Το μεγάλο ζήτημα που όλα ανεξαίρετα τα κοινοβουλευτικά κόμματα και τα μεγάλα ΜΜΕ διαρκώς παρασιωπούν είναι ότι το ελληνικό κράτος γενικά, αλλά ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, είναι εχθρικό απέναντι σε κάθε είδους εθελοντισμό. Αυτό ισχύει όχι μόνο απέναντι στα μαζικά όργανα που οι μάζες επιχειρούν να συγκροτήσουν οι ίδιες και που παίρνουν δημοκρατικά αποφάσεις για κάθε μεγάλο ζήτημα που τις αφορά, όπως διάφορες αυθόρμητες πρωτοβουλίες λαϊκής αλληλεγγύης, σύλλογοι για προβλήματα γειτονιάς κλπ, αλλά και απέναντι στον κλασικό αστοδημοκρατικό εθελοντισμό. Αυτόν τον συναντούμε σε όλες τις δυτικές καπιταλιστικές χώρες, όπου οι πολίτες συμμετέχουν πολύ μαζικά σε εθελοντική βάση σε ορισμένες κοινωνικές δραστηριότητες, συνήθως έκτακτης ανάγκης, οι οποίες στον ένα ή στον άλλο βαθμό συντονίζονται ή καθοδηγούνται από τους αντίστοιχους εξειδικευμένους μηχανισμούς του κράτους, όπως συμβαίνει στην πυρόσβεση και στην αντιπλημμυρική προστασία*. Αυτόν τον εθελοντισμό τον ονομάζουμε αστοδημοκρατικό γιατί οι μάζες μπορούν να δουλεύουν δίπλα στον κρατικό μηχανισμό και κάτω από την τεχνική του καθοδήγηση μόνο αν αυτός ο μηχανισμός δεν τους συμπεριφέρεται με καταπιεστικό τρόπο.

Στη χώρα μας και σε ότι αφορά τη δασοπυρόσβεση, σύμφωνα με όσα παραδέχονται επίσημες μελέτες από φιλικούς προς το κυρίαρχο μπλοκ εξουσίας οργανισμούς, όπως είναι η WWF -https://www.wwf.gr/images/pdfs/ethelontismos-dasoprostasia.pdf (σελίδες 15 και 16), υπάρχει μια κακή σχέση συνεργασίας ανάμεσα στην πυροσβεστική υπηρεσία και τους εθελοντικούς μηχανισμούς, ιδιαίτερα όταν αυτοί είναι «αυτόνομοι» από τους κρατικούς και δημοτικούς πυροσβεστικούς μηχανισμούς, αλλά και όταν συγκροτούνται από τους Δήμους, και σε ένα βαθμό όταν συγκροτούνται από την ίδια την πυροσβεστική και δουλεύουν κάτω από τον πλήρη έλεγχό της.

Οι αιτίες γι αυτήν την κακή σχέση είναι ιστορικού χαρακτήρα και έχουν να κάνουν με την ιδιομορφία του ελληνικού κράτους ότι γεννήθηκε απ’ τα έξω, και μάλιστα από τις χειρότερες εξωτερικές μεγάλες δυνάμεις, επανδρώθηκε από το ταξικά χειρότερο εσωτερικό υλικό σε ότι αφορούσε και την πολιτική ηγεσία του και τη γραφειοκρατία του, και δεν αναμορφώθηκε ποτέ από μια νικηφόρα αστοδημοκρατική επανάσταση. Έτσι βρέθηκε πάντα απέναντι στις πιο ζωντανές δυνάμεις του έθνους, ιδιαίτερα απέναντι στις εργαζόμενες μάζες, τις οποίες μισεί και ποτέ δεν τις θέλει στα πόδια του. Γι’ αυτό το λόγο όποτε τα πιο προοδευτικά κομμάτια της αστικής τάξης προσπάθησαν να αναπτύξουν σε μια μόνιμη βάση τον εθελοντισμό νικήθηκαν και οι απόπειρες τους συνετρίβησαν. Η πιο πρόσφατη τέτοια ήταν εκείνη της τελευταίας κάπως ισχυρής φιλοευρωπαϊκής τάσης της ΝΔ που είχε σαν εκπρόσωπό της στο ζήτημα του εθελοντισμού στη δασοπροστασία τον υπ. Δημόσιας τάξης της κυβέρνησης Σαμαρά, Δένδια.

Οι αιτίες της ιδιαίτερα εχθρικής στάσης του σοσιαλφασισμού ενάντια στον αστοδημοκρατικό εθελοντισμό

Ωστόσο, όπως έχει αποδειχτεί και στην πράξη, ανάμεσα σε όλα τα πολιτικά ρεύματα της αστικής τάξης ο φασισμός σαν κλασικός φαιός ή ακόμα περισσότερο σαν σοσιαλφασισμός -που είναι η πιο δόλια, πιο έμπειρη και πολιτικά πιο ανεπτυγμένη μορφή του φασισμού- είναι ο μεγαλύτερος εχθρός και του λαϊκού και του αστοδημοκρατικού εθελοντισμού.

Σε ότι αφορά το λαϊκό εθελοντισμό κάθε άνθρωπος που έχει λίγη συνδικαλιστική πείρα ξέρει ότι ο σοσιαλφασισμός τον υιοθετεί αναγκαστικά στα λόγια γιατί αποτελεί αρχειακό τμήμα της μεγάλης αριστερής και κομμουνιστικής παράδοσης, αλλά στην πράξη τον υπονομεύει με μανία και τον μετατρέπει, όποτε δεν μπορεί να τον διαλύσει, σε ένα κομματικά ιδιόκτητο εργαλείο πολιτικής πραξικοπηματικής βίας ή ακόμα και κρατικής εξουσίας πάνω στις συνδικαλισμένες μάζες (δες περίπτωση Επισκευαστικής Ζώνης Περάματος μέσα από τις Επιτροπές Υγιεινής και Ασφάλειας που το ψευτοΚΚΕ ελέγχει).

Αλλά σε ότι αφορά τον εθελοντισμό που αναλαμβάνει κοινωνικές δραστηριότητες δίπλα στην κεντρική ή την τοπική κρατική εξουσία (Δήμοι), ο σοσιαλφασισμός του εναντιώνεται ανοιχτά και με όλη του τη δύναμη, και τον διαλύει κατηγορώντας τον ότι είναι μια μέθοδος της αστικής τάξης για να γλυτώνει έξοδα καθώς το αστικό κράτος δεν πληρώνει την εργασία των εθελοντών. Όμως οι σοσιαλφασίστες δεν ζητούν να πληρώνονται οι εθελοντές για τις έκτακτες υπηρεσίες που προσφέρουν αλλά να αντικαθίστανται από μόνιμους κρατικούς υπαλλήλους, δηλαδή στην περίπτωση της πυρόσβεσης από μόνιμους πυροσβέστες. Αν οι σοσιαλφασίστες ζητούσαν να πληρώνονται οι εθελοντές γι’ αυτές και μόνο τις έκτακτες υπηρεσίες τους, θα τους κατηγορούσαμε μόνο για την αστική τους οικονομίστικη αντίληψη ότι αρνούνται στο λαό το δικαίωμα να προσφέρει οτιδήποτε στην κοινωνία εθελοντικά χωρίς άμεσο ατομικό οικονομικό αντάλλαγμα, δηλαδή ότι τον εμποδίζουν να δρα έξω από τη μισθωτή του σχέση με την κρατική ή την ιδιωτική εργοδοσία και τελικά ότι τον θέλουν μισθωτό σκλάβο της αστικής τάξης και του κράτους της.

Στην πραγματικότητα όμως τον αστοδημοκρατικό εθελοντισμό οι φασίστες κάθε είδους τον απεχθάνονται για δυο στρατηγικούς πολιτικούς λόγους.

Ο ένας λόγος είναι ότι από ένστιχτο νιώθουν ότι ακόμα και αυτός ο χαμηλού τύπου αστοδημοκρατικός εθελοντισμός δίνει την ευκαιρία στις μάζες να διαπιστώσουν οι ίδιες μέσα από την πείρα τους τη δύναμη της αυτόβουλης και ανιδιοτελούς συνεργασίας τους τόσο μεταξύ τους όσο και με τις κοινωνικές υπηρεσίες του κράτους για να υπηρετήσουν το λαό σε στιγμές κρίσης. Αυτή την πείρα θα μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν για τη λαϊκή τους αυτοοργάνωση και κάποια στιγμή για την επαναστατική πάλη τους -σε στιγμές πολιτικής κρίσης- ενάντια στο ίδιο το κράτος της αστικής τάξης. Από άμεση πολιτική άποψη αυτός ο εθελοντισμός ενοχλεί το φασισμό γιατί όταν βρίσκεται σε συνεργασία με το κράτος ή συμμετέχει σε αποκεντρωμένες κρατικές δομές (Δήμοι) επιτρέπει στις μάζες να γνωρίζουν από κοντά την κρατική λειτουργία και να την κριτικάρουν βαθύτερα και πιο συγκεκριμένα, και έτσι να μπορούν να απαιτούν πιο συγκεκριμένα μέτρα και πολιτικές πολιτικής προστασίας και καλυτέρευσης της ζωής τους από την άρχουσα τάξη και το κράτος της. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά τις φωτιές στο Μάτι η πιο αποκαλυπτική κριτική στην κρατική συμπεριφορά ήρθε αμέσως από τους εσκεμμένα παραμερισμένους από την πυροσβεστική υπηρεσία εθελοντές της Ανατολικής Αττικής. Με λίγα λόγια ο αστοδημοκρατικός εθελοντισμός δίνει σε βάθος χρόνου μεγάλα πολιτικά μαθήματα στις μάζες. Άλλωστε οι μάζες πρέπει να αποσπούν σε όσο βαθμό μπορούν από το αστικό κράτος και πολύτιμη γνώση και κάποια μέσα που αυτό μπορεί να τους προσφέρει ακόμα και αν αυτά παρέχονται με μη εθελοντικούς, δημοκρατικούς αλλά με γραφειοκρατικούς και καταπιεστικούς, ακόμα και στρατιωτικούς όρους. Είναι χαρακτηριστική η υποστήριξη του Λένιν στη γενική στρατιωτική θητεία με το επιχείρημα ότι μέσα από αυτήν δίνεται στις μάζες η δυνατότητα να βρίσκονται για ένα διάστημα με όπλα στα χέρια και να μαθαίνουν στοιχεία στρατιωτικής τέχνης χρήσιμα για την επανάσταση (αποδείχτηκε πόσο δίκιο είχε στην οκτωβριανή επανάσταση). Βέβαια και ο σοσιαλφασισμός υποστηρίζει την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία αλλά από τη σοσιαλσοβινιστική άποψη της υπεράσπισης της πατρίδας, δηλαδή της υπεράσπισής της ιδιαίτερα όταν αυτή ασκεί απρόκλητη βία σε άλλα κράτη και διεξάγει άδικους πολέμους.

Ο δεύτερος και πολύ ουσιαστικός λόγος για τον οποίο ο φασισμός θέλει την κατάργηση του εθελοντισμού είναι για να εξασφαλίσει ότι αντί για τους εθελοντές θα υπάρχει ένα πελώριο πλήθος δημόσιων υπάλληλων που καθώς δεν θα δουλεύουν τον περισσότερο χρόνο θα τρέφονται από το μόχθο του λαού οπότε θα είναι διαποτισμένοι από τη νοοτροπία του κοινωνικού παράσιτου. Τέτοια παράσιτα θα είναι πρόθυμα να ακολουθήσουν και να υπηρετήσουν οποιαδήποτε δύναμη εξουσίας, ξένη ή ντόπια, που θα τους εξασφαλίσει την ύπαρξη. Το όνειρο του φασισμού και του σοσιαλφασισμού είναι ένα κράτος νεοταγματασφαλιτών, δηλαδή μιας πιστής τους κρατικο-υπαλληλικής τους ακρίδας, που θα ζει και θα νέμεται την ικμάδα της χώρας δίπλα στις μεγαλοβδέλλες της ανατολικής ξένης κατοχής και των δυτικών και ντόπιων συνεργατών της. Γι αυτό το λόγο οι δυνάμεις του ελληνικού ρωσόδουλου μετώπου και ιδίως ο ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελεί τον κυβερνητικό πυρήνα του μέσα στο κράτος, επενδύουν τόσο πολύ στη διατήρηση και ανάπτυξη της πιο ανίκανης, της πιο τεμπέλικης και της πιο διεφθαρμένης κρατικής υπαλληλίας που γνώρισε ποτέ αυτή η χώρα. Αυτή η μάζα θα μπορεί να υποστηρίζει με πάθος και τον ΣΥΡΙΖΑ και την ιδεολογική και πραξικοπηματική καρδιά του, που είναι το ψευτοΚΚΕ, καθώς και τους αντιφιλελεύθερους και αντιευρωπαίους ναζήδες της ΧΑ και τη σοσιαλφασιστική τρομοκρατία 17νοεμβρίτικου τύπου ακόμα και αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει την τυπική εξουσία, δηλαδή την πρωθυπουργία. Δεν χρειάζεται καμιά πρωθυπουργία αν ένα κόμμα είναι κόμμα του κράτους, κόμμα δηλαδή που ελέγχει το κράτος και το παρακράτος μόνο του ή με τους συμμάχους του.

Να γιατί ο σοσιαλφασισμός και σαν ψευτοΚΚΕ και σαν ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν διαμαρτυρήθηκαν ποτέ για τον αστυνομικό-στρατιωτικό τρόπο λειτουργίας της πυροσβεστικής αλλά μαζί με τους ναζήδες της ΧΑ πρωταγωνίστησαν στη μείωση και τελικά στην πρακτική εξαφάνιση τα τελευταία χρόνια και εκείνου του ελάχιστου εθελοντισμού που τα σχετικά πιο δημοκρατικά τμήματα της αστικής τάξης –τα οποία έστω μειοψηφικά εκφράζονταν μεταπολιτευτικά μέσα από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ- είχαν επιτρέψει να υπάρχει δίπλα της.

Η αποκαλυπτική περίπτωση του ΕΣΕΠΑ. Η φασιστική εκστρατεία για τη διάλυσή του

Για να καταλάβει κανείς το μένος του νέου πολιτικού καθεστώτος, ειδικά του φασισμού και του σοσιαλφασισμού πρέπει να μελετήσει την περίπτωση του Εθελοντικού Σώματος Ελλήνων Πυροσβεστών Αναδασωτών (ΕΣΕΠΑ), της πιο ισχυρής ως σήμερα εθελοντικής μη κερδοσκοπικής οργάνωσης που επί 20 περίπου χρόνια προσπάθησε να δημιουργήσει ένα αποτελεσματικό δίκτυο πυροπροστασίας και δασοπυρόσβεσης αντιμετωπίζοντας τη λυσσασμένη εχθρότητα του διακομματικού πολιτικού καθεστώτος. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του συλλόγου, Νίκο Σαχινίδη, το ΕΣΕΠΑ «είναι κατασκεύασμα των ανθρώπων της Ευρώπης. Μια υπόθεση 13.000 ανθρώπων από την Ελλάδα, την Κύπρο, τη Γερμανία, την Αυστρία και την Ελβετία, απ’ όπου κάθε χρόνο έρχονται στις εγκαταστάσεις της οργάνωσης στα Ριζώματα, Βέροιας εθελοντές πυροσβέστες, Έλληνες και μη. Με δική τους πρωτοβουλία, άλλωστε, συγκεντρώθηκαν χρήματα και αγοράστηκαν, όλα αυτά τα χρόνια, 438 οχήματα (πυροσβεστικά και ασθενοφόρα) από τη Γερμανία, την Αυστρία και την Ελβετία, σε πολύ καλή κατάσταση, με το κοντέρ έχει γράψει το ανώτερο 30.000 χιλιόμετρα. Τα οχήματα αυτά εξυπηρετούν κυρίως άγονες και δύσβατες περιοχές, όπως για παράδειγμα η Σαμαρίνα, αλλά και τους 53 πυροσβεστικούς σταθμούς που δημιούργησε το ΕΣΕΠΑ, σε συνεργασία με δήμους της Ελλάδας, με τους οποίους συνάπτει πρωτόκολλα συνεργασίας» (https://provoles.de/eidiseis/omogenia/5676-2010-07-22-21-37-28.html). Απ’ το 2001 η οργάνωση λειτουργούσε σχολή πυροσβεστών στα Ριζώματα Βέροιας που θεωρούνταν μια από τις τρεις καλύτερες παγκοσμίως και στην οποία εκπαιδεύονταν πυροσβέστες από 12 κράτη της Ευρώπης. Αρκετά μέσα αποκτήθηκαν με χορηγίες ιδιωτών και κρατικών φορέων.

Τον Οκτώβρη του 2013, για παράδειγμα, το γερμανικό υπουργείο άμυνας χορήγησε στο ΕΣΕΠΑ πέντε οχήματα χωρητικότητας 10.000 λίτρων ενώ νωρίτερα η γερμανική κυβέρνηση είχε εξαγγείλει τη δωρεά 200 πυροσβεστικών οχημάτων, υλικών και ανταλλακτικών. Αυτό το ενδιαφέρον του Βερολίνου οφείλεται στο βάθος στην ανάγκη της γερμανικής αστικής τάξης να μειώσει την οικονομική ζημιά που της προκαλεί η ελληνική χρεοκοπία προβάλλοντας σαν πρόταση προς το ελληνικό κράτος τη δημιουργία εθελοντικών μηχανισμών πυρόσβεσης και πολιτικής προστασίας όπως συμβαίνει και στο γερμανικό κράτος που θα ήταν απείρως πιο αποτελεσματικοί και ταυτόχρονα πολύ πιο φτηνοί από τη συντήρηση ενός γιγαντιαίου μόνιμου δημοσιοϋπαλληλικού στρατού πυροσβεστών για όλο το χρόνο. Ο υπεύθυνος για τα οχήματα και τους εξοπλισμούς KarstenTriesch δήλωνε σε τοπική εφημερίδα (Όραμα Ζωής, 15/7/13): «Δεν ξέραμε ακριβώς, και τελικά το διαπιστώσαμε και εκπλαγήκαμε, το πόσο αραιό είναι το πυροσβεστικό δίκτυο στην Ελλάδα. Διαπιστώσαμε επίσης ότι ανταποκρίνεται μόνο κατά 5-10% σ’ αυτό που έπρεπε να είναι, έχει δηλαδή κατά 90% ελλείψεις σε σταθμούς και μηχανήματα-οχήματα. Και βέβαια καμία χώρα δεν μπορεί να εξασφαλίσει ένα καλό δίκτυο, με ανθρώπους που θα πρέπει να πληρώνει». Όπως αναφέρει η ίδια η ιστοσελίδα του ESEPA (www.esepa.gr), η προφανώς σωστή αρχή πάνω στην οποία στηρίζεται, είναι ότι «κανένα κράτος, κανένα έθνος δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις ανάγκες και το οικονομικό κόστος της πολιτικής προστασίας για ουσιαστική αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, χωρίς την παρουσία των εθελοντών και των οργανώσεών τους». Πραγματικά κανένα κράτος του κόσμου δεν μπορεί να πληρώνει για κάθε σημείο της χώρας και για όλο το χρόνο τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους (ή τα εκατομμύρια αν είναι μεγάλο) που χρειάζονται για να αντιμετωπίζει γεγονότα τόσο έκτακτα όσο είναι μια πυρκαγιά η μια πλημμύρα ή ένας σεισμός.

Με επιστολή του προς το υπουργείο δημόσιας τάξης το ΕΣΕΠΑ ζητούσε να εγκριθεί η παραχώρηση των 200 πυροσβεστικών οχημάτων σ’ αυτό δηλώνοντας ότι διέθετε τα απαιτούμενα χρήματα για τη λειτουργία και συντήρησή τους, όμως το υπουργείο δεν απάντησε ποτέ στο αίτημα.

Ακολούθησε στις 25/10/13 ένα βρώμικο δημοσίευμα στα Παραπολιτικά – εφημερίδα ιδιοκτησίας Γ. Κουρτάκη που έχει σήμερα αποκαλυφθεί σαν άνθρωπος του κρατικο-ολιγάρχη Μαρινάκη και διαθέτει τον ομώνυμο ραδιοφωνικό σταθμό που κάποτε ανήκε στο ψευτοΚΚΕ. Το δημοσίευμα κατηγορούσε το ΕΣΕΠΑ ότι δήθεν πρόσφερε υπηρεσίες σε δήμους επ’ αμοιβή, βασισμένο στις καταγγελίες δύο δημάρχων (Ζαγοράς, Σκύρου) και της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης Μαγνησίας που με έγγραφό της προς τη γ.γ. πολιτικής προστασίας κατήγγειλε μεταξύ άλλων ότι τα οχήματα του ΕΣΕΠΑ δεν περιλαμβάνονται στο σχεδιασμό αντιπυρικής προστασίας «διότι δεν έχουν άδεια κυκλοφορίας και πιστοποίηση τεχνικού ελέγχου, ΚΤΕΟ»!!! (https://www.parapolitika.gr/article/ti-egrafan-ta-parapolitika-prin-tesseris-mines-gia-tin-mko-esepa) Ο αρθρογράφος έκρινε ότι οι δωρεές ιδιωτών και κρατικών φορέων προς το συγκεκριμένο σύλλογο είναι «πολύ μεγάλες» για να καταλήξει ότι: «Για το όλο θέμα και την οικονομική δραστηριότητα του ΕΣΕΠΑ έχουν ενημερωθεί οι αρμόδιες Αρχές και αναμένεται να λάβουν πρωτοβουλίες για τις οικονομικές του δραστηριότητες». Αλλά οι δύο δήμαρχοι, που ξεκίνησαν την επίθεση, δεν ήταν κάποιοι τυχαίοι του λεγόμενου δικομματισμού, δηλαδή του αστικού πολιτικού εμφύλιου τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσε πάντα υπεύθυνο ότι δεν τον άφηνε να ανεβεί στην κυβέρνηση. Ο μεν δήμαρχος Ζαγοράς, Γ. Κασσαβέτης, είχε εκλεγεί μεν με το ΠΑΣΟΚ, αλλά μετά ακολούθησε τον φιλοσυριζαίο ΓΑΠ στο ΚΙΔΗΣΟ. Ο δε δήμαρχος Σκύρου Μ. Χατζηγιαννάκης είχε εκλεγεί κι αυτός σαν υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ, αλλά στις δημοτικές εκλογές του 2014 κατέβηκε με τη στήριξη ΣΥΡΙΖΑ, και μέχρι σήμερα έχει τις καλύτερες σχέσεις και με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ένα μήνα μετά, ο ήδη υπόδικος βουλευτής και αρχιτραμπούκος της ρωσόδουλης ναζιστικής συμμορίας της “Χρυσής Αυγής” Παναγιώταρος έφερνε το θέμα στη Βουλή, δηλαδή έκανε την επίσημη κεντρική πολιτική επίθεση στον εθελοντισμό, με ερώτησή του προς τους τότε υπουργούς δημόσιας τάξης, οικονομικών και εξωτερικών. Ο ναζιστής ήθελε να μάθει μεταξύ άλλων εάν στάλθηκε επιστολή στο υπουργείο δημόσιας τάξης από το ΕΣΕΠΑ και ποια ήταν η απάντηση του υπουργείου (https://www.fire.gr/?p=5788). Ο τότε υπουργός δημόσιας τάξης Δένδιας, που ανήκει στην πάντα δειλή και μεσοβέζα και γι αυτό όλο και πιο αδύναμη αστοδημοκρατική τάση της ΝΔ και ο οποίος είχε ξεκινήσει τη δίωξη στους ναζήδες και είχε πραγματικά προσπαθήσει να δώσει ώθηση στον εθελοντισμό, αρνήθηκε να απαντήσει στην επερώτηση του ναζιστή. Από την άλλη όμως δεν βρήκε έναν τρόπο να υποστηρίξει το ΕΣΕΠΑ οπότε άφησε τη λάσπη του ναζιστή να κρέμεται ατόφια και να λερώνει το εθελοντικό αυτό όργανο. Η μόνη εξήγηση είναι ότι υπέκυψε στην καραμανλο-σαμαρική ηγεσία της ΝΔ. Άλλωστε λίγο μετά έφερε για ψήφιση και πέρασε το νόμο 4249/2014 για την πυρόσβεση, ο οποίος επίσημα και φαινομενικά ήταν υπέρ του εθελοντισμού, αλλά οι προϋποθέσεις που έβαζε για να λειτουργήσει ο εθελοντισμός στα πλαίσια ενός κράτους εχθρικού προς αυτόν ουσιαστικά τον έπνιγαν. Συγκεκριμένα, ο νόμος απαιτούσε την εκπαίδευση των εθελοντών πυροσβεστών από τους αρμόδιους κρατικούς φορείς, την ασφάλισή τους για τους κινδύνους υγείας που μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την οποία θα τους πρόσφερε το κράτος δωρεάν εφόσον περνούσαν από την πιο πάνω εκπαίδευση, και την πιστοποίηση των οχημάτων από κρατικούς φορείς. Αυτά δεν θα ήταν μεγάλα εμπόδια αν υπήρχαν κρατικοί μηχανισμοί και πολιτικοί τους προϊστάμενοι που θα συνεργάζονταν με τους εθελοντές, όμως εδώ αυτές οι απαιτήσεις του νόμου έδιναν την ευκαιρία στους ηγετικούς, κρατικο-φασιστικής νοοτροπίας μηχανισμούς της πυροσβεστικής, που ήταν πάντα αντίθετοι με τους «παρείσακτους» εθελοντές, να βρουν τα γραφειοκρατικά προσχήματα που χρειάζονταν για να τορπιλίσουν και να διαλύσουν το ΕΣΕΠΑ.

Λίγο πριν ψηφιστεί ο νόμος, μέσα στο Φλεβάρη του 2014 η αστυνομία, της οποίας ο Δένδιας ήταν ο πολιτικός προϊστάμενος, είχε ήδη σχηματίσει δικογραφία σε βάρος του δ.σ. του ΕΣΕΠΑ για κακουργηματική απάτη, ενεργητική δωροδοκία και νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο το ΕΣΕΠΑ αποσπούσε χρήματα με τη μορφή χορηγιών ή συνδρομών (2,5 εκ.) από δήμους και επιχειρήσεις παρουσιάζοντας ψευδή εικόνα σχετικά με «το νομοθετικό πλαίσιο και τη δυνατότητα του Σωματείου να ιδρύει εθελοντικούς πυροσβεστικούς σταθμούς, να επιχειρεί σε κατάσβεση πυρκαγιών και να συμμετέχει σε περιστατικά διακομιδής τραυματιών» και σχετικά με «τη λειτουργική ικανότητα των οχημάτων, πυροσβεστικών και ασθενοφόρων, που η οργάνωση διέθετε στους Δήμους. Τα παραπάνω οχήματα είχαν παραχωρηθεί στο σωματείο με τη μορφή δωρεάς από χώρες της Ευρώπης και πρόκειται για παλιά μεταχειρισμένα οχήματα. Στις περισσότερες περιπτώσεις μάλιστα, δεν έφεραν πινακίδες κυκλοφορίας, δεν είχαν ταξινομηθεί και δεν είχαν καταβληθεί τέλη κυκλοφορίας, δεν είχαν περάσει τους απαραίτητους τεχνικούς ελέγχους, δεν ήταν ασφαλισμένα και σε κάθε περίπτωση δεν έφεραν τα απαιτούμενα από τη νομοθεσία πιστοποιητικά καταλληλότητας από το Πυροσβεστικό Σώμα και το ΕΚΑΒ» (https://www.news247.gr/oikonomia/neo-skandalo-mko-ethelontikis-pyrosvesis-vazei-fotia-apokomise-pano-apo-2-ekat-eyro.6253937.html). Το κατηγορητήριο πάτησε στο πολιτικό κλίμα κατά των ΜΚΟ που είχε δημιουργηθεί την προηγούμενη περίοδο κατά την οποία οι Αβραμόπουλος-Νικολόπουλος της ΝΔ είχαν πρωτοστατήσει σε μία εκστρατεία για τον έλεγχο των επιχορηγήσεων που είχαν δοθεί σε εκατοντάδες ΜΚΟ. Η επίθεση που δέχθηκε το ΕΣΕΠΑ από το καθεστώς, δεν ήταν στα πλαίσια κάποιου ελέγχου κακοδιαχείρισης δημόσιου χρήματος, αλλά έγινε κατά τα πρότυπα των κρατικών αρχών των χωρών του ρωσοκινέζικου φασιστικού άξονα.

Το 2014 με ανακοίνωση του εκ μέρους του ΕΣΕΠΑ ο Σαχινίδης κατάγγειλε τον τότε γενικό γραμματέα πολιτικής προστασίας διορισμένο από το Σαμαρά, και προηγούμενα στο στενό πυρήνα των συνεργατών του Κ. Καραμανλή, τον Πάτροκλο Γεωργιάδη γιατί, χωρίς να ζητήσει στοιχεία και εξηγήσεις ή να διατάξει μια ΕΔΕ, έστειλε μία ανώνυμη καταγγελία στην εισαγγελία, όταν η οργάνωση είχε ήδη ελεγχθεί και από την εφορία και από το ΣΔΟΕ. «Πράγματι παλαιότερα δεν είχαμε πινακίδες, διότι ήταν αδύνατο να ανταποκριθούμε οικονομικά. Μέσω εγγράφων και πολιτικών υποσχέσεων 3 Υπουργοί προσπαθούσαν να βοηθήσουν με απαλλαγή από το κόστος ώστε να τακτοποιηθεί το θέμα, ο καιρός όμως περνούσε και έτσι αναγκαστήκαμε να βγάλουμε πινακίδες με τη βοήθεια χορηγών. Με αυτόν τον τρόπο το Ελληνικό Δημόσιο εισέπραξε για τα εθελοντικά μας οχήματα πάνω από 150.000 €». Δηλ. αντί το κράτος να τιμωρηθεί που στέρησε απ’ το εθελοντικό σώμα τα μέσα για την κάλυψη των τυπικών απαιτήσεων (πώληση καυσίμων σε κανονικές τιμές, ακριβή ασφάλιση, μη απαλλαγή από διόδια), τιμωρείται το θύμα.

Το ΕΣΕΠΑ απαντούσε στις κατηγορίες λέγοντας ότι τα περί οχημάτων και παλαιότητας και περί αποσυρμένων είναι αστεία, ότι όλα τα οχήματά του είχαν καταλληλότητα και είχαν ελεγχθεί από το Υπουργείο Μεταφορών, το οποίο εξέδωσε πινακίδες γι αυτά και ότι η οργάνωσή του ήταν πιστοποιημένη σαν οργανισμός, ενταγμένη στο μητρώο της ΓΓΠΠ, με δικαίωμα δημιουργίας σταθμών και εκπαίδευσης αλλά και συνεργασίας με τους Δήμους που μπορούν να την ενισχύουν οικονομικά. Αντίθετα αμφισβητούσε ότι το ΠΣ είχε τις διεθνείς προδιαγραφές να πιστοποιεί άλλους ρωτώντας το αν είχε πιστοποιημένα προγράμματα, πιστοποιημένα βιβλία, πιστοποιημένες διαδικασίες και διαμαρτυρόταν γιατί ο ΕΣΕΠΑ κατηγορείτο επειδή, όπως όλες ανεξαιρέτως οι εθελοντικές οργανώσεις, εκπαίδευε τα μέλη του σε ειδικές εγκαταστάσεις σε εκπαιδευτικό κέντρο!

Στις 11/12/17 το ΣΔΟΕ Δυτικής Μακεδονίας εξέδωσε πόρισμα σύμφωνα με το οποίο οι κατηγορίες περί κάρπωσης χρημάτων από δωρεές και επιχορηγήσεις δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, και μάλιστα αποδεικνύεται ύστερα από ενδελεχή έλεγχο ότι η οικογένεια Σαχινίδη έχασε και τα 4 από τα 5 διαμερίσματα που διέθετε (https://www.efsyn.gr/arthro/kata-fantasian-skandalo-poy-plittei-tin-pyrosvestiki). Όμως η ζημιά είχε γίνει. Η σχολή πυρόσβεσης έκλεισε, η δύναμη των εθελοντών αποδεκατίστηκε, οι περισσότεροι σταθμοί σταμάτησαν. Το πιο εξωφρενικό είναι ότι ο εξοπλισμός που διέθετε το ΕΣΕΠΑ εμποδίστηκε να αξιοποιηθεί από τρίτους. Το νομικό καθεστώς είναι τέτοιο που έπρεπε να πληρώσει κι από πάνω! Η περιουσία είναι αξίας άνω των 500 χιλ. ευρώ και γι’ αυτό θα πρέπει να ελεγχθεί από ανεξάρτητο αξιολογητή που θα χρεωθούν οι ίδιοι οι εθελοντές!!!

Ο πρόεδρος του ΕΣΕΠΑ Σαχινίδης απαντούσε πάντα στις κατηγορίες κάνοντας λόγο για πολιτικές διώξεις. Όμως όπως και άλλα θύματα των φιλορώσικων-φιλοσυριζέικων τάσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ προφανώς δεν κατάλαβε ότι ο βαθύτερος διώκτης του δεν ήταν οι ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αλλά ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κάνει συχνά τον φίλο σε κάποια από τα θύματά του όταν συντριβούν οι πολιτικές ή οι κοινωνικές τάσεις που εκπροσωπούσαν (η πιο κραυγαλέα περίπτωση είναι αυτή του φιλοσυριζαίου Τσοχατζόπουλου που ήταν πραγματικά μιζαδόρος όμως δεν εξοντώθηκε γι αυτό από τις φιλορώσικες- φιλοσυριζέικες ηγεσίες των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ αλλά επειδή υπήρξε ο πιο φιλο-αναπτυξιακός μιζαδόρος κορυφής). Έτσι σήμερα ο ίδιος ο Σαχινίδης (που δεν μπορεί να του χρεωθεί καμιά απάτη) διατηρεί καλές σχέσεις με την υποτίθεται φιλοεθελοντική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σε κόντρα με το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και την Πυροσβεστική αλλά το δημιούργημά του το ΕΣΕΠΑ σαν η πιο κεντρική και ισχυρή εθελοντική οργάνωση που υπήρξε στη χώρα τα τελευταία χρόνια, πνέει τα λοίσθια.

Οι σχέσεις της οργάνωσης αυτής με το κράτος των ρωσόδουλων ήταν απ’ την αρχή τόσο προβληματικές ώστε ο επικεφαλής της είχε κάνει απεργία πείνας γιατί είχαν επιβληθεί πρόστιμα για παράνομη κυκλοφορία σε πυροσβεστικά της οχήματα!!! Πίσω από αυτή την εχθρότητα κρύβεται η γραμμή του κρατικού φασιστικού ελέγχου του οτιδήποτε δεν ελέγχει ο ρωσοκινεζικός άξονας και οι κάθε λογής ντόπιοι και δυτικοί σύμμαχοι και κομπραδόροι της στην Ελλάδα. Ο βασικός πρακτικός και θεωρητικός εκφραστής αυτού του είδους του κρατικοφασιστικού ελέγχου είναι το ψευτοΚΚΕ.

Το ψευτοΚΚΕ είναι αποδειγμένα ο πιο μεγάλος εχθρός του αστοδημοκρατικού εθελοντισμού

Είναι γεγονός ότι ένα από τα κόμματα που πρωταγωνίστησε στη συντριβή του ΕΣΕΠΑ ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που τώρα καμώνεται τον φίλο των εθελοντών στα λόγια, συνεχίζοντας να υπονομεύει τους εθελοντές πυροσβέστες στην πράξη. Έτσι σύμφωνα με μια πρόσφατη εγκύκλιο της Πολιτικής Προστασίας με ημερομηνία 25/5/2018 οι εθελοντές μπορούν να κινηθούν μόνο ύστερα από αίτημα του επικεφαλής Αξιωματικού του πυροσβεστικού σώματος υπεύθυνου για τις επιχειρήσεις κατάσβεσης.

Να θυμίσουμε απλά τι έγραφε η συριζέικη «Αυγή» στις 20/2 του 2014, μόλις ξέσπασε το «σκάνδαλο» με την ΕΣΕΠΑ: «Ο ίδιος άνθρωπος που διαφήμιζε όπου βρισκόταν τα καλά της εθελοντικής πυρόσβεσης και τα κακά της δημόσιας και επαγγελματικής Πυροσβεστικής, με επαφές σε Γερμανία, Αυστρία και Ελβετία, που φτάνουν όπως φαίνεται για να έχει συχνό επισκέπτη στις εγκαταστάσεις της οργάνωσής του τον εντεταλμένο της γερμανικής κυβέρνησης για την Ελληνογερμανική Συνέλευση και υφυπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Χανς - Γιόαχιμ Φούχτελ, βρίσκεται από χθες στο επίκεντρο υπόθεσης κακουργηματικής απάτης, νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες και ενεργητικής δωροδοκίας».

Όμως γενικά ο ΣΥΡΙΖΑ παριστάνει εδώ και χρόνια το αστοφιλελεύθερο κόμμα της αστικής τάξης οπότε έπαιζε για καιρό και εν μέρει παίζει ακόμα με τον αστοδημοκρατικό εθελοντισμό και στην πολιτική προστασία. Ιδιαίτερα μάλιστα συμμαχούσε συχνά με τις δυτικές φιλελεύθερες ΜΚΟ -που οργανώνουν συχνά καλοπροαίρετους εθελοντές για τα διάφορα ανοιχτά πολιτικά ή φιλανθρωπικά τους προγράμματα -χρησιμοποιώντας αυτές τις ΜΚΟ επιλεκτικά ενάντια στα πιο εχθρικά του κομμάτια της αστικής τάξης. Εννοείται ότι μόλις ήρθε στην εξουσία μια από τις πρώτες δουλειές του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να καθηλώσει και όσο μπορούσε να συρρικνώσει και να αποστρατεύσει τον εθελοντισμό στην πυρόσβεση.

Όμως πάντα την πιο ανοιχτή και ενεργητική γραμμή ενάντια στον εθελοντισμό την έριχνε η πολιτική και ιδεολογική καρδιά του ΣΥΡΙΖΑ, το ψευτοΚΚΕ το οποίο στις προτάσεις του για την πυροπροστασία και την πυρόσβεση απαιτεί μόνιμα βασικά δύο πράγματα: την αύξηση του προσωπικού της πυροσβεστικής και την αύξηση των τεχνικών μέσων πυρόσβεσης, ενώ όπου και όπως μπορεί χτυπάει τον εθελοντισμό. Το κόμμα αυτό απ’ την αρχή αποδέχτηκε τις αστυνομικές κατηγορίες σε βάρος του ΕΣΕΠΑ κάνοντας λόγο για «αρπαχτή» των εκπροσώπων μιας ΜΚΟ «που εμφανίζονταν σαν εθελοντές» (βλ. Ριζοσπάστη, 20/2/14).

Είναι χαρακτηριστικό ότι την πιο μεγάλη πολιτική επίθεση ενάντια στο Δένδια και στο σχέδιο του για τον εθελοντισμό την καθοδήγησε, και μέσω πρόθυμων να χτυπήσουν τον εθελοντισμό συνδικαλιστών της πυροσβεστικής, το ψευτοΚΚΕ. Ο Ριζοσπάστης της 16 Οκτώβρη του 2013 (https://www.rizospastis.gr/story.do?id=7658726&textCriteriaClause=%2B%CE%95%CE%98%CE%95%CE%9B%CE%9F%CE%9D%CE%A4%CE%95%CE%A3+%2B%CE%A0%CE%A5%CE%A1%CE%9F%CE%A3%CE%92%CE%95%CE%A3%CE%97 ) συκοφαντούσε τον Δένδια ότι ήθελε να διαλύσει την επαγγελματική πυρόσβεση και να κάψει τους εθελοντές. Έγραφε συγκεκριμένα:

« το καλοκαίρι έχει προαναγγείλει πως έχουν συγκροτηθεί έντεκαεθελοντικάκλιμάκια και στόχος της κυβέρνησης είναι να «τρέξει» το λεγόμενο εθελοντισμό, που θα είναι το δόγμαπυρόσβεσηςαπό εδώ και πέρα. Πρόθεσή της είναι η προώθηση του εθελοντισμού όχι σε επικουρική βάση με τη συμμετοχή πολιτών, αλλά η μεταφορά της κύριας και αποκλειστικής ευθύνης στους ίδιους τους πολίτες της λειτουργίας του δικτύου πυρασφάλειας της χώρας. Στο νέο δόγμαπυρόσβεσηςη κυβέρνηση θέλει να εντάξει και την Τοπική Διοίκηση.

Ο υπουργός ανήγγειλε το πώς θα είναι ηπυρόσβεση, αφού τα μεθοδικά βήματα για την αποσάθρωση και την υποβάθμιση της Πυροσβεστικής (τεράστια οργανικά κενά, περικοπές κονδυλίων, γερασμένα οχήματα και αεροπλάνα, έλλειψη Ενιαίου Φορέα Δασοπροστασίας, υπερεργασία, απουσία υγιεινής και ασφάλειας) γίνονται εδώ και χρόνια. Σύντομα, αναφέρουν οι ίδιοι οι πυροσβέστες (η υπογράμμιση δική μας), οι πολίτες θα καλούνται να πληρώνουν πανάκριβα - που ήδη έχουν πληρώσει μέσω φορολογίας - τις παροχές του Σώματος. Επιπλέον θα «επιστρατεύονται» με μικρή εκπαίδευση για να κάνουν δουλειά επαγγελματιών.Εθελοντέςγια... κάψιμο».

Είναι τόσο έντονο το μένος του ψευτοΚΚΕ ενάντια στον εθελοντισμό ώστε παρά τη γνωστή του απέχθειά στην ΕΕ το κόμμα αυτό κατέθεσε κείμενο διαμαρτυρίας στην Κομισιόν (!) το 2015 (Ριζοσπάστης, 20 Μάη 2015) https://www.rizospastis.gr/story.do?id=8445043&textCriteriaClause=%2B%CE%95%CE%98%CE%95%CE%9B%CE%9F%CE%9D%CE%A4%CE%95%CE%A3+%2B%CE%A0%CE%A5%CE%A1%CE%9F%CE%A3%CE%92%CE%95%CE%A3%CE%97 όπου αφού μιλάει για την ανεπάρκεια των κονδυλίων για την πυρόσβεση καταγγέλει ότι, άκουσον άκουσον, «εκχωρούνται αρμοδιότητες πυρόσβεσης στους δήμους, με αποτέλεσμα να επωμίζονται οι εργαζόμενοι δημοτική φορολογία για την παροχή υπηρεσιών πυρόσβεσης , συχνά με εθελοντικό χαρακτήρα, με συνέπεια τη συνολική υποβάθμιση αυτών των υπηρεσιών» και ζητάει από την Κομισιόν να τοποθετηθεί υπέρ «της κατάλληλης οργάνωσης των υποδομών και του έμψυχου υλικού των επίγειων δυνάμεων, με χρηματοδότηση αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό» (!)

Με αυτό του το έγγραφο στην ουσία το ψευτοΚΚΕ έφτασε στο σημείο να ζητάει από την ΕΕ να επιβάλει σε όλο τον ελληνικό λαό την παθητικότητα στην οποία είχε συνηθίσει τα ιδεολογικά πιο καθυστερημένα τμήματά του η πιο αντιδραστική, η πιο ξενόδουλη και η πιο παρασιτική μερίδα της γραφειοκρατικής αστικής τάξης: δηλαδή να κάθονται και να περιμένουν ακίνητα, καθώς καίγονται τα δάση τους και κινδυνεύουν τα σπίτια τους, να σβήσει τη φωτιά το κράτος και μάλιστα κυρίως από τον αέρα.

Αυτό που μπερδεύει πολλούς αριστερούς ανθρώπους είναι ότι το ψευτοΚΚΕ ενώ χτυπάει τον εθελοντισμό φροντίζει να μιλάει θετικά για τους ίδιους τους εθελοντές. Μα αυτό το κάνει για να μην έρχεται σε άμεση σύγκρουση μαζί τους καθώς ξέρει πως αποτελούν σε ιδεολογικό επίπεδο ένα πολύ αλληλέγγυο προς το λαό, δηλαδή αριστερό στην καρδιά του, τμήμα του και πως σαν τέτοιο αυτό το τμήμα του λαού είναι αγαπητό στους αριστερούς ανθρώπους από τη δεξαμενή των οποίων το ψευτοΚΚΕ διαλέγει τα περισσότερα μέλη του που σταδιακά τα μετατρέπει σε ακροδεξιούς εχθρούς του λαού. Αυτή η ύπουλη στάση φαίνεται σε ένα χαρακτηριστικό άρθρο του Ριζοσπάστη για τις μεγάλες φωτιές της Αττικής και ειδικά της Πεντέλης το 2009 (27/8/2009) https://www.rizospastis.gr/story.do?id=5228522&textCriteriaClause=%2B%CE%95%CE%98%CE%95%CE%9B%CE%9F%CE%9D%CE%A4%CE%95%CE%A3+%2B%CE%A0%CE%A5%CE%A1%CE%9F%CE%A3%CE%92%CE%95%CE%A3%CE%97 :

Γράφει ο Ριζοσπάστης: «Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει την προσφορά των χιλιάδων εθελοντών , που λιγότερο ή περισσότερο οργανωμένα έσπευσαν να πάρουν μέρος στην επιχείρηση της πυρόσβεσης, διακινδυνεύοντας ακόμα και τη ζωή τους».

Μετά από αυτά τα εύσημα στους εθελοντές ακολούθησε η εξής τοποθέτηση ενάντια στον εθελοντισμό:

«Υπάρχουν ωστόσο πλείστα όσα ζητήματα που αναδεικνύονται από τον εθελοντισμό, όταν αυτός γίνεται καραμέλα στο στόμα εκπροσώπων της κεντρικής ή τοπικής εξουσίας, με κίνητρα όχι πάντα τόσο αγνά»….«πρέπει να αναλογιστούν οι δημότες και της Νέας Πεντέλης, ότι η οργάνωση και ο ρόλος της εθελοντικής προσφοράς θα μπορούσε να ήταν τελείως διαφορετικός, αν η γη ήταν λαϊκή περιουσία, στην οποία κανένας δε θα είχε δικαίωμα πώλησης και αγοράς, όπως συμβαίνει σήμερα στο πλαίσιο της πολιτικής που υπηρετούν και αναπαράγουν οι εκπρόσωποι του δικομματισμού σε δήμους και νομαρχίες. Δεν είναι καθόλου τυχαίο άλλωστε ότι στο ίδιο δελτίο Τύπου, η δημοτική αρχή Νέας Πεντέλης θεωρεί αναγκαίο να συμπεριλάβει και τις ευχαριστίες της στους ιδιώτες που συνέδραμαν τους εθελοντές …. Μετά τους εθελοντές έρχονται οι σπόνσορες. Και δίπλα τους, οι εκπρόσωποι εκείνης της πολιτικής που ανακυκλώνει δάση, εθελοντές , μεγαλοεργοδότες και Τοπική Αυτοδιοίκηση για να δουλεύει ρολόι το σύστημα και να συγκαλύπτονται οι πολιτικές αιτίες της πύρινης λαίλαπας».

Μιλώντας για αιτίες το ψευτοΚΚΕ ποτέ δεν δέχτηκε ότι υπάρχουν εμπρησμοί με στόχευση πολιτικής αποσταθεροποίησης κυβερνήσεων ούτε ότι μεγάλοι εμπρησμοί είχαν σαν αποτέλεσμα να ακυρωθούν πελώριες επενδύσεις (όπως αυτοί της Μεσσηνίας το 2007 και της Αττικής το 2007 και το 2009). Αντίθετα ισχυρίζεται πάντα ότι τις φωτιές τις βάζουν διάφοροι οικοπεδοφάγοι ιδιαίτερα μάλιστα βιομηχανικοί επενδυτές. (https://www.rizospastis.gr/story.do?id=6409340&textCriteriaClause=%2B%CE%95%CE%98%CE%95%CE%9B%CE%9F%CE%9D%CE%A4%CE%95%CE%A3+%2B%CE%A0%CE%A5%CE%A1%CE%9F%CE%A3%CE%92%CE%95%CE%A3%CE%97), οπότε οι πυρκαγιές θα πάψουν μόνο όταν η γη θα πάψει να είναι ατομική ιδιοκτησία , δηλαδή στο σοσιαλισμό!

Έτσι σύμφωνα με το ψευτοΚΚΕ, παρά τις αγνές, όπως τις χαρακτηρίζει, διαθέσεις των εθελοντών, ο εθελοντισμός λειτουργεί υπέρ των ιδιωτών που είτε είναι σπόνσορες των εθελοντών, είτε είναι δήμαρχοι οι οποίοι οργανώνουν τους εθελοντές και οι οποίοι είναι επίσης υπερασπιστές των σπονσόρων και των αστικών κομμάτων που τους στήριξαν στην εκλογή τους, δηλαδή είναι υπέρ του καπιταλισμού, δηλαδή υπέρ της εμπορευματοποίησης της γης, οπότε και αντικειμενικά υπέρ των οικοπεδοφάγων που βάζουν τις φωτιές**. Η ανοησία του ισχυρισμού ότι η Ελλάδα καίγεται σε έναν πρωτοφανή βαθμό επειδή τάχα είναι καπιταλιστική αποδεικνύεται από το ότι όλες οι άλλες χώρες της Ευρώπης, οι οποίες καίγονται πολύ λιγότερο από την Ελλάδα, είναι επίσης καπιταλιστικές. Όμως εδώ αξίζει να σημειωθεί η βρώμικη ταύτιση των εθελοντών -πίσω από τους οποίους τρέχουν οι σπόνσορες για να αξιοποιήσουν για τη διαφήμισή τους τις βαθιά προοδευτικές διαθέσεις τους- με τους πρωταθλητές, πίσω από τους οποίους επίσης τρέχουν οι σπόνσορες, όμως για να συνδιαχειριστούν μαζί τους την ατομική επιδίωξη τους για την διάκριση στον εντελώς ιδιοτελή αστικό ανταγωνισμό. Ωστόσο αυτό που αποκαλύπτει ταξικά εντελώς το ψευτοΚΚΕ είναι η απαίτηση του να έχει το κεντρικό κράτος το απόλυτο μονοπώλιο σε όλες τις δραστηριότητες πολιτικής προστασίας, τόσο πολύ ώστε να μην τις μοιράζεται ούτε καν με το λιγότερο συγκεντρωτικό, οπότε πιο εύκολα ελεγχόμενο από τους πολίτες κρατικό μηχανισμό της τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Εννοείται ότι η πραγματικά αριστερή απάντηση στο πρόβλημα της αξιοποίησης της προσπάθειας των εθελοντών από σπόνσορες, δημάρχους, αυτοδιοικητικά κόμματα κλπ δεν είναι η κατάργηση του αστοδημοκρατικού εθελοντισμού, αλλά η διαρκής πάλη των εθελοντών για την όσο το δυνατό μεγαλύτερη ανάπτυξη του λαϊκού τύπου εθελοντισμού δίπλα στον αστοδημοκρατικό εθελοντισμό και για την όσο το δυνατό μεγαλύτερη οικονομική ανεξαρτησία του δεύτερου από τους σπόνσορες ντόπιους και ξένους, καθώς και από τα αυτοδιοικητικά κόμματα της αστικής τάξης και από την γραφειοκρατία των Δήμων. Κυρίως όμως για μια πραγματική αριστερά η πάλη των εθελοντών πυροσβεστών θα έπρεπε να προσανατολίζεται προς μια όσο το δυνατό μεγαλύτερη πολιτική ανεξαρτησία από τους κεντρικούς πυροσβεστικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους με τους οποίους οι εθελοντές συνεργάζονται υποχρεωτικά και συνήθως μπαίνουν κάτω από την τεχνική τους ηγεσία στον ένα ή στον άλλο βαθμό στις πυρκαγιές. Όμως στον κίνδυνο αυτό από την κρατική πολιτική εξάρτηση, που είναι και η πιο ουσιαστική, ποτέ δεν αναφέρεται ο Ριζοσπάστης για τον απλό λόγο ότι λατρεύει το αστικό κράτος παρόλο που στα εσωκομματικής κατανάλωσης συνεδριακά του κείμενα φωνάζει ότι θέλει να το καταστρέψει. Στην πραγματικότητα θέλει μόνο να καταστρέψει εκείνες τις αστικές φράξιες μέσα στο κράτος που αντιστέκονται στα αφεντικά του, ενώ τους εθελοντές θέλει να τους καταργήσει αποκλειστικά από την πλευρά του πιο αντιδραστικού αστικού κράτους, δηλαδή από την πλευρά της απόλυτης αστικής κρατικής δικτατορίας πάνω σε κάθε κοινωνική δραστηριότητα.

Αλλά το ψευτοΚΚΕ δεν παίρνει προφυλάξεις και τολμά και συγκρούεται ανοιχτά με τους εθελοντές όταν εμφανίζεται ένας μαζικός και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό λαϊκός εθελοντισμός για την πυρόσβεση.

Τέτοιος ήταν και ίσως είναι ακόμα αυτός της Σάμου στην οποία ξεπήδησε μέσα από την πολύ πικρή πείρα των κατοίκων της όταν το καταπράσινο νησί κατακάηκε από τους εμπρησμούς του 2000 σε ποσοστό μοναδικό σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη περιοχή της χώρας. Κάποια στιγμή το 2012 πάνω στις μεγάλες φωτιές της Χίου που έκαψαν χιλιάδες μαστιχόδεντρα μια τοπική βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ, η Καλογερή, δημαγωγώντας υπέρ του εθελοντισμού, όπως συνήθιζε να κάνει το κόμμα της πριν πάρει την εξουσία, πρότεινε και στους Χιώτες να φτιάξουν ένα εθελοντικό δίκτυο πυρόσβεσης με πρότυπο εκείνο της Σάμου, το οποίο, όπως είπε «διαθέτει ένα από τα καλύτεραεθελοντικάδίκτυα δασοπυρόσβεσης στην Ελλάδα, με υπερδιπλάσια δύναμη από εκείνη της Πυροσβεστικής». Τότε ο Ριζοσπάστης τη στηλίτευσε αμέσως λέγοντας ότι «έτσι η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ «ενισχύει την πολιτική που δημιούργησε αυτή την κατάσταση αφού μεταφέρει την ανάγκη πυροπροστασίας στις πλάτες του λαού. Αυτό θέλουν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Έχοντας ήδη υποβαθμίσει την Πυροσβεστική, θέλουν με την αναδιάρθρωση που προχωρά η συγκυβέρνησή τους (με τη βοήθεια της ΔΗΜΑΡ) να κλείσει σταθμούς, υπηρεσίες και κλιμάκια και να υποκατασταθεί η πυρασφάλεια, μία από τις βασικές υποχρεώσεις του κράτους, απόεθελοντές, ΜΚΟ κ.ά.» (Ριζοσπάστης 23/8/2018) https://www.rizospastis.gr/story.do?id=6999061&textCriteriaClause=%2B%CE%95%CE%98%CE%95%CE%9B%CE%9F%CE%9D%CE%A4%CE%95%CE%A3+%2B%CE%A0%CE%A5%CE%A1%CE%9F%CE%A3%CE%92%CE%95%CE%A3%CE%97 .

Τα περί κλεισίματος σταθμών και υποκατάστασης της επαγγελματικής πυροσβεστικής υπηρεσίας από εθελοντές είναι η μόνιμη κινδυνολογία του σοσιαλφασισμού για να τρομοκρατήσει τους πολίτες και αυτοί να συνταχθούν μαζί του ενάντια στον εθελοντισμό. Στην πραγματικότητα κανένα ως τώρα κυβερνητικό σχέδιο για αύξηση των εθελοντών, που τελικά όλα αχρηστεύτηκαν στην πράξη, δεν πρόβλεπε μείωση του κρατικού πυροσβεστικού μηχανισμού αλλά απλά αύξηση του με εθελοντές σε μια κλίμακα τόσο μεγάλη που δεν ήταν ποτέ δυνατή με μόνιμους επαγγελματίες πληρωμένους για όλο το χρόνο.

Η αντιδραστική οικονομική ουσία της γραμμής του κρατικού μονοπωλίου στην πυρόσβεση

Είναι πολύ χαρακτηριστικά από αυτήν την τελευταία άποψη τα στοιχεία που μας δίνει μια μελέτη του πρώην υπαρχηγού του πυροσβεστικού σώματος Ανδριανού Γκουρμπάτση με τίτλο «Το κόστος της δασοπυρόσβεσης στην Ελλάδα» που δημοσιεύτηκε τον Ιούνη του ’15 από τα οποία αποδεικνύεται ότι οι προτάσεις του ψευτοΚΚΕ για μια εντελώς επαγγελματική κρατική πυρόσβεση εκτός από υπεραντιδραστικές είναι και εκτός πραγματικότητας.

Σύμφωνα με τη μελέτη η χώρα μας έχει τους περισσότερους επαγγελματίες πυροσβέστες παγκοσμίως αναλογικά με τον πληθυσμό της και το μεγαλύτερο στόλο αεροσκαφών και ελικοπτέρων πυρόσβεσης στην ΕΕ (η έμφαση με τα μαύρα δικιά μας. Σημ.ΝΑ). «Ειδικότερα, στην Ελλάδα αντιστοιχούν 115 πυροσβέστες ανά 100.000 κατοίκους τη στιγμή που στις ΗΠΑ ο αντίστοιχος αριθμός είναι 109». Να προσθέσουμε εδώ ότι σε επίπεδο αριθμού συμβάντων αντιστοιχούν στην Ελλάδα 14 περιστατικά ανά 100.000 κατοίκους ενώ στις ΗΠΑ 23. «Ενδεικτικό του αριθμού του πυροσβεστικού προσωπικού στην Ελλάδα σε ευρωπαϊκή κλίμακα είναι το γεγονός ότι στη Γαλλία αντιστοιχούν 80 πυροσβέστες ανά 100.000 κατοίκους, στη Μεγάλη Βρετανία 65, στη Γερμανία 54, στην Ιταλία ο αριθμός αυτός διαμορφώνεται σε 48 ενώ στην Πορτογαλία έχουμε 37 ανά 100.000 κατοίκους και στην Αυστρία 31» (https://www.protothema.gr/greece/article/809525/ki-omos-ehoume-tous-perissoterous-purosvestes/?utm_source=projectagora&utm_medium=contentdiscovery). Όσον αφορά τα εναέρια μέσα πυρόσβεσης «Ειδικά μετά το 2007 και τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Ηλεία η χώρα μας διαθέτει τον μεγαλύτερο στόλο σε μέσα αεροπυρόσβεσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο στόλος πυροσβεστικών αεροσκαφών και ελικοπτέρων (ιδιόκτητων και μισθωμένων) έχει καταγράψει συνολική μεταφορική ικανότητα νερού 220 τόνων/ώρα, όταν η Γαλλία διαθέτει μεταφορική ικανότητα 180 τόνων/ώρα, η Ισπανία 120 τόνων/ώρα και η Πορτογαλία 80 τόνων/ώρα». Παρόλη λοιπόν την επάρκεια σε επαγγελματίες και μέσα, η μέση καμένη έκταση ανά πυρκαγιά είναι εδώ τριπλάσια της αντίστοιχης σε Ισπανία, Πορτογαλία και Γαλλία και 1,5 φορά μεγαλύτερη της αντίστοιχης έκτασης στην Ιταλία. Η Ελλάδα είναι η 4^η χώρα στην Ευρώπη με τις περισσότερες καμένες εκτάσεις. Το δε κόστος κατά κεφαλή ανέρχεται στα 22 ευρώ το χρόνο όταν για τις ίδιες υπηρεσίες στις ΗΠΑ φτάνει τα 4,5 ευρώ. Υπολογίζεται μάλιστα ότι το μέσο κόστος ανά πυρκαγιά στοιχίζει στο ελληνικό κράτος 150.000 ευρώ, δηλ. 9 φορές περισσότερο από όσο στοιχίζει στο αμερικανικό κάθε πυρκαγιά (16.900) τη στιγμή που ο αριθμός δασικών πυρκαγιών είναι στις ΗΠΑ 48πλάσιος του αντίστοιχου ελληνικού (στο ίδιο)!!

Αυτό που αποκρύβουν εντέχνως στα προγράμματά τους οι αποστάτες του μαρξισμού είναι ότι η επιτυχία του συστήματος πυροπροστασίας σε άλλες χώρες οφείλεται κυρίως στην ύπαρξη ενός εκτεταμένου και αποκεντρωμένου δικτύου εθελοντών πυροσβεστών. Στις ΗΠΑ π.χ. το 69% των πυροσβεστών είναι εθελοντές σύμφωνα με τον αμερικανικό σύνδεσμο πυροπροστασίας (https://en.wikipedia.org/wiki/Volunteer_fire_department#United_States). Αλλά και στη σοσιαλιστική ΕΣΣΔ της δεκαετίας του ’50 σε πολλές επιχειρήσεις, στα σοβχόζ, τους μηχανοτρακτερικούς σταθμούς και τους αγροτικούς οικισμούς, δηλαδή σε όλη την απέραντη σοβιετική ύπαιθρο, είχαν συγκροτηθεί κυρίως εθελοντικά αποσπάσματα πυρασφάλειας ενώ τα επαγγελματικά συνεργεία δραστηριοποιούνταν κυρίως στις πόλεις, τις μεγάλες βιομηχανικές και μεταφορικές επιχειρήσεις και σε ορισμένα κρατικά ιδρύματα (Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια, 2^η έκδ., τ. 33, λήμμα Πυρασφάλεια). Αυτό ήταν ένας αναγκαίος καταμερισμός εργασίας μέχρι την εποχή του κομμουνισμού στην οποία η ανθρώπινη δραστηριότητα θα διεξάγεται μέσα σε εθελοντικά, αλλά πάντα οργανωμένα πλαίσια. Είναι δηλαδή η έκτακτη και ταυτόχρονα πολύ απαιτητική σε ανθρώπινες δυνάμεις φύση αυτής της πυροπροστασίας που υπαγορεύει τον παραπάνω καταμερισμό κοινωνικής εργασίας και όχι η ταξική χρήση αυτών των δυνάμεων. Το να πηγαίνει ένα συντριπτικό τμήμα του κρατικού προϋπολογισμού σε μισθούς αργόσχολων υπαλλήλων που δρουν μόνο σε λίγες στιγμές μιας χρονιάς δεν είναι σοσιαλισμός. Δεν είναι καν καπιταλισμός. Για την ακρίβεια μια τέτοια σπατάλη κοινωνικής εργασίας δεν θα μπορούσε να υπάρχει ούτε στη φεουδαρχία, ούτε στη δουλοκτησία ούτε σε κανένα άλλο σύστημα κοινωνικής παραγωγής. Αυτή η σπατάλη είναι δυνατή σήμερα στη χώρα μας μόνο σαν μια μεταβατική μορφή ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας όπου το επιτιθέμενο ιμπεριαλιστικό μπλοκ, εν προκειμένω το ρωσοκινέζικο, χρησιμοποιεί για μια περίοδο ένα ντόπιο παρασιτικό στρώμα σαν εσωτερικό πολιτικό στρατό κατοχής της χώρας που θέλει να υποτάξει. Αν μπορέσει να την υποτάξει δεν θα χρειάζεται πλεονάζοντα παράσιτα πέρα από τα απαραίτητα για την παρασιτική κυριαρχία του ίδιου του ιμπεριαλισμού που πραγματοποιεί την κατοχή, οπότε θα τα καταργήσει.

Αυτό το ζοφερό πρόγραμμα κρύβεται πίσω από το ψευτοαριστερό επιχείρημα που θέλει τη δραστηριοποίηση εθελοντικών οργανώσεων για κάθε μορφή πολιτικής προστασίας έναν παράγοντα που τάχα οδηγεί στη χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας και στη διατήρηση της ανεργίας. Στην πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: Από καθαρά οικονομική άποψη ένας πελώριος στρατός μόνιμων κρατικών υπαλλήλων που θα χρησιμοποιείται μόνο για λίγες στιγμές και θα πληρώνεται για όλο το χρόνο θα σημαίνει ότι ένα πελώριο κομμάτι της κοινωνικής παραγωγής θα καταστρέφεται καθώς δεν θα πηγαίνει ούτε στους άμεσους παραγωγούς σαν αύξηση των μισθών τους, ούτε στο σχηματισμό παραγωγικού κεφάλαιου που στον καπιταλισμό είναι ο πιο βασικός-αν και αντιφατικός και προσωρινός- τρόπος με τον οποίο μειώνεται ο εφεδρικός στρατός των ανέργων και αυξάνονται οι μισθοί.

Η ουσία της γενικής γραμμής του σοσιαλφασισμού για την κρατικοποίηση κάθε μορφής κοινωνικής υπηρεσίας, που ισχύει και στην πυροπροστασία-πυρόσβεση είναι ο έλεγχος του κρατικού μηχανισμού από έναν ολοένα και πιο παρασιτικό στρατό δημοσίων υπαλλήλων. Αυτός είναι ο βασικός λόγος που ο βασικός εκφραστής του σοσιαλφασισμού στην Ελλάδα, το ψευτοΚΚΕ, δεν επιδιώκει στην πράξη την ανατροπή του αστικού κράτους ενώ στα λόγια ορκίζεται διαρκώς ότι θέλει την συντριβή του. Όταν μιλάει για συντριβή του κράτους εννοεί τη συντριβή όλων των κρατικών φραξιών και λειτουργιών που αντιστέκονται στην κυριαρχία των διεθνών αφεντικών του. Στην πράξη προωθεί όχι μόνο τη διαιώνιση του κράτους, αλλά την πλήρη εξαχρείωσή του κράτους και πάνω απ’ όλα την άλωσή του από τις πιο αντιδραστικές διεθνείς δυνάμεις. Με αυτήν την έννοια, δηλαδή με την έννοια της επιβολής απόλυτου κρατικού ελέγχου σε κάθε ιδιοκτησία που δεν ανήκει στο νεοαποικιοκρατικό μπλοκ και στους φίλους του υπερασπίζει το ψευτοΚΚΕ και την κρατικοποίηση κάθε παραγωγικής δραστηριότητας και κάθε πάλης με τη φύση σε πλήρη κόντρα με τη θέση του Ένγκελς ότι όσο περισσότερους τομείς παίρνει στα χέρια του το αστικό κράτος τόσο πιο πολύ καταπιέζει τους πολίτες. (Εννοείται την εκ της λεηλασίας του ελληνικού δημόσιου προερχόμενη ιδιοκτησία του μπλοκ όπως πχ αυτήν στον ΟΛΠ και στον ΟΠΑΠ έχουμε δει πόσο σθεναρά το ψευτοΚΚΕ την προστατεύει). Ειδικά ένα ζήτημα δημόσιας ασφάλειας όπως είναι η πυρασφάλεια δεν θέλει να φύγει από την αποκλειστική ευθύνη του ανατολικού μονοπωλίου· δε θέλει να εμπλακούν εκεί δήμοι που δεν ελέγχει, επιχειρήσεις που δεν ελέγχει και κυρίως οι πλατιές λαϊκές μάζες τις οποίες τρέμει. Γιατί στην πραγματικότητα η μεγάλη σημασία του εθελοντισμού γενικότερα, του λαϊκού ή του αστοδημοκρατικού, είναι ότι δίνει τη δυνατότητα στις μάζες να ελέγχουν το αστικό κράτος, να βλέπουν μέσα από την ίδια τους την εμπειρία τις αντιφάσεις του συστήματος, να διδάσκονται την ταξική πάλη και έτσι να αφυπνίζουν την πολιτική τους συνείδηση.

Δεν μπορεί να σταθεί κανένας μαζικός εθελοντισμός στη χώρα μας χωρίς ένα πολιτικό κίνημα υπέρ του λαϊκού και του αστοδημοκρατικού εθελοντισμού

Μ’ αυτή λοιπόν τη γραμμή έδωσε ο σοσιαλφασισμός το χτύπημά του και στην ΕΣΕΠΑ και κατάφερε να διαλύσει την πιο ανεπτυγμένη ως τώρα εθελοντική οργάνωση που θα μπορούσε να συμβάλει αποφασιστικά στο να μη θρηνούμε σήμερα τόσους πολλούς νεκρούς. Σύμφωνα με την FrankfurterAllgemeineZeitung ο Σαχινίδης «Πιστεύει επίσης ότι εάν λειτουργούσε ο ΕΣΕΠΑ ακόμη κανονικά θα μπορούσε να είχε συμβάλει στην αποφυγή της καταστροφής στην Αττική. “Αυτό είναι σίγουρο. Ξέρω την περιοχή, όπου ξέσπασαν οι φωτιές. Έχουμε εκεί εθελοντές. Θα μπορούσαν άμεσα να επέμβουν”, λέει ο ίδιος. Βέβαια αν και παλιά είχε 2000 μέλη, η ΕΣΕΠΑ πλέον μετρά μερικές δεκάδες. “Η Ελλάδα ζητά τώρα βοήθεια από άλλες χώρες, αν και θα μπορούσε να είχε οργανώσει την απαιτούμενη βοήθεια εδώ”, σημειώνει ο ίδιος» (DW, 25/7). Ωστόσο ο ίδιος ο Σαχινίδης τελικά έχαψε το παραμύθι των σαμποταριστών φασιστών και άρχισε να βλέπει πίσω από τα χτυπήματα που δέχτηκε την προσπάθεια να ιδιωτικοποιηθεί η πυρόσβεση.

Ποιο είναι το πιο μεγάλο μάθημα από την παραπάνω τρομερή ιστορία, δηλαδή από τον πόλεμο που έκανε το ελληνικό εγκληματικό πολιτικό καθεστώς με επικεφαλής τον ΣΥΡΙΖΑ και το ψευτοΚΚΕ για να σκοτώσει τον εθελοντισμό στην πυρόσβεση, πράγμα που σε μεγάλο βαθμό πέτυχε; Ότι δεν μπορεί να σταθεί εθελοντισμός στην Ελλάδα αν δεν δημιουργηθεί και ένα πολιτικό κίνημα που θα τον στηρίξει, δηλαδή ένα πολιτικό κίνημα που θα αποκαλύπτει ότι υπάρχουν συνειδητοί πολιτικοί εχθροί του εθελοντισμού οι οποίοι τον υπονομεύουν στη συνείδηση του λαού και τελικά με όπλο το κράτος, που τους βασικούς του ιδεολογικούς και κατασταλτικούς του μηχανισμούς ελέγχουν, τον σκοτώνουν. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να δυναμώσει ο εθελοντισμός σήμερα κάτω από την αστοδημοκρατική μορφή του, δηλαδή να ξεκινήσει από μια μορφή που ήδη την έχει στραγγαλίσει το ανατολικό νεοχιτλερικό μέτωπο ακριβώς γιατί την ηγεσία του την είχε η παλιά ελληνική αστική τάξη και οι δυτικοί ιμπεριαλιστές φίλοι της, όπως έγινε στην περίπτωση του ΕΣΕΠΑ. Βέβαια υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν πολιτικές πρωτοβουλίες συσπείρωσης εθελοντών άμεσα από δυτικόφιλα ιδιωτικά κεφάλαια που όμως και αυτά λειτουργούν μόνο όσο τα ανέχεται το πολιτικό καθεστώς καθώς συνεργάζονται και πολιτικά εξαρτιούνται από ρωσόφιλους θεσμούς (πχ το «όλοι μαζί μπορούμε του Αλαφούζου» που λειτουργεί σε συνεργασία με την φασιστική και ξενόδουλη Αρχιεπισκοπή). Γενικά δεν πρέπει να υπάρχει η αυταπάτη ότι η Ελλάδα μπορεί να γίνει μια κανονική δυτικοευρωπαϊκή χώρα για τον απλό λόγο ότι όλη η πολιτική ηγεσία της είναι η αιχμή του δόρατος του νεοχιτλερικού μετώπου ενάντια στην Ευρώπη από τα μέσα. Η Ελλάδα μπορεί να γίνει, είτε το κέντρο του ναζισμού στην Ενωμένη Ευρώπη, είτε το κέντρο της αντίστασης σε αυτόν. Και μια τέτοια αντίσταση μπορεί να έχει βάση και κέντρο της τις αδύναμες σήμερα σε οργάνωση λαϊκές αντιφασιστικές δυνάμεις. Το δίχως άλλο η επέλαση του φασισμού στη χώρα, που στην περίπτωση του ολοκαυτώματος της 23 Ιούλη εκφράστηκε σαν κτηνώδης αδιαφορία του κράτους, θα φέρει τελικά την άνοδο της αυθόρμητης διάθεσης για λαϊκή αυτοοργάνωση, δηλαδή για τον λαϊκό εθελοντισμό που όπως είδαμε εκφράστηκε επίσης αυθόρμητα και συγκινητικά στις 23 του Ιούλη. Αυτό που έχουν να κάνουν οι πραγματικοί κομμουνιστές, οι αριστεροί και οι συνειδητοί αντιφασίστες στη χώρα μας είναι σε αυτό ακριβώς το αυθόρμητο να δώσουν πολιτική συνείδηση. Χωρίς αυτή τη συνείδηση ο σοσιαλφασισμός εύκολα θα διεισδύει θα διαλύει και θα διασπάει κάθε εθελοντική προσπάθεια. Το έχουμε ζήσει αυτό χιλιάδες φορές από τη μεταπολίτευση ως τα σήμερα. Μόλις μαζευτούν 3 άτομα για να λύσουν ένα ζήτημα μαζικού ενδιαφέροντος με μαζικούς όρους εμφανίζεται αμέσως συνειδητά η ασυνείδητα ένας τέταρτος που ρίχνει τη σοσιαλφασιστική γραμμή του νέου καθεστώτος και, αν δεν βρει συνειδητή αντίσταση, διαλύει τη συσπείρωση.

*Δεν αναφερόμαστε σε αυτό το κείμενο στις μη κυβερνητικές οργανώσεις που αποτελούν πρωτοβουλίες ή πολιτικά κινήματα σχεδόν πάντα κάτω από την ηγεσία και τη χρηματοδότηση της αστικής τάξης και έχουν εξειδικευμένους στόχους και ποικίλες σχέσεις με το σοσιαλφασισμό ο οποίος πάντως στις πιο σκληρές κρατικές του εκδοχές (Ρωσία, Κίνα) απεχθάνεται τις πιο δημοκρατικές από αυτές. Πρόκειται για εκείνες που υπερασπίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, δηλαδή τα δημοκρατικά δικαιώματα των λαών που ζουν κάτω από δικτατορικές συνθήκες σε όλες εκείνες τις χώρες που συνήθως έχουν κυβερνήσεις με προνομιακές σχέσεις με τη Ρωσία και την Κίνα.

** Οι οικοπεδοφάγοι βάζουν φωτιές αλλά όλες οι φωτιές πελώριας κλίμακας με πολλές ταυτόχρονες εστίες απομακρυσμένες μεταξύ τους που καίνε τεράστιες εκτάσεις και μάλιστα περιοχές στις οποίες προγραμματίζονται μεγάλα τουριστικά έργα τα οποία μετά τις φωτιές ακυρώνονται, όπως ακυρώνονται και πελώρια χωροταξικά αναπτυξιακά σχέδια δεν είναι δουλειά οικοπεδοφάγων. Πρόκειται για εμπρησμούς με πολιτικούς εντολοδόχους οι οποίες είτε στοχεύουν στην ακύρωση των μεγάλων αυτών επενδύσεων, όπως έγινε στην Ηλεία και στην Αττική το 2007, είτε είναι φωτιές που στοχεύουν στην πολιτική αποσταθεροποίηση υπέρ του φασισμού και του σοσιαλφασισμού, είτε στοχεύουν και στα δυο ταυτόχρονα. Το ψευτοΚΚΕ μιλάνε για οικοπεδοφάγους εμπρηστές, δηλαδή για μη εμπορευματοποίηση της γης για να μην κάνουν καμιά ουσιαστική πρόταση άμεσης κινητοποίησης του λαού στη βάση μιας ενιαιομετωπικής μίνιμουμ πολιτικής πλατφόρμας φύσης, ώστε να μεταθέσουν το ζήτημα της πυρόσβεσης όπως κάθε άλλο πρακτικό ζήτημα στο σοσιαλισμό. Λέγοντας σοσιαλισμό εννοούν την δικτατορία τους, που την ονομάζουν δικτατορία του προλεταριάτου, ενώ θα είναι μια δικτατορία χωρίς το προλεταριάτο ενάντια στο προλεταριάτο που θα την ασκούν για λογαριασμό της παγκόσμιας και της τοπικής αστικής τάξης νέου τύπου.