Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: info@oakke.gr

  Η αλήθεια δεν είναι ποτέ εκεί που συμφωνούν οι δύο υπερδυνάμεις   O ορισμός της αλήθειας σήμερα στην παγκόσμια πολιτική και ειδικά στη χώρα μας είναι ο εξής: Αλήθεια είναι εκείνο στο οποίο συμφωνούν οι δύο υπερδυνάμεις. Οι δύο υπερδυνάμεις συμφωνούν αυτή τη στιγμή ότι ο μεγαλύτερος εχθρός της ανθρωπότητας και του πολιτισμού είναι ο ΙΣΙΣ και ότι κατα σύνεπεια οι πάντες, καλοί και κακοί πρέπει να ενωθούν για να  πολεμήσουν  κύρια αυτόν ακριβώς τον εχθρό.  

 

Ο­ξύ­νε­ται στην Τουρ­κί­α η κό­ντρα με­τα­ξύ του ε­θνι­κι­στή ι­σλα­μι­στή προ­έ­δρου Ερ­ντο­γάν και του ι­σλα­μι­κού δι­κτύ­ου του Γκιου­λέν, που ε­πι­χει­ρεί να τον ρί­ξει προς ό­φε­λος του σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμού. Στα μέ­σα Δε­κέμ­βρη οι τουρ­κι­κές αρ­χές προ­έ­βη­σαν στη σύλ­λη­ψη 30 πε­ρί­που δημοσιο­γρά­φων, συ­ντα­κτών, αλ­λά και πρώ­ην α­στυ­νο­μι­κών διευ­θυ­ντών, που φέ­ρο­νται να ε­μπλέ­κο­νται σ’ αυ­τό το δί­κτυο.

 

H Ευρώπη μόλις τώρα αρχίζει να πληρώνει την ιστορική προδοσία της να αφήσει την Τουρκία του Ερντογάν μόνη της απέναντι στην οργή της πουτινικής Ρωσίας, επειδή ήταν η μόνη χώρα στον κόσμο που με συνέπεια στεκόταν στο πλευρό της συριακής πατριωτικής αντίστασης ενάντια στον υποτακτικό του Κρεμλίνου αρχισφαγέα Άσαντ. 

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι δεν είναι πολύ δύσκολο μια άρχουσα τάξη, που σε κάθε περίπτωση κρατάει στα χέρια της την ενημέρωση ενός λαού, να το μετατρέψει σε έναν αντιδραστικό όχλο, αν αυτή η τάξη στο σύνολό της ακολουθήσει την πιο αντιδραστική της μερίδα η οποία με τη σειρά της υπηρετεί πολιτικά την πιο φασιστική υπερδύναμη. Αυτό συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας. Είναι η τρίτη φορά που συμβαίνει αυτό και είναι η χειρότερη.

 

Λί­γοι διε­θνείς πα­ρα­τη­ρη­τές σχο­λί­α­σαν την ε­λε­ει­νά φι­λο­πρα­ξι­κοπη­μα­τι­κή στά­ση της μο­νο­πω­λια­κής Δύ­σης α­πέ­να­ντι στην Τουρ­κί­α του Ερ­ντογάν, κα­τά τη διάρ­κεια και με­τά την α­πο­τυ­χί­α της α­πό­πει­ρας ε­γκα­θί­δρυ­σης στρα­τιω­τι­κής δι­χτα­το­ρί­ας στη χώ­ρα αυ­τή.

Αν αναζητήσει κανείς τις πολιτικές δυνάμεις τόσο στην Τουρκία όσο και στην Ελλάδα που εδώ και χρόνια μιλάνε τη γλώσσα του πιο πολεμικού εθνικισμού και της αδιαλλαξίας θα διαπιστώσει ότι είναι οι πιο φιλορώσικες. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Η Ρωσία και η σύμμαχός της Κίνα είναι δύο ιμπεριαλισμοί, που επειδή έρχονται καθυστερημένοι στο τραπέζι της μοιρασιάς του κόσμου και το βλέπουν πιασμένο από τους παλιούς, οικονομικά πολύ ισχυρότερους δυτικούς ιμπεριαλιστές, ακολουθούν το δρόμο που ακολούθησε η χιτλερική Γερμανία και η αυτοκρατορική Ιαπωνία στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο: Το δρόμο του πολέμου, των προσαρτήσεων και της επαναχάραξης συνόρων. Η Ρωσία είναι ο πολιτικοστρατιωτικός ηγέτης του ρωσοκινεζικού άξονα και η πρώτη ιμπεριαλιστική δύναμη μετά το Τρίτο Ράιχ που διαμελίζει χώρες και προσαρτάει τμήματα τους (Γεωργία, Ουκρανία), ενώ η Κίνα αρπάζει τις ΑΟΖ όλων των γειτόνων της. Η αλλαγή συνόρων είναι στη φύση τους, όπως είναι στη φύση των παλιών κατερχόμενων ιμπεριαλιστών η διατήρηση του στάτους κβο. Ετσι ενώ η Δύση αποφεύγει καιροσκοπικά να παίρνει θέση για τη λύση των αντιθέσεων ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία για να μην χάσει καμιά από αυτές, η Ρωσία υποδαυλίζει από τα μέσα, τις αντιθέσεις κάθε χώρας ενάντια στην άλλη για να διεισδύει και στις δύο υπονομεύοντας τους παλιούς κυρίαρχους. Τώρα έχει εξαρτήσει και τις δύο. Απλά την Ελλάδα τη θέλει να φαίνεται δυτική γιατί μόνο έτσι μπορεί να κρατάει την Τουρκία έξω από την Ευρώπη και ταυτόχρονα να αποδιοργανώνει και να διασπά τη δεύτερη.

Για πρώτη φορά ύστερα από το μεθοδικό σαμποτάρισμα δεκαετιών των ερευνών για την εξόρυξη υδρογονανθράκων, με τελευταίο αυτό της διακοπής από τον Μητσοτάκη των ερευνών που είχαν ξεκινήσει στη Δυτική Ελλάδα και στο Λιβυκό πέλαγος, ο ίδιος αυτός τις ξαναρχίζει με πρωτοφανή πάταγο και τις διαφημίζει στο εξωτερικό σαν το δρόμο για την ενεργειακή σωτηρία της Ευρώπης. Φαινομενικά είναι ανεξήγητο ότι αυτό το κάνει μόλις τώρα, ενώ εδώ και έναν ολόκληρο χρόνο οι τιμές έχουν υψωθεί στον ουρανό από το ρώσικο στραγγαλισμό. Οι διάφοροι εθνικο-φιλελεύθεροι δημοσιολόγοι έσπευσαν να εκθειάσουν το Μητσοτάκη για την κίνησή του αυτή που θα διασφαλίσει δήθεν την κυριαρχία της Ελλάδας στις ΑΟΖ της κόντρα στην Τουρκία και στο τουρκολιβυκό σύμφωνο ενώ θα σημάνει την ενεργειακή ανεξαρτησία της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης. Η αλήθεια βρίσκεται στον αντίποδα της παραπάνω εκτίμησης.

 

Η μάχη για το Χαλέπι είναι ίσως η πιο καθοριστική για το μέλλον της συριακής αντίστασης, της μόνης εσωτερικής δύναμης που παλεύει για μία ανεξάρτητη και δημοκρατική Συρία και ενάντια στη μετατροπή της σε ένα απέραντο πεδίο ξένης κατοχικής καθώς και σεχταριστικής βίας. Πρόκειται από την πλευρά του καθεστώτος της Δαμασκού και των ρώσο-ιρανών χιτλερικών προστατών του για μια βάρβαρη επιχείρηση κύρια για την περικύκλωση και το διαμελισμό της Τουρκίας και δευτερευόντως, μέσω της εξόντωσης εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων, για τη δημιουργία νέων πελώριων προσφυγικών κυμάτων που ήδη χρησιμοποιούνται για την πολιτική αποσταθεροποίηση της Τουρκίας και την αποσάθρωση της ήδη ασταθούς Ευρώπης.

Στην ανακοίνωση μας την Τρίτη 27 του Ιούλη για τις πολιτικές εξελίξεις στην Τυνησία αναφέραμε: «Το κλείσιμο του τυνησιακού κοινοβουλίου και η κατάργηση της νόμιμης κυβέρνησης από τον πρόεδρο της χώρας αποτελεί φασιστικό πραξικόπημα, συνέχεια εκείνου του Σίσι, ενάντια στα πιο δημοκρατικά τμήματα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι το πραξικόπημα το εκθειάζει ανοιχτά ο εγκάθετος της Ρωσίας, δικτάτορας σφαγέας του λαού της Λιβύης Χαφτάρ. Η στάση σύσσωμης της Δύσης είναι ελεεινή, όπως ήταν και εκείνη απέναντι στην δικτατορία Σίσι. Μόνο η Τουρκία και η Αλγερία πήραν δημοκρατική θέση απέναντι στους πραξικοπηματίες. Αν και αυτοί εδώ οι φασίστες δεν νικηθούν, δεν θα αργήσουμε να έχουμε μια Βόρεια Αφρική, δηλαδή μια Νότια Μεσόγειο στα χέρια του νεοναζιστικού άξονα Ρωσίας-Κίνας, με ό,τι αυτό θα σημαίνει για την οικονομική και πολιτική επιβίωση των ευρωπαϊκών δημοκρατιών».

Οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν την ανάλυσή μας σχετικά με την πελώρια οξύτητα της αντίθεσης της πολιτικής τάσης Ερντογάν και της τάσης Γκιουλέν μέσα στο κυβερνητικό κόμμα της Τουρκίας και γενικότερα μέσα στο τουρκικό κράτος.