Με κυβερνητική ευθύνη αποφυλακίστηκαν όλοι οι κατηγορούμενοι

Το πρώ­το δώ­ρο που έ­κα­νε η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-Α­ΝΕΛ στους να­ζι­στές της “ΧΑ” ή­ταν η α­πα­ρά­δε­κτη κω-λυ­σιερ­γί­α στην ε­ξέ­λι­ξη της δι­κα­στι­κής δια­δι­κα­σί­ας που ο­δή­γη­σε στην α­πο­φυ­λά­κι­ση ό­λων των να­ζι­στών, και του ί­διου του δο­λο­φό­νου του Π. Φύσ­σα, Ρου­πα­κιά, χω­ρίς να έ­χει υ­πάρ­ξει ού­τε μί­α κα­τα­δί­κη. Αυ­τό έ­γι­νε συ­νει­δη­τά και συ­γκε­κρι­μέ­να α­πό την κυ­βέρ­νη­ση και την η­γε­σί­α της δι­καιο­σύ­νης που δεν ε­ξα­σφά­λι­σαν μί­α αί­θου­σα ει­δι­κά για τη διε­ξα­γω­γή της και δεν δέ­σμευ­σαν την έ­δρα α­πο­κλει­στι­κά για την εκ­δί­κα­ση αυ­τής της υ­πό­θε­σης.

Η α­πο­φυ­λά­κι­ση των κα­τη­γο­ρού­με­νων δεν έ­χει μό­νο η­θι­κή ση­μα­σί­α, αλ­λά πο­λύ συ­γκε­κρι­μέ­νες ε­πι­πτώσεις στο πό­σο ε­λεύ­θε­ρα θα κα­τα­θέ­σουν οι μάρ­τυ­ρες κα­τη­γο­ρί­ας ό­ταν ξέ­ρουν ό­τι α­κό­μα και ο ί­διος ο α­να­τίρ­ρη­τος δο­λο­φό­νος Ρου­πα­κιάς έ­χει α­πο­φυ­λα­κι­στεί έ­στω και με πε­ριο­ρι­στι­κούς ό­ρους.

Ει­δι­κή αί­θου­σα στο Ε­φε­τεί­ο βρέ­θη­κε μό­νο στις 27 Ιού­νη αυ­τού του χρό­νου έ­να χρό­νο με­τά την έ­ναρ­ξη της δί­κης, μό­νο με­τά την α­πο­φυ­λά­κι­ση, και ε­νώ μπρο­στά βρί­σκο­νται οι δι­κα­στι­κές δια­κο­πές του Αυ­γού-στου. Ή­ταν κά­τω α­πό την πί­ε­ση της μά­νας του Π. Φύσ­σα, που α­να­γκά­στη­καν οι Πα­ρα­σκευό­που­λος και Τσί­πρας να ε­νερ­γή­σουν για αυ­τό το σκο­πό α­φού κω­λυ­σιερ­γού­σαν για έ­να χρό­νο, ό­πως το ί­διο έ­κα­νε και η κυ­βερ­νη­τι­κή πρό­ε­δρος του Α­ρεί­ου Πά­γου, Θά­νου που εί­χε ψη­φί­σει υ­πέρ της α­θω­ω­τι­κής α­πό­φα­ση του να­ζι­στή Κ. Πλεύ­ρη. Για το πό­σο αρ­γά ε­ξε­λίσ­σε­ται η δί­κη εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ό­τι α­πό τους 132 μάρ­τυ­ρες δεν έ­χει ε­ξε­τα­στεί ού­τε το 1/3! Αν συ­νε­χι­στεί με τους ί­διους ρυθ­μούς θα χρεια­στεί του­λά­χι­στον 7 χρό­νια για να ο­λο­κλη­ρω­θεί…

Το βα­ρύ­νο­ντα ρό­λο τους στην α­πο­φυ­λά­κι­ση εί­χαν και τα διοι­κη­τι­κά συμ­βού­λια των δι­κη­γο­ρι­κών συλ­λό­γων, ό­που οι συν­δι­κα­λι­στές ό­λων των κομ­μά­των έ­ξω και ε­νά­ντια α­πό κά­θε λο­γι­κή δεν φρό­ντι­σαν να δώ­σουν ά­δειες στους δι­κη­γό­ρους που συμ­με­τέ­χουν στη δί­κη με α­πο­τέ­λε­σμα να πά­ει κι άλ­λο πί­σω η δια­δι­κα­σί­α.

Μία από τις πιο σημαντικές δίκες της μεταπολίτευσης εξελίσσεται στο σκοτάδι

Το δεύ­τε­ρο δώ­ρο που έ­κα­νε η κυ­βέρ­νη­ση σε α­γα­στή συ­νερ­γα­σί­α με τις υ­πό­λοι­πες η­γε­σί­ες των κοι­νο-βου­λευ­τι­κών κομ­μά­των ή­ταν η φί­μω­ση της δί­κης, δη­λα­δή η α­πό­λυ­τη πο­λι­τι­κή σιω­πή που έ­χει ο­δη­γή­σει στο να ξε­χα­στούν τα ε­γκλή­μα­τα της συμ­μο­ρί­ας και να στα­μα­τή­σει η κα­τα­κραυ­γή της κοι­νής γνώ­μης που ξέ­σπα­σε την πρώ­τη πε­ρί­ο­δο των συλ­λή­ψε­ων.

Ο λα­ός δεν μα­θαί­νει τί­πο­τα σχε­δόν α­πό ό­τι γί­νε­ται μέ­σα στις δι­κα­στι­κές αί­θου­σες στην πιο ση­μα­ντι­κή δί­κη των τε­λευ­ταί­ων χρό­νων με­τά τη με­τα­πο­λί­τευ­ση, ό­που στο ε­δώ­λιο βρί­σκε­ται η η­γε­σί­α, η κοι­νο­βου-λευ­τι­κή ο­μά­δα και αρ­κε­τά μέ­λη της συμ­μο­ρί­ας της “Χρυ­σής Αυ­γής” με 68 συ­νο­λι­κά κα­τη­γο­ρού­με­νους. Με α­πό­φα­ση της έ­δρας η δια­δι­κα­σί­α ό­χι α­πλώς δεν βι­ντε­ο­σκο­πεί­ται αλ­λά δεν η­χο­γρα­φεί­ται καν!

Έ­τσι συ­γκα­λύ­πτε­ται ό­λο το κλί­μα της τρο­μο­κρά­τη­σης, α­κό­μα και του ε­ξευ­τε­λι­σμού των μαρ­τύ­ρων κα­τη­γο­ρί­ας και των θυ­μά­των, για το ο­ποί­ο έ­χει κύ­ρια ευ­θύ­νη η έ­δρα που δεν ε­φαρ­μό­ζει κα­νέ­να μέ­τρο προ­στα­σί­ας α­πό τους τρα­μπου­κι­σμούς και τις προ­κλή­σεις των να­ζι­στών. Ταυ­τό­χρο­να, η α­πο­βο­λή της πο­λι­τι­κής α­γω­γής κα­τά των βου­λευ­τών της να­ζι­στι­κής συμ­μο­ρί­ας σε ό­τι α­φο­ρά την κα­τη­γο­ρί­α της συμ­με­το­χής τους σε ε­γκλη­μα­τι­κή ορ­γά­νω­ση, και ο τε­μα­χι­σμός της σε δύ­ο κομ­μά­τια, στο έ­να που α­φο­ρά τα ί­δια τα ε­γκλή­μα­τα και στο δεύ­τε­ρο που α­φο­ρά το χα­ρα­κτή­ρα της “Χρ. Αυ­γής” ως ε­γκλη­μα­τι­κής συμ­μο­ρί­ας, στε­γα­νο­ποι­η­μέ­να το πρώ­το α­πό το δεύ­τε­ρο, ε­πέ­τρε­ψε στην έ­δρα να μην ε­ξε­τά­ζει αλ­λά και να ε­μπο­δί­ζει κά­θε α­να­φο­ρά στη σύν­δε­ση α­νά­με­σα στο να­ζι­στι­κό χα­ρα­κτή­ρα της “ΧΑ” και των με­λών-τρα­μπού­κων της και της ε­γκλη­μα­τι­κής βί­ας. Με αυ­τό τον τρό­πο α­δυ­να­τί­ζει α­κό­μα πε­ρισ­σό­τε­ρο το κα­τη­γο­ρη­τή­ριο κα­τά των να­ζι­στών βου­λευ­τών. Κυ­ρί­ως ό­μως με την α­πο­βο­λή της πο­λι­τι­κής α­γω­γής δη­μιουρ­γού­νται οι κα­τάλ­λη­λες προ­ϋ­πο­θέ­σεις για την α­θώ­ω­ση των να­ζι­στών βου­λευ­τών για το α­δί­κη­μα της συμ­με­το­χής τους σε ε­γκλη­μα­τι­κή ορ­γά­νω­ση, το ο­ποί­ο θα ε­ξε­τά­σει α­πο­κλει­στι­κά η έ­δρα, και στο ο­ποί­ο οι συ­νή­γο­ροι των να­ζι­στών, θα ε­πι­τί­θε­νται στα θύ­μα­τα μάρ­τυ­ρες κα­τη­γο­ρί­ας που θα συν­θλί­βο­νται για­τί δεν θα έ­χουν κα­μιά δι­κη­γο­ρι­κή κά­λυ­ψη. Αυ­τή η μέ­θο­δος εί­χε ε­φαρ­μο­στεί με την α­πο­βο­λή της πο­λι­τι­κής α­γω­γής α­πό τη δί­κη Πλεύ­ρη ό­που τε­λι­κά οι μάρ­τυ­ρες κα­τη­γο­ρί­ας με­τα­τρά­πη­καν σε κα­τη­γο­ρού­με­νους σε μια δί­κη που εί­χε α­τμό­σφαι­ρα δι­κα­στι­κής αί­θου­σας Τρί­του Ρά­ιχ και ο αρ­χι­να­ζι­στής α­θω­ώ­θη­κε.

Η τρομοκράτηση των μαρτύρων κατηγορίας

H α­δρά­νεια της έ­δρας στα πε­ρι­στα­τι­κά της τρο­μο­κρά­τη­σης μαρ­τύ­ρων κα­τη­γο­ρί­ας α­πό τους να­ζι­στές κα­τη­γο­ρού­με­νους εί­ναι του­λά­χι­στον σκαν­δα­λώ­δης.

Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό εί­ναι το πε­ρι­στα­τι­κό τρο­μο­κρά­τη­σης μί­ας αυ­τό­πτου μάρ­τυ­ρα που α­να­γνώ­ρι­σε τον συ­νο­δη­γό του Ρου­πα­κιά, Ιω Κα­ζα­ντζό­γλου. Το ρε­πορ­τάζ εί­ναι α­πό την η­λε­κτρο­νι­κή πύ­λη “thetoc” (http://www.thetoc.gr/koinwnia/article/apeiles-apo-katigoroumeno-stin-upothesi-tis-xrusis-augis):

<<Τρέ­μο­ντας και κλαί­γο­ντας βγή­κε ά­ρον-ά­ρον α­πό το δι­κα­στή­ριο η μάρ­τυ­ρας Δή­μη­τρα Ζώρ­ζου που εί­χε την τόλ­μη να α­να­γνω­ρί­σει στον σω­μα­τό­τυ­πο του συ­γκε­κρι­μέ­νου κα­τη­γο­ρού­με­νου τον συ­νο­δη­γό του Γ. Ρου­πα­κιά.... “Α­φή­στε με να βγω έ­ξω και να της δεί­ξω ε­γώ”, υ­πο­στη­ρί­ζουν ό­σοι ή­ταν κο­ντά ό­τι φώ­να­ξε ο κα­τη­γο­ρού­με­νος που ση­κώ­θη­κε α­πό το ε­δώ­λιο με ε­πι­θε­τι­κές δια­θέ­σεις προς την νε­α­ρή μάρ­τυ­ρα. Πά­ντως ο συ­νή­γο­ρος του κα­τη­γο­ρου­μέ­νου αρ­νή­θη­κε ό­τι ο πε­λά­της του α­πη­ύ­θυ­νε ο­ποια­δή­πο­τε α­πει­λή στην μάρ­τυ­ρα.   

Ό­λα ξε­κί­νη­σαν ό­ταν η πρό­ε­δρος του δι­κα­στη­ρί­ου ρώ­τη­σε τη μάρ­τυ­ρα αν α­να­γνω­ρί­ζει τον συ­νο­δη­γό του Γ. Ρου­πα­κιά στο αυ­το­κί­νη­το με το ο­ποί­ο έ­φτα­σε στο ση­μεί­ο της δο­λο­φο­νί­ας ...Η κο­πέ­λα γύ­ρι­σε και κοί­τα­ξε στο ε­δώ­λιο τους κα­τη­γο­ρου­μέ­νους και δεί­χνο­ντας τον Ιω­άν­νη Κα­ζα­ντζό­γλου εί­πε : “Εί­ναι αυ­τός, ο δεύ­τε­ρος α­πό δε­ξιά”.

Πρό­ε­δρος: Εί­στε α­πό­λυ­τα σί­γου­ρη ό­τι εί­ναι  αυ­τός;

Μάρ­τυ­ρας: Α­πό­λυ­τα α­σφα­λής δεν εί­μαι  αλ­λά ο σω­μα­τό­τυ­πος εί­ναι αυ­τός.

Κα­ζα­ντζό­γλου:(ση­κώ­νε­ται όρ­θιος καθ΄υ­πό­δει­ξη της προ­έ­δρου) Κοί­τα­ξε με κα­λά με θυ­μά­σαι  α­πό ε­κεί­νο το βρά­δυ;

Μάρ­τυ­ρας: Ναι....

Τό­τε  ε­κεί­νος με έ­ντο­νες κι­νή­σεις, και με τον δι­πλα­νό του συ­γκα­τη­γο­ρού­με­νο να τον κρα­τά α­πό το χέ­ρι για να τον συ­γκρα­τή­σει, φέ­ρε­ται να εί­πε:

“Α­φή­στε με να βγω έ­ξω και θα της δεί­ξω ε­γώ....”

Η μάρ­τυ­ρας ζή­τη­σε διά­λειμ­μα και κλαί­γο­ντας βγή­κε α­πό το α­κρο­α­τή­ριο....>>

Η μάρ­τυ­ρας ε­πέ­μει­νε και συ­νέ­χι­σε την κα­τά­θε­σή της με α­πο­τέ­λε­σμα να δε­χθεί νέ­α ε­πί­θε­ση αυ­τή τη φο­ρά α­πό το συ­νή­γο­ρο υ­πε­ρά­σπι­σης του να­ζι­στή, ξα­νά χω­ρίς κα­μί­α προ­στα­σί­α α­πό την έ­δρα:

<<Πο­λι­τι­κή α­γω­γή.: η πα­ρέ­α του Παύ­λου με την εμ­φά­νι­ση της προ­κα­λού­σε τρό­μο

Μαρ.:  Ο­χι, σε α­ντί­θε­ση με τους άλ­λους.

Πολ.αγ.: Το σύν­θη­μα “ αί­μα, τι­μή, Χρυ­σή Αυ­γή” τι σας λέ­ει;

Μαρ.: Τους εκ­φρά­ζει και ξε­χω­ρί­ζει ό­πως πι­στεύ­ουν τη φυ­λή α­πό τους άλ­λους.

Πολ.αγ.: Πριν α­πό τη δια­κο­πή της συ­νε­δρί­α­σης φο­βη­θή­κα­τε;

Μαρ. Βε­βαια

Πολ.αγ.: Α­πό τις α­πει­λές του κου Κα­ζα­ντζό­γλου

Υ­περ: Αυ­τό εί­ναι λά­σπη, αν έ­χει γί­νει  κά­ποιο α­δί­κη­μα να το κα­ταγγεί­λει ο πα­θών.

Τε­λι­κά στην ε­πα­νά­λη­ψη της δια­δι­κα­σί­ας η μάρ­τυ­ρας εί­πε ό­τι εί­ναι πο­λύ τα­ραγ­μέ­νη και δεν μπο­ρεί να συ­νε­χί­σει την κα­τά­θε­ση της>>.

Σύμ­φω­να με ρε­πορ­τάζ του Βή­μα­τος, 25/11: “Η μάρ­τυς φαι­νό­ταν κα­τα­βε­βλη­μέ­νη ψυ­χι­κά, με α­πο-τέ­λε­σμα η πρό­ε­δρος κυ­ρί­α Λε­πε­νιώ­τη να τη ρω­τή­σει ξανά και ξα­νά αν εί­ναι σε θέ­ση να συ­νε­χί­σει. Η πρό­ε­δρος τό­νι­σε ό­τι οι μάρ­τυ­ρες πρέ­πει να κα­τα­θέ­τουν “α­βί­α­στα και α­νε­πη­ρέ­α­στα”. “Ε­νας μάρ­τυ­ρας που είναι έ­τοι­μος να κλά­ψει, με κά­νει να πι­στεύ­ω ό­τι η στιγ­μή δεν εί­ναι κα­τάλ­λη­λη”, εί­πε χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά”.

Τέ­τοιος κυ­νι­σμός. Τις α­βί­α­στες και α­νε­πη­ρέ­α­στες συν­θή­κες έ­πρεπε να τις ε­ξα­σφα­λί­σει η έ­δρα, και ό­χι να θε­ω­ρεί­ται αυ­το­νό­η­το ό­τι σε μια δί­κη με κα­τη­γο­ρού­με­νους να­ζι­στές, πρέ­πει να εί­σαι έ­τοι­μος να δε­χθείς κά­θε είδους προ­πη­λα­κι­σμό λες και βρί­σκε­σαι σε αί­θου­σα βα­σα­νι­στη­ρί­ων, και ό­χι σε δι­κα­στή­ριο.

Σε μια άλ­λη αυ­τό­πτη μάρ­τυ­ρα οι δι­κη­γό­ροι των κα­τη­γο­ρού­με­νων βγάλα­νε μέ­σα στο δι­κα­στή­ριο με­ζού­ρα για να με­τρή­σουν υπο­τί­θε­ται την α­πόστα­ση α­πό το πα­γκά­κι ό­που κα­θό­ταν μέ­χρι το ση­μεί­ο της δο­λο­φο­νί­ας. Και πά­λι η έ­δρα πα­ρα­κο­λου­θού­σε α­διά­φο­ρη μέ­χρι που α­ντέ­δρα­σε κά­ποιος α­πό τους φίλους του Π. Φύσ­σα, ο­πό­τε η πρό­ε­δρος, α­φού α­πεί­λη­σε ό­τι θα τον α­πο­βά­λει α­πό την αί­θου­σα, έ­κα­νε σύ­στα­ση στους δι­κη­γό­ρους να προ­σέ­χουν για­τί “υ­πάρ­χουν α­ντι­δρά­σεις α­πό το κοι­νό”!!!

Αλ­λά οι δι­κη­γό­ροι των να­ζι­στών δεν έ­χουν λό­γους να …αυ­το­συ­γκρατού­νται. Σε μί­α συ­νε­δρί­α­ση, συ­νή­γο­ρος της ΧΑ έ­σπρω­ξε έ­ναν γερ­μα­νό δη­μο­σιογρά­φο, ε­πει­δή ό­πως εί­πε βρι­σκό­ταν στο χώ­ρο που χρη­σι­μο­ποιούν οι δι­κη­γόροι της ΧΑ και οι κα­τη­γο­ρού­με­νοι, και στη συ­νέ­χεια χα­στού­κι­σε μια νε­α­ρή κο­πέ­λα α­πό το α­κρο­α­τή­ριο, ό­ταν έ­σπευ­σε να δει τι συμ­βαί­νει. Ό­ταν οι δι­κη­γόροι της πο­λι­τι­κής α­γω­γής θέ­λη­σαν να κά­νουν δή­λω­ση για το κλί­μα της βί­ας και της τρο­μο­κρα­τί­ας στο ο­ποί­ο διε­ξά­γε­ται η δί­κη με­τά α­πό αυ­τές τις ε­πι­θέσεις, η πρό­ε­δρος αρ­νή­θη­κε να την κα­τα­χω­ρί­σει στα πρα­κτι­κά, ε­νώ η ί­δια δεν έκα­νε κα­μί­α α­πο­λύ­τως δή­λω­ση κα­ταγ­γε­λί­ας των πε­ρι­στα­τι­κών. Ό­ταν στη συ­νέχεια εί­παν ό­τι σε έν­δει­ξη δια­μαρ­τυ­ρί­ας θα α­πο­χω­ρή­σουν, η πρό­ε­δρος τους συ­νέ­στη­σε να μην το κά­νουν για­τί ό­σο κα­θυ­στε­ρεί η δί­κη τό­σο πλη­σιά­ζει η απο­φυ­λά­κι­ση του Ρου­πα­κιά!!!

Η αποβολή της πολιτικής αγωγής, πρώτο βήμα υπονόμευσης της δίκης

Σε α­να­κοί­νω­ση της Α­ντι­να­ζι­στι­κής Πρω­το­βου­λί­ας που εί­χε δη­μο­σιευ­τεί στην ι­στο­σε­λί­δα της (www.antinazi.gr) στις 17/6/2015 ό­ταν έ­γι­νε η ει­σαγ­γε­λι­κή πρό­τα­ση για την α­πο­βο­λή της πο­λι­τι­κής α­γω-γής η ο­ποί­α έ­γι­νε τε­λι­κά α­πο­δε­κτή α­πό το δι­κα­στή­ριο, πε­ρι­γρα­φό­ταν διε­ξο­δι­κά πως μί­α τέ­τοια ε­ξέ­λι­ξη θα με­τέ­τρε­πε τη δί­κη σε μί­α α­ρέ­να υ­πέρ των να­ζι­στών ό­που αυ­τοί θα με­τα­τρέ­πο­νταν σε κα­τή­γο­ροι και τα θύ­μα­τα θα φι­μώ­νο­νταν. Αυ­τή α­κρι­βώς εί­ναι η μέ­χρι σή­μερα ε­ξέ­λι­ξη της δι­κα­στι­κής δια­δι­κα­σί­ας. Συ­γκε­κρι­μέ­να στην α­να­κοί­νω­ση της Α.Π α­να­φέ­ρο­νταν τα ε­ξής:

<<Τι ση­μαί­νει πρα­κτι­κά αυ­τή η ει­σαγ­γε­λι­κή πρό­τα­ση;

Πρώ­το: Ό­τι τα θύ­μα­τα της να­ζι­στι­κής βί­ας θα φι­μω­θούν α­φού δεν θα μπο­ρούν να πα­ρα­στα­θούν με συ­νη­γό­ρους τους για να στη­ρί­ξουν το ό­τι η βία που δέ­χτη­καν δεν ή­ταν α­πο­τέ­λε­σμα κά­ποιας προ­σω­πι­κής α­ντι­δι­κί­ας με το θύ­τη, ή α­πλά της ε­πι­θε­τι­κό­τη­τας ε­νός διε­στραμμέ­νου ε­γκλη­μα­τι­κού μυα­λού, αλ­λά ό­τι αυ­τή η βί­α ή­ταν μί­α ορ­γα­νω­μέ­νη και προ­σχε­δια­σμέ­νη εκ­δή­λω­ση της δρά­σης της “Χρυ­σής Αυ­γής”, του κόμ­μα­τος-μαν­δύ­α μί­ας δο­λο­φο­νι­κής συμ­μο­ρίας που η ε­γκλη­μα­τι­κό­τη­τα της εί­ναι ά­με­ση συ­νέ­πεια του δη­λω­μέ­νου να­ζι­στικού φι­λο­χι­τλερι­κού της χα­ρα­κτή­ρα. Δεν θα μπο­ρέ­σουν να προ­βά­λουν σαν το πιο α­τρά­ντα­χτο ε­πι­χεί­ρη­μα τη βί­α που δέ­χθη­καν οι ί­διοι για να ζη­τή­σουν την κα­τα­δί­κη αυ­τών που αύ­ριο μπο­ρεί να ε­ξα­πο­λύ­σουν νέ­ους δο­λο­φό­νους ε­νάντια στα ί­δια αυ­τά θύ­μα­τα ή σε άλ­λους σαν κι αυ­τούς ε­πειδή έ­χουν δια­φορε­τι­κό χρώ­μα, άλ­λη ε­θνι­κό­τη­τα, θρη­σκεί­α, ε­πει­δή εί­ναι ο­μο­φυ­λό­φι­λοι, ή τελι­κά ε­πει­δή εί­ναι α­ντι­φα­σί­στες. Δεν θα δο­θεί το δι­καί­ω­μα στους γο­νείς του δο­λο­φο­νη­μέ­νου Παύ­λου Φύσ­σα, να α­πο­δεί­ξουν ό­τι αυ­τό το έ­γκλη­μα που έ­βγα­λε στους δρό­μους τους δη­μοκρά­τες και συ­γκλό­νι­σε ό­λη την Ελ­λά­δα, ή­ταν έρ­γο ό­λης της η­γε­σί­ας της “ΧΑ” που έ­χει στον πυ­ρή­να της λει­τουρ­γί­ας της τη δολο­φο­νι­κή βί­α κα­τά των πο­λι­τι­κών της α­ντι­πά­λων.

Δεύ­τε­ρο: Οι μάρ­τυ­ρες κα­τη­γο­ρί­ας για τη συμ­με­το­χή σε ε­γκλη­ματι­κή ορ­γά­νω­ση θα βρε­θούν στη θέση του α­να­κρι­νό­με­νου για ώ­ρες α­πό τους πολ­λούς συ­νη­γό­ρους των κα­τη­γο­ρού­με­νων και α­πό τους ί­διους τους κα­τη­γο­ρού­με­νους, με­τα­ξύ των ο­ποί­ων 13 εν ε­νερ­γεί­α βου­λευ­τές, που θα εί­ναι α­σύ­δο­τοι α­φού δεν θα υ­πάρ­χει η άλ­λη πλευ­ρά, η πο­λι­τι­κή α­γω­γή, δη­λα­δή οι δι­κη­γόροι των θυ­μά­των για να δια­μαρ­τυ­ρη­θεί και να ε­μπο­δί­σει τις ε­πι­θέ­σεις τους. Η κα­τά­λη­ξη θα εί­ναι να βρε­θεί ο κά­θε με­μο­νω­μέ­νος μάρ­τυ­ρας κα­τη­γο­ρί­ας μπροστά στα μα­ζε­μέ­να πυ­ρά και τις α­τέ­λειω­τες ε­ρω­τή­σεις και τις α­γο­ρεύ­σεις δεκά­δων να­ζι­στών. Δη­λα­δή, οι μάρ­τυ­ρες κατη­γο­ρί­ας θα βρε­θούν υ­πο­χρε­ω­τικά στη θέ­ση του κα­τη­γο­ρού­με­νου και αυ­τό θα α­πο­τε­λέ­σει μια πο­λι­τι­κή νί­κη για τους να­ζί και την προ­ϋ­πό­θε­ση της πα­νη­γυ­ρι­κής α­θώ­ω­σής τους. Ο μό­νος που θα μπο­ρού­σε θε­ω­ρη­τι­κά να υ­πε­ρα­σπί­σει κά­πως τα θύ­μα­τα-μάρ­τυ­ρες κα­τη­γο­ρίας α­πό τις ε­πι­θέ­σεις των να­ζι­στών θα ή­ταν ο έ­νας και μο­να­δι­κός δη­μό­σιος κα­τή­γο­ρος, η ει­σαγ­γε­λέ­ας, αλ­λά τι υ­πε­ρά­σπι­ση θα κά­νει μί­α ει­σαγ­γε­λέ­ας που η πρώ­τη του δου­λειά σε αυ­τή τη δί­κη ή­ταν να προ­τεί­νει να πε­τα­χτεί έ­ξω από την αί­θου­σα η πο­λι­τι­κή α­γω­γή, δη­λα­δή οι δι­κηγόροι που θα υ­πε­ρά­σπιζαν τα θύ­μα­τα;

Θα γί­νει α­κρι­βώς το α­νά­πο­δο α­πό αυ­τό που πρό­βα­λαν σαν υ­πε­ρα­σπιστι­κό ε­πι­χεί­ρη­μα οι να­ζι­στές. Οι συ­νή­γο­ροι των να­ζι­στών ι­σχυ­ρί­στη­καν ό­τι δεν μπο­ρεί να εί­ναι “ό­λοι ε­να­ντί­ον ό­λων”, δηλ. ό­λα τα θύ­μα­τα ε­να­ντί­ον ό­λων των κα­τη­γο­ρού­με­νων βου­λευ­τών. Με την α­πο­βο­λή της πο­λι­τι­κής α­γω­γής θα είναι μό­νο ό­λοι οι να­ζι­στές κα­τά ό­λων των θυ­μά­των, ε­νώ α­πό την άλ­λη δεν θα είναι ού­τε έ­να θύ­μα για να υ­πε­ρα­σπι­στεί το δί­κιο του α­πέ­να­ντι σε ό­λους τους να­ζι­στές.

Το έρ­γο αυ­τό εί­ναι γνω­στό και η πρώ­τη του ε­κτέ­λε­ση έ­γι­νε στη δί­κη κα­τά του να­ζι­στή Πλεύ­ρη>>.

Α­σφα­λώς η δί­κη έ­χει πο­λύ δρό­μο να φτά­σει α­κό­μα στη φά­ση της ε­ξέ­τασης του α­δι­κή­μα­τος της συμ­με­το­χής σε ε­γκλη­μα­τι­κή συμ­μο­ρί­α, ό­που α­να­μέ­νεται να ε­ξε­λι­χθεί και το πιο ντρο­πια­στι­κό για τη δι­καιο­σύ­νη και τη χώ­ρα κομμά­τι της, για­τί αν στην εκ­δί­κα­ση των ε­γκλη­μάτων των με­λών της συμ­μο­ρί­ας έ­χουν α­φε­θεί οι να­ζι­στές να α­πο­θρα­συν­θούν τό­σο πο­λύ, δεν θέ­λει πο­λύ φαντα­σί­α για να κα­τα­λά­βει κα­νείς πως θα ε­ξε­λι­χθεί η δια­δι­κα­σί­α για την πιο γε­νι­κή κα­τη­γο­ρί­α της συμ­με­τοχής σε ε­γκλη­μα­τι­κή ορ­γά­νω­ση.

Το πολιτικό κλίμα στο οποίο εξελίσσεται η δίκη. Για να γίνει αληθινή δίκη πρέπει να βγουν εκτός νόμου οι ναζί

Η δί­κη αυ­τή ε­ξε­λίσ­σε­ται σε μί­α πο­λι­τι­κή στιγ­μή ό­που στην ε­ξου­σία βρί­σκε­ται μια φι­λο­να­ζι­στι­κή κυ­βέρ-νη­ση και οι η­γε­σί­ες των α­ντι­πο­λι­τευό­με­νων κοι­νο­βου­λευ­τι­κών κομ­μά­των α­νοί­γουν το δρό­μο στον εκ­φα­σι­σμό της πο­λι­τι­κής ζω­ής, μέ­σα α­πό την α­νο­χή τους στην κα­λύ­τερη πε­ρί­πτω­ση στο φασι­στι­κά μέ­τρα της κυ­βέρ­νη­σης με πρώ­το αυ­τό τη­ε φί­μω­σης των κα­να­λιών. Άλ­λωστε ό­λοι μα­ζί υ­πο­δέχτη­καν με δου­λι­κό εν­θου­σια­σμό τον αρ­χη­γό της νε­ο­χιτλε­ρι­κής Ρω­σί­ας, και έ­στρω­σαν κόκ­κι­νο χα­λί στην ε­γκα­τά­στα­ση του κά­τερ­γου της συμ­μα­χι­κής της φα­σι­στι­κής Κί­νας σε ό­λο το λι­μά­νι του Πει­ραιά.

Μέ­σα σε αυ­τό το κλί­μα, έ­χει στα­μα­τή­σει κά­θε εί­δους πο­λι­τι­κή κα­ταγγε­λία των να­ζι­στών της “Χρ. Αυ­γής”. Μά­λι­στα, το ψευ­τοΚ­ΚΕ που υ­πο­τί­θε­ται θα έ­πρε­πε να έ­χει ι­διαί­τε­ρο εν­δια­φέ­ρον για τη δί­κη α­φού μί­α α­πό τις ε­πι­θέσεις που ε­ξε­τά­ζο­νται εί­ναι αυ­τή ε­νά­ντια στα μέ­λη του ΠΑ­ΜΕ, κά­νει ό­τι μπο­ρεί για να κρα­τά­ει την υ­πό­θε­ση στα ψι­λά του Ρι­ζο­σπά­στη.

Τη σιω­πή σπά­νε μό­νο οι φι­λο­να­ζι­στι­κές το­πο­θε­τή­σεις α­πό κα­θώς πρέ­πει φα­σι­στό­μου­τρα. Τέ­τοια ή­ταν αυ­τή του ψευ­το­φι­λε­λεύ­θε­ρου, κρυ­φο­φα­σίστα Θ. Τζή­με­ρου που έ­κα­νε την ε­ξής χυ­δαί­α φι­λο­να­ζι­στι­κή δή­λω­ση: “Βλέ­πο­ντας τη μά­να του Φύσ­σα κα­τα­λα­βαί­νεις πώς έ­γι­νε έ­τσι ο φα­σι­στα­ράς, που ε­πει­δή τον μα­χαί­ρω­σε έ­νας άλ­λος φα­σι­στα­ράς πά­νε να τον με­τα­μορ­φώ­σουν σε περι­στέ­ρι της ει­ρή­νης”, έ­γρα­ψε στο facebook.”Ο Φύσ­σας ή­ταν έ­νας φα­σί­στας, ί­διος κι απα­ράλ­λα­χτος με τους δο­λο­φό­νους του. Η μό­νη δια­φο­ρά ή­ταν ό­τι αυ­τοί κρα­τού­σαν το μα­χαί­ρι”, συ­μπλή­ρω­σε σε άλ­λη α­νάρ­τη­ση” (http://www.thetoc.gr/politiki/article/xudaios-tzimeros-kata-fussa-kai-tis-miteras-tou). Αυ­τή ή­ταν μί­α ω­μή κα­τα­συ­κο­φά­ντη­ση ε­νός θύ­μα­τος των να­ζι­στών που δο­λο­φονή­θη­κε για την α­ντι­να­ζι­στι­κή του δρά­ση, και της μη­τέ­ρας του που η­ρω­ι­κά το τε­λευ­ταί­ο διά­στη­μα έ­χει στα­θεί μέ­σα στην κό­λα­ση της δι­κα­στι­κής αί­θου­σας, και ω­μή α­θώ­ω­ση της να­ζι­στι­κής βί­ας.

Κι ό­μως δεν α­κο­λού­θη­σε έ­να κύ­μα πο­λι­τι­κής κα­τα­κραυ­γής. Σε αυ­τή την πε­ρί­πτω­ση ή­ταν χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή η σιω­πή, της συ­ρι­ζαί­ας Δού­ρου, που ό­φειλε να το κά­νει ζή­τη­μα στο πε­ρι­φε­ρεια­κό συμ­βού­λιο, α­φού ο Τζή­με­ρος εί­ναι μέ­λος του.

Σή­με­ρα, στη δί­κη αυ­τή α­πο­κα­λύ­πτε­ται πό­σο φι­λο­να­ζι­στι­κό εί­ναι το πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα που έ­χει κρα­τή­σει για χρό­νια στη νο­μι­μό­τη­τα τους να­ζιστές, με πλή­ρη α­συ­λί­α στη βί­α τους, και πως εί­ναι αυ­τό το κα­θε­στώς της νο­μιμό­τη­τας που υ­πο­νο­μεύ­ει ο­ποια­δή­πο­τε δυ­να­τό­τη­τα να γί­νει μια πραγ­μα­τι­κή, μια δί­και­η δί­κη. Για­τί αυ­τή η νο­μι­μό­τη­τα λει­τουρ­γεί σαν τεκ­μή­ριο α­θω­ό­τητας και σαν μί­α ε­νερ­γή α­πει­λή α­πέ­να­ντι στα θύ­μα­τα της να­ζιστι­κής βί­ας.

Ή­ταν μοι­ραί­ο η δί­κη αυ­τή να γί­νει η ε­πα­νά­λη­ψη της δί­κης του να­ζιστή Πλεύ­ρη αλ­λά σε προ­ω­θη­μέ­νη κλί­μα­κα με δε­δο­μέ­νο ό­τι έ­χει προ­χω­ρή­σει ο εκφα­σι­σμός της χώ­ρας.

Πρό­σφα­τα σε μια συ­νέ­ντευ­ξή των στε­λε­χών της Α­ντι­να­ζι­στι­κής Πρωτο­βου­λί­ας Άν­νας Στά­η και Ρέ­νας Κού­τε­λου στο α­ρι­στε­ρό α­ντι­φα­σι­στι­κό ηλε­κτρο­νι­κό πε­ριο­δι­κό Shades που δη­μο­σιεύ­ε­ται στην ι­στο­σε­λί­δα της (www.antinazi.gr) με κεντρι­κό θέ­μα τη δί­κη Πλεύ­ρη, στις ε­ρω­τή­σεις του πε­ριο­δι­κού για τη δί­κη της “Χρ. Αυ­γής” το­νί­στη­κε ι­διαί­τε­ρα η ση­μα­σί­α του αιτή­μα­τος να βγει ε­κτός νό­μου η “ΧΑ” για να γί­νει α­λη­θι­νή δί­κη:

<<Ε­ρώ­τη­ση Shades: Έ­χε­τε στη­ρί­ξει το αί­τη­μα να βγει ε­κτός νό­μου η χρυ­σή αυ­γή. Θε­ω­ρεί­ται ό­τι εί­ναι ε­φι­κτό και συ­νταγ­μα­τι­κό; Πολ­λοι/ες λέ­νε ό­τι είναι α­ντι­συ­νταγ­μα­τι­κό.

Α­πά­ντη­ση ΑΠ:  Ε­δώ το ελ­λη­νικό πο­λι­τι­κό κα­θε­στώς εί­ναι υ­πο­κριτι­κό για­τί γνω­ρί­ζει ό­τι γι αυ­τό το ζή­τη­μα το ελ­λη­νι­κό κρά­τος έ­χει δε­σμευτεί με το άρ­θρο 4 της Διε­θνούς Α­ντι­ρα­τσι­στι­κής Σύμ­βα­σης του Ο­Η­Ε την ο­ποί­α έχει υ­πο­γρά­ψει και ε­πι­κυ­ρώ­σει και σύμ­φω­να με το ο­ποί­ο ο­φεί­λει να κη­ρύ­ξει πα­ράνο­μες τις να­ζι­στι­κές και ρα­τσι­στι­κές ορ­γα­νώ­σεις. Αυ­τή η υ­πο­χρέ­ωση έ­χει α­νώ­τε­ρη νο­μο­θε­τι­κή ι­σχύ. Ε­πι­πλέ­ον το ελ­λη­νι­κό κρά­τος έ­χει δε­χθεί να δί­νει πε­ριο­δι­κές εκ­θέ­σεις για την τή­ρη­ση της σύμ­βα­σης στην αρ­μό­δια επι­τρο­πή του Ο­Η­Ε, η ο­ποί­α συ­χνά κά­νει ε­λέγ­χους και συ­στά­σεις ε­πει­δή δια­πι­στώ­νει τη συ­στη­μα­τι­κή πα­ρα­βί­α­ση αυ­τής της κρα­τι­κής υ­πο­χρέ­ω­σης. Μά­λιστα το 2009 η Ελ­λά­δα εί­χε α­να­γκα­στεί να πει ψέμ­μα­τα σε αυ­τή την Ε­πι­τρο­πή ό­τι δεν υ­πάρ­χει κα­μί­α να­ζι­στι­κή ορ­γά­νω­ση στη χώ­ρα !!! Τους εί­χα­με κα­ταγ­γεί­λει στέλ­νο­ντας στοιχεί­α α­πό τη δρά­ση της να­ζι­στι­κής συμ­μο­ρί­α της “Χρυ­σής Αυγής” (http://www.antinazi.gr/articles/un.htm).

Σε ό­τι α­φο­ρά το ί­διο ελ­λη­νι­κό σύ­νταγ­μα :

1. Σύμ­φω­να με το άρ­θρο 5 παρ. 2 “προ­στα­τεύ­ε­ται το δι­καί­ω­μα της α­πό­λυτης προ­στα­σί­ας της ζω­ής, της τι­μής και της ε­λευ­θε­ρί­ας ό­σων βρί­σκο­νται στην ελ­λη­νι­κή ε­πι­κρά­τεια, α­νε­ξάρ­τη­τα α­πό φυ­λή, χρώ­μα, κα­τα­γω­γή ή ε­θνι­κή ή εθνο­λο­γι­κή προ­έ­λευ­ση”, και κα­το­χυ­ρώ­νε­ται η αρ­χή της ι­σό­τη­τας (4Σ). Και ρω­τάμε: Πως μπο­ρούν να προ­στα­τευ­τούν ό­λα τα πα­ρα­πά­νω ό­ταν εί­ναι νό­μι­μο το να­ζιστι­κό κόμ­μα;

2. Σε συν­δυα­σμό με τα πιο πά­νω άρ­θρα του Συ­ντάγ­μα­τος, το άρ­θρο 29: “Έλλη­νες πο­λί­τες που έ­χουν το ε­κλο­γι­κό δι­καί­ω­μα μπο­ρούν ε­λεύ­θε­ρα να ι­δρύ­ουν και να συμ­με­τέ­χουν σε πο­λι­τι­κά κόμ­μα­τα, που η ορ­γά­νω­ση και η δρά­ση τους οφεί­λει να ε­ξυ­πη­ρε­τεί την ε­λεύ­θερη λει­τουρ­γί­α του δη­μο­κρα­τι­κού πο­λιτεύ­μα­τος”.

Συ­νε­πώς για μας α­ντι­συ­νταγ­μα­τι­κή εί­ναι η δρά­ση και η ορ­γά­νω­ση της να­ζι­στι­κής συμ­μο­ρί­ας της “Χρυ­σής Αυ­γής” αλ­λά και η ε­πι­μο­νή των ελ­λη­νικών κοι­νο­βου­λευ­τι­κών κομ­μά­των να συ­νε­χί­ζουν να λέ­νε το τε­ρά­στιο αυ­τό ψέμα ό­τι δεν μπο­ρεί η “Χρυ­σή Αυ­γή” να βγει “ε­κτός νό­μου” με βά­ση το Σύ­νταγ­μα.

Ε­ρώ­τη­ση Shades: Τι πι­στεύ­ε­τε για τη δί­κη της χρυ­σής αυ­γής ό­πως ε­ξε­λίσσε­ται;

Α­πά­ντη­ση ΑΠ: Η δί­κη αυ­τή εί­ναι μί­α πα­ρω­δί­α και α­να­μέ­να­με αυ­τή την ε­ξέ­λι­ξη. Υ­πο­στη­ρί­ζου­με ό­τι μια τέ­τοια δί­κη θα ή­ταν δί­και­η μό­νο αν: 1. Είχε βγει ε­κτός νό­μου το κόμ­μα της συμ­μο­ρί­ας για­τί μό­νο τό­τε τα θύ­μα­τα και οι μάρ­τυ­ρες κα­τη­γο­ρί­ας θα μπο­ρού­σαν να κα­τα­θέ­σουν ε­λεύ­θε­ρα στο δι­κα­στήριο και 2. Εί­χε προ­η­γη­θεί μια πλα­τιά πο­λι­τι­κή κα­μπά­νια κα­ταγ­γε­λί­ας της συμμορί­ας ο­πό­τε η δί­κη αυ­τή θα ή­ταν α­νοι­χτή στο λα­ό και θα τολ­μού­σαν να εμ­φα­νι­στούν τα χι­λιά­δες θύ­μα­τα της 30χρο­νης ε­γκλη­μα­τι­κής της δρά­σης. Ε­πει­δή δεν υ­πάρ­χουν οι πιο πά­νω προ­ϋ­πο­θέ­σεις ή­ταν φυ­σι­κό να α­πο­βλη­θεί η πο­λι­τική α­γω­γή που α­φο­ρά την κα­τη­γο­ρί­α ε­να­ντί­ον των βου­λευ­τών της Χ.Α, να “σέρνε­ται”  η δί­κη ε­δώ και δύ­ο χρό­νια,  να α­πο­φυ­λα­κί­ζο­νται ό­λοι οι κα­τη­γο­ρού­μενοι συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου του δο­λο­φό­νου του Παύ­λου Φύσ­σα και να υ­πάρ­χει κλί­μα τρο­μο­κρα­τί­ας ε­να­ντί­ον των μαρ­τύ­ρων κα­τη­γο­ρί­ας. Έ­τσι ό­πως ε­ξε­λίσ­σεται αυ­τή η δί­κη - πα­ρω­δί­α, πε­ρι­μέ­νου­με το πο­λύ-πο­λύ να κα­τα­δι­κα­στούν κά­ποιοι α­πό τους ε­λά­χι­στους φυ­σι­κούς αυ­τουρ­γούς που εί­ναι κα­τη­γο­ρού­με­νοι και η συμ­μο­ρί­α να μεί­νει α­νέ­πα­φη.

Ε­ρώ­τη­ση Shades: Πολ­λοί λέ­νε ό­τι η χρυ­σή αυ­γή εί­ναι μια μα­φί­α κυ­ρί­ως και ό­τι ως τέ­τοια πρέπει να α-ντι­με­τω­πί­ζε­ται και ό­τι ο να­ζι­σμός ως ι­δε­ο­λογί­α εί­ναι κά­τι δευ­τε­ρεύ­ον γι’ αυ­τή. Τι γνώ­μη έ­χε­τε γι’ αυ­τό το ε­πι­χεί­ρη­μα;

Α­πά­ντη­ση ΑΠ: Ο να­ζι­σμός εί­ναι το πρω­τεύ­ον για­τί εί­ναι πο­λι­τι­κό και ι­δε­ο­λο­γι­κό ρεύ­μα και υ­πη­ρε­τεί συμ­φέ­ρο­ντα του πιο ε­πι­θε­τι­κού κομ­μα­τιού του με­γά­λου κε­φά­λαιου και του ι­μπε­ρια­λι­σμού. Ό­ταν τον υ­πο­βι­βά­ζεις σε μα­φί­α ση­μαί­νει ό­τι προ­στα­τεύ­εις τους προ­στά­τες του, δη­λα­δή υ­πο­βι­βά­ζεις α­σύλ­λη­πτα την ε­πικιν­δυ­νό­τη­τά του, και συ­γκε­κρι­μέ­να την ι­κα­νό­τη­τα του να κι­νεί μά­ζες>>.

Αλ­λά πώς να κα­τα­φερ­θούν ε­να­ντί­ον του να­ζι­σμού, η κυ­βέρ­νη­ση και οι κοι­νο­βου­λευ­τι­κές η­γε­σί­ες που υ­πη­ρε­τούν τα συμ­φέ­ρο­ντα του πιο ε­πι­θε­τικού ι­μπε­ρια­λι­σμού, του διε­θνούς κέ­ντρου του να­ζι­σμού σή­με­ρα;

Α­νά­χω­μα στο να­ζι­σμό μπο­ρούν να βά­λουν μό­νο οι δη­μο­κρά­τες με κε­ντρικό αί­τη­μα πά­λης να στα­μα­τή­σει ε­δώ και τώ­ρα η α­συ­λί­α των να­ζι­στών για τα εγκλή­μα­τά τους και να βγει η να­ζι­στι­κή συμ­μο­ρί­α ε­κτός νό­μου.