OAKKE in ENGLISH
Όλος ο διακομματικός θίασος στην υπηρεσία της διαπραγμάτευσης Τσίπρα
Εννοείται πάλι ότι πίσω από την κυβερνητική συμμορία όλος ο κοινοβουλευτικός θίασος συμμετέχει στον εθνικό αντιευρωπαϊκό εκβιασμό, η κάθε κομματική ηγεσία με τον τρόπο της:
Οι σοσιαλφασίστες, σαν ψευτοΚΚΕ με την εξωκοινοβουλευτική ουρά του, έχουν αναλάβει το ρόλο του εξεγερμένου λαού και οργανώνουν τις 24ωρες τζούφιες κρατικές απεργίες τους συν τις διαδηλώσεις ενάντια στην ΕΕ -που θα ήταν σκέτες λιτανείες αν ο κυβερνητικός αναρχισμός δεν οργάνωνε κάθε τόσο κάποιες φωτισμένες από μολότωφ αψιμαχίες με την αστυνομία, δεν έστηνε ομοιώματα ένοπλου λαού στα Εξάρχεια και δεν οργάνωνε λαϊκό αντάρτικο ενάντια στους ...ελεγκτές του μετρό. Οι ναζήδες από την πλευρά τους δίνουν στον καθεστωτικό αντιευρωπαϊσμό το δήθεν αδιάλλακτο ψευτοπατριωτικό και αντισημιτικό χαρακτήρα του «αντιτοκογλυφικού» πολέμου*. Όμως η βασική πολιτική ενίσχυση που δίνουν οι φαιο-«κόκκινοι» στην κυβερνητική συμμορία είναι το να την κατηγορούν ασταμάτητα ότι είναι μια φιλοδυτική καιροσκοπική πολιτική ομάδα που έχει γίνει ένα σκυλάκι της ΕΕ όπως προηγούμενα το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ, και η ΝΔ του Σαμαρά, η οποία παρόλες τις δήθεν κόγξες της θα δώσει το κεφάλι του λαού επί πίνακι στους κτηνώδεις δανειστές της. Αυτή η διαρκής κατηγορία που απευθύνεται σε έναν κοινοβουλευτικά ευπαθή και όλο και περισσότερο αντιπαθή και μισητό στο λαό ΣΥΡΙΖΑ, δίνει σε αυτόν το διαπραγματευτικό χαρτί να λέει στην ΕΕ: «Κύριοι με λένε διαρκώς προδότη στα αριστερά μου και μου παίρνουν έτσι όλη τη βάση μου και μάλιστα με αποσταθεροποιούν εντελώς κοινοβουλευτικά, όπου ήδη οι 53 από τους βουλευτές με απειλούν με καταψήφιση επειδή σας έχω δώσει ήδη πολλά. Θέλετε λοιπόν να μου πάρετε κι άλλα; Δεν βλέπετε ότι έτσι θα πέσω; Ή πιστεύετε ότι μετά την πτώση μου, έναν εξαγριωμένο από τα δύο «άκρα» όχλο θα τον σταματήσουν οι φίλοι σας της ΝΔ, ΠΑΣΟΚ Σία που όμως δεν έχουν καμιά πρόσβαση στα αριστερά τους, δηλαδή καμιά δύναμη στα συνδικάτα και στους φλεγόμενους δρόμους, ενώ εγώ πάντα έχω δεσμούς με όλους αυτούς;»
Σε αυτό το παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ οι σοσιαλφασίστες και ναζί δεν είναι μόνοι τους. Έχουν μαζί τους και τους υποτιθέμενους φιλοευρωπαίους ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΕΚ που βοηθάνε ακόμα περισσότερο το ΣΥΡΙΖΑ γιατί ολοκληρώνουν από τα δεξιά το υποτιθέμενο εθνικό μέτωπο ενάντια στην πολιτική ασυνέπεια του απέναντι στο λαό. Αυτοί λένε στο διαπραγματευόμενο ΣΥΡΙΖΑ: «Για να φαίνεσαι αριστερός καταστρέφεις τη χώρα. Εμείς υποκύψαμε στους δανειστές χωρίς να κάνουμε το σκληρό όπως εσύ. Επιπλέον αφού είσαι κωλοτούμπας και υπέκυψες πέρυσι γιατί τραβάς τώρα ξανά τις διαπραγματεύσεις μαζί τους; Αφού ξέρεις πως δεν θα πάρεις τίποτα γιατί βάζεις διαρκώς κόκκινες γραμμές που ξέρεις ότι θα καταπατήσεις ;». Με αυτήν την τακτική πετυχαίνουν ό,τι ακριβώς θέλει ο Τσίπρας, που μπορεί να λέει στους δανειστές: «Δεν φτάνει που έγινα ξεφτίλα στην αριστερά για χάρη σας, θέλετε να με κάνετε ξεφτίλα και στη δεξιά; Αν δεν μου δώσετε κάποια νίκη στα μέτρα κόντρα στο απαιτητικό ΔΝΤ, τότε ας πεθάνω μαζί με τους εχθρούς μου: τώρα εκλογές όπως άλλωστε ζητάει και ο δικός σας Μητσοτάκης ή ακόμα και χρεωκοπία. Δεν θα διαλύσω το κόμμα μου για χάρη σας».
Δηλαδή το «υπόγραψε κωλοτούμπα Τσίπρα» συν το κάλεσμα του Μητσοτάκη για εκλογές είναι στην πράξη πρόκληση στον Τσίπρα να πάει την κόντρα με την ΕΕ ως το τέλος και κάτι να κερδίσει από αυτήν, γιατί αν δεν κερδίσει τίποτα θα πέσει, και μάλιστα θα πέσει εντελώς άδοξα, όπως άλλωστε τονίζουν οι 53.
Οι εκλογές δηλαδή που ζητάει η ΝΔ δεν είναι οι εκλογές που ζητάει ένα κόμμα πραγματικά εχθρικό στην κυβερνητική συμμορία που ξέρει ότι τα μνημόνια δεν είναι το αληθινό έγκλημα κατά του λαού και της χώρας όπως λένε οι φαιο-«κόκκινοι», ούτε είναι το σπάταλο κράτος και η φοροδιαφυγή, όπως μηρυκάζουν ασταμάτητα οι φιλελεύθεροι μετατρέποντας σε βασική αιτία ένα παράγωγο ζήτημα. Το κύριο και πρωταρχικό έγκλημα από το οποίο πηγάζουν τα μνημόνια, αλλά και η ανοχή στην κρατική σπατάλη και η διαφθορά, είναι το διαρκές, πολύχρονο και διαρκώς αυξανόμενο παραγωγικό σαμποτάζ της χώρας στο οποίο ηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ και το ψευτοΚΚΕ και στο οποίο συμμετέχουν όλες οι υπόλοιπες πολιτικές ηγετικές κλίκες με την ανοιχτή ή τη σιωπηρή αποδοχή τους.
Δηλαδή δικαίωμα να ζητήσει εκλογές -και μάλιστα όχι τώρα αλλά πέρυσι μετά το προβοκατόρικο κλείσιμο των τραπεζών- θα είχε μόνο ένα κόμμα που θα διατυμπάνιζε ότι είτε υπογραφεί είτε δεν υπογραφεί το μνημόνιο, είτε υπογραφεί με περισσότερα είτε με λιγότερα μέτρα, η χώρα θα καταστρέφεται όσο συνεχίζεται και μάλιστα κλιμακώνεται το παραγωγικό σαμποτάζ. Το είδος των μνημονιακών μέτρων, ο όγκος τους και η κατανομή των βαρών τους δεν είναι χωρίς σημασία αλλά έχουν σχέση μόνο με τους ρυθμούς αυτής της καταστροφής και όχι με το αναπόφευκτο της. Αν λοιπόν η ΝΔ εναντιωνόταν πραγματικά στην κυβέρνηση Τσίπρα θα τη χτυπούσε πάνω απ όλα για το κλιμακούμενο σαμποτάρισμα όλων των μεγάλων παραγωγικών επενδύσεων που αν είχαν ξεκινήσει δεν θα υπήρχαν καν νέα μνημόνια (όπως για το Χρυσό όπου η κυβέρνηση ήδη κατάργησε τη μισή επένδυση στις Σκουριές, όπως για το πάγωμα του Ελληνικού των 6 δις, όπως για το πάγωμα του Αστέρα Βουλιαγμένης του μισού δις, όπως για τη φυγή της Ράιαν Αιρ με υπολογισμό απωλειών 3 δις, όπως για το θανάσιμο πλήγμα στην Αφάντου στη Ρόδο -400 εκ ευρώ- μόλις χθες όπου η ΝΔ δεν άνοιξε καν το στόμα της). Επίσης θα την κατήγγειλε για το μεγαλύτερο έγκλημά της απέναντι στη δημοκρατία που είναι ο διωγμός των καναλιών, ιδιαίτερα ο διωγμός μέχρι κλεισίματος του ΜΕΓΚΑ, για τον οποίο ο Μητσοτάκης επίσης δεν έχει πει λέξη.
Δηλαδή οι εκλογές που ζητάει ο Μητσοτάκης πάνω στη διαπραγμάτευση και μάλιστα πάνω στην κορύφωσή της δεν είναι αποτέλεσμα μιας άλλης στρατηγικής απέναντι στην κυβερνητική, αλλά είναι μια άλλη τακτική υποβοηθητική της κοινής στρατηγικής ενάντια στην ΕΕ. Δηλαδή δεν είναι κατά τη γνώμη μας ούτε καν μια εκτόνωση της οργής που έχει η βάση της ΝΔ και όλη η κοινωνία ενάντια στην κυβερνητική εγκληματική συμμορία. Μια απόδειξη για το ότι έτσι έχουν τα πράγματα είναι ότι πάνω ακριβώς σε αυτήν την αντικυβερνητική έξαψη της ΝΔ πήγε στο συνέδριό της ο Φίλης σαν εκπρόσωπος της κυβέρνησης για να την καλέσει σε ενότητα λέγοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «πολιτικά έτοιμος να αναζητήσει συγκλίσεις και συναινέσεις και με δυνάμεις του συντηρητικού χώρου, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα μείζονα θέματα της εθνικής πορείας μέσα στον ευρωπαϊκό χώρο» (23 Απρίλη). Όταν ρώτησαν τον Μητσοτάκη τι έχει να απαντήσει σε αυτήν την πρόκληση είπε ότι δεν την άκουσε γιατί είχαν πρόβλημα τα μικρόφωνα!
Αληθινή διαπραγμάτευση με άλλο στόχο από αυτόν που επικαλούνται οι κυβερνητικοί διαπραγματευτές
Το πολιτικό ζουμί λοιπόν της όλης ιστορίας είναι το ερώτημα αν η κυβέρνηση Τσίπρα παριστάνει πως διαπραγματεύεται με την ΕΕ ή διαπραγματεύεται στα αλήθεια με αυτήν. Ισχύει το δεύτερο. Μόνο ανοιχτοί και κρυφοί φασίστες που βιάζουν και κρύβουν την πραγματικότητα από το λαό ή εντελώς ηλίθιοι μπορούν να ισχυρίζονται το πρώτο. Αλλιώς πρέπει να υποθέσουμε ότι προσποιείται όλη η ΕΕ, ότι είναι προσποίηση όλα τα αποτυχημένα αλλεπάλληλα Γιουρογκρούπ, όλες οι ατέλειωτες συζητήσεις των στελεχών της τρόικας στην Αθήνα (που είναι πια ένα ακόμα πιο δυσκίνητο και διασπασμένο κουαρτέτο), όλες οι αντικρουόμενες ευρωπαϊκές θέσεις σε σχέση με το ΔΝΤ και την τρέχουσα διαπραγμάτευση, όλες οι εναγώνιες αναλύσεις του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου τύπου για τα μέτρα και για το ελληνικό χρέος, και, κυρίως, για το αν μπαίνουμε ή όχι σε μια νέα ελληνική κρίση που όλοι συμφωνούν ότι θα κλονίσει βαθύτερα από ποτέ την εύθραυστη ευρωπαϊκή ενότητα καθώς και την οικονομία της.
Αυτή όλη η ευρωπαϊκή και διεθνής πραγματικότητα δεν φαίνεται να απασχολεί καθόλου επίσημα την ελληνική αντιπολίτευση. Απασχολεί ανοιχτά μόνο την κυβέρνηση. Στην ουσία σύσσωμη η αντιπολίτευση φαιο-«κόκκινη» φασιστική και φιλελεύθερη δεν είναι καθόλου αδαής και αδιάφορη για τα διεθνή αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης, απλά έχει αφήσει την κυβέρνηση Τσίπρα, όπως πριν την κυβέρνηση Σαμαρά και πιο πριν την κυβέρνηση ΓΑΠ, να κάνει απερίσπαστη την ευρωπαϊκή και διεθνή πολιτική της ακριβώς όπως εκείνη τη θέλει. Στην πραγματικότητα, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, κρύβουν συστηματικά από τον ελληνικό λαό αλλά και τους λαούς της Ευρώπης εδώ και χρόνια το αληθινό διακύβευμα αυτών των διαπραγματεύσεων που είναι το ποιος θα βγει κάθε φορά πολιτικά πιο ενισχυμένος από αυτές η ευρωπαϊκή ενότητα ή οι αποσυνθετικές της δυνάμεις, που οι χειρότερες βρίσκονται μέσα της και ειδικά μέσα στην Ελλάδα ;
Όσο πιο αιματηρά τα μέτρα, τόσο καλύτερα για τον Τσίπρα
Όταν λέμε ότι μόνο την κυβέρνηση απασχολεί η ευρωπαϊκή και διεθνής πραγματικότητα σε αυτήν τη διαπραγμάτευση δεν εννοούμε ότι αυτό το κάνει επειδή έχει στο μυαλό της να μειώσει τις απώλειες από τα μνημόνια για το λαό. Όχι. Αυτό δεν τη νοιάζει καθόλου. Δεν τραβάει τις διαπραγματεύσεις στο άπειρο για να πετύχει καλύτερα μνημόνια. Δεν τη νοιάζει καν αν θα πετύχει μια ανοιχτή νίκη κατά της ΕΕ. Για την ακρίβεια ξέρει ότι η ίδια θα χάσει πολιτικά ακόμα και αν πάρει μερικούς οικονομικούς πόντους από τη διαπραγμάτευση. Μάλιστα ξέρει ότι όσο μακραίνει τις διαπραγματεύσεις σε συνδυασμό με τη ματαίωση των επενδύσεων και το πολύμορφο παραγωγικό σαμποτάζ που κάνει, δυναμώνει η φυγή και η καταστροφή κεφαλαίων από τη χώρα, δυναμώνει η εξάτμιση κάθε επενδυτικής εμπιστοσύνης, δυναμώνει η υπερφορολόγηση χωρίς αύξηση εισοδημάτων, δυναμώνει η αύξηση των κόκκινων δανείων οπότε μειώνεται η ρευστότητα των τραπεζών, γενικά στεγνώνει η ρευστότητα στην αγορά, και με όλα αυτά τελικά αυξάνεται το δημόσιο έλλειμμα, οπότε οι δανειστές μοιραία ζητάνε περισσότερα οδυνηρά μέτρα προκειμένου να αποδεσμεύσουν τα δις που έχουν υποσχεθεί για να αποπληρώσει η χώρα τα δάνειά της. Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν ενοχλείται από αυτά τα χειρότερα μέτρα, αλλά τα θέλει πολύ. Γιατί ο σκοπός του δεν είναι να ελαφρώσει το λαό ή την παραγωγή. Ο σκοπός του, σκοπός του ρώσικου αφεντικού του, είναι μόνο και μόνο να διασπάσει και να αποσαθρώσει παραπέρα τους δανειστές ακόμα και αν ο ίδιος χρειαστεί να τραυματιστεί πολιτικά, όπως πριν τραυματίστηκαν οι ΓΑΠ και Σαμαράς. Όσο πιο πολλά μνημονιακά μέτρα του βάζουν οι δανειστές του, για την ακρίβεια όσα περισσότερα μνημονιακά μέτρα προκαλεί η προβοκατόρικη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο περισσότερο ο προβοκάτορας Τσίπρας γυρίζει προς την ευρωπαϊκή και διεθνή κοινή γνώμη και λέει: «Καλά πόσο ακόμα άκαρδοι, εταίροι δανειστές θέλετε να κάνετε αυτόν τον λαό να πεινάσει; Πόσο θέλετε να του κόψετε τις συντάξεις που ζουν πια από αυτές σχεδόν όλες οι ελληνικές οικογένειες, πόσο θέλετε να με υποχρεώσετε να ανεβάσω τους φόρους για να μην κόψω πολύ τις συντάξεις, όπως ζητάει η νεοφιλελεύθερη αντιπολίτευσή μου και το ΔΝΤ; Που είναι κύριοι η αλληλεγγύη σας η ανθρωπιά σας; Και καλά σαν κεφαλαιοκράτες που είσαστε δεν σκεφτόσαστε τον ελληνικό λαό. Την αγαπημένη μας όμως Ενωμένη Ευρώπη που θα αντιμετωπίσει μια πολιτική κρίση και μια οικονομική χρεωκοπία ύστερα από μια απόλυτη εξαθλίωση της Ελλάδας δεν την σκεφτόσαστε;»
Αυτά πιάνουν έξω όπου οι αστικές τάξεις των δανειστών έχουν την αντιδραστική γραμμή να μην απαντάνε στην «οικονομολογία» και την πολιτική των μπαταχτζήδων σοσιαλφασιστών της Ελλάδας μιας και αυτοί τελικά ψηφίζουν τα μέτρα και έτσι τσαλακώνουν τα μούτρα τους στο λαό τους. Δεν πολυνοιάζει δηλαδή τους δανειστές που τσαλακώνεται πιο πολύ η εικόνα της Ευρώπης στην Ελλάδα και δυναμώνουν εδώ οι φασίστες και ο φιλοπουτινισμός** .
Αλλά ο κνιτάκος αρχιπροβοκάτορας και οι φαιο-«κόκκινοι» διεθνείς προστάτες του πολύ πιο δύσκολα θα μπορούσαν να τα πουν αυτά για τα μικρότερα πόσα που ζητούσαν οι δανειστές τον περασμένο Οκτώβρη, ή τα πιο μικρά τον Ιούλη πριν από τα κάπιταλ κοντρόλς, ή επί Σαμαρά που ζητούσαν μόνο 1 δις Ευρώ. Μπορούν να τα πουν τώρα στο διεθνή τύπο που οι δανειστές ζητάνε μέτρα 9 δις Ευρώ γιατί ως εκεί φούσκωσε το έλλειμμα ο προβοκάτορας. Τώρα η Ελλάδα δεν βογγάει απλά αλλά ουρλιάζει από τον πόνο και κυρίως από την αγωνία και την απελπισία.
Όμως το πιο βασικό είναι ότι ο Τσίπρας κυρίως δεν μπορούσε να τα πει αυτά με σοβαρές ελπίδες να προκαλέσει μεγάλα ρήγματα πριν ένα χρόνο ή μισό χρόνο. Μόνο τώρα μπορεί να βρει τους ευρωπαίους δανειστές στην πιο μεγάλη τους πολιτική τους δυσκολία, στην πιο μεγάλη τους εσωτερική φαγωμάρα, στην πιο μεγάλη τους οικονομική παρακμή, στον πιο μεγάλο κίνδυνο ευρωπαϊκής αποσάθρωσης. Όταν μάλιστα λέει ο προβοκάτορας ότι οξύνονται οι αντιθέσεις στην Ευρώπη και ότι η Ελλάδα βρίσκει νέους συμμάχους και η αντιπολίτευση καγχάζει, αυτός που έχει δίκιο είναι ο προβοκάτορας και απλά η αντιπολίτευση κρύβει από τον λαό ότι η όξυνση των υπαρκτών αυτών αντιθέσεων είναι για το κακό της Ευρώπης και ότι οι νέοι «σύμμαχοί» της χώρας αποτελούν το πολιτικό και ιδεολογικό κατακάθι της ταλαιπωρημένης Ηπείρου και την πέμπτη φασιστική της φάλαγγα.
Να γιατί ήταν απαραίτητη για τον Τσίπρα η εγκληματική παράταση της διαπραγμάτευσης η αλλιώς ο συντονισμός των κρίσεων
Ο κύριος λόγος για τον οποίο ο Τσίπρας παρέτεινε τη διαπραγμάτευση ως τώρα και θα την παρατείνει όσο μπορεί (γι αυτό αδειάζει τα δημόσια ταμεία ακόμα και σε βάρος των αρρώστων) είναι για να αξιοποιήσει όλους μαζί τους ευρωπαϊκούς αποσαθρωτικούς παράγοντες που τώρα κορυφώνονται. Τώρα κορυφώνονται τα πολιτικά αποτελέσματα του προσφυγικού με την ορμητική άνοδο των φασιστών αντιευρωπαίων και ρωσόφιλων στις βόρειες χώρες εδικά τη Γερμανία και την Αυστρία, ενώ όλο και περισσότερο μαζεύονται μαύρα σύννεφα πάνω από τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για το προσφυγικό καθώς οι ρωσόφιλοι της ΕΕ τη σαμποτάρουν υπαναχωρώντας στην υπόσχεσή της ΕΕ να δώσει βίζες στη Τουρκία. Κυρίως όμως τώρα και προγραμματισμένα πλησιάζει η μεγάλη δημοψηφισματική αναμέτρηση για το Μπρέξιτ όπου η ΕΕ δεν θέλει να δώσει στους βρετανούς ευρωσκεπτικιστές ένα ακόμα όπλο με το να επικαλεσθούν μια νέα ελληνική κρίση. Τρεις κρίσεις μαζί δεν μπορεί εύκολα να αντιμετωπίσει η σημερινή Ευρώπη και σ αυτό ποντάρει πολύ ο Τσίπρας-δηλαδή τα αφεντικά του που μπορούν να έχουν εσωτερική εικόνα σε κάθε χώρα των διεθνών ανταγωνισμών- για να τρενάρει τα πράγματα ώστε η ελληνική κρίση να συντονιστεί με τις άλλες δύο και μάλιστα να πάρει αν είναι δυνατό και την πρώτη θέση απειλώντας με υποτροπή ειδικά το προσφυγικό που σε μεγάλο βαθμό ελέγχει.
Σχετικά με το τελευταίο ο ρόλος της κυβέρνησης Τσίπρα είναι καθοριστικός όχι μόνο στην όξυνση αλλά και στην παραγωγή κρίσεων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τη μεγαλύτερη ως τώρα πολιτική κρίση στην Ευρωζώνη και στη Ζώνη Σένγκεν τη δημιούργησε και άρχισε να την παροξύνει ο Τσίπρας και η κυβερνητική συμμορία του αμέσως μόλις αυτή ήρθε στην εξουσία, αποδεικνύοντας πόσο εντελώς απαραίτητο είναι για τον Πούτιν να έχει την Ελλάδα μέσα στο Ευρώ και όχι έξω. Αυτή η συμμορία οργάνωσε το πραξικοπηματικό άνοιγμα των ελληνικών συνόρων της ΕΕ για να μπουν το ένα εκατομμύριο πρόσφυγες και μετανάστες χωρίς ανοιχτή και δημοκρατική συνεννόηση με τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ (δες άρθρα της ΟΑΚΚΕ: www.oakke.gr/antifasism/2013-02-16-20-18-50/2013-02-16-20-19-58/item/654-, www.oakke.gr/esoteriki-politiki/item/552, και τελευταία αφίσσα: www.oakke.gr/afises/2013-02-16-20-46-50/item/639-). Αυτό έγινε σε κρυφή, όπως αποδείχτηκε από τα πράγματα, συνεννόηση μόνο με την σταζίτισα Μέρκελ που έδρασε με τη συμφωνία του γερμανικού βιομηχανικού κεφάλαιου που διψάει για νέα φτηνά εργατικά χέρια. Είναι αυτή η μεγάλη προβοκάτσια που δυνάμωσε παντού τις αντιευρωπαϊκές φασιστικές δυνάμεις, που διέσπασε τις ευρωπαϊκές χώρες όσο τίποτα άλλο στην ιστορία της και που διέσπασε παραπέρα τη γερμανική αστική τάξη αδυνατίζοντας τους φιλοευρωπαίους του CSU, υπέρ των αντιευρωπαίων φασιστών της Αλτερνατίβας. Στο μεταξύ σε τρεις χώρες του ευρωπαϊκού οικονομικού νότου Πορτογαλία, Ισπανία, Ιρλανδία κυρίως χάρη στην αντανάκλαση της ελληνικής χρεωκοπίας και των μνημονιακών διασώσεων που φτώχυναν τους πληθυσμούς αυτών των χωρών ισχυροποιήθηκαν κυβερνητικά οι σχετικά πιο αντιευρωπαϊκές «αριστερές» δυνάμεις.
Μέσα σε αυτό λοιπόν το πολύ καλύτερο για τους προβοκάτορες πολιτικό σκηνικό από ότι το 2015 γίνεται η νέα διαπραγμάτευση.
Αρχικά η συμμορία κόντραρε τους δανειστές παντού ψάχνοντας να βρει ρήγμα, όπου μπορούσε, αρχίζοντας από τα κόκκινα δάνεια και φτάνοντας στις συντάξεις. Τελικά σε όλα αυτά υποχώρησε και έδωσε όλα τα σπίτια και των πιο φτωχών στις τράπεζες, κατακρεούργησε τις μελλοντικές συντάξεις κατά 30%, καθώς και τις μεγάλες εν ενεργεία συντάξεις, φαίνεται ότι κατεβάζει το αφορολόγητο πράγμα που χτυπάει και συνταξιούχους και μισθωτούς του δημοσίου και βέβαια σακάτεψε εντελώς και μάλιστα ευχαρίστως τους μικρομεσαίους επαγγελματίες της πόλης και όσο μπορούσε αυτούς της υπαίθρου, ενώ ανέβασε το ΦΠΑ και πρότεινε η ίδια όλους τους δυνατούς φόρους μπορούν να καταστρέψουν την παραγωγή.
Τα έκανε όλα αυτά, ενώ αύξαινε το λογαριασμό παρατείνοντας όπως είπαμε τις διαπραγματεύσεις. Αυτό προφανώς δεν το έκανε για να διασωθεί πολιτικά με ελαφρότερα μέτρα όπως ισχυρίζονται εντελώς αντιφατικά αυτοί που τον κατηγορούν ότι ταυτόχρονα αυξάνει το λογαριασμό που θα πληρώσει ο λαός. Το έκανε γιατί κύριος στόχος της αύξησης του λογαριασμού ήταν το να στρέψει κάποια στιγμή τους δανειστές ενάντια στο «ξένο» σώμα προς την ΕΕ, το ΔΝΤ που είναι εκείνο μόνο από τους δανειστές που επιμένει με σταθερότητα στην πληρωμή όλου αυτού του διογκωμένου λόγω κυβερνητικής πολιτικής λογαριασμού. Στην πραγματικότητα το ΔΝΤ έγινε κύριος εχθρός για την κυβέρνηση από την ώρα που οι ρωσόφιλοι με τον Γιουνκέρ πήραν την ηγεμονία μέσα στην Κομισιόν και σε ένα βαθμό και μέσα στην Τρόικα στην οποία δίπλα στον «πιστωτικά γενναιόδωρο» Ντράγκι- κόκκινο πανί για τη Γερμανία -προστέθηκε το επίσης ελάχιστα σφιχτό ΕSΜ (με επικεφαλής τον Κλάους Ρέγκλινγκ που είχαμε κατηγορήσει για ρωσόφιλο το 2012, http://www.oakke.gr/ekloges2012/ekloges_iouni.htm) σχηματίζοντας πλέον το Κουαρτέτο της διαπραγμάτευσης. Στην πραγματικότητα το να απομονώσει το ΔΝΤ η κυβέρνηση Τσίπρα δεν ήταν ένα οικονομικό αλλά ένα καθαρά πολιτικό ζήτημα. Γιατί το ΔΝΤ είναι αυτή τη στιγμή το μόνο στήριγμα της Γερμανίας, της Ολλανδίας και άλλων βόρειων και ανατολικοευρωπαϊκών χωρών μέσα στο Κουαρτέτο για να μην παραδοθεί η ΕΕ στο δήθεν «φιλελληνικό» στην πραγματικότητα φιλορώσικο μέτωπο Ολάντ, Ρέντζι, Μέρκελ, Ομπάμα, με εκπρόσωπο στο Κουαρτέτο τον Γιουνκέρ (όπως επίσης, αν και λιγότερο τον ίδιο το Μοσκοβισί). Η παρουσία του ΔΝΤ υπάρχει ακόμα στο κουαρτέτο μόνο χάρη στο βέτο του Βορρά, κυρίως, όμως του Σόυμπλε. Αν το ΔΝΤ χάσει μια καίρια μάχη και φύγει από τη μέση η θέση του Σόυμπλε κλονίζεται σε πελώριο βαθμό μέσα στην Ευρωζώνη και μέσα στη Γερμανία.
Να γιατί ο Τσίπρας έδωσε στο Κουαρτέτο όλο το αίμα του λαού κάνοντας μάλιστα τα μέτρα όσο πιο καταστροφικά μπορούσε αφού έδωσε την έμφαση σε όλα τα φορολογικά μετρά και πουθενά δεν πρότεινε τίποτα για τα διαρθρωτικά όπως πχ μέτρα ενάντια στη φοροδιαφυγή, τη γραφειοκρατία κλπ. Άλλωστε επιδιώκει να ληφθούν αυτά τα βαρύτερα μέτρα που είναι κατάλληλα για να χρησιμοποιηθούν για ακόμα μεγαλύτερο σαμποτάζ και καταστροφή, με νέα λουκέτα, διώξιμο παραγωγικών επενδύσεων και ακόμα βαθύτερη χρεωκοπία. Έτσι έδωσε ότι του εξασφαλίζει άμεσο οικονομικό μίσος από το λαό και δίνει πια τη μάχη μόνο σε ένα σημείο που αν το πάρει, ενώ ο λαός δεν θα έχει κερδίσει τίποτα, το ΔΝΤ και ο Σόυμπλε μπορούν να δοκιμάσουν πολιτική ήττα.
Κάτι ανάλογο έγινε στις διαπραγματεύσεις το 2015 όπου μετά το δημοψήφισμα ο Τσίπρας είχε δώσει τα πάντα οικονομικά, αλλά ο Σόυμπλε δοκίμασε την πρώτη του πολιτική ήττα και απομόνωση όταν αποδοκιμάστηκε από το βέτο Γαλλίας, Ιταλίας, Κομισιόν η πρότασή του για προσωρινή έξοδο της Ελλάδας από την ΕΖ.
Το σημείο λοιπόν όπου δίνει τη μάχη της σήμερα για τη διάσπαση της ΕΖ η προβοκατόρικη συμμορία χωρίς ο ελληνικός λαός να κερδίσει τίποτα όποια και να είναι η έκβασή της, είναι τα προληπτικά μέτρα για το χρέος.
Παίζουν το τελευταίο τους χαρτί για τη διάσπαση της ΕΕ στα προληπτικά μέτρα
Πρόκειται για το εξής: Όλο το κουαρτέτο έχει συμφωνήσει και από ότι φαίνεται όλες οι κυβερνήσεις έχουν συμφωνήσει ότι τα μέτρα πρέπει να ληφθούν με ορίζοντα το 2018 και ότι τότε πρέπει να υπάρχει ένα πρωτογενές πλεόνασμα ίσο με το 3,5% του ΑΕΠ.
Εδώ αρχίζουν οι διαφορές. Το ΔΝΤ εκτιμάει με σιγουριά ότι η Ελλάδα θα έχει εκείνη την εποχή με τα μέτρα των 5,6 δις που είναι έτοιμη να υπογράψει αυτή η κυβέρνηση, το πρωτογενές πλεόνασμα του 1,5%. Αυτό το νούμερο δεν το δέχεται η Ελλάδα αλλά το αμφισβητούν μέχρις ενός σημείου και στην Κομισιόν χωρίς όμως να προβάλουν μια καθαρή αντίθετη θέση στο ΔΝΤ που σε γενικές γραμμές αναγνωρίζεται σαν ο πιο ειδικευμένος φορέας σε τέτοιες προβολές στο μέλλον αν και έχει χάσει ένα μέρος από το κύρος του γιατί πρόβλεψε λαθεμένα τις επιπτώσεις των πρώτων μνημονίων στην ελληνική οικονομία και η κυβέρνηση Τσίπρα δεν παύει να το θυμίζει αυτό κάθε στιγμή για να βγάζει αναξιόπιστο το ΔΝΤ. Στην πραγματικότητα όλοι οι οικονομολόγοι που στηρίζονται στους παραδεδεγμένους οικονομικούς τύπους και όχι στη ζωντανή έρευνα της οικονομικής ζωής πέφτουν έξω με την Ελλάδα γιατί σε αυτούς τους τύπους δεν προβλέπεται δραστήριο οικονομικό σαμποτάζ μιας κυβέρνησης και των αντιπολιτευόμενων κομμάτων στην ίδια τη χώρα τους. Επίσης τελευταία η κόντρα ως προς την αξιοπιστία του ΔΝΤ μέσα στην ΕΖ έχει μεγαλώσει γιατί το ΔΝΤ πρόβλεπε έλλειμμα για το 2015 ενώ η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία έβγαλε τελικά πλεόνασμα γι αυτή τη χρονιά. Το ΔΝΤ αμφισβητεί και αυτό το νούμερο ωσότου ερευνήσει τα στοιχεία της Eurostat.
Πάντως η γενική κατεύθυνση σκέψης μέσα στο κουαρτέτο είναι η κάθε αμφιβολία να είναι υπέρ του ΔΝΤ. Αυτή είναι κατεξοχήν και η γερμανική θέση. Η λύση που δόθηκε όμως πρακτικά σε αυτό το ζήτημα ήταν η εξής πρόταση του Σόυμπλε: Να ψηφιστούν από τώρα μέτρα από την ελληνική κυβέρνηση που να καλύπτουν τη διαφορά ανάμεσα στο 1,5% που προβλέπει και στο 3,5% που πρέπει να είναι, αλλά να μην εφαρμοσθούν τώρα, δηλαδή να ψηφιστούν προληπτικά. Αν δηλαδή η πραγματικότητα δείξει ότι το πλεόνασμα θα είναι 1,5% το 2018 ή και πριν από αυτό στις κατά καιρούς αξιολογήσεις, τότε αυτόματα θα εφαρμοστούν , αν το πλεόνασμα θα πηγαίνει προς το 3,5% τότε δεν θα εφαρμοστούν.***
Η αμφιβολία όμως και η αμφισβήτηση του «εχθρού» και από τρίτους είναι ο παράδεισος του κάθε Τσίπρα. Αμέσως λοιπόν η συμμορία απάντησε στην πρόταση ΔΝΤ-Σόυμπλε που έδειχνε να έχει άνετη καταρχήν αποδοχή στο Γιουρογκρούπ: Κατανοούμε κύριοι δανειστές την ανάγκη σας να διασφαλιστείτε και δεν θα είχαμε καταρχήν αντίρρηση να ψηφίσουμε έναν τέτοιο προληπτικό νόμο, αλλά το ελληνικό σύνταγμα δεν μας επιτρέπει να ψηφίσουμε στη βάση εικασιών για το μέλλον έναν νόμο που δεν θα εφαρμόσουμε άμεσα. Άλλωστε αν το κάνουμε τώρα αυτό ο λαός θα πιστέψει ότι θα εφαρμόσουμε αύριο τα μέτρα που πήραμε και εξοργισμένος από αυτά που άμεσα θα εφαρμόσουμε, θα μας ρίξει, για την ακρίβεια τέτοια προληπτικά μέτρα δεν τα ψηφίζει ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε ακόμα περισσότερο δεν τα ψηφίζουν οι πιο αντιευρωπαίοι ΑΝΕΛ. Γι αυτό προτείνουμε ένα μηχανισμό που θα μας δίνει την αυτόματη υποχρέωση να ψηφίσουμε αυτά τα μέτρα στο μέλλον αν θα χρειαστεί, έναν ας πούμε μηχανισμό-κόφτη.
Βέβαια τέτοια μέτρα προληπτικά ποτέ ως τώρα δεν έχουν ψηφιστεί στην Ελλάδα, αλλά είναι αλήθεια ότι ο ελληνικός λαός ξέρει ότι οι κυβερνήτες του είναι απατεώνες από εθισμό και δεν θυμάται ποτέ ψηφισμένα δυσμενή οικονομικά μέτρα να μην εφαρμόστηκαν από μια κυβέρνηση που τα ψήφισε, ακόμα και όταν οι περιστάσεις που τα επέβαλαν άλλαξαν. Από την άλλη όμως και οι δανειστές ξέρουν ότι τέτοιες αναξιόπιστες κυβερνήσεις και μάλιστα τόσο πολύ σαν και αυτήν του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν έχουν ξανασυναντήσει στην ΕΕ, γιαυτό πολλές χώρες δεν δέχονται καμιά άλλη δέσμευση πλην της ψήφισης. Στην πραγματικότητα ούτε αυτό είναι μια απόλυτη εγγύηση για μια χώρα που ένα μεγάλο μέρος του λαού της έχει δουλευτεί με την ιδέα ότι τα χρέη της είναι πλαστά και μάλιστα επονείδιστα και δεν πρέπει ποτέ να ξεχρεωθούν. Όμως μια ψήφιση από μια Βουλή μετράει πολιτικά και για άλλους λαούς πιο πολύ από μια ψηφισμένη υπόσχεση, και το πρόβλημα με τη χώρα μας είναι ότι όχι απλά οι αστικές κυβερνήσεις αλλά και οι ευρωπαικοί λαοί που πληρώνουν τα χρέη της δεν της έχουν με το δίκιο τους καμιά εμπιστοσύνη γιατί δεν κάνει τίποτα άλλο από το να καταπατά τις ψηφισμένες υποσχέσεις της. Επίσης στην πράξη όποτε υπάρχει οποιαδήποτε ψήφιση προϋπολογισμού και μέτρων προϋπολογισμού όλα τα μέτρα και οι νόμοι ψηφίζονται βάσει εικασιών για το μέλλον και η εφαρμογή τους ή η αλλαγή τους υπόκεινται στις πρακτικές ανάγκες της εφαρμογής ενός προϋπολογισμού.
Άρα και σε αυτή τη μάχη έχουμε να κάνουμε με την ίδια σκοπιμότητα όπου οι ντόπιοι προβοκάτορες απλά αναζητούν ένα νέο ρήγμα στις χώρες της ΕΕ για να το διευρύνουν, λέγοντας πάλι στο λαό ότι την κρίση που απορρέει από την παράταση της διαπραγμάτευσης οπότε και την οικονομική αφαίμαξή τους, το πάγωμα των επενδύσεων, την έξοδο των κεφαλαίων, τη λεηλασία κάθε ζωτικού για τη ζωή τους κρατικού φορέα, όλα αυτά τα κάνουν για το καλό του. Τι ασύλληπτοι παλιάνθρωποι. Μα ή θα πιάνεις Τσίπρα σταδιακά το 3,5% και δεν έχεις λόγο να φοβάσαι ότι θα εφαρμόσεις κάποια στιγμή νέα άσχημα μέτρα στο μέλλον ή θα πιάνεις μόνο το 1,5% οπότε ενεργοποιείς τα μέτρα, όποτε αυτό διαπιστωθεί. Όμως το να βάζεις από τώρα αυτό το ζήτημα σαν κεντρικό και να δημιουργείς μια νέα πελώρια κρίση σημαίνει μια ασύλληπτη μαχαιριά στην οικονομικά άρρωστη χώρα.
Αλλά μήπως υπάρχει μεγαλύτερη αποκάλυψη της κτηνωδίας αυτής της συμμορίας οτι πάνω στη μεγάλη ανεργία του λαού και την ώρα που υποτίθεται ότι έχουν ανάγκη από λεφτά σκοτώνουν την επένδυση των 400 εκ Ευρώ στην Αφάντου της Ρόδου και μάλιστα επειδή η επένδυση περιλαμβάνεται σαν έσοδο στο τρίτο μνημόνιο πρέπει να βρουν 400 νέα εκατομμύρια σε φόρους, δηλαδή εκεί που ο λαός πάει να βρει φαΐ αυτοί του αδειάζουν το αίμα;
Με δημοκρατική αντιφασιστική εξέγερση πρέπει να τσακίσουμε τη συμμορία των προβοκατόρων και τους φίλους της
Μην περιμένει κανείς να δείξουν έστω ένα δράμι ειλικρίνειας και ανθρωπιάς οι ωμοί αυτοί ψεύτες σφετεριστές της πολιτικής εξουσίας, οι επίδοξοι δικτάτορες και νεοταγματασφαλίτες στην υπηρεσία του τσάρου Πούτιν που πάνω στην σκοτεινή διαπραγμάτευση τους-προβοκάτσια μες το Μάη έχουν κανονίσει να τον φέρουν στη χώρα για να δείξουν ισχύ και να απειλήσουν κάτω από τη δηλητηριώδη σκιά του με διάσπαση και φασισμό την ακόμα δημοκρατική και πολιτικά ανεξάρτητη Ενωμένη Ευρώπη. Πρέπει τα καθάρματα αυτά να πέσουν οπωσδήποτε από την κυβέρνηση αλλά αυτό θέλει μαζική δημοκρατική εξέγερση που σημαίνει και καταγγελία των άλλων «δημοκρατών», των κρυφών φίλων του τσάρου, των Μητσοτάκηδων, των Γεννηματάδων, των Θεοδωράκηδων, των Λεβέντηδων και κυρίως των ανοιχτών φίλων του τσάρου των Κουτσουμπαίων και των Μιχαλολιάκηδων που όλοι μαζί εξωραΐζουν τη συμμορία σαν ανεύθυνη ιδεοληπτική αριστερά ή ακόμα πιο αποπροσανατολιστικά σαν τσιράκι της ΕΕ.
Ο αγώνας είναι δύσκολος πάντως πάνω απ όλα κυρίως για ένα λόγο. Για το ότι η ΕΕ αναλαμβάνει μπροστά στον ελληνικό λαό μόνιμα την ευθύνη των μέτρων της πείνας του και την αφαιρεί από τις κυβερνήσεις που με το παραγωγικό τους σαμποτάζ προκαλούν το διαρκές δημοσιονομικό έλλειμμα και τα ασταμάτητα μέτρα πείνας. Αυτή η αθώωση του ενόχου συμβαίνει όχι τόσο γιατί την παραμονή της Ελλάδας τη θέλουν με πάθος οι ρωσόφιλοι ηγέτες της ΕΕ, αλλά και γιατί οι υπόλοιπες αστικές τάξεις με τις ιμπεριαλιστικές παραδόσεις και τη νοοτροπία τους δέχονται προκειμένου να διατηρήσουν μια επίφαση οικονομικής και πολιτικής ενότητας της ΕΖ να επιβάλουν πολιτικές σε χώρες χωρίς τη θέλησή των λαών τους. Μόνο και μόνο που ένας λαός υποφέρει και η ΕΕ συνεχίζει να του επιβάλει εκείνη μέτρα πείνας επειδή δεν θέλει να αποκαλύψει πολιτικά την άρχουσα τάξη του που τα προκαλεί και μάλιστα της επιτρέπει να κατηγορεί την ΕΕ διαρκώς γι αυτά τα μέτρα, η ΕΕ θα έπρεπε να σταματήσει αυτήν την πολιτική του εξωτερικού σωτήρα με το ζόρι. Αυτό που κάνει η ηγεσία της ΕΕ να επιβάλει διαρκώς νέα μέτρα για τα οποία ενοχοποιείται η ίδια θα το πληρώσει τελικά χάνοντας και την υποστήριξη των ευρωπαϊκών λαών όσο εξαθλιώνεται ο ελληνικός. Γι αυτό η ΟΑΚΚΕ τονίζει από το 2012 ότι όρος για να σωθεί πολιτικά η Ελλάδα αλλά και η ΕΕ είναι να βγει η χώρα μας από την ΕΖ. Αυτό πρέπει να γίνει με ταυτόχρονη μεγάλη εφάπαξ οικονομική ενίσχυση, με μεγάλη πιστωτική κάλυψη της ισοτιμίας για μια ενδιάμεση περίοδο προσαρμογής στο νέο νόμισμα, αλλά και με σημαντική πολιτική προετοιμασία της ελληνικής και ευρωπαϊκής κοινής γνώμης. Αυτή είναι μια οικονομικά επώδυνη και πολιτικά δύσκολη λύση για την ΕΕ αλλά είναι η μόνη που μπορεί να σώσει την Ελλάδα όχι γιατί με αυτόν τον τρόπο θα ορθοποδήσει οπωσδήποτε αλλά γιατί μόνο έτσι ο λαός της θα μπορέσει να δει ότι οι εχθροί του είναι καταρχήν μέσα στη χώρα και όχι έξω της όπως νομίζει ως τώρα και έτσι να τους πολεμήσει. Έτσι θα σωθεί και η ΕΕ από τη βαριά πολιτική και ηθική αρρώστια που της φέρνει το μόνιμο ελληνικό πρόβλημα, ιδιαίτερα όσο οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα αρνούνται ανοιχτή πολιτική και οικονομική ζύμωση για αυτό το πρόβλημα σε όλη την ΕΕ και πρώτα από όλα απέναντι στις ελληνικές κυβερνήσεις.
Σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από το τι θα κάνει η ΕΕ πρέπει η αριστερή και δημοκρατική πρωτοπορία της χώρας μας να δώσει σκληρή ενιαιομετωπική αντιφασιστική πάλη και πάλη για την ευημερία της χώρας όχι μόνο κεντρικά αλλά παντού, σε κάθε συνδικάτο, σε κάθε χώρο δουλειάς και κοινωνικής ζωής, αλλά και μέσα σε κάθε προδομένη βάση κάθε δημοκρατικού κόμματος. Πάνω απ όλα πάντως για να σχηματοποιηθεί πολιτικά αυτή η πρωτοπορία χρειάζεται σκληρή πάλη για να δυναμώσει το μόνο κόμμα που μπορεί να βλέπει καθαρά τη χώρα γιατί μπορεί να την βλέπει μέσα στην Ευρώπη και μέσα σε όλο τον κόσμο με τα καθαρά μάτια των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων αυτού του κόσμου του κόσμου, η διεθνιστική ΟΑΚΚΕ.
* Πουθενά αλλού όσο στα περί τοκογλυφίας των δανειστών δεν επιβεβαιώνεται τόσο πολύ η φήμη των ναζιστών για το γκεμπελίστικο θράσος τους. Πραγματικά δεν υπάρχει και ίσως ποτέ στον σύγχρονο κόσμο δεν υπήρξε χώρα τόσο χρεωκοπημένη που να δανείστηκε τόσα πολλά με τόσο χαμηλά επιτόκια με τόση επιμήκυνση αποπληρωμής, με τόσα κουρέματα του χρέους της και με τόσο ισχυρή πιθανότητα ότι τα άπειρα δανεικά θα είναι και αγύριστα.
** Και θα πιάνανε ακόμα πιο πολύ οι δημαγωγίες αυτές και στην Ευρώπη, αν ο εκβιαστής κνιτάκος δεν είχε γίνει τόσο αντιπαθητικός που με το απέραντο θράσος του έκανε το μεγάλο λάθος και ένωσε εναντίον του, τουλάχιστον προσωρινά, τους διασπασμένους δανειστές. Αναφερόμαστε στο ότι χρησιμοποίησε τις διαρροές από την παράνομη παρακολούθηση τηλεφωνήματος μεταξύ των διαπραγματευτών του ΔΝΤ για να στρέψει το υπόλοιπο κουαρτέτο ενάντια στο ΔΝΤ. Τέτοιες διαρροές χρησιμοποιούνται πολλές φορές με επιτυχία, αλλά εδώ ο κοριός ήταν μέσα στο ελληνικό ξενοδοχείο όπου φιλοξενούνταν οι ξένοι διαπραγματευτές και η κυβέρνηση αρνήθηκε να καταδικάσει την πράξη και να κάνει σχετική έρευνα όπως ζήτησαν οι Βενιζέλος και Τραγάκης από το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ αντίστοιχα. Έτσι έγινε αντιληπτή σαν κυβέρνηση κοριός της ΕΕ, δηλαδή εχθρική προς την ΕΕ επιβεβαιώνοντας την ανάλογη επίδοση του Βαρουφάκη στα Γιουρογκρούπ του 2015.
*** Στο κείμενο του ίδιου άρθρου στην έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής έχει γραφτεί ότι τα προληπτικά μέτρα που θα ψηφιστούν τώρα αν εφαρμοστούν, θα εφαρμοστούν του 2018. Το σωστό είναι ότι κάθε τόσο θα ελέγχεται αν το δημοσιονομικό έλλειμμα ξεφεύγει από το στόχο του δημοσιονομικού πλεονάσματος 3,5% για το 2018, και αν νωρίτερα διαπιστωθεί ότι ξεφεύγει τότε αυτά θα ενεργοποιηθούν. Αυτό δεν αλλάζει τη λογική του κειμένου ή αλλιώς δεν ελαφρώνει καθόλου την απάτη του Τσίπρα.