Σε κάθε περίπτωση όλοι όσοι συμμετέχουν στην κοινωνική παραγωγή, και οι εργάτες και οι υπάλληλοι αξιολογούνται ενώ ακόμη και ο μεγαλοαστός καπιταλιστής όταν λειτουργεί σαν διευθυντικο στέλεχος αξιολογείται από τους μετόχους της επιχειρησής του και σε τελική ανάλυση από την αγορά. Αξιολόγηση δεν είχαν μόνο οι δουλοχτήτες, οι φεουδάρχες και ο κάθε Φύρερ της σύγχρονης εποχής. Αλλά ακόμη και αυτοι αξιολογούνταν έμμεσα μέσα από τους εσωτερικούς συνομώτες διεκδικητές της εξουσίας τους και από τους εξωτερικούς πολέμους στους οποίους κυρίως στήριζαν τον καταπιεστικό μηχανισμό και το κοινωνικό κύρος τους.

Σε ότι αφορά την κρατική αξιολόγηση στο δημόσιο τομέα στον καπιταλισμό αυτή μπορεί να γίνεται είτε εντελώς από τα πάνω και να είναι συγκεντρωτική και αυταρχική, είτε σαν ένας συνδυασμός από τα πάνω και από τα κάτω αξιολόγησης όπως γίνεται στις προωθημένες αστικές δημοκρατίες. Στην εκπαίδευση η καλύτερη αξιολόγηση του δεύτερου είδους που ίσως όχι τυχαία αντιστοιχεί στην καλύτερη εκπαίδευση στον κόσμο σήμερα είναι αυτή της Φινλανδίας, όπου μάλιστα το κύριο βάρος του εκπαιδευτικού ελέγχου, τουλάχισον στις χαμηλότερες τάξεις πέφτει στους συλλόγους των γονιών. Πάντως η έλλειψη ολοκληρωτικής μη αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων και μάλιστα των εκπαιδευτικών, που διαμορφώνουν μυαλά και ψυχές δεν υπάρχει πουθενά αλλού σε συνθήκες ειρήνης εκτός από τη χώρα μας. Επειδη όμως η κοινωνία, όπως και η φύση, απεχθάνεται το κενό ασκεί μια ατομική θριαμβευτική αξιολογηση υπέρ του εαυτού της η πιο αδιάφορη για τους μαθητές, η πιο παρασιτική και η πιο τεμπέλικη υπαλληλοκρατία. Αυτή η κοινωνική δύναμη που έχει την τάση να επεκτείνεται και ουσιαστικά ελέγχει τα συνδικάτα των εκπαιδευτικών, που πρακτικά τα έχει εντελώς απομαζικοποιήσει και αφυδατώσει από κάθε πνεύμα κριτικής, ασκεί μια άτυπη δικτατορία στα σχολεία υπέρ της άγνοιας και της καταστροφής χαρακτήρων. Κυρίως καταστρέφει τα παιδιά της φτωχολογιάς που οι γονείς τους δεν έχουν τα λεφτά να αγοράζουν την εργατική δύναμη ιδιωτικών εκπαιδευτών, ενώ αποθαρρύνει και επιχειρεί να σαπίσει και να σπάσει το ηθικό της πλειοψηφίας των δασκάλων που θέλουν να προσφερουν στο λαό, όπως κάθε τίμιος και παραγωγικός άνθρωπος και γι αυτό αρνούνται να να μετατρέπονται σε παράσιτο που απομυζά τη ζωντάνια όλης της σχολικής ζωής.

Η αυτοαξιολόγηση-εσωτερική αξιολόγηση όλης της σχολικής μονάδας από το σύλλογο διδασκόντων, που λέγεται στο νέο νόμο και «εξωτερική αξιολόγηση» καθώς εκεί επεμβαίνουν και οι Συντονιστές εκπαιδευτικού έργου, καθώς και η ατομική του κάθε εκπαιδευτικού (που σχεδιάζεται από το υπουργείο να μπει σε εφαρμογη από του χρόνου) ήταν πάντα, οποια μορφή και αν είχε η απόλυτη αιτία για την κήρυξη πολέμου από τις ΟΛΜΕ-ΔΟΕ (ανώτατα συνδικαλιστικά όργανα των καθηγητών μέσης εκπαίδευσης και των δασκάλων πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης αντίστοιχα) ενάντια σε κάθε τέτοιο νομοσχέδιο εκτός από αυτό που ψηφίστηκε από το ΣΥΡΙΖΑ και αφορούσε την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας και για το οποίο είπαν κάτι ελάχιστες μισοκουβέντες, αλλά κυρίως δεν έκαναν τίποτα. Του νομοσχεδίου αυτού αντιγραφή είναι το τωρινό της Κεραμέως που αφορά την αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων.

ΈτσιαπότοφετινόΦλεβάρηπουτονομοσχέδιογιατην αυτοαξιολόγηση του σχολείου ψηφίστηκε από την κυβέρνηση, οι ΟΛΜΕ-ΔΟΕ κήρυξαν απεργία-αποχή από κάθε διαδικασία εφαρμογής του από τους συλλόγους των διδασκόντων στα σχολεία, που κλήθηκαν από την κυβέρνηση να τον εφαρμόσουν. Δηλαδή τις ώρες που θα γίνονταν αυτή η διαδικασία, οι εκπαιδευτικοί θα απείχαν. Οι ΕΛΜΕ, δηλαδή οι συνελεύσεις των τοπικών οργανώσεων των εκπαιδευτικών ακολούθησαν σε ποσοστό λίγο κοντά στο 90% την απόφαση αυτή των ΟΛΜΕ-ΔΟΕ. Βέβαια πρέπει να πάρουμε υπόψη μας ότι αυτές οι συνελεύσεις είναι πολύ άμαζες γιατί οι καθηγητές απεχθάνονται το πνιγηρό και αντιδημοκρατικό τους πνεύμα που οφείλεται στην κυριαρχία εκεί των αντιλαϊκών ψευτοαριστερών παρατάξεων καθώς και μιας ΔΑΚΕ που τις ακολουθεί γιατί εκπροσωπεί ότι πιο κρατικογραφειοκρατικό και εθνοσωβινιστικό έχει μέσα της η ΝΔ. Πάντως ακόμα και αν το αληθινό ποσοστό που ακολουθεί την ΟΛΜΕ είναι γύρω στο 50%, αυτό οφείλεται στα τερατώδη ψεμματα που λένε οι παραπάνω συνδικαλιστικές παρατάξεις στους εκπαιδευτικούς σε ότι αφορά την αξιολόγηση. Το βασικό τους ψέμμα είναι ότι η αυτοαξιολόγηση θα κατηγοριοποιήσει τα σχολεία. Δηλαδή θα υπάρξουν σχολεία που θα έχουν πολλούς δείκτες (δηλαδή πολλά θέματα με τα οποία ασχολήθηκαν) και υψηλές βαθμολογίες στους στόχους της αξιολόγησης και άλλα που θα έχουν λίγους δείκτες και χαμηλές βαθμολογίες. Μάλιστα, λένε, πολλούς δείκτες και υψηλές βαθμολογίες θα έχουν τα σχολεία στα οποία φοιτούν οι πλούσιοι μαθητές ή τα σχολεία των σχετικά πλούσιων περιοχών, ενώ τα σχολεία των φτωχών περιοχών στα οποία φοιτούν κατά κανόνα οι φτωχοί μαθητές θα έχουν λίγους δείκτες και χαμηλές βαθμολογίες. Με αυτόν τον τρόπο, συνεχίζουν, οι καθηγητές θα μεταβληθούν σε μαγαζάτορες που θα προσπαθούν να πουλήσουν την πραμάτια τους (τους δικούς τους δείκτες και βαθμολογίες) με σκοπό να προσελκύσουν μαθητές για να έχουν ωράριο και δουλειά στο σχολείο. Έτσι, λένε ΟΛΜΕ-ΔΟΕ, με δείκτες λίγους και βαθμολογίες χαμηλές για τα σχολεία των φτωχών, αυτά θα κλείσουν, οι καθηγητές θα χάσουν τη θέση τους και τα σχολεία θα γίνουν ιδιωτικά για να απορροφήσουν τους μαθητές του δημόσιου σχολείου που έκλεισε.

Φυσικά δεν μπήκαν ποτέ στον κόπο να εξηγήσουν πως θα κλείσουν τα σχολεία και δάσκαλοι και καθηγητές θα μείνουν άνεργοι, αφού πρώτον οι εκπαιδευτικοί είναι μόνιμοι κρατικοί υπάλληλοι και δεν απολύονται και δεύτερον ο νόμος δεν αναφέρει σε καμιά περίπτωση ότι τα σχολεία με λίγους δείκτες και χαμηλές βαθμολογίες θα κλείνουν, ουτε και θα μπορούσε αυτό να το πει και να το κανει ακόμα και η πιο αυτοκτονική κυβέρνηση. Πρόκειται για ένα τερατώδες ψέμα.

Τι σημαίνει όμως λίγοι δείκτες; Σημαίνει το εξής. Ο σύλλογος των διδασκόντων στην αρχή της χρονιάς θέτει ορισμένους στόχους για τη σχολική χρονιά και δημιουργεί ορισμένες ομάδες με εκπαιδευτικούς για την επιτυχία των στόχων. Θα κάνω αυτό και αυτό στη διάρκεια της χρονιάς, δηλαδή οτιδήποτε αφορά πχ τις μεθόδους διδασκαλίας όπως πειραματα, ομαδικές εργασίες, καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες, τις σχέσεις μεταξύ εκπαιδευτικών και μαθητών, τις εκπαιδευτικές επισκέψεις σε μορφωτικά ιδρύματα και παραγωγικές μονάδες, μέχρι και τη σύνδεση του σχολείου με την κοινωνία και γενικά οτιδήποτε θα έκανε πλουσιωτερη τη σχολική ζωή. Ο νόμος απλά βάζει ένα γενικό πλαίσιο για να βγει το σχολείο από την σημερινή απόλυτη στειρότητα του. Στο τέλος της χρονιάς γίνεται αποτίμηση από τους ίδιους τους καθηγητές αν οι στόχοι αυτοί πέτυχαν και βάζουν έναν βαθμό από το 1 έως το 4 ανάλογα με το βαθμό επιτυχίας των στόχων, Αν αυτοί οι στόχοι δεν επιτεύχθηκαν αναφέρονται οι λόγοι και τι πρέπει να γίνει για να επιτευχθουν σε μεγαλύτερο βαθμό την επόμενη χρονιά. Χαμηλή βαθμολογία, την οποία επισημαίνουμε ότι τη βάζουν οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίασης του συλλόγου διδασκόντων στο τέλος της σχολικής χρονιάς για την αποτίμηση των στόχων, σημαίνει ότι αυτό που πήγε στραβά πρέπει να διορθωθεί. Ο νόμος επίσης ορίζει ότι σε κάποια σχολεία με ειδικές συνθήκες είναι λογικό οι στόχοι να μην μπορούν να πραγματοποιηθούν έστω και για λίγο. Τότε απλά αναφέρονται οι ειδικές συνθήκες. Αυτό είναι όλο. Όμωςτοβασικό πρόβλημα για τις ΟΛΜΕ-ΔΟΕ δεν είναι οι βαθμολογίες, αλλά το πόσοι δείκτες χρησιμοποιήθηκαν. Δηλαδή σε κάποια σχολεία οι εκπαιδευτικοί πραγματοποιούν πολλές δράσεις και σε κάποια άλλα καθόλου ή ελάχιστες. Αυτό δηλαδή που θα φανεί στην πραγματικότητα είναι ότι κάποιοι εκπαιδευτικοί σε κάποια σχολεία κάτι κάνουν, ενώ κάποιοι άλλοι σε άλλα σχολεία δεν κάνουν τίποτα. Όμωςαυτόδενέχεισχέσημετοαντασχολείαείναισεφτωχέςπεριοχέςήόχι, αλλά με τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, με την βοηθεια που δίνει το υπουργείο στον εμπλουτισμό και τη διευκόλυνη στην πραγματοποίηση αυτών των στόχων, αλλά πάνω απ όλα με την υπερδεξιά κρατικοϋπαλληλική, αντιλαϊκή πολιτική των ΟΛΜΕ-ΔΟΕ. Κατά πόσο δηλαδή πέρα από το μάθημα στην τάξη που θα συνεχίσει ως του χρόνου να μην αξιολογείται (γιατί τοτε θα ξεκινήσει η ατομική αξιολόγηση των καθηγητων η λεγόμενη εσωτερική αξιολόγηση του σχολειου), κάνουν και κάτι παραπάνω για τους μαθητές τους. Έτσιθα φανεί στην κοινωνία η γύμνια εκείνων των δημόσιων σχολείων στα οποίο κυριαρχεί η πιο παρασιτική και αντιλαϊκή κρατικοϋπαλληλική νοοτροπία, δηλαδή η νοοτροπία της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ και έτσι θα αποκαλυφθεί η βαθύτερη αιτίας της ειδικής καταστροφής που χρόνια τώρα συντελείται στη στοιχειώδη και τη μέση εκπαίδευση της χώρας μας περισσότερη από κάθε άλλη στον καπιταλιστικό κόσμο. Αυτός είναι και ο βαθύτερος λόγος για τον οποίο αυτού του ειδους η κρατικοϋπαλληλία με ηγέτες της τα ψευτοΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και Παρεμβάσεις και με το πράσινο φως από όλες τις ως τώρα πρωθυπουργίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, έχει κάνει κατάληψη με άσκηση ψυχολογικής βίας και με τάνκερ γεμάτα ψέμματα την ηγεσία της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ και τώρα αρνείται οποιασδήποτε μορφής αξιολόγηση.

Μαζί με το επιχείρημα για κατηγοριοποίηση των σχολείων οι ΟΛΜΕ και ΔΟΕ λένε και ένα άλλο. Λένε οτι οι διαδικασίες αυτοαξιολόγησης φέρνουν μεγάλη γραφειοκρατία και ότι οι εκπαιδευτικοί θα τρώνε το χρόνο τους για τους δείκτες και θα παραμελούν τα διδακτικά τους καθήκοντα. Η εμπειρία αυτών των διαδικασιών μέχρι τώρα έδειξε ότι δεν υπάρχει καθόλου τέτοιο ζήτημα και ότι για να τεθούν οι δείκτες και να κατανεμηθούν σε ομάδες οι εκπαιδευτικοί, όπως και για να γίνει αποτίμησή τους και βαθμολογία τους στο τέλος, δεν χρειάζονται από γραφειοκρατική δουλειά πάνω από δύο ώρες συνολικά!

Το τρίτο επιχείρημά τους είναι ότι ο νόμος αυτός φέρνει ‘‘πειθάρχηση και υποταγή των εκπαιδευτικών’’. Λέγοντας «πειθάρχηση και υποταγή» εννοούν ότι οι εκπαιδευτικοί που δεν θέλουν να πραγματοποιούν δράσεις στο σχολείο με τους μαθητές τους, θα υποχρεωθούν πια να το κάνουν όχι κάτω από την πίεση μιας κυβέρνησης που στην προκείμένη περίπτωση αφησε χωρίς πρακτική πολιτική στήριξη την ίδια της την υπουργό, αλλά κάτω από την πίεση της κοινωνίας που ξέρει εδώ και χρόνια ότι το ελληνικό σχολείο διαλύεται. Θα υποχρεωθούν δηλαδή να ανταποκριθούν στις αναγκες των πιο φτωχών μαθητών και των γονιών τους που δεν έχουν λεφτά για φροντιστήρια, καθώς και στις ανάγκες των ίδιων των εκπαιδευτικών που στην πλειοψηφία τους νοιάζονται για να πιάνει τόπο η δουλειά τους. Αυτοί θέλουν να αξιολογούνται, πράγμα που δεν θέλουν αυτοί οι οποίοι θέλουν να συνεχίσουν να επιβάλλουν στους μαθητές την πνευματική και ψυχική απουσία τους από την τάξη και τελικά την περιφρόνηση τους στα παιδιά της φτωχολογιάς. Στην πραγματικότητα δηλαδή δεν θέλουν αυτοί οι τελευταίοι να χάσουν την εξουσία τους στο σημερινό σχολείο, αφού ο νόμος της αξιολόγησης τίποτα δεν αλλάζει σε όλα τα υπόλοιπα ζητήματα του σχολείου (προγράμματα σπουδών, τρόπο διδασκαλίας, ωράριο εργασίας κλπ).

Το ευρύτερο αντιφασιστικό μέτωπο που πήρε την πρωτοβουλία να συγκροτησει η ΟΑΚΚΕ στην εκπαίδευση, η Κίνηση «Παιδεία για Δημοκρατία και Ανάπτυξη» υποστηρίζει τη συγκεκριμένη αξιολόγηση όσο θα είναι συνεπής στη δεσμευση της ότι δεν θα είναι τιμωρητική, γιατί πιστεύει ότι πρέπει και οι εκπαιδευτικοί, όπως γίνεται και σε όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους, να αξιολογούνται από τον εργοδότη τους, που εδώ είναι το κράτος. Δηλαδή είμαστε αντίθετοι σε μια αξιολόγηση που στις σημερινές συνθήκες της ανεργίας και της κρίσης θα απολύει τους εκπαιδευτικούς. Όμωςσεαντίθεσημε την αξιολόγηση που είχε ψηφιστεί από την κυβέρνηση Σαμαρά και που όριζε στην ατομική αξιολόγηση ότι υποχρεωτικά ένα ποσοστό 15% θα έπαιρνε χαμηλή βαθμολογία, το οποίο αν επαναλαμβανόνταν για δεύτερη φορά θα οδηγούσε σε απόλυση (ΠΔ 52), ο τωρινός νόμος προβλέπει για την ατομική αξιολόγηση που θα πραγματοποιείται κάθε τέσσερα χρόνια μόνο την παρακολούθηση επιμόρφωσης για όποιον εκπαιδευτικό αξιολογηθεί ως ανεπαρκής.

Με το άνοιγμα των σχολείων το Σεπτέμβρη οι σύλλογοι διδασκόντων (ουσιαστικά η συνέλευση των εκπαιδευτικών κάθε σχολικής μονάδας που συγκαλείται από τον Διευθυντη, οπότε σαν τέτοια δεν είναι ένα συνδικαλιστικό αλλά ένα κρατικό διοικητικό όργανο), θα έπρεπε να πραγματοποιήσουν πάλι συνελεύσεις σχετικές με την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας μέχρι τις αρχές του Οκτώβρη. Εννοείται ότι μπροστά στον θανάσιμο κίνδυνο για τα ταξικά αντιλαϊκά συμφέροντα τους οι ΟΛΜΕ-ΔΟΕ κηρυξαν απεργία-αποχή. Αν και ένας μεγάλος αριθμός σχολείων συμμετείχαν σε αυτήν, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής και δεν διαψεύστηκαν ούτε από τις ΟΛΜΕ-ΔΟΕ, μέχρι τις αρχές του Οκτώβρη 6600 σχολεία-σε ένα σύνολο 15000 περίπου-είχαν πραγματοποιήσει συνεδριασεις συλλόγων διδασκόντων και είχαν στείλει σχέδια για την αυτοαξιολόγηση. Μέσα σε αυτήν την κατάσταση, δηλαδή με δεδομένη μια αρκετά μεγάλη, αν και όχι όσο περιμένε η ΟΛΜΕ, υποκινημένη από ψέμματα αντίθεση των εκπαιδευτικών στο νόμο, αντί η Κεραμέωςνα βγει στις τηλεοράσεις να υπερασπίσει το νόμο και να καλέσει τις ΟΛΜΕ-ΔΟΕ σε αντιπαράθεση μπροστά σε γονείς, μαθητές και σε όλους τους καθηγητές, και αντί να βγουν τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και της ΔΑΚΕ να κάνουν το ίδιο και αντί ο ίδιος ο Μητσοτάκης να πει έστω μια λέξη υπέρ του νόμου της υπουργού του, άφησαν ανενόχλητη τις ΟΛΜΕ και ΔΟΕ να λένε τα γκεμπελικά ψέματα τους, και επίσης ανενόχλητη την Κεραμέως να τις πάει στα Δικαστήρια ενάντια στην απεργία αποχή. Δηλαδή κατέφυγαν στη βία για να δώσουν στους ψεύτες της πιο αντιδραστικής μερίδας του κράτους και της κρατικής υπαλληλίας τον τίτλο του κυνηγημένου αγωνιστή.

Ετσι το Δικαστήριο κήρυξε παράνομη την απεργια την ίδια ώρα που το ψευτοΚΚΕ κατέβαζε στο δρόμο όλο τον πολιτικό του στρατό εμφανίζοντας τον σαν εκπαιδευτικούς επειδη οι εκπαιδευτικοί εδώ και χρόνια δεν κατεβαίνουν από απέχθεια στα καπέλα που τους φορά για χρόνια η ηγεσία τους. ΈτσιηΚεραμεώς σαν ένας κλασσικός αστός που περιφρονεί το λαό και τις διαθέσεις του, αλλά και παίζοντας το μόνιμο προβοκατόρικο παιχνίδι του Μητσοτάκη υπέρ του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, αντί να λύσει το πρόβλημα πολιτικά και με συζήτηση στα ΜΜΕ προσέφυγε στον κρατικό καταναγκασμό δίνοντας κι άλλη ζωη στο σάπιο μέτωπο της αντι-εκπαίδευσης.

Με βάση αυτό το δεδομένο η Κίνηση «Παιδεία για Δημοκρατία και Ανάπτυξη» με τοποθέτησή της, ενώ συνέχιζε να υποστήριζει το νόμο έκανε την τοποθέτηση ότι δεν θα συμμετέχει στους συλλόγους της αξιολόγησης όσο χρησιμοποιείται ένας δικαστικός καταναγκασμός απέναντι σε μια εξαπατημένη πλειοψηφία εκπαιδευτικών.

Στο επόμενο διάστημα καλούνται γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ με αντικείμενο ποια θα είναι η συνέχεια, στις οποίες η συμμετοχή είναι ελάχιστη. ΈτσιγίνεταιησυνέλευσητωνπροέδρωντοΣάββατο 16 Οκτώβρη, μέσασεέναόργιοαντιδημοκρατίας. Πρόεδροιψήφιζανόχιτις αποφάσεις των άμαζων γενικών συνελεύσεων των ΕΛΜΕ τους, αλλά ανάλογα με την κομματική τους τοποθέτηση. Σε αυτό το όργιο αντιδημοκρατίας και ευτελισμού κάθε δημοκρατικής διαδικασίας πρωτοστάτησαν οι Παρεμβάσεις (που ανήκουν στην εξωκοινοβουλευτική «αριστερά») και το ΠΑΜΕ (του ψευτοΚΚΕ) που ψηφισαν να συνεχιστεί η απεργία-αποχή ενώ ήξεραν ότι οι εκπαιδευτικοι δεν θα πήγαιναν ταυτόχρονα κόντρα στα δικαστήρια και κόντρα στην κοινή γνώμη. Οι υπόλοιποι προσκείμενοι στη ΝΔ, το ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΙΝΑΛ που ήξεραν ότι τα κόμματά τους, που είναι πιο μαζικά και πιο «κοινοβουλευτικά» από το ψευτοΚΚΕ θα πάθουν ζημιά στη βάση αν πάνε κόντρα στα δικαστήρια χωρίς να έχουν καν μαζί τους την κοινή γνώμη, ψήφισαν να σταματήσει η απεργία-αποχή τους.

Λίγο μετά και οι δυο τάσεις βρήκαν μια κοινή λύση στη ΔΟΕ: Αποφάσισαν να μπουν τυπικά οι εκπαιδευτικοί στη διαδικασία της αυτοαξιολόγησης των σχολικών μονάδων ώστε να μην διωχθούν ποινικά, αλλά να γραψουν ένα χαρτι ίδιο για όλα τα σχολεία της χώρας όπου θα προτείνουν κάποιες δραστηριότητες που δεν θα τις πραγματοποιούν αλλά στο τέλος θα βαθμολογούν τον εαυτό τους με 4 (άριστα). Πρόκειται για μια απόφαση απόλυτης γελοιοποίησης του οποιουδήποτε διεκδικητικού συνδικαλισμού γιατί και αρνείται να αναλάβει τα ουσιαστικά ρίσκα μιας αναμέτρησης με το κράτος και φτύνει κατάμουτρα την κοινή γνώμη και τους περίπου μισούς καθηγητές που μπήκαν στην αξιολόγηση.

Η ΟΛΜΕ αντίστοιχα με απόφαση της ΓΣ των προέδρων των ΕΛΜΕ ψήφισε «η τηλεκπαίδευση να διενεργείται αποκλειστικά από τον χώρο των σχολείων με εξοπλισμό που θα παράσχει η υπηρεσία. Καλούμε όλους και όλες τις εκπαιδευτικούς κάθε φορά που απαιτείται από αυτούς/ες να παράσχουν υπηρεσίες τηλεκπαίδευσης να παρουσιάζονται στο σχολείο τους και να απαιτούν τον απαραίτητο χώρο, εξοπλισμό και σύνδεση από την υπηρεσία». Πρόκειται για θέση απόλυτης ντροπής και δυσφήμησης για τον κλάδο των καθηγητών, να μην θέλουν ουσιαστικά να γίνει τηλεκπαίδευση (όταν θα χρειαστεί) γιατί είναι γνωστό ότι από τη μια τα σχολεία δε διαθέτουν τόσους υπολογιστές όσοι και οι εκπαιδευτικοί που διδάσκουν, και από την άλλη δεν υπάρχει σε κάθε χώρο του σχολείου δίκτυο για να συνδέονται και να κάνουν το μάθημά τους. Στην πραγματικότητα για άλλη μια φορά θέλουν να αφήσουν αμόρφωτα τα φτωχά παιδιά, αφού έτσι ή αλλιώς οι πλούσιοι ή εύποροι μαθητές θα πάνε στο φροντιστήριο ή στα ιδιαίτερα για να αναπληρώσουν τα μαθήματα που χάνουν.

Αυτή η στάση θα κοστίσει παραπέρα στο ήδη βαρια τραυματισμένο κύρος της ηγεσίας των εκπαιδευτικών στις λαϊκές μάζες και επίσης μπορεί να δώσει κύρος στη διαδικασία αξιολόγησης αν η κυβέρνηση δεν συνεχίσει την πολιτική της να παίρνει ποινικά μέτρα κατά των εκπαιδευτικών που δεν συμμετέχουν στην αξιολόγηση.

Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι όλη η κοινωνία θα βρεθεί σε λίγο απέναντι από τους εκπαιδευτικούς, καθώς βλέπει τα παιδιά του να βγαίνουν αμόρφωτα από τα σχολεία και ιδιαίτερα οι φτωχοί μαθητές και να αναγκάζονται να πληρώνουν, όσοι έχουν βέβαια, για μια θέση στην ανώτατη εκπαίδευση. Στο ζήτημα δε της άρνησης της αξιολόγησης, δηλαδή του ελέγχου τους από τον εργοδότη τους, είναι πολύ θυμωμένη μαζί τους. Αυτή η κοινωνική πίεση μαζί με την άρνηση πολλών εκπαιδευτικών να ακολουθήσουν μέχρι το τέλος ΟΛΜΕ-ΔΟΕ, έφερε αυτή την εικόνα διάλυσης και διαφθοράς στη συνέλευση των προέδρων και την αποχή από τις γενικές συνελεύσεις.

Πιστεύουμε ότι οι δημοκράτες εκπαιδευτικοί πρέπει να αποδεκτούν την τωρινή αξιολόγηση, αλλά πάνω από όλα να παλέψουν για έναν έλεγχο του λαού, δηλαδή των μαθητών και των γονιών πάνω στο σημερινό σχολείο. Αυτό είναι η βασική προϋπόθεση για να αλλάξει το σχολείο προς όφελος της εργατικής τάξης και του λαού.