Εκεί, λοιπόν, στο πάρκο του Σκοπευτηρίου της Καισαριανής, οργάνωσαν για τα εγκαίνια του νέου στεκιού τους, μια μαζική συναυλιακή εκδήλωση. Όπως οι ίδιοι αποκάλυψαν σε βίντεο που δημοσίευσαν, ο σκηνοθέτης της εκδήλωσης είχε στήσει μέλη του Ρουβίκωνα παραταγμένα στη σειρά κρατώντας στα υψωμένα χέρια τους αναμμένους πυρσούς, την ίδια ώρα που στα μεγάφωνα μια γκάιντα έπαιζε παραδοσιακά μοιρολόγια και το κοινό παραληρούσε! 

Έτσι, το ιστορικό Σκοπευτήριο, όπου την Πρωτομαγιά του 1944 εκτελέστηκαν οι 200 αντιφασίστες από τα πυρά των Γερμανών ναζί, γίνεται τώρα από τους κνιτορουβίκωνες το θεατρικό σκηνικό μιας παράστασης χρυσαυγίτικης κοπής! Πρόκειται για ένα ναζιστικού τύπου τελετουργικό, εντελώς ταιριαστό στον ακροδεξιό-φασιστικό χαρακτήρα μιας ομάδας με σαφή κρατική και μάλιστα εξόχως καθεστωτική προστασία (ΣΥΡΙΖΑ), που το μόνο διακριτό χαρακτηριστικό της είναι η δράση ταγμάτων εφόδου, τάχα “εκδικητών του λαού”. Τη σκηνοθεσία της τελετής την ξεσήκωσαν οι ρουβικωνέοι από τις αντίστοιχες εκδηλώσεις που η χιτλερική “Χρυσή Αυγή” έστηνε κατά καιρούς στις Θερμοπύλες και αλλού, που με τη σειρά τους είναι αντιγραμμένα κατευθείαν από τις μαζικές εκδηλώσεις του γερμανικού ναζισμού.

Τέτοιες σκηνογραφίες τις στήνουν προσεκτικά οι κλασικοί ναζιστές για να δουλεύουν στον ψυχισμό των οπαδών τους τα αισθήματα του δέους και του ιερού, όλη την άθλια παράκρουση με τη λατρεία της δύναμης και του “ηρωικού θανάτου” (εξού και τα μοιρολόγια - μην ξεχνάμε ότι το σύνθημα των Ισπανών φασιστών ήταν “ζήτω ο θάνατος”), την αυτοθυματοποίηση και την επακόλουθη μανία για εκδίκηση. Πρόκειται για μια τελετή θρησκευτικού τύπου που σκοπός της δεν είναι η διαπαιδαγώγηση ανεξάρτητων συνειδητών ανθρώπων, αλλά ακριβώς το αντίθετο: η μυσταγωγία που καταστρέφει κάθε ορθολογισμό και μετατρέπει τους οπαδούς σε παραληρηματικούς εκτελεστές. Το πώς μοιάζουν με αυτούς ετούτοι εδώ οι λάτρεις εκτελεστών,  μπορεί να το δει κανείς σε κάθε βιντεάκι με τις “δράσεις” του Ρουβίκωνα όπου, αν δεν το ξέρεις απ’ τα πριν, είναι αδύνατο να διακρίνεις αν ο παραληρηματικός εκδικητής είναι ρουβικωνέος ή χρυσαυγίτης.

Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πάρα πολλοί επεσήμαναν το χρυσαυγίτικο ύφος αυτής της εκδήλωσης. Πολύ αποκαλυπτικά, ένα από τα πλέον προβεβλημμένα στελέχη του “Ρουβίκωνα” (που μάλιστα στην περιγραφή του προσωπικού του προφίλ παραθέτει στίχους του ναζιστή ποιητή Έζρα Πάουντ!) απάντησε σε αυτές τις κατηγορίες με αυτά τα λόγια: “Οι επαναστάσεις στα πλήθη βασίζονται. Όποιος δεν θέλει μαζικές ψυχολογίες ακολουθεί άλλο πολιτικό δρόμο. Αλλά ο επαναστατικός δρόμος αυτός ήταν είναι και θα είναι, όποιο κι αν είναι το πολιτικό περιεχόμενο μιας επανάστασης”!!!

Τι μας λέει δηλαδή ο Ρουβίκωνας; Ότι από τη στιγμή που αποφάσισε να κάνει πολιτική για τις μάζες, είναι αναγκαστικό να μεταχειριστεί τις μάζες με τον ίδιο τρόπο που τις μεταχειρίζεται ο ναζιστής! Με άλλα λόγια, για τον “Ρουβίκωνα” ο ναζιστής έχει δίκιο που μεταχειρίζεται τις μάζες σαν ένα άμυαλο κοπάδι που με τα κατάλληλα κόλπα μπορεί να χειραγωγήσει τα ζωώδη του ένστικτα και να τα στρέψει προς τα εκεί που θέλει! Πρόκειται για πραγματική αποκάλυψη αυτού που η ΟΑΚΚΕ είχε επισημάνει παλιότερα για την ενότητα του κλασικού ναζισμού με τον αναρχοφασισμό (εκείνη τη φορά των “Πυρήνων της Φωτιάς”), που είναι ενότητα πάνω σε αυτό που οι κλασικοί ναζιστές όπως ο Καλέντζης ονομάζουν “αριστοκρατική θέαση της ζωής”, δηλαδή η περιφρόνηση που δείχνει στις μάζες, στις αγωνίες και τους πόθους τους, ο ντεμέκ “επαναστάτης” - τάχα «εκλεκτός» της ιστορίας και του πεπρωμένου, και που μάλιστα όσο πιο πολύ τις περιφρονεί, τόσο πιο “επαναστάτης” φαντάζεται ότι είναι.

Πρόκειται για μια μισανθρωπική μεγαλοαστική ιδεολογία που βλέπει τους ανθρώπους του λαού, ιδιαίτερα τους εργάτες, σαν “υποταγμένους που πηγαίνουν κάθε μέρα στη δουλίτσα τους”, που “ξεπουλιούνται στις πολυεθνικές” για μια μεγάλη τηλεόραση και ένα έξυπνο κινητό, που ζουν και πεθαίνουν ασήμαντοι και ανώνυμοι, χωρίς τάχα -έτσι νομίζει ο μεγαλοαστός- να συνεισφέρουν στην πρωτότυπη ανθρώπινη δημιουργία, χωρίς να αφήνουν το μεγάλο στίγμα τους στην ιστορία όπως κάνει ο μεθυσμένος από τη δύναμη ναζιστής, σοσιαλφασίστας ή πια και αναρχοφασίστας ηγέτης.

Έτσι, για τους ψευτοκομμουνιστές και ψευτοαναρχικούς που εισάγουν μέσα στις αριστερές μάζες σαν κάτι καινούργιο ναζιστικές μορφές προπαγάνδας και οργανωτικής τελετουργίας επειδη προς τα ‘κει βαδίζει η λογική τους, ο στρατιώτης της “επανάστασής” τους πολεμάει λυσσασμένα, όχι επειδή ξέρει για ποιο λόγο παλεύει και έχει πειστεί βαθιά για το δίκιο των σκοπών του μέσα από τη συμμετοχή του και τις εμπειρίες του, με τη δική του ελεύθερη απόφαση, αλλά πνιγμένος μέσα στη μέθη και την έκσταση της βίαιης εξουσίας που του δανείζει για λίγο ο φασισμός με αντάλλαγμα την υποταγή του. Αυτός είναι ο τύπος ανθρώπου, που όταν τραβηχτεί ως την άκρη του, μπορεί να διαπράξει ολοκαυτώματα.

Εμείς χρειαζόμαστε ανθρώπους που θα ακούσουν προσεκτικά κάθε άποψη, θα τη ζυγίσουν χωρίς πιέσεις και εκβιασμούς, θα καταλάβουν βαθιά την εσωτερική λογική της, και γι’ αυτό, αν επιλέξουν να έρθουν στο πλευρό μας, θα το κάνουν επειδή αληθινά τους συγκινεί και τους συνεγείρει η μεγάλη υπόθεση της απελευθέρωσης των πιο περιφρονημένων και καταπιεσμένων τάξεων. Γι’ αυτό ζητάμε από τους ανθρώπους του λαού μας να επαληθεύσουν τη γραμμή μας με τις δικές τους εμπειρίες, και τη δική τους ανεξάρτητη έρευνα. Το κίνημα του επαναστατικού προλεταριάτου βασίζεται στις πιο βαθιές δημοκρατικές αρχές, γι’ αυτό είναι πιο ακλόνητο και πεπεισμένο για το δίκιο των σκοπών του από όσο μπορούν να γίνουν ποτέ οι παραληρούντες πιστοί του νέου χιτλερισμού.