Ο λαός είδε μέσα σε λίγες μέρες έκπληκτος το αυτοσυγχαιρόμενο κράτος-πρότυπο της Ευρώπης που άντεξε με λίγα κρούσματα το πρώτο λοκντάουν, να καταρρέει απότομα μέσα στο φθινόπωρο και να μην μπορεί να συνέλθει. Δεν δόθηκε καμία πειστική εξήγηση για το πως η πιο άτρωτη χώρα της Ευρώπης έγινε ξαφνικά η πιο επιρρεπής σε ένα νέο Μπέργκαμο, και κυρίως δεν ειπώθηκε από κανέναν στο διακομματικό πολιτικό σύστημα ότι η Ελλάδα είχε το λιγότερο δικαίωμα απέναντι στο λαό της από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα για να υποστεί ένα δεύτερο λοκντάουν.

Οι δυο ουσιώδεις διαφορές με την υπόλοιπη Ευρώπη

Η πρώτη είναι ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα με χαμηλή οικονομική ανάπτυξη στην περιφέρεια της Ευρώπης οπότε και με μικρές επικοινωνίες προσώπων με τον υπόλοιπο κόσμο το χειμώνα. Δεν έχει δηλαδή το χειμώνα τον τουρισμό της Γαλλίας και της Ιταλίας, ούτε τις εμπορικές της εκθέσεις, ούτε τα επιστημονικά τους συνέδρια κλπ. Γι αυτό όπως ακριβώς και οι υπόλοιπες βαλκανικές χώρες προσβλήθηκε πολύ λιγότερο μαζικά οπότε και πολύ πιο καθυστερημένα από τον ιό σε σχέση με τις καπιταλιστικά ανεπτυγμένες χώρες οπότε είχε τον καιρό να προφυλαχτεί πολύ καλύτερα από όσο αυτές και με ένα πολύ πιο έγκαιρο λοκντάουν σε σχέση με το δικό τους. Η δεύτερη είναι ότι μόνο την Ελλάδα βρήκε η πανδημία σε μια τόσο άθλια οικονομική κατάσταση, δηλαδή τόσο αποβιομηχανοποιημένη και γι αυτό τόσο υπερχρεωμένη, και τόσο εξαρτημένη από τον τουρισμό. Ο λαός και η χώρα επέζησαν οικονομικά από το πρώτο λοκντάουν, κυρίως χάρη στην πιστωτική επιφάνεια αλλά και την άμεση υλική βοήθεια που της έδωσαν οι κανονικές χώρες της ΕΕ. Αλλά παρά τη βοήθεια κατάφερε να βυθιστεί οικονομικά περισσότερο από τις άλλες χώρες με το ΑΕΠ της να έχει πέσει 10%. Αυτό που έφερε το χτύπημα της οικονομίας της δεν ήταν τόσο το λοκντάουν αλλά κάτι που κρύφτηκε πίσω από το λοκντάουν, το ότι δηλαδή η κυβέρνηση Μητσοτάκη συνέχισε με λυσσώδεις ρυθμούς το σαμποτάζ της παραγωγής που κορύφωσε η κυβέρνηση Τσίπρα. Γι αυτό το λόγο η οικονομία είχε ήδη οδηγηθεί σε αρνητικούς δείκτες πριν χτυπήσει η πανδημία. Ο κορωνοϊός χτύπησε τη χώρα μας οικονομικά ακριβώς όπως χτυπάει όσους ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες όπου είναι πολλαπλάσια θανατηφόρος.

Το μόνο αποκούμπι που κάπως έμενε για να μην χάσει πάρα πολλά η χώρα ήταν να επιβιώσει λίγο ο τουρισμός στη θερινή περίοδο. Η χώρα άνοιξε για τους τουρίστες αναγκαστικά περιορισμένα. Ο κύριος παράγοντας που έφερε το δεύτερο, ακόμα πιο δολοφονικό κύμα ήταν η ασύλληπτη εγκατάλειψη των μέτρων κυρίως στο εσωτερικό της χώρας με κύρια ευθύνη της κυβέρνησης αλλά με πρωτοπόρα στο έγκλημα την «αριστερή» αξιωματική αντιπολίτευση και τη «ριζοσπαστική» αντιπολίτευση. Κανείς δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσει ότι ήταν οι δήθεν αριστεροί «ριζοσπάστες» του ΣΥΡΙΖΑ και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ που χειροκροτούσαν σαν δήθεν ταξική αντίσταση της νεολαίας το σπάσιμο των μέτρων στις πλατείες. Αυτοί ήταν που έριξαν το γενικό σύνθημα στη νεολαία για εκείνο το γενικό όργιο στην καλύτερη περίπτωση της αγχώδους και στη χειρότερη της περήφανης ανεμελιάς που ένωσε αυτήν την κάλπικη «αριστερά» με τη νεομεσαιωνική ακροδεξιά και κάθε συντήρηση, και κατάφαγε μέσα στο καλοκαίρι όλο το κεφάλαιο υγειονομικής ασφάλειας από την πρώτη αιματηρή καραντίνα του λαού. Αυτή η ψευτοαριστερά είναι πιο πρωτοπόρα από όσο η κυβέρνηση στη δολοφονία της χώρας στο φυσικό, στο ψυχικό και στο οικονομικό επίπεδο. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ίδιοι αυτοί που πρωτοστάτησαν σε ευθύνες στο δεύτερο πανδημικό κύμα, είναι αυτοί ακριβώς που είχαν πρωτοστατήσει επί δεκαετίες στο ψευτοοικολογικό αντιεπιστημονικό και αντεργατικό κίνημα για την αποβιομηχάνιση της χώρας οπότε τελικά για τη χρεωκοπία της. Είναι φυσικό λοιπόν που οι ίδιοι ρίχνουν την κύρια ευθύνη για το δεύτερο κύμα της πανδημίας στον τουρισμό, στη μόνη άξια λόγου αλλά τόσο εύθραυστη, όπως αποδείχτηκε, μορφή παραγωγής που κάπως επέτρεψαν αυτοί οι αρχισαμποταριστές να υπάρξει στην Ελλάδα και που πήγε να βγάλει κάτι από τα σπασμένα του χειμώνα. Προφανώς και ο τουρισμός είναι ένας επιβαρυντικός παράγοντας για την μετάδοση του ιού και το δεύτερο κύμα. Όμως δεν υποστηρίχθηκε από κανέναν έγκυρο επιστημονικό παράγοντα, ούτε φαίνεται εμπειρικά, ότι είναι ο τουρισμός που έφερε το δεύτερο κύμα γιατί τουλάχιστον αυτός έπαιρνε πολλά μέτρα, ειδικά στις μεγάλες τουριστικές μονάδες στα μισοάδεια νησιά, την ώρα που ο ντόπιος υπερπολλαπλάσιος πληθυσμός δεν έπαιρνε ουσιαστικά κανένα μέτρο στις μεταξύ του άπειρες επαφές στις πόλεις. Είναι χαρακτηριστική η επαναλαμβανόμενη αφήγηση τουριστών που φόραγαν τις μάσκες τους μόνοι αυτοί ανάμεσα στους ντόπιους που τους κοίταζαν παράξενα, οπότε προτιμούσαν να τις βγάλουν. Σε μία περίπτωση, στην Κέρκυρα αυτά τα δήλωσαν τουρίστες που ήρθαν από την Ιταλία χωρίς κορωνοϊό και έφυγαν με κορωνοϊό (Έθνος, 12/08/2020, https://www.ethnos.gr/ellada/119386_koronoios-italoi-toyristes-epestrepsan-apo-tin-kerkyra-me-ton-io-kataggelies-gia-nisi).

Ακριβώς λοιπόν επειδή η Ελλάδα είχε μια τόσο κατεστραμμένη οικονομία, που τόσο άνισα στηριζόταν στον τουρισμό, έπρεπε η κυβέρνηση να μιλήσει στο λαό για την ανάγκη ειδικά στη χώρα μας να τηρηθούν μέτρα αυστηρά και ας μην παίρνονταν στην υπόλοιπη Ευρώπη. Μέσα σε αυτό το πνεύμα όφειλε γενικά η άρχουσα τάξη και οι επιστήμονες της να ενημερώσουν το λαό και να πάρουν και τα κατάλληλα διοικητικά μέτρα για να συνεχιστούν σχολαστικά τουλάχιστον τα δύο βασικά διεθνή μέτρα προστασίας: οι μάσκες και οι αποστάσεις. Αλλά σύσσωμη η αστική τάξη, τόσο οι κλασικοί αστοί όσο και οι ψευτοαριστεροί, πέταξε τις μάσκες κατάργησε τις αποστάσεις και άφησε τον πληθυσμό ανοχύρωτο όσο ποτέ να σπαταλήσει μέσα σε λίγους μήνες ότι είχε κερδίσει με τόσες θυσίες αντί να ακολουθήσει την πείρα της Ταϊβάν και της Νότιας Κορέας, δηλαδή των δύο πιο ανεπτυγμένων δημοκρατικών χωρών της Ασίας που είχαν δοκιμαστεί πριν χρόνια από έναν παρόμοιο ιό που γεννήθηκε πάλι μέσα στον άγριο καπιταλισμό της φασιστικής Κίνας, είχαν υποφέρει από το τσάκισμα της οικονομίας τους και είχαν αναπτύξει το καλύτερο, όπως αναγνωρίστηκε σε διεθνές επίπεδο, σύστημα άμυνας στο νέο κορωνοϊό Covid-19.

Αλλά τι να περιμένει κανείς από μια τάξη που απαξιώνει τις επιστημονικές αντιλήψεις στις μάζες, αφού συνέχισε να διατηρεί στο επιτελείο των ειδικών που αποφασίζουν για την άμυνα στην πανδημία μια γιατρό (Γιαμαρέλλου) που υποστηρίζει ότι η «θεία κοινωνία» δεν επιτρέπει στον ιό να μεταδοθεί. Είναι η ίδια κυβέρνηση και οι ίδιες πολιτικές ηγεσίες που ανέχονταν και ανέχονται καθημερινά ως εστίες μετάδοσης του ιού τις εκκλησίες, που λειτουργούν χωρίς προφυλάξεις και το χειρότερο, που κοινωνούν τον κόσμο, ακόμα και μικρά παιδιά. Όχι τυχαία οι ίδιοι δεν απαντάνε με μια επίμονη καμπάνια με επιστημονικά επιχειρήματα, στους πατροκοσμάδες του κληρικαλιστικού νεομεσαίωνα, που προπαγανδίζουν ότι δεν υπάρχει κορονοϊός, ή στους φασίστες και σοσιαλφασίστες που λένε ανοιχτά ή ψιθυρίζουν αντίστοιχα ότι ο ιός είναι ένα ανθρώπινο δημιούργημα που το κατασκεύασαν οι πολυεθνικές για να πουλάνε εμβόλια. Αλλά ποιος θα τα κάνει αυτά όταν έχουμε μια κυβέρνηση, ένα επιτελείο επιδημιολόγων και έναν ολόκληρο ιατρικό κλάδο να προπαγανδίζει στη διάρκεια όλου του πρώτου κύματος ότι η χρήση της μάσκας όχι μόνο δε βοηθάει αλλά κάνει και κακό. Αυτός ο ισχυρισμός απάτη, που είχε σαν κέντρο του την κινεζόφιλη ηγεσία του ΠΟΥ (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας), διορθώθηκε αργότερα επειδή έτσι αποφάσισε η ΕΕ αλλά χωρίς αληθινή αυτοκριτική των ειδικών, οπότε συντέλεσε όσο τίποτα άλλο στο να χάσουν οι τελευταίοι το κύρος τους και να κερδίσουν τεράστιο έδαφος οι νεομεσαιωνιστές. Αυτοί στη χώρα μας έχουν φτάσει στο πρώτο σκαλί της Ευρώπης με το 46% του πληθυσμού να είναι στον ένα ή στον άλλο βαθμό αρνητές του ιού, και συγκεκριμένα να πιστεύουν πως είναι πολύ πιθανόν οι αρχές «επίτηδες να μεγεθύνουν τους αριθμούς των θανάτων από κορονοϊό» (https://www.athensvoice.gr/greece/688079_ereyna-deyteri-i-ellada-se-theories-synomosias-gia-ton-koronoio). Ο λαός σε μαζική κλίμακα απέρριψε τη χρήση της μάσκας ακόμα και όταν το κράτος απεύθυνε «ισχυρή σύσταση» πριν την κάνει εντελώς υποχρεωτική, και η χώρα κατέλαβε τη θλιβερή δεύτερη θέση μετά τη Νιγηρία σε ποσοστά πληθυσμού που πιστεύουν σε συνωμοσιολογικές θεωρίες για τον κορωνοϊό.

Έτσι δημιουργήθηκαν από το ίδιο καθεστώς οι όροι για τη δεύτερη έξαρση της αρρώστιας και την επιβολή ενός ίσως πιο παρατεταμένου λοκντάουν την ώρα που η παραπαίουσα χώρα είναι χτυπημένη από το πρώτο.

Σήμερα ο λαός έχει βρεθεί σε μία τραγική κατάσταση να παλεύει για τη ζωή του με μία κυβέρνηση που δεν μπόρεσε και πιστεύουμε σε ότι αφορά την ηγεσία της δεν θέλησε να αποφύγει ένα δεύτερο καταστροφικό λοκντάουν, και άρον άρον προσπαθεί να μπαλώσει τις τρύπες σε ΜΕΘ, σε νοσοκομεία, τις ελλείψεις στα μέσα μαζικής μεταφοράς, που δεν φρόντισε όσο χρειαζόταν στην προηγούμενη περίοδο, ενώ συνεχίζει να μη δίνει τη μάχη με το σκοταδισμό της εκκλησίας, αφού δεν ανέθεσε ούτε σε ένα λοιμωξιολόγο από τις κρατικές επιτροπές της να λέει στις ενημερώσεις των έξι επιτέλους σε αυτό το λαό ότι δεν κάνει να συμμετέχει στη θεία κοινωνία, γιατί το κουταλάκι κολλάει.

Όμως πρέπει να ξεκαθαριστεί για μια ακόμα φορά ότι η βασική άμυνα στην πανδημία είναι η μη διάδοση της και όχι η τελική γραμμή της τραγικής πάλης για επιβίωση των θυμάτων της που είναι η ΜΕΘ. Και στη μη διάδοσή της το πιο βασικό είναι τα ατομικά και κοινωνικά μέτρα προστασίας. Η πάλη για να τηρηθούν αυτά με το μικρότερο οικονομικό κόστος έχει σαν προϋπόθεσή της την πολιτική πάλη ενάντια στο νεομεσαίωνα και την καθυστέρηση που τα αρνούνται ανοιχτά μεν η ακροδεξιά ενώ έμμεσα και ύπουλα τα αρνείται η ψευτοαριστερά που στα λόγια μιλάει και γι αυτά αλλά στην πράξη τα υποτιμάει ή και τα χτυπάει ανοιχτά, όπως απέδειξε η εγκληματική στάση της στο Πολυτεχνείο (δες σχετική ανακοίνωση της ΟΑΚΚΕ για το φετινό Πολυτεχνείο, https://www.oakke.gr/afises/2013-02-16-20-47-58/item/1274-), αλλά και η πρόταση της (πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ από την οποία δεν διαχωρίστηκε το ψευτοΚΚΕ) να γίνει υπουργός παιδείας η Λινού μια λοιμωξιολόγος, η δεύτερη μετά τη Γιαμαρέλλου που θεωρεί το κουταλάκι της θείας μετάληψης στην πανδημία θέμα εκτός επιστημονικής έρευνας (https://www.romfea.gr/diafora/40461-athina-linou-bebaios-kai-tha-koinonousa).

Πως υπονομεύεται η πολιτική πάλη για τη μη διάδοση και η πάλη για τις υποδομές

Όμως βαθύτερα η ψευτοαριστερά χτυπάει τα μέτρα με δυο τρόπους. Ο κύριος τρόπος είναι να υπονομεύει την πολιτική πάλη ενάντια στο νεομεσαίωνα οπότε και στα ατομικά μέτρα προστασίας (μάσκες, αποστάσεις) ρίχνοντας όλο το βάρος της αποκλειστικά στην υλικοτεχνική υποδομή, δηλαδή στα πιο πυκνά Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και σε μέτρα στους μαζικούς χώρους δουλειάς, ειδικά στη βιομηχανία, όπου όμως ως τώρα με εξαίρεση μερικές κρεατοβιομηχανίες δεν υπήρξαν βασικές συρροές. Δηλαδή αναθέτει όλη την άμυνα του λαού απέναντι στην πανδημία στην αστική τάξη και μάλιστα στο πιο στενό οικονομίστικο επίπεδο, ενώ την αποενοχοποιεί στο βασικό επίπεδο που είναι το πολιτικό όπου αυτή συνεργάζεται στενά με το νεομεσαίωνα και προωθεί τη διάλυση της άμυνας στον ιό. Στην ουσία με αυτή τη στάση της η ψευτοαριστερά αρνείται την πρωτοβουλία των μαζών, την αλληλέγγυα πάλη τους, και ειδικά τον ηγετικό ρόλο της εργατικής τάξης στην πάλη όλης της κοινωνίας με μια φυσική καταστροφή, που είναι κατ αρχήν ταξική πάλη ενάντια στο νεομεσαίωνα, δηλαδή ενάντια στη φασιστική αστική τάξη που βρίσκεται στον πυρήνα του. Αυτό που κάνει η ψευτοαριστερά, δηλαδή η «κόκκινη» ακροδεξιά, με την πανδημία είναι ακριβώς το ίδιο που κάνει όταν πολεμάει με λύσσα τον εθελοντισμό των μαζών στις πυρκαγιές λέγοντας ότι η κατάσβεση τους είναι δουλειά αποκλειστικά της πυροσβεστικής, δηλαδή του αστικού κράτους οπότε κρατάει τις μάζες βιδωμένες και ανήμπορες να περιμένουν τη σωτηρία κοιτώντας αποκλειστικά στον ουρανό πότε θα φανούν τα καναντέρ. Έτσι ακρωτηριάζει ιδεολογικά τις μάζες και τις καθιστά ανίκανες να εκπαιδευτούν αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες σχετικές με τις ευρύτερες ανάγκες της κοινωνίας, και αδύναμες στο να κριτικάρουν πιο βαθιά και συγκεκριμένα την αστική τάξη ώστε να ετοιμάσουν την δική τους πολιτική εξουσία συντρίβοντας το κράτος της και παραμερίζοντας την ιστορικά.

Ο δεύτερος τρόπος με τον οποίο η ψευτοαριστερά υπονομεύει την άμυνα του λαού και της χώρας ενάντια στην πανδημία είναι όταν και στο ζήτημα των υλικοτεχνικών υποδομών δεν λογαριάζει ουσιαστικά τις ανάγκες του λαού αλλά τη δικιά της δίψα για την πολιτική εξουσία. Αυτό φαίνεται ιδιαίτερα όταν μιλάει για τις ΜΕΘ και μετά όταν μιλάει για τα ΜΜ Μεταφοράς. Στις ΜΕΘ λοιπόν δώσανε την έμφαση όχι στο να δημιουργηθούν αυτές πάσει θυσία, αλλά στο να δημιουργηθούν αποκλειστικά με μόνιμο προσωπικό καθώς και με την επίταξη της ιδιωτικής υγείας χωρίς καμία αποζημίωση, αφού τα μέτρα επίταξης, που είναι εντελώς αναγκαία ιδιαίτερα σ’ αυτή τη φάση, έχουν θεσπιστεί από την κυβέρνηση αλλά με αποζημίωση. Δηλαδή αρνούνταν την πρόσληψη έκτακτου προσωπικού και φώναζαν να μην δοθεί αποζημίωση από το κράτος στους ιδιώτες όταν θα χρησιμοποιούσε για τον covid τις ιδιωτικές ΜΕΘ. Στην υγεία πραγματικά χρειάζεται οπωσδήποτε νέο μόνιμο προσωπικό και επίσης μπορούν σε έκτακτες περιστάσεις να επιταχθούν τα πάντα, αλλά κανένα από τα δυο μέτρα δεν πρέπει να αποτελούν με κανένα τρόπο όρο για νέες ΜΕΘ σε τέτοιες συνθήκες. Χαρακτηριστικά συνδικαλιστές γιατροί έλεγαν ότι δεν έπρεπε να προσλαμβάνονται έκτακτοι με ψηλότερους μισθούς από τον ιδιωτικό τομέα ώστε να μην υπάρχουν γιατροί δύο κατηγοριών. Αλλά ένα πραγματικό λαϊκό κίνημα θα σκεφτόταν ακριβώς αντίθετα: Αν υπάρχει έλλειψη στην ελεύθερη αγορά γιατρών με ειδικότητες ΜΕΘ πρέπει να δοθούν σε αυτούς σε τέτοιες στιγμές οι ψηλότερες δυνατές αμοιβές κατ αρχήν σε έκτακτη βάση, και αν τέτοιοι γιατροί δεν υπάρχουν στη χώρα να αναζητηθούν στην άκρη της γης. Άλλωστε ενώ λείπει όπως είπαμε στη δημόσια υγεία σε τρομερό βαθμό το μόνιμο νοσηλευτικό προσωπικό, σε κάθε ώρα μεγάλης κρίσης συνήθως απαιτείται προσωπικό πολύ περισσότερο, ακόμα και πολλαπλάσιο σε μερικούς τομείς, πάνω από εκείνο της λειτουργίας σε εποχές ρουτίνας.

Ούτε η επίταξη που είναι αναγκαία σε αυτή τη φάση όταν γίνει χωρίς αποζημίωση είναι υποχρεωτικά η καλύτερη λύση για τους αρρώστους αν ο ιδιοκτήτης ή το νοσηλευτικό προσωπικό της επιτασσόμενης ιδιωτικής ΜΕΘ αισθανθούν ότι απειλούνται οικονομικά και σαμποτάρουν τη λειτουργία της. Είναι άλλο πράγμα η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, οπότε και μιας ΜΕΘ από μια λαϊκή επαναστατική εξουσία, όπου το προσωπικό της δουλεύει με δεκαπλάσιο πάθος κόντρα στον προηγούμενο ιδιοκτήτη και άλλο η έστω προσωρινή της δήμευση από ένα κράτος καταπιεστή που καθένας στον ιδιωτικό τομέα απεχθάνεται.

Τα ανάλογα ισχύουν και στα ΜΜΜ όπου λείπουν εδώ και χρόνια οι συρμοί και πιο πολύ τα λεωφορεία που πραγματικά έχουν εγκαταλειφθεί και η κατάσταση είναι τραγική με το συνωστισμό σε αυτά σε συνθήκες πανδημίας. Όμως και εδώ η ψευτοαριστερά έριξε το βάρος της στην απαίτηση η κυβέρνηση να πάρει μόνιμο και όχι έκτακτο προσωπικό συρμών ενώ έκανε πολύ φασαρία από θέση αρχής ότι νοίκιασε ουσιαστικά κάποιες γραμμές στους ιδιοκτήτες των ΚΤΕΛ. Πραγματικά δεν ξέρουμε τι σκάρωσε ο αρχισαμποταριστής υπουργός υποδομών Καραμανλής ο ξάδερφος ο οποίος έχει αφήσει τις αστικές συγκοινωνίες, ειδικά τα λεωφορεία να ρημάζουν, αλλά και εδώ το κεντρικό ζήτημα είναι η άμεση και μεγάλη πύκνωση των δρομολογίων και ο καθένας σε τέτοιες στιγμές δεν νοιάζεται αν θα είναι η κρατική γραφειοκρατία που θα τους διαχειρίζεται ή οι ιδιώτες καπιταλιστές.

Η σοσιαλφασιστική ψευτοαριστερά πιέζει για τέτοιους όρους πάνω σε μια τόσο κρίσιμη μάχη μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει δύο βασικά αντιδραστικά αιτήματα της: Το ένα είναι να μεγαλώσει ανεξάρτητα από τις ανάγκες της κοινωνίας τον όγκο της κρατικής υπαλληλίας, που τη θέλει να μην έχει κανένα απολύτως έλεγχο και καμιά αξιολόγηση από τους χρήστες των δημόσιων υπηρεσιών, δηλαδή από το λαό. Ο στόχος της είναι μια τέτοια υπαλληλία να γίνεται παρασιτική, οπότε να εξελίσσεται στην πλατιά κοινωνική βάση αλλά και στον κατ εξοχήν πολιτικό στρατό του σοσιαλφασισμού μέσα στο κράτος. Το άλλο αίτημα της είναι, με εργαλείο την επίταξη χωρίς αποζημίωση που την εμφανίζει σαν τάχα σοσιαλίζον μέτρο, να περιοριστεί ο ιδιωτικός (αλλά μη ολιγαρχικός υπό κρατική προστασία ανατολικού τύπου) καπιταλιστικός τομέας της οικονομίας. Αυτό το θέλει η ψευτοαριστερά από τα δεξιά γιατί ο ιδιωτικός τομέας σήμερα στη χώρα μας υπόκειται λίγο πολύ στον ελεύθερο οικονομικό ανταγωνισμό, που σύμφωνα με τον Λένιν, είναι αναγκαστικά δεμένος με την πολιτική δημοκρατία, ενώ το μονοπώλιο την απεχθάνεται από τη φύση του. «Το πολιτικό εποικοδόμημα αυτής της νέας οικονομίας, του μονοπωλιακού καπιταλισμού (ο ιμπεριαλισμός είναι μονοπωλιακός καπιταλισμός), είναι η μετάβαση από την δημοκρατία στην πολιτική αντίδραση. Η Δημοκρατία αντιστοιχεί στον ελεύθερο ανταγωνισμό. Η πολιτική αντίδραση αντιστοιχεί στο μονοπώλιο» (Λένιν: «Μια καρικατούρα του μαρξισμού και ο ιμπεριαλιστικός οικονομισμός»).

Ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας των νεοαποικιοκρατών της Ρωσίας και της Κίνας οι κρατικοκαπιταλιστές τους τύπου Σαββίδη και ΚΟΣΚΟ και οι ντόπιοι άνθρωποι τους κρατικοολιγάρχες μπορούν να έχουν άνεση μόνο σε μια φασιστική δικτατορία.

Να γιατί σύμφωνα με αυτή τη λογική είναι δευτερεύον ζήτημα το ότι ο λαός πεθαίνει μέσα στις ΜΕΘ όταν κολλάει λόγω μη τήρησης των μέτρων τον ιό, ενώ το πρωτεύον είναι να πεθαίνει με μόνιμο προσωπικό μέσα στις ΜΕΘ. Να από που προκύπτει αυτή η τραμπική, ταυτόχρονα εφιαλτική και γραφική φιγούρα, ο Πολάκης, που επισκέπτεται το βασικό νοσοκομείο των ΜΕΘ τη «Σωτηρία», για να κάνει τη δική του επιθεώρηση, και βγάζει τη μάσκα μέσα στο νοσοκομείο, χωρίς να τον ενδιαφέρει αν βάζει σε κίνδυνο αυτούς που υποτίθεται ότι πήγε να υποστηρίξει για να βρουν την υγειά τους. Έτσι, μόλις τώρα που γράφεται αυτό το άρθρο, βγήκε η είδηση ότι ΣΥΡΙΖΑ και ψευτοΚΚΕ πρότειναν στην επιτροπή δεοντολογίας της Βουλής να μην επιβληθούν μέτρα στη συριζαία βουλευτή Πούλου που συμμετείχε σε πανηγύρι την περίοδο του ανοίγματος όταν τα πανηγύρια είχαν απαγορευτεί.

Γι’ αυτό οι σοσιαλφασίστες δεν έχουν πρόβλημα να συναγελάζονται με τους πιο σκοταδιστές παπάδες, αφού ποτέ δεν τους καταγγέλλουν στις τηλεοράσεις και στο λαό, ποτέ δεν ζητάνε από την κυβέρνηση να τους περιορίσει. Γι’ αυτό ο Τσίπρας στη συζήτηση που έγινε στη Βουλή, αντί να ζητήσει από μία κυβέρνηση που χαρακτηρίζει εγκληματική να παραιτηθεί, έκανε στον Μητσοτάκη πρόταση συγκυβέρνησης με κοινή υπουργό υγείας τη λοιμωξιολόγο της κρατικής επιτροπής Αθ. Λινού. Η επιλεγείσα από τον Τσίπρα για διάδοχος του Πολάκη και αντικαταστάτης του Κικίλια, είπε σε μία συνέντευξη της στο κρατικό κανάλι χωρίς ντροπή ότι δεν υπάρχει μελέτη που να έχει αποδείξει ότι με το σάλιο κολλάει ο κορωνοϊός (!) Επειδή αυτό δεν ήταν κατάλληλα πειστικό για τα αυτιά του κάθε ανοχύρωτου πιστού που η εκκλησία του τον πιάνει από το χέρι για να τον ρίξει σε ένα γκρεμό και αν ζήσει έζησε, συμπλήρωσε ότι είναι πιστή χριστιανή ορθόδοξη, ότι τα ζητήματα της πίστης δεν λύνονται με τη λογική, και ότι ασφαλώς θα κοινωνήσει (!!!) Στα χνάρια της Γιαμαρέλλου, η Αθ. Λινού ανοίγει κι αυτή το δρόμο στο σκοταδισμό με έγκριση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Δεν θα μείνουν όμως για πολύ κλειστά τα στόματα σε αυτή τη χώρα, όσο οι νεκροί αυξάνονται. Η Αθ. Λινού πήρε την απάντηση της από το λοιμωξιολόγο Δερμιτζάκη, που επισήμανε σωστά, ότι το να απαιτεί κανείς μελέτη για το αν ο κορωνοϊός κολλάει με το σάλιο, όταν έχει αποδειχτεί ότι μεταδίδεται από το στόμα, είναι σαν να χρειάζεται να περιμένεις από ένα πείραμα να μετρήσεις πόσοι θα ζήσουν και πόσοι θα πεθάνουν όταν στέλνεις εκατό να πέσουν από αεροπλάνο με αλεξίπτωτο, και εκατό να πέσουν χωρίς αλεξίπτωτο! (https://www.dailypost.gr/epikairotita/dermitzakhs-gia-linou-o-korwnoios-metadidetai-kai-me-to-skeuos-ths-8eias-koinwnias/).

Να λοιπόν, που η εκκλησία χωράει στο αντι-νεοφιλελεύθερο μέτωπο του θανάτου, όπως χώρεσε και ο Βελόπουλος στο δήθεν αντιφασιστικό κάλεσμα του Τσίπρα στους πολιτικούς αρχηγούς για μέτωπο κατά της απαγόρευσης της πορείας του Πολυτεχνείου.

Όταν στο βάθος βρίσκεται ο Πούτιν, εκεί που κοιτάει η ελληνική ορθόδοξη εκκλησία, εκεί που ορκίζεται ο Βελόπουλος, εκεί που δουλικά σκύβουν το κεφάλι οι κοινοβουλευτικές ηγεσίες με επικεφαλής την ψευτοαριστερά, εκεί που υποκλίνεται ο ναζι-Κασιδιάρης που δεν περιμένει να περάσουν οι 34 μήνες του για να δίνει ανενόχλητος δημόσιες συνεντεύξεις μέσα από το κελί από την πρώτη μέρα, όλα τα εγκλήματα χωράνε. Αλλά κανένα δεν θα μείνει ατιμώρητο.

• Δες προηγούμενα άρθρα δημοσιευμένα στην ιστοσελίδα για την πανδημία: https://www.oakke.gr/afises/2013-02-16-20-47-58/item/1241-, https://www.oakke.gr/antifasism/item/1211-, https://www.oakke.gr/antifasism/item/1207