Όμως μετά την άνοδο στην κυβέρνηση των σαμποταριστών ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, στο τέλος του 2016 ο υπουργός Σπίρτζης δημοσιεύει ένα νέο σχέδιο νόμου, του οποίου μάλιστα η διαβούλευση είχε ήδη τελειώσει από το 2016, στο οποίο αναφέρει, προφανώς για να καθησυχάσει τις αντιδράσεις, ότι μέχρι τον Απρίλη του 2017 «οι ε­ται­ρεί­ες που δια­τί­θε­νται να λαν­σά­ρουν τις μεταφορές με αμ­φί­βια α­ερο­σκά­φη α­πό το κα­λο­καί­ρι του 2017 θα πρέ­πει να έ­χουν ο­λο­κλη­ρώ­σει σει­ρά πολυά­ριθ­μων και σύν­θε­των ζη­τη­μά­των (πα­ρα­χώ­ρη­ση λει­τουρ­γί­ας και έ­να­ντι ποιου τι­μή­μα­τος, τιμολογιακή, ε­μπο­ρι­κή πο­λι­τι­κή, δια­φη­μι­στι­κή κα­μπά­νια, προσλή­ψεις κτλ) (www.capital.gr, 4-11-2016). Με το νομοσχέδιο αυτό άλλαζε το ιδιοκτησιακό καθεστώς των υδατοδρομίων αφού σε αυτό προβλέπεται «ά­δεια ίδρυσης υ­δα­το­δρο­μί­ου χο­ρη­γεί­ται μό­νο στο Δη­μό­σιο, σε νο­μι­κά πρό­σω­πα δη­μο­σί­ου δι­καί­ου, Ο­ΤΑ Α΄ και Β΄ βαθ­μού, και σε νο­μι­κά πρό­σωπα ι­διω­τι­κού δι­καί­ου των ο­ποί­ων την πλειο­ψη­φί­α των με­το­χών έ­χει το Δημό­σιο» (στο ίδιο). Μά­λι­στα, σύμ­φωνα με αυτό το νο­μο­σχέ­διο, ό­σες ά­δειες ι­διω­τών βρί­σκο­νται σε εκ­κρε­μό­τη­τα, πε­ριέρχο­νται στο λι­με­νι­κό τα­μεί­ο ή το Δή­μο, δη­λα­δή κρα­τι­κο­ποιού­νται! Αυτή η διάταξη, σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, οδηγούσε σε χρεοκοπία το, προφανώς δυτικόφιλο, κεφάλαιο της Hellenic Seaplanes που ήδη είχε επενδύσει στη λειτουργία υδατοδρομίων. Το ρωσόδουλο καθεστώς θέλει να έχει τον απόλυτο έλεγχο της οικονομίας της χώρας για λογαριασμό των αφεντικών του, και έτσι δεν θα μπορούσε να αφήσει και αυτόν τον τομέα της οικονομίας χωρίς να είναι ελεγχόμενος από αυτό.

Το νομοσχέδιο αυτό δεν ψηφίστηκε γιατί μέχρι το τέλος του προηγούμενου μήνα ο αρχισαμποταριστής Σπίρτζης δεν το είχε καταθέσει στη Βουλή. Αυτό όμως άλλαξε όταν στις αρχές του Σεπτέμβρη αυτός κατέθεσε τελικά στη Βουλή «το νέο πλαίσιο για την αδειοδότηση και λειτουργία υδατοδρομίων περιγράφει νομοσχέδιο του υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών που κατατέθηκε στην Βουλή. Σύμφωνα με τις προωθούμενες διατάξεις, άδεια ίδρυσης υδατοδρομίου δίνεται μόνο σε δημόσιο φορέα ή σε ΟΤΑ ενώ άδεια λειτουργίας και εκμετάλλευσης μπορούν να πάρουν και ιδιωτικοί φορείς ή φυσικά πρόσωπα αρκεί να έχουν έδρα στην Ε.Ε.» (https://www.protothema.gr/5-9-2018). Τι ακριβώς συνέβη;

«Στην Ελευσίνα, το σχέδιο για την ανάπτυξη ενός Μητροπολιτικού υδατοδρομίου, προχωρά, αναμένοντας βέβαια και τον σχετικό νόμο. Το επενδυτικό σχήμα που επισκέφθηκε τον Οργανισμό Λιμένα Ελευσίνας και συγκεκριμένα οκταμελής ομάδα Κινέζων επενδυτών, μαζί με την αγγλική επενδυτική εταιρεία, είδε τις υφιστάμενές εγκαταστάσεις του λιμανιού της Ελευσίνας καθώς και την προοπτική ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής. Ο επικεφαλής της 8μελους αντιπροσωπείας και πρόεδρος της εταιρείας (Petrichor Capital Partners) Ιωάννης Χάσικος, ανέφερε στην Διοίκηση του Οργανισμού Λιμένα Ελευσίνας ότι η εταιρεία του θέλει να επενδύσει στο Μητροπολιτικό Υδατοδρόμιο της Ελευσίνας και ότι ο ίδιος και οι συνεργάτες του βρίσκονται στην χώρα μας για αυτό τον σκοπό εξετάζοντας παράλληλα το υπόλοιπο δίκτυο υδατοδρομίων. Επισήμανε δε, ότι τα δύο επιχειρηματικά group κατατάσσονται στα μεγαλύτερα της Κίνας και διεθνώς και είναι εξειδικευμένα στον τομέα των μεταφορών και της τεχνολογίας… Σύμφωνα με τον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας Hellenic Seaplanes S.A., Νικόλα Χαραλάμπους, σε βάθος διετίας θα επενδυθούν 250 εκατομμύρια ευρώ.» (www.news247.gr/5-9-2018).

Η καθυστέρηση λοιπόν από το Σπίρτζη δεν ήταν τίποτα περισσότερο παρά ο απαιτούμενος χρόνος για να έρθουν τα κινέζικα κεφάλαια στα υδατοδρόμια σε συμμαχία με ντόπια ή κυπριακά κεφάλαια. Όπως έχει αποδειχτεί μέχρι σήμερα στην πράξη, οι επενδύσεις του δυτικόφιλου κεφαλαίου απαγορεύονται, ενώ επιτρέπονται μόνο οι ρώσικες ή οι κινέζικες επενδύσεις ή μια συμμαχία δυτικού με κινέζικα ή ρώσικα κεφάλαια. Η Hellenic Seaplanes που μετά το 2016 με το νομοσχέδιο Σπίρτζη, οδηγούνταν στη χρεοκοπία, αποτέλεσε το όχημα για την διείσδυση της Κίνας σε έναν ακόμη τομέα της οικονομικής δραστηριότητας της χώρας.

Ο υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ ενέργησε σαν ένας εντεταλμένος υπάλληλος του κινεζικού κεφαλαίου.

Το πιο πάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στο φ. 535 της Νέας Ανατολής