Σε ένα πεδίο προς το παρόν υπάρχει μία δειλή διατάραξη της σύμπλευσης ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ (δηλ. στο βάθος της σύμπλευσης ΝΔ-ψευτοΚΚΕ). Πρόκειται για το πεδίο της πολιτικής του παραγωγικού σαμποτάζ με το νομοσχέδιο που προώθησε ο Αδ. Γεωργιάδης σε ότι αφορά τα μέτρα για τις επενδύσεις. Όχι τυχαία εκεί προκλήθηκε και η πρώτη μεγάλη ενδοκυβερνητική σύγκρουση που εκφράστηκε με την απουσία του Κ. Μητσοτάκη από τη Βουλή στη συζήτηση στην ολομέλεια. Ο αναπτυξιακός νόμος πέρασε από τη Βουλή αλλά μέσα σε ένα κλίμα πολιτικής αποδοκιμασίας σύσσωμης της αντιπολίτευσης, ακριβώς επειδή επιχειρεί κάποιες ελάχιστες παρεμβάσεις στα γρανάζια της διακομματικά ρυθμισμένης για να κάνει σαμποτάζ γραφειοκρατίας, κυρίως στο επίπεδο της έκδοσης αδειών εγκατάστασης και λειτουργίας.
Αυτό το νομοσχέδιο προβλέπει σύντομες προθεσμίες για την έκδοση των αδειών, πειθαρχικές ποινές για καθυστερήσεις, συμμόρφωση με περιορισμούς στην εγκατάσταση που θα περιλαμβάνονται όλοι σε έναν ενιαίο ψηφιακό χάρτη, στον οποίο δεν θα μπορούν με δική τους πρωτοβουλία οι δημόσιοι υπάλληλοι να προσθέτουν νέους, και τελικά, και το πιο σκανδαλώδες για τους ρωσόδουλους σαμποταριστές, παρακάμπτει εντελώς την παρέμβαση της δημόσιας διοίκησης σε δύο σημεία: Το ένα αφορά την ελεύθερη εγκατάσταση σε βιομηχανικά-βιοτεχνικά πάρκα που θα λειτουργούν σε ένα οργανωμένο πλαίσιο το οποίο πρέπει να τηρεί η προς εγκατάσταση επιχείρηση, οπότε δεν θα χρειάζεται έγκριση άδειας λειτουργίας, και το δεύτερο την αντικατάσταση ενός τμήματος του ελεγκτικού μηχανισμού του δημοσίου με ιδιώτες πιστοποιημένους επαγγελματίες που θα βεβαιώνουν την ολοκλήρωση επενδύσεων για τη χρηματοδότηση τους από το ΕΣΠΑ και άλλα αναπτυξιακά προγράμματα. Επίσης, όταν πρόκειται για τις εντελώς απαγορευμένες μεγάλες μονάδες μπορούν και αυτές να υπαχθούν στο ευνοϊκό καθεστώς σύμφωνα με το οποίο δεν χρειάζεται έγκριση άδειας λειτουργίας αλλά απλή γνωστοποίηση στις αρχές, αφού δίνεται η δυνατότητα ίδρυσης Επιχειρηματικού Πάρκου Μεμονωμένης Μεγάλης Μονάδας (ΕΠΜΜΜ). Ως μεμονωμένες μεγάλες μονάδες θεωρούνται αυτές που έχουν έκταση τουλάχιστον 150 στρέμματα για δραστηριότητες υψηλής όχλησης και 100 στρέμματα για δραστηριότητες μέσης όχλησης (https://www.naftemporiki.gr/finance/story/1514683/gefures-gia-tous-ependutes-stoanaptuksiako-nomosxedio-tou-ypan ). Όλα αυτά τα απαγορευμένα ως τώρα βήματα για την ανάπτυξη της παραγωγής που σημαίνει αντίστοιχα τη δημιουργία θέσεων εργασίας, τον περιορισμό της ανεργίας, το κλείσιμο του δρόμου σε κάτεργα με την απειλή της απόλυσης, και κυρίως ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο στην αποικιοποίηση της χώρας από το πουτινικό αφεντικό και τους συμμάχους του, δεν θα μπορούσαν παρά να προκαλέσουν το ξέσπασμα μίας θυελλώδους πολιτικής σύγκρουσης και επίθεσης του ρωσόδουλου καθεστώτος, της πρώτης που εκδηλώθηκε με τέτοια ένταση από τότε που ήρθε στην εξουσία η κυβέρνηση της ΝΔ. Ήταν φυσικό το καθεστώς των σαμποτέρ να κινηθεί με λύσσα για να τον εμποδίσει. Κι επειδή οποιοσδήποτε θα χτυπούσε λυσσασμένα αυτό το νόμο σε μια ρημαγμένη χώρα θα απομονωνόταν σαν καταστροφέας, η μέθοδος που επιλέχθηκε ήταν η στοχοποίηση του υπουργού που τον προώθησε. Αυτήν την ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιώντας στους μεν δημοκρατικούς ανθρώπους τις εθνικιστές θέσεις του και το πραγματικά ακροδεξιό πολιτικό το παρελθόν του, ενώ στο ευρύτερο κοινό αναζωπυρώνοντας ξαφνικά τη χρεωκοπημένη από τη σκευωρία κατηγορία για τη Νοβάρτις ότι ήταν διεφαρμένος.
Συγκεκριμένα, παραμονές της ψήφισης του νομοσχεδίου ο ΣΥΡΙΖΑ ανακάλυψε μία συνέντευξη του Γεωργιάδη που δόθηκε τον προηγούμενο χρόνο (!) στα πλαίσια ενός ντοκιμαντέρ της ελβετικής τηλεόρασης για τη Novartis στην οποία είχε πει επί λέξει ότι η απόφαση για προμήθεια φαρμάκων της Novartis δεν ήταν «μία απόφαση δωροδοκίας, ήταν μία καλή απόφαση η οποία έσωσε ανθρώπινες ζωές». Και συμπλήρωσε με μία διατύπωση η οποία μόνο κακόπιστα απομονωμένη μπορεί να θεωρηθεί σα δικαίωση της πρακτικής της μίζας: «Και θα πρέπει να καταλάβετε ότι εταιρείες όπως η Novartis μπορεί να δίνουν χρήματα σε πολιτικούς ή σε γιατρούς ή δεν ξέρω εγώ σε ποιους, επίσης όμως σώζουν και ζωές» (https://www.tovima.gr/2019/10/20/politics/polemos-georgiadi-syriza-gia-ti-novartis/ ). Αυτή ακριβώς η δήλωση έγινε σημαία του ΣΥΡΙΖΑ για να στοιχειοθετήσει την κατηγορία της δωροδοκίας (!), (λες και θα έκανε ποτέ ένας οποιοσδήποτε πολιτικός στον κόσμο μια τόσο ανόητη παραδοχή) και σε αυτή την επίθεση, η επίσημη ΝΔ άφησε ακάλυπτο έναν υπουργό της. Αυτό σε μία στιγμή που υπάρχουν περισσότερα στοιχεία από ποτέ για τις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, τις παρεμβάσεις της στη δικαιοσύνη, και την καταπάτηση κάθε θεσμικής διαδικασίας διερεύνησης ενός σκανδάλου στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας με τη χρήση φυτευτών ανώνυμων μαρτύρων για τη στοχοποίηση των πολιτικών της αντιπάλων, και την ώρα που το πρωτοκλασάτο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ στη δικαιοσύνη, ο Παπαγγελόπουλος απολογείται στη Βουλή μετά από καταγγελίες εισαγγελέων για αυτές ακριβώς τις μεθοδεύσεις για τις οποίες του κόλλησε η ρετσινιά του Ρασπούτιν. Κι όμως ενώ αυτόν είχε το θράσος ο ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίσει στη Βουλή, τον ίδιο που είπε ότι αποτελεί συκοφαντία και εναντίον του Ρασπούτιν η κατηγορία ότι ήταν σκευωρός… (https://www.newsit.gr/politikh/papaggelopoulos-klama-stin-vouli-o-raspoutin-kai-toaxalinoto-seks-video-5/2889330/ ). Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πιο προβεβλημένος δικηγόρος, και προωθητής των στοιχείων που κατέθεσαν οι ανώνυμοι μάρτυρες στην υπόθεση Novartis είναι ο πρώην συνήγορος του αρχιναζί Κασιδιάρη, Παύλος Σαράκης που έφυγε από την υπεράσπιση όχι λόγω «διαφωνιών στην υπερασπιστική γραμμή», (https://roides.wordpress.com/2019/01/03/3jan19/: «Ο Παύλος Σαράκης, ο δικηγόρος που περιφέρεται στα κανάλια και κρατά τη ρομφαία του αρχάγγελου κατά της διαφθοράς στην υπόθεση Novartis, ήταν ο δικηγόρος του Κασιδιάρη και του Παναγιώταρου», https://jailgoldendawn.com/2014/07/10/o-).
Ο Τσίπρας ζήτησε την αποπομπή του Γεωργιάδη από την κυβέρνηση, μία απαίτηση που ο Κ. Μητσοτάκης φάνηκε να κατανοεί πλήρως, δείχνοντας τη δυσαρέσκεια του στον υπουργό του με την απουσία του από τη συζήτηση του νομοσχεδίου στην ολομέλεια της Βουλής στην οποία συμμετείχαν όλοι οι αρχηγοί των υπόλοιπων κομμάτων!!! Με λίγα λόγια ο Κ. Μητσοτάκης πρόθυμα δέχθηκε να συμπλεύσει με τις φασιστικού τύπου μεθοδεύσεις κατασκευής ενόχων στην υπόθεση της Novartis ενάντια στον υπουργό του. Μάλιστα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Πέτσας, σε τοποθέτηση για τις έντονες επιθέσεις ενάντια στον Τσίπρα που έκανε ο Γεωργιάδης αντιδρώντας στην επίθεση που ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ εναντίον του (μίλησε για χρηματισμό Τσίπρα-Πολάκη και χαρακτήρισε τον Τσίπρα «καταστροφέα της Ελλάδας») δήλωσε ότι «είναι ανθρώπινο να έχει εξάρσεις» (!!!) δηλαδή, ότι η κυβέρνηση αποδοκιμάζει αυτές τις δηλώσεις αλλά τις συγχωρεί… Και τελικά, επειδή και ο Πέτσας απέτυχε να μεταφέρει το αληθινό μήνυμα του πρωθυπουργού όπως εκφράστηκε με την απουσία του στη Βουλή, αφού πρόσφερε έστω και λειψά κάλυψη στον Γεωργιάδη, εκπρόσωπος του πρωθυπουργού ανέλαβε ο καραμανλικός Αντώναρος ο οποίος προειδοποίησε τον Γεωργιάδη μιλώντας ουσιαστικά εκ μέρους του Κ. Μητσοτάκη που δεν σχολίασε αυτή τη δήλωση, ότι η ανοχή του πρωθυπουργού κάποια στιγμή θα τελειώσει, και ότι ο μόνος αναντικατάστατος στην κυβέρνηση είναι ο Κ. Μητσοτάκης, όλοι οι άλλοι είναι αναλώσιμοι… (https://thefaq.gr/sti-thesi-toys-vazei-georgiadi-petsa-oantonaros-min-xechnate-se-mia-kyvernisi-oloi-einai-analosimoi/).Ο Αντώναρος δεν μίλησε σαν ένα παρακατιανό στέλεχος ενός παραγκωνισμένου Καραμανλή. Γιατί την ίδια στιγμή ο εξαφανισμένος υποτίθεται πολιτικά Καραμανλής εμφανιζόταν σε ηγετικό ρόλο στη Θεσσαλονίκη σε ομιλία του ενάντια σε ΗΠΑ-Ευρώπη για τη λειψή υπεράσπισή τους στην Ελλάδα στα «εθνικά θέματα» και απέναντι στην Τουρκία. Ταυτόχρονα ο πολιτικός μέντορας του Γεωργιάδη Σαμαράς, εξαφανίστηκε από τις τηλεοράσεις, και από τη Βουλή, ενώ έλειπε εντελώς από την αίθουσα τη στιγμή της ψηφοφορίας. Τι σημαίνει η απουσία του Κ. Μητσοτάκη, και η σιωπή του απέναντι στην επίθεση που δέχτηκε ο Γεωργιάδης από τον Τσίπρα, τι σημαίνει αυτή η συντονισμένη αποδοκιμασία Κ. Μητσοτάκη, Κ. Καραμανλή, Α. Σαμαρά σε μία κεντρική υποτίθεται μάχη για την κυβέρνηση, στην πιο κεντρική σύμφωνα με τις διακηρύξεις της, αυτή της ανάπτυξης; Σημαίνει ότι ένα νομοσχέδιο που προωθείται από ένα στιγματισμένο υπουργό πολιτικά ακυρώνεται στην πράξη, γιατί είναι αυτός ο ίδιος ο υπουργός που θα κληθεί να το εφαρμόσει με υπουργικές αποφάσεις, οπότε αν αυτός αποδοκιμάζεται από σύσσωμη κυβέρνηση και αντιπολίτευση, και με τα ΜΜΕ εναντίον του, δεν μπορεί να εφαρμόσει κανένα νόμο. Ουσιαστικά αυτός ο νόμος πέρασε μόνο στα χαρτιά. Αποκαλύπτεται έτσι ότι η ηγεσία της ΝΔ είναι ένας αναπόσπαστος κρίκος του καθεστώτος των σαμποτέρ, και ότι είναι εξίσου ρωσόδουλη με τις υπόλοιπες κοινοβουλευτικές ηγεσίες. Μέσα σε αυτό το κλίμα ήταν εύκολο να καταψηφιστεί ο αναπτυξιακός νόμος από όλα τα άλλα κόμματα, με το ΚΙΝΑΛ να πλειοδοτεί μαζί με τον Κουτσούμπα, στην κατηγορία ότι οι διατάξεις του βάζουν σε κίνδυνο την προστασία του περιβάλλοντος που είναι το υπέρτατο δημαγωγικό επιχείρημα και το πιο αποτελεσματικό εργαλείο στα χέρια του σαμποταριστικού καθεστώτος το οποίο πουθενά και ποτέ δεν φρόντισε το περιβάλλον, πουθενά και ποτέ δεν φρόντισε να κάνει πάρκα για το λαό, ή να φροντίσει όσα ελάχιστα υπάρχουν, ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε όταν η Κόσκο μπάζωνε το Ικόνιο για να κάνει τις προβλήτες της, αλλά θυμάται το περιβάλλον μόνο για την καταστροφή της ντόπιας παραγωγής και την εξαθλίωση των εργατών. Από κοντά ακολούθησε και ο Βαρουφάκης του Μέρα25 που δηλώνει ευθαρσώς ότι δεν θέλει καμία ανάπτυξη αν δεν εντάσσεται στην «Πράσινη Βιομηχανική Επανάσταση» (λεει ωμα: κανένα Ελληνικό, καμία εξόρυξη κλπ). Είναι επίσης ακόμα πιο χαρακτηριστικό ότι η φασιστική «Ελληνική Λύση» του Βελόπουλου ενώ είχε περισσότερα αρνητικά παρά θετικά να πει για το νόμο στις τοποθετήσεις στη Βουλή, τον υπερψήφισε τελικά, κάτι που ελάχιστα μπορεί να μετρήσει σαν πολιτική στήριξη αφού το μόνο αποτέλεσμα που είχε ήταν να τονιστεί το ακροδεξιό παρελθόν του υπουργού που τον προώθησε.
Θυμίζουμε ότι η πρώτη και σε ένα μεγάλο βαθμό δίκαιη μάχη αυτής της σύγκρουσης είχε προετοιμάσει ήδη το κλίμα ενάντια στο αναπτυξιακό σκέλος του νόμου, και αφορούσε το κομμάτι των εργασιακών μέτρων. Το κομμάτι αυτό ήταν η αχρείαστη από κάθε άποψη ένταξη σε ένα νομοσχέδιο που αφορούσε μέτρα για τις επενδύσεις μίας σειράς διατάξεων που αφορούν την υπονόμευση των κλαδικών συμβάσεων και που ανοίγουν δρόμο στην εργοδοτική αυθαιρεσία για τη μείωση των μισθών (έχουμε αναφερθεί στα εργασιακά μέτρα στο προηγούμενο φύλλο της Νέας Ανατολής). Το πόσο αχρείαστο ήταν να ενταχθεί οποιαδήποτε τέτοια διάταξη στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο για το σκοπό της διάσωσης υποτίθεται των προβληματικών επιχειρήσεων φαίνεται από το εξής απλό στοιχείο, ότι ο τελευταίος παράγοντας που μπορεί να οδηγήσει σε πτώχευση σήμερα μία επιχείρηση είναι το εργασιακό κόστος. Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας, το 2016 το ωριαίο κόστος εργασίας -αμοιβή εργαζόμενου συν εργοδοτικές εισφορές- στην Ελλάδα ήταν 14,2 ευρώ έναντι 15,3 ευρώ που ήταν το 2004 (!!!) Στην ΕΕ των 28 το κόστος αυτό ήταν το 2016 κατά μέσο όρο στα 25,4 ευρώ και στα 29,8 ευρώ στους 18 της ευρωζώνης (https://www.cnn.gr/news/ellada/story/75434/poio-einai-to-oriaio-kostos-ergasias-stinellada). Το κεφάλαιο του νόμου για τα εργασιακά ήταν απλά δωράκι του Μητσοτάκη στην προπαγάνδα του ψευτοΚΚΕ ότι η ανάπτυξη φέρνει κέρδη για το κεφάλαιο μόνο και εξαθλίωση για τους εργαζόμενους που σύμφωνα με το ίδιο σκεπτικό δεν έχουν σε τίποτα να ωφεληθούν από την ανάπτυξη των μέσων παραγωγής. Αυτή μπορεί να γίνει τάχα μόνο σε ένα κράτος που την εξουσία θα την έχει το «κόμμα του λαού», δηλαδή το ψευτοΚΚΕ. Δηλαδή μέσα σε συνθήκες καπιταλισμού, οι εργάτες πρέπει να είναι είτε εξαθλιωμένοι άνεργοι στο έλεος της κρατικής πρόνοιας, είτε δούλοι σε παλιομένα εργοστάσια γαλέρες, και θα περιμένουν υπομονετικά το ψευτοΚΚΕ να πάρει τον έλεγχο του στρατού, της αστυνομίας και με τον τραμπούκικο μειοψηφικό στρατό του να επιβάλει τη δικτατορία του για λογαριασμό των πολιτικών αφεντικών του, των νέων Χίτλερ του Κρεμλίνου, οπότε θα συνεχίσουν να είναι εξαθλιωμένοι άνεργοι και δούλοι, κάτω από ένα φασιστικό ξενόδουλο καθεστώς που θα ασκεί πάντως την εξουσία του στο όνομα του λαού και της εργατικής τάξης. Για αυτό το λόγο το ψευτοΚΚΕ όταν κάνει ότι χτυπάει την ΚΟΣΚΟ, την καταγγέλλει σαν «αναπτυξιακό κεφάλαιο» και όχι σαν ένα αποικιοκρατικό φασιστικό απόσπασμα της σοσιαλφασιστικής Κίνας που σήμερα σαν τέτοιο κλείνει τη Ζώνη. Αλλά τη Ζώνη το ψευτοΚΚΕ την παράδωσε στο κινέζικο μονοπώλιο μισοπεθαμένη, και κραδαίνει το παράδειγμα της ΚΟΣΚΟ σαν απόδειξη για το τι παθαίνουν οι εργάτες όταν έρχεται η ανάπτυξη!!! Επειδή το ψευτοΚΚΕ θέλει τους εργάτες δούλους και εξαθλιωμένους και ανίσχυρους να αντισταθούν στο ρώσικο φασιστικό μονοπώλιο και στο σύμμαχό του κινέζικο που επελαύνουν στη χώρα και σε κάθε μικρό ή μεγάλο κεφαλαιοκράτη δουλοκτήτη που μπορούν να προσεταιριστεί πολιτικά και να πάρει στο άρμα του. Έχει αποδειχθεί ότι μόνο σε σύγχρονες βιομηχανίες με ψηλή οργανική σύνθεση και παραγωγικότητα μπορούν να υπάρχουν ψηλοί μισθοί, αρκεί να υπάρχει ένα μίνιμουμ εργατικής οργάνωσης. Αντίθετα στα διαλυμένα μικρομάγαζα και στα σκουριασμένα παλιά εργοστάσια μόνο το σκότωμα των εργατών στη δουλειά τα κρατάει στη ζωή. Αλλά το ψευτοΚΚΕ καθόλου δεν το ενδιαφέρουν τα μισθολογικά. Καθόλου δεν ενδιαφέρεται να διασωθούν οι συλλογικές νσυμβάσεις και κάνει ότι μπορεί στην πράξη για να τις υπονομεύσει. Γι αυτό δεν έδωσε καμία αληθινή μάχη για να περάσουν τα εργασιακά αλλά μόνο για να κλείσει το δρόμο σε οποιαδήποτε τέτοια αντίσταση επιχείρησε να προβάλει ο γραφειοκρατικός συνδικαλισμός της ΓΣΕΕ που το ενοχλεί ακριβώς γιατί στηρίζει έστω και ελάχιστα τέτοιες αναπτυξιακές πολιτικές, η επειδή που και που προβάλει αντίσταση στα κινεζορώσικα αφεντικά του, όπως είχε κάνει η ΟΜΥΛΕ πριν πάρει το λιμάνι η ΚΟΣΚΟ.
Αποδεικνύεται έτσι ότι δεν μπορεί ένας νόμος από τους πολλούς που έχουν περάσει για την περίφημη αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας στην έκδοση των αδειών λειτουργίας και των εγκρίσεων που απαιτούνται για την εγκατάσταση επιχειρήσεων, να λύσει το ζήτημα της παραγωγικής ανάπτυξης της χώρας, και κυρίως έχει αποδειχθεί ότι δεν μπορεί να λύσει αυτό το ζήτημα μια αστική τάξη που σε κάθε περίπτωση εύκολα μπορεί να υιοθετήσει μέσα στα πλαίσια ενός τέτοιου νόμου και διατάξεις που θα δυναμώσουν τις γαλέρες, κάτι που δείχνει πόσο βαθιά περιφρονεί τους εργαζόμενους. Κάθε τέτοιος νόμος και κάθε τέτοια απόπειρα θα έχει απέναντί της ένα πολιτικό μέτωπο που θα εμποδίζει κάθε επένδυση που δεν θα γίνεται από ρωσοκινέζικα κεφάλαια, ή από κεφάλαια υποταγμένα ή φιλικά στα ρωσοκινέζικα κεφάλαια. Οι νόμοι για την ανάπτυξη προϋποθέτουν πολιτική πάλη ενάντια στις δυνάμεις που προωθούν το σαμποτάζ της παραγωγής και τελικά ενάντια στα πολιτικά αφεντικά τους. Αυτή την πάλη μπορεί να τη δώσει σήμερα με συνέπεια και νικηφόρα μόνο η εργατική τάξη. Ανάπτυξη κόντρα στο καθεστώς των σαμποτέρ στην Ελλάδα θέλει πολιτικό κίνημα μαζών και μάλιστα αποφασισμένό και ηρωικό.
Όλα τα άλλα σχέδια επί χάρτου και ψηφοφορίες είναι καθαρή μεταφυσική.