Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Φαίνεται πως οι συμμαχίες του Σύριζα με τον παλιό εσωτερικάκια Κοντονή και τον ακαδημαϊκό Παρασκευόπουλο του βγήκαν ξινές! Όχι ότι αυτοί οι δυο είναι τίποτα δημοκράτες στον μέχρι τώρα πολιτικό τους βίο. Κάθε άλλο! 

Η απέλαση των δύο Ρώσων διπλωματών από την κυβέρνηση Τσίπρα, για την οποία με την κατάλληλη αρθρογραφία (όπως τo παρακάτω: https://www.tribune.gr/blog/news/article/484370/rosia-kai-toyrkia-schediazan-apostatheropoiisi-tis-elladas-me-synergates-ntopioys-chrisimoys-ilithioys.html) προετοιμάζεται πολιτικά και ιδεολογικά η ελληνική κοινή γνώμη, είναι η θορυβώδης αρχή ενός στρατηγικού ελιγμού για "ξεκάρφωμα" της συμμορίας Τσίπρα αλλά και γενικότερα της ρωσόφιλης ελληνικής διπλωματίας στα μάτια της Δύσης.

Ο σοσιαλφασισμός είναι «κομμουνισμός» και «δημοκρατία» στη μορφή και μαύρη ιμπεριαλιστική αντίδραση και φασισμός στο περιεχόμενο. Γι’ αυτό και μια από τις βασικές του ιδιότητες είναι η διαστροφή και η χρήση της επαναστατικής ιστορίας με τρόπο που να βολεύει τα μαύρα σχέδιά του για εξανδραποδισμό του λαού και υποταγή του στις χειρότερες μερίδες του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου (σήμερα στο ρωσοκινέζικο σοσιαλιμπεριαλιστικό Άξονα).

Στις δηλώσεις Τσίπρα για «όσους δεν είναι καλά στην ψυχή τους», πολλοί είδαν άλλη μια βαρετή επανάληψη των «αντινεοφιλελεύθερων», σοσιαλφασιστικών επιθέσεων του ολότελα σάπιου ελληνικού καθεστώτος στον Σόιμπλε, ώστε να παγιώνεται ως συνείδηση στον ελληνικό λαό ότι τα νέα βάσανά του έχουν σαν πηγή τη «γερμανική λιτότητα» κι όχι το σαμποτάζ και την οικονομική καταστροφή που σπέρνουν στο διάβα τους οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΠΟΛΑΚΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΕΤΑΕΙ ΤΙΠΟΤΑ

Με τον τραμπούκο Κασσελάκη χώνεται στη μεγαλοαστική τάξη για το πραξικόπημα στη Δικαιοσύνη και στον Τύπο, και με τους “αριστερούς” κρατάει τους μικροαστούς για το παραγωγικό σαμποτάζ και τα άλλα σοσιαλφαστικά κινήματα

Ακόμη και άνθρωποι με εμπειρία δεκαετιών από τα πολιτικά πράγματα στη χώρα, αλλά κι από εκείνα της εντός ή εκτός εισαγωγικών Αριστεράς, έχουν υποστεί πρωτοφανές πολιτικό σοκ από τον τρόπο με τον οποίο εγκαταστάθηκε ο “κομήτης” Κασσελάκης στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και πολλοί απ’ αυτούς που αισθάνονταν βαθιά αποστροφή για το βίο και την πολιτεία του συγκεκριμένου αντιδραστικού κομματικού μορφώματος, ειδικά από το 2008 που στην ηγεσία του εγκαταστάθηκε (αρχικά σε δίδυμο με τον Αλαβάνο και λίγο αργότερα μόνος του) ο Τσίπρας, δεν μπορούσαν εύκολα να πιστέψουν ότι ένας σκοτεινός τύπος, για τον οποίο ελάχιστα ήταν γνωστά πριν θέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία (και ελάχιστα, εδώ που τα λέμε, είναι γνωστά και σήμερα), κατέλαβε εξ εφόδου τη θέση του αρχηγού του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ειδικά μάλιστα τη στιγμή που ο άνθρωπος αυτός, σε όλα του τα λίγα δημοσιογραφικά επιβεβαιωμένα χαρακτηριστικά, φαίνεται φαινομενικά να βρίσκεται στον αντίποδα όλων όσων -διακηρυκτικά- υποστηρίζει το κόμμα του οποίου ανέλαβε αρχηγός: έχει καταγγελθεί ότι είχε εγγραφεί επισήμως στις ΗΠΑ ως υποστηρικτής του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος την περίοδο 2015-2018,

Αμα είσαι κατά συρροή δολοφόνος αλλά έχεις μαζί σου όλες τις μεγάλες δυνάμεις μπορείς να συνεχίζεις απρόσκοπτα το έργο σου

Λέγαμε πάντα ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν ήρθε για να φύγει έτσι απλά όπως κάθε άλλη κυβέρνηση, αλλά ότι ήρθε για να στήσει ένα πανίσχυρο φασιστικό κρατικό αλλά και παρακρατικό μηχανισμό που θα της επιτρέψει είτε σαν κυβερνητική πλειοψηφία, είτε σαν ρυθμιστική μειοψηφία να μένει στην εξουσία.

Φάνηκε σε πόσο βαθμό το φασιστικό μπλοκ ηγεμονεύει στη χώρα λίγες μέρες μετά την μεγάλη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές ακριβώς τη στιγμή που οι περισσότεροι φιλελεύθεροι δημοκράτες μιλούσαν για την στρατηγική του ήττα και προεξοφλούσαν, μαζί με τις αγορές, την πραγματική άνοδο της ΝΔ στην εξουσία.

Μέσα σε μία στιγμή όλα τα θέματα της επικαιρότητας πάγωσαν στις οθόνες των τηλεοράσεων, και μία εικόνα εντυπώθηκε βαθειά στη συνείδηση της χώρας σαν ένα σοκ που αναζητάει την εξήγηση του : ήταν η εικόνα του πουτινικού ολιγάρχη Σαββίδη να τρέχει μέσα στο γήπεδο της Τούμπας, με το όπλο του στην πίσω τσέπη του παντελονιού σε κοινή θέα, και το χέρι του σε ετοιμότητα για να το πιάσει, για να εξαναγκάσει με απειλή βίας το διαιτητή του αγώνα που μόλις είχε ακυρώσει γκολ του ΠΑΟΚ να αλλάξει την απόφαση του.

Παρότι η σκευωρία Νοβάρτις έχει καταπέσει με πάταγο οπότε η ταυτότητα των προστατευόμενων ψευδομαρτύρων έχει αποκαλυφθεί, το φαιο-«κόκκινο» μέτωπο που βρίσκεται από πίσω της συνεχίζει με επικεφαλής το Σύριζα και το γνωστό καθεστωτικό του θράσος να σπιλώνει τους  πολιτικούς του αντιπάλους και να  χτυπάει τη δικαστική εξουσία επειδή είναι το κύριο τμήμα της κρατικής εξουσίας που ακόμα δεν ελέγχει και γι αυτό θέλει να το εκκαθαρίσει από τα στελέχη της που του αντιστέκονται.

Η σκευωρία  Novartis ξεκίνησε στις αρχές του 2018 όταν κάποιοι δικαστές με τη δραστήρια πολιτική στήριξη της κυβέρνησης Σύριζα και ειδικά του υπουργού Δικαιοσύνης Παπαγγελόπουλου κατηγόρησαν  για δωροληψία, παθητική δωροδοκία και απιστία προς όφελος της φαρμακοβιομηχανίας Novartis δέκα πολιτικά πρόσωπα, όλα του φιλοευρωπαϊκού πολιτικού στρατοπέδου πλην του ρωσόφιλου Σαμαρά, που από ότι φαίνεται μπήκε στη λίστα για ξεκάρφωμα. Αυτές οι κατηγορίες βασίστηκαν αποκλειστικά στις καταθέσεις 4 προστατευόμενων μαρτύρων που δεν προσκόμισαν κανένα αποδεικτικό στοιχείο για τους ισχυρισμούς τους. Τα θύματα της σκευωρίας είχαν πάρει τότε μόνο μια χλιαρή στήριξη από το διπρόσωπο πρωθυπουργό Μητσοτάκη ο οποίος υποβάθμισε τη σκανδαλώδη εμπλοκή του ΣΥΡΙΖΑ στην όλη υπόθεση. Επίσης τώρα τελευταία αποδείχτηκε και η αποπροσανατολιστική συμπερίληψη του Σαμαρά στους κατηγορούμενους, καθώς επιδεικτικά πλέον χαριεντίζεται με τον προϊστάμενο όλων των συριζέικων σκευωριών, αρχιραδιούργο βοηθό του Τσίπρα Νίκο Παππά.          

Στην Ελ­λά­δα η  ορ­θό­δο­ξη εκ­κλη­σί­α, σε πλή­ρη σύμ­φυ­ση με το κρά­τος, α­πο­τε­λεί έ­ναν κα­τε­ξο­χήν α­ντι­δρα­στι­κό πα­ρά­γο­ντα στην ε­ξέ­λι­ξη της  κοι­νω­νί­ας. Αυ­τός ο πα­ρά­γο­ντας  σε γε­νι­κές γραμ­μές υ­πη­ρε­τού­σε το κά­θε α­ντι­δρα­στι­κό πο­λι­τι­κό κα­θε­στώς, ε­νώ τα τε­λευ­ταί­α χρό­νια οι πλειο­ψη­φι­κές τά­σεις της εκ­κλη­σί­ας  υ­πη­ρε­τούν  την πο­λι­τι­κή  πρόσ­δε­ση της χώ­ρας με την ι­μπε­ρια­λι­στι­κή Ρω­σί­α.