Η Κόσκο δεν έχει κάνει καμία από τις μεγάλες επενδύσεις που ήταν υποχρεωμένη από τη σύμβαση που υπέγραψε να κάνει, που είναι κυρίως δύο, η επέκταση της προβλήτας της κρουαζιέρας και οι υποδομές της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης. Αν πετύχει να ακυρώσει και τα δύο έργα, πράγμα που θέλουν όλες οι κοινοβουλευτικές και εξωκοινοβουλευτικές ηγεσίες με εξαίρεση την ΟΑΚΚΕ, θα μετατρέψει τελικά όλο το λιμάνι του Πειραιά σε δικό της σταθμό διακίνησης εμπορευματοκιβωτίων (κοντέϊνερ). Μόνο μία τέτοια εξέλιξη εξυπηρετεί τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα της Κίνας, για τα οποία ο Πειραιάς είναι το πιο στρατηγικό λιμάνι στην ΕΕ, αφού βρίσκεται στην κεφαλή του κινέζικου Δρόμου του Μεταξιού, ενός διαδρόμου της Κίνας για να διακινεί όσο το δυνατόν πιο πλατιά εμπορεύματα, και όποτε χρειαστεί και στρατό, στην Ευρώπη.

Στο σχέδιο της αυτό η Κίνα έχει αυτή τη στιγμή δύο βασικά εργαλεία: την ηγεσία Μητσοτάκη της ΝΔ και ένα δήθεν αντι-Κόσκο, στην πραγματικότητα φιλο-Κόσκο κίνημα, το οποίο καθοδηγείται από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ψευτοΚΚΕ και έχει την υποστήριξη του συριζοποιημένου ΠΑΣΟΚ που λέγεται ΚΙΝΑΛ. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν καταγγέλλει ποτέ την Κόσκο για τις καθυστερήσεις να κάνει τις επενδύσεις, και την επιμονή της να τροποποιεί διαρκώς κάθε επενδυτικό σχέδιο που ήταν υποχρεωμένη να πραγματοποιήσει και να εμφανίζει ένα νέο σχέδιο, ένα masterplan, που ξέρει ότι θα απορριφθεί γιατί είναι παράνομο. Κυρίως αυτή η κυβέρνηση αρνείται, σαν κράτος-ιδιοκτήτης του λιμανιού, να επιβάλει στην ΚΟΣΚΟ τους συμφωνημένους όρους και τις προθεσμίες μέσα στις οποίες έχει δεσμευτεί ότι θα υλοποιήσει τα έργα που ορίζονται από τη σύμβαση παραχώρησης που έχει υπογράψει. Το μεγάλο πρόσχημα και το άλλοθι στη μεν Κόσκο για να μην εκτελεί τις υποχρεώσεις της και στον Μητσοτάκη για να μην επιβάλει μέτρα εναντίον της το παρέχει σε αυτούς το εμφανιζόμενο σαν αντι-ΚΟΣΚΟ κίνημα των έμπειρων σαμποταριστών κάθε πραγματικής παραγωγής, που λέγεται ψευτοΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτό το κίνημα έχει σαν πολύτιμο σύμμαχο δίπλα του στο ζήτημα της κρουαζιέρας τον Δήμαρχο του Πειραιά Μώραλη, δηλαδή το ΚΙΝΑΛ και τον διπρόσωπο Μαρινάκη. Αυτό το μέτωπο δίνει στην Κόσκο το πιο πολύτιμο άλλοθι να μην κάνει τα έργα που αυτή δεν θέλει να κάνει, δηλαδή τους προβλήτες της κρουαζιέρας και τις υποδομές, ειδικά τις δεξαμενές, της Ζώνης. Διευκολύνει δηλαδή την Κόσκο να καταπατήσει το αναπτυξιακό σχέδιο του δημόσιου ΟΛΠ για το λιμάνι που με βάση τη σύμβαση έχει υποχρέωση να το εκτελέσει και συνυπολογίστηκε στο τίμημα, αφού σε μετρητά η Κόσκο έδωσε ελάχιστα χρήματα για να αποκτήσει τη νομή, δηλαδή την ιδιοκτησία για πολλά χρόνια, ενός από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Μεσογείου. Αντί το δηθεν αντι-ΚΟΣΚΟ κίνημα να ζητάει να γίνουν, και μάλιστα γρήγορα τα έργα, απαιτεί να μη γίνουν καθόλου, όπως ακριβώς θέλει η Κόσκο, δηλαδή το κινέζικο κράτος. Αυτό το κράτος θέλει την Ελλάδα αποικία και τον Πειραιά μόνο μια σωλήνα αποκομμένη από την υπόλοιπη πόλη από την οποία θα περνάνε με κοντέινερ τα βιομηχανικά της προϊόντα στην Ευρώπη. Αν η Κίνα στήσει στον Πειραιά υποδομές για μια ντόπια βιομηχανία ναυπηγοεπισκευής καθώς και μια βάση κρουαζιέρας που σημαίνει εκτίναξη για το ντόπιο τουρισμό στην Αττική και στα νησιά, τότε η Ελλάδα και ο Πειραιάς δεν μπορούν ποτέ να γίνουν μια κινέζικη αποικία. Ξέρει δηλαδή ο κινέζικος χιτλερικού-αποικιακού τύπου καπιταλισμός ότι ποτέ δεν θα μπορεί να υποτάξει πολιτικά και οικονομικά μια καπιταλιστικά ανεπτυγμένη Ελλάδα, αλλά μπορεί να το κάνει αν την αποβιομηχανοποιήσει. Πιο νωρίς από την Κίνα τον ίδιο στόχο της αποβιομηχάνισης είχε βάλει για την Ελλάδα εδώ και τέσσερις δεκαετίες ο σύμμαχος της Κίνας ρώσικος νεοχιτλερικός ιμπεριαλισμός. Και οι δύο αυτοί ιμπεριαλισμοί θέλουν από οικονομική άποψη κυρίως ένα πράγμα από την Ελλάδα: να είναι ένα οικόπεδο μέσα στην ΕΕ από το οποίο θα περνάνε σήμερα οι ενεργειακοί και μεταφορικοί τους αγωγοί και αύριο ίσως και οι χρηματοπιστωτικοί τους αγωγοί προς την ΕΕ. Γι αυτό δεν θέλουν καθόλου και με τίποτα βιομηχανία στην Ελλάδα, ούτε καν ρώσικη και κινέζικη.

Να γιατί κνίτες και Κόσκο σαμποτάρουν με λύσσα τη Ζώνη και τις προβλήτες της κρουαζιέρας. Θέλουν η Κόσκο στον Πειραιά να σημαίνει σήμερα μόνο γερανούς και αποβάθρες για κοντέινερ και αύριο ίσως επισκευαστήριο ρώσικων και κινέζικων πολεμικών πλοίων των στόλων τους της Μεσογείου.

Πέρα από την πολιτική ανεξαρτησία της χώρας μας που από τη φύση της αντιστρατεύεται τα ηγεμονικά σχέδια του κινέζικου ιμπεριαλισμού, η οικονομική ανάπτυξη του Πειραιά και γενικότερα της χώρας θα υποχρέωνε αυτόματα την Κόσκο να εφαρμόζει στις προβλήτες της 2 και 3 το εθνικό εργατικό δίκαιο και όχι τον κινέζικο εργασιακό μεσαίωνα που έχει επιβληθεί σε αυτές με τη βοήθεια του κνίτικου συνδικάτου της ΕΝΕΔΕΠ καθώς και του ξετσίπωτα εργοδοτικού συνδικάτου της ΣΥΝΕΔΕΠ. Δεν είναι τυχαίο ότι η Κόσκο δεν μπορεί ακόμα να επιβάλει αυτόν τον μεσαίωνα στην προβλητα 1 στην οποία αυτή δεν έχει ακόμα τον απόλυτο έλεγχο, λόγω συμβατικών υποχρεώσεων της, οπότε ισχύουν οι συλλογικές συμβάσεις που ευτυχώς τις κρατάνε τα παλιά σωματεία του ΟΛΠ. Σε αυτά πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι παρόλο τον κρατικο-υπαλληλικό τους χαρακτήρα και την ανοχή τους για χρόνια στο συνδικαλιστικό γραφειοκρατικό παρασιτισμό κάνανε ουσιαστικά μόνα τους μια αξιοσημείωτη αντίσταση στην παράδοση του λιμανιού στους νεοχιτλερικούς πριν υποκύψουν σε αυτούς κάτω από την πίεση των αρνητικών συσχετισμών και των κομματικών τους ηγεσιών.

Η γενική σημερινή διακομματική κάλυψη στους κινέζους φασίστες και απατεώνες, με την εξαίρεση της ΟΑΚΚΕ, εκφράζεται στη στάση όλων των βασικών ΜΜΕ που αναγνωρίζουν το δικαίωμα στην Κόσκο να θεωρεί το λιμάνι του Πειραιά κινέζικο έδαφος στο οποίο αυτή έχει τον πρώτο λόγο για το πότε και εάν θα γίνουν οι επενδύσεις για τις πιο προσοδοφόρες λειτουργίες του. Η ματαίωση τους θα σημαίνει λιγότερα έσοδα για τις συνδεόμενες με το λιμάνι επιχειρήσεις, λουκέτα, απώλεια θέσεων εργασίας, επέκταση του κάτεργου των προβλητών ΙΙ και ΙΙΙ παντού όπου υπάρχουν εργασιακές σχέσεις. Τα ΜΜΕ επίσης δεν θυμώνουν ποτέ που η Κίνα προβάλλει διαρκώς το δικό της παράνομο σχέδιο που ακυρώνει τη σύμβαση με την οποία το ελληνικό κράτος της παραχώρησε κρατικές υποδομές μόνο για διαχείριση. Το σχέδιο αυτό είναι: 1) Να υφαρπάξει η Κόσκο μια προβλήτα από την Επισκευαστική Ζώνη και να την κάνει και αυτήν προβλήτα IV για κοντέϊνερ και 2) να διώξει κάθε όργανο ελληνικού κρατικού ελέγχου και εποπτείας και τελικά να αναλάβει εξ ολοκλήρου τη διοίκηση του λιμανιού σαν να ήταν ιδιοκτήτης και αποκλειστικό νομέας, και όχι διαχειριστής όπως θα έπρεπε να είναι, γι αυτό ζητάει εδώ και τώρα περισσότερες μετοχές στον ΟΛΠ (16% πλέον του 51%). Θα έχει δικαίωμα να πάρει αυτό το επιπλέον 16% όταν εκπληρώσει τις συμβατικές της υποχρεώσεις, τις οποίες έχει κατάφωρα ποδοπατήσει.

Αν θέλει κάποιος να δει τη δουλικότητα όλων των κοινοβουλευτικών ηγεσιών στον ρωσοκινέζικο άξονα, δεν υπάρχει πιο ανάγλυφο παράδειγμα από αυτό της ΚΟΣΚΟ. Και δεν μιλάμε για το τι έχουν κάνει αφού δώσανε τον Πειραιά στο κινέζικο κράτος, αλλά τι κάνανε ώσπου να τον δώσουνε και ακριβώς προκειμένου να τον δώσουνε σε αυτό!

Έχουμε και λέμε:

Α. Σαμποτάρανε είτε άμεσα είτε έμμεσα την ανάπτυξη του λιμανιού για χρόνια και το φτάσανε στο σημείο στο οποίο θα γινόταν ελλειμματικό αν δεν προχωρούσαν οι επενδύσεις που όλο αναβάλανε,

Β. Φτιάξανε διαγωνισμούς για να βρουν “στρατηγικό επενδυτή” που θα κάνει αυτές τις δουλειές, ενώ αυτές μπορούσε να τις διεκπεραιώσει εύκολα το ελληνικό δημόσιο με επιμέρους διαγωνισμούς και αναθέσεις,

Γ. Διώξανε από τον αρχικό διαγωνισμό για τις προβλήτες των κοντέηνερ όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρείες μεταφοράς κοντέηνερ, με πρώτη την ήδη συμβεβλημένη με μη αποικιακή σύμβαση με το λιμάνι ιταλο-ελβετική MSC. Αυτό το κάνανε ενισχύοντας διακομματικά απανωτές απεργίες δίχως τέλος των ΣΥΡΙΖΑ, ψευτοΚΚΕ, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ που έκλειναν για μήνες το λιμάνι μπλοκάροντας χιλιόμετρα φορτηγών με κοντέηνερ. Ετσι εξαφανίστηκαν τρομαγμένοι όλοι οι σοβαροί διεκδικητές και έμεινε μόνο η Κόσκο διεκδικήτρια, δηλαδή το κινέζικο κράτος που ήξερε σαν νέο αφεντικό που ήταν ότι το λιμάνι προοριζόταν για την ίδια και ότι μόλις το έπαιρνε οι απεργίες θα τέλειωναν δια παντός. Με ένα μηδαμινό τίμημα τελικά κατάπιε αύτανδρο ένα μεγάλο λιμάνι της ΕΕ. Η μεγάλη διακομματική απεργία των 14 μηνών τότε στην οποία αρχηγός μαχητής ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ψευτοΚΚΕ είχε πετύχει το εξής: Να παραιτηθούν και να φύγουν οι περισσότεροι υπάρχοντες λιμενεργάτες με αντάλλαγμα να πάρουν ψηλές αποζημιώσεις και πρόωρες συντάξεις που ανέλαβε να τις πληρώνει μέχρι δεκάρα το ελληνικό κράτος. Ετσι η ΚΟΣΚΟ μπόρεσε να προσλάβει στη συνέχεια στη θέση των απολυμένων πάμφθηνη εργατική δύναμη μέσω εργολάβων - για να μην εκτείθεται η ίδια - και να μετατρέψει όλες τις προβλήτες σε γαλέρες πλην της προβλήτας 1 που έμεινε στο παλιό συνδικαλιστικό καθεστώς με εκπρόσωπο την ΟΜΥΛΕ, η οποία στη συνέχεια προσπάθησε να βρει στην ΕΕ ένα πάτημα για μην παραδοθεί στην ΚΟΣΚΟ το λιμάνι. Ο τρόπος με τον οποίο τέλειωσε αυτή η απεργία αποτελεί το μεγαλύτερο και πιο ντροπιαστικό ξεπούλημα εργατών από τους συνδικαλιστές της διακομματικής ηγετικής συμμορίας που κυβερνάει τη χώρα, και είναι το πιο αποκαλυπτικό για την αληθινή ταξική φύση των ΣΥΡΙΖΑ, ψευτοΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ που προσποιούνται τα εργατικά ή φιλεργατικά κόμματα ενώ είναι εντολοδόχοι των νέων νεοχιτλερικών μονοπωλιστών. Ιδίως τα ψευτοΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο μπορούσαν να βάλουν στα ΜΜΕ και δεν το έκαναν ποτέ τη σκανδαλώδη παραχώρηση στην Κόσκο, αλλά ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που έκλεισε την ολοκληρωτική παράδοση του λιμανιού που είχε ξεκινήσει ο ρωσόδουλος Καραμανλής και τώρα συνεχίζει ο επίσης ρωσόδουλος εγκάθετός του Μητσοτάκης.

Δ. Όταν έφθασε η ώρα του διαγωνισμού για την πλειοψηφία των μετοχών του ΟΛΠ, δηλαδή για τον έλεγχο ολόκληρου του λιμανιού, συμπεριλαμβανόμενης και της προβλήτας 1 που δεν είχε η Cosco, για να καθησυχάσουν την ΕΕ ότι δεν πρόκειται για παράδοση του μεγαλύτερου λιμανιού της Ελλάδας στην Κίνα, αλλά για υπό όρους παραχώρηση της διαχείρισης του σε αυτήν, οι διακομματικοί ηγέτες-κουίσλινγκς εντάξανε στη σύμβαση σαν άλλοθι το λεγόμενο αναπτυξιακό σχέδιο του ΟΛΠ, που είναι κυρίως οι επενδύσεις που όφειλε να κάνει η Κόσκο στη Ζώνη και στην Κρουαζιέρα. (Μάλιστα στη Ζώνη η επένδυση θα γινόταν από την Κόσκο με τζάμπα λεφτά της ΕΕ). Πρόκειται γι αυτές τις επενδύσεις που η Κόσκο αρνείται να κάνει και όλοι κάνουν τον αδιάφορο ή ακόμα χειρότερα τη βοηθάνε από τότε ως τα σήμερα δίνοντας της το άλλοθι να μην τις κάνει. Εννοείται όλοι μαζί αγνόησαν στην πράξη το κίνημα που έκαναν οι εργαζόμενοι του λιμανιού με επικεφαλής την ΟΜΥΛΕ για διασφάλιση εργασιακών όρων και όρων ελληνικής κρατικής κυριαρχίας στη σύμβαση και πέρασαν την αποικιακή σύμβαση στη Βουλή. (Το ψευτοΚΚΕ έστελνε μόνο μερικές δεκάδες μέλη του στις σχετικές διαδηλώσεις για ξεκάρφωμα ενώ μπορούσε να στείλει χιλιάδες, όπως για ξεκάρφωμα καταψήφισε στη Βουλή τη σύμβαση παραχώρησης χωρίς να την κάνει ούτε στιγμή κεντρικό πολιτικό ζήτημα, ούτε καν με μια μοναδική λιγόλογη ζωντανή καταγγελία του γραμματέα του στις τηλεοράσεις).

Ε. Από τότε ως τα σήμερα κανένα αντι-ΚΟΣΚΟ κίνημα δεν ξεσηκώθηκε ούτε το 2016, ούτε το 2017, ούτε το 2018, ούτε το 2019, στα τέσσερα χρόνια που η ΚΟΣΚΟ καθυστερούσε τις επενδύσεις στο λιμάνι. Σήμερα που έχει αποδειχθεί ότι η ΚΟΣΚΟ μία μόνο επένδυση υποστηρίζει με πάθος, τα κοντέϊνερ, το κυβερνητικό κόμμα που έδωσε το λιμάνι στην ΚΟΣΚΟ, ο ΣΥΡΙΖΑ, έρχεται να τη βοηθήσει να ακυρώσει το αναπτυξιακό πλάνο που ο ίδιος ψήφισε (!) και κάνει κίνημα κατά της κρουαζιέρας σαν άχρηστης επένδυσης, ενώ μια χαρά την είχε υποστηρίξει σαν χρήσιμη για να διευκολύνει την Κόσκο να πάρει το 51% του ΟΛΠ τζάμπα. Το δε ψευτοΚΚΕ λέει σήμερα στους εργαζόμενους ότι δεν πρέπει να ασχολούνται με το ποιος έχει δίκιο στη σύγκρουση που έχει ξεσπάσει, αν έχει δίκιο η ΚΟΣΚΟ ή το κράτος, αφού σε κάθε περίπτωση ούτε η ΚΟΣΚΟ ούτε η κυβέρνηση θέλουν λιμάνι του λαού! (https://www.902.gr/eidisi/arthra/230546/gia-tis-exelixeis-ston-peiraia-kai-tin-peira-apo-ton-klado-toy-metalloy). Αν δηλαδή το λιμάνι περάσει στην πλήρη κυριαρχία του κινέζικου φασιστικού μονοπώλιου που ήδη έχει αποδείξει πως καταστρατηγεί όλα τα εργασιακά δικαιώματα στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ, το αν τελικά οι εργάτες έχουν απέναντι τους την κυβέρνηση ενός κυρίαρχου ελληνικού κράτους, ή τη φασιστική εξουσία μίας υπερδύναμης που σουλατσάρει με τα πολεμικά της στο λιμάνι κάθε φορά που θέλει να “επενδύσει” και δεν της γίνεται το χατίρι, αυτό δεν πρέπει να τους απασχολεί!

Η καθυστέρηση των απαραίτητων επενδύσεων και οι απαιτήσεις της ΚΟΣΚΟ γι αυτές που δεν δικαιούται

Η Κόσκο ενδιαφέρεται πραγματικά και προβάλει διαρκώς δύο μόνο απαιτήσεις, α) την 4^η προβλήτα για να την γεμίσει κοντέϊνερ κοντά στο μώλο της Δραπετσώνας, η οποία ανήκει στην Επισκευαστική Ζώνη και παράνομα θέλει να της αλλάξει χρήση, και β) να πάρει επιπλέον 16% ποσοστό στον ΟΛΠ, πέρα από το 51% που της δόθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ενώ θα μπορούσε να το διεκδικήσει μόνο αφού έκανε τις επενδύσεις που δεν έκανε, δηλαδή τις υποχρεωτικές επενδύσεις των 300 εκ ευρώ κυρίως για Ζώνη και Κρουαζιέρα από τα οποία τα 120 εκ ευρώ κοινοτικά χρήματα για την Κρουαζιέρα. Από αυτές τις επενδύσεις μέχρι σήμερα έχει κάνει μόνο το 10% έως 20%. Στο μεταξύ εγκατέστησε αυθαίρετα τη δική της διοίκηση σε όλο το λιμάνι στήνοντας α) ένα ηλεκτρονικό μητρώο εργολάβων υπό τον έλεγχό της για να μπορεί αυτή να δίνει δουλειές σε όποιους εργολάβους θέλει στη Ζώνη, και β) Εχει στήσει παράνομα ηλεκτρονική πλατφόρμα με δικό της λογισμικό για να παρακολουθεί όλα τα κοντέινερ που μπαίνουν και βγαίνουν όλων των μεταφορέων και καραβιών, για την οποία έχουν διαμαρτυρηθεί οι ενώσεις εφοπλιστών και χρηστών.

Η σύγκρουση ΚΟΣΚΟ-κράτους όπως προχωράνε τα πράγματα θα ακολουθήσει την πορεία ενός επαίσχυντου συμβιβασμού-διακανονισμού υπέρ της ΚΟΣΚΟ, που θα της επιτρέψει να κάνει την προβλήτα IV και μόλις την ολοκληρώσει (που θα την ολοκληρώσει αστραπιαία) να πάρει το 16%, ενώ θα δώσει αναβολή επ’ αόριστω στις υπόλοιπες επενδύσεις (κρουαζιέρα, ζώνη).

Αυτό φαίνεται από την εξίσου κατάπτυστη τοποθέτηση του πρωθυπουργού της χώρας, όταν του ζητήθηκε να κάνει μία τοποθέτηση για αυτή τη σύγκρουση. Υποστήριξε αποφασιστικά το όραμα της Κόσκο για λιμάνι κοντέϊνερ και δεν βρήκε μία λέξη να πει για λιμάνι της κρουαζιέρας ή για λιμάνι της ναυπηγοεπισκευής. Η απάντηση του Μητσοτάκη στην ερώτηση αν ο πρωθυπουργός της χώρας ανησυχεί ότι η Κίνα είχε τελικά πρόθεση να χρησιμοποιήσει την Ελλάδα σα «Δούρειο ίππο» για διείσδυση στην Ευρώπη ήταν η εξής: «Υπάρχουν κάποιες καθυστερήσεις της Cosco στην εκτέλεση κάποιων επενδύσεων στο λιμάνι. Αλλά είμαι σίγουρος πως αυτό το θέμα θα επιλυθεί. Ο Πειραιάς μεταμορφώθηκε σε ένα πολύ πετυχημένο λιμάνι. Καταστήσαμε σαφές πως θέλουμε να εξελιχθεί στο μεγαλύτερο λιμάνι της Μεσογείου. Είναι ένα φυσικό σημείο εισόδου για αγαθά προς την Ανατολική και Κεντρική Μεσόγειο. Θέλουμε να μετατρέψουμε την Ελλάδα σε έναν διαμετακομιστικό κόμβο. Δεν μπορεί να τα βάλει κανείς με τη γεωγραφία». (https://www.euro2day.gr/news/enterprises/article/2050675/mhtsotakhs-gia-coscoolp-kaneis-den-mporei-na-parei.html). Αυτά ασφαλώς τα λέει ο Μητσοτάκης με τις πλάτες του δουλικού διακομματικού καθεστώτος που καθόλου δεν διαμαρτυρήθηκε.

Πιο αναλυτικά για το σαμποτάζ του έργου της κρουαζιέρας

Το έργο της κρουαζιέρας είναι το μεγαλύτερο έργο που έχει αναλάβει η Κόσκο, με έναν προϋπολογισμό 120 εκ ευρώ για τον οποίο έχει εξασφαλίσει το ελληνικό κράτος κοινοτική χρηματοδότηση κατά 95%. Με λίγα λόγια είναι ένα έργο που η Κόσκο μπορεί να κάνει τζάμπα, διαγράφοντας το 1/3 σχεδόν των υποχρεωτικών κονδυλίων που πρέπει να καταβάλει με βάση τη σύμβαση στην πρώτη πενταετία για επενδύσεις. Είναι κι αυτό μέσα στις εκπτώσεις που έκανε υπέρ της Κόσκο το κράτος όταν της έδινε το λιμάνι. Η Περιφέρεια Αττικής από την εποχή της Δούρου έως σήμερα έχει πάρει διαδοχικές αποφάσεις για να διαθέσει το ποσό στην Κόσκο για αυτό το έργο, ενώ η κοινοτική χρηματοδότηση έχει ημερομηνία λήξης. Αν δεν ολοκληρωθεί τελικά το έργο έως το 2023 κινδυνεύει να χαθεί.

Η επέκταση του προβλήτα της κρουαζιέρας στην Πειραϊκή σημαίνει τη δημιουργία νέων θέσεων για μεγάλα κρουαζιερόπλοια στον Πειραιά, που μπορούν να μεταφέρουν πάνω από 4000 επιβάτες. Οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην κρουαζιέρα διεθνώς χρησιμοποιούν περισσότερο τέτοια κρουαζιερόπλοια και προτιμούν να πηγαίνουν στα λιμάνια που λειτουργούν σαν λιμάνια αναχώρησης και επιστροφής (homeporting). Στο λιμάνι αναχώρησης της κρουαζιέρας υπολογίζεται ότι οι δαπάνες του επιβάτη που επιβιβάζεται ή αποβιβάζεται με την ολοκλήρωση της κρουαζιέρας είναι τρεις φορές μεγαλύτερες σε σύγκριση με τον διερχόμενο (transit) επιβάτη (!) Αν λοιπόν ο Πειραιάς δεν αναπτύξει τις υποδομές για να μπορεί να ελλιμενίσει τα μεγάλα κρουαζιερόπλοια, θα δεχτεί ένα τεράστιο πλήγμα η κρουαζιέρα και ένα αντίστοιχο μεγάλο πλήγμα ο τουρισμός στα νησιά, απώλεια εσόδων για το κράτος, και απώλεια θέσεων εργασίας.

Η ανάπτυξη των έργων της κρουαζιέρας φρέναρε αμέσως μετά από τη μεταβίβαση του ΟΛΠ στην Κόσκο. Ο ΟΛΠ υπό κρατική διοίκηση ολοκλήρωσε την κατασκευή ενός νέου κρηπιδότοιχου εξυπηρέτησης πλοίων στην περιοχή του Αγ. Νικολάου στον Πειραιά. Αυτός δηλαδή ετοιμάστηκε από το ελληνικό κράτος για να τον παραλάβει και να τον εγκαινιάσει η Cosco!

Στην κρουαζιέρα η Κόσκο δεν είχε ξεκινήσει καμία διαδικασία έως το καλοκαίρι του 2018 οπότε και προκήρυξε το διαγωνισμό για τον εργολάβο που θα αναλάμβανε το έργο της επέκτασης.

Πως φρέναρε η επέκταση σε κάθε βήμα: Το Mall, το ΣτΕ, το “κίνημα” και ο Μαρινάκης

Πριν την προκήρυξη του διαγωνισμού η Κόσκο φρόντισε να ξεσηκώσει στον Πειραιά ένα κίνημα κατά της κρουαζιέρας μέσα από ένα θηριώδες σχέδιο λειτουργίας του λιμανιού (μάστερ πλαν) το οποίο εκτός από την υποχρεωτική επένδυση της επέκτασης του προβλήτα συμπεριλάμβανε και ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο σαν πρόσθετη επένδυση, την οποία απαίτησε να εγκριθεί για να προχωρήσει το έργο. Οι εμπορικές επιχειρήσεις του Πειραιά με τη στήριξη ΣΥΡΙΖΑ-ψευτοΚΚΕ ξεσηκώθηκαν αφού το εμπορικό κέντρο απειλούσε να απορροφήσει όλη την κίνηση των τουριστών της κρουαζιέρας και των νέων και των παλιών, και απαίτησαν από το κράτος να μην εγκρίνει το σχέδιο.

Αμέσως μετά την προκήρυξη του διαγωνισμού υπήρξε δικαστική εμπλοκή με τον εργολάβο που προτίμησε η Κόσκο που ήταν ο ίδιος που είχε κάνει έργα για αυτήν στις προβλήτες των κοντέϊνερ ΙΙ και ΙΙΙ, αφού με νέους δικούς της όρους στο διαγωνισμό που δεν έμπαιναν συνήθως στις δημόσιες συμβάσεις απέκλεισε κάθε άλλη εταιρεία. Πήρε ένα χρόνο στο ΣτΕ για να ξεκαθαρίσει το τοπίο με τις δικαστικές προσφυγές. Αλλά ακόμα και τότε δεν είχε τελειώσει η διαπραγμάτευση με το κράτος για την έγκριση του μάστερ πλαν με το εμπορικό κέντρο που περίμενε η Κόσκο για να αρχίσει τις εργασίες. Σε αντίθεση με τη σπουδή του να κλείσει άλλες υποθέσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ το άφησε σε εκκρεμότητα για μετά τις εκλογές. Τον Οκτώβρη του 2019 εγκρίθηκε τελικά σε ένα βαθμό το μάστερ πλαν, στο οποίο μεταξύ άλλων είχε περιοριστεί το μέγεθος του εμπορικού κέντρου. Πάλι πέρασαν μήνες έως τις αρχές του 2020 για να ξεκινήσουν οι εργασίες οι οποίες σταμάτησαν σχεδόν αμέσως γιατί η Κόσκο φρόντισε να μην τηρήσει κανένα στοιχειώδες περιβαλλοντικό όρο για αυτό το έργο. Ξεκίνησε να σκάβει τη θάλασσα στο σημείο όπου ήταν να στηθεί ο προβλήτας για να εγκαταστήσει τις αναγκαίες υποδομές και όλα τα σκουπίδια που έβγαζε τα πέταγε στο Σαρωνικό, χωρίς αξιόπιστα τεστ για το αν ήταν τοξικά ή όχι. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνει νέα προσφυγή στο ΣτΕ το οποίο σταμάτησε προσωρινά το σκάψιμο τον Ιούνη του 2019, αλλά άφησε με όρους να εξελιχθούν άλλες εργασίες. Οι εργασίες αυτές απαιτούσαν τη μεταφορά υλικών από νταμάρια την οποία η Κόσκο έκανε μέσα από τους δρόμους του Πειραιά. Εδώ ήρθε ο ίδιος ο δήμος του Πειραιά να σηκώσει το ανάστημά του και χωρίς να κάνει καμία προσφυγή, και να περιμένει να κινηθεί οποιαδήποτε κρατική αρχή ή οποιοδήποτε δικαστήριο, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου και κατεπείγουσες διαδικασίες, ανακοίνωσε ότι δεν θα επιτρέψει την κίνηση των φορτηγών της Κόσκο μέσα από τους δρόμους του Πειραιά, ενώ ο Μαρινάκης που τον Ιούνη του 2019 είχε καλοδεχτεί στο δημαρχείο τον πρέσβη της Σαγκάης και χαιρέτισε την επένδυση της Κόσκο στον Πειραιά (https://www.tovima.gr/2019/06/22/society/nea-epoxi-gia-tin-parousia-tis-cosco-ston-peiraia-stoxos-i-koinoniki-prosfora-stin-poli/ ), εντελώς αιφνιδιαστικά δήλωσε ότι η Κόσκο είναι επιζήμια για την πόλη και δεν πρέπει να της επιτραπεί να συνεχίσει τις εργασίες για την κρουαζιέρα.

Έτσι, ΣΥΡΙΖΑ, ψευτοΚΚΕ, ΕΚΠ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΕ (δικηγόρος στις προσφυγές κατά της κρουαζιέρας είναι η Κωνσταντοπούλου) έχουν συγκροτήσει ένα μέτωπο κατά της επέκτασης της προβλήτας που στρέφεται ουσιαστικά κατά του σχεδίου που εκπονήθηκε από τον ΟΛΠ πριν από την Κόσκο για την ανάπτυξη του λιμανιού. Το μέτωπο αυτό εμφανίζεται σαν εχθρός της Κόσκο, ενώ τη βοηθάει στο σαμποτάζ της. Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση της Τομεακής Επιτροπής του Πειραιά που καταγγέλλει τις κινήσεις του ΟΛΠ για το έργο ήδη από το 2013 (https://portnet.gr/eidiseis-naytilias/26723-h-tomeakh-epitroph-peiraia-tou-kke-kataggellei.html).

Μέχρι να εγκριθεί το μάστερ πλαν η Κόσκο προχωρούσε νομότυπα και στα όρια της παρανομίας στις διαδικασίες για την επέκταση της προβλήτας με παρατάσεις της ισχύος των περιβαλλοντικών όρων που είχε εκπονήσει ο ΟΛΠ το 2013. Η τελική περιβαλλοντική μελέτη που παρουσίασε ήταν τόσο τρύπια που η Περιφέρεια του Πειραιά το Μάη του 2020 είχε να κάνει δεκάδες παρατηρήσεις και εκατοντάδες σημειώσεις, τις οποίες όλες η Κόσκο της έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια. Ανάμεσα σε αυτές ήταν η μεταφορά όλων των υλικών που απαιτούνται να γίνονται από τη θάλασσα, γιατί η μεταφορά από τους δρόμους του Πειραιά θα σήμαινε μεγάλη επιβάρυνση για την πόλη. Πάνω σε αυτή τη σύσταση πάτησε το δημοτικό συμβούλιο του Πειραιά. Μέχρι σήμερα το υπουργείο Περιβάλλοντος απέχει επιδεικτικά από το να εγκρίνει ή να κάνει τις δικές του παρατηρήσεις στη μελέτη της Κόσκο και να της βάλει τους περιβαλλοντικούς όρους που πρέπει να τηρήσει για να γίνει το έργο, επιτρέποντας της να αυθαιρετεί, και να σέρνει το έργο από μπλόκο σε μπλόκο του ΣτΕ και των δήμων.

Το πόσο δουλικό στην Κόσκο και πόσο σαμποταριστικό είναι το δήθεν αντι-ΚΟΣΚΟ κίνημα που έχει ξεσηκωθεί στον Πειραιά κατά της κρουαζιέρας είναι ότι ενώ θεωρεί επιζήμιο για την πόλη ένα έργο που προβλέπεται στη σύμβαση, όταν έρχεται η Κόσκο να απαιτήσει το επιπλέον 16% των μετοχών εδώ και τώρα επειδή δεν μπορεί να το κάνει όπως έχει την υποχρέωση για να πάρει αυτό το 16%, καθόλου δεν συσπειρώνεται για να βροντοφωνάξει ούτε μία παραπάνω μετοχή στην Κόσκο, και να προβάλλει το αίτημα να επανεξεταστεί και να τροποποιηθεί η σύμβαση εδώ και τώρα ώστε να μην παραχωρηθεί ούτε μία σπιθαμή παραπάνω στην Κόσκο. Καμία επένδυση, καμία μετοχή, έλεγχος και πρόστιμα στην Κόσκο, αυτό θα είχε τουλάχιστον μία συνέπεια για ένα κίνημα που δεν θα λειτουργούσε σαν δεκανίκι της Κόσκο. Αλλά όχι, οι επενδύσεις δεν θέλουν να γίνουν, την Κόσκο αφεντικό στο λιμάνι τη θέλουν και της βάζουν πλάτες για να κρατήσει το 51%, να πάρει και το υπόλοιπο 16% χωρίς να κάνει τίποτα άλλο εκτός από κοντέϊνερ.

Πιο αναλυτικά για το σαμποτάζ της ναυπηγοεπισκευής

Παρόλο που το έργο της κρουαζιέρας είναι το μεγαλύτερο στον κατάλογο των υποχρεωτικών επενδύσεων, το έργο της ανάπτυξης των υποδομών της ναυπηγοεπισκευής ήταν αυτό που ήταν πρώτης προτεραιότητας γιατί η Ζώνη στο Πέραμα από καιρό υπολειτουργούσε και χρειαζόταν άμεσα έργα εκσυγχρονισμού των υποδομών της για να ζήσει. Η εγγύηση της Κόσκο ότι θα ξαναστήσει τη ναυπηγοεπισκευή που ενώ έχει συμφέρον στενά οικονομικά και από ανάπτυξη της δραστηριότητας της στην Ελλάδα, δεν τη συμφέρει πολιτικά αποικιοκρατικά και οι εντυπωσιακές υποσχέσεις για τεράστιες δεξαμενές και πλοία που θα έστελναν από την Κίνα για επισκευή στην Ελλάδα (!) μέτρησαν πολύ για να καμφθούν οι ντόπιες αντιδράσεις σε όλες τις μεθοδεύσεις που έγιναν για να δοθεί το λιμάνι στην Κόσκο.

Από το 2016 που ήταν να φέρει δύο δεξαμενές μία χωρητικότητας 80.000 τόνων και μία άλλη που υποσχέθηκε 300.000 τόνων -η οποία μάλιστα σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου εκείνη την εποχή είχε ήδη ξεκινήσει να έρχεται από την Κίνα (!)-, έφερε τελικά μία δεξαμενή την οποία πλήρωσε ο ΟΛΠ 24 εκ ευρώ, μεταχειρισμένη, με ημερομηνία κατασκευής σύμφωνα με τα χαρτιά της Κόσκο 2008 και σύμφωνα με την καταγγελία του Συνδέσμου Επιχειρηματιών Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας (ΣΕΝΑΒΙ) πολύ παλιότερη. Η δεξαμενή αυτή ήρθε δύο ολόκληρα χρόνια μετά την υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης, την άνοιξη του 2018, και σε λίγους μόνο μήνες αποσύρθηκε για επισκευή γιατί παρουσίασε πολλά τεχνικά προβλήματα! Από το υπόλοιπο κονδύλι που χρώσταγε η Κόσκο μέχρι να φτάσει τα 55 εκ ευρώ, που προβλέπονται στη σύμβαση για υποχρεωτική επένδυση, τίποτα ουσιαστικό δεν έκανε και μόλις πριν από λίγους μήνες μέσα στο 2020 για να καθησυχάσει την οργή της Ζώνης προκήρυξε ένα διαγωνισμό μόλις 20 εκ ευρώ για βελτιωτικά έργα στις υποδομές της (αναβάθμιση ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων και πλήρη κάλυψη των αναγκών τροφοδοσίας και παροχής νερού και ρεύματος στη ζώνη ναυπηγοεπισκευής πλοίων) με ορίζοντα ολοκλήρωσης το 2022!!!

Ούτε ναυπηγεία θέλει, ούτε δεξαμενές φέρνει. Εκβιάζει για τα κοντέϊνερ

Το πρόσχημα για όλες τις καθυστερήσεις στην περίπτωση της Ζώνης ήταν δύο πρόσθετες επενδύσεις που έβαλε η Κόσκο να μπουν στο μάστερ πλαν που δεν της επιτρέπονταν από τη σύμβαση: ένα ναυπηγείο μέσα στη Ζώνη Περάματος και ένα ναυπηγείο εκτός της ζώνης Περάματος για MegaYachts. Όπως έκανε και με την κρουαζιέρα, απαίτησε να της εγκριθούν αυτά τα ναυπηγεία προκειμένου τάχα να διαθέσει τα κονδύλια που ήταν από τη σύμβαση υποχρεωμένη να διαθέσει για τη Ζώνη. Αφού οι εργολάβοι της Ζώνης και οι ιδιοκτήτες των καρνάγιων εξεγέρθηκαν εναντίον της και μετά από τις αναμενόμενες απορρίψεις αυτων των αιτήσεων της από το κράτος, η υπόθεση κατέληξε στο επίσημο κρατικό όργανο του βιομηχανικού σαμποτάζ που λέγεται ΣτΕ. Αυτό έβγαλε μία απόφαση θετική για την Κόσκο αν και όχι οριστική έτσι ώστε από τη μια να της δίνει επιχειρήματα για να διαμαρτύρεται και να καθυστερεί τις υποχρεωτικές επενδύσεις της, και από την άλλη να μην προχωράει αυτά τα προσχηματικά φανταστικά ναυπηγεία που καθόλου δεν τα θέλει. Έτσι το ΣτΕ έκρινε ότι μπορεί η Κόσκο κατ’ εξαίρεση να κάνει ναυπηγεία σε μια περιοχή που υπάρχει γενική απαγόρευση για νέες βιομηχανικές δραστηριότητες υψηλής όχλησης, αλλά το αν μπορεί και πως μπορεί να τα κάνει αυτά με βάση τη σύμβαση, και με βάση ποιους συγκεκριμένους περιβαλλοντικούς όρους το δικαστήριο, το ανάθεσε ξανά στις κρατικές υπηρεσίες να το κρίνουν. Με αυτή του την απόφαση το δικαστήριο άνοιξε το δρόμο στην Κόσκο να ασκεί ένα διαρκή εκβιασμό απέναντι στους εργολάβους με τους οποίους διαπραγματεύεται συνέχεια αλλάζοντας διαρκώς θέση για τις προθέσεις της, κυρίως για να αποσπάσει τη συναίνεση τους για την προβλήτα IV στην οποία αντιδρούν γιατί στο χώρο που θέλει η Κόσκο, εμβόλιμη ανάμεσα στις ζώνες Περάματος, και στο Μόλο ΔΕΗ-Δραπετσώνας είναι ο χώρος για τη ναυπηγοεπισκευή.

Αυτούς τους εκβιασμούς μπορεί να τους κάνει η Κόσκο γιατί το κράτος ποτέ δεν την κατάγγειλε ότι με αυτές τις απαιτήσεις της όχι απλά λειτουργεί έξω από το πλαίσιο της σύμβασης αλλά την καταπατά στην πράξη.

Οι εργολάβοι και κυρίως η ΣΕΝΑΒΙ (Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας) σωστά καταγγέλλουν την Κόσκο για αποικιοκρατική συμπεριφορά και ζητάνε να μην της επιτραπεί να γίνει ναυπηγείο, να μη γίνει η προβλήτα IV, να μη μεταβιβαστεί το 16%, και να γίνουν οι επενδύσεις στη Ζώνη. Αυτή είναι μία θετική αντίδραση στο βαθμό που κοντράρει τα σχέδια της Κόσκο, όμως τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς να μπουν οι εργάτες της Ζώνης μπροστά για να δώσουν αυτή τη σύγκρουση για λογαριασμό όλου του λαού, ιδιαίτερα των ανέργων της Β Πειραιά. Αλλά για να μπουν μπροστά οι εργάτες της Ζώνης χρειάζεται να αναπτύξουν ένα πολιτικό και συνδικαλιστικό κίνημα που να μπορεί να αντιστέκεται στο σαμποτάζ των κινέζων φασιστών και των ψευτοαριστερών, δεξιών και ναζί κουίσλιγκ που τους υπηρετούν, αλλά να αντιστέκεται και στους εργολάβους στα ζητήματα του μεροκάματου και της εντατικοποίησης της δουλειάς. Οι τελευταίοι στην πλειοψηφία τους αξιοποιούν τη μεγάλη ανεργία, που φέρνει το σαμποτάζ και συμπεριφέρονται με τον πιο εκμεταλλευτικό τρόπο απέναντί στους εργάτες, γι αυτό δεν θέλουν καθόλου να έχουν εκείνοι τον βασικό λόγο στα ζητήματα της Ζώνης. Χρειάστηκε τέσσερα χρόνια και με το μαχαίρι στο λαιμό για να αντισταθούν στην Κόσκο οι εργολάβοι της ναυπηγοεπισκευής που αρχικά είχαν δεχτεί με χαρά να πάρει το κινέζικο φασιστικό αντεργατικό κράτος τη Ζώνη.

Άλλωστε και τώρα παρά τις έντονες καταγγελίες, οι εργολάβοι είναι πρόθυμοι ανά πάσα στιγμή σε υποχωρήσεις την Κόσκο αρκεί να τους δώσει μία εγγύηση ότι δεν θα κάνει τα δικά της ναυπηγεία από τα οποία θα τους διώξει. Βεβαίως η Κίνα τουλάχιστον σε αυτή τη φάση της κυριαρχίας της δεν θέλει ούτε ελληνικά, ούτε δικά της ναυπηγεία για τους λόγους που εξηγήσαμε παραπάνω. Όμως τα ζητάει για να απειλεί τους εργολάβους της Ζώνης ότι θα τους αντικαταστήσει με τον εαυτό της ώστε αυτοί να συναινέσουν να πάρει η Κόσκο ένα κομμάτι από την Ζώνη για να φτιάξει την περιβόητη προβλήτα 4.

Η κυβέρνηση και το διακομματικό καθεστώς επιδιώκουν έναν νέο διακανονισμό που θα οδηγήσει σε μια ακόμα πιο λεόντεια σύμβαση, σε πάγωμα των επενδύσεων στην Κρουαζιέρα και στη Ζώνη και σε προχώρημα μόνο των Κοντέϊνερ.

Η ΟΑΚΚΕ ήδη από τότε που πάτησε το πόδι της η Κόσκο στον Πειραιά το 2008 είχε καταγγείλει ότι το κινέζικο φασιστικό μονοπώλιο θα θελήσει να καταπιεί όλο το λιμάνι και να συντρίψει κάθε πραγματική ντόπια αναπτυξιακή δραστηριότητα, και από τότε με επαναλαμβανόμενες καμπάνιες της καλεί τους εργαζόμενους να αντισταθούν στα σχέδια μετατροπής του λιμανιού σε αποικία της Κίνας.

Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι μπορούν να ηγηθούν ενός πλατιού πατριωτικού δημοκρατικού μετώπου που θα αναχαιτίσει τα αποικιοκρατικά σχέδια της Κίνας για το λιμάνι του Πειραιά αρκεί να οργανωθούν ανεξάρτητα από τα πολιτικά και συνδικαλιστικά όργανα των ψεύτικων φίλων τους. Πάνω σ’ αυτούς μπορεί να στηριχθεί ένα πλατύ μέτωπο καταγγελίας των πρακτικών της Κόσκο το οποίο θα απαιτήσει από αυτήν να τηρήσει τις συμβατικές υποχρεώσεις της και τους νόμους της χώρας σε όλα τα επίπεδα η να ξεκουμπιστεί και να πάει από εκεί που ήρθε. Το πελώριο κέρδος που ήδη έχει αποσπάσει ο κινέζικος ιμπεριαλισμός από τη χώρα μας καταλαμβάνοντας το μεγαλύτερο λιμάνι της για να διοχετεύει με τον πιο συμφερτικό τρόπο τα βιομηχανικά της προϊόντα στην απέραντη ευρωπαϊκή αγορά, δεν είναι τίποτα μπροστά στην μεγάλη ζημιά που έχει κάνει σε αυτήν και στους 4 Δήμους του Πειραιά εμποδίζοντας επί 7 ολόκληρα χρόνια να ξεκινήσουν οι βασικότερες παραγωγικές του υποδομές. Αν ο λαός μας δεν ορθώσει το ανάστημα του σε αυτούς τους άρπαγες και τους ντόπιους υποτακτικούς τους σύντομα θα γίνουν η μεγαλύτερη ανοιχτή πληγή της χώρας.