Όπως πάντα με απίστευτο θράσος ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται τώρα από πρωταθλητής της συγκάλυψης σε επικεφαλής του κινήματος των ηθοποιών κατά της βίας στο θέατρο με το θόρυβο που ξεσηκώνει για τον Λιγνάδη, την ώρα που συνεχίζει με συνέπεια να καλύπτει τον δικό του ψυχολογικό βασανιστή Κιμούλη. Οι καταγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ για τον Λιγνάδη είναι υποκριτικές καθώς αποτελούν γι αυτόν πρώτον ένα μέσο για να ζητήσει πολιτικές εκκαθαρίσεις στο υπουργείο πολιτισμού και δεύτερον για να ξεπλυθεί ο ίδιος στους ηθοποιούς για την άθλια στάση του απέναντι στο σπουδαίο κίνημά τους.

Έριξαν τους προβολείς στην καταγγελία βιασμού της Σ. Μπεκατώρου για να κάνουν τις εκκαθαρίσεις τους στον χώρο της ιστιοπλοΐας, και τους βρήκε το τσουνάμι της οργής των θυμάτων του κράτους της βίας που έχουν στήσει στο χώρο του θεάτρου

Το ψευτοΚΚΕ το κόμμα απολογητής των βιαστών. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρωταθλητής της συγκάλυψης τους

Όταν απέναντι στα βίτσια και στην παρακμή της μεγαλοαστικής τάξης προσπαθεί να εμφανιστεί σαν τιμωρός της και σαν σωτήρας της ηθικής των μαζών ο φασισμός για να επιταχύνει την επιβολή της φριχτής του δικτατορίας, δηλαδή την επιβολή της απόλυτα κτηνώδικης βίας και της απόλυτης μεγαλοαστικής ηθικής παρακμής τότε η αριστερά και η δημοκρατία δεν πρέπει να ξεγελαστούν και να ακολουθήσουν το φασισμό.

Σήμερα το φαιο-«κόκκινο» μέτωπο με επικεφαλής του τις ηγεσίες του ΣΥΡΙΖΑ και του ψευτοΚΚΕ, και από κοντά η Ελληνική Λύση έχουν ξεσηκώσει ένα κίνημα καταδίκης των δικαστών επειδή άφησαν ελεύθερο τον Λιγνάδη ως την εκδίκαση της έφεσής του, κατηγορώντας τους ότι έδρασαν έτσι από αλληλεγγύη στον πλούσιο βιαστή. Δεν θα επεκταθούμε εδώ στη νομική συζήτηση γύρω από το ζήτημα αυτό, πέρα από το ότι η ισχυρότερη πλευρά είναι αυτή των δικαστών όπως δείχνει και αρθρογραφία νομικών ακόμα και στον τύπο που είναι ιδιαίτερα φιλικός στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι άλλωστε επειδή το κίνημα κατά των δικαστών είναι αδύναμο στο καθαρά νομικό επίπεδο που επικεντρώνει την επιχειρηματολογία του στο περί δικαίου αίσθημα των μαζών. Αλλά αν κάποιος καταπατάει συστηματικά αυτό το αίσθημα στη χώρα μας δεν είναι οι δικαστές που πάνε να τηρήσουν έναν νόμο που δεν το εκφράζει αλλά οι νομοθέτες, δηλαδή τα κόμματα, κυρίως αυτά της ψευτοαριστεράς που για τα χειρότερα εγκλήματα νομοθετούν συστηματικά τις πιο χαμηλές ποινές οι οποίες καθόλου πια δεν ανταποκρίνονται στο περί δικαίου αίσθημα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού.