πολλοί λίγοι προς το παρόν αντιλαμβάνονται ότι η αποβιομηχάνιση αυτή είναι συνειδητή πολιτική επιλογή των ηγετικών τμημάτων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ενώ τα κόμματα που μιλούν στο όνομα της αριστεράς (ψευτοΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και οι εξωκοινοβουλευτικές ουρές τους) είναι οι πρωτεργάτες αυτού του σαμποτάζ με τις θέσεις που έχουν μέσα στην κρατική γραφειοκρατία και με τα κρατικά δήθεν λαϊκά τους κινήματα.
Στόχος όλων αυτών είναι να διαλυθεί παραγωγικά η χώρα για να αγοραστεί μπιρ παρά από τους ρωσοκινέζους ιμπεριαλιστές και τους όποιους φίλους τους στη Δύση. Λίγοι εκπρόσωποι των ΜΜΕ της αστικής τάξης ψελίζουν για αποβιομηχάνιση αλλά κανείς δεν μιλά για σαμποταριστική συνειδητή πολιτική. Γιαυτό και αυτό το καθήκον της αποκάλυψης της παραγωγικής καταστροφής και του ξεπουλήματος της χώρας είναι ένα από τα βασικά πολιτικά καθήκοντα του κόμματος των καταραμένων της καπιταλιστικής κοινωνίας, δηλαδή του κόμματος των εργατών. Αυτό το καθήκον το πραγματοποιούν οι κομμουνιστές της ΟΑΚΚΕ χρόνια τώρα.
Η πολιτική του μακροχρόνιου σαμποτάζ οδήγησε σε υψηλά επίπεδα τη διαφορά ανάμεσα στην κατά κεφαλήν δαπάνη – σε όρους ΑΕΠ, κατανάλωσης και επένδυσης – στην ΕΕ-28 και την Ελλάδα. Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει από τα στοιχεία που δημοσίευσε η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (Eurostat) την περασμένη εβδομάδα. Τα στοιχεία που παρατίθενται είναι από την εβδομαδιαία μελέτη της Eurobank, τεύχος 297: https://www.eurobank.gr/el/omilos/oikonomikes-analuseis/elliniki-oikonomia/7-imeres-oikonomia-05-07-19 . Στο Σχήμα 1, φαίνεται η πραγματική κατά κεφαλήν δαπάνη στην Ελλάδα – σε όρους ΑΕΠ, κατανάλωσης και επένδυσης – από το 2007 μέχρι το 2018.

Η παράθεση των στοιχείων γίνεται σε όρους δείκτη σε σύγκριση με την ΕΕ-28.
Το 2007, το πραγματικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα αντιστοιχούσε στο 93% της ΕΕ-28. Έπειτα από 6 χρόνια βαθιάς ύφεσης το αντίστοιχο μέγεθος μειώθηκε σωρευτικά στο 72% και βάσει των τελευταίων στοιχείων διαμορφώθηκε στο 68% το 2018. Η ελληνική οικονομία, σε όρους πραγματικού κατά κεφαλήν ΑΕΠ, από την 15η θέση ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ-28 το 2007 διολίσθησε στην 22η το 2013 και στην 25η το 2018.
Σε ότι αφορά την κατά κεφαλήν ατομική καταναλωτική δαπάνη,ένα μέτρο του επιπέδου υλικής ευημερίας των νοικοκυριών, τα στοιχεία παρουσιάζουν παρόμοια συμπεριφορά με εκείνα του κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Συγκεκριμένα, η κατά κεφαλήν ατομική καταναλωτική δαπάνη στην Ελλάδα από το 100% του επιπέδου της ΕΕ-28 το 2007 μειώθηκε σωρευτικά στο 80% και 76% το 2013 και το 2018 αντίστοιχα). Δηλαδή, το 2018, αν ο μέσος κάτοικος της ΕΕ-28 κατανάλωσε 100 μονάδες αγαθών και υπηρεσιών ο μέσος κάτοικος της Ελλάδας κατανάλωσε 76. Αυτή ήταν η 22η καλύτερη επίδοση ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ-28 (από 14η και 16η το 2007 και το 2013 αντίστοιχα)... Το χειρότερο και χαρακτηριστικότερο από όλα τα νούμερα είναι ότι σε όρους κατά κεφαλήν επένδυσης παγίων, δηλαδή αποεπένδυσης, η ελληνική οικονομία από το 108% της ΕΕ-28 το 2007 κινήθηκε καθοδικά και απότομα στο 49% το 2013 και στο 37% το 2018.
Σύμφωνα με την Έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας για το 2018, στη σελίδα 131 διαπιστώνεται ότι: «Το ποσοστό του πληθυσμού της χώρας που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή σε κοινωνικό αποκλεισμό, δηλαδή ζει με υλικές στερήσεις ή διαβιώνει σε νοικοκυριά με χαμηλή ένταση εργασίας βρίσκεται το 2016 στο 34,8% (ή 3.701,8 χιλιάδες άτομα)... Σύμφωνα με την ίδια έρευνα του 2017, σε σχέση με τις άλλες χώρες της ΕΕ-28, η Ελλάδα εμφάνιζε τον τρίτο υψηλότερο κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού μετά τη Βουλγαρία (38,9%) και τη Ρουμανία (35,5%), έναντι μέσου όρου 22,4% στις χώρες της ΕΕ-28».
Όσο θα συνεχίζεται το σαμποτάζ στη βιομηχανία τόσο θα χειροτερεύουν όλοι οι δείκτες όχι μόνο στην ελληνική οικονομία συνολικότερα αλλά-και αυτό είναι το σημαντικότερο-και στην ευημερία των ανθρώπων ειδικότερα.