Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΤΟ ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΣΤΗ ΦΑΡΜΑΚΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΦΤΗΝΟΥ ΦΑΡΜΑΚΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ

Ή αλλιώς ένας λαός και άνεργος και χωρίς φάρμακα

Το πρωτοφανές σαμποτάζ δεκαετιών στη βιομηχανία της χώρας μας που μέσα στην κρίση συνεχίζεται με μεγαλύτερη ένταση, έχει σαν αποτέλεσμα την απέραντη και όλο πιο ορμητική αποβιομηχάνισή της, την τεράστια ανεργία που τη συνοδεύει και την εκτεταμένη φτωχοποίηση του λαού. Αντίθετα με το ό,τι λένε οι αρχισαμποταριστές των ΣΥΡΙΖΑ-ψευτοΚΚΕ και οι κάθε λογής ρωσόδουλοι σοβινοφασίστες δεν είναι τα μνημόνια αλλά αυτό το σαμποτάζ που έφερε τη χρεοκοπία της χώρας οπότε και τα μνημόνια. Ο μηχανισμός της χρεωκοπίας ήταν

ο εξής: Λόγω της ουσιαστικής αποβιομηχάνησης και της γενικότερης υποβάθμισης κάθε παραγωγικού κλάδου η χώρα έκανε τεράστιες εισαγωγές με δανεικά κεφάλαια και ελάχιστες εξαγωγές με την αδύνατη βιομηχανία της, πράγμα που είχε σαν αποτέλεσμα το καταστροφικά αρνητικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών να συνοδευτεί μοιραία και από ένα πελώριο δημόσιο έλλειμμα. Με πρόσχημα τις μνημονιακές της υποχρεώσεις η φαιο-«κόκκινη» κυβέρνηση του Σύριζα ξεπουλά σήμερα για ένα κομμάτι ψωμί τη χώρα στο ρωσοκινέζικο άξονα και τους δυτικούς μονοπωλιστες συμμάχους του, αντί να προωθεί τις παραγωγικές επενδύσεις ώστε να αυξηθεί το ΑΕΠ, να μειωθεί η ανεργία και να σταματήσει η προελαύνουσα φτωχοποίηση του λαού. Το κυβερνητικό σαμποτάζ το υποστηρίζει η ηγεσία όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων, καθώς καμιά από αυτές δεν το καταγγέλει.

Η ελληνική φαρμακοβιομηχανία είναι και αυτή ένας κλάδος που δέχτηκε πολλά σαμποταριστικά χτυπήματα τις προηγούμενες δεκαετίες, ιδιαίτερα από τις κυβερνήσεις του Α. Παπανδρέου, και αποδυναμώθηκε στην κρίση αλλά επέζησε σε αντίθεση με άλλους κλάδους, κυρίως χάρη στο ψηλό τεχνολογικό του επίπεδο. Όμως τώρα τελευταία αρχίζει να δέχεται μεγάλα χτυπήματα από την κυβέρνηση των αρχισαμποταριστών ακριβώς εξαιτίας αυτής της επιβίωσης. Οι σαμποταριστές επικαλούνται το γεγονός ότι ο λαός έχει πολύ φτωχύνει από την κρίση και μειώνουν τις τιμές όχι όλων των φαρμάκων, αλλά κυρίως εκείνων που παράγονται στην Ελλάδα, μέχρι του σημείου να κάνουν ασύμφορη την παραγωγή τους, και έτσι να οδηγούν τις φαρμακοβιομηχανίες σε ζημιές ή στο να μην παράγουν πια αυτά τα φάρμακα για το εσωτερικό της χώρας. Αντί δηλαδή να αυξήσουν τα εισοδήματα του εργαζόμενου λαού σταματώντας την πελώρια ανεργία, δηλαδή επιτρέποντας να γίνονται μεγάλες νέες παραγωγικές επενδύσεις αντί να τις ματαιώνουν με οικολογικά, γραφειοκρατικά, δικαστικά ή ακόμα θρασύτερα με ταξικά προσχήματα, αναθέτουν το καθήκον στις βιομηχανίες από να μετατραπούν καπιταλιστικές επιχειρήσεις σε σοσιαλιστικές όλου του λαού πουλώντας χωρίς κέρδος για λίγους μήνες πριν διακόψουν την παραγωγή των συγκεκριμένων φαρμάκων τουλάχιστον για το εσωτερικό της χώρας.

Σύμφωνα με τις οργανώσεις των φαρμακοβιομηχάνων που τα στοιχεία τους δεν είδαμε πουθενά να αμφισβητούνται «Ο κλάδος της φαρμακοβιομηχανίας είναι κατ΄ εξοχήν δυναμικός κλάδος, η δεύτερη εξαγωγική δύναμη της χώρας με 11.000 εργαζόμενους» ( https://www.farmakeutikoskosmos.gr/12-02-2018), και «μέσα σε 8 χρόνια, η φαρμακοβιομηχανία απώλεσε 23,52% των θέσεων της, ενώ οι φαρμακαποθήκες παρουσίασαν μείωση κατά 6,62%» (https://www.eefam.gr/24-10-2017).

Η αξία των πωλήσεων των φαρμάκων στην Ελλάδα από 8,2 δις ευρώ το 2009 έπεσε στα 5,2 δις ευρώ το 2016, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΟΒΕ (http://iobe.gr/docs/research/RES_05_A_27022018_REP_GR.PDF). Αυτή η τεράστια πτώση της αξίας της πώλησης φαρμάκων στη χώρα, σημαίνει ότι η φαρμακοβιομηχανία επιβιώνει από τις εξαγωγές της.

Οι Μηχανισμοί Rebate και Clawback

Ο βασικός τρόπος ή μάλλον το άλλοθι με το οποίο διεξάγεται το σαμποτάρισμα της βιομηχανίας φαρμάκων είναι οι γνωστοί μηχανισμοί Rebate και Clawback που λειτουργούν καλά σε πολλές άλλες χώρες, αλλά στην Ελλάδα έχουν μετατραπεί σε εργαλεία σαμποτάζ. Αυτοί οι μηχανισμοί εγκαινιάστηκαν διεθνώς γιατί η παροχή υπηρεσιών υγείας που στις περισσότερες χώρες είναι στα χέρια του κράτους έρχεται σε σύγκρουση με τις γενικά πολύ ψηλές τιμές που ορίζουν γι αυτές τα φαρμακευτικά μονοπώλια. Έτσι τα κράτη για να μην ανατιναχτούν οι προϋπολογισμοί τους από τις φαρμακοβιομηχανίες ζήτησαν από αυτές να τους επιστρέφουν ένα μέρος από τα υπερκέρδή τους ή έμμεσα να ρίχνουν τις τιμές τους με τη μορφή τουClawback.

Σύμφωνα με αυτό οι φαρμακευτικές εταιρείες χρεώνονται στην περίπτωση της υπέρβασης ενός ορίου στον κρατικό προϋπολογισμό για τη φαρμακευτική δαπάνη και επιστρέφουν στο κράτος το παραπάνω ποσό (1). Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πήραν διάφορα τέτοια μέτρα όπως τέτοια ζήτησε και η Τρόικα από τις ελληνικές κυβερνήσεις στα πλαίσια του πρώτου μνημονίου για να συγκρατηθούν τα ελλείματα του προϋπολογισμού. Τα ποσοστά επιστροφών δεν είναι τα ίδια σε όλες τις χώρες και γενικά είναι πολύ μικρότερα από ότι στην Ελλάδα. Μια αιτία ήταν ότι πράγματι υπήρχε ως πριν την κρίση ένα δυσανάλογα ψηλό ελληνικό κρατικό κόστος για φάρμακα. Αυτό είχε να κάνει σε μεγάλο βαθμό με το ότι οι γιατροί και στη δημόσια και στην ιδιωτική υγεία παίρναν από τις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες δώρα σε είδος και σε χρήμα, για να συνταγογραφούν πολλά φάρμακα ακόμα και αχρειάστα. Αυτό το σύστημα άνθισε ιδιαίτερα στην Ελλάδα επειδή εδώ είναι ιστορικά κατοχυρωμένη η κρατική διαφθορά η οποία τα τελευταία χρόνια πριν την κρίση είχε φτάσει σε πελώρια ύψη με την ενθάρρυνση και προστασία του σοσιαλφασισμού.

Ένα δεύτερο μέτρο περιορισμού των δαπανών υγείας είναι το rebate. Το rebate εφαρμόστηκε με το άρθρο 100 του Ν. 4172/2013 και αφορά την «καθιέρωση ποσοστού επί των οφειλών του ΕΟΠΥΥ για νοσηλεία, διαγνωστικές εξετάσεις και φυσικοθεραπείες των ασφαλισμένων του προς τους συμβεβλημένους με τον ΕΟΠΥΥ ιδιώτες παρόχους των ως άνω υπηρεσιών υγείας, υπέρ του Οργανισμού ως έκπτωση» κάθε μήνα.

Τα ποσοστά επιστροφών είναι χαμηλά σε όλες σχεδόν τις χώρες της ΕΕ αλλά εδώ είναι τεράστια. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι με το clawback. Αυτό συμβαίνει γιατί αυτός ο μηχανισμός έχει το βασικό μειονέκτημα ότι εάν ο κρατικός προϋπολογισμός είναι πολύ χαμηλός όσον αφορά τις πραγματικές ανάγκες υγειονομικής περίθαλψης τότε η βιομηχανία φαρμάκου πληρώνει υπερβολικά ποσά μέσω του θεσμού για την εξυπηρέτηση των πραγματικών αναγκών υγειονομικής περίθαλψης και αυτό ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα.

(1): Όταν το χρηματικό όριο που έχει οριστεί για τον ΕΟΠΥΥ και τα δημόσια νοσοκομεία ξεπερνιέται (με βάση το ύψος των ιατρικών συνταγών για τα αποζημιούμενα σκευάσματα), η επιπλέον δαπάνη καλύπτεται από τις φαρμακευτικές και παρακρατείται από τις πληρωμές τους μέσω του μηχανισμού του clawback (μηχανισμός αυτόματων επιστροφών). Την ίδια στιγμή οι επιχειρήσεις του φαρμάκου υποχρεώνονται σε αναγκαστικές εκπτώσεις (rebate) στα σκευάσματα που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά και είναι στη λίστα αποζημίωσης.

Τι Γίνεται Στην Ελλάδα

Τα μέτρα αυτά άρχισαν να εφαρμόζονται στη χώρα μας από το 2013 όμως τα πιο μεγάλα προβλήματα εμφανίστηκαν με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση το 2015 καθώς οι φαρμακευτικές δαπάνες του κράτους έχουν καθηλωθεί στο 1,945 δις ευρώ από το 2014 και είναι επίσης στο ίδιο ύψος και το 2018, ενώ η κατανάλωση των φαρμάκων μεγάλωσε κατά πολύ. Το υπουργείο Υγείας «παρά τους "κόφτες” που έχει επιβάλλει στις ιατρικές συνταγές, δεν έχει καταφέρει ακόμη να περιορίσει, αλλά ούτε και να ελέγξει τον όγκο της συνταγογράφησης από τους γιατρούς, που θεωρούνται η "πηγή” της υπέρβασης. Τα στοιχεία δείχνουν πως ο μέσος όρος των συνταγών για φάρμακα από τους γιατρούς ξεπερνά μηνιαίως τα 6,5 εκατ., όταν το 2010 σύμφωνα με πληροφορίες γράφονταν κατά μέσο όρο περίπου 4,5 εκατ. συνταγές το μήνα»( www.capital.gr/09-02-2018).

Η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης για φάρμακα μετά το 2012 είχε σαν αποτέλεσμα την περίοδο 2012 μέχρι και σήμερα τη μετακύλισή της στη βιομηχανία φαρμάκου, με τους οριζόντιους μηχανισμούς υποχρεωτικών επιστροφών και εκπτώσεων (rebate και clawback) να φτάνουν στα 1,2 δισεκ. ευρώ (συμμετοχή βιομηχανίας στη συνολική φαρμακευτική δαπάνη) για το 2017 και στο ίδιο σχεδόν ύψος υπολογίζεται και το 2018 έχοντας σχεδόν διπλασιαστεί σε σχέση με το 2015 (στοιχεία ΙΟΒΕ)

Στους παρακάτω πίνακες φαίνεται η ποσοστιαία συμμετοχή της βιομηχανίας στη δαπάνη του φαρμάκου ανά κατηγορία.

  ΕΞΩΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΉ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ ΔΑΠΑΝΗ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΉ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ ΔΑΠΑΝΗ
  Δημόσιο Συμμετοχή βιομηχανίας rebate και clawback Συμμετοχή ασθενών Δημόσιο Συμμετοχή βιομηχανίας rebate και clawback Συμμετοχή ασθενών
2017 52% 24% 23% 64% 36% 0%
2012 77% 7% 16% 69% 31% 0%

Θα πρέπει να σημειώσουμε πως «το νοσοκομειακό clawback είναι μία ελληνική πατέντα, δεν υφίσταται πουθενά στην Ευρώπη» (www.capital.gr/31-10-2018”).

Αυτή η μετακύληση ενός τόσο μεγάλου κόστους της φαρμακευτικής δαπάνης στη βιομηχανία δημιουργεί σοβαρά προβλήματα επιβίωσής της. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας «η άμεση και έμμεση φορολογία των φαρμακευτικών παραγωγικών επιχειρήσεων φτάνει στο 70% του τζίρου τους, ενώ τουλάχιστον 600 κωδικοί παλιών οικονομικών ελληνικών φαρμάκων, με τιμές κάτω των 5 ευρώ, αναμένεται να έχουν σοβαρό πρόβλημα βιωσιμότητας στο αμέσως προσεχές διάστημα λόγω των δυσβάστακτων υποχρεωτικών επιστροφών»(www.capital.gr, 31-10-2018). Και συνεχίζουν οι εκπρόσωποι της ΠΕΦ στην ίδια συνέντευξη τύπου «Εμείς θα επιμείνουμε στη θέση μας: αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης κατά 400-500 εκατ. ευρώ (νοσοκομειακό και εξωνοσοκομειακό φάρμακο) και μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο, τρεις κλειστούς προϋπολογισμούς. Δεν είναι ειδικό καθεστώς προστασίας των ελληνικών επιχειρήσεων, είναι δίκαιη κατανομή των βαρών… Τα μνημόνια είχαν 2 στόχους: Την μείωση της δαπάνης στο 1,945 δις ευρώ και την αύξηση του ποσοστού των γενοσήμων στο 50% της αγοράς. Κανένας δεν ασχολήθηκε ποτέ με την (χαμηλή) διείσδυση των γενοσήμων»(στο ίδιο).

Τι σημαίνουν αυτά;

«Η τελευταία ανατιμολόγηση φαρμάκων του Μαΐου, έφερε στην επιφάνεια μία υποβόσκουσα αντιπαράθεση μεταξύ ελληνικών και πολυεθνικών εταιρειών» (www.newsbomb.gr, 14-06-2019). Εδώ αναφέρεται στις πολυεθνικές για τα φάρμακα που παράγουν στην Ελλάδα γιατί για αυτά που έρχονται απέξω δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Το ζήτημα είναι να σαμποταριστεί η ελληνική παραγωγή όχι τα φαρμακευτικά μονοπώλια γενικά.

Η αποκάλυψη της αλήθειας ότι η κυβέρνηση Συριζα δεν νοιάζεται ούτε καν για τη φτήνεια των φαρμάκων αλλά για το χτύπημα της φαρμακοβιομηχανίας ξένης η ντόπιας που λειτουργεί στην Ελλάδα βρίσκεται στα γενόσημα.

Σύμφωνα με την ΠΕΦ «οι νέες μειώσεις τιμών εστιάζονται μονομερώς για μία ακόμα φορά στα γενόσημα και τα φθηνά φάρμακα…Και αυτό, παρά τη μικρή συμμετοχή τους στη δαπάνη και παρά το γεγονός ότι έχουν ήδη υποστεί τεράστιες, εξοντωτικές μειώσεις τα τελευταία χρόνια. Παρά όμως τις μειώσεις αυτές, ο όγκος των γενοσήμων σήμερα παραμένει καθηλωμένος στο 22-23%, το χαμηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη»(στο ίδιο). Είναι χαρακτηριστικό ότι φάρμακα με τιμή μεγαλύτερη των 50 ευρώ μειώνονται 2-3%, ενώ το 70% των οικονομικών φαρμάκων, που έχουν τιμές κάτω των 6 ευρώ, να δέχεται νέες τεράστιες μειώσεις που φθάνουν στο -80%. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτουν οι φαρμακοποιοί (Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος), για άλλη μια φορά μειώνονται οι τιμές πολλών φαρμάκων με χονδρική τιμή 1,5 ευρώ, 1,39 ευρώ, 1,41 ευρώ και 1,01 ευρώ, σε ποσοστό μέχρι και 92,81%!

Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της συνεχιζόμενης πολιτικής θα είναι να αποσυρθούν από την αγορά παλιά και καταξιωμένα στην υγειονομική κοινότητα φάρμακα και θα μπουν νέα, σε πολύ μεγαλύτερη τιμή. Με τον τρόπο αυτό θα επιβαρυνθεί ακόμη περισσότερο ο προϋπολογισμός του ΕΟΠΥΥ στο όνομα του εξορθολογισμού. Παράλληλα η φαρμακευτική δαπάνη θα αυξηθεί λόγω αναγκαστικής εισαγωγής σκευασμάτων σε πολύ υψηλότερη τιμή.

Η άμεση επίπτωση αυτής της πολιτικής θα είναι η απόσυρση των φθηνών και των γενόσημων φαρμάκων-με κόστος μικρότερο των 6 ευρώ- από την αγορά και η αντικατάστασή τους από άλλα ακριβότερα. Φυσικά το παραπάνω κόστος το πληρώνει ο λαός σαν καταναλωτής φαρμάκων και σαν εργαζόμενος στην βιομηχανία πατραγωγής φαρμάκων. Όπως επισημαίνει η ΠΕΦ «η ατελέσφορη διαδικασία των συνεχών ανατιμολογήσεων «καταστρέφει τα ελληνικά φάρμακα, χωρίς κανένα όφελος σε όρους εξοικονομήσεων και λειτουργεί μονίμως και καταχρηστικά υπέρ των συμφερόντων των μεγαλοεισαγωγέωνΗ αδόκιμη χρήση του μέσου όρου των τριών χαμηλότερων τιμών της Ευρώπης για την τιμολόγηση των φαρμάκων εκτός πατέντας και των γενοσήμων συνεπάγεται την "εισαγωγή" στη ελληνική αγορά, ισοπεδωτικών τιμών από φάρμακα που κυκλοφορούν σε τεράστιους όγκους, σε μεγάλες αγορές, στις οποίες δεν υπάρχουν οι εξωφρενικές υποχρεωτικές επιστροφές που εφαρμόζονται στην Ελλάδα» (στο ίδιο). Η υπογράμμιση δικιά μας

Οι σοσιαλφασίστες δηλαδή χρησιμοποιούν ένα μέτρο που εφαρμόζεται παντού στην Ευρώπη, για να καταστρέψουν αποκλειστικά και μόνο τη ντόπια φαρμακοβιομηχανία! Ο ΣΥΡΙΖΑ μειώνει δηλαδή με μανία την τιμή των φτηνών φαρμάκων, ιδιαίτερα των γεννοσήμων, που κυρίως αυτά παράγονται στην Ελλάδα για να καταστρέψει την ελληνική φαρμακοβιομηχανία και μετά να αντικαταστήσει αυτά τα φάρμακα που κατάργησε με άλλο πιο ακριβά, γεννόσημα ή πρωτότυπα, που θα έρχονται απ έξω. Δηλαδή αρχικά στο όνομα του φτηνού φάρμακου για το λαό θα αποσυρθούν τα φτηνά φάρμακα και μετά θα έρθουν τα ακριβά φάρμακα για το λαό που με τέτοιες μεθοδεύσεις θα είναι πιο άνεργος και πιο φτωχός από ποτέ. Αυτό είναι το ταξικα «μεροληπτικό υπέρ του λαού» πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ όπως το εξήγγειλε προχθές ο Τσακαλώτος.

Σύμφωνα επίσης με τους ειδικούς «το μοντέλο τιμολόγησης δεν μπορεί πλέον να φέρει άλλη εξοικονόμηση και το μόνο που κάνει είναι να διαιωνίζει τις στρεβλώσεις, με αποτέλεσμα την απόσυρση 240 καταξιωμένων φαρμάκων από την αγορά την τελευταία διετία. Δημιουργεί, επίσης, σημαντικούς κινδύνους επάρκειας και αύξηση των επανεξαγωγών εισαγόμενων φαρμάκων, με αποτέλεσμα το συχνό φαινόμενο των ελλείψεων στα φαρμακεία. Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΟΦ), στα τέλη Οκτωβρίου έλλειπαν από τα φαρμακεία 97 φάρμακα, εκ των οποίων τα 22 ήταν νοσοκομειακά, τα 9 εμβόλια και τα 15 φάρμακα αρμοδιότητας του Ινστιτούτου Φαρμακευτικής Έρευνας και Τεχνολογίας (ΙΦΕΤ).

Αυτά τα μέτρα του σοσιαλφασισμού σημαίνουν μόνο καταστροφή της υγείας του λαού και της παραγωγικής βάσης της χώρας.

Τα clawback και τα rebate πρέπει να μείνουν αλλά να είναι τέτοια που να κόβουν τα υπερκέρδη των φαρμακοβιομηχανιών και όχι να διώχνουν τα φτηνά φάρμακα από την αγορά για να σβήνει ο λαός που δεν μπορεί να αγοράζει τα ακριβότερα ούτε να καταστρέφονται ολόκληροι βιομηχανικοί κλάδοι. Η ζωή η΄ίδια αποκαλυπτει που εκμεταλλεύονται οι καπιταλιστές φαρμακοβιομήχανοι τους αρρώστους και που άλλοι καπιταλιστές, ακόμα χειρότεροι από αυτούς βάζουν μπροστά την υγεία ενός λαού για να καταλάβουν και να ερημώσουν μια χώρα για να στήσουν πάνω στα πτώματα των βασανισμένων κατοίκων της τη νεοναζιστική τους σημαία.