Τα ντοκουμέντα του πολωνικού Ινστιτούτου Εθνικής Μνήμης που τελευταία βγήκαν στο φως «καίνε» τον πρώην πρόεδρο της χώρας Λεχ Βαλέσα και επικεφαλής του κινήματος της «Αλληλεγγύης» σαν σταθερά πληρωμένο πληροφοριοδότη του σοσιαλφασιστικού καθεστώτος της Πολωνίας κατά τη δεκαετία του ’70. Τα έγγραφα, που περιέχουν ιδιόχειρη δήλωση συνεργασίας του Βαλέσα με τη μυστική αστυνομία,
χειρόγραφες αποδείξεις παραλαβής μισθού και αναφορές του ίδιου αλλά και μυστικών αστυνομικών, ανακαλύφθηκαν ύστερα από έρευνα στο σπίτι ενός πρόσφατα θανόντα πρώην υπουργού εσωτερικών, και ανατρέπουν την αθωωτική ελλείψει στοιχείων ετυμηγορία του δικαστηρίου πάνω στο ζήτημα. Να σημειώσουμε πως στη διάρκεια της θητείας του ο Βαλέσα, με τη βοήθεια των μυστικών υπηρεσιών, αφαίρεσε από τα επίσημα αρχεία τα στοιχεία εκείνα που τον ενοχοποιούσαν (Gazeta Wyborcza, 18/6/08).
Τρεις δεκαετίες πίσω, απ’ όλες τις πολιτικές δυνάμεις σε παγκόσμιο επίπεδο μονάχα η μικρή ΟΑΚΚΕ είχε αντιληφθεί το βρόμικο ρόλο του Βαλέσα μέσα στο επαναστατικό κίνημα του πολωνικού λαού και στην υπηρεσία του Κρεμλίνου και μόνο αυτή τον κατήγγειλε γι’ αυτό μέσα από την εφημερίδα της.
Στο φ. 67 της «Νέας Ανατολής» της 13 Μάη 1988 γράφαμε:
«Αυτό που χαρακτηρίζει την ανάπτυξη αυτού του νέου εργατικού απεργιακού κινήματος, το πιο μεγάλο μετά από εκείνο που προηγήθηκε από την επιβολή του στρατιωτικού νόμου το 81, είναι ότι σ’ αυτό αναδεικνύονται νέα συνδικαλιστικά στελέχη που πέρα από το θάρρος και την αποφασιστικότητα που τους διακρίνει, συνδέονται με τις πιο επαναστατικές τάσεις μέσα στο εργατικό κίνημα. Η ανάπτυξή του εμποδίζεται σήμερα στο εσωτερικό του, όπως και πριν από 8 χρόνια, από το προδοτικό ρεύμα συμφιλίωσης με το σοσιαλιμπεριαλισμό με επικεφαλής τον Βαλέσα και την Καθολική Εκκλησία»*.
Παρακάτω, σχολιάζοντας δηλώσεις με τις οποίες ο Βαλέσα εξέφραζε την αντίθεσή του στις απεργίες των εργαζομένων και την υποστήριξη στις καθεστωτικές «μεταρρυθμίσεις» σαν αποτρεπτικές απέναντι στην επανάσταση, γράφαμε:
«Αυτές οι θέσεις αποτελούν στήριγμα της σοσιαλιμπεριαλιστικής Ρωσίας του Γκορμπατσώφ, η οποία εμφανίζεται από το Βαλέσα σαν κάτι διαφορετικό από την Πολωνία, στο δρόμο των μεταρρυθμίσεων. (…) Ο Βαλέσα, και όλο το ρεύμα που έχει διαμορφώσει μαζί με την Εκκλησία αποπροσανατολίζουν με τον τρόπο αυτό τους εργάτες και το λαό της χώρας, ρίχνοντας νερό στο μύλο του σοσιαλιμπεριαλισμού».
Στο φ. 93 της 12 Μάη 1989 γράφαμε ακόμα:
«Τη στιγμή λοιπόν που αυτό το ρεφορμιστικό καθολικιστικό ρεύμα της «Αλληλεγγύης» ολοκληρώνει την προδοσία του απέναντι στις ανάγκες, τις προσδοκίες και τα βαθύτερα πιστεύω του πολωνικού λαού, ήδη βρίσκεται στην άλλη μεριά του χαρακώματος. Έτσι αργά ή γρήγορα θα απομονωθεί από το επαναστατικό αντιιμπεριαλιστικό πνεύμα της πολωνικής εργατικής τάξης».
Όσο για τη στάση της μονοπωλιακής Δύσης που βιάστηκε να υποστηρίξει τη ρώσικη γραμμή Βαλέσα, σημειώναμε στο φ. 93 της 12 Μάη 1989:
«Έτσι τα εκβιαστικά διλήμματα και πιέσεις προς τη Δύση που έβαζε το καθεστώς του Γιαρουζέλσκι το Μάρτη πριν από τη συμφωνία, ότι δηλαδή αν δεν επιταχυνθούν οι ρυθμοί ανάπτυξης οικονομικής συνεργασίας μεταξύ των δυτικών κρατών και της Πολωνίας, η «κοινωνική αναταραχή της χώρας», αυτές οι πιέσεις και πάνω απ’ όλα ο καθησυχασμός της Δύσης συνεχίζουν από τη μεριά του Βαλέσα ο οποίος παρουσιάζει για το σκοπό αυτό πολύ περισσότερα ατού και προσόντα από τον Γιαρουζέλσκι! Έτσι ο Βαλέσα ετοιμάζεται να ταξιδέψει στη Δυτική Ευρώπη για να προπαγανδίζει αυτή τη συμφωνία σα μεγάλη επιτυχία «στο δρόμο προς τη δημοκρατία.» Μόνο ο Βαλέσα τελικά θα μπορέσει να προσφέρει τέτοιες υπηρεσίες στο φασιστικό καθεστώς της Πολωνίας αλλά και στη πολιτική του σοσιαλιμπεριαλισμού και του μεγάλου αφεντικού και αυτοκράτορα του ανατολικού μπλοκ, του Γκορμπατσώφ».
Η επιβεβαίωση των εκτιμήσεών μας για το βρόμικο ρόλο του Βαλέσα ύστερα από τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα δείχνει την ανωτερότητα της μαρξιστικής-λενινιστικής-μαοϊστικής πολιτικής ανάλυσης απέναντι στην αστική. Αυτό σημαίνει ότι το επαναστατικό προλεταριάτο στέκεται σήμερα ο μεγαλύτερος εγγυητής της ανειρήνευτης, αποφασιστικής πάλης με το σοσιαλιμπεριαλισμό, που ετοιμάζεται για ένα νέο παγκόσμιο πόλεμο, και η ψυχή του αντιφασιστικού μετώπου που θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα στη συντριβή του.
* Αποδεικνύεται πάντως σήμερα ότι ένα ισχυρό κομμάτι της πολωνικής καθολικής εκκλησίας, το οποίο εκπροσωπείται αυτήν την περίοδο πολιτικά από το αντιρώσικο εθνοανεξαρτησιακό κυβερνητικό ρεύμα Κατσίνσκι, είχε τότε αντισταθεί στη γραμμή συνθηκολόγησης με τη Ρωσία και τους μεταμφιεσμένους σε φιλελεύθερους πράκτορές της τύπου Βαλέσα και σήμερα Τουσκ. Στην πραγματικότητα οι ρώσοι σοσιαλιμπεριαλιστές στηρίχθηκαν περισσότερο στους δυτικούς φιλελεύθερους και στους ψευτοκομμουνιστές που ντύθηκαν φιλελεύθεροι για να πιάσουν τα οικονομικά και πολιτικά πόστα επί Βαλέσα, παρά στο εθνικιστικό κομμάτι της καθολικής εκκλησίας.
Ετικέτες