Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Το να πεθαίνει κανείς αυτήν την εποχή στη χώρα μας σαν μεγάλος πατριώτης και ταυτόχρονα σαν προσωπικότητα διεθνούς βεληνεκούς και να του αποδίδονται μεγάλες τιμές από όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα σημαίνει ότι κάποιο πολύ μεγάλο κακό έχει κάνει σε βάρος του λαού μας αλλά και σε βάρος άλλων λαών. Μάλιστα όσο περισσότερο τον τιμάνε αυτά τα κόμματα τόσο το χειρότερο για τη μελλοντική θέση του νεκρού στην ιστορία.

Προετοιμάζοντας τον πόλεμο για την παγκόσμια κυριαρχία οι νέοι χίτλερ του Κρεμλίνου είναι υποχρεωμένοι να επιβάλουν στο εσωτερικό της χώρας τους μια ασύλληπτη τρομοκρατία ενάντια σε όσους στέκονται με τον ένα ή άλλο τρόπο εμπόδιο στα καταχτητικά τους σχέδια.

Πάνω στην επέτειο ενός χρόνου από την έναρξη του ρώσικου νεοναζιστικού σφαγείου στην Ουκρανία, στα τέλη Φεβρουαρίου, βρήκαν την ευκαιρία να εμφανιστούν στο προσκήνιο οι καλύτεροι και στενότεροι φίλοι του Πούτιν, οι Κινέζοι νεοχιτλερικοί, προβάλλοντας ένα σκαρίφημα δικού τους «σχεδίου ειρήνευσης» μεταξύ του φίλου τους, Ρώσου θύτη και του θύματος-Ουκρανίας.

Η παγκόσμια κρίση δημόσιας υγείας του κορονοϊού και η αμηχανία των δυτικών αστοφιλελεύθερων στη διαχείρισή της, σε συνδυασμό με την εσωτερική υπονόμευση των καλών φίλων του Κρεμλίνου σε διάφορες φάσεις της μάχης με τον ιό (Τραμπ, Μέρκελ) έχει ανοίξει πεδίον δόξης λαμπρό για το ξεδίπλωμα των σχεδίων των Πούτιν και Σι για άμεση κατάκτηση θέσεων από πλευράς του ρωσοκινέζικου Άξονα, στο δρόμο για την παγκόσμια, φασιστικού ιμπεριαλιστικού τύπου κυριαρχία που ονειρεύονται.

Η επίθεση με αληθινά πυρά από ρωσικές ειδικές δυνάμεις κατά τριών σκαφών του ουκρανικού ναυτικού, ο τραυματισμός μελών του πληρώματος και η κατάληψη των σκαφών, αποκάλυψε πιο καθαρά από ποτέ σε όλο τον κόσμο την επιθετική φύση της ρωσικής νεοναζιστικής υπερδύναμης.

Στο άρθρο που ακολουθεί υποστηρίζουμε πως στην τωρινή φάση του Κυπριακού, όπου υποτίθεται ότι αναζητείται μια «δίκαιη και βιώσιμη λύση», όπως συνηθίζουν να λένε εδώ και πολλές δεκαετίες τα φερέφωνα του ρώσικου ιμπεριαλι­σμού σε Ελλάδα και Κύπρο, είναι πια φανερό ότι η Ρωσία κάνει πλάτες στην Τουρκία για να προωθήσει τον οριστικό διαμελισμό και να τελειώσει κάθε λύση που αποσκοπεί στην αποκατάσταση του ενιαίου κράτους. Η ελληνική, όπως και η κυπριακή κυβέρνηση, καμώνονται πως νοιάζονται για λύση, αλλά αυτήν την έχουν προβοκάρει και πουλήσει εδώ και καιρό. Τώρα κάνουν πως θέλουν την Τουρκία σε νέες διαπραγματεύσεις, αλλά δεν κάνουν πια τόσο θόρυβο όπως πα­λιότερα, από την ώρα που η Τουρκία έχει γίνει πια φιλορώσικη παρά φιλοδυτική. Κυρίως όμως καλύπτουν σκανδαλωδώς τη Ρωσία, που υποστηρίζει έμμεσα, αλλά σαφώς, μια τουρκική προσάρτηση. Γιατί η θέση περί «δύο κυρίαρχων κρατών» εκεί οδηγεί.

Ας γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι.

Το κεντρικό επιχείρημα των Ρώσων εισβολέων το οποίο τοποθετούν πάνω στις κάνες των πυροβόλων τους όταν ισοπεδώνουν το Γκρόζνι είναι ότι υπερασπίζονται την εδαφική ανεξαρτησία της Ρωσίας.Αυτό είναι και το επιχείρημα των δυτικών ιμπεριαλιστών και όλων των αστών του κόσμου, που δικαιολογούν τη ρώσικη εισβολή λέγοντας ότι αποτελεί εσωτερική υπόθεση της Ρωσίας.

Στην Ελ­λά­δα διά­φο­ροι αυ­το­προσ­διο­ρι­ζό­με­νοι ως α­ρι­στε­ροί, αλ­λά και α­νε­νη­μέ­ρω­τοι άν­θρω­ποι που πι­στεύ­ου­νε πολ­λές φο­ρές χω­ρίς πο­λύ βά­σα­νο ό­σα τους λέ­ει το κα­θε­στώς α­πό την τη­λε­ό­ρα­ση, έ­χου­νε α­να­γο­ρεύ­σει τη Ρω­σί­α σε “προ­πύρ­γιο του α­ντι­φα­σι­σμού” ε­πει­δή πο­λε­μά­ει τά­χα τους “Ου­κρα­νούς να­ζί”,

Η βράβευση του Τσίπρα στη Γαλλία με δύο βραβεία για το «πολιτικό του σθένος» και την «αφοσίωσή του στην ευρωπαϊκή ιδέα» αντιμετωπίστηκε γενικά στη χώρα μας με ειρωνικά σχόλια στον Τύπο και με ένα ελαφρύ χαμόγελο από το λαό, που στην πλειοψηφία του, είτε ανέχεται ακόμη τον Τσίπρα είτε τον σιχαίνεται, πάντως καθόλου δεν τον εκτιμά ως άνθρωπο αρχών και σταθερών πεποιθήσεων.

Με απαγόρευση επενδύσεων, υπερφορολόγηση και πιστωτική ασφυξία οδηγήθηκε στη χρεωκοπία η επιχείρηση εμπορίας καυσίμων Jetoil του Μαμιδάκη, και στη συνέχεια στην αυτοκτονία ο ίδιος. Τι λογαριασμούς είχε με το ελληνικό κράτος η Jetoil για να θέλει να τη χρεωκοπήσει;