Πρόκειται για διπλάσιο ποσοστό από αυτό που καταγράφτηκε το 2008, όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση. Το 9% δε μπορεί να απολαύσει ούτε ένα γεύμα με πρωτεΐνη όταν στην έναρξη της κρίσης το ποσοστό αυτό έφτανε το 4%.

Το βερεσέ δίνει και παίρνει στα κυλικεία των σχολείων ενώ μαρτυρίες δασκάλων αναφέρουν παιδιά που τη βγάζουν για μήνες μόνο με ρύζι. «Ορισμένα παιδιά έχουν εντοπιστεί να ψάχνουν στα σκουπίδια με άλλα να παρακαλούν συμμαθητές τους για ξεροκόμματα». Χιλιάδες νοικοκυριά βασίζονται για τις ανάγκες τους στα εισοδήματα των παππούδων και των γιαγιάδων, όμως οι συντάξεις έχουν περικοπεί 13 φορές από το 2009. «Με τις αποταμιεύσεις να έχουν εξαφανιστεί, ορισμένοι έχουν υποχρεωθεί ακόμα και να αφήσουν τα παιδιά τους σε ιδρύματα επιλέγοντας να τα επισκέπτονται δύο-τρεις φορές την εβδομάδα γιατί δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις βασικές τους ανάγκες», αναφέρει το ρεπορτάζ. Το θέμα έχει φτάσει στα Ενωμένα Έθνη με τον πρώην ειδικό εισηγητή για το Δικαίωμα στο Φαγητό και μέλος της επιτροπής του ΟΗΕ για τα Οικονομικά και Κοινωνικά Δικαιώματα να προτείνει την αναζήτηση ευθυνών.

Δυστυχώς η παραγωγική καταστροφή και η πείνα πηγαίνουν μαζί με τη φασιστική τρομοκρατία. Κανένας βασανιστής του λαού δεν αποδέχτηκε ποτέ τις ευθύνες που του αναλογούν (βλ. Μαδούρο στη Βενεζουέλα). Έτσι και οι δικοί μας υπηρέτες της ρωσικής υπερδύναμης δεν πρόκειται ποτέ να παραδεχτούν ότι οι ίδιοι σαμπόταραν τη βιομηχανική παραγωγή, οι ίδιοι πείνασαν για τόσο μεγάλο διάστημα το λαό, οι ίδιοι έστειλαν τόσο κόσμο σε παρατεταμένη ανεργία προκειμένου να ξεπουλήσουν τη χώρα στα αδηφάγα ανατολικά αφεντικά τους.