ΟΑΚΚΕ για την περίοδο που διανύουμε.

Προτείνουμε ιδιαίτερα να διαβάσουν αυτό το κείμενο όσοι είδαν στο διαδίκτυο την ομιλία για τις βουλευτικές εκλογές του συντρόφου Ηλία Ζαφειρόπουλου (https://www.youtube.com/watch?v=aSQ--1mnQlU) σε μια συγκέντρωση που έγινε στις 23 Ιούνη στα γραφεία της ΟΑΚΚΕ την οποία δημοσιεύουμε και στην ιστοσελίδα μας, βρήκαν σε αυτήν ενδιαφέρον και θέλουν να έχουν περισσότερες απαντήσεις στα ερωτήματα που αυτή βάζει επειδή στην ουσία της βρίσκεται σε σύγκρουση με τις κυρίαρχες πολιτικές αντιλήψεις, κυρίως εκείνες που επικρατούν στη λεγόμενη αριστερά, κομμουνιστική και μη.