Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Karl Marx"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 

Αντίθετα οι προλεταριακές επαναστάσεις, όπως οι επαναστάσεις του δέκατου ένατου αιώνα, κάνουν αδιάκοπη κριτική στον ίδιο τον εαυτό τους, διακόπτουν κάθε στιγμή την πορεία τους, γυρίζουν πάλι σε εκείνο που φαίνεται πως έχει πραγματοποιηθεί για να το ξαναρχίσουν από την αρχή, χλευάζουν με ωμή ακρίβεια τις ασυνέπειες, τις αδυναμίες και τις ελεεινότητες που παρουσιάζουν οι πρώτες δοκιμές τους, φαίνονται πως ξαπλώνουν κάτω τον αντίπαλό τους μόνο για να αντλήσει καινούργιες δυνάμεις από τη γη και να σηκωθεί μπροστά τους πιο γιγάντιος, οπισθοχωρούν ολοένα μπροστά στην απροσδιόριστη απεραντοσύνη των ίδιων των σκοπών τους, ώσπου να δημιουργηθούν οι όροι που κάνουν αδύνατο κάθε πισωγύρισμα και οι ίδιες οι περιστάσεις φωνάζουν: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα". 


Κ. Μάρξ. 18η Μπρυμέρ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

ΨευτοΚΚΕ - Κωνσταντοπούλου - Λαφαζάνης - ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Οι “επαναστάτες” συνένοχοι του Τσίπρα σκοτώνουν τη λαϊκή αντίσταση στην επερχόμενη φασιστική δικτατορία

 

Πο­λύς κό­σμος με προ­ο­δευ­τι­κές α­νη­συ­χί­ες α­να­ρω­τιέ­ται και προ­βλημα­τί­ζε­ται για το ε­ξής : για­τί ε­νώ η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ­ΝΕΛ συ­νε­χί­ζει με με­γαλύ­τε­ρη έ­ντα­ση την ε­φαρ­μο­γή μέ­τρων πεί­νας και οι­κο­νο­μι­κής α­σφυ­ξί­ας σε σχέ­ση με τις προ­η­γού­με­νες κυ­βερ­νή­σεις των κλασ­σι­κών α­στι­κών κομ­μά­των, η λα­ϊ­κή α­ντί­δρα­ση εί­ναι σε κε­ντρι­κό, αλ­λά εν πολ­λοίς και σε το­πι­κό ε­πί­πε­δο, α­πό υ­πο­τυ­πώ­δης ως α­νύ­παρ­κτη;

 

Αυ­τό το λέ­νε και το δια­πι­στώ­νουν πολ­λοί α­ρι­στε­ρών δια­θέ­σε­ων άν­θρω­ποι που δε συ­μπα­θούν ού­τε το ΣΥ­ΡΙΖΑ ού­τε τη ΝΔ, αλ­λά το λέ­νε και πολ­λοί δη­μο­κρά­τες που α­κο­λου­θούν τα κόμ­μα­τα που εμ­φα­νί­ζο­νται ως φι­λο­ευ­ρω­πα­ϊκά (ΝΔ, ΠΑ­ΣΟΚ-ΔΗ­ΜΑΡ, Πο­τά­μι, Έ­νω­ση Κε­ντρώ­ων). Άλ­λοι δη­μο­κρα­τι­κοί άν­θρω­ποι ανέ­χο­νται και υ­πο­μέ­νουν τον Τσί­πρα ως το “μι­κρό­τε­ρο κα­κό”, για­τί έ­χουν κα­ταπιεί α­μά­ση­τη την “ε­θνι­κή” θε­ω­ρί­α ό­τι ε­χθροί και κα­τα­στρο­φείς της χώ­ρας εί­ναι οι Ευ­ρω­παί­οι και γε­νι­κά οι δυ­τι­κοί δα­νει­στές, ο­πό­τε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που τους έ­κα­νε αρ­χι­κά κά­ποια α­ντί­στα­ση, έ­στω και ητ­τη­μέ­νος έ­να­ντι του “υ­πέρ­τε­ρου δυ­τι­κού ε­χθρού”, εί­ναι κα­λύ­τε­ρος από την α­νοι­χτά φι­λο­ευ­ρω­πα­ϊ­κή (ε­ντός ή ε­κτός ει­σα­γω­γι­κών), δη­λα­δή φι­λι­κή προς τον “ε­χθρό” α­ντι­πο­λί­τευ­ση.

Ό­μως ο βα­σι­κός λό­γος που μέ­σα στο λα­ό κυ­ριαρ­χεί αυ­τό το μού­δια­σμα και μια σχε­τι­κή πο­λι­τι­κή α­πά­θεια εί­ναι ό­τι οι δυ­νά­μεις που εμ­φα­νί­ζο­νται (στα λό­για) ως ε­πι­κρι­τές του Τσί­πρα α­πό τ’ αρι­στε­ρά, δη­λα­δή ως “φί­λοι του λα­ού”, αυ­τοί που τέ­λος πά­ντων, σε α­ντί­θε­ση με το Μη­τσο­τά­κη, ζη­τούν στα λό­για “ψω­μί για τη φτω­χο­λο­γιά” και “τέ­λος στη μνη­μο­νια­κή λι­τό­τη­τα” και εκ του ασφα­λούς δεν υ­πέ­κυ­ψαν στους δα­νει­στές, ό­πως ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, εί­ναι στην πραγ­μα­τικό­τητα σύμ­μα­χοι και βα­στά­ζοι της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ­ΝΕΛ.

Εί­ναι α­κρι­βώς οι θε­ω­ρί­ες που πλα­σά­ρουν εν μέ­ρει οι Τσί­πρας - Καμ­μέ­νος, αλ­λά κυ­ρί­ως οι “α­ρι­στε­ροί α­ντι­μνη­μο­νια­κοί” ή και “α­ντι­κα­πι­τα­λι­στές”, τά­χα ε­πι­κρι­τές των κυ­βερ­νώ­ντων που δεν α­φή­νουν τη δη­μο­κρα­τι­κή και προο­δευ­τι­κή μά­ζα, που ζει ό­λο και χει­ρό­τε­ρα, με ό­λο και με πιο με­γά­λες έ­γνοιες, στε­ρή­σεις και φό­βους για το μέλ­λον να μι­σή­σει πραγ­μα­τι­κά τη σο­σιαλ­φα­σιστι­κή κυ­βέρ­νη­ση, να την πα­λέ­ψει σαν τέ­τοια και ό­χι σαν τά­χα ου­ρά των δυ­τικών φι­λε­λεύ­θε­ρων, να την α­πα­ξιώσει ο­λο­κλη­ρω­τι­κά και τε­λι­κά να τη γκρε­μοτσα­κί­σει α­πό την ε­ξου­σί­α.

Ο ρό­λος δη­λα­δή αυ­τών των δυ­νά­με­ων εί­ναι να μην α­φή­σουν τη δη­μοκρα­τι­κή μά­ζα της βά­σης, που ή­δη μι­σεί βα­θιά τον Τσί­πρα σαν ψεύ­τη και α­πα­τε­ώνα, να κι­νη­θεί πραγ­μα­τι­κά προς τα α­ρι­στε­ρά, αλ­λά α­ντιθέ­τως να την κρα­τάνε μέ­σα στο α­ντιευ­ρω­πα­ϊ­κό, φι­λο­ρώ­σι­κο μέ­τω­πο, να την ο­δη­γούν δη­λα­δή α­κόμη πιο δε­ξιά στον α­ντιευ­ρω­πα­ϊ­σμό και στον “α­ντι­κα­πι­τα­λι­σμό” και “α­ντι­ι­μπερια­λι­σμό” ι­μπε­ρια­λι­στι­κού τύ­που και τε­λι­κά να την πα­ρα­δώ­σουν στο χει­ρότε­ρο φα­σι­σμό, εί­τε με κλασ­σι­κή α­κρο­δε­ξιά και να­ζι­στι­κή εί­τε με ψευ­το­κομμου­νι­στι­κή μορ­φή.

Διαφορά ποσότητας και όχι ποιότητας

Κά­ποιος κα­λο­προ­αί­ρε­τος άν­θρω­πος θα μπο­ρού­σε να α­να­ρω­τη­θεί πώς γί­νε­ται δυ­νά­μεις που α­πο­κα­λούν τον Τσί­πρα και τον κυ­βερ­νη­τι­κό ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ προ­δό­τες (Κων­στα­ντο­πού­λου, Λα­φα­ζά­νης) ή δυ­νά­μεις που πά­ντα τη­ρού­σαν φαινο­με­νι­κά με­γά­λες α­πο­στά­σεις α­πό τον Τσί­πρα (π.χ. ψευ­τοΚ­ΚΕ) να εί­ναι α­ντι­κειμε­νι­κά (και υ­πο­κει­με­νι­κά) συμ­μα­χι­κές του.

Αυ­τή η συμ­μα­χί­α φαί­νε­ται ω­στό­σο εύ­κο­λα αν κά­νεις ξύ­σει τις ε­πιφα­νεια­κές “κα­τά­ρες” της Κων­στα­ντο­πού­λου ή των κνι­τών κα­τά των ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ­ΝΕΛ.

Για ποιο πράγ­μα α­κρι­βώς κα­τη­γο­ρούν ό­λοι αυ­τοί τον Τσί­πρα; Μή­πως τον κα­τη­γο­ρούν, για πα­ρά­δειγ­μα, ε­πει­δή ξε­φτι­λί­ζει φα­σι­στι­κά κά­θε έν­νοια α­στι­κής δη­μο­κρα­τί­ας προ­σπα­θώ­ντας να ε­λέγ­ξει τα μέ­σα ε­νη­μέ­ρω­σης και τη Δι­καιο­σύ­νη ή για­τί α­πο­τρέ­πει συ­στη­μα­τι­κά κά­θε ε­πέν­δυ­ση, κά­θε οι­κο­νο­μική α­νά­πτυ­ξη, κά­θε μέ­τρο που θα α­να­κού­φι­ζε τη ζω­ή του λα­ού και την πα­ρα­γω­γή στη χώ­ρα, σπρώ­χνο­ντας α­κό­μα και τα μνη­μό­νια σε πο­λύ χει­ρό­τε­ρη κα­τεύ­θυν­ση α­πό αυ­τήν που αρ­χι­κά ζη­τά­νε οι δα­νειστές (υ­περ­φο­ρο­λό­γη­ση ) ή μην ε­φαρ­μόζο­ντας τί­πο­τα α­πό τα λί­γα θε­τι­κά που έ­χουν αυ­τά ό­ταν α­παι­τούν α­πό την κυ­βέρνη­ση, την πραγ­μα­το­ποί­η­ση με­ρι­κών με­γά­λων ε­πεν­δύ­σε­ων (Ελ­λη­νι­κό, Α­φά­ντου);

Ή μή­πως τον κα­τη­γο­ρούν ε­πει­δή εί­ναι α­νοι­χτός δια­σπα­στής της ευρω­πα­ϊ­κής ενό­τη­τας, με τα βρώ­μι­κα μέ­τω­πα που στή­νει με τους συμ­μά­χους του στις ευ­ρω­πα­ϊ­κές “κα­γκε­λα­ρί­ες” του Νό­του, α­νοί­γο­ντας τον δρό­μο για τη διάλυ­ση μιας ε­θε­λο­ντι­κής - δη­μο­κρα­τι­κής έ­νω­σης χω­ρών, ό­που κα­νέ­να α­πό τα 28 κράτη της δεν ει­σήλ­θε με βί­α ή εκ­βια­σμό;

Το α­ντί­θε­το.

Ό­λο το συ­νε­χές στα “α­ρι­στε­ρά”, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα στα ά­κρα δε­ξιά του Τσί­πρα και του Καμ­μέ­νου, κα­τη­γο­ρεί τους δυο κυ­βερ­νη­τι­κούς ε­ταί­ρους ότι δεν πο­λε­μά­νε α­κό­μη πιο σκλη­ρά ε­νά­ντια στη δη­μο­κρα­τί­α και στην ευ­ρωπα­ϊ­κή ε­νό­τη­τα, αλ­λά ε­πι­λέ­γουν να “συμβι­βα­στούν”, χα­μο­γε­λώ­ντας στους Γερμα­νούς και στο ΔΝΤ, α­ντί να ρί­ξουν μια γρο­θιά στα μού­τρα τους, ό­πως θα έ­κανε δή­θεν η “πα­τριώ­τισ­σα” Κων­στα­ντο­πού­λου ή οι κνί­τες του Κου­τσού­μπα.

Η α­λή­θεια εί­ναι ό­τι ό­λοι αυ­τοί οι “ε­πα­να­στά­τες” της φα­κής, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα κα­θε­στω­τι­κοί α­κρο­δε­ξιοί και ρω­σό­δου­λοι, δεν εί­ναι καν συνε­πείς και ει­λι­κρι­νείς σε αυ­τά που λέ­νε. Η μεν Κων­στα­ντο­πού­λου δέ­χτη­κε μια χα­ρά να κά­νει την πρό­ε­δρο της Βου­λής και με­τά τις 20 του Φλε­βά­ρη του 2015, ό­ταν οι ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ­ΝΕΛ ου­σια­στι­κά α­πο­δέ­χτη­καν το πλαίσιο του μνη­μο­νί­ου, ενώ δέ­χτη­κε να ψη­φί­σει τον νε­ο­δη­μο­κρά­τη - κα­ρα­μαν­λι­κό (δη­λα­δή “Ευ­ρω­παί­ο”) Παυ­λό­που­λο για αρ­χη­γό του κρά­τους, ό­πως και ο Λα­φα­ζά­νης. Δέ­χτη­κε ε­πί­σης να ακού­ει ό­λες τις δη­λώ­σεις υ­πουρ­γών της πρώ­της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ­ΝΕΛ ό­τι πάμε για συμ­φω­νί­α με τους Ευ­ρω­παί­ους (που σή­μαι­νε πρα­κτι­κά νέ­ο μνη­μό­νιο ή συ­νέ­χι­ση του τό­τε υ­πάρ­χο­ντος δεύ­τε­ρου μνη­μο­νί­ου) και γε­νι­κά να βγά­ζει το σκα­σμό, α­σχο­λού­με­νη μό­νο με το πώς θα ξα­να­βά­λει τους τό­τε προ­φυ­λα­κι­σμένους να­ζί της “Χρυ­σής Αυ­γής” α­πό τη φυ­λα­κή στη Βου­λή ως “βου­λευ­τές με πλήρη δι­καιώ­μα­τα”. Έ­φυ­γε, ό­πως έ­φυ­γε και ο Λα­φα­ζά­νης, μό­νο ό­ταν προ­η­γού­με­να έφυ­γε α­πό την κυ­βέρ­νη­ση και το πιο ρι­ζο­σπα­στι­κό κομ­μά­τι α­πό την ε­ξα­πα­τη­μένη βά­ση της για να μην μεί­νει ε­ντε­λώς α­νε­ξέ­λε­γκτο α­πό το σο­σιαλ­φα­σι­σμό και τη ρώ­σι­κη πο­λι­τι­κή.

Το δε ψευ­τοΚ­ΚΕ στα έ­ξι χρό­νια της χρε­ο­κο­πί­ας δεν έ­κα­νε πο­τέ μια ε­πί­μο­νη και με­γά­λης διάρ­κειας α­ντι­κυ­βερ­νη­τι­κή κι­νη­το­ποί­η­ση για να α­πο­τρέ­ψει κά­που κά­ποια α­πό τα μέ­τρα φτω­χέ­μα­τος ει­δι­κά του προ­λε­τα­ριά­του της πό­λης ή της υ­παί­θρου που κα­μώ­νε­ται πως εκ­προ­σω­πεί, ό­πως θα έ­κα­νε του­λά­χι­στον αν ή­ταν “σε­χτα­ρι­στι­κό α­ρι­στε­ρί­στι­κο”, ό­πως το κα­τη­γο­ρούν για να το ε­ξω­ρα­ΐ­ζουν οι ΛΑ­Ε­τζή­δες και κά­ποιοι Α­ΝΤΑΡ­ΣΥΑί­οι. Δη­λα­δή δεν έ­κα­νε ού­τε μια πα­ρα­τε­τα­μέ­νη, ο­πό­τε πι­θα­νά α­πο­τε­λε­σμα­τι­κή, έ­στω ερ­γα­τί­στι­κη - οι­κο­νο­μί­στι­κη κι­νη­το­ποί­η­ση, ό­πως αυ­τές που ξέ­ρει να κά­νει ό­ταν πρό­κειται για α­νώ­δυ­νες 24ω­ρες α­περ­γί­ες και τε­λε­τουρ­γι­κές πο­ρεί­ες στο κέ­ντρο της πό­λης. Τις μό­νες πα­ρα­τε­τα­μέ­νες κι­νη­το­ποι­ή­σεις που έ­κα­νε το ψευ­τοΚ­ΚΕ ή­ταν στην μεν πό­λη α­περ­γί­ες με στό­χο το κλεί­σι­μο ερ­γο­στα­σί­ων ό­πως η Χα­λυβουρ­γί­α Α­σπρο­πύρ­γου και η Σό­φτεξ, ό­που α­πέ­να­ντι του δεν εί­χε τις κυ­βερ­νήσεις που ε­πι­βά­λαν μέ­τρα πεί­νας αλ­λά το ντό­πιο ι­διω­τι­κό ή το δυ­τι­κό κε­φάλαιο. Ό­λες οι άλ­λες πα­ρα­τε­τα­μέ­νες κι­νη­το­ποι­ή­σεις του ψευ­τοKKE ή­ταν α­πλά ε­κεί που δεν η­γεί­το αλ­λά σερ­νό­ταν υπο­χρε­ω­τι­κά, ό­πως πί­σω α­πό τις δί­καιες απερ­γί­ες ή τα μπλό­κα των ε­ξε­γερ­μέ­νων μι­κρο­α­στι­κών στρω­μά­των της πό­λης και της υ­παί­θρου το 2015. Ει­δι­κά την με­σαί­α α­γρο­τιά, που κα­τα­στρε­φό­ταν α­πό την υπερ­φο­ρο­λό­γη­ση της κυ­βέρ­νη­σης Τσί­πρα στο ό­νο­μα τά­χα της πί­ε­σης των δανει­στών (που ό­μως δεν ή­ταν κα­θό­λου υ­πέρ της υ­περ­φο­ρο­λό­γη­σης), ό­χι α­πλά την πού­λη­σε αλ­λά την χτύ­πη­σε α­νοι­χτά σαν πλού­σια, σε α­νοι­χτή συμ­μα­χί­α με τον Τσί­πρα (ε­πί­σκε­ψη Μπού­τα στο Μα­ξί­μου με τσί­που­ρα για τον με­τω­πι­κό κνί­τη πρω­θυ­πουρ­γό) και έ­στη­σε ε­νά­ντια της τα μπλό­κα της Νί­καιας.

Ό­λες οι άλ­λες κι­νη­το­ποι­ή­σεις ή­ταν 24 ώ­ρες κού­φιες δη­μο­σιο­ϋ­παλ­ληλι­κές α­περ­γί­ες ή τε­λε­τουρ­γι­κές πο­ρεί­ες.

Το πά­γιο ε­πι­χεί­ρη­μά του ψευ­τοΚ­ΚΕ γι αυ­τήν την με­θο­δι­κή πο­λυε­τή α­δρά­νεια ή­ταν και εί­ναι πά­ντα ό­τι τά­χα πα­λεύ­ει για την μό­νη α­λη­θινή και ρε­α­λι­στι­κή λύ­ση ό­λων των προ­βλη­μά­των της ερ­γα­τι­κής τά­ξης και του λα­ού, δη­λα­δή α­πευ­θεί­ας για τον φα­σι­στι­κό ψευ­το-”σο­σια­λι­σμό” του και ό­χι με εν­διάμε­σα μί­νι­μουμ προ­γράμ­μα­τα, ό­πως κά­νουν τά­χα οι ρε­φορ­μι­στές. Με αυ­τήν την α­ντι­μαρ­ξι­στι­κή γραμ­μή, που την εμ­φα­νί­ζει στα μέ­λη του σαν την πιο συ­νεπή μαρ­ξι­στι­κή, το ψευ­τοΚ­ΚΕ α­σκεί την πιο δε­ξιά πο­λι­τι­κή υ­πέρ των ρω­σό­φι­λων κυ­βερ­νή­σε­ων που ο­δή­γη­σαν τη χώ­ρα στο σα­μπο­τάζ της πα­ρα­γω­γι­κής της βά­σης και με­τά στη χρε­ω­κο­πί­α με κλι­μά­κω­ση του σα­μπο­τάζ.

Στην ου­σί­α με τη στά­ση του ό­λα τα τε­λευ­ταί­α χρό­νια, το ψευ­τοΚΚΕ έ­δει­ξε α­κρι­βώς πό­σο πο­λύ ή­θε­λε ό­χι μό­νο να ΜΗΝ α­πο­τρέ­ψει την πεί­να του λα­ού, αλ­λά να μην α­πο­τρέ­ψει και την οι­κο­νο­μι­κή κα­τα­στρο­φή της χώ­ρας. Γιατί αυ­τή ο­λο­κλη­ρώ­θη­κε ε­πει­δή ό­λα τα μνη­μο­νια­κά μέ­τρα κα­τευ­θύν­θη­καν κυ­ρί­ως α­πό τις ρω­σό­φι­λες κυ­βερ­νή­σεις ό­χι στο ξε­μπλο­κά­ρι­σμα των συ­στη­μα­τικά υ­πο­νο­μευ­μέ­νων πα­ρα­γω­γι­κών δυ­νά­με­ων, αλ­λά στο χτύ­πη­μα της κα­τα­νά­λω­σης της φτω­χο­λο­γιάς, πράγ­μα που τε­λι­κά και τη ε­ξα­θλί­ω­ση του λα­ού δυ­νά­μω­νε και την στρα­τη­γι­κή κα­τα­στρο­φή της πα­ρα­γω­γής. Έ­γι­νε δη­λα­δή αυ­τό που συνέ­φε­ρε στο ψευ­τοΚ­ΚΕ κα­θώς και στους να­ζι­στές. Η πεί­να χρε­ώ­θη­κε πο­λι­τι­κά στην Ευ­ρώ­πη, οι μά­ζες κι­νή­θη­καν προς την Ρω­σί­α, ο­πό­τε ό­ποια υ­πο­δο­μή έ­μει­νε όρ­θια στη χώ­ρα την α­γό­ρα­ζε αυ­τή και η σύμ­μα­χός της Κί­να. Και μά­λι­στα ειδι­κά α­πό τό­τε που ήρ­θε το κυ­βερ­νη­τι­κό του α­πό­σπα­σμα, o ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, στην ε­ξου­σί­α φά­νη­κε ο τέ­λεια κυ­νι­κός, α­κρο­δε­ξιός, α­ντι­λα­ϊ­κός και α­ντι­πα­τριω­τι­κός χαρα­κτή­ρας του Πε­ρισ­σού.

Αλ­λά αυ­τά κα­νείς α­στός “φι­λο­ευ­ρω­παί­ος” τύ­που ΝΔ-ΠΑ­ΣΟΚ-Πο­τα­μιού δεν τα κα­τήγ­γει­λε πο­τέ, ο­πό­τε σε τελι­κή α­νά­λυ­ση, μπο­ρούν αρ­κε­τά εύ­κο­λα η Κων­στα­ντο­πού­λου και ο Λα­φα­ζά­νης να λέ­νε ό­τι α­πλώς πε­ρί­με­ναν την τε­λι­κή σύ­γκρου­ση με τους δα­νει­στές το κα­λο­καί­ρι του ’15 για να κα­τα­λά­βουν τι “προ­δότης υ­πο­τα­κτι­κός της Ευ­ρώ­πης” ή­ταν ο Τσί­πρας και ξε­μπερ­δεύ­ουν. Το δε ψευτοΚ­ΚΕ, που πά­ντα α­πο­κα­λού­σε πα­ρα­πλα­νη­τι­κά τα ρω­σό­δου­λα α­δέρ­φια του στον ΣΥΝ και στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ “α­κο­λού­θους του Μά­α­στρι­χτ και της Ευ­ρώ­πης των μο­νο­πωλί­ων”, τώ­ρα μπο­ρεί να εμ­φα­νί­ζε­ται με θρά­σος σαν “δι­καιω­μέ­νο” που δε συ­νερ­γάστη­κε πο­τέ α­νοι­χτά με τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πριν α­νε­βεί στην ε­ξου­σί­α.

Όλο το ζήτημα βρίσκεται στον κύριο εχθρό

Η ου­σί­α ό­μως βρί­σκε­ται αλ­λού: ό­λοι αυ­τοί λέ­νε και ζυ­μώ­νουν στο λαό ε­δώ και δε­κα­ε­τί­ες, αλ­λά με α­κό­μη με­γα­λύ­τε­ρη λύσ­σα α­πό τη χρε­ο­κο­πί­α της χώ­ρας το 2010 και με­τά, ό­τι ο βα­θύς ε­χθρός και ο α­λη­θι­νός υ­πεύ­θυ­νος για τη χρε­οκο­πί­α της χώ­ρας μας εί­ναι α­πο­κλει­στι­κά ο ε­λευ­θε­ρα­γο­ρί­τι­κος “νε­ο­φι­λελεύ­θε­ρος” κα­πι­τα­λι­σμός της Δύ­σης και οι ντό­πιοι υ­πο­τα­κτι­κοί του, δη­λαδή ό­χι ό­λα τα προ της κρί­σης στε­λέ­χη της ΝΔ και του ΠΑ­ΣΟΚ, αλ­λά μό­νο τα πιο φιλο­ευ­ρω­πα­ϊ­κά στε­λέ­χη τους (για­τί ό­λη τη μούρ­γα και τα φα­σι­στι­κά ή σο­σιαλφα­σι­στι­κά κα­τα­κά­θια και του ΠΑ­ΣΟΚ και της ΝΔ, που δεν ε­νο­χλούν κα­θό­λου τους “ε­πα­να­στά­τες” μας, τα έ­χουν μα­ζέ­ψει τώ­ρα ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και οι Α­ΝΕΛ και τα χρησι­μο­ποιούν μά­λι­στα για το φα­σι­στι­κό εκ­κα­θα­ρι­στικό γιου­ρού­σι τους στο αστι­κό κρά­τος). Κου­βέ­ντα φυ­σι­κά για τον κρα­τι­κο­ο­λι­γαρ­χι­κό, α­να­το­λι­κού ρω­σο­κι­νέ­ζι­κου τύ­που φα­σι­στι­κό κα­πι­τα­λι­σμό και την ει­σα­γω­γή του α­πό κει στη χώ­ρα μας α­πό το 1981 και δώ­θε, ού­τε βέ­βαια για το σα­μπο­τάζ που οι φί­λοι του στην Ελ­λά­δα διεξή­γα­γαν ό­λο αυ­τό το διά­στη­μα, που εί­ναι στο βά­θος η βα­σική αι­τί­α της οι­κο­νο­μι­κής χρε­ο­κο­πί­ας και του α­τέ­λειω­του μαρ­τυ­ρί­ου του ελ­λη­νι­κού λα­ού.

Εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ό­τι οι ψευ­τοΚ­ΚΕ - Κων­στα­ντο­πού­λου - Λα­φα­ζάνης - Α­ΝΤΑΡ­ΣΥΑ και οι α­κό­λου­θοί τους μέ­σα στον ψευ­το-α­ναρ­χι­σμό με κύ­ριο καθε­στω­τι­κό του α­πό­σπα­σμα του τε­λευ­ταί­ου τον φα­σι­στο­τρα­μπού­κι­κο Ρου­βί­κωνα, δεν τα έ­βα­λαν πο­τέ με τις να­ζι­στι­κού και α­κρο­δε­ξιού τύ­που συ­νω­μο­σιο­λο­γί­ες για “στη­μέ­νη κρί­ση” α­πό “διε­θνή κέ­ντρα”, για “ε­βρα­ϊ­κό κε­φά­λαιο”, για “σκο­τει­νούς κύ­κλους της Δύ­σης που θέ­λουν να α­γο­ρά­σουν την Ελ­λά­δα κο­ψοχρο­νιά”, α­ντί­θε­τα μά­λι­στα τις ε­νί­σχυαν κιό­λας με τις γε­λοί­ες α­ντι­μαρ­ξι­στι­κές α­να­λύ­σεις τους για τα αί­τια του ελ­λη­νι­κού φα­λι­μέ­ντου, ε­νώ διά­φο­ρα μέ­λη τους τις σι­γο­ψι­θύ­ρι­ζαν ως α­λη­θι­νές ε­δώ και κι ε­κεί μέ­σα στο λα­ό.

Έ­τσι λοι­πόν, δεν εί­ναι δύ­σκο­λο να κα­τα­λά­βει κα­νείς το σο­σιαλ­φα­σι­στι­κό μη­χα­νι­σμό σκέ­ψης που αυ­τές οι δυ­νά­μεις δια­μορ­φώ­νουν μέ­σα στις μά­ζες και ει­δι­κά μέ­σα σε αν­θρώ­πους που νιώ­θουν ή που κά­πο­τε ή­ταν κιό­λας α­ρι­στε­ροί: οι ε­χθροί εί­ναι πράγ­μα­τι αυ­τοί που λέ­ει κι ο Τσί­πρας, δη­λα­δή βα­σι­κά ο Σό­ι­μπλε, το ΔΝΤ και γε­νι­κά οι “διε­θνείς νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ροι κύ­κλοι” της Δύ­σης. Α­πλώς ο Τσί­πρας κιό­τε­ψε τά­χα, πρό­δω­σε και υ­πο­τά­χτη­κε σε αυ­τούς, οπό­τε ε­μείς συ­νε­χί­ζου­με τον α­γώ­να που ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ά­φη­σε στη μέ­ση (“α­ντι-νε­ο­φιλελεύ­θε­ροι” Κων­στα­ντο­πού­λου, Λα­φα­ζά­νης) ή α­κό­μη πιο βα­θιά τον α­γώ­να που ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πο­τέ δεν πί­στε­ψε στ’ α­λή­θεια (“α­ντι­κα­πι­τα­λι­στι­κό” ψευ­τοΚ­ΚΕ και η μ-λ ου­ρά του).

Η Α­ΝΤΑΡ­ΣΥΑ και ο Ρου­βί­κω­νας (τον α­να­φέ­ρου­με με έμ­φα­ση πα­ρά το σχετι­κά πε­ριο­ρι­σμέ­νο πο­λι­τι­κό ρό­λο που παί­ζει ως τώ­ρα, για­τί ε­κτι­μά­με ό­τι το ρω­σό­δου­λο μπλοκ τον προ­ο­ρί­ζει να παί­ξει καί­ριο ρό­λο σαν μη­χα­νι­σμός φασι­στι­κής βί­ας και πο­λι­τι­κής προ­βο­κά­τσιας στο ό­νο­μα του λα­ού) βρί­σκο­νται α­πό την ά­πο­ψη της πο­λι­τι­κής τους πλατ­φόρ­μας κά­που στη μέ­ση α­νά­με­σα στις δύ­ο αυ­τές γραμ­μές τα­κτι­κής του πιο “ρι­ζο­σπα­στι­κού” σο­σιαλ­φα­σι­σμού, παίζο­ντας πό­τε με τη μια και πό­τε με την άλ­λη...

Έ­τσι μοι­ραί­α αρ­κε­τοί προ­ο­δευ­τι­κών δια­θέ­σε­ων άν­θρω­ποι του λα­ού - αν και τε­λευ­ταί­α ό­λο και λι­γό­τε­ροι - σκέ­φτο­νται ό­τι ο Τσί­πρας ί­σως δεν είναι φί­λος των Ευ­ρω­παί­ων ε­χθρών, α­φού τους κο­ψο­χό­λια­σε με τα δη­μο­ψη­φί­σμα­τα και τις “α­ντι­στά­σεις” του και συ­νε­χί­ζει να κα­ταγ­γέλ­λει με με­γα­λύ­τε­ρη μά­λι­στα έ­ντα­ση τον χει­ρό­τε­ρο απ ό­λους αυ­τούς, τον Σό­ι­μπλε. Ο­πό­τε, δε­δο­μένου ό­τι ά­με­σο, σχε­τι­κά πει­στι­κό με­τω­πι­κό πρό­γραμ­μα ά­με­σων διεκ­δι­κή­σε­ων οι κνί­τες και η Κων­στα­ντο­πού­λου δεν δια­θέ­τουν και δεν εμ­φα­νί­ζουν στ΄ αλή­θεια, αυ­τοί οι άν­θρω­ποι, οι ο­ποί­οι γε­νι­κά α­πε­χθά­νο­νται τους τυ­χο­διω­κτισμούς και τις με­γα­λο­στο­μί­ες έ­ξω α­πό τη ζω­ή και την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, ο­δη­γούνται στην πα­θητι­κή α­νο­χή στον Τσί­πρα, που ε­ξα­σφα­λί­ζει μια ψευ­δαίσθη­ση κα­νο­νι­κό­τη­τας και “ρε­α­λι­σμού” σε σχέ­ση με τους “α­ντι­κα­πι­τα­λι­στές” μας και δια­τη­ρεί τυ­πι­κά τη χώ­ρα ε­ντός Ε­Ε και Ευ­ρω­ζώ­νης, ε­νώ ταυ­τό­χρο­να έ­χει και τα δια­πι­στευ­τή­ρια μιας “σκλη­ρής μά­χης”, έ­στω χα­μέ­νης, με τον “ε­χθρό” το κα­λοκαί­ρι του 2015.

Εί­ναι ε­ντε­λώς χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό το πό­σο α­νοι­χτά κά­νουν ό­λοι αυτοί οι “ε­πα­να­στά­τες” πλά­τες στον Τσί­πρα και σε ε­πί­πε­δο “δρό­μου”, κα­θώς έ­χουν κυ­ριο­λε­κτι­κά ε­ξα­φα­νί­σει α­πό τα μά­τια της κοι­νής γνώ­μης του ε­ξω­τε­ρι­κού την ει­κό­να της “ε­ξε­γερ­μέ­νης Ελ­λά­δας”, με τις κα­θη­με­ρι­νές πα­ρα­στά­σεις πέτρας και μο­λό­τοφ γύ­ρω α­πό το Σύ­νταγ­μα της πε­ριό­δου 2010-2014. Η τα­κτι­κή αυ­τή έ­χει ως στό­χο να δι­καιώ­νει τη βρώ­μι­κη - φι­λο­ρώ­σι­κη γραμ­μή Μέρ­κελ μέ­σα στις δυτι­κές κα­γκε­λα­ρί­ες και ει­δι­κά μέ­σα στη Γερ­μα­νί­α για την α­νά­γκη να στη­ριχτεί ο Τσί­πρας, ως ο μό­νος που μπο­ρεί να ε­φαρ­μό­ζει οι­κο­νο­μι­κά μέ­τρα πεί­νας χω­ρίς σο­βα­ρές λα­ϊ­κές α­να­τα­ρά­ξεις ε­ντός Ελ­λά­δας (σε α­ντί­θε­ση με τις κυ­βερνή­σεις ΠΑ­ΣΟΚ - ΝΔ). Η γραμ­μή αυ­τή έ­χει πιά­σει α­κό­μη και σε εκ­φρα­στές της πιο γνή­σιας α­στι­κής ευ­ρω­πα­ϊ­στι­κής γραμ­μής, που γε­νι­κά δε συ­μπα­θούν τον Τσίπρα αλ­λά έ­χουν πά­ψει να τον χτυ­πά­νε α­κρι­βώς γι’ αυ­τό το λό­γο (Σό­ι­μπλε, Ντά­ισελ­μπλουμ κλπ.).

Με δυο λό­για οι ψευ­τοΚ­ΚΕ, Λα­φα­ζα­ναί­οι και σί­α, την ί­δια ώ­ρα που κα­τα­ριού­νται τον Τσί­πρα και τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με τα χει­ρό­τε­ρα λό­για, τον προστα­τεύ­ουν σκαν­δα­λω­δώς πο­λι­τι­κά στα μά­τια της Δύ­σης, πα­ρου­σιά­ζο­ντάς τον ως “ά­τρω­το” α­πό λα­ϊ­κές ή α­κό­μα και μειο­ψη­φι­κές αλ­λά βί­αιες κι­νη­το­ποι­ή­σεις, έ­χο­ντας α­πο­σύ­ρει α­πό τον δρό­μο τους κομ­μα­τι­κούς στρα­τούς και τις ε­πιρρο­ές τους. Προ­στα­τεύ­ουν δη­λα­δή το φι­λο­ρώ­σο “προ­δό­τη” σύμ­μα­χό τους ώ­στε εκεί­νος να πα­ρα­μέ­νει στην ε­ξου­σί­α και να βά­ζει μπουρ­λό­το στην ευ­ρω­πα­ϊ­κή αστο­δη­μο­κρα­τι­κή ε­νό­τη­τα για λο­γα­ρια­σμό του κοι­νού α­φε­ντι­κού τους, του φασί­στα, γε­νο­κτό­νου ισο­πε­δω­τή χω­ρών και λα­ών Πού­τιν.

Α­πό τα πα­ρα­πά­νω βγαί­νει κα­θα­ρά ό­τι, πα­ρά τις με­γα­λο­στο­μί­ες τους και τους όρ­κους τους στο ό­νο­μα της φτω­χο­λο­γιάς, ψευ­τοΚ­ΚΕ (με τα υ­ποτα­κτι­κά μ-λ του) - Πλεύ­ση Ε­λευ­θε­ρί­ας - ΛΑ­Ε - Α­ΝΤΑΡ­ΣΥΑ (συν οι υ­πό­λοι­ποι τρο­τσκιστές) και Ρου­βί­κω­νες εί­ναι μη­χα­νι­σμός ε­δραί­ω­σης του φα­σι­στι­κού κρά­τους της συμ­μο­ρί­ας Τσί­πρα, εί­ναι για την α­κρί­βεια η ά­κρα δε­ξιά του κρά­τους αυτού, έ­χο­ντας α­κό­μη πιο δε­ξιά μό­νο την ε­πί­σης κα­θε­στω­τι­κή και φι­λο­ΣΥ­ΡΙ­ΖΑΝΕΛ, ε­γκλη­μα­τι­κή να­ζι­στι­κή συμ­μο­ρί­α της “Χρυ­σής Αυ­γής”.

Στον αντιφασισμό πέφτουν οι μάσκες

Αν υ­πάρ­χει έ­να μό­νο ε­πι­χεί­ρη­μα το ο­ποί­ο θα έ­πρε­πε να τε­λειώ­νει μια κι έ­ξω την ό­ποια “α­ρι­στε­ρή” φα­σά­δα ό­λου αυ­τού του συ­νε­χούς, εί­ναι η στάση τους α­πέ­να­ντι στη να­ζι­στι­κή συμ­μο­ρί­α, αν ό­χι α­πό την αρ­χή της ύ­παρ­ξης της, του­λά­χι­στο α­πό την πο­λι­τι­κή της γι­γά­ντωση με­τά το 2010.

Οι Λα­φα­ζά­νης - Κων­στα­ντο­πού­λου ή­ταν μέ­σα στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ α­νοι­κτοί οπα­δοί της συμ­μα­χί­ας με τους ε­θνι­κο­φα­σί­στες Α­ΝΕΛ στο ό­νο­μα του “α­ντι­μνη­μονια­κού με­τώ­που”, ε­νώ η δεύ­τε­ρη, ως πρό­ε­δρος της Βου­λής, “διέ­πρε­ψε” ως συ­νήγο­ρος και υ­πε­ρα­σπι­στής των “δι­καιω­μά­των” των μα­χαι­ρο­βγαλ­τών ρα­τσι­στών τρα­μπού­κων που υ­πο­δύ­ο­νται τους βου­λευ­τές.

Η Α­ΝΤΑΡ­ΣΥΑ έ­χει στέ­λε­χός της και διευ­θυ­ντή βα­σι­κής ε­φη­με­ρί­δας της (ΠΡΙΝ) τον Δε­λα­στίκ, που έ­λε­γε ό­τι η δο­λο­φο­νί­α του η­ρω­ι­κού α­ντι­φα­σί­στα Παύ­λου Φύσ­σα α­πό τους να­ζί ή­ταν πα­γί­δα των ΝΔ - ΠΑ­ΣΟΚ και ξέ­νων κέ­ντρων για να βγει η Χρυ­σή Αυ­γή α­πό τη μέ­ση (!!), οι Ρου­βί­κω­νες, υ­πο­τι­θέ­με­νοι α­ναρ­χι­κοί, α­σχο­λού­νται με τη μά­χη κα­τά των ...ι­διω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων (!!!!) και με το ΤΑΙ­ΠΕΔ και το βου­λώ­νουν συστη­μα­τι­κά για τους να­ζι­στές, ε­νώ το ψευ­τοΚ­ΚΕ μέ­χρι και λί­γες η­μέ­ρες πριν τις ε­κλο­γές του Μα­ΐ­ου του 2012 α­πο­κα­λού­σε στον ψευ­το­Ρι­ζοσπά­στη την κου­βέ­ντα γύ­ρω α­πό τη Χρυ­σή Αυ­γή α­πο­προ­σα­να­το­λι­σμό α­πό τα πραγ­μα­τι­κά προ­βλή­μα­τα (“Για­τί προ­βάλ­λουν τον μπα­μπού­λα της Χρυ­σής Αυ­γής”, “Ρι­ζο­σπά­στης”, 28 του Α­πρί­λη 2012, σελ. 6 http://www.rizospastis.gr).

Η Κων­στα­ντο­πού­λου μά­λι­στα, που ό­πως φαί­νε­ται το ρω­σό­δου­λο α­ποικιο­κρατι­κό κα­θε­στώς την ε­τοι­μά­ζει για μελ­λο­ντι­κή η­γέ­τι­δα του νέ­ου α­νοικτά α­ντιευ­ρω­πα­ϊ­κού μπλοκ σαν γέ­φυ­ρα με­τα­ξύ α­ρι­στε­ράς και να­ζί, στην ου­σία με­τα­ξύ “α­ρι­στε­ρού” και να­ζι­στι­κού “α­ντι­κα­πι­τα­λι­σμού” και α­ντι­δυ­τι­κι­σμού, έ­χει δη­λώ­σει πολ­λά­κις ό­τι δη­μο­κρα­τι­κό μέ­τω­πο ε­νά­ντια στη ΧΑ δεν υ­πάρχει ε­άν συμ­με­τέ­χουν σε αυ­τό “μνη­μο­νια­κές δυ­νά­μεις”, α­φού αυ­τές (έμ­με­σα εν­νο­εί και οι ψη­φο­φό­ροι ή οι υ­πο­στη­ρι­κτές τους) δεν εί­ναι δη­μο­κρα­τι­κές. Έχει ε­ξι­σώ­σει δη­λα­δή ξε­τσί­πω­τα την υ­πο­στή­ρι­ξη σε μια οι­κο­νο­μι­κή πο­λι­τι­κή δια­χεί­ρι­σης μιας χρε­ω­κο­πί­ας, έ­στω και λα­θε­μέ­νη και α­φό­ρη­τη για τον λα­ό, με την ω­μή, να­ζι­στι­κή δο­λο­φο­νι­κή βί­α ε­νά­ντια σε α­νυ­πε­ρά­σπι­στους αν­θρώπους και σε δη­μο­κρά­τες. Φυ­σι­κά αυ­τή η ε­ξί­σω­ση μνη­μο­νί­ου - να­ζι­σμού σε τίπο­τα δεν βο­η­θά­ει τον λα­ό που υ­πο­φέ­ρει α­πό τα μέ­τρα πεί­νας, α­πλώς βγά­ζει λάδι τους να­ζί, οι ο­ποί­οι, ό­πο­τε τους ρω­τά­νε για τη βί­α τους, α­πα­ντά­νε ό­τι “βί­α εί­ναι τα μνη­μό­νια που ε­πι­βάλ­λουν στο λα­ό οι ξέ­νοι το­κογλύ­φοι κι ό­χι οι πέντε κλω­τσιές και μπου­νιές που δί­νου­με ε­μείς σε αν­θέλ­λη­νες και με­τα­νά­στες”.

Ο Σαββίδης, τα κανάλια και η “αριστερή” αντιπολίτευση

Κοι­νή, φι­λο­ρώ­σι­κη και ου­σια­στι­κά ά­σφαι­ρη ή­ταν η κρι­τι­κή ό­λων των “α­ντι­νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων” και “α­ντι­κα­πι­τα­λι­στών” στη με­γά­λη έ­φο­δο του Τσίπρα κα­τά της ε­λευ­θε­ρο­τυ­πί­ας και των μέ­σων μα­ζι­κής ε­νη­μέ­ρω­σης. Αν και ό­λοι τους έ­κα­ναν λό­γο για “νέ­α δια­πλο­κή” και “προ­σπάθεια του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να δη­μιουργή­σει φι­λι­κό προς τον ί­διο τη­λε­ο­πτι­κό το­πί­ο”, σε τε­λι­κή α­νά­λυ­ση α­ντι­μετώ­πι­σαν τις κι­νή­σεις της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ­ΝΕΛ ως μια α­πλή εν­δο­α­στι­κή δια­μά­χη με τη ΝΔ και την κλασ­σι­κή α­στι­κή τά­ξη, δια­μά­χη η ο­ποί­α γε­νι­κά, κα­τά τους ί­διους, πρέ­πει να α­φή­νει α­διά­φο­ρο τον λα­ό.

Και πώς θα μπο­ρού­σαν να κά­νουν κά­τι δια­φο­ρε­τι­κό, ό­ταν η α­ντιΜ­ΜΕ γραμ­μή, βα­σι­σμέ­νη στη θε­ω­ρί­α ό­τι τα κα­νά­λια ή­ταν το μα­κρύ χέ­ρι της “μνη­μονια­κής συ­νω­μο­σί­ας των δα­νει­στών με τους ντό­πιους υ­πο­τα­κτι­κούς τους”, είναι δου­λε­μέ­νη με μα­νί­α α­πό το ί­διο το συ­νε­χές ψευ­τοΚ­ΚΕ - Κων­στα­ντο­πού­λου - Λα­φα­ζά­νη - Α­ΝΤΑΡ­ΣΥΑ - ΣΥ­ΡΙΖΑ; Η Κων­στα­ντο­πού­λου δεν ή­ταν που προ­κα­λούσε συ­γκί­νη­ση σε κά­θε α­ντι­δρα­στι­κό μι­κρο­α­στό, πη­γαί­νο­ντας στα κα­νά­λια να δώ­σει συ­νέντευ­ξη μαι­νό­με­νη και προ­σβάλ­λο­ντας με χυ­δαί­α υ­πο­νο­ού­με­να προ­σω­πι­κού χα­ρα­κτή­ρα τους δη­μο­σιο­γρά­φους που τη φι­λο­ξε­νού­σαν; Ο Λα­φα­ζά­νης δεν α­πο­χω­ρού­σε α­πό το γε­νι­κά υ­φε­σια­κό προς τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ STAR δυο λε­φτά α­φού εί­χε ξε­κι­νή­σει μια συ­νέ­ντευ­ξή του, ό­ταν του έ­κα­ναν μια δύ­σκο­λη ε­ρώ­τη­ση που τον στρί­μω­χνε;

Αυ­τοί οι “ε­θνι­κο­α­νε­ξαρ­τη­σια­κοί”, τά­χα πα­τριώ­τες που το μό­νο που τους δο­νεί και συ­νε­γεί­ρει εί­ναι ο θαυ­μα­σμός τους για τη “δύ­να­μη” και τον α­ντι­δυ­τι­κι­σμό του κα­θε­στώ­τος Πού­τιν, δεν έ­κα­ναν φυ­σι­κά κα­θό­λου θέ­μα το γε­γονός ό­τι έ­νας α­πό τους τέσ­σε­ρις νέ­ους κα­να­λάρ­χες εί­ναι Ρώ­σος κρα­τι­κο­ολι­γάρ­χης, πρώ­ην βου­λευ­τής της ρω­σι­κής Κρα­τι­κής Δού­μας με το κόμ­μα του Πούτιν “Ε­νω­μέ­νη Ρω­σί­α” και α­νοι­κτός άν­θρω­πος της που­τι­νι­κής Ρω­σί­ας στην Ελ­λά­δα. Ο Σαβ­βί­δης έ­χει α­φή­σει πολ­λές φο­ρές να εννο­η­θεί σχε­δόν ξε­κά­θα­ρα ότι βα­σι­κός γε­ω­πο­λι­τι­κός στό­χος της ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κής του ε­φό­δου στη βό­ρεια Ελ­λά­δα και τε­λι­κά σε ό­λη τη χώ­ρα εί­ναι η ε­ξυ­πη­ρέ­τη­ση των συμ­φε­ρό­ντων της Ρω­σί­ας στην Ελ­λά­δα, που την πα­ρου­σιά­ζει ως ι­σό­τι­μη συ­νερ­γα­σί­α, αλ­λά στην πραγ­μα­τι­κό­τητα εί­ναι α­ποι­κιο­ποί­η­ση.

Για κα­κή τύ­χη αυ­τών των υ­πε­ρα­ντι­δρα­στι­κών, υ­πο­τι­θέ­με­νων “ε­πα­ναστα­τών α­ντι­μνη­μο­νια­κών”, κα­νέ­νας πρώ­ην βου­λευ­τής του γερ­μα­νι­κού κοι­νο­βου­λί­ου και νυν ε­πι­χει­ρη­μα­τί­ας δεν ήρ­θε να πά­ρει κα­νά­λι στην “κα­τε­χό­με­νη από τους δυ­τι­κούς δα­νει­στές” χώ­ρα μας, ό­πως θα γι­νόταν αν ί­σχυαν οι θε­ω­ρίες της Κων­στα­ντο­πού­λου και του Λα­φα­ζά­νη πε­ρί “δυ­τι­κής - γερ­μα­νι­κής κα­τοχής και α­ποι­κί­ας χρέ­ους”. Ού­τε ήρ­θε κά­ποιος α­με­ρι­κά­νος μο­νο­πω­λι­στής να στή­σει το κα­νά­λι του για να δι­καιώ­σει τη σκου­ρια­σμέ­νη και πα­τα­γω­δώς άκυρη πια θε­ω­ρί­α της α­με­ρι­κα­νο­κρα­τί­ας στην Ελ­λά­δα. Αλ­λά για ό­λα αυ­τά και πά­λι οι “ε­πα­να­στά­τες” μας, αλ­λά και ο φί­λος τους ο Τσί­πρας δε θα δώ­σουν ε­ξη­γή­σεις, α­φού κα­νέ­νας που­λη­μέ­νος στη Ρω­σί­α του Πού­τιν Μη­τσο­τά­κης - Γεν­νη­μα­τά - Θεο­δω­ρά­κης και κα­νέ­νας νε­ο­τσι­πρι­κός Λε­βέ­ντης δε θα θέ­σει τέ­τοια ε­ρω­τή­ματα ού­τε στους ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ­ΝΕΛ, ού­τε α­κό­μη πε­ρισ­σό­τε­ρο στους “α­ντι­κα­πι­τα­λι­στές πα­τριώ­τες”.

Ρουβίκωνας: Η γραμμή της ΛΑΕ- Κων/λου με βαριοπούλα και πιστόλι

Η γραμ­μή του νέ­ου α­ντιευ­ρω­πα­ϊ­κού με­τώ­που έ­χει φυ­σι­κά και το έ­νοπλο - τρα­μπού­κι­κο τμή­μα της, σε άλ­λο ε­πί­πε­δο ό­μως α­πό ε­κεί­νο στο ο­ποί­ο το σο­σιαλ­φα­σι­στι­κό μπλοκ Αν­δρέ­α Πα­παν­δρέ­ου - ψευ­τοΚ­ΚΕ εί­χε την δο­λο­φο­νι­κή “17 Νο­έμ­βρη”. Πρό­κει­ται για την “α­ναρ­χι­κή” ο­μά­δα Ρου­βί­κω­νας, η ο­ποί­α ου­σια­στικά α­πο­τε­λεί την προ­στα­τευό­με­νη από το κα­θε­στώς, βί­αι­η έκ­φρα­ση της σκληρής α­ντιευ­ρω­πα­ϊ­κής και φι­λο­ρώ­σι­κης γραμ­μής τύ­που ΛΑ­Ε και Κων­στα­ντο­πούλου, τε­λι­κά και ψευ­τοΚ­ΚΕ. (Δεν αναφερόμαστε σε αυτό εδώ το σημείωμα, που αφορά πολιτικά ρεύματα και οργανώσεις, στον ωμό τρομοκρατικό βραχίονα της γραμμής αυτής που είναι η φιλοναζιστική, δηλαδή φιλο-καλετζική οργάνωση "Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς" (ΣΠΦ) που παίζει στο επίπεδο της παρανομίας. Ο ξεδιάντροπα φιλοκυβερνητικός χαρακτήρας των ΣΠΦ φάνηκε προχθές με τη βόμβα που έβαλε στην Τσατάνη, τρομοκρατώντας την σαν άμεσος βοηθός του Παπαγγελόπουλου, του Παρασκευόπουλου, και της Θάνου.)

Ο Ρου­βί­κω­νας παί­ζει σε δι­πλό τα­μπλό: βί­α και τρα­μπού­κι­κες ε­νέρ­γειες “κα­τά των ι­διω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων και της μνη­μο­νια­κής φτώ­χειας”, με τη γραμμή του σο­σιαλ­φα­σι­σμού πε­ρί “λα­ϊ­κής δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας” μέ­σα στον κα­πιτα­λι­σμό, μα­ζί με “κοι­νω­νι­κά” α­νοίγ­μα­τα μέ­σω ά­νε­των συ­νε­ντεύ­ξε­ων στον Τύ­πο και βέ­βαια βί­α ε­νά­ντια στους φι­λο­ευ­ρω­παί­ους, δη­μο­κρα­τι­κούς πο­λί­τες. Παράλ­λη­λα, μέ­λη του έ­χουν πα­ρελά­σει στα Ε­ξάρ­χεια ε­πι­δει­κνύ­ο­ντας κου­μπούρια, τά­χα ε­νά­ντια στον υ­πό­κο­σμο της πε­ριο­χής, στην ου­σί­α ό­μως σαν α­πει­λη­τική ε­πί­δει­ξη ι­σχύ­ος ε­νά­ντια σε κά­θε δη­μο­κρα­τι­κό άν­θρω­πο που θα τολ­μού­σε να τους κα­ταγ­γεί­λει πο­λι­τι­κά και να τους πά­ει κό­ντρα.

Κα­νέ­νας δη­μο­κρά­της δεν πρό­κει­ται να ξε­χά­σει τη βί­α του Ρου­βίκω­να ε­νά­ντια σε φι­λει­ρη­νι­κούς πο­λί­τες συ­γκε­ντρω­μέ­νους του “Μέ­νου­με Ευ­ρώπη” που δεν στή­ρι­ζαν το τσι­πρι­κό Ο­ΧΙ στο προ­βο­κα­τό­ρι­κο, πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κό δη­μο­ψή­φι­σμα του Τσί­πρα το κα­λο­καί­ρι του 2015. Α­κό­μη και σή­με­ρα αυ­τοί που υπο­δύ­ο­νται τους α­ντιε­ξου­σια­στές ε­νώ εί­ναι ε­ντε­λώς κρα­τι­κά προ­στα­τευό­μενοι (π.χ. υ­πε­ρά­σπι­σή τους α­πό Κων­στα­ντο­πού­λου ό­ταν εί­χαν ει­σβά­λει στο προ­αύ­λιο της Βου­λής τον Α­πρί­λη του 2015), κα­τη­γο­ρούν τον Τσί­πρα ό­τι “πού­λη­σε τον αντι­μνη­μο­νια­κό α­γώ­να”, αλ­λά πρακτι­κά τον στη­ρί­ζουν α­να­γνω­ρί­ζο­ντας ως κύ­ριο και χει­ρό­τε­ρο των ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ­ΝΕΛ ε­χθρό τη ΝΔ και γε­νι­κά τα κόμ­μα­τα που πα­ρου­σιά­ζο­νται ως α­νοι­χτά φι­λο­ευ­ρω­πα­ϊ­κά.

Δεν θέ­λει πολ­λή σκέ­ψη για κα­τα­λά­βει κα­νείς ό­τι, σε πε­ρί­πτω­ση που η γραμ­μή του ρώ­σι­κου ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ “μνη­μο­νια­κή πα­ρα­μο­νή μέ­σα στην Ευ­ρώ­πη για την υ­πο­νό­μευ­ση της Ευ­ρώ­πης” κα­ταρ­ρεύ­σει σε ε­κλο­γι­κή ε­πιρ­ρο­ή και η κυ­βέρ­νηση α­ντι­με­τω­πί­σει δη­μο­κρα­τι­κό κί­νη­μα με στό­χο την α­να­τρο­πή της α­πό φι­λοευ­ρω­πα­ϊ­κή - δη­μο­κρα­τι­κή πλευ­ρά, οι τρα­μπού­κοι αυ­τοί θα μπο­ρούν στην α­νάγκη παί­ξουν τον ρό­λο της τρο­μο­κρά­τη­σης των α­ντι­ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ­ΝΕΛ, γε­νι­κά των αντι­σο­σιαλ­φα­σι­στών δη­μο­κρα­τών.

Κάνουν ηγεμόνα στο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο τον κλασσικό δεξιό ή φιλελεύθερο αντικομμουνισμό

Στις ό­λο και πιο α­νοι­κτά πια σο­σιαλ­φα­σι­στι­κές πρα­κτι­κές των ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-Α­ΝΕΛ α­ντι­δρούν μέ­χρι στιγ­μής στη δη­μό­σια σφαί­ρα, πέ­ρα α­πό την κομ­μου­νι­στι­κή Ο­ΑΚ­ΚΕ, δη­μο­κρά­τες που α­κο­λου­θούν γε­νι­κά το εμ­φα­νι­ζό­με­νο ως φιλο­ευ­ρω­πα­ϊ­κό πο­λι­τι­κό μπλοκ. Μέ­σα σε αυ­τούς υ­πάρ­χει και μια ο­ρι­σμέ­νη δη­μοκρα­τική Α­ρι­στε­ρά, που προ­έρ­χε­ται α­πό τα μη ρω­σό­φι­λα και πιο προ­ο­δευ­τικά τμή­μα­τα της βά­σης του πα­λιού, ρε­φορ­μι­στι­κού αλ­λά δη­μο­κρα­τι­κού κομ­μα­τιού του “Κ”Κε­σω­τε­ρι­κού.

Ω­στό­σο, η βά­ση της Α­ρι­στε­ράς με τις πιο ρι­ζο­σπα­στι­κές τα­ξι­κές ανη­συ­χί­ες, που α­ντι­κει­με­νι­κά εί­ναι πά­ντα η πιο α­πο­φα­σι­στι­κή πρω­το­πο­ρί­α κά­θε α­ντι­φα­σι­στι­κής α­ντί­στα­σης, “μπλο­κά­ρε­ται” α­κό­μα α­πό το μπλοκ ψευ­τοΚ­ΚΕ - Πλεύ­ση Ε­λευ­θε­ρί­ας - ΛΑ­Ε - Α­ΝΤΑΡ­ΣΥΑ, α­πό τους κο­λα­ού­ζους τους (ΟΚ­ΔΕ - Ερ­γατι­κή Πά­λη, Ε­ΕΚ - Τρο­τσκι­στές, η τρα­μπού­κι­κη τρο­τσκι­στι­κή “Κομ­μου­νι­στική Επα­να­στα­τι­κή Δρά­ση”, τα ε­ντε­λώς υ­πο­ταγ­μέ­να στο σο­σιαλ­φα­σι­σμό “μ-λ” κλπ.). Μάλι­στα, αυ­τή η α­ρι­στε­ρά της βά­σης δεν μπλο­κά­ρε­ται α­πλά, αλ­λά με­τα­τρέ­πε­ται α­πό τους η­γέ­τες της α­ντι­κει­με­νι­κά στο α­ντί­θε­τό της, δη­λα­δή σε πρω­το­πορί­α του νε­ο­δε­ξιού σο­σιαλ­φα­σι­σμού και της ε­περ­χό­με­νης ρω­σό­δου­λης δι­κτα­το­ρί­ας.

Η κυ­ριαρ­χί­α των σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τών κι α­κό­μη πε­ρισ­σό­τε­ρο των φι­λελεύ­θε­ρων και των πα­λαιο­δε­ξιών α­στών μέ­σα στο α­ντι­κει­με­νι­κά συ­γκρο­τούμε­νο α­ντι­ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-Α­ΝΕΛ μέ­τω­πο, ελ­λεί­ψει μα­ζι­κής πραγ­μα­τι­κής α­ρι­στε­ρής κριτι­κής στην κυ­βέρ­νη­ση, δί­νει την η­γε­μο­νί­α στον ι­στο­ρι­κό α­ντι­κομ­μου­νι­σμό, κα­θώς οι πα­λαιο­δε­ξιοί και οι πιο πολ­λοί φι­λε­λεύ­θε­ροι δεν ξε­χνούν πο­τέ να συν­δέ­σουν τον σο­σιαλ­φα­σι­σμό του Τσί­πρα με τον “κομ­μου­νι­σμό” και τις τάχα “α­ρι­στε­ρές ι­δε­ο­λη­ψί­ες” των ή, το πιο α­στεί­ο, με τον δή­θεν “στα­λι­νι­σμό” των κυ­βερ­νώ­ντων.

Με αυ­τό δεί­χνουν την τα­ξι­κή α­ντι­δρα­στι­κό­τη­τά τους, αλ­λά στο βάθος και την άρ­νη­ση α­πό τα δε­ξιά του α­ντι­φα­σι­στι­κού με­τώ­που που πραγ­μα­το­ποί­η­σαν οι ί­διοι τους οι πο­λι­τι­κοί τα­γοί με το στα­λι­νι­κό ε­πα­να­στα­τι­κό προλε­τα­ριά­το στον Β’ Πα­γκό­σμιο Πό­λε­μο. Η ε­ντε­λώς α­ναι­μι­κή κρι­τι­κή (με λί­γες τι­μη­τι­κές ε­ξαι­ρέ­σεις) των Ελ­λή­νων φι­λε­λεύ­θε­ρων και πα­λαιο­δε­ξιών στον Πού­τιν και στη νε­ο­χι­τλε­ρι­κή Ρω­σί­α και η ε­λά­χι­στη α­πό πλευ­ράς τους α­νά­δειξη των δε­σμών του κα­θε­στώ­τος Τσί­πρα - Καμ­μέ­νου με τη Μόσχα, αλ­λά και η λα­τρεί­α τους για τον ά­γριο α­ντερ­γα­τι­κό κα­πι­τα­λι­σμό της σο­σιαλ­φα­σι­στι­κής Κίνας δεί­χνει ε­ξάλ­λου και τον φι­λε­λεύ­θε­ρο και συ­ντη­ρη­τι­κό υ­φε­σια­σμό α­πένα­ντι στον σύγ­χρο­νο χι­τλε­ρι­κού, πο­λε­μι­κού τύ­που ρώ­σι­κο ι­μπε­ρια­λι­σμό, στο πνεύ­μα των Τσά­μπερ­λεν - Ντα­λα­ντιέ.

Αλ­λά πως να δια­χω­ρι­στούν οι α­στο­δη­μο­κρά­τες α­πό τους α­ντι­δρα­στικούς α­ντι­κομ­μου­νι­στές φι­λε­λεύ­θε­ρους και να α­να­γκα­στούν να ε­πι­λέ­ξουν ανά­με­σα στη δη­μο­κρα­τί­α ή στη συ­μπό­ρευ­ση με τους νέ­ους Χί­τλερ, ό­ταν ό,τι εμφα­νί­ζε­ται σαν α­ρι­στε­ρή “πρό­ο­δος” και “επα­νά­στα­ση” σή­με­ρα εί­ναι α­ντιευρω­πα­ϊ­κό, κρα­τι­κο­φα­σι­στι­κό, φι­λο­ρώ­σι­κο και πρω­το­πό­ρο στο χτύ­πη­μα α­στο­δημο­κρα­τι­κών κα­τα­κτή­σε­ων του λα­ού ως τά­χα “ψευ­δε­πί­γρα­φων και ά­χρη­στων”;

Και πώς να α­πο­δε­σμευ­τούν οι μά­ζες α­πό τον σο­σιαλ­φα­σι­σμό, α­κό­μα κι αν έ­χουν σι­χα­θεί τον α­πα­τε­ώ­να αρ­χι­ψεύ­τη Τσί­πρα, ό­ταν στο μέ­τω­πο της α­ντι­πο­λί­τευ­σης ε­να­ντί­ον του, α­πό τη μί­α βλέ­πουν κρυ­φο­συμ­μά­χους των ΣΥ­ΡΙ­ΖΑΝΕΛ (ψευ­τοΚ­ΚΕ, Κων­στα­ντο­πού­λου και σί­α), που δεν α­πο­τε­λούν ου­σια­στι­κή ε­ναλλα­κτι­κή αλ­λά συ­νέ­χεια και βά­θε­μα του “τσι­πρι­σμού” κι α­πό την άλ­λη φι­λελεύ­θε­ρους που συ­κο­φα­ντούν κά­θε προ­ο­δευ­τι­κή ι­δε­ο­λο­γί­α και πο­λι­τι­κή, κά­θε πραγ­μα­τι­κή α­ρι­στε­ρή ευαι­σθη­σί­α και έ­γνοια για το ε­πί­πε­δο ζω­ής και για το μέλ­λον της φτω­χο­λο­γιάς αυ­τής της χώ­ρας;

Για να το πού­με αλ­λιώ­τι­κα, οι κνί­τες και οι λα­φα­ζά­νη­δες μι­λούν πολύ (δη­μα­γω­γι­κά) για ψω­μί και κα­θό­λου για δη­μο­κρα­τί­α, ε­νώ οι φι­λε­λεύ­θε­ροι ψελ­λί­ζουν δυο λό­για για δη­μο­κρα­τί­α αλ­λά α­γνο­ούν σχε­δόν ε­ντε­λώς την α­νά­γκη του λα­ού για ψω­μί κι ε­πι­βί­ω­ση. Ο Τσί­πρας, που κό­βει και το ψω­μί και τη δη­μο­κρα­τί­α φέ­τα - φέ­τα δια­σπά­ει έ­τσι και α­κι­νη­το­ποιεί τον λα­ό, κά­νο­ντας εύ­κο­λα τη δου­λειά του. Κα­θο­δη­γεί μά­λι­στα - μα­ζί με τους ψευ­τοΚ­ΚΕ, ΛΑ­Ε κλπ. - την ά­νερ­γη και λα­ϊ­κή α­ρι­στε­ρή μά­ζα να μι­σεί τους α­στούς και μι­κρο­α­στούς α­ντι­τσι­πρι­κούς δη­μο­κρά­τες τύ­που “Πα­ραι­τη­θεί­τε” ως “μνη­μο­νια­κούς και ά­ρα υ­πεύ­θυ­νους για τη φτώ­χεια”, ε­ξα­σφα­λί­ζο­ντας α­νο­χή στο καθε­στώς του α­πό την πλευ­ρά των φτω­χών και κλεί­σι­μο του δρό­μου σε κά­θε α­ντι­φα­σι­στι­κό μέ­τωπο ερ­γα­τιάς - δη­μο­κρα­τι­κών με­σο­στρω­μά­των για την α­να­τρο­πή της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ­ΝΕΛ.

Με την ΟΑΚΚΕ για την Αριστερά, τον αντιφασισμό, την αποφυγή της δικτατορίας

Ο σο­σιαλ­φα­σι­σμός έ­χει σή­με­ρα ό­χι μό­νο στην Ελ­λά­δα αλ­λά σε πα­γκόσμια κλί­μα­κα μια ι­στο­ρι­κή “πρω­το­τυ­πί­α” σε σχέ­ση με τον κλασ­σι­κό φα­σι­σμό, ακρι­βώς λό­γω της ψευ­το­α­ρι­στε­ρής του φύ­σης και ει­δι­κά λό­γω του ό­τι α­κρι­βώς εξ αι­τί­ας της δι­κιάς του πα­γκό­σμιας πο­λύ­χρο­νης α­ντε­πα­να­στα­τι­κής διαβρω­τι­κής δου­λειάς δεν έ­χει α­πέ­να­ντί του έ­να ι­σχυ­ρό λα­ϊ­κό και α­ρι­στε­ρό κίνη­μα: ξε­κι­νά την πο­λι­τι­κή βί­α του α­πό τα α­ντί­πα­λα στον ί­διο τμή­μα­τα της α­στι­κής τά­ξης και του ι­μπε­ρια­λι­σμού, προ­σπα­θώ­ντας μά­λι­στα να έ­χει σε αυ­τό τη συμ­μα­χί­α της φτω­χο­λο­γιάς. Δη­λα­δή δε­δο­μέ­νου ό­τι ο σο­σιαλ­φα­σι­σμός έ­χει συ­κο­φα­ντή­σει, υ­πο­νο­μεύ­σει και πα­ρα­λύ­σει για δε­κα­ε­τί­ες τον πραγ­μα­τι­κό κομ­μου­νι­σμό και την πραγ­μα­τι­κή Α­ρι­στε­ρά, έ­χο­ντας ντυ­θεί ο ί­διος με τα ρού­χα τους, δεν εκ­δη­λώ­νει α­νοι­χτά την α­κρο­δε­ξιά του φύ­ση χτυ­πώ­ντας απευθεί­ας και α­πό την αρ­χή τον λα­ό, κα­θώς δεν έ­χει σή­με­ρα α­κό­μα α­πέ­να­ντί του μα­ζι­κά κομ­μου­νι­στι­κά και ερ­γα­τι­κά ρεύ­μα­τα.

Αυ­τή η ι­διο­τυ­πί­α ε­ξη­γεί για­τί η α­κό­μα σε χα­μη­λό, οι­κο­νο­μί­στι­κο επί­πε­δο συνει­δη­το­ποι­η­μέ­νη φτω­χο­λο­γιά, που ε­πει­δή της λεί­πει το μα­ζι­κό πο­λι­τι­κό της κόμ­μα δεν έ­χει α­νε­βεί ως τη πο­λι­τι­κή συ­νεί­δη­ση του τα­ξι­κού της ρό­λου να εί­ναι η πρω­τα­γω­νί­στρια σε κά­θε πά­λη για την δη­μο­κρα­τί­α που να την πη­γαί­νει ως την ε­πα­νά­στα­ση, εί­ναι πο­λύ δύ­σκο­λο να μπει σε έ­να α­ντισο­σιαλ­φα­σι­στι­κό μέ­τω­πο σε ο­ποια­δή­πο­τε συμ­μα­χί­α με τη φι­λε­λεύ­θε­ρη, κά­πως α­στο­δη­μο­κρα­τι­κή α­στι­κή τά­ξη. Σε ε­πο­χές δη­λα­δή που οι μη καλ­λιερ­γη­μένες μαρ­ξι­στι­κά μά­ζες δε νιώ­θουν ά­με­ση α­πει­λή για τα πο­λύ Α­ΜΕ­ΣΑ ΔΙ­ΚΑ ΤΟΥΣ δη­μο­κρα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα και που δη­λα­δή λί­γο - πο­λύ μπο­ρούν να α­κό­μα να μιλούν ε­λεύ­θε­ρα, να ψη­φί­ζουν και να έ­χουν συν­δι­κά­τα, εί­ναι το ψω­μί και ό­χι η πο­λι­τι­κή δη­μο­κρα­τί­α και η φα­σι­στι­κή α­πει­λή που α­πο­τε­λεί το με­γα­λύ­τε­ρο κρι­τή­ριο τους ψή­φου και πο­λι­τι­κής το­πο­θέ­τη­σης.

Ό­σο δη­λα­δή οι μά­ζες θα θε­ω­ρούν κυ­ρί­ως υ­πεύ­θυ­να για την πεί­να τους τα μνη­μό­νια και θα πι­στεύ­ουν ό­τι τις πεί­να­σε η Ευ­ρώ­πη, πο­λύ δύ­σκο­λα θα στη­ρί­ξουν έ­στω τα­κτι­κά-ψη­φο­φο­ρι­κά ο­ποιουσ­δή­πο­τε φι­λο­ευ­ρω­παί­ους “φι­λο­μνημο­νια­κούς” ε­νά­ντια στη φα­σι­στι­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα. (δεν μιλά­με ε­δώ για τους ρω­σό­φι­λους φι­λο­τσι­πραί­ους αρ­χη­γούς τους Μη­τσο­τά­κη, Θε­ο­δω­ρά­κη, Γεν­νη­μα­τά αλ­λά για τις δη­μο­κρα­τι­κές τά­σεις της α­στι­κής τά­ξης που α­κό­μα υπάρ­χουν μέ­σα και έ­ξω αυ­τά τα κόμ­μα­τα). Α­κρι­βώς για­τί αυ­τοί δεν δί­νουν ε­ναλλα­κτι­κή πει­στι­κή ε­ξή­γη­ση για τις αι­τί­ες της πεί­νας του ε­πι­λέ­γουν να απο­κα­λούν το λα­ό “πρό­βα­το” που έ­φα­γε τον προ­πα­γαν­δι­στι­κό “σα­νό” του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Έτσι αυ­τές οι μά­ζες εί­τε θα κρα­τά­νε τη συμ­μο­ρί­α στην ε­ξου­σί­α, εί­τε θα πη­γαίνουν α­πελ­πι­σμέ­νες προς τo σο­σιαλ­φα­σι­σμό και στους να­ζι­στές για να βρουν διέ­ξο­δο στο θά­να­το.

Γι αυ­τό το λό­γο μό­νο μια α­λη­θι­νή πα­τριώ­τη, δη­μο­κρα­τι­κή και α­ντιιμπε­ρια­λι­στι­κή Α­ρι­στε­ρά, με πυ­ρή­να της μια πραγ­μα­τι­κή ε­πα­να­στα­τι­κή, κομ­μου­νι­στι­κή Α­ρι­στε­ρά (και τέ­τοια στην Ελ­λά­δα εί­ναι μό­νο η Ο­ΑΚ­ΚΕ) μπο­ρεί να δεί­ξει έ­ναν άλ­λο δρό­μο στο λα­ό, δη­λα­δή να συν­δέσει τα αι­τή­μα­τα του λα­ού για ψω­μί και κα­λυ­τέ­ρευ­ση της ζω­ής του με το ξε­σκέ­πα­σμα των ψεύ­τι­κων σφυρο­δρέ­πα­νων, του ψεύ­τι­κου σο­σια­λι­σμού, της ψεύ­τι­κης φι­λο­λα­ϊ­κής δη­μο­κο­πί­ας, ως ι­δε­ο­λο­γι­κών μορ­φών της ά­κρας δε­ξιάς της α­στι­κής τά­ξης, και των φορέ­ων αυ­τών των ι­δε­ο­λο­γιών ως φα­σι­στών που μα­ζί με τους να­ζή­δες ε­τοι­μά­ζουν α­λυ­σί­δες για κά­θε πα­τριώ­τη και δη­μο­κρά­τη, για λο­γα­ρια­σμό ε­νός νε­ο­χι­τλερι­κού ι­μπε­ρια­λι­στι­κού ά­ξο­να.

Μό­νο μια τέ­τοια δύ­να­μη, δε­μέ­νη και βγαλ­μέ­νη μέ­σα α­πό τα σπλά­χνα των αν­θρώ­πων της χει­ρω­να­κτι­κής δου­λειάς και των φτω­χών υ­παλ­λή­λων μπο­ρεί να ε­ξη­γή­σει πει­στι­κά και πα­στρι­κά στις μά­ζες ό­τι ο ε­ξευ­τε­λι­σμός του γραβα­τω­μέ­νου, κλασ­σι­κού α­στού α­πό τον “λα­ϊ­κό χω­ρίς γρα­βά­τα” Τσί­πρα δεν εί­ναι μια έ­στω μι­κρή νί­κη του λα­ού πά­νω στους πλού­σιους εκ­με­ταλ­λευ­τές, αλλά προ­ε­τοι­μα­σί­α της πιο σκλη­ρής δι­κτα­το­ρί­ας των πιο μαύ­ρων τμη­μά­των του ι­μπε­ρια­λι­σμού και του ντό­πιου κε­φά­λαιου πά­νω α­κρι­βώς στην πλα­τιά λα­ϊ­κή πλειο­ψη­φί­α.