Ο Πο­ρο­σέν­κο - παι­δί του σο­σιαλ­φα­σι­στι­κού κα­θε­στώ­τος, φί­λος του αρ­χι­μα­φιό­ζου προμη­θευ­τή ρω­σι­κού α­ερί­ου Φιρ­τάς και πρώ­ην υ­πουρ­γός στην ρω­σό­φι­λη κυ­βέρ­νη­ση Α­ζά­ροφ της προ­εδρί­ας Για­νου­κό­βιτ­ς - εμ­φα­νί­στη­κε με τη βο­ή­θεια του Κρεμ­λί­νου σαν υ­πέρ­μα­χος της ε­θνι­κής ο­μο­ψυ­χί­ας (υ­περ­κομ­μα­τι­κός, ε­δα­φι­κή ε­νό­τη­τα, α­ντι­δια­φθο­ρά, με­ταρ­ρυθ­μί­σεις, φι­λο­δυτι­κή πο­ρεί­α και δια­πραγ­μα­τεύ­σεις με τη Μό­σχα) μπρο­στά στο λα­ό ό­χι μό­νο της δυ­τι­κής αλ­λά και της α­να­το­λι­κής Ου­κρα­νί­ας κι έ­τσι κα­τά­φε­ρε μί­α συ­ντρι­πτι­κή νί­κη έ­να­ντι των υ­πο­λοί­πων. Προ­η­γού­με­να, είχε λά­βει μί­α με­γά­λη ώ­θη­ση και α­πό τον Β. Κλί­τσκο που εκ­δή­λω­σε τη στή­ριξη στην υ­πο­ψη­φιό­τη­τά του.

Ο νι­κη­τής των ε­κλο­γών χρω­στά­ει τη φή­μη του κύ­ρια στην α­νά­μι­ξη που εί­χε στα γε­γο­νό­τα της Μα­ϊ­ντάν, που προ­ε­τοί­μα­σαν τη ρω­σι­κή ει­σβο­λή και την προ­σάρ­τη­ση της Κρι­μαί­ας. Με τα ΜΜΕ που διέ­θε­τε με­τα­ξύ άλ­λων ο κρα­τι­κο-ολι­γάρ­χης, βο­ή­θη­σε στο να δυ­να­μώ­σουν στο ε­σωτερι­κό της Μα­ϊ­ντάν οι προβο­κα­τό­ρι­κες να­ζι­φα­σι­στι­κές συμ­μο­ρί­ες του κόμ­μα­τος “Σβό­μπο­ντα” και του “Δεξιού Το­μέ­α”. Αυ­τές οι δυ­νά­μεις λει­τούρ­γη­σαν ως φό­βη­τρο για το λα­ό της α­νατο­λι­κής Ου­κρα­νί­ας εν­θαρ­ρύ­νο­ντάς τον να εί­ναι α­διά­φο­ρος ή και σε μι­κρό πο­σο­στό να τα­χθεί στο πλευ­ρό των ρώ­σων ει­σβο­λέ­ων. Ό­μως το ε­κλο­γι­κό α­πο­τέλε­σμα ήρ­θε να κα­ταρ­ρί­ψει τους ι­σχυ­ρι­σμούς των ρώ­σων που έ­κα­ναν λό­γο για να­ζι­στι­κο­ποί­η­ση της Ου­κρα­νί­ας. Συ­γκε­κρι­μέ­να, οι α­νοι­χτά να­ζι­φα­σί­στες υπο­ψή­φιοι, που τό­σο πο­λύ προ­βάλ­λο­νταν α­πό τα ρώ­σι­κα ΜΜΕ και με­ρι­κοί α­πό αυτούς ό­πως ο βρώ­μι­κος Πα­ρου­μπί κα­τεί­χαν καί­ριες θέ­σεις πο­λι­τι­κής ε­ξου­σίας έ­λα­βαν έ­να πε­νι­χρό πο­σο­στό της προ­τί­μη­σης των ου­κρα­νών ψη­φο­φό­ρων. Ο Τια­νι­μπόκ του φι­λο­να­ζι­στι­κού “Σβό­μπο­ντα” έ­λα­βε μό­λις το 1,16% ε­νώ ο Γιά­ρος του “Δε­ξιού Το­μέ­α” το εκ­πλη­κτι­κό πο­σο­στό του… 0,7%!

Ο ου­κρα­νι­κός λα­ός στα­δια­κά συ­νει­δη­το­ποιεί μέ­σα α­πό την ε­μπει­ρία του πό­σο στη­μέ­νο εί­ναι το πο­λι­τι­κό παι­χνί­δι που έ­χει φέ­ρει σε “α­ντι­πα­ράθε­ση” τους να­ζί προ­βο­κά­το­ρες της Μα­ϊ­ντάν με τους ρω­σό­δου­λους αυ­το­νο­μι­στές του Ντο­νέ­τσκ και του Λου­γκάν­σκ. Ι­διαί­τε­ρα ο λαός της α­να­το­λι­κής Ουκρα­νί­ας έ­χει πλέ­ον αρ­χί­σει να συ­νει­δη­το­ποιεί ό­τι αυ­τοί που η­γή­θη­καν μιας ρω­σό­φι­λης δια­με­λι­στι­κής ε­ξέ­γερ­σης στο ό­νο­μά του και ε­νά­ντια στις αρ­χές του Κιέ­βου στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα δεν τον εκ­προ­σω­πούν. Ε­κεί έ­χουν αυ­ξη­θεί οι α­πα­γω­γές (με­τα­ξύ των ο­ποί­ων και 8 πα­ρα­τη­ρη­τών του Ο­Α­ΣΕ), οι ε­ξα­φα­νί­σεις και οι θα­να­τι­κές α­πει­λές σε βά­ρος υ­πο­στη­ρι­κτών της ου­κρα­νι­κής α­νε­ξαρ­τη­σί­ας και ε­δα­φι­κής α­κε­ραιό­τη­τας. Ο φό­βος, το χά­ος, το πλιά­τσι­κο σε κα­τα­στήμα­τα εί­ναι συ­χνό φαι­νό­με­νο. Ο­λο­έ­να και πε­ρισ­σό­τε­ρο κα­τα­κλύζουν τις δύ­ο “αυ­τό­νο­μες λα­ϊ­κές δη­μο­κρα­τί­ες” - φα­ντά­σμα­τα έ­νο­πλοι α­πό τη Ρω­σί­α, βε­τερά­νοι της ει­σβο­λής στο Αφ­γα­νι­στάν, τσε­τσέ­νοι φα­σί­στες του ε­γκά­θε­του της Μό­σχας Κα­ντί­ροφ και άλ­λοι “μα­χη­τές” κου­βα­λη­μέ­νοι α­πό την κα­τε­χό­με­νη Γε­ωρ­γί­α και άλ­λες χώ­ρες της πρώ­ην ΕΣΣΔ που ήρ­θαν για να “βο­η­θή­σουν” τους φι­λορώ­σους α­δελ­φούς τους. Οι έ­νο­πλοι αυ­τοί εί­ναι εκ­παι­δευ­μέ­νοι, κα­λά ε­ξο­πλι­σμέ­νοι και κα­θο­δη­γη­μέ­νοι α­πό τη Μό­σχα. Ό­πως ε­ξο­μο­λο­γεί­ται ο Στα­νι­σλάβ Κουτσε­ρέν­κο, κά­τοι­κος Ντο­νέ­τσκ και φυ­σιο­θε­ρα­πευ­τής, στους New York Times (27/5): “Αυτό δεί­χνει ό­τι αυ­τός ο πό­λε­μος δεν εί­ναι κα­θα­ρός. Εί­ναι πλα­σμα­τι­κά δη­μιουρ­γη­μέ­νος. Αν αυ­τή εί­ναι μί­α ε­ξέ­γερ­ση της Λα­ϊ­κής Δη­μο­κρα­τί­ας του Ντο­νέ­τσκ τό­τε τι θέ­λουν ε­δώ οι ξέ­νοι;”

Οι ί­διοι οι ε­πι­κε­φα­λείς της “ε­ξέ­γερ­σης” προ­έρ­χο­νται α­πό τη Ρω­σί­α. Ο α­να­κη­ρυγ­μέ­νος “πρω­θυ­πουρ­γός” του Ντο­νέ­τσκ, Α­λε­ξά­ντερ Μπο­ρο­ντά­ι, για παρά­δειγ­μα α­νή­κε σε έ­ναν κύ­κλο ρώ­σων φα­σι­στών, παν­σλα­βι­στών που έ­βγα­ζαν την ε­φη­με­ρί­δα “Ζά­φτρα”. “Σε μια συ­νέ­ντευ­ξη” γρά­φουν οι ΝΥΤ (στο ί­διο), “ο κ. Μπο­ρο­ντά­ι εί­πε ό­τι αυ­τός και ο κ. Στρελ­κόφ, ο ρώ­σος διοι­κη­τής του Σλαβιάν­σκ, εί­χαν πά­ει μα­ζί στην Υ­περ­δνει­στε­ρί­α, μια α­πο­σχει­σθεί­σα πε­ριο­χή στη Μολ­δα­βί­α, για να υ­πε­ρα­σπι­στούν τα δι­καιώ­μα­τα των Ρώ­σων τη δε­κα­ε­τί­α του ’90. Κα­το­νό­μα­σε τις πό­λεις στη Ρω­σί­α α­πό ό­που έ­χουν έρ­θει ε­θε­λο­ντές, πε­ρι­λαμβα­νο­μέ­νου του Νο­βο­σι­μπίρ­σκ, του Βλα­δι­βο­στόκ και της Τσί­τα. Εί­πε ό­τι πι­στεύ­ει στην ι­δέ­α της Με­γά­λης Ρω­σί­ας και ό­τι εί­χε έρ­θει στην Ου­κρα­νί­α για να την υ­λο­ποι­ή­σει”.

Αυ­τός ο τρό­πος “έμ­με­σης” ε­πέμ­βα­σης ε­πι­τρέ­πει στο Κρεμ­λί­νο να ι­σχυ­ρι­στεί ό­τι το ί­διο δεν έ­χει κα­μί­α α­νά­μι­ξη α­φού δε στέλ­νει άλ­λα τα­κτι­κά στρα­τεύ­μα­τα στην Ου­κρα­νί­α, και ό­τι οι ί­διοι οι ου­κρα­νοί ε­ξε­γέρ­θη­καν και ζη­τούν αυ­το­νο­μί­α και ρω­σι­κή προ­στα­σί­α. Του ε­πι­τρέπει α­κό­μα να α­σκεί πίε­ση στο Κί­ε­βο για να το α­να­γκά­σει να ου­δε­τε­ρο­ποι­η­θεί πο­λι­τι­κά και να παρα­χω­ρή­σει ευ­ρεί­ες ε­ξου­σί­ες στις πε­ρι­φέ­ρειες. Έ­τσι θα μπο­ρέ­σει να ε­πι­βά­λει ε­πι­πλέ­ον ό­ρους που πρα­κτι­κά θα ση­μαί­νουν την οι­κο­νο­μι­κή και πο­λι­τι­κή συ­γκυ­ριαρ­χί­α της χώρας με την Ε­Ε που θα ο­δη­γή­σει στην πε­ραι­τέ­ρω α­νά­μι­ξή του στα ευ­ρω­πα­ϊ­κά πράγ­μα­τα.

Ο Πορο­σέν­κο, στα χνά­ρια του πρω­θυ­πουρ­γού του Για­τσε­νιούκ, βιάστη­κε να φα­νε­ρώ­σει τη φι­λι­κή του προ­διά­θε­ση α­πέ­να­ντι στους ό­ρους που εί­χε θέ­σει το Κρεμ­λί­νο. Ε­νώ αρ­χι­κά εμ­φα­νί­στη­κε σκλη­ρός πο­λέ­μιος των α­πο­σχι­στών, στη συ­νέ­χεια μα­λά­κω­σε ε­πι­διώ­κο­ντας “ει­ρη­νι­κή λύση”, παύ­ση των ε­χθροπρα­ξιών και συ­νο­μι­λί­ες με τον Πού­τιν - πράγ­μα που έ­κα­νε α­πευ­θεί­ας πε­τυ­χαίνο­ντας μί­α πρώ­τη α­πο­στο­λή ρώ­σου α­πε­σταλ­μέ­νου στο Κί­ε­βο για δια­πραγ­μα­τεύ­σεις α­ντί να τον α­ντι­με­τω­πί­σει στρα­τιω­τι­κά στο Ντον­μπάς και με μί­α διεθνή κα­μπά­νια κα­ταγ­γελί­ας και α­πο­μό­νω­σης του ε­πι­θε­τι­στή. Ο νέ­ος πρό­ε­δρος υ­πο­σχέ­θη­κε στο κοι­νο­βού­λιο ό­τι θα α­πο­κέ­ντρω­νε τις κρα­τι­κές ε­ξου­σί­ες, αν και α­πέ­κλει­σε το ο­μο­σπον­δια­κό μο­ντέ­λο (El Pais, 7/6). Ό­σο για την έ­ντα­ξη της χώ­ρας στο ΝΑ­ΤΟ ο ί­διος έ­χει α­πο­κλεί­σει προ­κα­τα­βο­λι­κά έ­να τέ­τοιο εν­δε­χόμε­νο. Ό­λα αυ­τά δεί­χνουν πως οι σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στές του Κρεμ­λί­νου εν­θαρ­ρύ­νουν σ’ αυ­τή τη φά­ση μί­α ύ­φε­ση της έ­ντα­σης βγά­ζο­ντας α­πό το μα­νί­κι το χαρ­τί Πο­ρο­σέν­κο για να τον εμ­φα­νί­σουν σαν με­τριο­πα­θή συ­νερ­γα­ζό­με­νο με τη Ρω­σί­α και σαν τέ­τοιο σω­τή­ρα της χώ­ρας του.

Έ­να πρώ­το ση­μά­δι φαι­νο­με­νι­κής ε­ξο­μά­λυν­σης ή­ταν η α­να­κοί­νω­ση της Μό­σχας ό­τι δε θα δια­κό­ψει την προ­μή­θεια φυ­σι­κού α­ε­ρί­ου στο Κί­ε­βο πα­ρά τις α­πει­λές που εί­χε δια­τυ­πώ­σει για το α­ντί­θε­το σε πε­ρί­πτω­ση που η ου­κρανι­κή πλευ­ρά α­δυ­να­τού­σε να κα­τα­βά­λει χρω­στού­με­νες δόσεις. Φαί­νε­ται πως με την ά­νο­δο του Πο­ρο­σέν­κο στην προ­ε­δρί­α οι ρώ­σοι χί­τλερ βά­ζουν μπρος το σχέ­διο για την ά­με­ση πο­λι­τι­κή και οι­κο­νο­μι­κή διείσ­δυ­σή τους στην Ε­Ε. Ένα α­πό τα πρώ­τα πράγ­μα­τα που έ­κα­νε ο νέ­ος ου­κρα­νός πρό­ε­δρος ή­ταν να επι­σημά­νει ό­τι πή­ρε ε­ντο­λή α­πό τους ψη­φο­φό­ρους για να πε­τύ­χει “τη σύν­δε­ση με την Ε­Ε, μί­α βα­θειά και ευ­ρεί­α ζώ­νη ε­λεύ­θε­ρου ε­μπο­ρί­ου και έ­να κα­θε­στώς χωρίς βί­ζα με την Ε­Ε”. Α­φού λοι­πόν έ­χουν ή­δη ξε­κι­νή­σει οι δια­πραγ­μα­τεύ­σεις με τον Πού­τιν και η Μό­σχα έ­χει ι­σχυ­ρά συμ­φέ­ρο­ντα στην Ου­κρα­νί­α, η α­πό­φα­ση για οι­κο­νο­μι­κή σύν­δε­ση με την Ευ­ρώ­πη εί­ναι α­να­με­νό­με­νο ό­τι θα α­πο­τε­λέ­σει κι αυ­τό α­ντι­κεί­με­νο της ρω­σο-ου­κρα­νι­κής δια­πραγ­μά­τευ­σης. Αυ­τό πρέ­πει να εί­ναι το νό­η­μα της δή­λω­σης Πού­τιν ό­τι “Α­πό τη στιγ­μή που θα υ­πο­γρα­φεί η συν­θή­κη και θα τε­θεί σε ι­σχύ, θα λά­βου­με μέ­τρα για να δια­σφα­λί­σου­με τη (ρω­σι­κή) οι­κο­νο­μί­α” (Russia Today, 6/6).
Με τους πρά­κτο­ρές της στην η­γε­σί­α της Ου­κρα­νί­ας και με μί­α Δύ­ση που εί­ναι α­πρό­θυ­μη λό­γω κοι­νών συμ­φε­ρό­ντων να τους ε­μπο­δί­σει, οι ρώ­σοι σοσιαλ-να­ζί με­θο­δεύ­ουν την ε­πέ­λα­σή τους στην Ευ­ρώ­πη, πράγ­μα που θα ρί­ξει τους λα­ούς της σε μί­α πρω­το­φα­νή βαρ­βα­ρό­τη­τα. Στα χνά­ρια των πο­λι­τι­κών τους προ­γό­νων Τσά­μπερ­λαιν και Ντα­λα­ντιέ οι δυ­τι­κοί ι­μπε­ρια­λι­στές έ­χουν δε­χτεί ο­ρι­στι­κά την προ­σάρ­τη­ση της Κρι­μαί­ας και προ­τι­μούν να συ­να­ντιού­νται με το με­γα­λύ­τε­ρο ε­χθρό των λα­ών του πλα­νή­τη τον νέ­ο Χί­τλερ Πού­τιν στις α­ντι­να­ζι­στι­κές ε­πε­τεί­ους δί­νο­ντάς του την υ­πό­σχε­ση ό­τι “θα ξα­να­χτι­στεί έ­να μέ­ρος της ε­μπι­στο­σύ­νης τους” α­πέ­να­ντί του, ό­πως έ­κα­νε πρό­σφατα ο σι­χα­με­ρός Ο­μπά­μα.

Ε­νά­ντια σ’ αυ­τή τη γραμ­μή του κα­τευ­να­σμού που α­κο­λου­θούν οι δυ­τι­κοί μο­νο­πω­λι­στές, η γραμ­μή του ε­νιαί­ου α­ντι­φα­σι­στι­κού με­τώ­που κα­τά των νέ­ων χί­τλερ μπο­ρεί να α­να­κό­ψει την προ­έ­λα­σή τους στην Ου­κρα­νί­α και να α­πο­τρέψει τον πα­γκό­σμιο πό­λε­μο που πλη­σιά­ζει α­ποκα­λύπτο­ντας στα μά­τια της αν­θρω­πό­τη­τας ό­λο το εύ­ρος της ύ­που­λης, σύν­θε­της ρω­σι­κής ε­πι­θε­τι­κής πο­λιτι­κής.