Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Σε πολλούς δημοκράτες, εχθρούς του φασισμού και φίλους του αγωνιζόμενου για την εθνική του λευτεριά και ανεξαρτησία ουκρανικού λαού επικρατεί ενθουσιασμός για τις τελευταίες νίκες του ουκρανικού στρατού στην επαρχία του Χάρκοβο, καθώς και για τις φαινομενικά αλλοπρόσαλλες κινήσεις του πουτινικού καθεστώτος, με τη μερική επιστράτευση κληρωτών από το σύνολο - πλέον - της ρωσικής επικράτειας, δηλαδή ακόμα και από τα μεγάλα αστικά κέντρα τύπου Μόσχας και Λένινγκραντ (Αγ. Πετρούπολη, όπως το έχουν ονομάσει ξανά οι νεοτσαρικοί).

Είναι αλήθεια ότι ο ουκρανικός λαός έχει συγκινήσει βαθιά κι έχει προκαλέσει τον θαυμασμό σε κάθε φίλο της λευτεριάς των λαών και της ανεξαρτησίας εθνών και κρατών ανά τον κόσμο, με το μεγαλειώδη αγώνα του ενάντια στο ρώσικο νεοχιτλερισμό. Πρόκειται στην ουσία για έναν παλλαϊκό πόλεμο και για ασύλληπτο ηρωισμό ο οποίος, ακόμη κι αν δεχτούμε ότι το Κρεμλίνο τον είχε κάπως υπολογίσει όταν ξεκίναγε τη δολοφονική εκστρατεία του, σίγουρα άλλαξε σε σημαντικό βαθμό τα πολιτικά και επιχειρησιακά σχέδια των Ρώσων, τουλάχιστον σε επίπεδο τακτικής.

Πιστεύουμε όμως ότι η γενική στρατηγική των νέων τσάρων σε αυτό το πρελούδιο του Γ’ Παγκόσμιου Πολέμου, το οποίο ξεκίνησαν ήδη από το φθινόπωρο του 2021 πριν την ωμή και απροσχημάτιστη ναζιστική εισβολή τους στην Ουκρανία με το σταδιακό μισοκλείσιμο της στρόφιγγας του φυσικού αερίου στην Ευρώπη και το οποίο κλιμάκωσαν στις 24 του Φλεβάρη, με αυτή την εισβολή, βασικά δεν έχει αλλάξει. Δηλαδή στον πόλεμο που διεξάγει η Ρωσία στην Ουκρανία για λόγους στρατηγικής παραπλάνησης των εχθρών της, αυτή δεν έχει εκδηλώσει εσκεμμένα τις δυνατότητες που έχει στη χρήση όλων των υλικών και έμψυχων πόρων, αλλά και όλων των πολιτικών και ιδεολογικών εργαλείων που αυτή και οι σύμμαχοί της μπορούν να διαθέσουν. Οι περισσότεροι ειδικοί στην ανάλυση της ρωσικής τακτικής από την αρχή της εισβολής κάνουν την εξής παρατήρηση που συμπυκνώνει ένας από αυτούς, ο διευθυντής ρωσικών μελετών στο ινστιτούτο Άμυνας CNA, Μάικλ Κόφμαν που δηλώνει σύμφωνα με άρθρο των Τάιμς της Νέας Υόρκης: «Σε αυτόν τον πόλεμο υπάρχει μια διαρκής διάσταση ανάμεσα στους πολιτικούς στόχους του Πούτιν και τα στρατιωτικά μέσα για την επίτευξή τους. Σε σημαντικές αποφάσεις ο Πούτιν αποδείχθηκε ότι αρνείται να αναγνωρίσει την πραγματικότητα μέχρι που οι επιλογές του να εξελιχθούν από κακές σε χειρότερες».

 

Η ανατίναξη του φράγματος Καχόφκα και η συνακόλουθη υπερχείλιση του κάτω Δνείπερου στον ουκρανικό νότο προκάλεσε μια τεράστια ανθρωπιστική και περιβαλλοντική καταστροφή. Πέρα από τις απώλειες σε ζωές και περιουσίες, καταστράφηκαν υποδομές και απέραντες αγροτικές εκτάσεις με ό,τι αυτό σημαίνει για την παγκόσμια τροφοδοσία, ενώ καθυστέρησε και η ουκρανική αντεπίθεση για την απελευθέρωση των κατεχόμενων εδαφών που μόλις είχε ξεκινήσει. Το στυγερό αυτό έγκλημα που προσιδιάζει στον αδίστακτο χαρακτήρα των ρώσων χίτλερ δεν απασχόλησε καθόλου τις ηγεσίες των επίσημων πολιτικών κομμάτων στη χώρα μας που άφησαν την κοινή γνώμη να εικάζει για το ποια από τις δύο πλευρές προκάλεσε την καταστροφή. Την απάντηση στο παραπάνω ερώτημα δίνει σχετική έρευνα των NewYorkTimes που καταδεικνύει ότι η κατάρρευση του φράγματος δεν ήταν ατύχημα ή αποτέλεσμα ουκρανικού στρατιωτικού πλήγματος αλλά εσκεμμένη ενέργεια των ρωσικών δυνάμεων κατοχής που είχαν την αποκλειστική πρόσβαση στο εσωτερικό του.

Η ουκρανική αντίσταση απέναντι στους ρώσους νεοχιτλερικούς εισβολείς κρατάει γερά. Οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, με ακμαίο ηθικό και εξοπλισμένες από τις δυτικές δημοκρατίες με πυραυλικά συστήματα υψηλής κινητικότητας, ετοιμάζονται να ανακαταλάβουν στρατηγικής σημασίας περιοχές όπως είναι αυτή της Χερσώνας. Παράλληλα, στα υπό κατοχή εδάφη αναπτύσσεται ένα παλλαϊκό κίνημα αντίστασης ικανό να δυσχεράνει αποφασιστικά τη θέση των καταχτητών.

Η συγκέντρωση στο Σύνταγμα για τον γιορτασμό της εθνικής ανεξαρτησίας, που γίνονταν ταυτόχρονα σε πολλές χώρες του κόσμου είχε μαζική συμμετοχή. Η πλατεία χρωματίστηκε από την επιβλητική σημαία των 50 μέτρων που είχαν ετοιμάσει και κρατούσαν σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης οι Ουκρανοί μετανάστες και πρόσφυγες, κυρίως γυναίκες και παιδιά που είχαν αφήσει πίσω τους άντρες να πολεμάνε. Αυτό που διέκρινε κανείς σε σχέση με τις συγκεντρώσεις της αρχής του πολέμου ήταν ότι τότε ήταν σαν μια βαριά στενοχώρια ανάμικτη με κατάπληξη να διαπερνούσε το πλήθος. Προχτές έβλεπε κανείς μια άλλου είδους ατμόσφαιρα από όλες τις ως τώρα συγκεντρώσεις ακόμα και τις δύο πρώτες αμέσως μετά τον πόλεμο που ήταν μαζικότερες. Τώρα δεν υπήρχαν αλλεπάλληλες ομιλίες όπως τότε, αλλά ο κόσμος συμμετείχε και φώναζε ασταμάτητα επί δύο ώρες συνθήματα και τραγούδαγε και διέκρινε κανείς μια ζωντάνια και μια αισιόδοξη αποφασιστικότητα και μια μεγάλη συγκίνηση που δεν την είχαμε ξαναδεί. Μας είπαν φίλοι ουκρανοί ότι ούτε οι ίδιοι δεν περίμεναν τόσο μεγάλη συμμετοχή έξι μήνες μετά το ξέσπασμα του πολέμου.

Το Συντονιστικό Κέντρο της Ουκρανικής Διασποράς στην Ελλάδα (HelpUkraineGR) ανακοίνωσε ότι σήμερα διοργανώνει συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος, απέναντι από τη Βουλή, την ώρα που θα απευθύνεται σε αυτήν ο πρόεδρος της μαρτυρικής Ουκρανίας Ζελένσκι (στις 11.30 η συγκέντρωση, στις 12.00 η ομιλία). Τρία κόμματα με επικεφαλής το ψευτοΚΚΕ  αποφάσισαν να μποϋκοτάρουν την ομιλία αυτή ποδοπατώντας στην ουσία δίπλα στον Χίτλερ-Πούτιν την  ηρωική αντίσταση του ουκρανικού λαού. Καλούμε κάθε δημοκράτη να στηρίξει και να συμμετέχει σε αυτή τη συγκέντρωση.

 

 

ΣΤΟ ΙΡΑΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΕΞΩ Η ΡΩΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ - ΛΑΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΙ

- Συγκέντρωση διαμαρτυρίας μπροστά από την ιρανική πρεσβεία το Σάββατο 11 Φεβρουαρίου στις 12:00 το μεσημέρι, με αφορμή την επέτειο της επιβολής της απάνθρωπης δικτατορίας του Χομεϊνί

- Συγκέντρωση διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου στις 5:00 το απόγευμα στο Σύνταγμα μπροστά από τη Βουλή

Το θρασύδειλο υποκείμενο που για λογαριασμό της ρώσικης υπερδύναμης έχει αρπάξει την προεδρία μιας υπερδύναμης σε πτώση δίνοντας στη φτωχολογιά της ψεύτικες υποσχέσεις για την αναβίωση του για πάντα χαμένου μεγαλείου της, έριξε στην Αλάσκα μια βαθιά μαχαιριά στην ηρωικά μαχόμενη Ουκρανία. Έτσι αφού κάλεσε τον καταζητούμενο εισβολέα και εγκληματία πολέμου Πούτιν και αφού τον υποδέχθηκε με ένα γλοιώδες χειροκρότημα, κάλεσε την Ουκρανία να του παραδώσει την οχυρωμένη αμυντική γραμμή του Ντονέτσκ που με το αίμα της ηρωικά, μέτρο-μέτρο κάθε μέρα  επί τρία ολόκληρα χρόνια υπερασπίζει. Με μια πρώτη δήλωση του ηγέτη της η Ουκρανία αρνήθηκε αυτή την υποχώρηση αλλά ακόμα δεν έχει διευκρινιστεί αν συζητάει κάτι τέτοιο με αντάλλαγμα να της δοθούν ουσιαστικές εγγυήσεις από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ ότι αν η Ρωσία παραβιάσει τη συμφωνία θα βρει απέναντι της αυτές τις χώρες. Όμως  όλα αυτά τα ζητήματα θα γίνουν πιο σαφή στη συζήτηση που θα γίνει ανάμεσα στην Ουκρανία και την Ευρώπη από τη μια μεριά και στον υποτακτικό της Ρωσίας Τραμπ από την άλλη στις μόνες ουσιαστικές διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δυο στρατόπεδα που είναι αυτές που θα γίνουν τη Δευτέρα (18/8) στο Λευκό Οίκο και όχι οι συνεννοήσεις ανάμεσα στο αφεντικό και στον υπηρέτη του που έγιναν την Παρασκευή στην Αλάσκα.  

Το ηρωϊκό πνεύμα της ουκρανικής αντίστασης μετέφερε στο κέντρο μιας παγερής επίσημης Ελλάδας με τη συγκέντρωση της στο Σύνταγμα η ουκρανική κοινότητα τη Δευτέρα στις 11 Νοέμβρη. Και λέμε παγερής γιατί ιδιαίτερα με ευθύνη του νέου δήμαρχου της Αθήνας Δούκα, του πρώτου δημάρχου που έχει τόσο στενές σχέσεις με το σοσιαλφασισμό, παραχωρήθηκε την ίδια ώρα η πλατεία σε μία εθνοσοβινιστική άγνωστη στο πανελλήνιο «Κίνηση Πολιτών Πρώτα η Ελλάδα» που έκανε μία συγκέντρωση με δέκα άτομα, μία μικροφωνική εγκατάσταση, και μία οθόνη υπολογιστή. Λόγω αυτής της μεθόδευσης οι ουκρανοί υποχρεώθηκαν να μεταφέρουν τη δική τους στο πεζοδρόμιο στο πάνω μέρος της πλατείας. 

Θυμίζουμε ότι στην προηγούμενη κινητοποίηση της ουκρανικής κοινότητας στις 24/8 στην πλατεία Συντάγματος είχε επιτραπεί στους αντισημίτες φίλους της Χαμάς να κάνουν αντισυγκέντρωση στο πάνω μέρος της πλατείας με προκλήσεις και προπηλακισμούς ενάντια στη συγκέντρωση των Ουκρανών.

  

Η ελληνική ψευτοαριστερά, σε ό,τι αφορά τη σύγκρουση στην Ουκρανία, βρίσκεται στην πρωτοπορία του φιλορωσισμού και της συνειδητής κάλυψης της ρώσικης εισβολής ως τάχα “αντιφασιστικής εξέγερσης” στις επαρχίες του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ, μπροστά ακόμα κι από τους ναζήδες.

Πριν κιόλας από τους τελευταίους ελιγμούς και τον πόλεμο νεύρων του Πούτιν με την αποχώρηση ή την παραμονή των φουσάτων του στα σύνορα της Ουκρανίας, έχουν εδώ και λίγες βδομάδες διαμορφωθεί δύο ειδών αντιλήψεις στην Ευρώπη ως προς τις πιο πιθανές προθέσεις της πουτινικής Ρωσίας σε σχέση με την Ουκρανία. Η μια είναι ότι μάλλον η Ρωσία θα εισβάλει τώρα στην Ουκρανία και η άλλη ότι μάλλον δεν θα εισβάλει. Οι χώρες που έχουν την πρώτη εκτίμηση έχουν καλέσει εδώ και μέρες τους πολίτες τους να φύγουν από την Ουκρανία, ενώ αυτές που έχουν τη δεύτερη εκτίμηση αποφεύγουν να κάνουν ένα τέτοιο κάλεσμα ή το κάνουν διστακτικά. Στην κύρια πλευρά τους οι πρώτες είναι αυτές που αντιμετωπίζουν την πουτινική Ρωσία σαν έναν επικίνδυνο επιθετιστή που πρέπει να αντιμετωπιστεί κυρίως με μια καλή στρατιωτική άμυνα και οι δεύτερες εκείνες που την αντιμετωπίζουν σαν μια χώρα που δρα τώρα επιθετικά απλά επειδή αισθάνεται περικυκλωμένη, οπότε πρέπει να καθησυχαστεί κυρίως με υποχωρήσεις που θα αποφασιστούν απέναντι της μέσα από διπλωματικές διαδικασίες.