Το πρόβλημα για τις ενεργοβόρες βιομηχανίες βρίσκεται στο γεγονός ότι το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας που καταναλώνουν αποτελεί το σημαντικότερο μέρος του κόστους παραγωγής τους. Ο παρακάτω πίνακας δείχνει πως διαμορφώνουν το κόστος τα διάφορα συστατικά μέρη της παραγωγής χάλυβα στη χώρα και αποτελεί ενδεικτικό παράδειγμα για κάθε ενεργοβόρο βιομηχανία.

Ο πίνακας δείχνει ότι η οποιαδήποτε αλλαγή στο κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας σημαίνει σημαντική αλλαγή στο συνολικό κόστος του τελικού προϊόντος της βιομηχανίας. Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της 6-12-2018, τα κόστη για την ηλεκτρική ενέργεια των τιμολογίων βιομηχανικών καταναλωτών διαμορφώνονται όπως φαίνονται στον παρακάτω πίνακα για ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες (οι τιμές είναι σε ευρώ/MWh).

Όπως τονίζεται στο ίδιο άρθρο: «Στο δεύτερο εξάμηνο του έτους τα βιομηχανικά τιμολόγια έχουν αυξηθεί κατά 20% λόγω της σημαντικής αύξησης των εκπομπών CO2 με αποτέλεσμα η διαφορά της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας μεταξύ της ελληνικής βιομηχανίας και των Ευρωπαίων ανταγωνιστών της να ανέλθει στο 60%»(τα έντονα δικά μας).

Η ηλεκτρική ενέργεια παράγεται από τη ΔΕΗ κυρίως. Ο παρακάτω πίνακας δείχνει το ενεργειακό μείγμα για τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο

Τα στοιχεία είναι από http://www.admie.gr/fileadmin/groups/EDRETH/Monthly_Energy_Reports/Energy_Report_201902_v1.pdf

Όπως μπορούμε να παρατηρήσουμε το μεγαλύτερο ποσοστό της πρώτης ύλης αποτελεί το φυσικό αέριο, το οποίο σε ποσοστό 78% η χώρα προμηθεύεται από τη Ρωσία (http://www.rae.gr/old/sub3/3B/3b2.htm), έχοντας έτσι εξαρτήσει σχεδόν ολοκληρωτικά την οικονομία της. Οι διακομματικοί σαμποταριστές κρατούν επτασφράγιστο μυστικό της συμβάσεις της ΔΕΗ για την προμήθεια του ρωσικού φυσικού αερίου, αλλά όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς σίγουρα δεν είναι καν στο μέσο όρο της ΕΕ. Σύμφωνα με έρευνα του ΙΟΒΕ για τις τιμές του φυσικού αερίου για την προμήθεια των διαφόρων βιομηχανιών «Τα πιο πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι οι τιμές φυσικού αερίου για τις επιχειρήσεις στην Ελλάδα παραμένουν υψηλότερες κατά 12% από τον μέσο όρο της ΕΕ-28..» (https://www.newsit.gr/energeia/27 Απρ.2018). Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΕΒΙΚΕΝ: «Πώς όμως θα μπορέσει η βιομηχανία να επιβιώσει και να αναπτυχθεί με τόσο υψηλό κόστος ενέργειας; Το ενεργειακό μείγμα αποτελεί τον πλέον κρίσιμο παράγοντα που θα καθορίσει την παραγωγική Ανάπτυξη της Χώρας...Η ανάπτυξη της ελληνικής βιομηχανίας -και της οικονομίας γενικότερα- βασίστηκε μεταπολεμικά στον λιγνίτη και τα νερά. Αποτελούν την φθηνότερη πηγή ενέργειας στη χώρα μας. Η λιγνιτική παραγωγή όμως βρίσκεται σε συνεχή μείωση τα τελευταία χρόνια…Με φυσικό αέριο και ΑΠΕ δεν μπορεί να συντηρηθεί η βιομηχανία. Πρέπει να συνεχίσει να εφοδιάζεται από τις φθηνές εθνικές πηγές ενέργειας: τον λιγνίτη και τα νερά»( http://www.unicen.gr/simantika-nea/2015/245/k-kouklelis:-telika-theloume-eghoria-paragogi;-oi-ekselikseis-prooionizoun-heiroteres-meres%E2%80%A6). Αλλά η συμμετοχή του λιγνίτη στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας θα μειωθεί ακόμη περισσότερο. Όπως είχε δηλώσει ο υπουργός οικονομίας Σταθάκης παλιότερα «Αναπόδραστη εξέλιξη θεωρείται μέχρι το 2030 η συρρίκνωση της συμμετοχής του λιγνίτη στο ενεργειακό μείγμα της χώρας σε ποσοστά μπορεί και μεταξύ 20%-25%»(https://energypress.gr/4-4-17). Όμως φρόντισε να ανανεώσει αυτήν την επιλογή: «Η ΔΕΗ βρίσκεται εμφανώς σε μεταβατικό στάδιο, διατηρεί την ισχυρή της θέση, ξεκινάει τα βήματά της για μια ευρύτερη παρουσία στις αγορές, αλλάζει το ενεργειακό μίγμα και τις υποδομές της και διευρύνει τις υπηρεσίες που προσφέρει, τόνισε ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης στην εκδήλωση για την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας της ΔΕΗ που πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο της Ακρόπολης»( http://www.avgi.gr/article/10842/9565861/g-stathakes-e-dee-diaterei-ten-ischyre-tes-these-kai-allazei-to-energeiako-migma, 5-2-2019). Αντίθετα από ότι συμβαίνει σε όλες τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, που διαθέτουν εγχώριες πηγές ενέργειας, οι πυρηνικές μονάδες, οι λιθανθρακικές και τα υδροηλεκτρικά τροφοδοτούν με φθηνή ηλεκτρική ενέργεια την βιομηχανία τους (παραδείγματα, Δανία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία κτλ.), στη χώρα μας η βιομηχανία της θα παραμείνει δέσμια του ρώσικου φυσικού αερίου, γιατί αυτή είναι η διακομματική επιλογή του σαμποταρίσματος και της διάλυσης της βιομηχανίας της οποίας οι ιδιοκτήτες δεν ανήκουν στη νέα ρωσόδουλη αστική τάξη.