Ο πίνακας είναι από τη μελέτη του ΣΕΒ για τις ελληνικές εξαγωγές (http://www.sev.org.gr/Uploads/Documents/51826/EcoBulletin_29_01_2019_V6.pdf)

Όπως φαίνεται από τον πίνακα το ποσοστό των εξαγωγών-χωρίς καύσιμα και πλοία- μειώνεται δραστικά κατά την αρχή της κρίσης και έχει το χαμηλότερο σημείο του το 2015, σαν αποτέλεσμα της επιβολής από τους σοσιαλφασίστες του ΣΥΡΙΖΑ των capital contlols. Παρόλο δηλαδή που σαν αξία οι εξαγωγές μπορεί να αυξάνονται εν τούτοις σαν ποσοστό των παγκόσμιων εξαγωγών μειώνονται κατά ποσοστό 17,82%. Αυτό εξηγείτε από το γεγονός ότι οι ελληνικές εξαγωγές εξ αιτίας του παραγωγικού σαμποτάζ δεν ακολούθησαν τη αύξηση του παγκόσμιου εμπορίου η οποία είναι πολύ μεγαλύτερη από την αντίστοιχη ελληνική, «Το 2000 το παγκόσμιο εμπόριο ανερχόταν σε ονομαστικές τιμές σε €7 τρισ. και το 2017 σε €15,7 τρισ., σημειώνοντας μια αύξηση κατά 124%»(στο ίδιο).

Η σύνθεση των ελληνικών εξαγωγών αγαθών

Ο παρακάτω πίνακας δείχνει τη σύνθεση των ελληνικών εξαγωγών αγαθών στα ως τώρα χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ

Ο μέσος όρος των ετών 2014-2016 είναι από τη μελέτη (https://www.dianeosis.org/wp-content/uploads/2018/12/exports_final.pdf), ενώ τα στοιχεία 2016 έως και 2018 είναι από http://www.pse.gr/node/41 του Πανελληνίου Συνδέσμου Εξαγωγέων.
Παρατηρούμε ότι τόσο το ποσοστό των βιομηχανικών προϊόντων όσο και το ποσοστό των αγροτικών προϊόντων μειώνεται, ενώ αντίθετα η συμμετοχή των πετρελαιοειδών αυξάνει. Ακόμη ένα στοιχείο για το παραγωγικό σαμποτάζ στη βιομηχανία και στη αγροτική οικονομία. Η αύξηση για την οποία κομπάζει ο ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά προέρχεται από τα πετρελαιοειδή. Πρόκειται για μια ακόμη πολιτική απάτη των σοσιαλφασιστών. Και αυτό γιατί η αύξηση των εξαγωγών πετρελαιοειδών δεν οφείλεται σε καμιά ιδιαίτερη αύξηση της παραγωγής λόγω επενδύσεων και αύξησης του πάγιου κεφαλαίου στα τελευταία, αλλά στην ελάττωση της εσωτερικής ζήτησης λόγω της κρίσης, την οποία μπορούσαν αυτές οι πολύ μεγάλες παραγωγικές μονάδες να την στρέψουν άνετα και γρήγορα στο εξωτερικό γιατί είχαν και την χρηματοπιστωτική και την εμπορική και την μεταφορική δυνατότητα για να την κάνουν. Όμως αυτήν την στροφή πολύ δύσκολα και πολύ πιο αργά μπορούσαν να την κάνουν οι υπόλοιπες εξαγωγικές παραγωγικές μονάδες που είναι κατά κανόνα πολύ πιο μικρές και όπως θα δούμε παρακάτω μείνανε χωρίς κρατική βοήθεια που είναι εντελώς απαραίτηση για να οργανωθεί η πρόσβασή τους στις ξένες αγορές, ενώ το, κυριότερο, μείνανε αντίθετα από τις πολύ μεγάλες χωρίς χρηματοπιστωτική κάλυψη.
Για να γίνει πιο φανερή η βαρύτητα των πετρελαιοειδών στις εξαγωγές της Ελλάδας θα παραθέσουμε ακόμη έναν συγκριτικό πίνακα μεταξύ της χώρας μας και των χωρών της νότιας Ευρώπης (τα στοιχεία είναι από (https://www.dianeosis.org/wp-content/uploads/2018/12/exports_final.pdf)).

Τι εμποδίζει την αύξηση των εξαγωγών στη σημερινή κατάσταση της αποβιομηχάνισης και της χρεωκοπίας;

Για να καταλάβει κανείς με τι τρόπους εμπόδισε η κυβέρνηση ΣΎΡΙΖΑ , αλλά σε μικρότερο βαθμό και οι προηγούμενες κυβερνήσεις τις ελληνικές εξαγωγές, είναι καλό να δούμε συνοψισμένες τις καλυμμένες κριτικές που κάνουν στις αρχές οι εκπρόσωποι των εξαγωγέων (https://www.seve.gr/). Για τους αναγνώστες μας καθένα από αυτά τα σημεία μπορεί εύκολα να γίνει αντιληπτό όχι σαν μια παράλειψη λόγω ανικανότητας αλλά σαν μια συνειδητή πολιτική ενάντια στην βιομηχανική επιβίωση της χώρας. Μόνο εγκληματικές προθέσεις μπορούν να βρίσκονται πίσω από μια τέτοια στάση την ώρα που ο λαός μας στενάζει από την πελώρια ανεργία και η πείνα, η κυριολεκτική πείνα δηλαδή ο υποσιτισμός χτυπάει ένα σημαντικό κομμάτι της φτωχολογιάς και είναι χαρακτηριστικό ότι «το 14% των παιδιών στη χώρα παραμένει υποσιτισμένο καθώς δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε καν κάθε δεύτερη ημέρα ένα πιάτο φαγητό με κρέας, κοτόπουλο ή ψάρι»( https://www.tovima.gr/2018/12/15/society/dw-i-krisi-afinei-tous-ellines-na-peinane-kai-ta-paidia-ypositismena/).

1) Η έλλειψη προσωπικού στα τελωνεία και η μη καταβολή οδοιπορικών δαπανών στους κρατικούς υπαλλήλους που καλούνται να ταξιδέψουν σε απομακρυσμένες περιοχές προκειμένου να πραγματοποιήσουν ελέγχους και να εκδώσουν άδειες για κάποιον εξαγωγέα. Σε πολλές περιπτώσεις, οι άδειες εκδίδονται μετά από 1 χρόνο, τη στιγμή που π.χ. στη Βουλγαρία η διαδικασία ολοκληρώνεται μόλις σε 15 ημέρες. H αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην έκδοση αδειών καθιστά τα προϊόντα τους εξαιρετικά ακριβά και άρα μη ανταγωνιστικά λόγω της επιβολής δασμών από τρίτες χώρες.
2) H φορολογία είναι υψηλή και η μείωση κατά μία μονάδα του εταιρικού συντελεστή φορολόγησης που νομοθέτησε η κυβέρνηση είναι ασήμαντη.
3) Καθυστερεί πολλούς μήνες η επιστροφή ΦΠA.
4) H αδυναμία τραπεζικού δανεισμού δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στους εξαγωγείς, καθώς δεν μπορούν να ανταποκριθούν στην προκαταβολή πληρωμών πρώτων υλών, αλλά και σε άλλες υποχρεώσεις τους. Oι εξαγωγείς αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα ρευστότητας εξαιτίας της κατάστασης των ελληνικών τραπεζών και της αρνητικής πιστωτικής επέκτασης και της απροθυμίας των ξένων προμηθευτών να παράσχουν πιστώσεις παρά τη χαλάρωση των κεφαλαιακών περιορισμών.
5) Η πάταξη του λαθρεμπορίου που δημιουργεί ισχυρό αθέμιτο ανταγωνισμό στις ελληνικές επιχειρήσεις (http://www.dealnews.gr/23-1-2019).
6) Το κόστος χρηματοδότησης εξ αιτίας της χρεωκοπιας των τραπεζών είναι επίσης υψηλό. «έχουμε διαφορετικό χρηματοδοτικό κόστος, καθώς εμείς δανειζόμαστε στην καλύτερη περίπτωση με 4% από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, το οποίο έχει τα δικά του προβλήματα, ενώ ο ανταγωνιστής μας χρηματοδοτείται με 1% έως το πολύ 2%»(http://www.dealnews.gr/16-2-2019).
7) Το υψηλό κόστος παραγωγής είναι επίσης σημαντικό. Όπως λένε οι εξαγωγείς: «Δυστυχώς, στην Ελλάδα (...) πλησιάζουν σε δυσθεώρητα ύψη οι τιμές παραγωγού, όταν στις ανταγωνίστριες χώρες είναι σταθερές τα τελευταία χρόνια. Υπάρχει, λοιπόν, ένα "ράλι" αυξήσεων (στις τιμές παραγωγού) σε αναντιστοιχία με τις ανταγωνίστριες χώρες»(στο ίδιο). Αυτό, δηλαδή τις χαμηλότερες τιμές προϊόντων εισαγωγής, μπορεί κανείς να το διαπιστώσει και στις αγορές οπωροκηπευτικών στην Αθήνα, όπου αρκετά προϊόντα εισαγωγής (λεμόνια, πατάτες, κρεμμύδια κλπ) είναι ακριβότερα από τα αντίστοιχα ελληνικά. Η βασικότερη αιτία είναι το υψηλό κόστος παραγωγής τους στην Ελλάδα από τη μια λόγω του κατακερματισμού της αγροτικής γης σε μικρά αγροτεμάχια και από την άλλη την υστέρησή του μηχανολογικού και γεωπονικού της εκσυγχρονισμού.
8) Το υψηλό κόστος παραγωγής έχει σαν αποτέλεσμα το πολύ χαμηλό κέρδος σε σχέση με τους ανταγωνιστές και αυτό εμποδίζει από τη μια τη συσσώρευση του κεφαλαίου από τον εξαγωγέα και από την άλλη να μην μπορεί να εκσυγχρονιστεί. Για να επιβιώσει είναι υποχρεωμένος να χτυπήσει τους μισθούς και τα μεροκάματα.

Όλα θα κριθούν από την απάντηση των εργαζομένων και των δημοκρατών στους φαιο-«κόκκινους» σαμποτέρ

Γι όλα αυτά τα ζητήματα τα σχετικά με την παραγωγή που χαροπαλεύει, οι ψεύτικοι φίλοι των εργατών, οι σοσιαλφασίστες, ιδιαίτερα ο αρχηγός τους το ψευτοΚΚΕ, κάνουν τον χαζό ρίχνοντας την ευθύνη της ελληνικής καταστροφής γενικά στον ανταγωνισμό των καπιταλιστών προσποιούμενοι πως δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό που κάθε άνθρωπος, κάθε εργάτης και πιο πολύ κάθε μαρξιστής θέλει να μάθει είναι γιατί ανάμεσα σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες του κόσμου πλην των εμπόλεμων και της Βενεζουέλας και, κυρίως από όλες τις χώρες της ΕΕ, μόνο η Ελλάδα γνώρισε τέτοια βύθιση και συνεχίζει να βυθίζεται παρά τον πελώριο δανεισμό. Η μόνη απάντηση μπορεί να βρίσκεται στο σαμποτάζ της παραγωγής της, δηλαδή στο επίπεδο της πολιτικής καθώς όλα τα παραπάνω σημεία αφορούν πολιτικές αποφάσεις της κάθε φορά κυβέρνησης, και τώρα του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μια πολιτική που σκοτώνει τη χώρα μας..
Και αυτό όλα αυτά τα σημεία υπονόμευσης, και άλλα πολλά και σημαντικότερα που αφορούν την καταστροφή των μέσων παραγωγής και των ίδιων των ανθρώπων, της γνώσης τους κλπ, μόνο στο επίπεδο της πολιτικής εξουσίας μπορούν να απαντηθούν. Αν αυτό δεν γίνει, που δεν θα γίνει δίχως μια ανατροπή λαϊκής επαναστατικής διάστασης, δεν θα έχουμε απλά την επιβίωση της χώρας μέσα στο σημερινό τέλμα της, αλλά μια νέα πτώση πολύ χειρότερη από αυτή του 2010 γιατί θα είναι από πολύ πιο άρρωστη θέση. Ήδη υπάρχει ένα πολύ άσχημο νούμερο στις στατιστικές που αφοράει κάτι το οικονομικά πολύ βαθύ. Από τα μέχρι στιγμής διαθέσιμα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ προκύπτει ότι το πρώτο 9μηνο του 2018 ο ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου, δηλαδή οι επενδύσεις σε πάγια, δηλαδή το μέλλον της παραγωγής, αντί να ανεβεί κατά 11,9% όπως πρόβλεπε ο προϋπολογισμός του 2018 και όπως είναι υποχρεωτικό για μια οικονομία που στοιχειωδώς επιβιώνει, πήγαν μόλις στο 0,8%.Η επίδοση αυτή ήταν η 4η χειρότερη σε επίπεδο 9μηνου την τελευταία 10ετία, δηλαδή απ όλη την εποχή της κρίσης. Αυτό σημαίνει πως ό,τι βλέπουμε τώρα σε βιομηχανική παραγωγή, εξαγωγές και ανάπτυξη του ΑΕΠ (που είναι ήδη χαμηλότερο από τις προβλέψεις), βρίσκεται κοντά στην εξάντλησή του. Κι αυτό οι επιχειρήσεις σε όλους τους κλάδους παράγουν ακόμα λίγο περισσότερο αλλά μόνο γιατί έχει μεγαλώσει η εκμετάλλευση της εργασίας, (κυρίως η εντατικοποίησή της) και όχι γιατί έχουν γίνει επενδύσεις σε μηχανές και κτίρια, ενώ η μεγάλη πλειοψηφία των επιχειρήσεων, περίπου το 60% επιβιώνουν εξαντλώντας τα περιθώρια αντοχής τους. Αν δεν υπάρξει σύντομα σημαντική ροή παραγωγικού κεφάλαιου στη χώρα, ιδιαίτερα αν αυτό συνδυαστεί με κάποια πτώση της κατανάλωσης στο εξωτερικό, το κλείσιμο των αδύναμων μπορεί να πάρει εκρηκτικό χαρακτήρα.
Πρέπει να προετοιμαζόμαστε πολιτικά και οργανωτικά έντονα γιαυτό το ενδεχόμενο γιατί με τις δοσμένες συνθήκες μια κατάσταση απότομης νέας ανεργίας και εξαθλίωσης θα σημαίνει κρίσιμη πάλη των δημοκρατών με τους φαιο-«κόκκινους» που οργανώνονται εδώ και καιρό γιαυτή της στιγμή φτιάχνοντας τα κάθε λογής τάγματα εφόδου τους και σαμποτάροντας πυρετώδικα την παραγωγή. Ήδη μόνο και μόνο βλέποντας κανείς τον ΣΥΡΙΖΑ και την ΝαζιΧΑ να δίνουν τα χέρια για μια νομοθετική ελάφρυνση των εγκλημάτων των δεύτερων από τους πρώτους, η παρακολουθώντας πως ο «φιλελεύθερος» Μητσοτάκης πάει πριν τις εκλογές να καλέσει την πουτινική Ρωσία να χώσει πιο γερά τα νύχια της πάνω στην Ελλάδα μπορεί να καταλάβει ποια είναι περίπου η εποχή που έρχεται.

*Η ανάλυσή μας δεν περιλαμβάνει στις εξαγωγές τα Πετρελαιοειδή (καύσιμα-λιπαντικά) καθώς και τα πλοία για τον ίδιο λόγο που αυτά αναφέρονται ξεχωριστά σε όλες τις παγκόσμιες στατιστικές και φυσικά και στις στατιστικές από τις οποίες αντλήσαμε τα στοιχεία μας. Δηλαδή οι εξαγωγές πετρελαιοειδών και οι εισπράξεις από τις θαλάσσιες μεταφορές εξαρτώνται σε πολύ μικρό βαθμό από το κόστος της εγχώριας εργασίας. Για τις εξαγωγές πετρελαιοειδών, το κόστος αγοράς της πρώτης ύλης (αργού πετρελαίου) και το κόστος χρήσης των εγκαταστάσεων/κεφαλαίου αποτελούν το σημαντικότερο μέρος του κόστους παραγωγής. Όσο για τις θαλάσσιες μεταφορές, η παραγωγή τους γίνεται κυρίως εκτός της χώρας και με την απασχόληση μεγάλου αριθμού αλλοδαπών εργαζομένων.