Συ­γκε­κρι­μέ­να α­πό το 2017 και για τα ε­πό­με­να δύ­ο χρό­νια θα υ­πάρ­ξει έ­νας διαχω­ρι­σμός α­νά­με­σα σε εται­ρί­ες που μπο­ρούν να γί­νουν βιώ­σι­μες και σε ε­κεί­νες που ζουν με δά­νεια που τους πα­ρέ­χουν οι τράπε­ζες. Oι ε­πι­λο­γές που δί­νει ο ε­ξω­δι­κα­στι­κός συμ­βι­βα­σμός στις ε­ται­ρεί­ες εί­ναι τρεις: «αναδιάρθρωση ο­φει­λών και αρ­γό­τε­ρα «κού­ρε­μα» ε­νός μέ­ρους αυ­τών, με­το­χο­ποί­η­ση δα­νεί­ων ει­δάλ­λως εκ­κα­θά­ρι­ση και λου­κέ­το» (στο ί­διο).

Αυ­τό ση­μαί­νει πως «περί­που 100.000 ε­πι­χει­ρή­σεις- τό­σες ε­κτι­μώ­νται α­πό το υ­πουρ­γεί­ο Oι­κο­νο­μι­κών- θα βρε­θούν α­ντι­μέ­τω­πες με την πιο σκλη­ρή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα του να «τρα­βη­χτεί η πρίζα» της τε­χνη­τής α­να­πνο­ής που βρί­σκο­νται δια πα­ντός» (στο ί­διο). Ό­μως ακό­μη και γι’ αυ­τές που θα πε­ρά­σουν τα τε­στ δεν εί­ναι σί­γου­ρο ό­τι θα τους δοθούν κε­φά­λαια για να συ­νε­χί­σουν να λει­τουρ­γούν. Kαι αυ­τό διό­τι και αν α­κόμη οι ι­διο­κτή­τες τους δια­πραγ­μα­τευ­τούν με ό­λους τους πι­στω­τές τους, υ­πάρ­χει πά­ντα και το εν­δε­χό­με­νο να μη βρε­θεί λύ­ση, ε­φό­σον κρί­νει ο πι­στω­τής ότι εί­ναι κα­λύ­τε­ρα γι’ αυ­τόν να που­λη­θεί η ε­ται­ρεί­α και να λά­βει α­πο­ζη­μί­ω­ση.

Ό­μως α­πό την πα­ρα­πά­νω ρύθ­μι­ση, που θα σώ­σει με­ρι­κές ε­πι­χει­ρή­σεις α­πό το κλεί­σι­μο, ε­ξαι­ρού­νται όσες έ­χουν τζί­ρο κά­τω α­πό 50.000 ευ­ρώ, δη­λα­δή έ­να τε­ρά­στιο μέ­ρος τους το ο­ποί­ο α­πα­σχο­λεί και έ­να δυ­σα­νά­λο­γο με­γά­λο μέ­ρος μι­σθωτής ερ­γα­σί­ας αλ­λά και αυ­τα­πα­σχό­λη­σης. Πιο συ­γκε­κρι­μέ­να «σύμ­φω­να με α­νώτα­το κυ­βερ­νη­τι­κό στέ­λε­χος που συμ­με­τέ­χει στη δια­πραγ­μά­τευ­ση, στο μη­χα­νισμό δεν θα μπο­ρούν να υ­πα­χθούν χι­λιά­δες ε­λεύ­θε­ροι ε­παγ­γελ­μα­τί­ες, αλ­λά θα υ­πά­γο­νται ό­λα τα άλ­λα νο­μι­κά πρό­σω­πα που φέ­ρουν «ε­μπο­ρι­κή ι­διό­τη­τα» με την προ­ϋ­πό­θε­ση ό­τι ο ε­τή­σιος τζί­ρος τους θα υ­περ­βαί­νει τις 50.000 ευρώ» (www.euro2day.gr, 20-11).
Την ί­δια στιγ­μή η κυ­βέρ­νη­ση έ­χει ε­πι­φέ­ρει αλ­λα­γές στον Πτω­χευ­τι­κό Κώ­δικα ει­δι­κά στο άρθρο 99. Το εν λό­γω άρ­θρο προ­στά­τευε προ­σω­ρι­νά μια ε­ται­ρεία α­πό τα α­να­γκα­στι­κά μέ­τρα των πι­στω­τών της, δίνοντάς της την ευ­και­ρί­α να εκ­πο­νή­σει έ­να πλά­νο ε­ξυ­γί­αν­σης για να μην βά­λει λου­κέ­το. Οι αλ­λα­γές αυτές έ­χουν «ο­δη­γή­σει στα “κά­γκε­λα” με­ρί­δα ε­πι­χει­ρη­μα­τιών, συμ­βού­λων και νο­μι­κών οι ο­ποί­οι υποστη­ρί­ζουν ό­τι μέ­σω των αλ­λα­γών στο άρ­θρο 99 ε­πί της ου­σί­ας α­νοί­γει ο δρό­μος για τον ξαφ­νι­κό θάνα­το χι­λιά­δων ε­πι­χει­ρή­σε­ων και ό­χι για την ε­ξυ­γί­αν­ση τους» (www.capital.gr, 20-10). Αυ­τό ση­μαί­νει ότι χά­νουν κά­θε ελ­πίδας επι­βί­ω­σης διό­τι «μέ­νουν ε­κτός του μη­χα­νι­σμού πε­ρί τους 300.000 ε­λεύ­θε­ρους ε­παγ­γελ­μα­τί­ες» σύμ­φω­να με την Κα­θη­με­ρι­νή της 20-11.

Ταυ­τό­χρο­να με τα πα­ρα­πά­νω: «οι “Θε­σμοί” πά­νε έ­να βή­μα πα­ρα­πέ­ρα το αί­τημα των τρα­πε­ζών για άμεση α­πο­πο­μπή των μη συ­νερ­γά­σι­μων διοι­κή­σε­ων α­πό τις υ­πό α­να­διάρ­θρω­ση ε­πι­χει­ρή­σεις, συναρτώντας ά­με­σα τον μέ­το­χο – ι­διο­κτήτη με τον χρη­μα­το­δό­τη της ε­πι­χεί­ρη­σης. Στο πλαί­σιο αυ­τό, θεωρούν ό­τι οι ση­με­ρι­νές διοι­κή­σεις υ­περ­χρε­ω­μέ­νων ε­πι­χει­ρή­σε­ων πρέ­πει να ε­ξα­φα­νι­στούν α­πό το “κάδρο” ά­παξ και δεν είναι σε θέ­ση να συ­νει­σφέ­ρουν οι­κο­νο­μι­κά για τη διά­σω­ση της ε­πι­χεί­ρη­σης, χω­ρίς να τί­θε­ται καν θέ­μα συ­νερ­γα­σί­ας τους με την τρά­πε­ζα. Η συ­γκε­κρι­μέ­νη θέ­ση των “Θε­σμών” ξε­περ­νά το ζη­τού­με­νο των τρα­πε­ζών που εί­ναι να α­πο­πέ­μπο­νται δια νό­μου οι μη συ­νερ­γά­σι­μοι ι­διοκτή­τες υπερχρεω­μέ­νων ε­πι­χει­ρή­σε­ων και θέ­τει ε­πί τά­πη­τος το εν­δε­χό­με­νο πλή­ρους αλ­λα­γής της μέ­χρι σή­με­ρα γνω­στής ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κής “αν­θρω­πο­γε­ω­γρα­φί­ας”» (www.capital.gr, 18-11).
Ό­μως πέ­ντε μέ­ρες αρ­γό­τε­ρα, «στη συ­μπλή­ρω­ση του πλαι­σί­ου κι­νή­τρων για το με­τα­σχη­μα­τισμό επιχειρή­σε­ων ... προ­χω­ρά το υ­πουρ­γεί­ο Οι­κο­νο­μι­κών». Σύμφω­να με ό­σα α­να­φέ­ρο­νται στην αι­τιο­λο­γι­κή έκ­θε­ση «προ­βλέ­πε­ται α­παλ­λα­γή α­πό τις φο­ρο­λο­γι­κές και λοι­πές ε­πι­βα­ρύν­σεις για με­τα­σχη­μα­τι­σμούς κα­τά τα άρ­θρα 52 έ­ως και 55 του ν. 4172/2013» (στο ί­διο). Αυ­τό ση­μαί­νει ό­τι έ­τσι, με δε­δο­μένο ό­τι πολλές ε­πι­χει­ρή­σεις δεν θα μπο­ρέ­σουν να α­ντα­πο­κρι­θούν στις υ­πο­χρεώ­σεις τους, α­πλά θα αλ­λά­ξουν ιδιο­κτή­τη. Με δε­δο­μέ­νο α­κό­μη ό­τι στη χώ­ρα μας, ό­πως μπο­ρεί κα­νείς να δει πο­λύ εύ­κο­λα τα τε­λευ­ταί­α χρό­νια α­γο­ρά­ζουν οι ρω­σοκινέ­ζοι ή οι σύμ­μα­χοί τους, μέ­σα στους ο­ποί­ους εί­ναι τα ρα­ντιέ­ρι­κα υπερκερδο­σκο­πι­κά κε­φά­λαια των Η­ΠΑ του Τρα­μπ. Νέ­α πρω­το­φα­νέ­ρω­τα δε­σμά αποι­κια­κού τύ­που χαλκεύ­ο­νται για τους ερ­γά­τες και το λα­ό μας.
Η κυ­βέρ­νη­ση των ρω­σό­δου­λων κά­νει ό­τι δή­θεν α­ντι­στέ­κε­ται στους Θε­σμούς για την τύ­χη ό­λων αυ­τών των ε­πι­χει­ρή­σε­ων, μό­νο και μό­νο για να δεί­ξει ό­τι για την κα­τα­στρο­φή τους φταί­ει α­πο­κλει­στι­κά η πολιτική των δα­νει­στών και ι­διαί­τε­ρα ο Σό­ι­μπλε και η Γερ­μα­νί­α, ενώ εί­ναι η ί­δια κυ­ρί­ως, αλ­λά και οι προκά­το­χοί της Σα­μα­ράς, Πα­παν­δρέ­ου, Κα­ρα­μαν­λής, που συ­να­γω­νί­στη­καν στο τσά­κι­σμα της πα­ρα­γω­γής με τον πρω­τα­θλη­τή Σύ­ρι­ζα να εί­ναι πρω­τα­θλη­τής επει­δή διέ­λυ­σε τις τρά­πε­ζες και α­πο­γεί­ω­σε φό­ρους και α­σφα­λι­στι­κές ει­σφορές (στο ί­διο, 23-11).
Τα πα­ρα­πά­νω ση­μαί­νουν, ό­τι πο­λύ γρή­γο­ρα θα κα­τα­στρα­φεί έ­να ση­μα­ντι­κό μέρος του πά­γιου κεφάλαιου στη χώ­ρας, ό­χι μό­νο του με­γά­λου αλ­λά και του μι­κρού, κα­τα­στρέ­φο­ντας τη χώ­ρα και οδηγώντας χι­λιά­δες ερ­γα­ζό­με­νους στην α­νεργί­α. Αυ­τό χώ­ρια α­πό τα νε­ο­α­ποι­κιο­κρα­τικά δε­σμά που νομίζου­με ό­τι θα είναι πρω­το­φα­νή για την νε­ώ­τε­ρη Ελ­λά­δα. Αυ­τή η ζο­φε­ρή κα­τά­στα­ση εί­ναι το αποτέλεσμα χρό­νιου πα­ρα­γω­γι­κού σα­μπο­τάζ που κα­τέ­στρε­ψε την πα­ρα­γω­γή, αύξη­σε την α­νερ­γί­α, μείωσε την κα­τα­νά­λω­ση και αυ­τό με­γά­λω­σε α­κό­μη πα­ρα­πέ­ρα την κρί­ση. Αυ­τή η πο­λι­τι­κή, ε­κτός α­πό το τό­σο ο­δυ­νη­ρό για το λα­ό μας πα­ρόν κα­τα­στρέ­φει την υ­λι­κή βά­ση μιας σο­σια­λι­στι­κής κοι­νω­νί­ας που η εργα­τι­κή τά­ξη θα θε­λή­σει να χτί­σει μέ­σα και ε­νά­ντια στον ι­μπε­ρια­λι­στι­κό με­σαί­ω­να που ξε­προ­βάλ­λει ορμη­τι­κά. Οι ρω­σό­δου­λοι σα­μπο­τα­ρι­στές δεν κα­τα­στρέ­φουν μό­νο το σή­με­ρα της εργα­τι­κής τά­ξης, αλ­λά κα­τα­στρέ­φουν, ό­σο μπο­ρούν και το μέλ­λον της.

Ό­σο για τη ντό­πια βιο­μη­χα­νι­κή, και ε­μπο­ρο­τρα­πε­ζι­κή α­στι­κή τά­ξη, που βάλλε­ται σή­με­ρα θα­νά­σι­μα από τον α­να­το­λι­κό ι­μπε­ρια­λι­σμό, δεν μπο­ρεί να ορ­γα­νω­θεί και να α­ντι­στα­θεί σε αυ­τήν την πο­λι­τι­κή για­τί ό­ση κρα­τι­κή ε­ξου­σί­α εί­χε στην ι­στο­ρί­α της πά­ντα της την παρα­χω­ρού­σαν οι κά­θε φο­ρά κυ­ρί­αρ­χες μεγάλες δυ­νά­μεις με τον ό­ρο της πο­λι­τι­κής υ­πα­κο­ής στο ελ­λη­νι­κό κρά­τος τους. Πο­τέ δη­λα­δή δεν έ­γι­νε εθνι­κή η­γε­τι­κή τά­ξη και πο­τέ δεν πή­ρε την ε­ξου­σί­α με ε­πανά­στα­ση. Γι αυ­τό βλέ­πει κα­νείς τέ­τοιες τοποθετή­σεις α­πό τους δη­μο­σιο­λό­γους της: «για να ε­πι­βιώ­σουν οι ε­ται­ρί­ες που θα μπο­ρού­σαν να έχουν προ­ο­πτι­κές, πρέ­πει να ξε­κα­θα­ρί­σει το το­πί­ο στην α­γο­ρά και να «α­πο­χωρή­σουν» ό­σες λει­τουρ­γούν με ζημί­α, πιέ­ζο­ντας προς τα κά­τω συ­νο­λι­κά την οι­κο­νο­μί­α και την ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα, λέ­νε θε­σμι­κοί φο­ρείς. Tο κλεί­σι­μο κά­ποιων ο­μί­λων, σύμ­φω­να με τους ί­διους, θα α­πε­λευ­θε­ρώ­σει πό­ρους που χρειά­ζο­νται για να στα­θούν όρ­θιες οι υ­πό­λοι­πες»(στο ί­διο). Δη­λα­δή ή­ρε­μα και με τά­ξη πά­νε στο θάνατο που τους έ­χουν υ­πο­σχε­θεί οι κρα­τι­κοί θε­σμοί μιας και “λει­τουρ­γούν με ζη­μιά” λες και η ζη­μιά δεν εί­ναι κα­τά κύ­ριο λό­γο ευ­θύ­νη της κρα­τι­κής, της πο­λι­τι­κής ε­ξου­σί­ας, που τους πή­ρε στο λαι­μό της σε ό­λα τα ε­πί­πε­δα.
Γι αυ­τό η ε­θνι­κή α­νε­ξαρ­τη­σί­α σε αυ­τή τη χώ­ρα εί­ναι κυ­ρί­ως δου­λειά του ελλη­νι­κού προ­λε­τα­ριά­του που σή­με­ρα σαν μά­ζα δεν α­ντι­δρά για­τί ο κύ­ριος ε­χθρός της εί­ναι ντυ­μέ­νος “‘κόκ­κι­νος” ερ­γά­της ή γα­λά­ζιος “πα­τριώ­της”, δη­λα­δή σαν ρε­βι­ζιο­νι­στής σο­σιαλ­φα­σί­στας κνίτης ή σαν να­ζί χρυ­σαυγί­της. Αυ­τό θα σταματή­σει μό­νο ό­ταν αυ­τές οι δύ­ο βα­σι­κές συμ­μο­ρί­ες θα απο­κα­λυ­φθούν σαν έκ­φρα­ση του κύ­ριου εξωτε­ρι­κού ε­χθρού, του ρω­σο­κι­νε­ζι­κού πο­λε­μι­κού ά­ξο­να που σή­με­ρα εμ­φα­νί­ζε­ται σαν ο φί­λος των φτωχών ε­νά­ντια στην Ευ­ρώ­πη που τά­χα τους πεί­να­σε.
Αυ­τή την α­πο­κά­λυ­ψη θα την φέ­ρουν τα γε­γο­νό­τα, δη­λα­δή η ί­δια η κί­νη­ση του κύ­ριου ε­χθρού, αλ­λά η επα­να­στα­τι­κή δια­νό­η­ση και οι προ­ω­θη­μέ­νοι πο­λι­τι­κά εργά­τες που μπο­ρούν να δουν πιο γρή­γο­ρα αυ­τήν την κί­νη­ση πρέ­πει να συ­σπειρω­θούν α­πό τώ­ρα και να δια­φω­τί­σουν όλο το λα­ό και ό­λες τις καταπιεζόμενες α­πό τους νε­ο­χι­τλε­ρι­κούς τά­ξεις γι αυ­τό που έρ­χε­ται ώ­στε η με­γά­λη μάχη να γί­νει α­πό πολύ κα­λές θέ­σεις και ό­χι μέ­σα σε έ­να πα­ρα­λυ­τι­κό κομ­φού­ζιο. Γι αυ­τή τη με­γά­λη μά­χη, μά­χη ζω­ής και θα­νά­του του λα­ού η ε­νί­σχυ­ση της Ο­ΑΚΚΕ εί­ναι το πιο ε­πι­τα­κτι­κό ζήτη­μα.

Η ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΣΤΙΚΩΝ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

Οι σα­μπο­τα­ρι­στές της οι­κο­νο­μι­κής ζω­ής της χώ­ρας α­πα­ξιώ­νουν κά­θε βα­σικό κλά­δο της πα­ρα­γω­γής και στη συ­νέ­χεια τον ξε­που­λούν στους ρω­σο­κι­νέ­ζους ή τους συμ­μά­χους τους. Ό­πως έ­κα­ναν με τους σιδηροδρό­μους της ΤΡΑΙ­ΝΟ­ΣΕ, και με το “δεν πλη­ρώ­νω” στη ΔΕ­Η χά­ρη στο ο­ποί­ο η ΔΕ­Η έ­χει μπει μέ­σα αρ­κετά δισ ώ­στε να α­γο­ρά­σουν οι κι­νέ­ζου πο­λύ φτη­νά το 24% του ΑΔ­ΜΗ­Ε, έ­τσι και στις α­στι­κές συγκοινω­νί­ες της Α­θή­νας ε­τοι­μά­ζουν κά­τι α­νά­λο­γο.
Σύμ­φω­να με τα α­πο­λο­γι­στι­κά στοι­χεί­α της ε­ται­ρεί­ας Στα­θε­ρές Συ­γκοι­νωνί­ες (ΣΤΑ­ΣΥ) θυ­γα­τρι­κής του ΟΑ­ΣΑ, για την πε­ρυ­σι­νή χρο­νιά «οι κα­θα­ρές ζη­μιές α­νήλ­θαν σε 78,2 ε­κατ. ευ­ρώ α­πό 36,4 ε­κατ. ευ­ρώ το 2014. Οι λει­τουρ­γι­κές ζη­μί­ες δια­μορφώ­θη­καν σε 32,6 ε­κατ. ευ­ρώ έ­να­ντι 2,75 ε­κατ. ευ­ρώ το 2014, με τον κύ­κλο ερ­γα­σιών να πε­ριο­ρί­ζε­ται σε 103,8 ε­κατ. ευ­ρώ α­πό 129,7 ε­κατ. ευ­ρώ την προ­η­γού­με­νη χρο­νιά» (www.capital.gr, 25-10). Την ί­δια στιγ­μή, η α­που­σί­α ε­νός οιο­δή­πο­τε στρα­τη­γι­κού σχε­δί­ου για τις α­στι­κές συ­γκοι­νω­νί­ες, η α­που­σί­α ε­λέχ­γου της πλη­ρω­μής ει­σι­τη­ρί­ων και οι κα­τα­στρο­φές ε­ξο­πλι­σμού α­πα­ξιώ­νουν κα­θη­με­ρι­νά τις α­στι­κές συ­γκοινω­νί­ες. Το α­ντι­δρα­στι­κό κί­νη­μα «Δεν πλη­ρώ­νω» που προ­στά­τευε και συνε­χίζει να προ­στα­τεύ­ει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ό­λη η ε­ξω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κή ψευ­το­α­ρι­στε­ρά και ο­μά­δες α­ναρ­χι­κών, θριαμ­βεύ­ει ε­δώ. Η ει­σι­τη­ριο­διαφυ­γή α­πο­τε­λεί πιά μια μό­νι­μη κα­τά­στα­ση. Ο πε­ριο­ρι­σμός των ε­λέγ­χων λό­γω των συ­στη­μα­τι­κών ε­πιθέ­σε­ων σε ε­λε­γκτές και α­κυ­ρω­τι­κά μη­χα­νή­μα­τα α­πό τον κυ­βερ­νη­τι­κό αναρχισμό εί­ναι η βα­σι­κή αι­τί­α που έ­χει ε­κτι­νά­ξει τις λει­τουρ­γι­κές ζη­μιές μιας και ο κό­σμος δεν πληρώνει σε με­γά­λο βαθ­μό για ει­σι­τή­ρια.

Α­πό τον πε­ρα­σμέ­νο Ιού­λιο ο Ο­Α­ΣΑ έ­χει ξε­κι­νή­σει τη δια­δι­κα­σί­α α­ντι­κα­τάστα­σης του χάρ­τι­νου εισιτηρίου με η­λε­κτρο­νι­κό ει­σι­τή­ριο. Ό­μως «Ύ­στε­ρα από τους δε­κά­δες βαν­δα­λι­σμούς που δέ­χθη­καν ακυρω­τι­κά μη­χα­νή­μα­τα του με­τρό και των λε­ω­φο­ρεί­ων, τις ε­πι­θέ­σεις κα­τά ε­λε­γκτών και την ο­λο­σχε­ρή κα­ταστρο­φή ο­χη­μά­των των Ο­ΣΥ (Ο­δι­κές Συ­γκοι­νω­νί­ες) ήρ­θε η σει­ρά του νέ­ου ε­ξο­πλι­σμού. Οι πρώ­τες φθο­ρές α­κυ­ρω­τι­κών μη­χα­νη­μά­των του συ­στή­μα­τος η­λε­κτρονι­κού ει­σι­τη­ρί­ου έ­λα­βαν χώ­ρα πριν α­κό­μη τοπο­θε­τηθεί το σύ­νο­λο του ε­ξοπλι­σμού στα ο­χή­μα­τα των Ο­ΣΥ» (www.kathimerini.gr, 4-11). Αλ­λά οι σαμπο­τέρ, που νο­μί­ζουν ό­τι είναι ε­πα­να­στά­τες, ε­νώ δου­λεύ­ουν για αυ­τούς που θα α­γο­ρά­σουν τις συγκοι­νωνί­ες τζά­μπα, και οι ο­ποί­οι α­φού τις α­γο­ρά­σουν δεν θα α­φή­σουν κα­νέ­ναν κυβερ­νη­τι­κό α­ναρ­χι­κό να σπά­σει ού­τε έ­να μη­χά­νη­μα, δεν κα­τα­στρέ­φουν μό­νο τα μη­χα­νή­μα­τα. Με την κρα­τι­κή ε­ξου­σί­α που δια­θέ­τουν συ­μπε­ρι­φέ­ρο­νται ε­ξαιρε­τι­κά βί­αια και α­πέ­να­ντι στους υ­φι­στά­με­νους τους ερ­γα­ζό­με­νους. Σύμφω­να με την Κα­θη­με­ρι­νή «ερ­γα­ζό­με­νοι στις Ο­ΣΥ εξη­γούν ό­τι η α­σφά­λεια ερ­γα­ζομέ­νων και στό­λου μπο­ρεί να τε­θεί α­νά πά­σα στιγ­μή υ­πό αμ­φι­σβή­τη­ση. Α­κό­μη και οι τε­χνι­κοί της κοι­νο­πρα­ξί­ας που έ­χει ανα­λά­βει το έρ­γο του η­λε­κτρο­νικού ει­σι­τη­ρί­ου προ­χω­ρούν στην το­πο­θέ­τη­ση των μη­χα­νη­μά­των «με­τά φό­βου Θεού». Η ε­γκατάστα­ση του ε­ξο­πλι­σμού σε πε­ρί­που 2.000 λε­ω­φο­ρεί­α και τρό­λε­ϊ των Ο­ΣΥ (εκ των ο­ποί­ων τα 500 εί­ναι ε­κτός λει­τουρ­γί­ας) γί­νε­ται με ά­κρα μυ­στι­κότη­τα α­πό τους τε­χνι­κούς, οι ο­ποί­οι έ­χουν πά­ψει, ό­πως ε­ξη­γούν ερ­γα­ζό­με­νοι στις Ο­ΣΥ, να με­τα­βαί­νουν και με ο­χή­μα­τα της εται­ρεί­ας για να μην φαί­νε­ται ό­τι πρό­κει­ται να γί­νει το­πο­θέ­τη­ση ε­ξο­πλι­σμού. «Με­τα­βαί­νουν στα α­μα­ξοστά­σια για να τοποθετή­σουν τα μη­χα­νή­μα­τα με τα δι­κά τους Ι.Χ., στα ο­ποί­α φορτώ­νουν τον ε­ξο­πλι­σμό, α­ντί να χρησιμοποιούν τα ε­ται­ρι­κά ο­χή­μα­τα», πε­ρι­γρά­φει ο κ. Ραυ­τό­που­λος (σσ: εί­ναι ο πρό­ε­δρος ων τε­χνι­κών των Ο­ΣΥ» (στο ί­διο).
Και για να μην υ­πάρ­ξει κα­μιά πα­ρα­νό­η­ση και αμ­φι­βο­λί­α α­πό κα­νέ­ναν για την διά­λυ­ση των συγκοινωνιών, στις αρ­χές του Νο­έμ­βρη η κυ­βέρ­νη­ση δια του σαμπο­τα­ρι­στή υ­πουρ­γού Σπίρ­τζη (πρώ­ην πα­σό­κου «κολ­λη­τού» του αρ­χι­σα­μπο­ταρι­στή Λα­λιώ­τη) προ­ώ­θη­σε Προ­ε­δρι­κό Διά­ταγ­μα για την κατάργηση του αυ­τοτε­λούς υ­πουρ­γεί­ου Με­τα­φο­ρών και Ε­πι­κοι­νω­νιών και τον υ­πο­βι­βα­σμό του σε Γε­νι­κή Γραμ­μα­τεί­α. Ό­πως κα­ταγ­γέλ­λει ο «Σύλ­λο­γος Υ­παλ­λή­λων του Υ­πουρ­γείου Με­τα­φο­ρών και Ε­πι­κοινω­νιών»: «ε­πέρ­χε­ται η πλή­ρης διά­λυ­ση του υ­πουρ­γεί­ου Υ­πο­δο­μών, Με­τα­φο­ρών και Δι­κτύ­ων και η Ελ­λά­δα θα εί­ναι το μο­να­δικό κρά­τος μέ­λος της E.E ό­που οι Με­τα­φο­ρές θα α­πο­τε­λούν μια “κο­λο­βή” Γε­νική Γραμ­μα­τεί­α! Μά­λι­στα, ση­μειώ­νουν, ό­τι αυ­τό δρο­μο­λο­γεί­ται, τη στιγ­μή που η χώ­ρα βρί­σκε­ται στην 25η θέ­ση -με­τα­ξύ των 28 κρα­τών της EE- στις Με­τα­φο­ρές και στην 22η θέ­ση ό­σον α­φο­ρά την Ο­δι­κή Α­σφά­λεια, με τους περισ­σό­τε­ρους νε­κρούς στο δρό­μο! Ό­πως ε­ξη­γούν οι ερ­γα­ζό­με­νοι, ε­πι­χει­ρεί­ται να δη­μιουρ­γη­θεί ένα αμιγές υ­πουρ­γεί­ο Υ­πο­δομών με την προ­σκόλ­λη­ση του το­μέ­α των Δι­κτύ­ων σε αυ­τό, σε α­ντί­θε­ση με ό­τι γίνε­ται στην πλειο­νό­τη­τα των χω­ρών της Ευ­ρώ­πης, ό­που οι Με­τα­φο­ρές συ­νε­νώ­νο­νται πα­ντού με τα Δίκτυα» (www.tanea.gr, 3-11).
Οι σα­μπο­τα­ρι­στές του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ μπο­ρεί να προ­ε­λαύ­νουν προς την ά­λω­ση του κρά­τους για να το θέ­σουν στην υ­πη­ρε­σί­α του ρω­σο­κι­νέ­ζι­κου ά­ξο­να, αλ­λά η προ­έλα­σή τους αυ­τή δεν θα εί­ναι χω­ρίς α­ντι­στά­σεις, και κυ­ρί­ως χω­ρίς να ε­κτί­θενται στο λα­ό που με αυ­τήν την κυ­βέρ­νηση παίρ­νει ε­ντα­τι­κά πο­λι­τι­κά μα­θήμα­τα.

ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΤΩΝ ΕΞΑΓΩΓΩΝ, ΤΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗΣ ΜΕ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ

Το χτύ­πη­μα της πα­ρα­γω­γής α­πό τους σα­μπο­τα­ρι­στές εί­χε ά­με­ση ε­πί­πτω­ση στο ι­σο­ζύ­γιο τρε­χου­σών συναλ­λα­γών της χώ­ρας (ι­διαί­τε­ρα στο ε­μπο­ρι­κό ι­σο­ζύγιο) κά­νο­ντάς το αρ­νη­τι­κό, με α­πο­τέ­λε­σμα η χώ­ρα να α­να­γκά­ζε­ται να δα­νεί­ζεται για να μπο­ρεί να ζει. Γιαυ­τό για να στα­μα­τή­σει ο δα­νει­σμός των χω­ρών που έ­μπαι­ναν σε μνη­μό­νια, οι χώ­ρες αυ­τές έ­παιρ­ναν μέ­τρα για τη βελ­τί­ω­σή του. Α­πό τη μια πε­ριο­ρί­ζο­ντας τις ει­σα­γω­γές αλ­λά-πρώ­τα και κύ­ρια- αυ­ξά­νο­ντας τις ε­ξα­γω­γές. Αυ­τό βέ­βαια συμ­βαί­νουν σε «κα­νο­νι­κές» κα­πι­τα­λι­στι­κές χώ­ρες, στις ο­ποί­ες οι κυ­βερ­νή­σεις τους δεν ή­ταν τυ­φλά τσι­ρά­κια κά­ποιου ιμπε­ρια­λι­σμού και ι­διαί­τε­ρα του πιο ε­πι­θε­τι­κού, του ρώ­σι­κου που εί­ναι ε­νωμέ­νος σή­με­ρα με τον κι­νέ­ζι­κο στον γνω­στό πο­λε­μι­κό τους ά­ξο­να. Δη­λα­δή οι κυ­βερ­νή­σεις αυ­τών των χω­ρών δεν εί­χαν σαν μέ­λη­μά τους το ρή­μαγ­μα της χώρας τους και με­τά το ξε­πού­λη­μά της, ό­πως γί­νε­ται τα χρό­νια της κρί­σης στη χώρα μας.
Μέ­σα στα πλαί­σια λοι­πόν αυ­τού του ευ­γε­νι­κού σκο­πού, η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑΝΕΛ, χτυ­πά συ­νέ­χεια τις εξα­γω­γές έ­τσι ώ­στε το ι­σο­ζύ­γιο να εί­ναι πά­ντα αρ­νη­τι­κό. Έ­νας α­πό τους πολ­λούς τρό­πους με τους οποίους το κά­νει αυ­τό εί­ναι με την πο­λι­τι­κή της να μην α­νε­ξαρ­τη­το­ποι­ή­σει το Ε­θνι­κό Σύ­στη­μα Διαπίστευσης. «Πα­ρά­πλευ­ρες και σο­βα­ρές α­πώ­λειες στον το­μέ­α των ε­ξα­γω­γών, της παρο­χής υ­πη­ρε­σιών στην υ­γεί­α, αλ­λά και τον του­ρι­σμό φέρ­νει το τε­λε­σί­γρα­φο των ευ­ρω­πα­ϊ­κών υ­πη­ρε­σιών προς την ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση με το ο­ποί­ο ζη­τείται η πλή­ρης α­νε­ξαρ­τη­το­ποί­η­ση, λει­τουρ­γι­κά και οι­κο­νο­μι­κά, του Ε­θνι­κού Συ­στή­μα­τος Δια­πί­στευ­σης. Σε α­ντίθε­τη πε­ρί­πτω­ση, α­να­στέλ­λε­ται η λει­τουρ­γί­α του Ε­ΣΥΔ, το ε­θνι­κό σύστη­μα δια­πί­στευ­σης κα­ταρ­ρέ­ει και κα­ταρ­γεί­ται η διε­θνής α­να­γνώ­ρι­ση των κά­θε λο­γής ερ­γα­στη­ρί­ων, α­πό τον Ε­ΟΦ και το Γε­νικό Χη­μεί­ο του Κρά­τους έ­ως τα ερ­γα­στή­ρια των υ­πουρ­γεί­ων Γε­ωρ­γί­ας και Υ­γείας, των νο­σο­κο­μεί­ων, των πα­νε­πι­στη­μί­ων και των ι­διω­τών. Ά­με­ση συ­νέ­πεια της κα­τάρ­γη­σης στην πιστοποίηση αυ­τών ερ­γα­στη­ρί­ων εί­ναι το μπλό­κο που θα ε­πέλ­θει στις ε­ξα­γω­γές α­γρο­τι­κών προ­ϊ­ό­ντων, αφού δεν θα μπο­ρούν να έ­χουν α­ξιό­πι­στα πι­στο­ποι­η­τι­κά για την υ­πο­λει­ματικό­τη­τα φυ­το­φαρ­μά­κων, ε­νώ, στον του­ρι­σμό για πα­ρά­δειγ­μα, δεν θα υ­πάρ­χει α­ξιό­πι­στη κα­τά­τα­ξη των ξε­νο­δο­χεια­κών μο­νά­δων στις κατη­γο­ρί­ες τους διε­θνώς. Και βέ­βαια, η έλ­λειψη φο­ρέ­α πι­στο­ποί­η­σης και ε­λέγ­χου θέ­τει εν αμ­φι­βό­λω την α­σφά­λεια των ερ­γαστη­ρί­ων στον το­μέ­α της υ­γεί­ας. Και βέ­βαια με σει­ρά τους ό­λοι οι πι­στο­ποι­η­μέ­νοι α­πό το Ε­ΣΥΔ φο­ρείς και ερ­γα­στή­ρια θα πρέ­πει να α­να­ζη­τή­σουν διε­θνή πι­στο­ποί­η­ση α­πό φο­ρέ­α άλ­λης ευρωπα­ϊ­κής χώ­ρας,α­να­λαμ­βά­νο­ντας ό­μως για δεύ­τε­ρη φο­ρά το κό­στος αυ­τής της δια­δι­κα­σί­ας» (www.protothema.gr, 25-11).
Το να σα­μπο­τά­ρει μια κυ­βέρ­νη­ση τη δια­πί­στευ­ση σε μια χώ­ρα που το χρέ­ος της εί­ναι ά­με­σα συναρτημέ­νο με το αρ­νη­τι­κό της ε­μπο­ρι­κό ι­σο­ζύ­γιο ι­σο­δυ­ναμεί με να κό­βει κά­ποιος τον ο­ρό σε έ­ναν ασθε­νή που πά­σχει α­πό α­φυ­δά­τω­ση. Κι ό­μως αυ­τοί οι ε­γκλη­μα­τί­ες που κυ­βερνά­νε τη χώ­ρα το κά­νουν και ό­χι μό­νο το κά­νουν αλ­λά ι­σχυ­ρί­ζο­νται ό­τι το πρό­βλη­μα της χώ­ρας εί­ναι το ό­τι οι δανει­στές δεν τους μειώ­νουν το χρέ­ος. Δη­λα­δή αυ­τοί που πα­ρά­γουν κα­θη­με­ρι­νά και σε πε­λώ­ρια κλί­μα­κα νέ­ο χρέ­ος με το ολό­πλευ­ρό τους χτύ­πημα στην πα­ραγω­γή, ι­σχυ­ρί­ζο­νται ό­τι φταί­ει για τις δυ­σκο­λί­ες της χώ­ρας το πα­λιό χρέ­ος την ώ­ρα που η ε­ξυ­πη­ρέ­τη­σή του πα­ρά τη χρε­ω­κο­πί­α έ­χει γί­νει πο­λύ φτη­νή ό­πως το χρέ­ος άλ­λων κα­νο­νι­κών χω­ρών, του­λά­χι­στον μέ­χρι το 2020. Την μεί­ω­ση του χρέ­ους α­πό τώ­ρα δεν την θέ­λουν οι σαμπο­τα­ρι­στές για να α­να­κου­φί­σουν τη χώρα αλ­λά για να δια­σπά­σουν την Ευ­ρώ­πη στρέ­φο­ντας τον ευρω­πα­ϊ­κό νό­το ε­νά­ντια ε­νά­ντια στην βό­ρεια και α­να­το­λι­κή Ευ­ρώ­πη. Αν αυ­τή τη στιγ­μή χα­ρι­ζό­ταν ό­λο το χρέ­ος στην Ελ­λά­δα, την άλ­λη ώ­ρα θα εί­μα­σταν πά­λι χρε­ωμέ­νοι λό­γω του πα­ρα­γω­γι­κού σα­μπο­τάζ, που με­τα­φρά­ζε­ται αυ­τό­μα­τα σε ε­μπο­ρι­κό έλ­λειμμα και έλ­λειμ­μα τρε­χου­σών συ­ναλ­λα­γών.
Ση­μειώ­νου­με ε­δώ ό­τι ό­ταν μι­λά­με για σα­μπο­τα­ρι­στές δεν πρέ­πει να εν­νο­ούμε μό­νο τους συ­ρι­ζαί­ους αλ­λά και την α­ντι­πο­λί­τευ­ση που αρ­νεί­ται να ε­πι­κεντρώ­σει την κρι­τι­κή της σε αυ­τό το σα­μπο­τάζ, ή α­κό­μα και να το α­να­φέ­ρει. Τη σχέ­ση κυ­βέρ­νη­σης και α­ντι­πο­λί­τευ­σης σή­με­ρα μπο­ρεί να την δει με την εξής εικόνα: Η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ­ΝΕΛ εί­ναι οι σα­μπο­τέρ που βά­ζουν τα ε­κρη­κτικά και η α­ντι­πο­λί­τευ­ση εί­ναι η υπό­λοι­πη συμ­μο­ρί­α που κρα­τά­ει τσί­λιες και γε­νι­κά ε­τοι­μά­ζει την ά­μυ­να αν ξυ­πνή­σει ο λα­ός ή α­κό­μα και οι δα­νει­στές και πά­ρουν τους σα­μπο­τέρ στο κυ­νή­γι.