Σύμφωνα με αυτόν τον ισχυρισμό θα έπρεπε η ελληνική «κυβέρνηση του λαού» να έχει την έμπρακτη υποστήριξη όλων των άλλων θεωρούμενων από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ ως αριστερών ή λαϊκών ή προοδευτικών κομμάτων της Ευρώπης. Όμως αυτά παρόλο που πουθενά δεν έχουν πολύ μεγάλη δύναμη, από την άλλη πουθενά δεν έχουν τόσο μικρή ώστε να εξηγείται γιατί οι «αυθόρμητες» διαδηλώσεις συμπαράστασης που οργανώθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ τον τελευταίο καιρό στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες να είναι τόσο άμαζες. Η πιο συντριπτική περίπτωση αποτυχίας ήταν η άρνηση του ισπανικού ΠΟΔΕΜΟΣ να δεχτεί να υποστηρίξει το ως χθες αδελφό του κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ, εκφράζοντας την αντίθεση του στη συγκυβέρνηση του με τους ΑΝΕΛ και στην υποστήριξη του στη Ρωσία στο ουκρανικό. Σε αυτό το κλίμα προστέθηκε μετά και η καταψήφιση από όλες τις πολιτικές ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου της ρεβανσιστικής σοβινιστικής και διασπαστικής για την ΕΕ απαίτησης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία.
Παρακάτω φιλοξενούμε μια ανακοίνωση της πολύ δραστήριας πανευρωπαϊκής αντιρατσιστικής οργάνωσης EGAMπου είχε διοργανώσει διαδήλωση διαμαρτυρίας ενάντια στη νομιμότητα της «Χρυσής Αυγής» στην Αθήνα το Δεκέμβρη του 2012 στην οποία συμμετείχε πολύ ενεργητικά και η ΟΑΚΚΕ.
Το κείμενο αυτό υπογράφεται από τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Αντιρατσιστικού Κινήματος - EGAM, BenjaminAbtan και έχει δημοσιευτεί αυτές τις ημέρες σε αρκετά ευρωπαϊκά περιοδικά ΗuffingtonPost (Γαλλία) - TribunedeGenève (Ελβετία), deVolkskrant (Ολλανδία), deDnevnik (Μακεδονία), Napsa (Ουγγαρία).
Βέβαια όπως θα καταλάβει κάθε εξοικειωμένος με τις αναλύσεις της ΟΑΚΚΕ αναγνώστης σχετικά με την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, οι αναφορές του κειμένου στον πρωταγωνιστικό ρόλο των δανειστών σε αυτήν μένουν στα πλαίσια της γενικής αντίληψης των προοδευτικών ανθρώπων της ΕΕ που χοντρικά ταυτίζεται με τις θέσεις του κόμματος που προκάλεσε την κρίση αλλά και οδήγησε σε αδιέξοδο κάθε πρόγραμμα εξόδου από αυτήν.
<<Ρατσισμός και αντισημιτισμός στην Ελλάδα:
Επικίνδυνη ηθελημένη τύφλωση
του BenjaminAbtan, προέδρου του Ευρωπαϊκού Αντιρατσιστικού Κινήματος EGAM
Ενώ ο Αλέξης Τσίπρας πραγματοποιεί αυτή τη βδομάδα τις πρώτες του επισκέψεις στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ως πρωθυπουργός, μια επικίνδυνη ηθελημένη τύφλωση φαίνεται να κυριεύει πολλούς Ευρωπαίους που, πιστεύοντας στις ελπίδες που προκάλεσε η νίκη του Σύριζα, αρνούνται να δουν τα ανησυχητικά γεγονότα που σχετίζονται με το ρατσισμό και τον αντισημιτισμό που τον συνοδεύει.
Κατά πρώτον, η ηθελημένη τύφλωση αφορά την εθνικιστική, ξενοφοβική, ρατσιστική και αντισημιτική φύση των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», το κόμμα που ο Σύριζα αποφάσισε να μπάσει στην κυβέρνηση.
Ο αρχηγός του προέβη σε αντισημιτικές και συνωμοσιολογικές διακηρύξεις, κατηγορώντας για παράδειγμα τους εβραίους ότι δεν πληρώνουν φόρους, κι ένα μέλος τους μπορεί να δηλώνει ότι «τα ανθελληνικά αισθήματα των Βρετανών και των Αμερικανών προπαγανδίζονται από το παγκόσμιο σιωνιστικό Κίνημα» με πλήρη ατιμωρησία.
Κι όμως, η ένταξή του στην κυβέρνηση του Σύριζα έγινε δεχτή με την αδιαφορία της ΕΕ και την πλειοψηφία των ευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων, και με την ενεργή δικαιολόγηση συγκεκριμένων κομμάτων της αριστεράς, που γίνονται έτσι υπόλογοι υποστήριξης του εθνικισμού, του ρατσισμού και του αντισημιτισμού.
Αυτή η ηθελημένη αδυναμία διάκρισης είναι άλλωστε τόσο εκπληκτική όσο αυτή η ένταξη εγγράφεται πάνω στην αναζήτηση πολιτικών πρακτικών των παλαιών διεφθαρμένων κομμάτων και πάνω στη συνέχιση της νομιμοποίησης της άκρας δεξιάς που προωθεί η λιτότητα. Στην πραγματικότητα, είναι η πίεση της τρόικας – που υποστήριζε την εξασφάλιση των ψήφων των σχεδίων λιτότητας – και οι αμφίβολες σχέσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας που επέτρεψαν στην άκρα δεξιά να επιστρέψει στην ελληνική κυβέρνηση το 2011 για πρώτη φορά μετά το τέλος της δικτατορίας των συνταγματαρχών.
Αυτή η ηθελημένη τύφλωση προκαλεί εξίσου σκεπτικισμό γνωρίζοντας ότι η σύγκλιση απόψεων ανάμεσα στον Σύριζα και τους «Ανεξάρτητους Έλληνες» δεν εκδηλώνεται μόνο στη λιτότητα αλλά εξίσου στα διεθνή ζητήματα, και ειδικότερα στην υποστήριξη της Ρωσίας του Πούτιν.
Οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» τη στηρίζουν σε παν-ορθόδοξη αλληλεγγύη, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας γίνεται η κεραία της προπαγάνδας του Κρεμλίνου, χαρακτηρίζοντας την ουκρανική εξουσία νεοναζιστική και χαιρετίζοντας την προσάρτηση της Κριμαίας και την παρωδία δημοψηφίσματος που οργανώθηκε εκεί. Ευθύς μόλις εκλέχθηκε, συναντιέται με πρώτο πρεσβευτή εκείνον της Ρωσίας και ζητά την άρση των ευρωπαϊκών κυρώσεων που στοχεύουν στο σταμάτημα της ρωσικής επιθετικότητας απέναντι στην Ουκρανία και, εν μέρει, απέναντι στην Ευρώπη.
Κατά δεύτερον, η ηθελημένη τύφλωση αφορά τη σημασία του αποτελέσματος της Χρυσής Αυγής, που σχεδόν ξεπέρασε το 6%, διατηρώντας 17 βουλευτές από 18. Κόμμα αυθεντικό νεοναζιστικό, βίαια ρατσιστικό, αντισημιτικό, αρνητής του Ολοκαυτώματος, νοσταλγός του Γ΄ Ράιχ και αυταρχικό. Η Χρυσή Αυγή είναι υπόλογος για πολλές δολοφονίες μεταναστών και αλλοδαπών.
Παρόλα αυτά, το ποσοστό της έγινε δεκτό με τον ίδιο τρόπο που είχε γίνει κατά την είσοδό της στο κοινοβούλιο το Μάη του 2012: μέσα στη σχεδόν γενική αδιαφορία.
Αυτή η ηθελημένη τύφλωση είναι σύμπτωμα μιας έμμονης επικέντρωσης στα οικονομικά ζητήματα και της αυξανόμενης αδιαφορίας στην ήπειρό μας για το ρατσισμό και τον αντισημιτισμό, ενώ η ένθεση μέσα στο ελληνικό πολιτικό τοπίο των νεοναζί, παρά τις πολλές δίκες και το ότι οι βασικοί επικεφαλείς τους βρίσκονται στη φυλακή, είναι σ’ αυτό το ζήτημα ανησυχητική.
Απέναντι στην επικίνδυνη εθελοντική τύφλωση που αφορά το ρατσισμό, τον αντισημιτισμό και τον εθνικισμό, που απειλεί να προεκτείνει την εξασθένιση της δημοκρατίας ξεκινώντας από την καταστροφική πολιτική λιτότητας που επεβλήθη στην Ελλάδα, είναι άμεση ανάγκη οι δημοκράτες να αποκηρύξουν τον αυταρχισμό και να στρατευθούν.
Αυτό συνεπάγεται πολλές ενέργειες.
Πρώτα απ’ όλα, να πιέσουμε ώστε ο Σύριζα να αποκηρύξει τη συμμαχία του με τους «Ανεξάρτητους Έλληνες», ο Τσίπρας να εγκαταλείψει τα λόγια εσκεμμένης σύγχυσης, όπως όταν μιλάει για «κοινωνικό ολοκαύτωμα» στην Ελλάδα, και να αναθεωρήσει την αμέριστη υποστήριξή του στον Πούτιν.
Στη συνέχεια, να κάνουμε κάτι έτσι ώστε η τρόικα να βάλει φρένο στην πολιτική λιτότητας που έχει γονατίσει την ελληνική κοινωνία και ευνοήσει την άνοδο ακραίων τάσεων.
Επιπλέον, να απαιτήσουμε από την ΕΕ να στηρίξει τη φιλοδημοκρατική κοινωνία πολιτών που ασφυκτιά από τη λιτότητα, να ζητήσει να συνοδευτεί αυτό με μεταρρυθμίσεις στη δικαιοσύνη και την αστυνομία και να ψηφίσει νόμους για να προωθήσει την πάλη ενάντια στο ρατσισμό και τον αντισημιτισμό.
Τέλος, ως προς την κοινωνία πολιτών, να στρατευθούμε με αλληλεγγύη στο πλάι της ελληνικής κοινωνίας πολιτών, όπως το κάνει το ευρωπαϊκό αντιρατσιστικό κίνημα εδώ και πολλά χρόνια, για να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου πάνω στην κατάσταση, να εφεύρει προοπτικές λύσεων και να προβεί σε ενέργειες.
Μόνο βγαίνοντας από την εθελοντική τύφλωση και πολεμώντας το ρατσισμό και τον αντισημιτισμό είναι πιθανό να προοδεύσει πραγματικά η δημοκρατία στην Ελλάδα».