Μέχρι πρόσφατα η άμεση εμπειρία του λαού μας για το τι σημαίνει ρωσικού τύπου νεοαποικιακή διείσδυση στη χώρα μας ήταν πολύ περιορισμένη και γι’ αυτό αρκετός κόσμος ήταν ίσως διατεθειμένος να τη δει ακόμα και σαν κάτι θετικό για τη χώρα, σαν έναν παράγοντα ανάπτυξης και ευημερίας. Σήμερα όμως που έχει αυξηθεί η ρωσική διείσδυση πάνω στην οικονομία για να συμπεριλάβει εκτός από τον τομέα της ενέργειας, τις τράπεζες, την αγροτική παραγωγή, το ποδόσφαιρο αλλά και μεγάλα «φιλέτα» τουριστικής γης – που αγοράζονται τζάμπα κυρίως από μια δράκα ολιγαρχών με στενότατες σχέσεις με το πολιτικό περιβάλλον του Κρεμλίνου – οι αυταπάτες έχουν αρχίσει να διαλύονται.

Όπως αναμέναμε, οι πράξεις της κυβέρνησης Πούτιν-Τσίπρα κινήθηκαν σε πλήρη αντίθεση με τις προηγούμενες διακηρύξεις του πρωθυπουργού ότι «Δεν υπάρχουν σύνορα στη θάλασσα» και τις διαβεβαιώσεις του υπουργού ναυτιλίας Θ. Δρίτσα ότι «σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί να απαγορευτεί η ελεύθερη ναυσιπλοΐα στην περιοχή» του Σκορπιού, του νησιού που έχει αγοραστεί από το ρώσο ολιγάρχη και στενό φίλο του Πούτιν Ντ. Ριμπολόβλεφ.