Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Karl Marx"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 

Αντίθετα οι προλεταριακές επαναστάσεις, όπως οι επαναστάσεις του δέκατου ένατου αιώνα, κάνουν αδιάκοπη κριτική στον ίδιο τον εαυτό τους, διακόπτουν κάθε στιγμή την πορεία τους, γυρίζουν πάλι σε εκείνο που φαίνεται πως έχει πραγματοποιηθεί για να το ξαναρχίσουν από την αρχή, χλευάζουν με ωμή ακρίβεια τις ασυνέπειες, τις αδυναμίες και τις ελεεινότητες που παρουσιάζουν οι πρώτες δοκιμές τους, φαίνονται πως ξαπλώνουν κάτω τον αντίπαλό τους μόνο για να αντλήσει καινούργιες δυνάμεις από τη γη και να σηκωθεί μπροστά τους πιο γιγάντιος, οπισθοχωρούν ολοένα μπροστά στην απροσδιόριστη απεραντοσύνη των ίδιων των σκοπών τους, ώσπου να δημιουργηθούν οι όροι που κάνουν αδύνατο κάθε πισωγύρισμα και οι ίδιες οι περιστάσεις φωνάζουν: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα". 


Κ. Μάρξ. 18η Μπρυμέρ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

Ο σωρός χρέους της Ελλάδας: είναι πράγματι μη βιώσιμος;

Η σύνθεση του ελληνικού χρέους Η σύνθεση του ελληνικού χρέους
  Το πα­ρα­κά­τω κεί­με­νο το πή­ρα­με α­πό έ­να πο­λύ ση­μα­ντι­κό άρ­θρο των Φαι­νάν­σιαλ Τά­ιμ­ς της 25 του Γε­νά­ρη το ο­ποί­ο κα­ταρ­ρί­πτει ό­λη τη  δη­μα­γω­γί­α των ο­πα­δών της δια­γρα­φής του ελ­λη­νι­κού χρέ­ους, κυ­ρί­ως των α­με­ρι­κα­νών οι­κονο­μο­λό­γων και βέ­βαια των α­πα­ντα­χού ρω­σό­φι­λων, που ι­σχυ­ρί­ζο­νται ό­τι το χρέ­ος εί­ναι η αι­τί­α της α­δυ­να­μί­ας πα­ρα­γω­γι­κής α­νά­καμ­ψης της Ελ­λά­δας και ότι γι αυ­τό το λό­γο ει­ναι μη βιώ­σι­μο και πρέ­πει να κου­ρευ­τεί.

Ε­δώ πα­ρα­τί­θενται στοι­χεί­α που δεί­χνουν ό­τι ναι μεν το συ­νο­λι­κό χρέ­ος εί­ναι πο­λύ με­γάλο σε σχέ­ση με ε­κεί­νο των άλ­λων χω­ρών, αλ­λά ε­πει­δή  τώ­ρα και η α­πο­πλη­ρω­μή του έ­χει ε­πι­μη­κυν­θεί  και εί­ναι μοι­ρα­σμέ­νο σε πολ­λές δε­κα­ε­τί­ες, και το ε­πι­τό­κιο του έ­χει πο­λύ μειω­θεί, και υ­πάρ­χει α­πό το 2012 μια δε­κα­ε­τί­α α­να­στολής της πλη­ρω­μής τό­κων, ο χρο­νιά­τι­κος ό­γκος χρή­μα­τος που δί­νει η χώ­ρα μας για τη α­πο­πλη­ρω­μή του χρέ­ους εί­ναι μι­κρό­τε­ρος α­πό ε­κεί­νον που δί­νουν πολλές άλ­λες ευ­ρω­πα­ϊ­κές χώ­ρες στους δα­νει­στές τους. Να ση­μειώ­σου­με ό­τι οι Φαι­νάν­σιαλ Τά­ιμ­ς έ­χουν στην κύ­ρια πλευ­ρά τους γραμ­μή ι­σχυ­ρού κου­ρέ­μα­τος του ελ­λη­νι­κού χρέ­ους και πά­λαι­ψαν ό­σο λί­γες για την ά­νο­δο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην κυ­βέρ­νη­ση. (Τώ­ρα τρα­βά­νε τα μα­λιά τους για τη φι­λο­ρώ­σι­κη βόμ­βα που η κυβέρ­νη­ση αυ­τή πέ­τα­ξε στην Ε­Ε).

 

Ferdinando Giugliano, οικονομικός ανταποκριτής 

“...Ο­ποια­δή­πο­τε κυ­βέρ­νη­ση και αν προ­κύ­ψει με­τά τις βου­λευ­τι­κές εκλο­γές της Ελ­λά­δας, η Α­θή­να σύ­ντο­μα θα μο­νο­μα­χή­σει με τους διε­θνείς της δα­νει­στές για το βου­νό δη­μό­σιου χρέ­ους της, που στέ­κε­ται γύ­ρω στο 175 τα ε­κατό του α­κα­θά­ρι­στου εγ­χώ­ριου προ­ϊ­ό­ντος. 

Οι κυ­βερ­νή­σεις της Ευ­ρω­ζώ­νης έ­χουν ή­δη κά­νει δε­σμεύ­σεις πα­ραπέ­ρα ε­λά­φρυν­σης του χρέ­ους για την Α­θή­να, ε­φό­σον δεν α­πο­κλί­νει α­πό τις με­ταρ­ρυθ­μί­σεις και τη λι­τό­τη­τα. Ο Α­λέ­ξης Τσί­πρας, η­γέ­της του α­ρι­στε­ρού, εχθρού της λι­τό­τη­τας ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, θέ­λει να πά­ει πο­λύ μα­κρύ­τε­ρα και να πε­ρι­κό­ψει το σω­ρό χρέ­ους της Ελ­λά­δας κα­τά έ­να τρί­το, ι­σχυ­ρι­ζό­με­νος ό­τι το φορ­τί­ο είναι “μη βιώ­σι­μο”. 

Ό­μως εί­ναι; 

Άλ­λες κυ­βερ­νή­σεις της ευ­ρω­ζώ­νης, που κρα­τούν ά­με­σα ή μέ­σω του Ευρω­πα­ϊ­κού Τα­μεί­ου Χρη­μα­το­πι­στω­τι­κής Στα­θε­ρό­τη­τας, σχε­δόν τα δύ­ο τρί­τα των 317 δις του χρέ­ους της Α­θή­νας, εί­ναι πιο ε­πι­φυ­λα­κτι­κές. Ι­σχυ­ρί­ζο­νται ό­τι η Ελ­λά­δα έ­χει ή­δη ω­φε­λη­θεί α­πό δύ­ο γύ­ρους ε­λά­φρυν­σης που έ­χουν ση­μα­ντικά πε­ρι­κό­ψει το βά­ρος του χρέ­ους. 

Οι ό­ροι ε­πί του σω­ρού χρέ­ους της Ελ­λά­δας έ­χουν γί­νει προ­ο­δευ­τικά πιο βο­λι­κοί. Η ω­ρί­μαν­ση (δη­λα­δή ο χρό­νος  α­πο­πλη­ρω­μής) των δι­με­ρών δα­νεί­ων που πα­ρεί­χαν τα κρά­τη μέ­λη της ευ­ρω­ζώ­νης το Μά­η του 2010 πα­ρα­τά­θη­κε έ­ως τα 2041 και το ε­πι­τό­κιο πε­ρι­κό­πη­κε α­πό α­νάμε­σα σε 300 και 400 μο­νά­δες βά­σης (που σημαί­νει 3% έ­ως 4%) πά­νω στον τρι­μη­νιαί­ο δεί­κτη Euribor, σε μό­λις 50 (0,5%).  

Τα δά­νεια του EFSF, η α­πό­δο­ση των ο­ποί­ων εί­ναι μό­λις μί­α μο­νά­δα βά­σης πά­νω α­πό το μέ­σο κό­στος δα­νει­σμού του ί­διου του EFSF, τώ­ρα έ­χουν μί­α μέ­ση ωρί­μαν­ση ε­πι­πλέ­ον των 30 ε­τών. Στα 2012, οι υ­πουρ­γοί οι­κο­νο­μι­κών της ευ­ρω­ζώ­νης συμ­φώ­νη­σαν σε μί­α πε­ρί­ο­δο χά­ρι­τος 10 χρό­νων μέ­σα στην ο­ποί­α η Α­θή­να δε χρειά­ζε­ται να κά­νει κα­μί­α πληρω­μή τό­κων στο EFSF. (που α­ντι­στοι­χούν σε 8,7 δις Ευρώ σύμ­φω­να με τον πρό­ε­δρο του EFSF. Η ση­μεί­ω­ση δι­κιά μας)

Σαν α­πο­τέ­λε­σμα αυ­τών των αλ­λα­γών, η μέ­ση ω­ρί­μαν­ση του χρέ­ους της Ελ­λά­δας εί­ναι τώ­ρα 16,5 έ­τη, δι­πλά­σια ε­κεί­νων της Γερ­μα­νί­ας και της Ι­τα­λί­ας, σύμ­φω­να με δε­δο­μέ­να που συ­γκέ­ντρω­σε ο Γιο­α­κίμ Τί­μπερ­γκ, σχε­δια­στής στρα­τη­γι­κής της UBS. Η Πορ­το­γα­λί­α και η Ιρ­λαν­δί­α, που ε­πί­σης ε­πω­φε­λού­νται α­πό ευ­νο­ϊ­κούς ό­ρους για τα δι­κά τους δά­νεια α­πο­χώ­ρη­σης, έ­χουν μέ­ση ω­ρι­μό­τη­τα 11 και 12,5 ε­τών, α­ντί­στοι­χα. 

Ε­πι­πλέ­ον, το πο­σό που η πλη­ρώ­νει η Ελ­λά­δα κά­θε χρό­νο για να ε­ξυ­πηρε­τή­σει το χρέ­ος της έ­χει μειω­θεί στα­θε­ρά. Ο Ζολ­τ Ντάρ­βας, βο­η­θός ε­ρευ­νητή στο ε­πι­στη­μο­νι­κό ε­πι­τε­λεί­ο Μπρύ­γκελ, έ­χει υ­πο­λο­γί­σει ό­τι η δα­πά­νη ο­νομα­στι­κού ε­πι­το­κί­ου της Ελ­λά­δας στα 2014 ή­ταν 4,3% του α­καθά­ρι­στου εγ­χώ­ριου προ­ϊ­ό­ντος, λι­γό­τε­ρο α­πό της Ι­τα­λί­ας ή της Πορ­το­γα­λί­ας.  

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, πρό­κει­ται μάλ­λον για μια υ­πε­ρε­κτί­μη­ση της πραγ­μα­τι­κής ε­πι­βά­ρυν­σης του ε­πι­το­κί­ου. Η Ελ­λά­δα δε χρειά­ζε­ται να πλη­ρώσει τό­κους ε­πί των δα­νεί­ων της στο EFSF και της ε­πι­στρέ­φε­ται η α­πό­δο­ση που πλη­ρώ­νει στην Ευ­ρω­πα­ϊ­κή Κε­ντρι­κή Τρά­πε­ζα και σε άλ­λες ε­θνι­κές κε­ντρι­κές τρά­πε­ζες, που δια­τη­ρούν κά­τι λι­γό­τε­ρο α­πό το έ­να δέ­κα­το του χρέ­ους της. Λαμ­βά­νο­ντας αυ­τό υ­πό­ψη, ο κ. Ντάρ­βας υ­πο­λο­γί­ζει ό­τι η συ­νο­λι­κή ε­κτα­μί­ευ­ση τό­κων στα 2014 ή­ταν 2,6%, μό­λις ο­ρια­κά πά­νω α­πό τα 2,2 τα ε­κα­τό της Γαλ­λί­ας. 

Στη βά­ση αυ­τών των α­ριθ­μών, πολ­λοί οι­κο­νο­μο­λό­γοι και ευ­ρω­παί­οι δια­μορ­φω­τές πο­λι­τι­κής αμ­φι­βάλ­λουν για το αν το κα­θα­ρό πο­σό χρέ­ους/Α­ΕΠ της Ελ­λά­δας εί­ναι έ­να ση­μα­ντι­κό μέ­γε­θος του φορ­τί­ου πε­ρα­σμέ­νων ο­φει­λών στην οι­κο­νο­μί­α.

“Μια α­να­λο­γί­α 170% δε ση­μαί­νει τί­πο­τα,” (εν­νο­εί 170% του συ­νο­λι­κού χρέ­ους ε­πί του Α­ΕΠ) εί­πε ο Λο­ρέ­ντζο Μπί­νι Σμά­γκι, πρώ­ην μέ­λος του ε­κτε­λε­στι­κού γρα­φεί­ου της Ευ­ρω­πα­ϊ­κής Κε­ντρι­κής Τρά­πε­ζας. “Το χρέ­ος έ­χει έ­να πο­λύ χα­μηλό επι­τό­κιο και μια ω­ρί­μαν­ση ά­νω των 15 χρό­νων. Η ε­πί­πτω­σή του στην οι­κο­νομί­α εί­ναι πο­λύ χα­μη­λό­τε­ρη α­πό της Πορ­το­γα­λί­ας ή της Ι­τα­λί­ας,” πρό­σθε­σε.  

Έ­νας νέ­ος γύ­ρος α­να­διάρ­θρω­σης θα μπο­ρού­σε ε­πί­σης να δη­μιουρ­γήσει πο­λι­τι­κά προ­βλή­μα­τα στις κυ­βερ­νή­σεις της ευ­ρω­ζώ­νης, πολ­λές εκ των οποί­ων, σαν πο­σο­στό του Α­ΕΠ, α­ντι­με­τω­πί­ζουν έ­ναν υ­ψη­λό­τε­ρο λο­γα­ρια­σμό ε­πιτο­κί­ου α­πό ό­τι η Ελ­λά­δα. 

“Πώς μπο­ρεί ο ι­σπα­νός ή ο ι­τα­λός πρω­θυ­πουρ­γός να πει στους ψη­φο­φό­ρους ό­τι η Ελ­λά­δα έ­χει χα­μη­λό­τε­ρη ε­πι­βά­ρυν­ση ε­πι­το­κί­ου α­πό ό­σο έ­χου­με εμείς, αλ­λά α­κό­μα χρειά­ζε­ται να τους δώ­σου­με συγ­χώ­ρε­ση χρέ­ους;” εί­πε ο κ. Ντάρβας. Ι­σχυ­ρί­ζε­ται ό­τι α­ντί να πα­ρά­σχουν στην Α­θή­να ε­ξό­φθαλ­μη ε­λά­φρυν­ση, οι κυ­βερ­νή­σεις της ευ­ρω­ζώ­νης θα πρέ­πει να δώ­σουν στην Ελ­λά­δα εγ­γυ­ή­σεις ότι εί­ναι έ­τοι­μες να ε­πε­κτεί­νουν παρα­πέ­ρα τις ω­ρι­μάν­σεις και να πε­ρι­κόψουν τους τό­κους αν η α­νά­πτυ­ξη θα ή­ταν α­πο­γο­η­τευ­τι­κή στο μέλ­λον...”