Αυτό ήταν το συγκεκριμένο αποτέλεσμα μίας συστηματικής πολιτικής δίωξης που αποδείχτηκε πέρα από κάθε αμφιβολία όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έστειλε ένα στέλεχος του να αναλάβει ρόλο «συντονιστή του δημοσιογραφικού» των δύο εφημερίδων, δηλαδή διαμορφωτή του πολιτικού ρεπορτάζ και σχολιασμού με στόχο δήθεν τη σωτηρία του ΔΟΛ από τη χρεωκοπία, και στην πράξη την παράδοση του στα χέρια του εμφανιζόμενου ως σωτήρα επενδυτή, του ανθρώπου του Πούτιν, Ιβάν Σαββίδη από κοινού με τον Μπόμπολα.
Στο σχέδιο διάσωσης Μουλόπουλου αντιστάθηκε και ο Ψυχάρης, παρόλο που στην αρχή δέχθηκε το Μουλόπουλο στη διοίκηση του ΔΟΛ, και οι δημοσιογράφοι, που αρνήθηκαν να λειτουργήσουν υπό κομματική επιτροπεία και υπό τη διοίκηση ενός επιχειρηματία που τους επέβαλε το φασιστικό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Το αποτέλεσμα ήταν να μπει ο ΔΟΛ σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης από τις τράπεζες και να ανακοινώσει την επικείμενη αναστολή έκδοσης των εφημερίδων του καταγγέλλοντας το στραγγαλισμό του τύπου και καλώντας κυβέρνηση και αντιπολίτευση να προωθήσουν τροπολογία για τη διάσωση του ΔΟΛ. Το καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης θα επιτρέψει στις τράπεζες να κάνουν απολύσεις με πρώτο στόχο τους πιο υψηλά αμοιβόμενους γνωστούς δημοσιογράφους που είναι και αυτοί που αντέδρασαν περισσότερο στο Μουλόπουλο, αλλά και να παραδώσουν στην πορεία τζάμπα το ΔΟΛ στους Σαββίδη-Μπόμπολα ή όποιους άλλους επιλέξει το ρωσόδουλο καθεστωτικό μπλοκ. Ειδικός εκκαθαριστής θα αναλάβει η GrantThorntonεταιρεία που κλήθηκε να διαχειριστεί το ψευτο-διαγωνισμό Ν. Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες. Μετά τον εκβιασμό στον Ψυχάρη να δεχθεί το Μουλόπουλο ο οποίος ανέλαβε να προωθήσει σα σωτήρες τους Σαββίδη-Μπόμπολα, η κυβέρνηση έχει καταφέρει να εμποδίσει οποιαδήποτε άλλη λύση χρηματοδότησης που θα μπορούσε να αναζητήσει ο Ψυχάρης, αφού σε μία περίοδο κρίσης στον τύπο δύσκολα θα βρεθεί κάποιος επενδυτής που θα τολμήσει να πάει κόντρα στις δηλωμένες κυβερνητικές προθέσεις και εντολές, χωρίς πολιτική στήριξη όταν κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα δεν έχει καταγγείλει τη μεθόδευση του οικονομικού στραγγαλισμού του ΔΟΛ, και πολύ περισσότερο δεν έχουν καταγγείλει την πραξικοπηματική επιχείρηση να περάσει ο ΔΟΛ στον έλεγχο ενός ρώσικου κεφάλαιου. Οι αντιστάσεις Ψυχάρη και δημοσιογράφων έχουν κερδίσει πάντως χρόνο και κυρίως έχουν βοηθήσει στην αποκάλυψη του κυβερνητικού σχεδίου άλωσης του ΔΟΛ το παρόν λίγο χρόνο.
Το κυβερνητικό σχέδιο βρίσκεται σε εξέλιξη με τις δανείστριες τράπεζες πρόθυμες να το στηρίξουν Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτές αρνούνται να δώσουν οποιοδήποτε περιθώριο επιβίωσης στον ΔΟΛ με την ως τα σήμερα δημοσιογραφική σύνθεση και πολιτική γραμμή καθώς απορρίπτουν την ενδιάμεση χρηματοδότηση. Αυτή αποτελεί το εντελώς λογικό και για τις ίδιες τις τράπεζες αίτημα των ίδιων των δημοσιογράφων οι οποίοι αντιστέκονται στον ιδεολογικό και πολιτικό εξανδραποδισμό τους από τη φασιστική κυβέρνηση και γι αυτό συνεχίζουν να δουλεύουν απλήρωτοι, αρνούμενοι να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο της αυτοφίμωσής τους που χάραξε η βρωμερή ΕΣΗΕΑ για τους συναδέλφους τους δημοσιογράφους του MEGAμε συνεχόμενες κυλιόμενες στάσεις εργασίας. Οι δημοσιογράφοι στο Βήμα και στα Νέα ζητούν “από την κυβέρνηση και τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου” (αποκλείοντας δηλαδή ρητά οποιαδήποτε εμπλοκή των ναζιστών της Χ.Α.) να παρέμβουν με τροπολογία που θα προβλέπει την ενδιάμεση χρηματοδότηση από τις τράπεζες για να συνεχίσει η έκδοση των εφημερίδων μέχρι να βρεθεί οριστική λύση όπως αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους στην οποία τους καλούν να στηρίξουν έτσι στην πράξη και όχι στα λόγια «την πολυφωνία και την ακηδεμόνευτη δημοσιογραφία» (http://newpost.gr/media/586382/orthioi-to-arthro-twn-ergazomenwn-ston-dol-shmera-sta-nea).
Αλλά στην περίπτωση του ΔΟΛ όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα ευθυγραμμίζονται στη φίμωση και ιδιαίτερα η μητσοτακική ρωσόδουλη ηγεσία της ΝΔ, που ρίχνει τις ίδιες ευθύνες σε κυβέρνηση και ιδιοκτησία του ΔΟΛ, και μιλάει τόσο για διαπλεκόμενη κυβέρνηση όσο και για διαπλεκόμενους εκδότες, την ώρα που η κυβέρνηση σκοτώνει πολιτικά και οικονομικά τον συγκεκριμένο εκδότη. Την πιο αισχρή στάση κράτησε το Ποτάμι που με ανακοίνωσή του κάλεσε “σε σωτηρία των εφημερίδων και όχι των εκδοτών” με ένα νέο «σοβαρό επενδυτή» που προς το παρόν δεν είναι άλλος από τον Σαββίδη. Ιδιαίτερα ευχαριστημένοι είναι οι ναζιστές της «Χρυσής Αυγής» οι μόνιμοι επικεφαλής της επίθεσης στο αντιναζιστικό MEGAκαι στον Ψυχάρη του οποίου ο Κασιδιάρης είχε ζητήσει τη βίαιη προσαγωγή στη Βουλή στην επιτροπή για τα δάνεια των ΜΜΕ όταν αυτός είχε ζητήσει απαλλαγή για λόγους υγείας.
Το βασικό εργαλείο φίμωσης του τύπου της φασιστικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ: Δέσμευση τραπεζικών λογαριασμών σε χρεωμένες εκδοτικές επιχειρήσεις
Στην εποχή της χρεωκοπίας που έφερε το σαμποτάζ της παραγωγής το οποίο συνεχίστηκε με αμείωτους ρυθμούς από τους ρωσόδουλους Γ. Παπανδρέου και Α. Σαμαρά με κάλυψη τα μνημόνια και έφτασε στην κορύφωσή του με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η τελευταία έχει στη διάθεσή της ένα ισχυρό εργαλείο για να επιβάλει τη φίμωση του τύπου: τα χρέη των επιχειρήσεων στις τράπεζες τις οποίες έχει πολιτικά αλώσει μέσα από την επίσης καθοδηγημένη από την κυβέρνηση χρεωκοπία τους του 2015. Η συνταγή του κλεισίματος ενός ΜΜΕ μέσω τραπεζικού στραγγαλισμού πρωτοεφαρμόστηκε στο MEGA. Η επιχείρηση για το κλείσιμο του MEGAάρχισε με το κυνηγητό του Ψυχάρη όταν του ασκήθηκε δίωξη επειδή ένα αστήρικτο και εντελώς αυθαίρετο, προφανώς πολιτικά υπαγορευμένο, πόρισμα της Τράπεζας Ελλάδας ονόμασε παράνομα τα δάνεια που δίνονται σε επιχειρηματίες για να αγοράσουν μετοχές σε επιχειρήσεις εφόσον αυτές τους δίνουν πλειοψηφία και έλεγχο, ανεξάρτητα από το αν αυτά τα δάνεια εξυπηρετούνται κανονικά ή όχι. Στη συνέχεια οι τράπεζες που είχαν τα δάνεια του ίδιου του MEGA, μπλοκάρισαν κάθε επιχείρηση διάσωσής του μέσα από επενδυτικές συνεργασίες που υπονομεύτηκαν και από τον ανατολικό κρατικό ολιγάρχη, μέτοχο του καναλιού Μπόμπολα, και προχώρησαν στην πλήρη δέσμευση των λογαριασμών του με αποτέλεσμα να μην μπορούν να πληρωθούν οι μισθοί των εργαζομένων. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να σταματήσει το δελτίο ειδήσεων με τη βοήθεια και των προβοκατόρικων απεργιών της ΕΣΗΕΑ, και έμεινε να λειτουργεί ένα κανάλι φάντασμα που παίζει παλιές του σειρές και ταινίες με τους εργαζόμενους σε ομηρία. Έτσι, το MEGAαρχικά λόγω του τραπεζικού στραγγαλισμού και αμέσως μετά λόγω των απεργιών της ΕΣΗΕΑ δεν πρόλαβε να κάνει ούτε μισό δελτίο ειδήσεων για να καταγγείλει την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση για το ότι με τη βία το κλείνουν!!!
Την ίδια “πετυχημένη” συνταγή εκτέλεσης δια στραγγαλισμού εφαρμόζει τώρα η κυβέρνηση και στο ΔΟΛ με τη διαφορά ότι εδώ η δέσμευση των λογαριασμών σημαίνει κλείσιμο των εφημερίδων και του ραδιοφωνικού σταθμού Βήμα FMπου ανήκει στο ΔΟΛ.
Συγκεκριμένα, μετά από μία περίοδο διαρκούς και μεγάλης πτώσης στις πωλήσεις των εφημερίδων ο ΔΟΛ δεν μπόρεσε να εξοφλήσει κάποιες δόσεις δανείου που είχε πάρει από μία κοινοπραξία τραπεζών στην οποία συμμετέχουν η Εθνική και η Alpha. Στα μέσα Δεκέμβρη η Εθνική Τράπεζα δέσμευσε το ποσό 400.000 ευρώ στους τραπεζικούς λογαριασμούς του ΔΟΛ, δηλαδή όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις των εφημερίδων μετά από εκκαθάριση του πρακτορείου διανομής τους. Κι ενώ η Alphaδέχθηκε να αποδεσμεύσει τμήμα του ποσού, η πιο πολιτικά ελεγχόμενη από το κράτος Εθνική το κατάσχεσε ολόκληρο! (http://www.typologies.gr/trapezes-anti-gia-psychari-sti-diikisi-tou-dol/) Αυτό σήμαινε πρακτικά ότι δεν υπήρχαν οι πόροι για να συνεχίζει η έκδοση των εφημερίδων και η λειτουργία του ραδιοφωνικού σταθμού.
Το ότι οι τράπεζες δεν λειτούργησαν ανεξάρτητα από κυβερνητικές πιέσεις φάνηκε όταν αμέσως μετά από το λεγόμενο «ξαφνικό θάνατο» που επέβαλαν οι τράπεζες ο Ψυχάρης δέχτηκε να αναλάβει τη διοίκηση του ΔΟΛ, ο Β. Μουλόπουλος, που μέχρι τότε ήταν πρόεδρος του Δ.Σ. της Αυγής (!) Ο Β. Μουλόπουλος είχε παλιά τη διεύθυνση σύνταξης στο Βήμα, από όπου έφυγε γιατί εκλέχτηκε ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, και είναι τόσο έμπιστος της κυβέρνησης που είχε προταθεί πρόσφατα για την προεδρία του ΕΣΡ, δηλαδή για τη διαχείριση του νέου διαγωνισμού των τηλεοπτικών αδειών. Αυτή ήταν μία μεγάλη υποχώρηση του Ψυχάρη στον κυβερνητικό εκβιασμό. Πιθανά σημαντικό ρόλο έπαιξε η πίεση της προοπτικής της ανεργίας για τους εργαζόμενους οι οποίοι τους τελευταίους έξι μήνες δούλευαν χωρίς να πληρώνονται. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Μουλόπουλου η πλειοψηφία του προσωπικού στήριζε μια λύση με διευθυντή τον ίδιο με την πεποίθηση ότι έτσι θα γλύτωνε από τον εφιάλτη της ανεργίας. Ίσως δηλαδή οι εργαζόμενοι δεν θα έβλεπαν με καλό μάτι την ωμή απόρριψη κάθε είδους συμβιβασμού με την κυβέρνηση από τον ιδιοκτήτη Ψυχάρη. Αυτούς προσπάθησε να τους προσεγγίσει αμέσως ο Μουλόπουλος όταν σε συνέντευξη του στην Αυγή δήλωσε ότι δεν τον απασχολούν οι 20 μεγαλοδημοσιογράφοι που αντιδρούν σ’ αυτόν τους οποίους ονομάζει “κήνσορες με πολλά λεφτά” απέναντι στους υπόλοιπους 80 που αποτελούν τη μεσαία και φτωχή βάση του δημοσιογραφικού επιτελείου. Μπορούμε να υποθέσουμε με σχετική ασφάλεια ότι ο στόχος της λεγόμενης “λύσης Μουλόπουλου” ήταν να πετύχει μια διάσπαση των εργαζομένων ώστε οι 20 “μεγαλοδημοσιογράφοι”, που είναι αυτοί που γενικά κρατάνε το κύρος της πολιτικής γραμμής της εφημερίδας και τους οποίους ακριβώς γι αυτό απεχθάνεται και φοβάται η φασιστική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, να απομονωθούν από τους συναδέλφους τους και να υποχρεωθούν σε έξοδο. Έτσι θα έπαιρνε πολύ πιο εύκολα το δίδυμο Σαββίδης-Μπόμπολας ή όποιοι άλλοι φιλοσυριζέικοι παράγοντες έναν εκ των προτέρων πολιτικά “διυλισμένο” ΔΟΛ χωρίς να χρεωθούν οι ίδιοι εκκαθαρίσεις δημοσιογράφων.
Σε κάθε περίπτωση ο Β. Μουλόπουλος δεν βρέθηκε στο ΔΟΛ για να κάνει τον οικονομικό σύμβουλο αφού ο ίδιος έχει αφήσει καταχρεωμένη την κυβερνητική Αυγή. Ο ρόλος που ανέλαβε ήταν κυβερνητικός επίτροπος στην εφημερίδα, με τελικό στόχο να διώξει τον Ψυχάρη και να παραδώσει το ΔΟΛ στους Σαββίδη-Μπόμπολα εποπτεύοντας για λογαριασμό τους τις διαπραγματεύσεις με τις τράπεζες. Το πόσο θα σεβόταν την ανεξαρτησία και το χαρακτήρα των εφημερίδων που υποτίθεται ότι θα έσωνε φάνηκε από την αρχή όταν δήλωσε ότι αυτές θα μείνουν στον πολιτικό χώρο που ήταν πάντα, δηλαδή στην κεντροαριστερά! Ποιος ήταν αυτός που θα αποφάσιζε για το χώρο στον οποίο θα έμενε ή δεν θα έμενε η εφημερίδα και όχι οι δημοσιογράφοι της; Και ποιος ήταν αυτός που θα όριζε τι είναι και τι δεν είναι κεντροαριστερό;
Μόνο ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να κάνει μία τέτοια ωμή πολιτική δήλωση, δηλαδή μόνο μία σοσιαλφασιστική εξουσία θα μπορούσε να καμώνεται ότι σώζει δύο εφημερίδες που η ίδια είχε φροντίσει να οδηγήσει στο θάνατο για να τις ποδηγετήσει και να τις μετατρέψει στο αντίθετό τους, δηλαδή να τις πάρει από την αντιπολίτευση πρώτης γραμμής και να τις κάνει κυβερνητικά φερέφωνα με “τόσο κεντροαριστερή” γραμμή όσο “κεντροαριστερός” εμφανίζεται και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν χρειάζεται, στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Άλλωστε αν ένας φασίστας, που δεν βρίσκει να τοποθετήσει κανέναν προοδευτικότερο υπουργό άμυνας από τον Καμμένο, μπορεί και παριστάνει τον αριστερό πόσο μάλλον μπορεί να παριστάνει τον κεντροαριστερό. Άλλωστε οι ψευτοαριστεροί φασίστες που πήραν την εξουσία σε θρυλικά επαναστατικά κόμματα σαν το ΚΚΣΕ και το ΚΚΕ και τα μετατρέψανε στο αντίθετό τους κρατώντας τα ονόματά τους, δεν θα δίσταζαν να πάρουν μια αστική εφημερίδα και να αλλάξουν την πολιτική της γραμμή.
Ήταν πάντως τόσο αστραπιαίες οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης που δεν υπήρχε περιθώριο παρερμηνείας για τις προθέσεις της. Από τη μία μέρα στην άλλη, μέσα σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας, και έχοντας σύρει τον Ψυχάρη από τη μία ποινική δίωξη στην άλλη, με τελευταία μία δίωξη σε βαθμό κακουργήματος για ελλιπή στοιχεία στη δικαιολόγηση απόκτησης ενός ποσού 40 εκ. ευρώ, οι τράπεζες κλείνουν τους λογαριασμούς του ΔΟΛ, αναλαμβάνει ο Μουλόπουλος, και αμέσως σχεδόν εμφανίζονται οι «σωτήρες» Μπόμπολας-Σαββίδης, που μέχρι τότε καθόλου δεν είχαν αναφερθεί.
Παρά τον ορυμαγδό όμως της κυβερνητικής επίθεσης η λύση Σαββίδη, αποτράπηκε προσωρινά. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του Μουλόπουλου η αιτία ήταν οι αντιρρήσεις Ψυχάρη (http://www.newsit.gr/media/DOL-Moylopoylos-Timi-moy-na-me-vrizei-o-Pretenteris-KSana-endiaferon-Savvidi/696254 ). Επίσημα ανακοινώθηκε ότι οι τράπεζες θεωρούν μικρό το αρχικό ποσό χρηματοδότησης του χρέους, των είκοσι εκατομμυρίων του Σαββίδη και των πέντε εκατομμυρίων του Μπόμπολα, και το αντίστοιχο κούρεμα του τραπεζικού χρέους της τάξης του 80%. Αλλά αυτό πρέπει να είναι πρόσχημα γιατί η κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι εξασφαλίζει πολύ μεγάλα κουρέματα για το Σαββίδη, αφού ήταν αυτή που του επέτρεψε να υπαχθεί σε ρύθμιση για τα χρέη του ΠΑΟΚ, διαγράφοντας του πάνω από το μισό ποσό της οφειλής. Το βασικό φαίνεται να ήταν ότι δεν έγινε δεκτό στο πακέτο της συμφωνίας να συμπεριληφθεί και η ρύθμιση των οφειλών του χρεωμένου Ψυχάρη που αποτελούν τμήμα των οφειλών του ΔΟΛ, κάτι που προφανώς απαίτησε ο τελευταίος για να διασώσει τη συμμετοχή του στον ΔΟΛ και να μην πεταχτεί εντελώς έξω από αυτόν (http://www.protothema.gr/greece/article/649889/sunergates-ivan-savvidi-i-sumfonia-skodapse-sta-prosopika-daneia-tou-psuhari/).
Δεν έφτανε όμως μόνο η αντίδραση Ψυχάρη στην άλωση των εφημερίδων από τους Σαββίδη – Μουλόπουλο. Ήδη με αρθρογραφία τους στα Νέα και στο Βήμα, οι πιο γνωστοί δημοσιογράφοι (Πρετεντέρης, Παπαχρήστος και άλλοι) κατάγγειλαν την παρέμβαση Μουλόπουλου σαν κρατική εποπτεία και λογοκρισία η οποία αποκαλύπτει ότι υπάρχει μία κυβερνητική επίθεση πίσω από τη στάση των τραπεζών (http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=571633&catID=7 ). Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι η επιχείρηση του Μουλόπουλου για διάσπαση των δημοσιογράφων απέναντι στην κυβέρνηση που τους έκλεινε δεν έπιασε. Το σύνολο των δημοσιογράφων αντιστάθηκε στην προοπτική ενός σχεδίου που θα σήμαινε συνθήκες εργασίας υπό καθεστώς πολιτικής υποτέλειας στα νέα αφεντικά που τους επέβαλε το κράτος, Μπόμπολα και Σαββίδη, απαιτώντας ταυτόχρονα την καρατόμηση της υπάρχουσας διοίκησης. Έτσι, στην ανακοίνωσή τους δεν υποτάχθηκαν στη γραμμή της ΕΣΗΕΑ για ευθύνες της διοίκησης Ψυχάρη, ούτε στην κυβερνητική γραμμή για στήριξη Μουλόπουλου, αλλά ανέδειξαν την ευθύνη τραπεζών, κυβέρνησης και κομμάτων και τους κάλεσαν να εξασφαλίσουν τη συνέχιση της λειτουργίας του ΔΟΛ. Η ανακοίνωση κλείνει με τη δήλωση ότι «Ασφαλώς οι αντοχές όλων αγγίζουν τα όριά τους αλλά το πάθος μας κρατά ακόμη όρθιους».
Κυβέρνηση και κόμματα της αντιπολίτευσης σκοτώνουν από κοινού την ελευθεροτυπία στη χώρα
Μετά τον κυβερνητικό διορισμό Μουλόπουλου, ο Τσίπρας έγινε ξαφνικά φιλεύσπλαχνος για τους εργαζόμενους και δήλωσε στη Βουλή ότι θα προχωρούσε τροπολογία για τη ρύθμιση των κόκκινων δανείων των εκδοτικών επιχειρήσεων στις οποίες θα συμπεριλαμβανόταν και ο ΔΟΛ. Προφανώς αυτή η λύση πήγαινε πακέτο με τη λύση Σαββίδη-Μπόμπολα, άλλωστε ο ίδιος ο Τσίπρας είπε ότι η τροπολογία θα προχωρήσει «αν βρεθούν επενδυτές» και αν υπάρξει συναίνεση με την αντιπολίτευση. Η ΝΔ δεν έκανε καμία δήλωση για τέτοιου είδους συναίνεση που στην πράξη σημαίνει ότι την αρνείται. Υποθέτουμε ότι θα υπήρξαν αντιστάσεις μέσα στην ΝΔ στη ρώσικη και ταυτόχρονα συριζέικη λύση Σαββίδη-Μπόμπολα. Από την άλλη όμως, το ότι η ΝΔ άφησε αναπάντητη την πρόκληση Τσίπρα και δεν έκανε τη δική της πρόταση για μία τροπολογία που θα διασφάλιζε την ενδιάμεση χρηματοδότηση όπως ζητούν οι εργαζόμενοι ενώ παράλληλα θα μπορούσε να απαιτήσει την απόσυρση των κυβερνητικών παρεμβάσεων, είναι το πιο μεγάλο πούλημα απέναντι στα θύματα της φασιστικής επίθεσης της κυβέρνησης για φίμωση του τύπου και δείχνει ποια είναι η γραμμή Μητσοτάκη.
Εξίσου συνένοχη είναι και η στάση του ΠΑΣΟΚ (Δημοκρατική Συμπαράταξη πλέον) που στην ανακοίνωσή για το Μουλόπουλο δεν είπε λέξη για πολιτική στοχοποίηση και φίμωση του ΔΟΛ. Σε δεύτερη ανακοίνωση σχετικά με την αναστολή έκδοσης των δύο εφημερίδων ανέφερε ότι : «Δεν παραγνωρίζουμε τις σημαντικές ευθύνες αυτών που έφθασαν το ιστορικό συγκρότημα σε αυτή την κατάσταση», χωρίς ίχνος καταγγελίας στον Τσίπρα.
Αλλά καμία από τις παραπάνω τοποθετήσεις δεν ξεπερνάει σε φιλοκυβερνητισμό αυτήν του Ποταμιού που όπως είδαμε αναφέρει ξεκάθαρα ότι : «Πρέπει να σώσουμε τα έντυπα και όχι βέβαια τους εκδότες που ευθύνονται γι' αυτήν την κατρακύλα». (http://www.tanea.gr/news/greece/article/5423526/potami-gia-dol-prepei-na-swsoyme-ta-entypa-kai-oxi-toys-ekdotes-poy-eythynontai-gi-ayth-thn-katrakyla/).
Αυτή είναι η πλήρης υιοθέτηση της κυβερνητικής θέσης ότι ο ΔΟΛ κλείνει γιατί χρεωκόπησε και όχι γιατί στραγγαλίστηκε οικονομικά και επίσης είναι υιοθέτηση της κυβερνητικής γραμμής ότι κάθε έντυπο δεν έχει σχέση με τους εκδότες και την πολιτικο-ιδεολογική φυσιογνωμία που αυτοί μαζί με τους βασικούς δημοσιογράφους του δίνουν στο έντυπο και δεν κρίνεται γι αυτήν την φυσιογνωμία από το αναγνωστικό κοινό της και ευρύτερα από την κοινωνία αλλά αποκλειστικά από τα οικονομικά της αποτελέσματα. Και αυτό το λένε οι Τσίπρες και οι Θεοδωράκηδες σε εποχές που οι συντριπτικά περισσότερες επιχειρήσεις δεν εξυπηρετούν εντελώς κανονικά τα δάνειά τους αλλά οι ιδιοκτήτες τους κατά κανόνα εξασφαλίζουν αναδιαρθρώσεις και άλλες διευκολύνσεις και δεν εξοστρακίζονται πριν η επιχείρηση φτάσει στην πραγματική χρεωκοπία.
Όσο για το ψευτοΚΚΕ αυτό δεν θα μπορούσε να ασχοληθεί με «λασπομαχίες» όπως αναφέρει για το Μουλόπουλο, γιατί είναι πασίγνωστο ότι «όλα τα αστικά κόμματα συνδέονται και επιχειρούν να συνδεθούν με πολλούς τρόπους με τα ΜΜΕ, παρά τα όσα ισχυρίζονται δημόσια» (http://www.rizospastis.gr/story.do?id=9202334). Ο εκβιασμός και η φίμωση είναι προφανώς ένας από τους πολλούς τρόπους «σύνδεσης» των αστικών κομμάτων με τα ΜΜΕ και σαν τέτοιος δεν αξίζει καταγγελίας από το ψευτοΚΚΕ που ποτέ δεν ενοχλεί εκείνα τα «αστικά κόμματα» που επιβάλουν δικτατορία στον τύπο και στα άλλα κόμματα, γιατί μόνο το ενδιαφέρει τάχα η δικτατορία του προλεταριάτου. Μόνο που η δικτατορία του προλεταριάτου είναι η μεγαλύτερη δημοκρατία, γι αυτό κανείς δεν έχει δικαίωμα να την επικαλείται αν δεν έχει πολεμήσει με νύχια και με δόντια για την υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας αν αυτή απειλείται, όπως τώρα, από ένα παγκόσμιο και ντόπιο φασιστικό δικτατορικό ρεύμα. Αν δεν είναι τέτοια η δικτατορία του προλεταριάτου είναι αστική και μάλιστα φασιστική δικτατορία ενός φασιστικού κόμματος όπως είναι το ψευτοΚΚΕ, που ακριβώς εξαιτίας αυτού του χαρακτήρα του υπερασπίζει κάθε φασιστικό μέτρο του ΣΥΡΙΖΑ κατά της αστικής δημοκρατίας λέγοντας ότι αυτές είναι φαγωμάρες μεταξύ αστών. Να γιατί το ΠΑΜΕ επιχειρεί να σπάσει το μέτωπο των εργαζόμενων για τη διάσωση των εφημερίδων, και τους καλεί να μην παλεύουν για αυτό σαν πρώτο αίτημα αλλά για τη διεκδίκηση των δεδουλευμένων για να …μη χάσει κανένας τη δουλειά του (πως θα γίνει αυτό το μαγικό δεν το διευκρινίζει το σχετικό άρθρο του Ριζοσπάστη) (http://www.rizospastis.gr/story.do?id=9218885).
Εξαίρεση στην εκπληκτική αυτή ομοθυμία των κοινοβουλευτικών κομμάτων και τάσεων ήταν η τοποθέτηση Βενιζέλου που μίλησε για στοχοποίηση του εκδότη και για εκβιασμό με ποινικές διώξεις με στόχο «Την παράδοση των ιστορικών εφημερίδων του δημοκρατικού προοδευτικού χώρου στα χέρια της ωμής εξουσίας της αδίστακτης εθνικολαϊκιστικής αριστεράς». Πρόκειται για μία δημοκρατική τοποθέτηση, παρόλο που δεν έχει σχέση ούτε με εθνικισμό ούτε με λαϊκισμό ούτε με αριστερά το πραξικόπημα που επιχειρεί η σοσιαλφασιστική ρωσόδουλη κυβέρνηση κατά του τύπου.
Η σχεδόν πλήρης πολιτική απομόνωση του ΔΟΛ και του Ψυχάρη οφείλεται ακριβώς στο ότι ιδιαίτερα στο Βήμα και στα Νέα υπήρχε τακτική αρθρογραφία καταγγελίας του πουτινισμού και της σύμπλευσης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με το ρώσικο φασισμό και το ναζισμό.
Οι τελευταίες εξελίξεις δικαιώνουν την αρθρογραφία μας όλης της προηγούμενης φάσης και την ανάλυση της ΟΑΚΚΕ για την επίθεση που δέχθηκαν αρχικά Ψυχάρης και MEGA, για το ρόλο του ανθρώπου του καθεστώτος Μπόμπολα, και στη συνέχεια για τις διώξεις των δημοσιογράφων ότι πρόκειται για μία επίθεση που στο στόχο της έχει τη φίμωση κάθε δημοκρατικής τάσης στον τύπο για την εξυπηρέτηση των ρώσικων φασιστικών συμφερόντων.
Απέναντι σε αυτή τη λαίλαπα, έχουν αρχίσει να σημειώνονται όλο και περισσότερες αντιστάσεις, όπως δείχνει και το κάλεσμα της επίσης αντικυβερνητικής εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» για πλατιά καταγγελία των κυβερνητικών πρακτικών ενάντια στην ελευθεροτυπία σε εσωτερικό και διεθνές επίπεδο.
Ήδη το κλείσιμο των δύο εφημερίδων καταγγέλθηκε από τον ευρωπαίο Επίτροπο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Μούιζνιεκς που δήλωσε ότι αποτελεί σοβαρή απειλή για την ελευθερία του τύπου στην Ελλάδα.
Ο εκφασισμός της χώρας κατά τα πουτινικά πρότυπα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τη σύμπραξη της αντιπολίτευσης θα συναντάει όλο και περισσότερες αντιστάσεις. Όσο σε κάθε βήμα της θα ξεφυτρώνουν και θα ισχυροποιούνται εγκάθετοι του Πούτιν, όπως ο Σαββίδης, σύντομα θα αποκαλυφθεί τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό ότι όλα τα εγκλήματα της κατά του λαού και της χώρας δεν γίνονται σε εντεταλμένη τάχα υπηρεσία των ευρωπαίων δανειστών και υπέρ των μνημονίων τους αλλά για τη μετατροπή της χώρας σε αποικία του ρωσοκινέζικου φασιστικού άξονα στην υπηρεσία του οποίου βρίσκεται σύσσωμο το πολιτικό σύστημα στη χώρα.
- Δημοσιεύτηκε στο φ. 521 της Νέας Ανατολής, Δεκέμβρης 2016 – Γενάρης 2017 –