Σήμερα, παρόλο που έχουν περάσει πάνω από δύο μήνες από την συζήτηση στο δικαστήριο για την υπαγωγή της Μαρινόπουλος στο άρθρο 106 β&θ του Πτωχευτικού Κώδικα, ακόμη δεν έχει χρεωθεί η υπόθεση σε εισηγητή. Η καθυστέρηση αυτή στην ανάθεση της υπόθεσης σε εισηγητή προκειμένου να προχωρήσει η διαδικασία, δηλαδή να βγει η εισήγηση, να υπάρξει διάσκεψη της έδρας, να εκδοθεί η απόφαση και αυτή να δημοσιευθεί, δημιουργεί πολύ ζωτικά εμπόδια «προκειμένου να ξεκινήσει η αναμόρφωση του δικτύου της Μαρινόπουλος, να ξεκινήσει κανονικά η τροφοδοσία των καταστημάτων που θα περάσουν στη Σκλαβενίτης και φυσικά οι πληρωμές» (http://www.capital.gr, 2-12). Ήδη η ενδιάμεση χρηματοδότηση που προβλεπόνταν από τη συμφωνία διάσωσης έχει εξαντληθεί και θα υπάρξει αδυναμία καταβολής μισθών.  Και δεν είναι μόνο αυτό. Αν δεν υπάρχουν νέες προμήθειες και νέα ζωή στα καταστήματα τότε η εμπιστοσύνη των καταναλωτών που τόσο δύσκολα ξανακαταχτιέται κλονίζεται ξανά και αυτό σημαίνει μεγαλύτερη πτώση από πριν και πολλαπλασιασμός των εξόδων για μια επανεκκίνηση.

Δεν μπορεί τα δικαστήρια από μόνα τους να κάνουν τέτοια πελώρια ζημιά σε χιλιάδες ανθρώπους και στη χώρα ολόκληρη. Υπάρχουν έκτακτες διαδικασίες για έκτακτές περιπτώσεις. Κάποιος κινεί σε ψηλό επίπεδο την καθυστέρηση και σε κάθε περίπτωση κάποιος έχει την ευθύνη γι αυτήν.

Υπάρχει κίνδυνος. Από την ημέρα που ο εισηγητής χρεωθεί την υπόθεση μέχρι την ημέρα της δημοσίευσης αυτής, απαιτείται τουλάχιστον ένας μήνας. Ένας μήνας υπολογίζεται ότι απαιτείται και για άλλα προβλήματα που μπορεί να εμφανιστούν. «Οπότε για να “κλείσει” ο φάκελος και να προχωρήσει η υπόθεση, υπό την προϋπόθεση ότι η απόφαση θα είναι θετική και θα ανάψει το “πράσινο φως” στο deal διάσωσης της Μαρινόπουλος από τον Σκλαβενίτη, απαιτείται ένα δίμηνο»(στο ίδιο). Όμως στο MoU που υπόγραψαν η Μαρινόπουλος, οι τράπεζες και η Σκλαβενίτης ορίζεται εκ μέρους της Σκλαβενίτης καταληκτική ημερομηνία για οριστική απόφαση η 14 Φλεβάρη.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση οι μόνοι που μπορούν να σώσουν τη δουλειά τους και την επιχείρηση είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοί της. Οι κινητοποιήσεις τους μέχρι σήμερα είνα θετικό σημάδι αλλά πιστεύουμε ότι έτσι όπως διαμορφώνεται η κατάσταση το βασικό είναι να διεκδικήσουν τώρα από τα δικαστήρια την γρήγορη έκδοση της απόφασης και να μην πιστέψουν τις δηλώσεις Φλαμπουράρη που τους καθησυχάζει ότι η καθυστέρηση είναι συνηθισμένη λόγω των αργών ρυθμών της δικαιοσύνης.  Οι εταιρείες που έχουν πεθάνει και οι επενδύσεις που ακυρώθηκαν ύστερα από τέτοιους καθησυχασμούς είναι χιλιάδες. Ο καθησυχασμός είναι βασική μέθοδος νάρκωσης του επενδυτή θύματος και των υπαλλήλων της εταιρείας του.

Οι τελευταίοι πρέπει να κάνουν γνωστό στο λαό και ιδιαίτερα στην εργατική τάξη την κατάσταση της εταιρείας. Επειδή είναι χιλιάδες, βρίσκονται σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας η πολιτική τους δύναμή τους είναι τεράστια. Αν βγουν στο δρόμο, ερηνικά με τις οικογένειές τους και καλέσουν προμηθευτές και εργαζόμενους των προμηθευτών σε συμπαράσταση μπορούν να προκαλέσουν πολιτικό σεισμό, γιατί θα βρούν μεγάλη συμπάθεια, και θα δώσουν αισιοδοξία σε μια χώρα που πεθαίνει από την ανεργία. Πραγματικά  μπορούν  να υποχρεώσουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση να πάρουν έμπρακτη θετική θέση. Αυτές εδώ είναι οι πιο κρίσιμες στιγμές για τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους!