Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

  • Βρίσκεστε εδώ

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ Β΄ ΕΛΜΕ ΔΥΤ. ΑΤΤΙΚΗΣ

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ Β΄ ΕΛΜΕ ΔΥΤ. ΑΤΤΙΚΗΣ
  Στις ε­κλο­γές της 3 του Δε­κέ­βρη η κί­νη­ση «Παι­δεί­α για Δη­μο­κρα­τί­α και Α­νά­πτυ­ξη» πή­ρε 21 ψή­φους και πο­σο­στό 5,67%, ε­νώ πέ­ρι­συ εί­χε πά­ρει 17 ψή­φους και πο­σο­στό 4,5%. Πρό­κει­ται για έ­να ση­μα­ντι­κό α­πο­τέ­λε­σμα στις ση­με­ρι­νές συν­θήκες της α­πο­γο­ή­τευ­σης και της διά­λυσης του κι­νή­μα­τος των κα­θη­γη­τών μέσης εκ­παί­δευ­σης.
Η α­πο­γο­ή­τευ­ση και η διά­λυ­ση εί­ναι το α­πο­τέ­λε­σμα της κυριαρ­χί­ας του σο­σιαλ­φα­σι­σμού και της πο­λι­τι­κής και ι­δε­ο­λο­γι­κής του γραμ­μής στο συν­δι­κα­λι­σμό και στη μέ­ση εκ­παί­δευ­ση. Εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ό­τι στην ε­κλο­γοα­πο­λο­γι­στι­κή συ­νέ­λευ­ση, και πα­ρό­λο που ή­ταν η­μέ­ρα αρ­γί­ας για να πά­νε οι κα­θη­γη­τές στη συ­νέ­λευ­ση, ή­ταν πα­ρό­ντα πε­ρί­που 80 κα­θη­γη­τές, ε­νώ στην προ­τε­λευ­ταί­α με θέ­μα­τα α­πό τα τρέ­χο­ντα προ­βλή­μα­τα ή­ταν ό­λοι και ό­λοι 28!
Μέ­σα σε αυ­τό το κλί­μα ο σύ­ντρο­φος μας υπο­ψή­φιος Γιάν­νης Μπου­ρίτης ε­πι­σκέ­φτη­κε ό­λα τα σχο­λεί­α της πε­ριο­χής και στα πε­ρισ­σό­τε­ρα α­πό αυ­τά μί­λη­σε με τους συ­να­δέλ­φους του κα­θη­γη­τές. Με αι­σιό­δο­ξο τρό­πο α­να­φέρ­θη­κε στη ση­με­ρι­νή κα­τά­στα­ση της χώ­ρας μας και ε­στί­α­σε στην ε­ξή­γη­σή της δη­λαδή ό­τι αυ­τή εί­ναι το α­πο­τέ­λε­σμα του μα­κρο­χρό­νιου πα­ρα­γω­γι­κού σα­μπο­τάζ στην οι­κο­νο­μί­α της. Αυ­τό το σα­μπο­τάζ εκ­δη­λώ­νε­ται στο χώ­ρο της μέ­σης εκ­παίδευ­σης με τη διά­λυ­ση της τε­χνι­κής εκ­παί­δευ­σης και με το πα­ρά­τη­μα της γενι­κής εκ­παί­δευ­σης στην τύ­χη της. Εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ό­τι αυτή η θέ­ση μας βρή­κε θερ­μή α­ντα­πό­κρι­ση στα Ε­ΠΑΛ-Ε­ΠΑΣ ό­που ε­κεί εκ­δη­λώ­νε­ται με τον πιο έ­ντο­νο τρό­πο αυ­τή η πο­λι­τι­κή του εκ­παι­δευ­τι­κού σα­μπο­τάζ. Το­πο­θε­τή­σαμε ε­κεί τη θέ­ση για μια μέ­ση εκ­παί­δευ­ση δε­μέ­νη με την πα­ρα­γω­γή και τις α­νάγκες του τό­που, ό­πως α­κρι­βώς το έ­βα­ζε το Ε­ΑΜ και η Ε­ΠΟΝ.
Ο σύ­ντρο­φός μας κά­λε­σε τους κα­θη­γη­τές να α­να­ζη­τή­σουν μια άλ­λη γραμ­μή, μια άλ­λη πο­ρεί­α για το συν­δι­κα­λι­σμό και για το κί­νη­μα των κα­θη­γη­τών. 
Αυ­τή η κι­νη­το­ποί­η­ση έ­φε­ρε 21 ψή­φους, μό­λις 4 λι­γό­τε­ρους α­πό τη ΔΑ­ΚΕ της ΝΔ και έ­τσι χά­θηκε η έ­δρα για την Κί­νη­ση. 
Αυ­τό ό­μως το α­πο­τέ­λε­σμα οι ψη­φο­φό­ροι της Κί­νη­σης το εί­δαν με μεγά­λη χα­ρά και αι­σιο­δο­ξί­α για τις μά­χες που πε­ρι­μέ­νουν τους κα­θη­γη­τές α­πό την πο­λι­τι­κή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Ό­λοι μας εί­παν ό­τι α­ξί­ζα­με την έ­δρα, ό­χι για­τί θα άλ­λα­ζε κά­τι, αλ­λά για­τί θα μπο­ρού­σα­με α­πό καλύτε­ρες θέ­σεις να προ­πα­γανδί­σου­με τις θέ­σεις μας. 
Ε­νώ οι φί­λοι μας χά­ρη­καν α­πό το α­πο­τέ­λε­σμα των ε­κλο­γών, οι εκ­πρό­σωποι του σο­σιαλ­φα­σι­σμού το α­ντί­θε­το. Ό­πως και τα προ­η­γού­με­να χρό­νια, έ­τσι και φέ­τος οι ΣΥ­ΝΕΚ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και οι Πα­ρεμ­βά­σεις δεν α­να­φέρ­θη­καν στην παρά­τα­ξή μας, πα­ρά μας α­νέ­φε­ραν σαν α­νε­ξάρ­τη­τους. Αυ­τό εί­ναι έ­να δείγ­μα ότι αυ­τοί φο­βού­νται τις θέ­σεις μας, που στην ι­στο­ρι­κή τους προ­ο­πτι­κή και συνέ­χεια εί­ναι οι θέ­σεις της πραγ­μα­τι­κής α­ρι­στε­ράς, οι θέ­σεις του Γλη­νού και του Πα­πα­μαύ­ρου, οι θέ­σεις του Ε­ΑΜ και της Ε­ΠΟΝ. 
 
Η ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ Κί­νη­σης “Παι­δεί­α για Δη­μο­κρα­τί­α και Α­νά­πτυ­ξη”
ΧΡΕΙΑΖΕ­ΤΑΙ ΜΙΑ Ε­ΝΤΕ­ΛΩΣ ΑΛ­ΛΗ ΠΟ­ΡΕΙΑ
Συ­νά­δελ­φοι/ες
 
Η ΚΑ­ΤΑ­ΣΤΑ­ΣΗ ΣΤΗ ΧΩ­ΡΑ
 
Οι φε­τι­νές ε­κλο­γές για το ΔΣ της ΕΛ­ΜΕ γί­νο­νται με τη χώ­ρα και το λα­ό σε α­κό­μη πιο τρα­γι­κή κα­τά­στα­ση α­πό ό­τι πριν έ­να χρό­νο. Ο λα­ός μας πει­νά, οι η­δη τσα­κι­σμέ­νοι μι­σθοί και οι συ­ντά­ξεις του έ­χουν μειω­θεί πα­ρα­πέ­ρα και μειώ­νο­νται κα­θη­με­ρι­νά. 
Ο­λο­έ­να και πιο πο­λύ η βιο­μη­χα­νι­κή πα­ρα­γω­γή, το ε­μπό­ριο και οι ε­ξαγω­γές βυ­θί­ζο­νται και η χώ­ρα με­τα­τρέ­πε­ται σε έ­να πε­δί­ο κα­τα­στρο­φής με το λα­ό να ε­ξα­θλιώ­νε­ται μέ­ρα με τη μέ­ρα μέ­σα σε συν­θή­κες τε­ρά­στιας α­νερ­γί­ας και ε­λεύ­θε­ρης πτώ­σης των μι­σθών. Τον Ιού­νη η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ο­δή­γη­σε με σχέ­διο τη χώ­ρα ε­κτός προ­γράμ­μα­τος δα­νειο­δό­τη­σης  και έ­κα­νε τό­τε το δημο­ψή­φι­σμα, ε­νώ μπο­ρού­σε να το κά­νει νω­ρί­τε­ρα, ε­πί­τη­δες για να α­να­τι­νά­ξει το τρα­πε­ζι­κό σύ­στη­μα. Με αυτό τον τρό­πο η κυ­βέρ­νη­ση ε­κτός α­πό το ό­τι χρε­ωκό­πη­σε τις τρά­πε­ζες και έ­τσι τις προ­σφέ­ρει τζά­μπα σε φι­λι­κά της κε­φά­λαια, ε­κτι­μά­με κυ­ρί­ως α­να­το­λι­κά, έ­δω­σε έ­να βα­θύ χτύ­πη­μα στην πα­ρα­γω­γή. Δη­λα­δή, ο­δή­γη­σε στην χρε­ω­κο­πί­α τε­ρά­στια τμή­μα­τα της   ή­δη  μι­σο­κα­τε­στραμμέ­νης βιο­μη­χα­νί­ας, ε­νώ χι­λιά­δες ε­πι­χει­ρή­σεις έ­κλει­σαν ή ο­δη­γή­θη­καν στην έ­ξοδο α­πό τη χώ­ρα χά­ρις σε αυ­τό το σχέ­διο.
Μέ­σα σε αυ­τό το α­πέ­ρα­ντο το­πί­ο της κα­τα­στρο­φής η κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και η α­ντι­πο­λί­τευ­ση δεί­χνουν σαν υ­πεύ­θυ­νους του ε­γκλή­μα­τος τους δα­νει­στές-μο­νο­πω­λι­στές που πράγ­μα­τι υ­πο­γρά­φουν με εν­θου­σια­σμό τα μέ­τρα πεί­νας και κα­τα­στρο­φής ό­πως κά­νουν σε κά­θε χρε­ω­κοπη­μέ­νη χώ­ρα. 
Ό­μως ο πραγ­μα­τι­κός υ­πεύ­θυ­νος των  μέ­τρων εί­ναι το ε­σω­τε­ρι­κό καθε­στώς και ο πραγ­μα­τι­κός ε­ντο­λέ­ας του που εί­ναι η ρώ­σι­κη υ­περ­δύ­ναμη. Τα μέ­τρα πεί­νας εί­ναι ά­με­ση συ­νέ­πεια του πα­ρα­γω­γι­κού σα­μπο­τάζ για το ο­ποί­ο ευ­θύ­νε­ται η κυ­βέρ­νη­ση και δί­πλα της το με­γα­λύ­τε­ρο μέ­ρος του πο­λι­τι­κού συστή­μα­τος που α­νέ­χε­ται αυ­τό το σα­μπο­τάζ. Το πα­ρα­γω­γι­κό σα­μπο­τάζ δυ­να­μώ­νει το έλ­λειμ­μα τρε­χου­σών συ­ναλ­λα­γών, το έλ­λειμ­μα τρε­χου­σών συ­ναλ­λα­γών αυξά­νει το δη­μο­σιο­νο­μι­κό έλ­λειμ­μα, και για να το κα­λύ­ψει η κυ­βέρ­νη­ση μειώνει τις συ­ντά­ξεις και αυ­ξά­νει τη φο­ρο­λο­γί­α. Αυ­τά τα μέ­τρα α­πλά θα μπο­ρού­σαν να με­τρια­σθούν  για τη φτω­χο­λο­γιά αν δεν έ­με­ναν στο α­πυ­ρό­βλη­το οι κλα­σικές α­νέ­πα­φες πη­γές φό­ρων: Εκ­κλη­σί­α, κρα­τι­κή ο­λι­γαρ­χί­α και με­γά­λη α­γροτι­κή γαιο­κτη­σί­α. Πά­ντως η βα­θύ­τε­ρη αι­τί­α της αυ­ξα­νό­με­νης ε­ξα­θλί­ω­σης του λα­ού βρί­σκε­ται στο αυ­ξα­νό­με­νο χτύ­πη­μα της πα­ρα­γω­γής, ό­πως το πε­ρι­γρά­ψαμε στην αρ­χή. Αν αυ­τό δεν συ­νέ­βαι­νε η χώ­ρα μας θα βρί­σκο­νταν ε­κτός μνη­μονί­ων, ό­πως η Ιρ­λαν­δί­α, η Πορ­το­γα­λί­α ή η Ρου­μα­νί­α.
Αλ­λά αν τα συ­νο­λι­κά πο­σά των φό­ρων και των πε­ρι­κο­πών συ­ντά­ξε­ων και μι­σθών τα κα­θο­ρί­ζει το χρέ­ος, η κυ­βέρ­νη­ση κά­νει έ­τσι την κα­τα­νο­μή τους ώ­στε οι φό­ροι να χτυ­πά­νε ό­σο γί­νε­ται πε­ρισσό­τε­ρο τους πιο πα­ρα­γω­γι­κούς το­μείς της οι­κο­νο­μί­ας και τους πιο φτω­χούς α­πό τους πο­λί­τες.
Το στρα­τη­γι­κά πιο α­πο­κα­λυ­πτι­κό μέ­τρο που πή­ρε η κυ­βέρ­νη­ση εί­ναι ο τρό­πος με τον ο­ποί­ο έ­γι­νε η α­να­κε­φα­λαιο­ποί­η­ση των τρα­πε­ζών που η ί­δια η κυ­βέρ­νη­ση με σχέ­διο χρε­ω­κό­πη­σε μέ­σω της πα­ρα­τε­τα­μέ­νης προ­βο­κα­τό­ρι­κης δή­θεν δια­πραγ­μά­τευ­σης του κα­λο­και­ριού. 
Η α­να­κε­φα­λαιο­ποί­η­ση των τρα­πε­ζών έ­γι­νε με ε­ξευ­τε­λι­στι­κούς ό­ρους σε βά­ρος των πα­λιών με­γά­λων και μι­κρών ντό­πιων με­τό­χων και του ελ­λη­νικού κρά­τους, υ­πέρ ξέ­νων κε­φα­λαί­ων που αυτή τη στιγ­μή εί­ναι ά­γνω­στα αλ­λά που μέ­σα α­πό την πο­λι­τι­κή α­νά­λυ­ση μπο­ρού­με να δια­κιν­δυ­νεύ­σου­με την ε­κτίμη­ση ό­τι εί­ναι ρώ­σι­κα συν μια δό­ση α­με­ρι­κά­νι­κων κε­φα­λαί­ων για κα­θη­συ­χασμό της δύ­σης. Τα πο­σο­στά του κρά­τους σε αυ­τές έ­πε­σαν δρα­στι­κά, τα πο­σο­στά των παλιών με­τό­χων τους ελ­λή­νων με­γα­λο­α­στών ε­πί­σης έ­πε­σαν δρα­στι­κά α­φού σε αυ­τούς α­πα­γο­ρεύ­τη­κε η συμ­με­το­χή στην α­να­κε­φα­λαιο­ποί­η­ση. Έ­τσι κυ­ρί­αρχοι των τρα­πε­ζών, ο­πό­τε μέ­σω αυ­τών και της ελ­λη­νι­κής  οι­κο­νο­μί­ας, γί­νο­νται για έ­να κομ­μά­τι ψω­μί ξέ­να κε­φά­λια που  με 5 δις α­γο­ρά­ζουν ε­νερ­γη­τι­κά τρα­πε­ζών πά­νω α­πό 300 δις! Εί­ναι μια α­πό τις με­γα­λύ­τε­ρες αρ­πα­γές στην πα­γκόσμια οι­κο­νο­μί­α.
Ό­λα αυ­τά δεν θα μπο­ρούν να πε­ρά­σουν χω­ρίς βί­α πά­νω στον ελ­λη­νι­κό λα­ό. Δη­λα­δή χω­ρίς  κρα­τι­κή ή και πα­ρα­κρα­τι­κή βί­α. Να για­τί ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ε­πα­νέ­φερε τους μι­σθούς στο στρα­τό και τα σώ­μα­τα α­σφά­λειας. Δη­λα­δή στους κα­τα­σταλτι­κούς μη­χα­νι­σμούς του κρά­τους, την ί­δια ώρα που μεί­ω­σε και άλ­λο τις ήδη πε­νι­χρές συ­ντά­ξεις ε­νώ και οι μι­σθοί μειώ­νο­νται ρα­γδαί­α λό­γω α­νερ­γί­ας. 
Αυ­τοί που κυ­ρί­ως θα ω­φε­λη­θούν α­πό αυ­τά τα μέ­τρα εί­ναι τα νέ­α αφε­ντι­κά που φέρ­νει το πο­λι­τι­κό κα­θε­στώς στη χώ­ρα και οι ο­ποί­οι θα έ­χουν στη διά­θε­σή τους φθη­νή ερ­γα­τι­κή δύ­να­μη για να την εκ­με­ταλ­λεύ­ο­νται με ό­ρους δου­λο­κτη­σί­ας. Πρό­κει­ται για τη Ρω­σί­α και τη σύμ­μα­χό της Κί­να, στις ο­ποί­ες δί­νουν σή­μερα λι­μά­νια, συ­γκοι­νω­νί­ες, ε­νέρ­γεια, βιο­μη­χα­νί­ες, α­κρι­βή τουρι­στι­κή γη, συ­στη­μι­κές τρά­πε­ζες. Αυ­τοί εί­ναι που σή­με­ρα α­γο­ρά­ζουν τα πάντα στη χώ­ρα και ό­χι οι γερ­μα­νοί κα­πι­τα­λι­στές που υ­πο­τί­θε­ται έ­χουν χρε­ο­κοπή­σει τη χώ­ρα για να την α­γο­ρά­σουν φθη­νά. Ή­δη πριν από την κρί­ση το διακομ­μα­τι­κό κα­θε­στώς εί­χε εκ­χω­ρή­σει στη Ρω­σί­α τον έ­λεγ­χο ε­νός πο­λύ καί­ριου στοι­χεί­ου της πα­ρα­γω­γής, του φυ­σι­κού α­ε­ρί­ου. Η μο­να­δι­κά στην Ευ­ρώ­πη υ­ψηλή τι­μή του έ­κα­νε μη α­ντα­γω­νι­στι­κές τις τι­μές των προ­ϊ­ό­ντων και ο­δη­γη­σε στο κλεί­σι­μο ό­λης σχεδόν της βα­ριάς βιο­μη­χα­νί­ας της χώ­ρας (τσι­μέ­ντα, χάλυ­βας) ή και α­κό­μη της με­σαί­ας βιο­μη­χα­νί­ας. 
Στην εκ­παί­δευ­ση αυ­τή η υ­πο­νό­μευ­ση της πα­ρα­γω­γής συ­ντε­λεί­ται ιδιαί­τε­ρα με την κα­τα­στρο­φή της μέ­σης τε­χνι­κής εκ­παί­δευ­σης που η ΟΛ­ΜΕ (κυρί­ως μέ­σω του λε­γό­με­νου ΚΚΕ και του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ) χρό­νια τώ­ρα με το σύν­θη­μα του 12χρο­νου ε­νιαί­ου σχο­λεί­ου ζη­τά την α­ντι­κα­τά­στα­σή της με έ­να ή δύ­ο χρό­νια με­τα­λυ­κεια­κής ει­δί­κευ­σης. Ταυ­τό­χρο­να στην α­νώ­τα­τη εκ­παί­δευ­ση ε­μπο­δί­ζεται η ε­φαρ­μο­σμέ­νη έ­ρευ­να και το δέ­σι­μό της με την πα­ρα­γω­γή. Το σύν­θημα «όχι στο σχο­λεί­ο της α­γο­ράς» ση­μαί­νει αυ­τό α­κρι­βώς. 
Έ­τσι η χώ­ρα ρη­μά­ζει δη­μιουρ­γώ­ντας έ­να πε­λώ­ριο ε­μπο­ρι­κό έλ­λειμ­μα που για να το α­ντι­με­τω­πί­σει πρέ­πει να δα­νεί­ζε­ται α­στα­μά­τη­τα. Αυ­τό το σαμπο­τάζ στην πα­ρα­γω­γή δη­μιούρ­γη­σε το πε­λώ­ριο χρέ­ος και έ­φε­ρε τα μνη­μόνια και τους δα­νει­στές πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρο α­πό ό­σο η μι­σο­πα­ρα­σι­τι­κή κρα­τική γρα­φειο­κρα­τί­α και η δια­φθο­ρά. 
 
Η ΚΑ­ΤΑ­ΣΤΑ­ΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚ­ΠΑΙ­ΔΕΥ­ΣΗ
 
Τα δη­μό­σια ΙΕΚ έ­κλει­σαν φέ­τος α­πό έλ­λει­ψη πό­ρων και φυ­σι­κά κα­νείς δεν δια­μαρ­τυ­ρή­θη­κε, ού­τε έ­κα­νε κί­νη­μα για την ε­πα­να­λει­τουρ­γί­α τους. Άλλω­στε η α­πα­ξί­ω­ση της τε­χνι­κής εκ­παί­δευ­σης εί­ναι πά­γιο συ­στα­τι­κό ό­λων των πα­ρα­τά­ξε­ων που βρί­σκο­νται στην ΟΛ­ΜΕ και η γραμμή της διά­λυ­σης της τεχνι­κής εκ­παί­δευ­σης εί­ναι εκ­φρα­σμέ­νη σε ό­λα τα συ­νέ­δρια της ΟΛ­ΜΕ και εί­ναι δια­πα­ρα­τα­ξια­κή θέση. 
Η κα­τάρ­γη­ση α­πό την κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ της φυ­σι­κής στη γ΄ λυ­κεί­ου και του η­λε­κτρο­μα­γνη­τι­σμού στη β΄ λυ­κεί­ου και της α­στρο­νο­μί­ας, εί­ναι στη γραμ­μή της υ­πο­νό­μευ­σης του ε­πι­στη­μο­νι­κού πνεύ­μα­τος των μα­θη­τών και ό­λου του λα­ού και στην κυ­ριαρ­χί­α του σκο­τα­δι­σμού και των προ­λή­ψε­ων. Ό­λα τα προ­γράμ­μα­τα της ι­στο­ρι­κής α­ρι­στε­ράς, ό­πως αυ­τής του Ε­ΑΜ και της Ε­ΠΟΝ, κυριαρ­χού­νταν α­πό τα μα­θή­μα­τα των φυ­σι­κών ε­πι­στη­μών, α­πό το πεί­ρα­μα και το δέ­σι­μο της εκ­παί­δευ­σης με την πα­ρα­γω­γή. 
 
Ο κλά­δος μας βρί­σκε­ται σε κα­τά­στα­ση α­πογο­ή­τευ­σης. Η κυ­ριαρ­χί­α της κυ­βερ­νη­τι­κής πα­ρά­τα­ξης των ΣΥ­ΝΕΚ στα συν­δι­κα­λι­στι­κά όρ­γα­να εί­χε σαν α­πο­τέ­λε­σμα ου­σια­στι­κά να μην υ­πάρ­χει συν­δι­κα­λι­σμός. Το ΔΣ της ΕΛ­ΜΕ δεν συ­νε­δριά­ζει και η μό­νη α­πά­ντη­ση στα μέ­τρα τα κυ­βέρ­νη­σης ή­ταν η τε­λευ­ταί­α ψευ­το­α­περ­γί­α, που ό­πως ό­λες τα τε­λευ­ταί­α χρό­νια γί­νο­νται με α­πο­φά­σεις α­πό τα πά­νω και χω­ρίς συμ­με­το­χή των ερ­γα­ζο­μέ­νων μέ­σα α­πό γε­νι­κές συ­νε­λεύσεις. 
Πα­ρά τα σκλη­ρά μέ­τρα που πέ­ρα­σε και περ­νά η κυ­βέρ­νη­ση, η ΟΛ­ΜΕ και ό­λες οι πα­ρα­τά­ξεις δεν κά­νουν τί­πο­τα άλ­λο πα­ρά να βρί­σκονται στην ί­δια γραμ­μή με την κυ­βέρ­νη­ση. Ό­λες συμ­με­τεί­χαν στην τε­λευ­ταί­α δή­θεν α­περ­γί­α που κά­λε­σε, συμ­με­τεί­χε και υ­πο­στή­ρι­ξε η κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα, ε­νά­ντια στον ε­αυ­τό της! 
Τη φε­τι­νή χρο­νιά μό­νο μια συ­νέ­λευ­ση έ­γι­νε με ε­λά­χι­στη συμ­με­το­χή. Το  ί­διο υ­πεύ­θυ­νες εί­ναι και ό­λες οι πα­ρα­τά­ξεις, ι­διαί­τε­ρα αυ­τές που εμ­φανί­ζο­νται σαν δή­θεν ε­πα­να­στα­τι­κές. 
 
ΕΡ­ΧΕ­ΤΑΙ ΝΕ­Α Α­ΞΙΟ­ΛΟ­ΓΗ­ΣΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕ­ΠΕΙ ΝΑ ΠΕ­ΡΑ­ΣΕΙ
 
Το κρά­τος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ φτιά­χνε­ται με γορ­γό ρυθ­μό με αλ­λα­γές προ­σώπων στις κο­ρυ­φές του κρα­τι­κού μη­χα­νι­σμού, στα κρυ­φά και μα­κρυά α­πό το λαό. Ας μην έ­χου­με κα­μιά αμ­φι­βο­λί­α ό­τι έρ­χε­ται νέ­α α­ξιο­λό­γη­ση πιο σκλη­ρή από ό­λες τις προ­η­γού­με­νες. Η κα­τάρ­γη­ση ε­τσι­θε­λι­κά των συμ­βου­λί­ων των Α­ΕΙ, η ε­πα­να­φο­ρά της συ­νέ­ντευ­ξης στην ε­πι­λο­γή των διευ­θυ­ντών και η το­πο­θέ­τη­ση των πε­ρι­φε­ρεια­κών διευ­θυ­ντών εκ­παί­δευ­σης με κομ­μα­τι­κά και μό­νο κρι­τήρια, δεν προ­οιω­νί­ζουν κα­νέ­να κα­λό μέλ­λον για τον κλά­δο.
 
ΤΑ ΑΙ­ΤΗ­ΜΑ­ΤΑ ΤΗΣ ΟΛ­ΜΕ
 
- Το μό­νι­μο σύν­θη­μα της 12χρο­νης υ­πο­χρε­ω­τι­κής παι­δεί­ας εί­ναι έ­να σύν­θη­μα που δεν α­ντα­πο­κρί­νε­ται σε κα­μιά πα­ρα­γω­γι­κή α­νά­γκη της χώ­ρας, ούτε στις α­νά­γκες των παι­διών της φτω­χο­λο­γιάς που δεν εί­χαν πο­τέ τους τη δυνα­τό­τη­τα για ά­φθο­να ι­διω­τι­κά φρο­ντι­στή­ρια και α­κρι­βά σχο­λεί­α, γιαυ­τό και οι υ­πε­ρα­σπι­στές του δεν ε­ξη­γούν την α­να­γκαιό­τη­τά του με τα­ξι­κούς ό­ρους ού­τε με ό­ρους πα­ρα­γω­γής αλ­λά με δή­θεν αν­θρω­πι­στι­κούς δή­θεν μορ­φω­τι­κούς ό­ρους. Εί­ναι, ό­σο το έ­χουν πε­ρι­γρά­ψει τα συ­νέ­δρια και οι το­πο­θε­τή­σεις της ΟΛ­ΜΕ, έ­να σχο­λεί­ο ξε­κομ­μέ­νο α­πό την πα­ρα­γω­γή και κυ­ρί­ως τη ση­με­ρι­νή εργα­τι­κή τά­ξη. Σκέ­τη γε­νι­κή παι­δεί­α μέ­χρι τα 18 και μά­λι­στα υ­πο­χρεωτι­κή, χω­ρίς κα­μιά α­πο­λύ­τως σύν­δε­ση με τα ερ­γο­στά­σια και με την α­γρο­τι­κή πα­ρα­γωγή, δη­λα­δή στεί­ρα θε­ω­ρη­τι­κο­λο­γί­α, χω­ρίς ε­πι­στη­μο­νι­κό πει­ρα­μα­τι­σμό και  με α­στα­μά­τη­τη α­πό κα­θέ­δρας δι­δα­σκα­λί­α και κυ­ρί­ως πα­πα­γα­λί­α εί­ναι έ­να σχολεί­ο του πα­ρα­σι­τι­κού γρα­φειο­κρα­τι­κού πνεύ­μα­τος και φυ­σι­κά της α­πέ­ρα­ντης βα­ρε­μά­ρας, δη­λα­δή της πα­ρα­γω­γι­κής σπα­τά­λης, της αν­θρώ­πι­νης ψυ­χι­κής και σω­μα­τι­κής φθο­ράς και της κα­τα­στρο­φής της γνώ­σης. Έ­να σχο­λεί­ο ε­νταγ­μέ­νο α­κρι­βώς στην πα­ρα­γω­γι­κή διά­λυ­ση και υ­πονό­μευ­ση της χώ­ρας. 
- Πά­νω α­πό ό­λα η αλλα­γή και η κρι­τι­κή στο πε­ριε­χό­με­νο σπου­δών δεν μπή­κε πο­τέ στην η­με­ρή­σια διά­τα­ξη στον κλά­δο. Τα ό­ποια εκ­παι­δευ­τι­κά συνέ­δρια της ΟΛ­ΜΕ γί­νο­νται πο­λύ μα­κριά α­πό τους κα­θη­γη­τές και οι ό­ποιες α­ποφά­σεις τους δεν εί­ναι γνω­στές πα­ρά μό­νο στους συμ­με­τέ­χο­ντες.
- Το χει­ρό­τε­ρο εί­ναι ό­τι δεν υ­πάρ­χει πραγ­μα­τι­κή συν­δι­κα­λι­στι­κή δη­μο­κρα­τί­α α­φού παίρ­νο­νται α­πο­φά­σεις, ι­διαί­τε­ρα για τό­σο ζω­τι­κά πράγ­ματα, ό­πως μια α­περ­γί­α, χω­ρίς να υ­πάρ­χει α­παρ­τί­α στις γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις. Αυ­τός δεν εί­ναι δη­μο­κρα­τι­κός, αλ­λά πρα­ξι­κο­πη­μα­τικός συνδι­κα­λι­σμός με ε­πί­φα­ση δη­μο­κρα­τί­ας.
 
ΧΡΕΙΑ­ΖΕ­ΤΑΙ ΜΙΑ ΑΛ­ΛΗ ΠΟ­ΡΕΙΑ
 
Εί­ναι φα­νε­ρό α­πό τα πα­ρα­πά­νω ό­τι χρειά­ζε­ται μια άλ­λη πο­ρεί­α για το συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα. Μια πο­ρεί­α με αι­τή­μα­τα και πρα­κτι­κές που να αντι­στοι­χούν σε μιαν άλ­λη εκ­παί­δευ­ση, που θα στη­ρί­ζε­ται στη ε­νό­τη­τα κα­θη­γητών, μα­θη­τών και γο­νιών.
- Έ­να σχο­λεί­ο της εκ­παί­δευ­σης που το πε­ριε­χό­με­νό του θα το κα­θο­ρίζουν οι α­νά­γκες της χώ­ρας για την ε­πι­στη­μο­νι­κή α­νά­πτυ­ξη της βιο­μη­χα­νί­ας (που πε­ρι­λάμ­βά­νει εν­νο­εί­ται σαν κο­ρω­νί­δα της την πλη­ρο­φο­ρι­κή, την ρομπο­τι­κή και τη βιο­τε­χνο­λο­γί­α), της έ­ρευ­νας και της τε­χνο­λο­γί­ας, της γε­ωρ­γί­ας, της βιο­μη­χα­νί­ας με­τα­φο­ρών και ε­πι­κοι­νω­νιών, της ε­ξέ­λι­ξης και της διατή­ρη­σης του τε­χνι­κού πο­λι­τι­σμού, αλ­λά και της τέ­χνης και της γε­νι­κής κουλτού­ρας έ­τσι ό­πως το έ­βα­ζε το πρό­γραμ­μα του Ε­ΑΜ και της Ε­ΠΟΝ (που ε­μπνευστής του ή­ταν ο Δ. Γλη­νός) και που τώ­ρα εί­ναι θαμ­μέ­νο α­πό τη λε­γό­με­νη α­ρι­στερά. Μια εκ­παί­δευ­ση που να στη­ρί­ζε­ται στην αρ­χή της ερ­γα­σί­ας και στην αρ­χή της με­λέ­της και της αλ­λα­γής της πραγ­μα­τι­κό­τη­τας.
- Σύν­δε­ση με τους μα­θητές και τους γο­νείς μέ­σα α­πό έ­να κοι­νό α­γώνα για την αλ­λα­γή του σχο­λεί­ου. Την κρι­τι­κή και την αλ­λα­γή στο πε­ριε­χό­μενο σπου­δών και τον προ­σα­να­το­λι­σμό της εκ­παί­δευ­σης. Της σύν­δε­σης της θε­ω­ρίας με την πρά­ξη. Την ει­σα­γω­γή της ε­πι­στη­μο­νι­κής με­θό­δου δι­δα­σκα­λί­ας σε σύν­δε­ση με την πα­ρα­γω­γή και τον ε­πι­στη­μο­νι­κό πει­ρα­μα­τι­σμό. Κα­τα­πο­λέ­μηση της α­πέ­ρα­ντης κού­φιας θε­ω­ρη­τι­κο­λο­γί­ας και της πα­πα­γα­λί­ας.
- Να α­να­πτύ­ξου­με την κοι­νω­νι­κή μας αλ­λη­λεγ­γύ­η ι­διαί­τε­ρα α­πέ­να­ντι στους φτω­χούς μα­θη­τές μας με ε­πι­πλέ­ον μα­θή­μα­τα για βο­ή­θεια, αλ­λά και αλλη­λο­βο­ή­θεια με­τα­ξύ των μα­θη­τών. Ε­πί­σης πρέ­πει να προ­ω­θη­θεί η εκ­παι­δευτι­κή ε­θε­λο­ντι­κή βο­ή­θεια α­πό τους ε­πι­στη­μο­νι­κά κα­ταρ­τι­σμέ­νους γο­νείς σε μα­θη­τές που δεν έ­χουν αυ­τό το πλε­ο­νέ­κτη­μα της βο­ή­θειας α­πό το σπί­τι. Γε­νικά πρέ­πει να συ­νερ­γα­στού­με στε­νά με τους γο­νείς σε ό­λα τα ζη­τή­μα­τα. Να βά­λου­με τους γο­νείς στο κέ­ντρο της κα­τώ­τε­ρης και μέ­σης εκ­παί­δευ­σης και όχι στο πε­ρι­θώ­ριο στο ο­ποί­ο τους έ­χει βά­λει η ΟΛ­ΜΕ για να μην υ­πό­κει­ται στην κρι­τι­κή, τον έ­λεγ­χο αλ­λά και τη βο­ή­θειά τους. Η α­νά­μει­ξη των γο­νιών  είναι το βα­σι­κό συ­στα­τι­κό ε­πι­τυ­χί­ας του φιν­λαν­δι­κου σχο­λεί­ου.
- Η ε­νό­τη­τα ό­λου του σχο­λεί­ου εί­ναι η βα­σι­κή προ­ϋ­πό­θε­ση για ο­ποιαδή­πο­τε προ­ο­δευ­τι­κή αλ­λα­γή σε αυ­τό.  Η ε­νό­τη­τά μας με το λα­ό ε­νά­ντια στην κα­τα­στρο­φή της πα­ρα­γω­γής, αλ­λά και των ψυ­χών και του πνεύ­μα­τος που συ­ντελεί­ται κα­θη­με­ρι­νά, η πα­ρε­μπό­δι­ση του ξε­που­λήμα­τος της χώ­ρας εί­ναι η α­ναγκαί­α προ­ϋ­πό­θε­ση για την αλ­λα­γή στο σχο­λεί­ο.
- Να μη δε­χτού­με καμ­μιά μεί­ω­ση των μι­σθών.
- Να α­παι­τή­σου­με να κα­ταρ­γη­θεί ά­με­σα ο νό­μος 4057/12 που τρο­μο­κρα­τεί και προε­τοι­μά­ζει α­πο­λύ­σεις για τους συ­να­δέλ­φους που δεν θα συμ­μορ­φώ­νονται στο νέ­ο φα­σι­στι­κό και διε­φθαρ­μέ­νο σχο­λεί­ο που σχε­διά­ζε­ται να α­ντι­κατα­στή­σει το ση­με­ρι­νό σχο­λεί­ο της πα­ρα­σι­τι­κής γρα­φειο­κρα­τι­κής διά­λυ­σης.
- Να βά­λου­με την η­με­ρή­σια διά­τα­ξη και κα­τά προ­τε­ραιό­τη­τα την πάλη, μα­ζί με τους μα­θη­τές και τους γο­νείς τους, ε­νά­ντια στη σχο­λι­κή βί­α, το ρατσι­σμό και τον εκ­φο­βι­σμό, ι­διαί­τε­ρα ε­νά­ντια στη βί­α της να­ζι­στι­κής συμ­μορί­ας της Χρυ­σής Αυ­γής, που πρέ­πει να α­πα­γορευ­τεί. Ο να­ζι­σμός δεν εί­ναι άπο­ψη, εί­ναι προ­α­ναγ­γελμέ­νη βί­α και ταυ­τό­χρο­να συ­κο­φά­ντη­ση λα­ών και εθνών με στό­χο την γε­νο­κτο­νί­α τους.
- Α­πο­φά­σεις μέ­σα α­πό πραγ­μα­τι­κά μα­ζι­κές συ­νε­λεύ­σεις.
Συ­νά­δελ­φοι,
Οι συν­θή­κες σή­με­ρα εί­ναι χει­ρό­τε­ρες α­πό κά­θε άλ­λη ε­πο­χή. Σω­τή­ρες δεν υ­πάρ­χουν πιά. Μό­νο ο δι­κός μας α­γώ­νας, η δι­κή μας θέ­λη­ση μπο­ρούν να αλλά­ξουν τις ζω­ές μας.
Ας α­να­πτύ­ξου­με πα­ντού πλα­τειές προ­ο­δευ­τι­κές δη­μο­κρα­τι­κές κινή­σεις σε κά­θε σχο­λεί­ο συ­ζη­τώ­ντας και πα­λεύ­ο­ντας  για έ­να άλ­λο πρό­γραμ­μα και μιαν άλ­λη πο­ρεί­α.
Και τό­τε έ­να άλ­λο προ­ο­δευ­τι­κό και δη­μο­κρα­τι­κό σχο­λεί­ο μπο­ρεί να γί­νει πραγ­μα­τι­κό­τη­τα!
 
ΣΗ­ΜΕIΩ­ΣΗ: Η κί­νη­ση «Παι­δεί­α για Δη­μο­κρα­τί­α και Α­νά­πτυ­ξη» ι­δρύ­θηκε το 2005 α­πό λί­γους εκ­παι­δευ­τι­κούς του δη­μό­σιου και ι­διω­τι­κού το­μέ­α της εκπαί­δευ­σης κυ­ρί­ως στην Ατ­τι­κή, στην Θεσ­σα­λί­α και την Κρή­τη που άρ­χι­σαν να α­να­ζη­τούν τρό­πους α­πε­λευ­θέ­ρω­σης του εκ­παιδευ­τι­κού κι­νή­μα­τος α­πό μια η­γε­σί­α κυ­ρί­ως με μια υ­πο­τι­θέ­με­νη α­ρι­στε­ρή μορ­φή που το δυ­νά­στευε και το δυ­να­στεύ­ει στην ου­σί­α με σκο­τα­δι­στι­κές, α­ντι­βιο­μη­χα­νι­κές και πα­ρα­σιτι­κές γρα­φειο­κρα­τι­κές θέ­σεις. Η η­γε­σί­α αυ­τή, ει­δι­κά στην α­νώ­τα­τη παι­δεία, εί­ναι ε­ξέ­χον τμή­μα μιας κα­τα­πιε­στι­κής και συ­χνά διε­φθαρ­μέ­νης νέ­ας γραφειο­κρα­τι­κής α­στι­κής τά­ξη νέ­ου τύ­που, που συ­χνά ε­νώ­νε­ται με την πιο συ­ντη­ρη­τι­κή και λα­ϊ­κί­στι­κη δε­ξιά στα πλαί­σια ε­νός ι­διό­τυ­που φαιο-«κόκ­κι­νου» με­τώ­που. Αυ­τό που συν­δυά­ζει τα λό­για του πιο ευαί­σθη­του κα­τα­πιε­σμέ­νου και την πρά­ξη του πιο βί­αιου κα­τα­πιε­στή και ε­ξου­σια­στή. Η Κί­νη­ση έ­χει πε­ρά­σει α­πό φά­σεις έ­ντο­νης δρά­σης, αλ­λά και α­να­δί­πλω­σης α­να­ζη­τώ­ντας τρόπους για να ξε­πε­ρά­σει τα τεί­χη που υ­ψώ­νει στο δρό­μο κά­θε ρι­ζο­σπα­στι­κής προσπά­θειας αυ­τό το έ­μπει­ρο, ευ­λύ­γι­στο, πο­λύ­πλευ­ρο και τό­σο κυ­ρί­αρ­χο, σχε­δόν δια­κομ­μα­τι­κό μέ­τω­πο της εκ­παι­δευ­τι­κής αλ­λά και πο­λι­τι­κής α­ντί­δρασης. Οι ση­με­ρι­νές συν­θή­κες ο­ξύ­τα­της και κα­θο­λι­κής κρί­σης ε­χουν ω­στό­σο οδη­γή­σει σε κρί­ση και την κυ­ριαρ­χί­α αυ­τού του μέ­τω­που και οι α­ντι­στά­σεις εκ­παι­δευ­τι­κών, μα­θη­τών, φοι­τη­τών, γο­νιών θα αρ­χί­ζουν πα­ντού να δυ­να­μώ­νουν. Οι συ­νά­δελ­φοι α­να­ζη­τούν τώ­ρα βα­θειές α­πα­ντή­σεις ας εί­ναι και δύ­σκο­λες και ας εί­ναι δύ­σκο­λος και ε­πώ­δυ­νος ο δρό­μος της σω­τη­ρί­ας. Ε­μείς δεν μπο­ρού­με να μη δώσου­με το πιο έ­ντο­νο πα­ρών μας σε μια τέ­τοια πε­ρί­ο­δο. Έ­στω κα­τε­βαί­νο­ντας σε αυ­τή τη φα­ση στις ε­κλο­γές σε μό­νο μί­α ΕΛ­ΜΕ, στην Α­θή­να. 
Α­θή­να 24/11/2015
Ι­στο­σε­λί­δα της κί­νη­σης: www.kpad.gr
 
ΕΡΓΑΤΙΚΑ-ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ
Ετικέτες

Σχετικά Άρθρα

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « ΜΕΤΑΛΛΩΡΥΧΟΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙΡΟΣ! Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΙ  ΟΤΙ  ΕΧΕΙ  ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΤΟ ΔΙΚΙΟ, ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΣΑΜΠΟΤΑΡΙΣΤΩΝ »
επιστροφή στην κορυφή