Η ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΟΟΣΑ

Σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ που δημοσιεύτηκε στις 30 Απρίλη: ‘‘η Ελλάδα κατατάσσεται στην τελευταία θέση μεταξύ των κρατών – μελών του οργανισμού, που εξετάζονται, σε ότι αφορά το επιχειρηματικό περιβάλλον. Παρά τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά προϊόντων και την πρόοδο που έχει σημειωθεί, η αναποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης και η υπερβολική γραφειοκρατία εξακολουθούν να εμποδίζουν το επιχειρηματικό περιβάλλον το οποίο παραμένει φτωχό’’ (http://www.capital.gr/1-5).

Σύμφωνα με την ίδια έκθεση αυτό το περιβάλλον εμποδίζει τις άμεσες ξένες επενδύσεις και την ένταξη της χώρας στη διεθνή αγορά, με αποτέλεσμα αυτή να βρίσκεται στην τρίτη από το τέλος θέση. Η αύξηση των ΑΞΕ (άμεσων ξένων επενδύσεων) εξαρτάται από το επιχειρηματικό περιβάλλον, τη μείωση των περιορισμών στην αγορά προϊόντων, τη βελτίωση της ποιότητας των υποδομών και την αποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης. Όπως αναφέρεται στην έκθεση: «Οι κανονιστικοί περιορισμοί στον τομέα των υπηρεσιών μπορεί να είναι ιδιαίτερα επιζήμιοι. Και αυτό γιατί στην Ελλάδα ο τομέας των υπηρεσιών αντιπροσωπεύει περίπου το 80% του ΑΕΠ, πάνω από το μέσο όρο του ΟΟΣΑ (περίπου 74%). Επίσης, οι υπηρεσίες αντιπροσωπεύουν περίπου το 40% των συνολικών εξαγωγών της Ελλάδας σε ακαθάριστους όρους και περισσότερο από το 70% σε όρους προστιθέμενης αξίας» (στο ίδιο).

Σε ότι αφορά τις δημόσιες επενδύσεις, ο ΟΟΣΑ στην Έκθεσή του αναφέρει «πως η Ελλάδα δεν διαθέτει σαφή μακροπρόθεσμη στρατηγική και οι αποφάσεις είναι εξαιρετικά συγκεντρωτικές, ενώ εκτιμά ότι μπορούν να γίνουν πιο αποτελεσματικές».

Όλα τα παραπάνω γραμμένα στην εσκεμμένα αόριστη γλώσα των γραφειοκρατών των δυτικών οργάνων δεν μιλάνε για τα άμεσα χτυπήματα στην παραγωγή που δίνονται με τη σταδιακή αποσάθρωση και την ακρίβεια της βιομηχανίας παραγωγής ενέργειας, τη γενική καταστροφή των βιομηχανικών και κτιριακών παγίων, τη λυσσαλέα υπερφορολόγηση της μικρομεσαίας παραγωγής, αλλά είναι μόνα τους αρκετά για να επιβεβαιώσουν και από μια άλλη πλευρά τις διαρκείς και πολύχρονες καταγγελίες της ΟΑΚΚΕ.

ΚΑΜΑΡΩΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΟΙ ΣΑΜΠΟΤΑΡΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΜΟΝΑΔΕΣ ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΑΝΕ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΑ ΒΩΞΙΤΗ

Οριστικό τέλος πήρε η απόπειρα για τη δημιουργία και τη λειτουργία μονάδας ιχθυοκαλλιέργειας σε πλωτές εγκαταστάσεις θαλάσσιας έκτασης είκοσι στρεμμάτων στο Πόρτο Γερμενό. Ενάντια στην εγκατάσταση και τη λειτουργία της μονάδας ήταν ορισμένα μέλη της τοπικής αυτοδιοίκησης και μια ομάδα κατοίκων. Πέρα από τις όποιες προθέσεις των ανθρώπων που συμμετέχουν σε τέτοιες γενικά μικρής και τοπικής κλίμακας κινητοποιήσεις, δεν θα μπορούσαν να εμποδίζουν σχεδόν όλες τις κάπως σημαντικές αγροτοβιομηχανικές επενδύσεις στις χώρες χώρα αυτή αν επί δεκαετίες δεν είχαν πίσω το διακομματικό μπλοκ του σαμποτάζ και στη συγκεκριμένη περίπτωση την κυβέρνηση του κόμματος πρωταθλητή του σαμποτάζ.

Όπως ανήγγειλε γεμάτο περηφάνεια το πρώην στέλεχος του ψευτοΚΚΕ, του Συνασπισμού, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Βασιλείου (http://www.dinamizois.gr/ypopshfioi.php?id=276) και τώρα αντιπεριφερειάρχης Δ. Αττικής «Η δυτική Αττική, μετά και από την απορριπτική απόφαση για τη δημιουργία λατομείων βωξίτη στα Μέγαρα, με τις προσπάθειες και τον αγώνα όλων των πλευρών, σημείωσε ακόμη μία περιβαλλοντική νίκη» (http://www.iefimerida.gr/14-5).

Η προηγούμενη νίκη αυτού του Βασιλείου που είναι Συντονιστής της αποκεντρωμένης διοίκησης Δ. Αττικής είναι ότι το όργανο το οποίο συντονίζει αποφάσισε την απόρριψη του αιτήματος έγκρισης περιβαλλοντικών όρων του έργου «Έρευνα κοιτασμάτων βωξίτη» στην περιοχή των Μεγάρων (https://www.megaratv.gr/wp-content/uploads/2018/04/3.4-%CE%92%CE%A9%CE%9E%CE%99%CE%A4%CE%97%CE%A3.-%CE%91%CE%A0%CE%9F%CE%A6%CE%91%CE%A3%CE%97-%CE%91%CE%A0%CE%9F%CE%A1%CE%A1%CE%99%CE%A8%CE%97%CE%A3.pdf). Προφανώς, σύμφωνα με τον Συντονιστή η χρεωκοπημένη χώρα μας δεν χρειάζεται μεταλλουργία και παραγωγή αλουμινίου, αλλά θα μπορεί να ζήσει βόσκοντας κάποια αιγοπρόβατα και εκτρέφοντας κάποια μελίσσια στα μαδημένα από την υπερβόσκηση βουνά της Βόρειας Αττικής. Είναι χαρακτηριστικό το παρακάτω απόσπασμα από την απόφαση απόρριψης της μελέτης : «υπάρχουν πλούσιοι φυσικοί πόροι που αξίζουν και απαιτούν τη διατήρηση και ανάδειξη τους, όπως: Οι ορεινοί όγκοι της Δυτικής Αττικής (Γεράνεια, Πατέρας, Πάστρα, Κιθαιρώνας), που αποτελούν μέρος του «Πράσινου Τόξου ανάδειξης των Ορεινών Όγκων της Αττικής», και καθορίζονται ως περιοχές προστασίας του οικοσυστήματος, αναψυχής, πεζοπορίας και θέας».

Θα μπορούν ασφαλώς κάποιοι λίγοι να χορταίνουν πάντα τη φύση σ αυτήν την όμορφη χώρα, αλλά οι συντριπτικά πιο πολλοί, δηλαδή οι όλο και πιο σκληρά εργαζόμενοι προλετάριοι, οι όλο και περισσότεροι και όλο και πιο απελπισμένοι άνεργοι, και οι όλο και περισσότεροι συνταξιούχοι που δεν θα έχουν λεφτά για βενζίνη για να βγαίνουν από την πόλη, δεν θα μπορούν να αγναντεύουν βουνά και παραλίες, γιατί δεν υπάρχει ομορφιά χωρίς ζωή και δεν υπάρχει ζωή χωρίς παραγωγή. Είναι γεγονός ότι για τους φτωχούς πάντα η ομορφιά «λάμπει μακρυά τους χωρίς να μπει στην καρδιά τους» όπως έλεγε κι ο ποιητής, αλλά στη χώρα μας σήμερα οι φτωχοί έχουν γίνει σε σχέση με τις καταχτημένες κοινωνικές ανάγκες τους φτωχότεροι από ποτέ γιατί πολύ περισσότερο από τους ντόπιους και δυτικούς εκμεταλλευτές έχουν να αντιμετωπίσουν τους νέους ανατολικούς ληστές που καταστρέφουν ότι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να ελέγξουν από τα σύγχρονα μέσα παραγωγής. Έτσι οι προλετάριοι στερούνται εξαιτίας του σαμποτάζ ακόμα και τα σύγχρονα μέσα εκμετάλλευσης της εργασίας τους από τα οποία τουλάχιστον θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν έναν ανθρώπινο μισθό, δηλαδή τα στοιχειώδη μέσα της κοινωνικής και φυσικής τους επιβίωσης. Αυτή τη στιγμή οι σαμποταριστές που κρύβονται πίσω από τη φυσιολατρεία ή αυτοί που αγαπάνε την άγρια φύση πιο πολύ από τους ανθρώπους, δεν κάνουν πια απλά μια τακτική ζημιά στην εργατική τάξη και στο μέλλον της χώρας, τώρα σκοτώνουν εν ψυχρώ, τώρα οδηγούν ανθρώπους στην τρέλα και στη βασανιστική παραίτηση, τώρα είναι εγκληματίες με όλη τη σημασία της λέξης. Μόνο αναίσθητοι ή καλύτερα μόνο συνεργάτες με το αζημίωτο των νεαποικιοκρατών και των κομπραδόρων τους κρατικο-ολιγαρχών, μπορούν να στερούν θέσεις εργασίας από μια χώρα σε τέτοια κατάσταση σαν τη δικιά μας.

Η ΚΙΝΑ ΣΑΜΠΟΤΑΡΕΙ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΑΣ

Ενώ τα βιομηχανικά πάγια της χώρας και οι επενδύσεις διαρκώς μειώνονται και μόνο η υπεραξιοποίηση των υπαρχόντων μέσων παραγωγής και οι άθλιοι μισθοί, δηλαδή η υπερεκμετάλλευση της εργασίας θα μπορούν να αυξάνουν για λίγο ακόμα τις βιομηχανικές εξαγωγές και την ολοένα και λιγότερη παραγωγή, ο μόνος τομέας της οικονομίας που αποφέρει ακόμα κάποια χρήματα στη χώρα και συνεισφέρει στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών θετικά, είναι ο τουρισμός. Αν και η θέση μας δεν είναι η ανάπτυξη της χώρας μας να στηρίζεται στον τουρισμό, εν τούτοις στις σημερινές συνθήκες της αποβιομηχάνισης, αυτός αποτελεί ουσιαστικό παράγοντα για μια οικονομική ανάσα στο λαό και στη χώρα.

Ιδιαίτερα μετά τις πολιτικές εξελίξεις σε γειτονικές χώρες, όπως η Αίγυπτος και η Τουρκία, στις οποίες μειώθηκε σημαντικά ο τουρισμός τους, στην Ελλάδα ο αριθμός των τουριστών αυξήθηκε κατακόρυφα με αποτέλεσμα την εισροή εσόδων ύψους περίπου 14,5 δις ευρώ για το 2017. Όμως και ο τουρισμός δουλεύει με τις παλιές υποδομές και τις παλιές επενδύσεις σε ξενοδοχειακά πάγια και αρκείται στο να τις υπερεξαντλεί. Ταυτόχρονα σε κάθε σημείο που μπορεί το διακομματικό καθεστώς και ειδικά η κυβέρνηση Σύριζα συνεχίζει το σαμποτάζ.

Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα με τον πολύ προσοδοφόρο και πολύ ψηλής οργάνωσης τουρισμό κρουαζιέρας όπου η γεμάτη νησιά και ατέλειωτες πανέμορφες παραλίες Ελλάδα έχει μείνει εξαιρετικά πίσω σε σχέση με άλλες μεσογειακές χώρες,

Διαβάζουμε (http://www.capital.gr/epixeiriseis/3276837/-xamiles-ptiseis-gia-ta-esoda-apo-tin-krouaziera):

«Εντούτοις για τα έσοδα, ο προβληματισμός παραμένει, με τις σημαντικές ελλείψεις των ελληνικών λιμανιών στο κομμάτι των υποδομών (για την προσέγγιση για παράδειγμα κρουαζιερόπλοιων μεγαλύτερου μεγέθους), σε συνδυασμό με την αδυναμία τους καταστούν λιμάνια αναχώρησης (home porting) να αποτελούν τις δύο βασικές αιτίες που η Ελλάδα μένει πίσω σε σχέση με την Ισπανία, την Ιταλία, αλλά και την Τουρκία».

Αντίθετα με αυτό που θα περίμενε κανείς, δηλαδή να παρθούν άμεσα μέτρα για να γίνει ο Πειραιάς μεγάλο λιμάνι αναχώρησης οι νέοι ιδιοκτήτες του ΟΛΠ, οι κινέζοι νεοαποικιοκράτες, όχι μόνο δεν κάνουν τίποτα γι αυτό όπως έχουν υποχρέωση από τη σύμβαση παραχώρησης του λιμανιού, αλλά αντίθετα βάζουν εμπόδια στην κρουαζιέρα. Διαβάζουμε στο ίδιο: «Υπενθυμίζεται πως έχει προκαλέσει αντιδράσεις σε στελέχη εταιρειών κρουαζιέρας η απόφαση του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς για αυξήσεις, από 1.1.2020, σε λιμενικά τέλη και υπηρεσίες, την ίδια στιγμή που υπάρχει ενδιαφέρον από ξένες εταιρείες κρουαζιέρας για επιστροφή στην Τουρκία από το 2019» (http://www.tovima.gr/society/article/?aid=975321).

Ο βασικός λόγος για τον οποίο εκτιμάμε ότι οι κινέζοι μονοπωλιστές σαμποτάρουν την κρουαζιέρα είναι ότι το κύριο μέσο παραγωγής της βιομηχανίας της κρουαζιέρας είναι το σύγχρονο τουριστικό υπερωκεάνιο-μεγαθήριο που είναι τμήμα ενός υπερσυγκεντρωμένου κεφάλαιου που βρίσκεται παγκόσμια συντριπτικά στα χέρια του δυτικού μονοπώλιου. Αυτό το μονοπώλιο δεν το θέλει στα πόδια του το ρωσοκινέζικο πολιτικά κυρίαρχο στην Ελλάδα μονοπώλιο. Ειδικά δεν το θέλει να καταλαμβάνει ισχυρές θέσεις στον ελληνικό τουρισμό που είναι διασκορπισμένος σε μικρές ξενοδοχειακές μονάδες που μοιραία θα τις σύρει σε μεγαλύτερη συγκέντρωση οπότε αντίστοιχα σε μεγαλύτερη συγκέντρωση θα σύρει τη ντόπια αγροτοβιομηχανική και οικοδομική παραγωγή οι οποίες τροφοδοτούν την τουριστική κατανάλωση. Οι προγραμματισμένες επενδύσεις του ΟΛΠ στην κρουαζιέρα προς το παρόν δεν προχωράνε πέρα από τις εξαγγελίες. Ένα κομμάτι τους είχε ακυρωθεί όταν ο Τσίπρας για να καθησυχάσει υποτίθεται τους δήμους Κερατσινίου-Δραπετσώνας και Περάματος τους παραχώρησε το θαλάσσιο μέτωπο του πρώην συγκροτήματος των λιπασμάτων Δραπετσώνας το οποίο παραμένει μέχρι σήμερα αναξιοποίητο στο μεγαλύτερο τμήμα του με την εξαίρεση κάποιων πρόχειρων κατασκευών που έγιναν για πολιτιστικές εκδηλώσεις. Η επέκταση της προβλήτας του ΟΛΠ για κρουαζιερόπλοια που είχε προγραμματιστεί στο νότιο τμήμα του λιμανιού στην πλευρά της Πειραϊκής και προβλέπει θέσεις για τέσσερα κρουαζιερόπλοια δεν προχωράει. Ήδη έχει εκδηλωθεί ένα κίνημα «ενεργών πολιτών της πειραϊκής χερσονήσου» που ζητάνε την ακύρωση της ως «περιττού έργου» με την υποστήριξη του δήμου Πειραιά, διευκολύνοντας έτσι την Κόσκο που χαρακτηριστικά δεν βιάζεται ποτέ να προχωρήσει σε οποιοδήποτε έργο υποχρεώνεται από τη σύμβαση όταν δεν αφορά τη δραστηριότητα του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων. Ενδεικτική είναι η καθυστέρηση με την οποία έφτασε η μεγάλη πλωτή δεξαμενή για ναυπηγοεπισκευή στο Πέραμα, ενώ η Κόσκο ματαίωσε την άφιξη της δεύτερης μεγάλης πλωτής δεξαμενής που είχε υποσχεθεί.

Γίνεται όλο και περισσότερο φανερό ότι το κύριο ενδιαφέρον των κινέζων για το λιμάνι είναι να το μετατρέψουν σε μια πελώρια προβλήτα για τα κοντέινερ που θα μεταφέρουν την κινέζικη παραγωγή οδικά στο κέντρο της Ευρώπης.