Τε­λευ­ταί­α ο­λο­έ­να και πε­ρισ­σό­τε­ρο καλ­λιερ­γεί­ται α­πό ε­πί­ση­μα χεί­λη στη χώ­ρα μας έ­να κλί­μα πο­λε­μι­κής έ­ντα­σης ε­νά­ντια στην Ε­νω­μέ­νη Ευ­ρώπη. Έ­να τέ­τοιο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό πα­ρά­δειγ­μα εί­ναι π.χ. η δή­λω­ση που έ­κα­νε πρόσφα­τα ο υ­πουρ­γός υ­γεί­ας Π. Κου­ρου­μπλής με α­φορ­μή το ζή­τη­μα των γε­νο­σή­μων: “Α­πο­φά­σι­σα πως στη συ­ντα­γο­γρά­φη­ση των γε­νο­σή­μων θα πρέ­πει να γρά­φε­ται και η ε­μπο­ρι­κή ο­νο­μα­σί­α,

Παρ’ ό­λες τις προ­ε­κλο­γι­κές δε­σμεύ­σεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, η διακυ­βέρ­νησή του ε­ξε­λίσ­σε­ται σε α­πο­θέ­ω­ση του νε­πο­τι­σμού και της α­δια­φά­νειας στη στε­λέ­χω­ση της δη­μό­σιας διοί­κη­σης. Α­πό τις πρώ­τες κιό­λας μέ­ρες πα­ρα­κο­λου­θού­με τη σπου­δή με την ο­ποί­α η κυ­βέρ­νη­ση ε­πι­χει­ρεί να ε­λέγ­ξει τον κρα­τι­κό μη­χα­νι­σμό στε­λε­χώ­νο­ντάς τον με “υμε­τέ­ρους” -κομ­μα­τι­κούς, συγ­γε­νείς και φί­λους - και