Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έφερε στο φως διάφορες πτυχές της πολιτικής κυριαρχίας του ρωσικού μονοπωλίου στη χώρα μας. Στον τομέα της ενημέρωσης, υπάρχει βέβαια ο βρόμικος ρόλος του τηλεοπτικού σταθμού OPEN του ρώσου κρατικο-ολιγάρχη Σαββίδη. Ο OPEN προσπαθεί τις τελευταίες μέρες να εμφανιστεί σαν αντικειμενικός και να κρύψει την ρωσοφιλία του ώστε να μην υποχρεωθεί ο δήθεν δυτικός Μητσοτάκης να τον κλείσει και να κυνηγήσει με κυρώσεις τον Σαββίδη όπως και τον άλλο ρωσο-ολιγάρχη Ριμπολόβλεφ. Όμως αυτοί είναι οι ανοιχτοί άνθρωποι της Ρωσίας και έτσι κι αλλιώς στο πολιτικό επίπεδο τους έχει πάρει η μπάλα. Το ιδιαίτερα καλό της φάσης είναι ότι βγαίνουν στην επιφάνεια οι σκοτεινοί δεσμοί που συνδέουν ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια και δημοσιογράφους στην υπηρεσία του ΣΥΡΙΖΑ με ρώσους πουτινικούς ολιγάρχες.

Η Πρωτομαγιά βρίσκει γι’ ακόμη μια χρονιά την παγκόσμια εργατική τάξη χωρίς μαζικά δικά της κόμματα, χωρίς μια κάποια κάπως ενιαία κατεύθυνση, κυρίως χωρίς μια ορατή ελπίδα, για τους περισσότερους εργαζόμενους του χεριού και του πνεύματος, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι μες στα μυαλά και στις καρδιές των εργαζόμενων μαζών σε Ανατολή και Δύση επιβιώνουν και σιγοκαίνε σαν μια βαθιά και πανίσχυρη πολιτισμική παρακαταθήκη οι δημοκρατικές και επαναστατικές παραδόσεις των μεγάλων αντιφασιστικών και εργατικών επαναστατικών αγώνων του 20ού αιώνα.

Αυτή είναι μια κατάσταση που κάθε άλλο παρά πρωτόγνωρη είναι για την παγκόσμια εργατιά, ειδικά από το 1980 και μετά, όταν μετά την ΕΣΣΔ έπεσε το τελευταίο κάστρο των σοσιαλιστικών επαναστάσεων του 20ού αιώνα, η κόκκινη Κίνα του Μάο Τσε Τουνγκ και του Χούα Κούο Φενγκ, αλωμένη από τους σοσιαλφασίστες του Τενγκ Σιάο Πινγκ. Η τραγωδία δεν ήταν τόσο η άλωση απ’ τα μέσα των πρώτων νικηφόρων προλεταριακών επαναστάσεων στην ιστορία και η μετατροπή της Ρωσίας και της Κίνας από κέντρα της παγκόσμιας προόδου σε διεθνείς φάρους του φασισμού, της αντεπανάστασης και του πολέμου. Ήταν κυρίως η μετατροπή της συντριπτικής πλειονότητας των “κομμουνιστικών” (από τη δεκαετία του 60) κι έπειτα των “μ-λ κομμουνιστικών” (τη δεκαετία του 80) κομμάτων και οργανώσεων σε κάθε χώρα σε πρωτοπορίες του πραξικοπηματισμού, του σοσιαλφασισμού και της αντεργατικής αντίδρασης, σε ακροδεξιά εργαλεία των νέων αστικών τάξεων Μόσχας και Πεκίνου για τη χιτλερικού τύπου κατάκτηση της παγκόσμιας ηγεμονίας.

 

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΡΩΣΙΚΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΖΙΚΗ ΦΙΛΟΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ

Η άρνηση της πολιτικής ηγεσίας της Ουκρανίας να υπογράψει τις συμφωνίες πολιτικής σύνδεσης και ελεύθερου εμπορίου της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, λίγες ημέρες μονάχα πριν από την προγραμματισμένη ημερομηνία,

 

Την ώρα που οι νέοι τσάροι του Κρεμλίνου και τα φαιο-«κόκκινα» παπαγαλάκια τους σε κάθε χώρα προπαγανδίζουν τη θέση της λεγόμενης περικύκλωσης της Ρωσίας από τη Δύση, η τελευταία (και κυρίως η Ευρώπη) μόλις τώρα έχει αρχίσει να ξυπνάει από το λήθαργό της για να ανακαλύψει με τρόμο ότι είναι oυσιαστικά άοπλη απέναντι στον «περικυκλωμένο» αντίπαλό της.

Η ΟΑΚΚΕ ήταν όπως πάντα και θα είναι στο πλευρό του λαού που δίνει πρώτος τη μάχη ενάντια στους νεοχιτλερικούς για την υπεράσπιση της Ευρώπης 

 

Το Σάββατο 24 Αυγούστου η ουκρανική κοινότητα συγκεντρώθηκε όπως κάθε χρονιά στο Σύνταγμα για να γιορτάσει τη Μέρα της Ανεξαρτησίας. Είναι η τρίτη στη σειρά χρονιά που οι Ουκρανοί που ζουν στην Ελλάδα συγκεντρώνονται αυτή τη μέρα για να καλέσουν σε συμπαράσταση και να καταγγείλουν την εισβολή της Ρωσίας και τον πόλεμο που έχει έχει εξαπολύσει για προσάρτηση των εδαφών της Ουκρανίας, υποδούλωση και εθνικό εξανδραποδισμό του πληθυσμού της. 

Η πλατεία Συντάγματος γέμισε για άλλη μια φορά με τις ουκρανικές σημαίες. Έγιναν ομιλίες από εκπροσώπους της ουκρανικής κοινότητας για το πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη στήριξης της Ουκρανίας όχι μόνο γιατί παλεύει για να υπερασπιστεί την ύπαρξή της, αλλά και γιατί ο εισβολέας κατακτητής αποτελεί ενεργή απειλή για όλες τις χώρες της Ευρώπης και τη δικιά μας. Στη συγκέντρωση συμμετείχαν Γεωργιανοί και Μολδαβοί με τις σημαίες των χωρών τους, που ξέρουν από πρώτο χέρι πως συμπεριφέρεται η νεοχιτλερική Ρωσία στις χώρες που έχει βάλει στο στόχαστρο στο δρόμο της για την παγκόσμια κυριαρχία. 

Εκεί στο πλευρό της ουκρανικής κοινότητας ήταν όπως πάντα οι σύντροφοι της ΟΑΚΚΕ με πλακάτ που έγραφαν στα ελληνικά και στα αγγλικά: «Χίτλερ – Πούτιν κάτω τα χέρια από την Ουκρανία», «Ο νέος Χίτλερ Πούτιν θα χει το τέλος του παλιού», «Όπλα για τη νίκη στην Ουκρανία», «Ειρήνη = Καμία εδαφική παραχώρηση στον εισβολέα», «Λαοί της Ευρώπης Ενωθείτε στον Χίτλερ Πούτιν Αντισταθείτε». Όταν οι πουτινικοί αντισημίτες επιτέθηκαν φωνάξαμε τα συνθήματα «Έξω η Ρωσία από την Ουκρανία» και «Νίκη, νίκη στην Ουκρανία». 

Η ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Πραγματoποιήθηκε το Σάββατο 8 Μάρτη το μεσημέρι η ανακοινωμένη εκδήλωση διαμαρτυρίας της ΟΑΚΚΕ έξω από τη ρώσικη πρεσβεία.

ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΠΟΤ "ΟΙ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ-ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ''

 

Αφιονισμένο το στίφος των ηγετών και των στελεχών της ψευτοαριστεράς, προκειμένου να αντισταθμίσει και να ανακόψει το κύμα συμπάθειας προς το μαρτυρικό λαό της Ουκρανίας, έχει ξεκινήσει από την αρχή του πολέμου τις σχετικοποιήσεις, προκειμένου να βγάλει λάδι τους δολοφόνους, βασανιστές και βιαστές του Κρεμλίνου, που είναι και τα αφεντικά του.

Κλασικότερο των επιχειρημάτων του στίφους αυτού είναι ότι η τωρινή πάνδημη συγκίνηση και κινητοποίηση των λαών (και σε κάποιο βαθμό και κυβερνήσεων) πολλών δημοκρατικών χωρών για την Ουκρανία είναι υποκριτική, αφού οι σημερινοί υπερασπιστές των Ουκρανών έδειξαν τάχα μικρότερη ή καθόλου ευαισθησία για τους πολέμους και το αίμα που χύνεται άφθονο σε άλλα σημεία του πλανήτη. Μολονότι πολλές φορές οι ψευτοαριστεροί, με αρχηγούς τους κνίτες του Περισσού, ξεκινούν μια μακρόσυρτη λίστα των μεταπολεμικών επεμβάσεων και εγκλημάτων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού από την Κορέα του 1950 και δώθε, συχνά -και προκειμένου να μοιάζουν πιο πειστικοί- μιλούν πολύ για σχετικά πιο πρόσφατες συγκρούσεις (ή παλιότερες που συνεχίζονται και στο σήμερα).

Αναφέρονται έτσι εκείνες σε Υεμένη και Παλαιστίνη, ενώ θυμούνται συχνά και τη «Γιουγκοσλαβία». Με τη λέξη αυτή δεν εννοούν την πολυεθνική Γιουγκοσλαβία του 1945-1991, αλλά το σέρβικο έκτρωμα της «μικρής Γιουγκοσλαβίας», δηλαδή εκείνης των Σερβίας - Μαυροβουνίου (από την οποία οι Μαυροβούνιοι απέδρασαν αμέσως μόλις τους δόθηκε η ευκαιρία, το 2006) που βομβαρδίστηκε από το ΝΑΤΟ το 1999.

ΣΑΒΒΑΤΟ 8 ΜΑΡΤΗ 2014 ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ "ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ" ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ

Η Δύση χαϊδεύει το Κρεμλίνο. Πρωταθλήτρια στην αθλιότητα η Ελλάδα.

Στις 28/2 ο πιο σημαντικός από τους ηγέτες της ρώσικης αντιπολίτευσης, ο Νεμτσόφ, που κατάγγειλε με βαθύ και πολύ τολμηρό τρόπο το φασιστικό καθεστώς Πούτιν και ιδιαίτερα τη ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία*, έπεφτε νεκρός από τέσσερις σφαίρες στη γέφυρα που οδηγεί στην Κόκκινη Πλατεία, με θέα το Κρεμλίνο.