OAKKE in ENGLISH
Πρόσφατα δημοσιεύτηκε ένα άρθρο της Ειρήνης Μαυρούλη στο «Περιοδικό» (22/4) με τίτλο «Βενεζουέλα: λίγες αλήθειες και πολλά ψέματα» που συγκεντρώνει τα επιχειρήματα του σοσιαλφασισμού υπέρ του καθεστώτος. Ένας φίλος μας, υπερασπιστής του αντιφασιστικού αγώνα του λαού της Βενεζουέλας, που μπήκε σε σχετικό φόρουμ της Βενεζουέλας στο ίντερνετ, υπέβαλε εκεί τα κυριότερα επιχειρήματα του ελληνικού περιοδικού και πήρε απαντήσεις για καθένα από αυτά, τις οποίες δημοσιεύουμε παρακάτω.
Εκεί μπορεί κανείς να ανοίξει τους συνδέσμους που παραπέμπουν στις σχετικές ειδήσεις οι οποίες επιβεβαιώνουν τους ισχυρισμούς των βενεζουελιάνων αντικαθεστωτικών χρηστών του φόρουμ. (https://forums.somethingawful.com/showthread.php?threadid=3738387&userid=0&perpage=40&pagenumber=131#post471628306).
Πρώτο επιχείρημα του ελληνικού «Περιοδικού»: «Από τον Δεκέμβριο του 2015, όταν εκλέχτηκε το νέο κοινοβούλιο που ελέγχεται, με ελάχιστες έδρες, από την αντιπολίτευση, αυτή έχει περιφρονήσει όλες τις αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου. Αρχής γενομένης από την οδηγία για επανάληψη της εκλογικής διαδικασίας στο κρατίδιο Αμαζόνας όπου υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία (που και δόθηκαν στη δημοσιότητα και είναι στη διάθεση του όποιου ενδιαφερόμενου) ότι «αγοράστηκαν» σωρηδόν ψήφοι. Η απόφαση αφορά τόσο δύο βουλευτές της αντιπολίτευσης όσο και έναν από το κόμμα του Μαδούρο PSUV και έναν από την λίστα των ιθαγενών (ο οποίος στηρίζει την αντιπολίτευση)».
Υποστηρίζεται δηλ. ότι η πρόσφατη κατάργηση του κοινοβουλίου από το ανώτατο δικαστήριο έγινε δικαιολογημένα λόγω της εκλογικής νοθείας (με εξαγορά ψήφων) που σημειώθηκε στις εκλογές κι ότι η αντιπολίτευση δε θέλει να κάνει νέες εκλογές προσπαθώντας να παρατείνει τη θητεία μιας «παράνομης» κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Απάντηση των βενεζουελιάνων δημοκρατών (χρήστης ChuckBoone): «Το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο (CNE) είναι το κυβερνητικό σώμα που εγκρίνει, σχεδιάζει, διεξάγει και επιβλέπει κάθε πλευρά των εκλογών. Οι κοινοβουλευτικές εκλογές έλαβαν χώρα στις 6 Δεκέμβρη. Δυο μέρες αργότερα, αφού έλεγξε ενδελεχώς τις ψήφους και διασφάλισε ότι καμιά νοθεία δεν είχε διαπραχθεί, το CNE έβγαλε την τελική του απόφαση πάνω στις εκλογές: η αντιπολίτευση είχε κερδίσει 112 έδρες (συμπεριλαμβανομένων των τριών εδρών που βρίσκονται στο κρατίδιο Αμαζόνας). Τονίζω το σημείο: το CNE, που είναι το κυβερνητικό σώμα υπεύθυνο για τη διεξαγωγή των εκλογών και τη διασφάλιση του ότι δε γίνεται νοθεία, εγγυήθηκε προσωπικά για το αποτέλεσμα κάθε μίας έδρας στη χώρα.
Στα τέλη Δεκέμβρη, μια αγωγή από μέλη του PSUV υποστήριξε ότι υπήρξε νοθεία όχι μόνο στην Αμαζόνας, αλλά και σε κάμποσα άλλα κρατίδια. Το Ανώτατο Δικαστήριο, που βρίσκεται 100% υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης (ο τότε πρόεδρός του ήταν ένας πολιτικός υποψήφιος του PSUV), άφησε τα πράγματα να κυλήσουν στην Αμαζόνας, και ανακοίνωσε ότι ενόσω διερευνούσε τις κατηγορίες για νοθεία οι βουλευτές δεν επιτρεπόταν να πάρουν τις έδρες τους στο κοινοβούλιο. Η αντιπολίτευση κατήγγειλε την παρατυπία καθώς το CNE είχε αποφανθεί ύστερα από δύο ημέρες προσεχτικού ελέγχου και επανελέγχου ότι καμιά νοθεία δεν είχε διαπραχθεί.
Αναφέρθηκε νωρίτερα ότι η αντιπολίτευση κέρδισε 112 έδρες. Αυτός είναι ακριβώς ο αριθμός που χρειάζεται για να πάρει αυτό που στη νομοθεσία ονομάζεται «αυξημένη πλειοψηφία». Η αυξημένη πλειοψηφία θα έδινε στην αντιπολίτευση το πλήρες οπλοστάσιο εξουσιών της Εθνοσυνέλευσης, περιλαμβανομένης της δυνατότητας να συγκαλεί συνταγματική συνέλευση για την κατάρτιση νέου συντάγματος. Με την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου η αντιπολίτευση έπεσε στις 109 έδρες, χάνοντας την αυξημένη πλειοψηφία.
Η αντιπολίτευση λέει, «Ωραία, όπως και να ‘χει, αυτή είναι άλλη μια κακοποίηση της δημοκρατίας» κι ακολούθησε την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου. Και περίμενε. Και περίμενε. Και περίμενε. Για εφτά μήνες, το Ανώτατο Δικαστήριο δεν έκδωσε την παραμικρή ανακοίνωση για την πρόοδο της υπόθεσης. Επαναλαμβάνω: με την κανονική λειτουργία του νομοθετικού κλάδου της χώρας και με τη δημοκρατική θέληση εκατοντάδων χιλιάδων ψηφοφόρων του κρατιδίου Αμαζόνας να διακυβεύονται, το Ανώτατο Δικαστήριο δεν έκανε καμία κίνηση πάνω στην υπόθεση για εφτά μήνες. Ήταν παραπάνω από φανερό εκείνη τη στιγμή ότι με την απόφαση, το Ανώτατο Δικαστήριο προσπαθούσε απλά να διασφαλίσει ότι η αντιπολίτευση δεν θα είχε την αυξημένη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο. Μέχρι αυτή την ώρα, το Ανώτατο Δικαστήριο είχε ακυρώσει επίσης σχεδόν καμιά δεκαριά νόμους που πέρασαν στην Εθνοσυνέλευση. Κάθε νόμος που έβρισκε το δρόμο του στο κοινοβούλιο είχε σκοτωθεί από την Εθνοσυνέλευση (εκτός από έναν που είχε να κάνει με συνταξιούχους, αν θυμάμαι καλά).
Στα τέλη Ιούλη, η αντιπολίτευση αποφασίζει ότι ο λαός της Αμαζόνας που το CNE συμφωνεί ότι ψήφισαν σαφώς αυτούς τους βουλευτές αρκετά είχε κακοποιηθεί, κι αποφάσισε να διεξάγει μια τελετή ορκωμοσίας για τους βουλευτές της Αμαζόνας (ο βουλευτής του PSUV αποφάσισε να μη συμμετάσχει για προφανείς λόγους). Αυτή η τελετή έλαβε χώρα στις 29 Ιούλη.
Στις 5 Σεπτέμβρη, το Ανώτατο Δικαστήριο βαρέθηκε να ακυρώνει τους νόμους που περνούσαν στην Εθνοσυνέλευση, και αντί αυτού εκδίδει μια απόφαση που λέει ότι με την ορκωμοσία των βουλευτών της Αμαζόνας ολόκληρος ο νομοθετικός κλάδος είναι σε απείθεια, κι επομένως κάθε μελλοντική πράξη που θα εφαρμοστεί απ’ αυτόν τον κλάδο είναι άκυρη. Στην πραγματικότητα, το μόνο που έκανε η απόφαση ήταν να διευκολύνει κάπως τη δουλειά του Ανώτατου Δικαστηρίου, αφού μέχρι τότε ακύρωναν τους νόμους όταν αυτοί έβγαιναν. Με αυτή τη γενική απαγόρευση, δεν θα το έκαναν πια.
Το Δεκέμβρη, οι βουλευτές του κρατιδίου Αμαζόνας βλέπουν την τοιχοκολλημένη ανακοίνωση και παραιτούνται. Στις 9 Γενάρη, η Εθνοσυνέλευση επίσημα αποδέχεται την παραίτηση, απομακρύνει τους βουλευτές από τις έδρες τους. Θαυμάσια! Τώρα η Συνέλευση δεν είναι πλέον σε απείθεια γιατί εφαρμόζει την αρχική απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, σωστά; Λάθος. Το Ανώτατο Δικαστήριο δεν το δέχεται αυτό σαν όρο για να μην βρίσκεται πλέον σε απείθεια. Τι πρέπει να κάνει τότε η Εθνοσυνέλευση για να μην είναι πια σε απείθεια; Κανείς δεν ξέρει, αλλά σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου μήπως δεν ήταν;
Στις 30 Μάρτη το Ανώτατο Δικαστήριο δίνει το τελειωτικό χτύπημα. Ισχυριζόμενο ότι η Εθνοσυνέλευση είναι ακόμα σε απείθεια (δεν ήταν), το Ανώτατο Δικαστήριο λέει ότι θα αναλάβει «άμεσα» όλες τις νομοθετικές εξουσίες μέχρις ότου η Εθνοσυνέλευση να μην είναι πλέον σε απείθεια (δεν ήταν έτσι κι αλλιώς). Με άλλα λόγια η απόφαση σκοτώνει τον νομοθετικό κλάδο και δίνει όλες τις εξουσίες του στον δικαστικό κλάδο. Επειδή το Ανώτατο Δικαστήριο βρίσκεται σταθερά υπό τον έλεγχο του γραφείου του Μαδούρο, πολλοί (ανάμεσά τους κι εγώ) βλέπουν τις 30 Μάρτη σαν την ημερομηνία εφαρμογής της απόφασης Μαδούρο. Ωστόσο, η κατακραυγή ενάντια στην απόφαση ήταν τόσο χωρίς προηγούμενο (η εξέγερση αυτού του μήνα ήταν άμεσο αποτέλεσμα της απόφασης) που ο Μαδούρο βγαίνει στην τηλεόραση, λέει στο Ανώτατο Δικαστήριο να αναθεωρήσει την απόφαση, και την επομένη το Ανώτατο Δικαστήριο κάνει ακριβώς αυτό».
Για να καταδειχθεί η αυθαιρεσία με την οποία λειτουργεί ο πιο πάνω θεσμός, έτσι όπως χρησιμοποιείται από το καθεστώς Τσάβες-Μαδούρο, αρκεί να σημειώσουμε (χρήστες AstraSage, ChuckBoone) ότι: «13 δικαστικοί του Ανώτατου Δικαστηρίου διορίστηκαν στις θέσεις τους το Δεκέμβρη του 2015, κατά την τελευταία νομοθετική σύνοδο της ελεγχόμενης από το PSUV Εθνοσυνέλευσης. Αυτή ήταν μια εντελώς παράνομη κίνηση, καθώς οι δικαστικοί έπρεπε να διοριστούν από την επερχόμενη (ελεγχόμενη από την αντιπολίτευση) Συνέλευση». «Ξέχασα να αναφέρω», γράφει ο ChuckBoone, «ότι νυν επικεφαλής του Ανώτατου Δικαστηρίου είναι ο Μάικελ Μορένο, που είχε φυλακιστεί δυο φορές στα τέλη της δεκαετίας του ’80 για δύο ανθρωποκτονίες»!
Όσο για το επιχείρημα ότι το κοινοβούλιο δεν επιθυμεί νέες εκλογές η απάντηση δίνεται ως εξής:
«Πρώτο, το CNE αποφασίζει πότε γίνονται εκλογές, όχι το κοινοβούλιο. Το κοινοβούλιο δεν έχει καμία αρμοδιότητα να αποφασίζει πότε θα γίνονται οι εκλογές, τελεία και παύλα. Δεύτερο, η αντιπολίτευση θέλει εκλογές! Γι’ αυτό το λόγο γίνεται η εξέγερση που διαρκεί εδώ και τρεις περίπου βδομάδες. Η αντιπολίτευση θέλει περιφερειακές (τις οποίες το CNE ακύρωσε πέρυσι), και προεδρικές εκλογές. Το PSUV θα έχανε όλες τις αναμετρήσεις που θα γίνονταν σήμερα, πράγμα που εξηγεί ακριβώς γιατί δε θα επιτρέψουν να γίνουν εκλογές. Η αντιπολίτευση θέλει τις εκλογές, το καθεστώς δε θα επιτρέψει να γίνουν».
Δεύτερο επιχείρημα του ελληνικού «Περιοδικού»: «με εξαίρεση τον πετρελαϊκό τομέα, οι τομείς κυρίως της εισαγωγής και της διανομής τροφίμων καθώς και των φαρμάκων και των αγαθών πρώτης ανάγκης, βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών και μεγάλων κονσόρτιουμ. Έτσι εξηγούνται όλες αυτές οι εικόνες που κυκλοφορούν με παιδιά που υποφέρουν στα νοσοκομεία». «Το ποιος κρύβεται πίσω από τις ελλείψεις, είναι εξαιρετικά εμφανές γιατί αυτές «μειώνονται σημαντικά» κάθε φορά που πλησιάζει κάποια εκλογική αναμέτρηση και επανέρχονται κάθε φορά που η αναμέτρηση τελειώνει (με νίκη Τσάβες)».
Απάντηση των βενεζουελιάνων δημοκρατών (χρήστης ChuckBoone): «πόσες πλούσιες εταιρίες […] υπάρχουν στη Βενεζουέλα, και πώς παραμένουν πλούσιες αν δεν πουλούν προϊόντα; Ακούω αυτό το επιχείρημα συνέχεια και δεν το καταλαβαίνω. Επιπλέον, το επιχείρημα οδηγεί σε ταυτολογία: «Οι πλούσιες εταιρίες εμποδίζουν τη διάθεση προϊόντων, και η απόδειξη είναι ότι οι πλούσιες εταιρίες εμποδίζουν τη διάθεση προϊόντων στις εκλογές». Δεν είναι λογική δήλωση.
Στην πραγματικότητα οι χρόνιες ελλείψεις σε τρόφιμα, φάρμακα και είδη πρώτης ανάγκης οφείλεται πρωτίστως σε τρεις παράγοντες: Α) καταστροφικές αντι-επιχειρηματικές πολιτικές, Β) έλεγχος των τιμών, και Γ) το σύστημα αλλαγής συναλλάγματος. Για καθέναν και όλους μαζί αυτούς τους παράγοντες φταίει καθαρά η κυβέρνηση.
Για το Α): Δες μόνο πώς το καθεστώς ανέλαβε τον έλεγχο του εργοστασίου της GeneralMotors στη Βαλένσια αυτή τη βδομάδα. Δε δόθηκε καμιά αιτία για την «απαλλοτρίωση». […] να θυμάσαι ότι σε ένα χρόνο από τώρα το Google θα γράφει «Τι συνέβη στο απαλλοτριωμένο εργοστάσιο της GM στη Βενεζουέλα;» γιατί μπορώ να σου εγγυηθώ σήμερα ότι η απάντηση θα είναι ίδια με εκείνη που απαντά στο τι συνέβη στις εκατοντάδες άλλες εταιρίες που έχει απαλλοτριώσει η κυβέρνηση κατά καιρούς: Καταστροφή.
Η κυβέρνηση διαθέτει ρεκόρ στο να απαλλοτριώνει επιχειρήσεις μικρές και μεγάλες και να τις καταστρέφει. Αυτό περιλαμβάνει και τους παραγωγούς/εισαγωγείς τροφίμων και φαρμάκων. Άλλο παράδειγμα: η κυβέρνηση απαλλοτρίωσε έναν πολυσύχναστο φούρνο στο Καράκας στις 16 Μάρτη. Την επομένη, η κυβέρνηση άδειασε τελείως το φούρνο και τον έκλεισε. Αν αυτός ήταν ο φούρνος σου, δε θα παίρνεις πια ψωμί από κει όχι επειδή οι «πλούσιοι» ιδιοκτήτες του θέλησαν να κάνουν την κυβέρνηση να πληρώσει ακριβά, αλλά εξαιτίας της καταστροφικής πολιτικής απαλλοτριώσεων της κυβέρνησης που έχει οδηγήσει σε παρόμοια τύχη εκατοντάδες άλλες εταιρίες.
Για το Β): Η κυβέρνηση καθορίζει τις τιμές σε πολλά βασικά προϊόντα και είδη πρώτης ανάγκης, όπως είναι το ψωμί, οι οδοντόπαστες, το χαρτί υγείας, το ρύζι, κτλ. Οι τιμές είναι τεχνητά χαμηλές, κάτω από το κόστος παραγωγής, και δε διατηρούνται για να συμβαδίζουν με τον πληθωρισμό. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα: αν διαθέτεις μια επιχείρηση που παράγει ζυμαρικά, θα χάσεις την επιχείρησή σου νωρίτερα γιατί είσαι υποχρεωμένος να πουλάς το προϊόν σε καθορισμένη τιμή που είναι χαρακτηριστικά κάτω από το κόστος, ειδικότερα όταν αυτό παίζει ρόλο στον πληθωρισμό. Δεύτερο, το σύστημα τρέφει τη διαφθορά, αφού αν μπορώ να πάρω στα χέρια μου μια σακούλα ζυμαρικά στο σουπερμάρκετ για 10 Bs., μπορώ από την άλλη να την πουλήσω στη μαύρη αγορά για 1.000 Bs. (ή όποια άλλη προσαύξηση). «Γιατί να μην επιχορηγηθεί απλά ο παραγωγός ή ακόμα και ο καταναλωτής άμεσα; Δε θα είχε αυτό περισσότερο νόημα;» Ναι, θα είχε, αλλά αυτοί οι έλεγχοι των τιμών είναι σε εφαρμογή εδώ και χρόνια, έχουν θρέψει τις ελλείψεις για χρόνια και η κυβέρνηση δε θα κάνει τίποτα γι’ αυτό.
Για το Γ): Το σύστημα συναλλαγματικών ισοτιμιών της κυβέρνησης έχει προκαλέσει απώλεια 20 δις δολαρίων από το 2011 ως το 2013 σε χρήμα που θα μπορούσε να είχε πάει στις εισαγωγές τροφίμων, φαρμάκων και πρώτων υλών, αλλά αντίθετα πήγε σε ιδιωτικές τσέπες. Ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής επιτροπής που είναι υπεύθυνη για τη διερεύνηση της νοθείας ήταν ένας αναπληρωτής του PSUV ονόματι Ρικάρδο Σανγκίνο (σήμερα επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας). Ο Σανγκίνο είπε ότι η κυβέρνηση είναι «πολύ ανεκτική» απέναντι στην απάτη. Θα μπορούσα να στήσω μια εταιρία-μαϊμού που «εισάγει τρόφιμα», να πάρω 1 εκατομμύριο δολάρια από την κυβέρνηση για να «εισάγω τρόφιμα», και στη συνέχεια να πουλήσω αυτά τα δολάρια στη μαύρη αγορά για τεράστια κέρδη και να τα μοιραστώ με τους διεφθαρμένους κυβερνητικούς πράκτορες που θα συμμετείχαν στη συμφωνία.
Αυτό το σύστημα συναλλαγματικής ισοτιμίας ισχύει από το 2002, και γνωρίζουμε ότι αυτά συμβαίνουν από το 2002. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα τρόφιμα, τα φάρμακα και άλλες εισαγωγές απλά δε φτάνουν στη χώρα γιατί το χρήμα που χρειάζεται για να εισαχθούν έχει κλαπεί. Προσπάθησε μήπως η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει κάπως την κατάσταση μετά την Έκθεση Σανγκίνο στα 2014; Όχι, δεν το έκανε. Το σύστημα παραμένει σε ισχύ ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που γινόταν παλιά. Αν ξέρεις ότι κάτι έχει χαλάσει, γιατί δεν το φτιάχνεις;»
Σημείωση της Νέας Ανατολής: Βλέπουμε από τα παραπάνω ότι το καθεστώς, όπως ακριβώς στην Ελλάδα, αντί να αναπτύσσει τις παραγωγικές δυνάμεις, όπως θα έκανε μια πραγματική επαναστατική εξουσία, τις καταστρέφει. Στόχος είναι η αγορά της χώρας σε εξευτελιστική τιμή από τα νέα ρωσοκινέζικα αποικιοκρατικά αφεντικά αλλά και το κόψιμο κάθε οικονομικού δεσμού με τη δύση. Ο λαός πρέπει να εξαθλιωθεί στο έπακρο και απέναντί του οι φιλοκυβερνητικές συμμορίες να φτιάχνουν τις περιουσίες τους. Κι όλο αυτό οι σοσιαλναζί το ονομάζουν «λαϊκή», «αντι-ιμπεριαλιστική» «επανάσταση»!
Τρίτο επιχείρημα: «στις 19 Απριλίου δεν υπήρξε μόνο η συγκέντρωση της αντιπολίτευσης αλλά οι τεράστιες συγκεντρώσεις των Τσαβίστας γιατί ήταν η 15η επέτειος από το αποτυχημένο πραξικόπημα, κατά του Τσάβες, το 2002. Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου διαδήλωσαν και στο Καράκας και αλλού, αλλά ουδείς τους είδε στις οθόνες, όπως ούτε την απόπειρα διαδηλωτών της αντιπολίτευσης να τους προκαλέσουν». Επιπλέον, «στις 13 Απριλίου του 2017, μια τελευταία δημοσκόπηση από το ανεξάρτητο thinktankHinterlaces καταγράφει αύξηση της δημοτικότητας του Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος – PSUV και της ευρύτερης συμμαχίας αριστερών δυνάμεων που το στηρίζουν, του Μεγάλου Πατριωτικού Πόλου (GPP), από το 27% στο 35%».
Απάντηση (χρήστης ChuckBoone): «Αυτό είναι επίσης λάθος για ένα σωρό λόγους. Πρώτο, τα πλήθη του Μαδούρο ήταν σίγουρα πιο ολιγάριθμα από εκείνα της αντιπολίτευσης. Το καθεστώς χρησιμοποιεί έξυπνα κόλπα με την κάμερα για να δίνει την εντύπωση μεγάλου πλήθους. Αυτό που κάνουν είναι να τοποθετούν μια απλή σταθερή κάμερα στη σωστή γωνία πίσω από την κεντρική σκηνή για να κοιτάζει σε έναν μακρύ δρόμο. Αν πάρεις σωστά τη γωνία, μπορείς να στριμώξεις ανθρώπους σε σχηματισμούς πέρα στο δρόμο, και η εντύπωση θα είναι ότι ο δρόμος έχει γεμίσει.
Ορίστε δυο βίντεο που δείχνουν τι εννοώ, καταγραμμένα και τα δύο στις 19 Απρίλη. Τα άτομα που καταγράφουν τα βίντεο εμφανίζουν εικόνες της ομιλίας Μαδούρο που δείχνει η τηλεόραση, στη συνέχεια κοιτούν έξω απ’ το παράθυρο (ζουν κοντά στο γεγονός) για να δουν πώς δείχνει στην πραγματικότητα ο δρόμος». (https://twitter.com/AlbertoRT51/status/854823623852523520/video/1)
«Ένα δεύτερο σημείο πάνω σ’ αυτό: η κυβέρνηση απασχολεί σχεδόν 3.000.000 εργαζομένους. Είναι γνωστό ότι οι εργαζόμενοι πιέζονται (ενίοτε αναγκάζονται) να παρακολουθήσουν κυβερνητικές συγκεντρώσεις μπρος στον κίνδυνο να απολυθούν. Αυτό συμβαίνει για τουλάχιστο 15 χρόνια απ’ όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω».
Για τις λεγόμενες προκλήσεις της αντιπολίτευσης ο χρήστης εξηγεί ότι τυχόν προκλήσεις αποτελούν μεμονωμένα φαινόμενα σε αντίθεση με τις προκλήσεις του καθεστώτος που είναι κανόνας. Για παράδειγμα 5 μόνο από τους 29 φετινούς θανάτους που είχαν συμβεί ως τις 3/3 σε διαδηλώσεις (σήμερα φτάνουν τους 69) φέρονται να έχουν προκληθεί από αντικαθεστωτικούς. Η μη δημοφιλής ταχτική του πλήρους αποκλεισμού δρόμων από κουκουλοφόρους είναι μια ταχτική που αντιπροσωπεύει ένα μικρό μόνο τμήμα της εξέγερσης, στους κόλπους της οποίας διεξάγεται ήδη μια συζήτηση για τη χρησιμότητά της. (Σημείωση της Νέας Ανατολής: Μπορούμε να υποθέσουμε ότι ένα μέρος αυτών των αποκλεισμών οφείλεται σε λάθος τακτική του αυθόρμητου, αλλά δεν μπορούμε να μην υποθέσουμε ότι ένα άλλο μέρος οφείλεται σε προβοκάτσια του καθεστώτος για να δυσφημίσει το κίνημα). Αντίθετα το καθεστώς προβαίνει συστηματικά σε δολοφονίες, βασανισμούς και κακοποίηση των εξεγερμένων. Είναι μια συμμορία που δε διστάζει να ρίχνει θωρακισμένα οχήματα πάνω στα σώματα άοπλων διαδηλωτών.
Όσον αφορά την καταγεγραμμένη αύξηση της δημοτικότητας του κυβερνώντος κόμματος από το Hinterlaces, που του δίνει την πρωτιά αν και πάλι δεν τολμά να μιλήσει για νούμερα άνω του 35%, παραθέτουμε άλλο χρήστη.
Απάντηση (χρήστης fnox): «Το Hinterlaces διευθύνεται από κάποιον ονόματι Όσκαρ Σεμέλ, που αφού πάντοτε διατηρούσε σχέσεις με την κυβέρνηση, είναι εν μέρει υπεύθυνος για το παρατεταμένο φίμωμα της Globovision, που ήταν κάποτε το τηλεοπτικό κανάλι της αντιπολίτευσης. Οι δημοσκοπήσεις του είναι μόνιμα λαθεμένες, απέτυχε να προβλέψει ότι η εκλογή του Μαδούρο στην προεδρία θα ήταν τόσο οριακή όσο κατέληξε να είναι, απέτυχε να προβλέψει ότι η αντιπολίτευση θα κέρδιζε την αυξημένη πλειοψηφία στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 2015 (αντίθετα προέβλεπε ότι θα κέρδιζαν τα ανεξάρτητα κόμματα)».
Τέλος, ξεχωριστή αναφορά γίνεται σχετικά με την παρουσίαση της αντιπολίτευσης σα μιας φασιστικής διεφθαρμένης συμμορίας με σκοτεινό παρελθόν που απεργάζεται επέμβαση των ΗΠΑ στη χώρα για την ανατροπή του «λαϊκού» καθεστώτος δίνεται η εξής απάντηση. Παραθέτουμε την απάντηση του ίδιου χρήστη.
Απάντηση (χρήστης fnox): «Είναι αστείο να επιχειρούν να κηλιδώσουν πρόσωπα της αντιπολίτευσης σύμφωνα με όσα έκαναν στο παρελθόν, όταν στην πραγματικότητα ένας δικαστικός του TSJ θήτευσε στη φυλακή για φόνο, κάμποσοι υψηλόβαθμοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι συνδέονται με το διεθνές εμπόριο ναρκωτικών από την DEA και την Ιντερπόλ (δύο από τα αγαπημένα ανίψια του προέδρου βρέθηκαν ένοχα για εμπορία ναρκωτικών), όσοι δεν συνδέονται είναι συνέχεια κοντά και τους βρίσκουμε να ψωνίζουν στο Μαϊάμι, ή να διαθέτουν επιχειρήσεις στη Φλόριντα μέσω οικογενειακών γνωριμιών. Δε χρειάζεται καν να καταφύγεις τόσο πίσω για να δεις πόσο εξαπατημένοι είναι,καθώς έδωσαν μισό εκατομμύριο δολάρια στην ορκωμοσία Τραμπ. Η κυβέρνηση έχει περισσότερους δεσμούς με τις ΗΠΑ από όσους είχε ποτέ η αντιπολίτευση»!
Τέταρτο επιχείρημα του ελληνικού «Περιοδικού»: «το 95% των τηλεοπτικών ΜΜΕ είναι ιδιωτικά και αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση», «9 στις 10 μεγαλύτερες εφημερίδες της χώρας είναι σταθερά «αντι-Τσάβες» και παραμένουν». Συνεπώς, ισχυρίζονται οι απολογητές του καθεστώτος, δεν καταπνίγεται η δημοκρατική ελευθερία έκφρασης από το καθεστώς.
Απάντηση των βενεζουελιάνων δημοκρατών (χρήστης ChuckBoone): «Τα κρατικά ΜΜΕ έχουν όλα τα χαρτιά. Το 50% των τηλεοπτικών σταθμών είναι κυβερνητικής ιδιοκτησίας. Η κυβέρνηση έχει την εξουσία να μεταδώσει μια cadena (η λέξη σημαίνει «αλυσίδα», όπως «δένω με αλυσίδα τη μετάδοση όλων των τηλεοπτικών δικτύων μαζί»). Οι cadenas συμβαίνουν συνέχεια, ενίοτε πολλές φορές μέσα σε μια μέρα. Η κυβέρνηση θα αναγγείλει συχνά cadenas όποτε μιλά ο Μαδούρο ή κάποιο άλλο υψηλόβαθμο στέλεχος του PSUV, κι όλα τα δίκτυα στη χώρα αναγκάζονται να εφαρμόσουν την cadena άμεσα και καθ’ όλη τη διάρκεια της ομιλίας/του γεγονότος. Η κυβέρνηση θα αναγγείλει συχνά cadenas όταν η αντιπολίτευση έχει συγκέντρωση ή διάσκεψη τύπου για να τα κλείσει από τα ραδιοκύματα.
Η κυβέρνηση ελέγχει επίσης το σύστημα με το οποίο χορηγούνται οι άδειες μετάδοσης, και μπορεί να τις ανακαλέσει/να αρνηθεί να τις παρατείνει ανά πάσα στιγμή. Αυτό συνέβη με το RCTV στα 2008, όταν ο Τσάβες αρνήθηκε να του χορηγήσει νέα άδεια και ο σταθμός αναγκάστηκε να βγει εκτός αέρα. Το RCTV ήταν πραγματικά ενάντια στην κυβέρνηση, και πλήρωσε το τίμημα. Σήμερα, οι άλλοι ιδιωτικοί σταθμοί (Televen, Globovision, κτλ.) θα αυτολογοκριθούν για να αποφύγουν την τύχη που είχε ο RCTV. Ρώτα […] έναν Βενεζουελιάνο τι δείχνουν αυτοί οι ιδιωτικοί σταθμοί όταν υπάρχει αναβρασμός (σαπουνόπερες και κινούμενα σχέδια). Αν διεύθυνες ένα δελτίο ειδήσεων σε έναν ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό έβλεπες τι συνέβη στο RCTV και ένας δημοσιογράφος σου ζητούσε να δείξεις μια είδηση επικριτική για την κυβέρνηση, τι θα έκανες;
Όσο για τις εφημερίδες και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, δεν έχω κάνει έρευνα ο ίδιος αλλά μπορώ να σου πω ότι οι εφημερίδες που είναι κατά της κυβέρνησης μπορούν και έχουν αναγκαστεί να κλείσουν γιατί η κυβέρνηση θα τις βάλει σε διοικητικούς μπελάδες, συχνά με το να καθυστερεί την εισαγωγή χαρτιού ή να αρνείται ανοιχτά να τους χορηγήσει δολάρια με τα οποία θα αγόραζαν χαρτί. Τον περασμένο Φλεβάρη, η ElCarabobeño – που ήταν ίσως η μεγαλύτερης κυκλοφορίας εφημερίδα και επικριτική στην κυβέρνηση – αναγκάστηκε να βγει εκτός κυκλοφορίας επειδή η κυβέρνηση δεν την άφηνε να εισάγει χαρτί. Αν ήσουν συντάκτης μιας ιδιωτικής εφημερίδας και έβλεπες τι συνέβη στην ElCarabobeño και ένας δημοσιογράφος σου ζητούσε να διευθύνεις ένα αντικυβερνητικό φύλλο, τι θα έκανες;
«Ιδιωτικό» δε σημαίνει και «ανεξάρτητο».
Σημείωση της Νέας Ανατολής:Πόσο μας θυμίζουν όλα τα παραπάνω κυβέρνηση Σύριζα του μέλλοντος. Οι τρομακτικοί αυτοί περιορισμοί στην ενημέρωση δείχνουν πάντως ότι το καθεστώς είναι αποσπασμένο από το λαό και φοβάται το λαό. Γιατί η προπαγάνδα ενός ανεξάρτητου από την πολιτική εξουσία ΜΜΕ βρίσκει γόνιμο έδαφος μέσα στη χώρα (δηλ. γίνεται επικίνδυνο για την εξουσία) κυρίως όταν ο λαός της μέσα από την ίδια του την πείρα έχει αισθανθεί τη χειροτέρευση των υλικών συνθηκών της ζωής του, τον περιορισμό των δημοκρατικών του δικαιωμάτων και ελευθεριών από το καθεστώς, όταν δεν μπορεί να ζήσει άλλο κάτω από τις ίδιες συνθήκες και θέλει να παλέψει για την ανατροπή αυτού του καθεστώτος.
Όλοι αυτοί οι όροι υπάρχουν σήμερα στη Βενεζουέλα. Μόνο οι σοσιαλφασίστες και οι υπόλοιποι φαιο-«κόκκινοι» επιμένουν ακόμα να υποστηρίζουν το αντιλαϊκό καθεστώς και να σπιλώνουν τον ηρωικό αγώνα ενός ολόκληρου λαού ενάντια στην πολιτική καταπίεση που δέχεται. Αυτό κάνουν προφανώς οι συντάκτες του «Περιοδικού» στην Ελλάδα που δεν ασχολήθηκαν λεφτό για να ρωτήσουν τους ηρωικούς διαδηλωτές της Βενεζουέλας που ακούραστα και δίνοντας ασταμάτητα άοπλους νεκρούς κατεβαίνουν στους δρόμους μπροστά σε μια παγκόσμια κοινή γνώμη που τους συμπαθεί αλλά δεν έχει δίπλα της την αριστερά που μετατρέπει αυτή την συμπάθεια σε οργάνωση και η οποία σήμερα σε όλο τον κόσμο είναι δηλητηριασμένη ή ναρκωμένη από το ρώσικο και κινέζικο ρεβιζιονιστικό σοσιαλφασισμό.