Η απομάκρυνσή του ήταν μια αναγκαία κίνηση για να προστατευτεί από τα πυρά που δεχόταν γιατί σαν υπουργός Εσωτερικών πάγωσε και καθυστέρησε τα έργα στους δήμους, αδυνάτισε τη χρηματοδότησή τους ενώ έβαλε τους δικούς του ανθρώπους σε θέσεις διοίκησης και διαχείρισης στην τοπική αυτοδιοίκηση, παραμερίζοντας όλα τα βασικά σε αυτό το χώρο στελέχη της ΝΔ. Οι άνθρωποι που διόρισε σε αυτές τις καίριες θέσεις ο Θεοδωρικάκος μείνανε όλοι στη θέση τους, και όσο αυτοί μένουν στη θέση τους, κάθε νέος υπουργός και υφυπουργός Εσωτερικών δεν μπορεί παρά να βρίσκεται υπό την επιτροπεία του Θεοδωρικάκου, ενώ θα χρεωθεί κάθε αποτυχία της συνεχιζόμενης πολιτικής του.
Η ουσιαστική αλλαγή του ανασχηματισμού ήταν η προαναγγελμένη από καιρό καρατόμηση του υπό μητσοτακική δυσμένεια Βρούτση. Αυτός σε αντίθεση με το Θεοδωρικάκο ήταν στην πρώτη γραμμή των εκκαθαρίσεων που απαιτούσαν ΣΥΡΙΖΑ και ψευτοΚΚΕ γιατί ήταν ο υπουργός Εργασίας που στήριξε τη ΓΣΕΕ για να κάνει συνέδριο και να εκλέξει τελικά τη νόμιμη διοίκηση Παναγόπουλου ενάντια στην πραξικοπηματική βία του ΠΑΜΕ. Στη θέση του Βρούτση τοποθετήθηκε ο Χατζηδάκης που δεν είναι Αχτσιόγλου, αλλά όπως απέδειξε στο υπουργείο Ενέργειας οπωσδήποτε θα είναι πολύ πιο πρόθυμος από τον Βρούτση να υποχωρεί στις κάθε φορά απαιτήσεις των δύο ψευτοαριστερών αντεργατικών κομμάτων. Άλλωστε παραμένει υφυπουργός ο Τσακλόγλου που μπήκε στον πρώτο ανασχηματισμό, σύμβουλος και στενός συνεργάτης των δύο φιλοσυριζαίων πρωθυπουργών Γιώργου Παπανδρέου και Κώστα Σημίτη.
Τη θέση του Χατζηδάκη στο υπουργείο Ενέργειας και Περιβάλλοντος την πήρε ο πρώην υπουργός Ανάπτυξης στην ουσία βιομηχανικού σαμποτάζ, της κυβέρνησης Σαμαρά, Κ. Σκρέκας. Στην τελετή παράδοσης – παραλαβής έβαλε μόνος του το θέμα του διλλήματος «Περιβάλλον ή ανάπτυξη» και η απάντηση που έδωσε είναι ότι τα δύο πάνε μαζί, όπως θα απαντούσε κάθε ευλύγιστος συριζαίος. Στο σχήμα όμως αυτό, όπως εξήγησε στη συνέχεια, δεν έχει προτεραιότητα η ανάπτυξη με σεβασμό στο περιβάλλον, αλλά σημαίνει καμία ανάπτυξη αν πρόκειται να επιβαρυνθεί με οποιονδήποτε τρόπο το περιβάλλον. Είπε συγκεκριμένα: «Προστατεύουμε το περιβάλλον για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε εκείνες τις προϋποθέσεις ώστε κλάδοι όπως η βιομηχανία, ο τουρισμός, ο πρωτογενής τομέας, να μπορέσουν να αναπτυχθούν» (https://www.sdam.gr/el/node/245). Αυτά είπε ο νέος υπουργός Περιβάλλοντος σε συνθήκες καταστροφής της παραγωγής, αποεπένδυσης και αποβιομηχάνισης. Η αλήθεια ειδικά σε μια χώρα αποβιομηχανοποιημένη σαν την Ελλάδα είναι ακριβώς το αντίθετο: προϋπόθεση για μια οποιαδήποτε προστασία του περιβάλλοντος, είναι η προστασία της ευημερίας των ανθρώπων οπότε η σύγχρονη βιομηχανική ανάπτυξη.
Ο πρωθυπουργός ασχολήθηκε για λίγο να δώσει στην υπερσοβινίστρια Βούλτεψη το υπουργείο Μετανάστευσης, αφού αυτό προηγούμενα είχε μετατραπεί από υπουργείο ορθάνοιχτων συνόρων (ώστε να φασιστικοποιηθεί όσο γινόταν η ΕΕ και να δοθεί στους άγγλους ευρωκεπτικιστές το βασικό επιχείρημα για να πετάξουν έξω από αυτήν τη Βρετανία) σε υπουργείο απώθησης μεταναστών, δηλαδή θαλασσοπνιγμού τους και αιώνιας ομηρείας τους στα κολαστήρια τύπου Μόριας (!)
Σε μια ακριβώς αντίρροπη κίνηση ο Μητσοτάκης τοποθέτησε σαν υφυπουργούς της Μενδώνη τους προερχόμενους από το Ποτάμι Γιατρομανωλάκη και Αμυρά, γνωστοί για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων (ΛΟΑΤΚΙ) ενώ ο Γιατρομανωλάκης είναι ο πρώτος υφυπουργός που έχει δηλώσει ανοιχτά την ομοφυλοφιλική του ταυτότητα. Σίγουρα είναι θετικό το ότι αυτή η ταυτότητα δεν αποτελεί εμπόδιο για να μπει κανείς στο υπουργικό συμβούλιο της χώρας, αλλά όπως συμβαίνει πάντα στην Ελλάδα, τέτοιες αλλαγές γίνονται από ψηλά, όχι σε επίπεδο αλλαγής συνείδησης της κοινωνίας, αλλά μόνο για την παραπλάνηση των φιλελεύθερων της Ευρώπης σύμφωνα με τη μακριά, κιόλας από το 1821, πολιτική παράδοση όλων των ρωσόδουλων.
Το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο για το ότι τέτοιες αλλαγές έχουν σαν κύριο στόχο την παραπλάνηση των εξωτερικών εχθρών του «ανατολικού ορθόδοξου έθνους» μας είναι το εξής: Αν έπρεπε να ακουστεί μία διακομματική κριτική για το Θεοδωρικάκο και τον με τραμπούκικο ακροδεξιό παρελθόν διάδοχο του Βορίδη, θα ήταν να αλλάξει από αυτούς εδώ και τώρα η εκλογική νομοθεσία για να αποκλείει τους ναζιστικούς συνδυασμούς από τις εκλογές. Η δυνατότητα αλλαγής του εκλογικού νόμου είναι το άλλοθι που επικαλέστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ για την κατάργηση της στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων στον Ποινικό Κώδικα λίγο πριν την καταδίκη των χρυσαυγιτών. Κι όμως όχι μόνο ο Μητσοτάκης συνεχίζει να δίνει πλήρη πολιτικά δικαιώματα στους ναζήδες αλλά ούτε οι υποτιθέμενοι αντιναζιστές της τριπλέτας ΣΥΡΙΖΑ, ψευτοΚΚΕ, Ανταρσύα δεν βάζουν ούτε για τα μάτια τέτοιο ζήτημα.
Μία άλλη εξαιρετικά σημαντική και πολύ χαρακτηριστική για τη φύση του τελευταίου αυτού ανασχηματισμού είναι η τοποθέτηση του Κατσαφάδου ως υφυπουργού του Πλακιωτάκη, ο οποίος προσπαθεί σε ένα μερικές φορές αξιοπρόσεκτο βαθμό να περιορίσει την ασυδοσία της Κόσκο και πιο πολύ τις παράνομες αξιώσεις της για επέκταση της στο λιμάνι σε βάρος της Επισκευαστικής Ζώνης. Ο Κατσαφάδος μέχρι σήμερα εμφανίζεται σαν θερμός φίλος της Κόσκο και των «επενδύσεων» της στον Πειραιά.
Αξίζει όμως να σταθούμε περισσότερο στην περίπτωση του Θεοδωρικάκου για να κάνουμε μια περιήγηση στην σημαντική για τον Μητσοτάκη πραξικοπηματική δράση του στη θέση του υπουργού εσωτερικών.
Περισσότερα για την αιφνιδιαστική δήθεν αποκαθήλωση του Θεοδωρικάκου
Η απομάκρυνση του Θεοδωρικάκου (θυμίζουμε πρώην γραμματέα της «Κ»ΝΕ που μετά έγινε δεξί χέρι του Λαλιώτη στο ΠΑΣΟΚ, και μετά επικοινωνιολόγος, δηλαδή πολιτικός μυστικοσύμβουλος του Χριστόφια του ΑΚΕΛ) ήταν αιφνιδιαστική σε σχέση με την εικόνα που έβγαινε προς τα έξω για τις σχέσεις του με τον πρωθυπουργό και για το έργο του στο υπουργείο. Σε αντίθεση με άλλους υπουργούς που δημόσια και συχνά έχουν δεχτεί επίκριση από το περίφημο «περιβάλλον Μαξίμου» (αυτό το ύπουλο τέχνασμα να χτυπάει ο Μητσοτάκης τους υπουργούς του χωρίς να παίρνει και την ευθύνη) ακριβώς για να είναι ανυπεράσπιστοι στο στόχαστρο των ΣΥΡΙΖΑ-ψευτοΚΚΕ επειδή αντιστέκονται σε αυτούς, όπως στην περίπτωση του Βρούτση με το περίφημο δήθεν σκάνδαλο των voucher που ποτέ δεν αποδείχτηκε, ή στην περίπτωση της Κεραμέως με τη δωρεάν διάθεση των μασκών στα σχολεία, ο Θεοδωρικάκος σε όλη τη διάρκεια της θητείας του στο υπουργείο είχε την απόλυτη στήριξη της ηγεσίας Μητσοτάκη και θεωρούνταν μέχρι λίγο πριν το δεύτερο ανασχηματισμό αμετακίνητος.
Κι ενώ στην περίπτωση Βρούτση, το ερώτημα ήταν πως κρατήθηκε στη θέση του τόσο καιρό το ερώτημα με το Θεωδορικάκο ήταν τι έγινε ξαφνικά και αποσύρθηκε. Αν είχε προσέξει κανείς μία σύγκρουση που ελάχιστα διακινήθηκε στην ειδησεογραφία και έμεινε μακριά από τα κεντρικά δελτία ειδήσεων και συνεχίζει να κινείται στο σκοτάδι, μπορεί να βρει μία ένδειξη των εσωκομματικών αντιθέσεων που υποχρέωσαν τον Μητσοτάκη σε αυτή την κίνηση για να μπορέσει να τις χειριστεί έτσι ώστε να αποκλιμακώσει μία σύγκρουση που είχε πάρει μεγάλη διάσταση και να διατηρήσει ουσιαστικά αλώβητο πολιτικά τον πιο στενό συνεργάτη του. Αυτή ήταν η σύγκρουση μεταξύ Θεωδορικάκου και στελεχών της ΝΔ στην αυτοδιοίκηση που εξαπέλυσαν βαριές κατηγορίες εναντίον του για πραξικοπηματικές πρακτικές. Για να τους καθησυχάσει ο Μητσοτάκης σε πρώτη φάση τον Οκτώβρη αφαίρεσε από τον Θεοδωρικάκο τις αρμοδιότητες των δήμων που τις μετέφερε στον υφυπουργό του Λιβάνιο, και τελικά με τον ανασχηματισμό τον απομάκρυνε για να τον προστατέψει, χωρίς να αναιρέσει όμως ούτε στο παραμικρό σημείο αυτά τα πραξικοπήματα (https://www.airetos.gr/enisxysi-libanioy-se-armodiotites-me-%E2%80%9Cypobathmisi%E2%80%9D-theodwrikakoy-fek.aspx ).
Σαμποτάζ και ποδηγέτηση των δήμων
Με την ανάληψη των καθηκόντων του στο υπουργείο Εσωτερικών ο Θεοδωρικάκος ανέλαβε να προχωρήσει το πρόγραμμα «Φιλόδημος» που είχε για καιρό καθυστερήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα πρόγραμμα για την εκτέλεση σημαντικών έργων υποδομών των δήμων από εθνικά κονδύλια και από δανεισμό από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
Ο Θεοδωρικάκος κατάργησε τελείως το πρόγραμμα αυτό, κάτι που δεν τόλμησε να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, με το πρόσχημα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε φορτώσει πολλά έργα που δεν υπήρχαν οι πόροι να καλυφθούν, οπότε αντί να προχωρήσει τουλάχιστον κάποια έργα με τα υπάρχοντα κονδύλια, και να κάνει κινήσεις για να καλυφθούν και τα υπόλοιπα σε δεύτερο χρόνο, απλά κατάργησε όλο το πρόγραμμα, παγώνοντας και αυτά που μπορούσαν να προχωρήσουν και κάθε άλλο με την εξαγγελία ενός ρεαλιστικού ανασχεδιασμού (https://www.ethnos.gr/politiki/77167_politiki-sygkroysi-theodorikakoy-haritsi-gia-ton-filodimo ). Σύμφωνα με τον απολογισμό του ίδιου του Θεοδωρικάκου: «Σε ένα πρόγραμμα ύψους 1,3 δισ. ευρώ έγιναν πράξη μόλις 21 έργα προϋπολογισμού 30 εκατ. ευρώ και διασφαλίστηκαν μόλις 134 εκατ. ευρώ- και αυτά από δανεισμό του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων». Σύμφωνα με τον απολογισμό του συριζαίου Χαρίτση: «Η ΕΤΕπ ξεκίνησε τη χρηματοδότηση των έργων με ένα συντηρητικό ποσό εκκίνησης και όχι ως ταβάνι τα 134 εκατ. ευρώ. Έχουμε 1,3 δισ. εντάξεις έργων, 170 έργα με ύψος 450 εκατ. ευρώ να έχουν ήδη δημοπρατηθεί». Το ασφαλές συμπέρασμα είναι ότι από τα 134 εκατ ευρώ που έδινε άμεσα η Ευρώπη μόνο 30 εκατ ευρώ έγιναν έργα επί ΣΥΡΙΖΑ, και ο Θεοδωρικάκος αποφάσισε να αφήσει άθικτα τα υπόλοιπα 100 εκ ευρώ αντί να τα αξιοποιήσει και να ζητήσει κι άλλα. Αυτοί οι δύο συνεννοήθηκαν μια χαρά στη Βουλή και τα έργα έμειναν παγωμένα.
Ο ανασχεδιασμός καθυστέρησε μήνες. Δηλαδή αυτά έγιναν το Δεκέμβρη του 2019 και πέρασαν τρεις μήνες, μέχρι που τον Απρίλη του 2020 ανακοινώθηκε ότι ήταν έτοιμο να παρουσιαστεί το νέο πρόγραμμα «Αντώνης Τρίτσης». Τον Αύγουστο του 2020 είχαν υπογραφεί οι μισές προκηρύξεις έργων του προγράμματος, ενώ η διαδικασία μπλόκαρε στους τεχνικούς συμβούλους που υποσχέθηκε ο Θεοδωρικάκος ότι θα δώσει στους δήμους από μητρώο ιδιωτών μηχανικών χωρίς να φροντίσει να το προχωρήσει (https://ecopress.gr/viomichania-meleton-karbon-stous-dimous-gia-ta-erga-tou-antonis-tritsis/ ). Μόλις τον Αύγουστο του 2020 συγκροτήθηκε επίσης η Επιτροπή Αξιολόγησης Μελετών και Έργων που ήταν αναγκαία για να προχωρήσει η χρηματοδότηση των νέων έργων, η οποία είχε πέντε μέλη της επιρροής του υπουργείου, και δύο εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης (ΚΕΔΕ, ΕΝΠΕ).
Στο μεταξύ για τον έλεγχο των προτάσεων/εγκρίσεων/χρηματοδοτήσεων των έργων αλλά και για τη στέρηση των τόσο αναγκαίων πόρων για την υλοποίησή τους, ο Θεοδωρικάκος είχε κάνει τα εξής πραξικοπήματα με την κάλυψη του Μητσοτάκη, που εξόργισαν τα στελέχη της αυτοδιοίκησης της ΝΔ σε ΚΕΔΕ (Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων) και ΕΝΠΕ (Ένωση Περιφερειών Ελλάδας):
- Όρισε διοικητικό συμβούλιο στον πιο σημαντικό για την Τοπική Αυτοδιοίκηση φορέα, την Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης & Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ), πριν εκλεγεί διοίκηση στο συλλογικό όργανο των δημάρχων (ΚΕΔΕ) που έπρεπε να έχει τον καθοριστικό ρόλο για την εκλογή διοίκησης στο φορέα. Διορίστηκαν ανάμεσα σε άλλους ο νομικός σύμβουλος του Θεοδωρικάκου και ο διευθυντής του πολιτικού του γραφείου. Αυτοί μέχρι σήμερα παραμένουν στη θέση τους. Στην πράξη η ΕΕΤΑΑ έχει ρόλο μεσάζοντα ανάμεσα στο κράτος και στους δήμους για τη διανομή των κονδυλίων που είναι διαθέσιμα από το κράτος και την ΕΕ, και της έχουν ανατεθεί με νόμο αρμοδιότητες διαχείρισης του ΕΣΠΑ. Το 2018 επί ΣΥΡΙΖΑ ενισχύθηκε με τη δυνατότητα να αναλαμβάνει την εκπόνηση μελετών για λογαριασμό των δήμων για την υλοποίηση έργων.
- Αφαίρεσε 2 εκατ. κρατικών πόρων από την ΚΕΔΕ για να τα μεταφέρει στην ΕΕΤΑΑ.
- Από τα 40 εκατ. ευρώ με τα οποία επιχορήγησε το υπουργείο Εσωτερικών 119 δήμους για να αντιμετωπιστούν απώλειες εσόδων λόγω της πανδημίας, αρκετοί δήμοι έμειναν εκτός χρηματοδότησης ως αποτέλεσμα λανθασμένου τρόπου υπολογισμού.
- Όρισε μέλη της Επιτροπής Περιφερειών της ΕΕ παρακάμπτοντας ΚΕΔΕ και ΕΝΠΕ.
- Αφαίρεσε τεράστια ποσά πόρων από τους χρεωκοπημένους δήμους και τους χάρισε στην Εκκλησία αφού με ειδική διάταξη που προώθησε η διοίκηση και η διαχείριση των ορθόδοξων ναών που λειτουργούν εντός των νεκροταφείων δίνονται στην Εκκλησία και απαγορεύεται ρητά στους δήμους να εισπράττουν τέλη ή δικαιώματα από τις ιεροτελεστίες. Εκτός από πόρους των δήμων μεταφέρεται στις οικείες μητροπόλεις και προσωπικό (!!!). Ενδεικτικά από αυτό το «ιερό δώρο» ο δήμος Αθηναίων χάνει 670.000 ευρώ το χρόνο (https://www.kathimerini.gr/opinion/561118081/oi-palaiorrythmiseis-tis-kyvernisis/). Πρόκειται για μία τρομακτικού μεγέθους ληστεία του κράτους υπέρ της εκκλησίας που έγινε νόμος του κράτους (άρθρο 56, Ν. 4735/2020 - ΦΕΚ 197/Α/12-10-2020) χωρίς ούτε ένα κόμμα να το κάνει ζήτημα σα σκάνδαλο πρώτου μεγέθους.
Χαρακτηριστικές για τον αυταρχικό χαρακτήρα του Θεοδωρικάκου και την παράκαμψη της πλειοψηφίας της ΝΔ στην ΚΕΔΕ είναι οι αντιδράσεις του δήμαρχου Τυρνάβου Σαρχώση, και του δημάρχου Αμπελοκήπων Κυριζόγλου.
Ο πρώτος δήλωσε: «Δεν μπορώ να θυμηθώ από το 1986 που ασχολούμαι με τα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, άλλο Υπουργό Εσωτερικών να είναι σε τροχιά πρωτοφανούς σύγκρουσης με την ΚΕΔΕ, η οποία ειρήσθω εν παρόδω, ελέγχεται αποκλειστικά από την κυβερνητική παράταξη» (https://www.larissanet.gr/2020/10/10/se-trochia-protofanous-sygkrousis-me-tin-kede-o-ypourgos-esoterikon/ ).
Ο δεύτερος σε συνεδρίαση του ΔΣ της ΚΕΔΕ είπε: «Δεν είναι αυτοκράτορας, υπουργός Εσωτερικών είναι. Να πάρει πίσω τις αποφάσεις του» (…) «αν δεν ανακαλέσει τις αποφάσεις του θα πρέπει να δούμε τον πρωθυπουργό να τον ανακαλέσει στην τάξη» (https://www.aftodioikisi.gr/ota/dimoi/oxeia-epithesi-kyrizogloy-se-theodorikako-einai-ypes-ochi-aytokratoras/ ).
Υποτίθεται ότι ο Μητσοτάκης τώρα τον ανακάλεσε στην τάξη, αλλά καθόλου δεν έγινε κάτι τέτοιο. Πρώτο γιατί ο Μητσοτάκης δεν έκανε καμία αναφορά στις αυθαιρεσίες Θεοδωρικάκου. Δεύτερο, και σοβαρότερο: όλοι οι άνθρωποι του παραμένουν στη θέση τους. Αν γίνουν οποιεσδήποτε αλλαγές είναι σίγουρο ότι θα είναι υπό την έγκριση του Θεοδωρικάκου, αφού οι Βορίδης – Πέτσας δεν θα κάνουν τίποτα χωρίς να έχουν την πρωθυπουργική συναίνεση, γιατί ούτε κι αυτοί έχουν έρθει ποτέ σε αντιπαράθεση με τον Θεοδωρικάκο. Ο ίδιος ο Θεοδωρικάκος αμέσως μετά την αρχική δήλωση του που έκφρασε υποτίθεται την πικρία του επειδή δεν αναφέρθηκε στο Μητσοτάκη αλλά στη βάση της ΝΔ που τον στήριξε, άρχισε να πλέκει ύμνους στον πρωθυπουργό και να εμφανίζεται στα κανάλια να μιλάει για το έργο που έκανε στο υπουργείο με τη στήριξη του Μητσοτάκη. Η απομάκρυνση Θεοδωρικάκου σε πολλά μας θυμίζει την περίπτωση Λαλιώτη, ο οποίος σε στιγμές της πιο μεγάλης ισχύος του αποκόπηκε από τον επίσημο ηγετικό κυβερνητικό κύκλο (στον οποίο ο Α. Παπανδρέου είχε περιλάβει περισσότερο τους προς εξόντωση «αυτοδυναμικούς» εχθρούς τους παρά τους πιστούς του) για να γίνει ο παρασκηνιακός επικεφαλής όλων των «αριστερών» παπανδρεϊκών της 3ης Σεπτέμβρη που έγιναν η αληθινή και μάλιστα μανιασμένη φιλοΣΥΝ αντιπολίτευση στους αυτοδυναμικούς πασόκους. Ο Λαλιώτης ήταν από τότε ο πολιτικός αρχηγός και παραμένει ακόμα της μακριάς διαδικασίας της πολιτικο-ιδεολογικής καταβρόχθισης του ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος θα ήταν ο αντίστοιχος ρόλος για τον Θεοδωρικάκο δεν μπορούμε να ξέρουμε, γιατί δεν έχουν ακόμα σχηματοποιηθεί τα πολιτικά στρατόπεδα μέσα στη ΝΔ της νέας φάσης.
Πάντως μια παρακαταθήκη του στο πόστο που μόλις άφησε είναι παρούσα. Ένα πελώριο σαμποτάζ στα έργα και στη χρηματοδότηση τους και η τοποθέτηση μιας νέας φουρνιάς εγκαθέτων και φίλων των σαμποταριστών μέσα στη ΝΔ έχει ήδη συντελεστεί ενώ το πιο ουσιαστικό αρνητικό έργο του είναι ο νέος νόμος για τις εκλογές στην τοπική αυτοδιοίκηση. Αυτός καταργεί την απλή αναλογική, η οποία κατηγορήθηκε από τη ΝΔ σαν παράγοντας ακυβερνησίας και συνδιαλλαγών στους δήμους. Πράγματι αφού λειτούργησε η απλή αναλογική για όλες τις συναλλαγές που έβαλαν το ΣΥΡΙΖΑ στους δήμους σε πολλές και διάφορες συνεργασίες ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ –ΣΥΡΙΖΑ, και σε ένα μικρότερο βαθμό το ίδιο έγινε και με το ψευτοΚΚΕ, τώρα φαίνεται ότι δημιουργεί προβλήματα γιατί επιτρέπει σε όλους τους «αντάρτικους» συνδυασμούς της ΝΔ που αμφισβητούν την πολιτική των συνεργασιών να διεκδικήσουν θέσεις στα δημοτικά συμβούλια και δημαρχίες. Τώρα λοιπόν μπαίνει το πλαφόν του 3% (https://www.airetos.gr/dimarxos-me-40-tois-ekato-ti-tha-problepei-o-neos-eklogikos-nomos-gia-toys-ota.aspx ).
Η ηγεσία Μητσοτάκη σε κάθε της βήμα αποδεικνύει την από την πρώτη στιγμή τοποθέτηση της ΟΑΚΚΕ ότι αποτελεί τον συνεχιστή της σαμποταριστικής και καταστροφικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή τον πιο δραστήριο προωθητή, στο όνομα της κλασσικής αστικής τάξης, των συμφερόντων του νέου πολιτικού αφεντικού της χώρας, της ρώσικης νεοχιτλερικής υπερδύναμης και της συμμάχου της Κίνας.