Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Σε κάθε Πρωτομαγιά από αυτές των τελευταίων χρόνων η εργατική τάξη, δηλαδή αυτή που δουλεύει σκληρά, που παίρνει μισθούς πείνας, και που φοβάται μήπως χάσει αύριο τη δουλειά και βυθιστεί στην απελπισία της ανεργίας, λείπει στη συντριπτική πλειοψηφία της από την ιστορική γιορτή της, ενώ κάτω από τις σημαίες και τα ιστορικά σύμβολα της παρελαύνουν κατά πλειοψηφία οι χειρότεροι εχθροί της και ελάχιστοι παραπλανημένοι από τους φίλους της σε τελετές που εντελώς αναπόφευκτα δεν έχουν ούτε αληθινό παλμό ούτε επαναστατική συγκίνηση.

 Παρατεταμένος αγώνας για να ξανασηκωθεί όρθια η εργατική τάξη στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο

Η βαριά βιομηχανία  που είναι η βάση για την ύπαρξη της χώρας μας σαν μιας σύγχρονης, ανεξάρτητης  και προοδευμένης χώρας με ένα λαό με κάπως ψηλό βιοτικό επίπεδο, βρίσκεται κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού. Αιτία το συστηματικό σαμποτάζ

Έχουν περάσει 125 χρόνια από τον πρώτο γιορτασμό της Πρωτομαγιάς σαν «παγκόσμιας μέρας των εργατών» με απόφαση της επαναστατικής τότε Β’ Διεθνούς. Εκείνη την Πρωτομαγιά ο ουσιαστικός ιδεολογικός και πολιτικός καθοδηγητής της ο Φ. Ένγκελς έγραφε: «σήμερα που γράφω αυτές τις γραμμές το προλεταριάτο της Ευρώπης και της Αμερικής επιθεωρεί τις δυνάμεις του, που για πρώτη φορά κινητοποιούνται σε μια στρατιά, κάτω από μια σημαία και για έναν άμεσο στόχο: το νομοθετικό καθορισμό της κανονικής οκτάωρης εργάσιμης ημέρας,

Η παγκόσμια μέρα της εργατικής τάξης βρίσκει για δεύτερη χρονιά την Ευρώπη στα δίχτυα ενός νέου μεγάλου πολέμου, αυτού που ξεκίνησε ο νεοναζιστικός άξονας Ρωσίας - Κίνας για την αναδιανομή του πλανήτη, με πρώτο σταθμό τη μαρτυρική και ηρωική Ουκρανία. Στην Ελλάδα, πάλι, συμπίπτει παράλληλα με μια προεκλογική περίοδο από την οποία ο μεγάλος απών είναι το σκληρά εκμεταλλευόμενο προλεταριάτο, ο κόσμος της μισθωτής δουλειάς.

Ο Μητσοτάκης υπόσχεται αυξήσεις μισθών και παροχές «από την ανάπτυξη» στην οποία ισχυρίζεται ότι ο ίδιος και η ΝΔ του είναι πρωταθλητές, ενώ σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι υπόσχονται αναδιανομή του ήδη υπάρχοντος πλούτου, μιλώντας πολύ λιγότερο για την παραγωγή του. Μεταξύ αυτών των δεύτερων, «πρωταθλητής» είναι ο Κουτσούμπας - ψευτοΚΚΕ, ενώ ακόλουθος του, λίγο αμήχανος αλλά πιο «κυβερνητικός» και «ρεαλιστής» είναι ο Τσίπρας - ΣΥΡΙΖΑ, με μπαλαντέρ ανάμεσά τους τον Βαρουφάκη.

Ο Κουτσούμπας, σε μια πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για την τελευταία πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ κατά της κυβέρνησης του Μητσοτάκη, άσκησε τάχα «κριτική» στο φίλο του, Τσίπρα, ότι ασχολείται πολύ με τις παρακολουθήσεις και τις υποκλοπές, αλλά ότι δεν σήκωσε παντιέρα - όπως θα έπρεπε κατά το γραμματέα του ψευτοΚΚΕ - κατά των κυρώσεων που επιβλήθηκαν στη Ρωσία του Πούτιν, «οι οποίες πλήττουν τον ελληνικό λαό». Επανέλαβε δε όλη τη ναζιστικού τύπου πουτινική προπαγάνδα δικαιολόγησης της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία περί «ναζί Ουκρανών, Αζόφ κλπ.».

Μολονότι η κριτική αυτή ήταν ξεκάθαρο «ξεκάρφωμα» του Τσίπρα, που κάθε άλλο παρά φίλος των Ουκρανών είναι και έχει μόνιμα αμολυμένα στο διαδίκτυο τα σκυλιά του να αλυχτάν από το πρωί ως το βράδυ υπέρ του Πούτιν, την ώρα που επισήμως «βεβαίως και καταδικάζει την παράνομη εισβολή κλπ.» για τα μάτια της ΕΕ και της αμερικάνικης πρεσβείας, εδώ θα ασχοληθούμε αποκλειστικά με τον Κουτσούμπα και το κόμμα του. Σε ποια δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα ένα κόμμα - σημαιοφόρος της άρσης κάθε κύρωσης κατά των Ρώσων ναζί εισβολέων και ισοπεδωτών της Ουκρανίας, αυτών των ωμών δολοφόνων που διαλύουν πολιτικές υποδομές, βιάζουν και σκοτώνουν αμάχους, απάγουν παιδιά Ουκρανών γονιών και τα μεταφέρουν με το ζόρι στη Ρωσία για να τα «εκρωσίσουν» ενώ γκρεμίζουν πολυκατοικίες για να υποτάξουν ένα λαό, θα έχαιρε του γενικού σεβασμού - για την ακρίβεια, κάτι παραπάνω: της γενικής ασυλίας και μάλιστα της αγιοποίησης πρακτικά από το σύνολο του υπόλοιπου πολιτικού συστήματος, κοινοβουλευτικού και εξωκοινοβουλευτικού;

Τι κάνουμε λοιπόν; Τι προτείνει και τι κάνει η συνειδητή εργατική τάξη στη χώρα μας; 

Η μεγάλη κρίση είναι πια εδώ. Δεν είναι ολόκληρη, δεν έχει ξεδιπλώσει όλη της την καταστροφική μανία, αλλά τα βασικά ποιοτικά της στοιχεία της έχουν ήδη εμφανιστεί. Αυτά συμπυκνώνονται σε δύο.

ΜΕ ΤΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ:

-ΡΙΧΝΕΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥ ΣΑΜΠΟΤΑΖ

-ΑΔΥΝΑΤΙΖΕΙ ΤΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΜΟ

ΑΠΛΗΡΩΤΕΣ ΥΠΕΡΩΡΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΟΚΤΑΩΡΟΥ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΙΣ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΕΣ

ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ ΤΙΣ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΤΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΙΟ ΠΛΑΤΥ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΝΑΝΤΙΑ

ΣΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΧΙΤΛΕΡΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛ-ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ

Για την αποτροπή της ετοιμαζόμενης φασιστικής δικτατορίας, της εθνικής υποδούλωσης, της απόλυτης οικονομικής εξαθλίωσης και του άδικου κανιβαλικού πολέμου